Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από Casp » 07 Δεκ 2022, 23:49
Naida έγραψε: ↑07 Δεκ 2022, 23:39
Casp έγραψε: ↑07 Δεκ 2022, 23:33
Naida έγραψε: ↑07 Δεκ 2022, 23:28
Ρε συ έχω χάσει την αρχή, που τη βρίσκομεν;
Χαχαχαχαχα, δεν την είχα γράψει ποτέ. Ξεκίνησα να γράφω από την πρώτη μας συνάντηση και μετά, μια βδομάδα μετά που μιλούσαμε μέρα νύχτα. Αλλά πολύ νορμάλ και καθόλου «πονηρά». Απλά νιώσαμε και οι 2 ότι υπάρχει κάποιου είδους δέσιμο και ότι ταιριάζουμε, ας το πούμε έτσι.
Εγώ νόμιζα ήταν κάποιος από την δουλειά σου /παρέα σου κτλ που γνωριζόσασταν στα πέριξ και έκανε το βήμα όχι κάποιος από πχ σοσιαλ. Άρα ήταν ένας παντελώς άγνωστος.
Ναι! Παντελώς όμως! Αυτό ήταν το πιο περίεργο, επειδή ποτέ δεν απαντάω/ασχολούμαι με αγνώστους. Εκείνη την μέρα που μου έστειλε, είχε γίνει κάτι στη δουλειά (κάλεσαν εμένα και έναν supervisor που ήταν μαζί μου στο gate, για mini interview για κάτι που ΔΕΝ έφταιγα) και ήμουν χάλια, ένιωθα μεγάλη αδικία. Γύρισα σπίτι, απλά ξάπλωσα κλαμένη, είδα το μήνυμα που ήταν απλά για τις φωτος, απάντησα μέχρι που αρχίσαμε λίγο και την πλάκα και μου φάνηκε πολύ νορμάλ ε και έτσι καταλήξαμε να μιλάμε μια βδομάδα σερί μέχρι να βρεθούμε. Και όταν μου είπε αν θέλω να βρεθούμε και να το κανονίσω όποτε νιώσω έτοιμη ή με βολεύει, του είπα «Μην το αφήσεις πάνω μου. Με ξέρω, δεν πρόκειται να σου στείλω ποτέ»
και απλά την ίδια στιγμή με ρώτησε πότε είχα ρεπό εκείνη την βδομάδα και από την Δευτέρα που μιλήσαμε, βρεθήκαμε Κυριακή. Και μετά κανονίζαμε κάθε 3-4 μέρες μαξ.
Edit: τον δέχτηκα επειδή είδα ότι δούλεψε κάποτε στην εταιρία που είμαι. Απλά όχι στο check in. Και ένιωσα πιο άνετα να τον ρωτήσω κιόλας περί δουλειάς.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος
Casp την 07 Δεκ 2022, 23:53, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Αν μοιάζει με την αίσθηση του "είμαι σπίτι" τότε να μείνεις. Όλοι έχουν ένα σπίτι, μωρό μου. Και αυτά τα σπίτια, αξίζουν πάντα τον κόπο ακόμη και αν κάποια στιγμή γκρεμιστούν.