Υιοθεσία και βιολογικοί γονείς

[ΓΑΛΗ]

Με τον αδερφό μου δεν μπορώ να τα συζητήσω γιατί είναι μικρός και περισσότερο θα αναστατωθεί παρά ο,τιδήποτε άλλο. Οι γονείς απλά το ξέρω ότι θα πικραθούν. Μόνο με φίλο θα μπορούσα να το συζητήσω που και εκεί διστάζω.

Αν θα με κάλυπτε μιια "κρυφή" σχέση με τον πατέρα μου δεν ξέρω. Ούτε αυτός φταίιει ούτε εγώ. Δεν ξέρω πόση κατανόηση χρειάζεται από την γυναίκα του. Φαντάζομαι ότι είναι ένα σοκ αλλά από την άλλη είναι ένα παιδί και ο πατέρας του, αν θέλουμε επαφές τίποτα δε θα έπρεπε να μπορεί να μπει στο δρόμο τους. Επίσης με τον πατέρα μου έχουμε 14 χρόνια διιφορά που σημαίνει ότι είναι πολύ νέος. Σκέφτομαι καιι ότι έχω και ετεροθαλείις αδερφούς που επίσης δεν ξέρουν για μενα.

To μπολντ κομμάτι δείχνει ότι σαφέστατα δεν θα σε κάλυπτε μια κρυφή σχέση. Δείχνει επίσης ότι με το δικό σου σκεπτικό.το σοκ που μπορεί να προκληθεί στους άλλους (τόσο στη γυναίκα του όσο και στα παιδιά του) δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο και δεν θα έπρεπε να τον απασχολεί.

Κατά τα άλλα, γράφεις ότι ο πατέρας σου δεν φταίει, αποδίδοντας όλη την ευθύνη στη μητέρα σου, γιατί; Θεωρείς ότι ο πατέρας σου, έπεσε θύμα παραπληροφόρησης από τη μητέρα σου και ότι αν ήξερε ότι ήταν έγκυος θα έκανε το οτιδήποτε για να σε κρατήσει;

Συνεχίζω να πιστεύω ότι μόνον η συζήτηση με κάποιον φίλο, θα σε έκανε να έβλεπες πιο ξεκάθαρα τα πράγματα και ότι αυτό ακριβώς ζητάς από τον -νέο σε ηλικία- πατέρα σου. Έναν φίλο που να σε καταλαβαίνει -χωρίς να σε αμφισβητεί ποτέ- και όχι έναν πατέρα. Αλλά ο ρόλος των γονιών -μέχρι μια ηλικία τουλάχιστον- είναι να μαθαίνουν τι σημαίνει όριο στα παιδιά τους.

[Lostillusion]

Με τον αδερφό μου δεν μπορώ να τα συζητήσω γιατί είναι μικρός και περισσότερο θα αναστατωθεί παρά ο,τιδήποτε άλλο. Οι γονείς απλά το ξέρω ότι θα πικραθούν. Μόνο με φίλο θα μπορούσα να το συζητήσω που και εκεί διστάζω.

Αν θα με κάλυπτε μιια "κρυφή" σχέση με τον πατέρα μου δεν ξέρω. Ούτε αυτός φταίιει ούτε εγώ. Δεν ξέρω πόση κατανόηση χρειάζεται από την γυναίκα του. Φαντάζομαι ότι είναι ένα σοκ αλλά από την άλλη είναι ένα παιδί και ο πατέρας του, αν θέλουμε επαφές τίποτα δε θα έπρεπε να μπορεί να μπει στο δρόμο τους. Επίσης με τον πατέρα μου έχουμε 14 χρόνια διιφορά που σημαίνει ότι είναι πολύ νέος. Σκέφτομαι καιι ότι έχω και ετεροθαλείις αδερφούς που επίσης δεν ξέρουν για μενα.

To μπολντ κομμάτι δείχνει ότι σαφέστατα δεν θα σε κάλυπτε μια κρυφή σχέση. Δείχνει επίσης ότι με το δικό σου σκεπτικό.το σοκ που μπορεί να προκληθεί στους άλλους (τόσο στη γυναίκα του όσο και στα παιδιά του) δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο και δεν θα έπρεπε να τον απασχολεί.

Κατά τα άλλα, γράφεις ότι ο πατέρας σου δεν φταίει, αποδίδοντας όλη την ευθύνη στη μητέρα σου, γιατί; Θεωρείς ότι ο πατέρας σου, έπεσε θύμα παραπληροφόρησης από τη μητέρα σου και ότι αν ήξερε ότι ήταν έγκυος θα έκανε το οτιδήποτε για να σε κρατήσει;

Συνεχίζω να πιστεύω ότι μόνον η συζήτηση με κάποιον φίλο, θα σε έκανε να έβλεπες πιο ξεκάθαρα τα πράγματα και ότι αυτό ακριβώς ζητάς από τον -νέο σε ηλικία- πατέρα σου. Έναν φίλο που να σε καταλαβαίνει -χωρίς να σε αμφισβητεί ποτέ- και όχι έναν πατέρα. Αλλά ο ρόλος των γονιών -μέχρι μια ηλικία τουλάχιστον- είναι να μαθαίνουν τι σημαίνει όριο στα παιδιά τους.

Του έστειλα πριν από λίγο μήνυμα στο φβ. Τώρα αν θα το δει, αν θα απαντήσει, αν θα πάθει εγκεφαλικό δεν ξέρω.


Η άγνοιια είναι ελαφρυντικό. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν ήξερε. Ούτε θεωρώ υπεύθυνο να κάνεις παδιά και να λες έλα μωρέ κάποιος θα το μεγαλώσει. Και μετά θα βρω δικαιολογία για να μην τον ξαναδώ ποτέ ότι δεν θέλω να ταράξω την ζωή του.

[Airman68]

Του έστειλα πριν από λίγο μήνυμα στο φβ. Τώρα αν θα το δει, αν θα απαντήσει, αν θα πάθει εγκεφαλικό δεν ξέρω.

Έτσι στο ξαφνικό;
Και τι του είπες;

[ΓΑΛΗ]

Με τον αδερφό μου δεν μπορώ να τα συζητήσω γιατί είναι μικρός και περισσότερο θα αναστατωθεί παρά ο,τιδήποτε άλλο. Οι γονείς απλά το ξέρω ότι θα πικραθούν. Μόνο με φίλο θα μπορούσα να το συζητήσω που και εκεί διστάζω.

Αν θα με κάλυπτε μιια "κρυφή" σχέση με τον πατέρα μου δεν ξέρω. Ούτε αυτός φταίιει ούτε εγώ. Δεν ξέρω πόση κατανόηση χρειάζεται από την γυναίκα του. Φαντάζομαι ότι είναι ένα σοκ αλλά από την άλλη είναι ένα παιδί και ο πατέρας του, αν θέλουμε επαφές τίποτα δε θα έπρεπε να μπορεί να μπει στο δρόμο τους. Επίσης με τον πατέρα μου έχουμε 14 χρόνια διιφορά που σημαίνει ότι είναι πολύ νέος. Σκέφτομαι καιι ότι έχω και ετεροθαλείις αδερφούς που επίσης δεν ξέρουν για μενα.

To μπολντ κομμάτι δείχνει ότι σαφέστατα δεν θα σε κάλυπτε μια κρυφή σχέση. Δείχνει επίσης ότι με το δικό σου σκεπτικό.το σοκ που μπορεί να προκληθεί στους άλλους (τόσο στη γυναίκα του όσο και στα παιδιά του) δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο και δεν θα έπρεπε να τον απασχολεί.

Κατά τα άλλα, γράφεις ότι ο πατέρας σου δεν φταίει, αποδίδοντας όλη την ευθύνη στη μητέρα σου, γιατί; Θεωρείς ότι ο πατέρας σου, έπεσε θύμα παραπληροφόρησης από τη μητέρα σου και ότι αν ήξερε ότι ήταν έγκυος θα έκανε το οτιδήποτε για να σε κρατήσει;

Συνεχίζω να πιστεύω ότι μόνον η συζήτηση με κάποιον φίλο, θα σε έκανε να έβλεπες πιο ξεκάθαρα τα πράγματα και ότι αυτό ακριβώς ζητάς από τον -νέο σε ηλικία- πατέρα σου. Έναν φίλο που να σε καταλαβαίνει -χωρίς να σε αμφισβητεί ποτέ- και όχι έναν πατέρα. Αλλά ο ρόλος των γονιών -μέχρι μια ηλικία τουλάχιστον- είναι να μαθαίνουν τι σημαίνει όριο στα παιδιά τους.

Του έστειλα πριν από λίγο μήνυμα στο φβ. Τώρα αν θα το δει, αν θα απαντήσει, αν θα πάθει εγκεφαλικό δεν ξέρω.


Η άγνοιια είναι ελαφρυντικό. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν ήξερε. Ούτε θεωρώ υπεύθυνο να κάνεις παδιά και να λες έλα μωρέ κάποιος θα το μεγαλώσει. Και μετά θα βρω δικαιολογία για να μην τον ξαναδώ ποτέ ότι δεν θέλω να ταράξω την ζωή του.

Οκ, προφανώς δεν καταλαβαίνεις ή δεν θέλεις να καταλάβεις κάτι περισσότερο.

Καλή τύχη.

[Daje]

Δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι εγωκεντρικό άτομο αν θέλω να γνωρίσω τον βιολογικό μου πατέρα. Αλλά έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται. Κάποιος που δεν το έχει βιώσει δεν μπορεί να γνωρίζει την ανάγκη αυτή και την ανάγει σε εγωισμό. Όσο εγωιστής είναι κάποιος που έχει την ανάγκη να ανασάνει άλλο τόσο είναι και κάποιος που θέλει να βρει τις ρίζες του.

Κοιτάω φωτογραφίες του βιολογικού μου πατέρα. Φυσικά αν τον προσέγγιζα θα χρειαζόταν και ένα τεστ DNA αλλά η ομοιότητα είναι πολύ μεγάλη πραγματικά. Προσπαθώ να σκεφτώ αυτός ο χαμογελαστός άντρας στην φωτογραφία πως θα αντιδρούσε. Δεν θέλω να αναστατώσω την οικογένειά του, αλλά θα θελα να τον γνωρίσω και γιατί όχι να υπάρχω κάπως στην ζωή του και εκείνος στην δική μου. Φβάμαι μην φάω το ίδιο άκυρο όπως με την μητέρα μου.

Προσωπικα θα επιδιωκα 100% να γνωρισω και τους 2 βιολογικους μου γονεις, διχως να δημιουργησω ομως προβλημα στην τρεχουσα ζωη τους. Με λιγα λογια θα τους συναντουσα κρυφα απο τα αλλα παιδια τους, γυναικα κλπ.
Θα εθετα μονο 1 ερωτηση: Γιατι με εδωσαν για υιοθεσια.
Μολις ακουγα την απαντηση θα τους χαιρετουσα και θα συνεχιζα τη ζωη μου.

[Lostillusion]

Νομίζω είναι δύσκολο οι περισσότεροι να με καταλάβετε για αυτό κάποιες απαντήσεις και εγώ δεν μπορώ να τις καταλάβω. Είναι όμως λογικό. Δεν είναι εύκολο να καταλάβεις πως νιώθει κάποιος για κάτι όταν εσύ ο ίδιος δεν ξέρεις πως είναι. Αν πω έκαψα το δάχτυλο μου το μυαλό θα αναπαράγει τον πόνο, θα θυμηθείς πόσο είχες πονέσει. Αν πω ότι ψάχνω τους βιολογικούς μου γονείς και θέλω επαφή πως να το νιώσεις; Ιδίως αν σκεφτεί κάποιος ότι ακόμα και υιοθετημένα παιδιά δεν επεδίωξαν επαφή με του βιολογικούς. Η συντριπτική πλειοψηφία όμως επιδιώκει την επαφή.

Ειδικά για τον πατέρα είναι δύο πράγματα νομίζω. Ότι μου μοιάζει τόσο πολύ (ή μάλλον του μοιάζω) και ότι επειδή είναι άντρας νιώθω κάπως ότι είμαι η συνέχεια του; Ταυτόχρονα από την μάνα μου (την θετή, απλά θεωρώ ότι η λέξη θετός δεν έχει θέση δίπλα της) έχω λάβει τόση αγάπη δεν θα μπορούσε τίποτα να την ξεπεράσει. Όχι ότι ο μπαμπάς μου υστερούσε, θα ήταν ότι πιο άδικο θα μπορούσα ποτέ να πω. Απλά σε αυτόν τον βιολογικό όταν τον κοίταξα είδα εμένα.

Και ένα μικρό update, βρέθηκα με τον βιολογικό πατέρα μετά από επικοινωνία στο φβ την ίδια μέρα κιόλας. Είπαμε και για τεστ DNA αλλά και αυτός είναι πεπεισμένος. Από την ομοιότητα και την "ιστορία" που του είπα από την μητέρα μου. Το πιο έντονο συναίσθημά του ήταν το σοκ. Μου είπε τι έγινε τότε, ήταν μαθητές και ερωτευμένοι και ότι απλά έμαθαν για την σχέση τους και άλλαξαν ακόμα και πόλη. Μου είπε αν έχω επαφές μαζί της για να την ξανασυναντήσει. Μου είπε πολλά. Κάποια στιγμή τρόμαξα και λίιγο γιατί τον είδα να παίρνει ανάσα και να πιάνει το στήθος του. Δεν ξέρω πως να το πω, όλα αυτά που του είπα και μου είπε κάπως έβαλαν ένα κομμάτι μέσα μου. Μου είπε ότι μέχρι να μάθουμε αν όντως είμαστε καλύτερα μην πουμε πολλά γιατί ίσως όλο αυτό είναι λάθος. Ταυτόχρονα 10 λεπτά αφότου χωριστήκαμε μου έστελνε μηνύματα. Κάποια στιγμή γυρνάει και μου λέειι ότι ο μεγάλο του ο γιος του λένε πως πήρε από εκείνον. Αλλά δεν έχουν δει εσένα. Εκεί κάπως βούρκωσα εγώ. Συνεχίζω να νιώθω μπερδεμένος.

[stavmanr]

Δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι εγωκεντρικό άτομο αν θέλω να γνωρίσω τον βιολογικό μου πατέρα. Αλλά έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται. Κάποιος που δεν το έχει βιώσει δεν μπορεί να γνωρίζει την ανάγκη αυτή και την ανάγει σε εγωισμό. Όσο εγωιστής είναι κάποιος που έχει την ανάγκη να ανασάνει άλλο τόσο είναι και κάποιος που θέλει να βρει τις ρίζες του.

Κοιτάω φωτογραφίες του βιολογικού μου πατέρα. Φυσικά αν τον προσέγγιζα θα χρειαζόταν και ένα τεστ DNA αλλά η ομοιότητα είναι πολύ μεγάλη πραγματικά. Προσπαθώ να σκεφτώ αυτός ο χαμογελαστός άντρας στην φωτογραφία πως θα αντιδρούσε. Δεν θέλω να αναστατώσω την οικογένειά του, αλλά θα θελα να τον γνωρίσω και γιατί όχι να υπάρχω κάπως στην ζωή του και εκείνος στην δική μου. Φβάμαι μην φάω το ίδιο άκυρο όπως με την μητέρα μου.

Προσωπικα θα επιδιωκα 100% να γνωρισω και τους 2 βιολογικους μου γονεις, διχως να δημιουργησω ομως προβλημα στην τρεχουσα ζωη τους. Με λιγα λογια θα τους συναντουσα κρυφα απο τα αλλα παιδια τους, γυναικα κλπ.
Θα εθετα μονο 1 ερωτηση: Γιατι με εδωσαν για υιοθεσια.

Νομίζω ότι θα ήταν προφανές...