Υιοθεσία και βιολογικοί γονείς

[ΓΑΛΗ]

αυτό ακριβώς προτείνουν οι ψυχολόγοι στους θετούς γονείς. Να λένε στα πιτσιρίκια την αλήθεια.

Αυτο ποτέ δε το κατάλαβα.
Δε διαφωνώ πως είναι το σωστό, αλλά πως βοηθάς ένα παιδί να ξέρει εξορισμού πως ειναι υιοθετιμένο άρα να το αναγκάζεις εμμέσως να αρχίσει να έχει ερωτήματα και σκέψεις;
Βασικά καταλαβαίνω το λόγο εν μέρει και αυτός είναι πως αν έχει μεγαλώσει χρόνια χωρις να ξέρει τίποτα και μια ωραία πρωια το ψάξουν οι βιολογικοί γονείς, τότε το ψυχολογικό του βάρος θα είναι πολύ μεγάλο.
Μπρος γκρεμος και πίσω ρέμα είναι γιατί στο τέλος όλο και κάποιος θα ταραχτεί, όλο και κάποιος θα νιώσει "ρηγμένος".

Αυτό γίνεται γιατί αν το κρύψεις, μπορεί να εμφανιστεί από το πουθενά ο οποιοσδήποτε σε αόριστο χρόνο και τότε είναι χειρότερα τα πράγματα.

Από εκεί και πέρα, επειδή κι εγώ πιστεύω ότι πραγματικός γονιός είναι αυτός που μεγαλώνει με αγάπη το παιδί και όχι ο βιολογικός, δεν ανήκω στην κατηγορία αυτών που θα είχα ερωτήματα και σκέψεις αν μάθαινα ότι είμαι υιοθετημένη. Και αυτό δεν το λέω ως θεωρία σήμερα αλλά το ίδιο ένιωθα και όταν ήμουν παιδί. Πάντα μου έκανε εντύπωση όλη αυτή η διαδικασία να βρει κάποιος τους θετούς του γονείς και γενικά τα πως και τα γιατί, αν είχε μεγαλώσει σε μια οικογένεια που δεν του έλειψε η φροντίδα και η αγάπη.

[Ερμής]

Χμμμ νομιζω τα περισσότερα παιδιά σκέφτονται μηπως είναι υιοθετημένα κάποια στιγμή στη ζωή τους και τι θα έκαναν αντίστοιχα. Απο την άλλη κοιτούσα τον καθρέπτη και ήμουν ίδιος ο πατέρας μου οπότε μου έφευγαν μετά αυτές οι σκέψεις
Πέρα απο την πλάκα το πράγμα ειναι ζόρικο και δε μπορούμε να το αντιληφθούμε όσοι τα λέμε απο την ασφάλεια μας. Δε ξέρεις πως μπορεί να λειτουργεί στην ψυχολογία. Πιστεύω πως είναι περισσότερο η περιέργεια και το γιατί.

[ΓΑΛΗ]

Χμμμ νομιζω τα περισσότερα παιδιά σκέφτονται μηπως είναι υιοθετημένα κάποια στιγμή στη ζωή τους και τι θα έκαναν αντίστοιχα. Απο την άλλη κοιτούσα τον καθρέπτη και ήμουν ίδιος ο πατέρας μου οπότε μου έφευγαν μετά αυτές οι σκέψεις
Πέρα απο την πλάκα το πράγμα ειναι ζόρικο και δε μπορούμε να το αντιληφθούμε όσοι τα λέμε απο την ασφάλεια μας. Δε ξέρεις πως μπορεί να λειτουργεί στην ψυχολογία. Πιστεύω πως είναι περισσότερο η περιέργεια και το γιατί.

Ποια ασφάλεια εννοείς; Από πότε οι βιολογικοί γονείς είναι εγγύηση για την εκπλήρωση των αναγκών που έχει ένα παιδί, τόσο στο υλικό όσο και στο ψυχολογικό/πνευματικό επίπεδο;

Μήπως έχουμε κολλήσει σ' αυτό το λιιιιίγο ωραιοποιημένο κλισέ;

[Ερμής]

Χμμμ νομιζω τα περισσότερα παιδιά σκέφτονται μηπως είναι υιοθετημένα κάποια στιγμή στη ζωή τους και τι θα έκαναν αντίστοιχα. Απο την άλλη κοιτούσα τον καθρέπτη και ήμουν ίδιος ο πατέρας μου οπότε μου έφευγαν μετά αυτές οι σκέψεις
Πέρα απο την πλάκα το πράγμα ειναι ζόρικο και δε μπορούμε να το αντιληφθούμε όσοι τα λέμε απο την ασφάλεια μας. Δε ξέρεις πως μπορεί να λειτουργεί στην ψυχολογία. Πιστεύω πως είναι περισσότερο η περιέργεια και το γιατί.

Ποια ασφάλεια εννοείς; Από πότε οι βιολογικοί γονείς είναι εγγύηση για την εκπλήρωση των αναγκών που έχει ένα παιδί, τόσο στο υλικό όσο και στο ψυχολογικό/πνευματικό επίπεδο;

Μήπως έχουμε κολλήσει σ' αυτό το λιιιιίγο ωραιοποιημένο κλισέ;

Η ασφάλεια οτι δεν έχουμε ζήσει ποτέ σε τέτοιο ψυχολογικό δίλημμα/κατάσταση του να ξέρουμε πως ειμαστε υιοθετιμένοι και κάπου εκεί έξω ειναι αυτοί που μας γέννησαν. Και εγώ με το σκεπτικό του τώρα θα έλεγα πως δε θέλω να τους ξέρω.

[Υδράργυρος]

αυτό ακριβώς προτείνουν οι ψυχολόγοι στους θετούς γονείς. Να λένε στα πιτσιρίκια την αλήθεια.

Αυτο ποτέ δε το κατάλαβα.
Δε διαφωνώ πως είναι το σωστό, αλλά πως βοηθάς ένα παιδί να ξέρει εξορισμού πως ειναι υιοθετιμένο άρα να το αναγκάζεις εμμέσως να αρχίσει να έχει ερωτήματα και σκέψεις;
Βασικά καταλαβαίνω το λόγο εν μέρει και αυτός είναι πως αν έχει μεγαλώσει χρόνια χωρις να ξέρει τίποτα και μια ωραία πρωια το ψάξουν οι βιολογικοί γονείς, τότε το ψυχολογικό του βάρος θα είναι πολύ μεγάλο.
Μπρος γκρεμος και πίσω ρέμα είναι γιατί στο τέλος όλο και κάποιος θα ταραχτεί, όλο και κάποιος θα νιώσει "ρηγμένος".

Οι ψυχολόγοι ξέρουν τη δουλειά τους. Σου λέει από το να το μάθει από γείτονες ή άλλους καλοθελητές καλύτερα να το μάθει από τη θετή του οικογένεια. Γιατί το τραύμα θα είναι πολύ μεγαλύτερο αν το μάθει σε ηλικία 18 ετών από κάποιον μαλάκα συγγενή

[ΓΑΛΗ]

Χμμμ νομιζω τα περισσότερα παιδιά σκέφτονται μηπως είναι υιοθετημένα κάποια στιγμή στη ζωή τους και τι θα έκαναν αντίστοιχα. Απο την άλλη κοιτούσα τον καθρέπτη και ήμουν ίδιος ο πατέρας μου οπότε μου έφευγαν μετά αυτές οι σκέψεις
Πέρα απο την πλάκα το πράγμα ειναι ζόρικο και δε μπορούμε να το αντιληφθούμε όσοι τα λέμε απο την ασφάλεια μας. Δε ξέρεις πως μπορεί να λειτουργεί στην ψυχολογία. Πιστεύω πως είναι περισσότερο η περιέργεια και το γιατί.

Ποια ασφάλεια εννοείς; Από πότε οι βιολογικοί γονείς είναι εγγύηση για την εκπλήρωση των αναγκών που έχει ένα παιδί, τόσο στο υλικό όσο και στο ψυχολογικό/πνευματικό επίπεδο;

Μήπως έχουμε κολλήσει σ' αυτό το λιιιιίγο ωραιοποιημένο κλισέ;

Η ασφάλεια οτι δεν έχουμε ζήσει ποτέ σε τέτοιο ψυχολογικό δίλημμα/κατάσταση του να ξέρουμε πως ειμαστε υιοθετιμένοι και κάπου εκεί έξω ειναι αυτοί που μας γέννησαν. Και εγώ με το σκεπτικό του τώρα θα έλεγα πως δε θέλω να τους ξέρω.

Kακά τα ψέμματα Ερμή. Αυτό είναι προσπάθεια κάλυψης προσωπικού κενού, που λίγες φορές έχει σχέση με την έλλειψη του βιολογικού γονιού. Και αυτό αποδεικνύεται όταν τελικώς η αναζήτηση καταλήγει σε μη ιδανικές περιπτώσεις του γονεϊκού μοντέλου. Εκεί όπου φύγει φύγει, ξεχνάνε τα τραύματα ξεχνάνε τα πάντα. Σόρυ για τον κυνισμό αλλά έτσι είναι.

[Ερμής]

Μα είναι καθαρά ψυχολογικό το θέμα. Στο ψυχολογικό εννοούσα οτι μιλάμε απο την ασφάλεια μας.
Είτε είναι ιδανικές περιπτώσεις είτε όχι, το πράγμα λήγει εκεί και φεύγουν τα τραύματα.
Εκτός και βιολογικός έχει φράγκα, οπότε εκεί μπαίνει μπροστα το συμφέρον στις περισσότερες περιπτώσεις.

[ΓΑΛΗ]

Μα είναι καθαρά ψυχολογικό το θέμα. Στο ψυχολογικό εννοούσα οτι μιλάμε απο την ασφάλεια μας.
Είτε είναι ιδανικές περιπτώσεις είτε όχι, το πράγμα λήγει εκεί και φεύγουν τα τραύματα.
Εκτός και βιολογικός έχει φράγκα, οπότε εκεί μπαίνει μπροστα το συμφέρον στις περισσότερες περιπτώσεις.

Και από πού προκύπτει ότι η αλήθεια γιατρεύει τα τραύματα; Εγώ νομίζω ότι "τραύμα" λέμε μια αλήθεια που δεν μας αρέσει ή δεν θέλουμε να διακρίνουμε καθαρά. Μπορεί να κάνω λάθος.

[Ερμής]

Δε προκύπτει απο πουθενά, υποθέσεις κάνω.

[Belladonna]

Τώρα όσο για τον βιολογικό πατέρα σου, έχεις σκεφτεί εσύ τί θα ήθελες ιδανικά από εκείνον;

Αυτό που θα ήθελε ιδανικά και από τις τρεις οικογένειες. Να γίνει προτεραιότητα όλων, ανεξαρτήτως κόστους.

Νταξει, προτεραιότητα όλοι θέλουμε να είμαστε

Από εκεί και πέρα, το "κοστος" έχει να κανει με το σενάριο που παίζει καθε φορά και δεν είναι προδιαγεγραμμένο.
Στη συνάντηση με τη βιολ. του μητέρα πχ το σενάριο ήταν επιβαρυντικό για τον ίδιο. Σε κάποια άλλη κατάσταση μπορεί να ήταν αλλιώς τα πράγματα. Σε σχέση με τον βιολ. του πατέρα τα πράγματα μπορεί επίσης να έχουν αρκετές εκδοχές. Αυτό δεν μπορεί να το ξέρει εκ των προτέρων, επίσης το "κοστος" είναι διαφορετικό σε κάθε περίπτωση.

[ΓΑΛΗ]

Τώρα όσο για τον βιολογικό πατέρα σου, έχεις σκεφτεί εσύ τί θα ήθελες ιδανικά από εκείνον;

Αυτό που θα ήθελε ιδανικά και από τις τρεις οικογένειες. Να γίνει προτεραιότητα όλων, ανεξαρτήτως κόστους.

Νταξει, προτεραιότητα όλοι θέλουμε να είμαστε

Από εκεί και πέρα, το "κοστος" έχει να κανει με το σενάριο που παίζει καθε φορά και δεν είναι προδιαγεγραμμένο.
Στη συνάντηση με τη βιολ. του μητέρα πχ το σενάριο ήταν επιβαρυντικό για τον ίδιο. Σε κάποια άλλη κατάσταση μπορεί να ήταν αλλιώς τα πράγματα. Σε σχέση με τον βιολ. του πατέρα τα πράγματα μπορεί επίσης να έχουν αρκετές εκδοχές. Αυτό δεν μπορεί να το ξέρει εκ των προτέρων, επίσης το "κοστος" είναι διαφορετικό σε κάθε περίπτωση.

Μα ακριβώς γι' αυτό ρώτησα ποια θα ήταν η ιδανική για τον ίδιο αντίδραση, αν πήγαινε και έβρισκε τον βιολογικό του πατέρα και του έλεγε ότι είναι ο γιος του, χωρίς να ξέρει καν αν ο πατέρας του γνωρίζει την ύπαρξη του.

Γιατί προφανέστατα για τον νηματοθέτη, δεν υπάρχουν καν στο πλαίσιο τα παιδιά των άλλων, ακόμη και την απολύτως φυσική αντίδραση της μάνας του (δηλαδή την εκδήλωση αμηχανίας εκ μέρους της) την εξέλαβε ως μια απορριπτική συμπεριφορά για τον ίδιο. Το ότι οι ενέργειες του είναι απορριπτικές προς τη θετή του οικογένεια, δεν φαίνεται να τον απασχολεί ιδιαίτερα.

Σαφώς και είμαστε όλοι εγωκεντρικά άτομα αλλά αν αυτή η γνώση δεν συνδυάζεται με την επίγνωση ότι δεν είμαστε όντως το κέντρο του κόσμου, κάτι δεν πάει καλά, έτσι;

[Lostillusion]

Δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι εγωκεντρικό άτομο αν θέλω να γνωρίσω τον βιολογικό μου πατέρα. Αλλά έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται. Κάποιος που δεν το έχει βιώσει δεν μπορεί να γνωρίζει την ανάγκη αυτή και την ανάγει σε εγωισμό. Όσο εγωιστής είναι κάποιος που έχει την ανάγκη να ανασάνει άλλο τόσο είναι και κάποιος που θέλει να βρει τις ρίζες του.

Κοιτάω φωτογραφίες του βιολογικού μου πατέρα. Φυσικά αν τον προσέγγιζα θα χρειαζόταν και ένα τεστ DNA αλλά η ομοιότητα είναι πολύ μεγάλη πραγματικά. Προσπαθώ να σκεφτώ αυτός ο χαμογελαστός άντρας στην φωτογραφία πως θα αντιδρούσε. Δεν θέλω να αναστατώσω την οικογένειά του, αλλά θα θελα να τον γνωρίσω και γιατί όχι να υπάρχω κάπως στην ζωή του και εκείνος στην δική μου. Φβάμαι μην φάω το ίδιο άκυρο όπως με την μητέρα μου.

[don't speak]

Πήγες και την βρήκες στη δουλειά της, χωρίς να γνωρίζει ποιον θα συναντήσει, αν κατάλαβα καλά. Και ο χώρος και το ότι δεν το περίμενε, μπορεί να έπαιξαν ρόλο στην αντίδρασή της. Σαφώς μπορεί να φοβάται ότι ένα πιθανό μυστικό της μπορεί να κάνει άνω κάτω την οικογένειά της. Αν κατάλαβα καλά δεν την ενόχλησε που σε είδε. Μπορεί εσύ να περίμενες κάτι άλλο ή άλλη αντίδραση.
Θα μπορούσε να είχε διακόψει την κύηση επίσης ή να είχε κάνει μια οικογένεια σκέτη αποτυχία.
Το θετικό είναι που έχεις μια οικογένεια, έστω και θετή, που σε αγαπά και την αγαπάς.

Το αν θα δεις τον πατέρα σου, ας το σκεφτείς πιο μετά.
Ένα βήμα τη φορά.

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

σκεψου τον εαυτο σου στη θεση του πατερα σου. να εχεις ενα παιδι, αλλα αν μην το ξερεις. δεν νομιζεις οτι θα ηθελες να το μαθεις;

Άμα οι βιολογικοί γονείς έχουν κάνει νέα οικογένεια τον τελευταίο που θέλουν να δούν μπροστά τους είναι το παιδί που έδωσαν για υιοθεσία κάποτε, και το πιο πιθανό οτι η νέα τους οικογένεια δεν το ξέρει. Θα σκεφτούν οτι μπορεί να αναστατωθούν τα παιδιά τους μαθαίνοντας οτι έχουν έναν αδελφό για τον οποίο δεν ήξεραν, θα κλονιστεί η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο των γονέων (τι άλλο μπορεί να κρύβει), θα φοβηθούν μήπως υπάρχουν τίποτα περιουσιακές αξιώσεις, κλπ.

Και γιατί θα πρέπει να τα σκεφτεί όλα αυτά ;
Τον παιδί που υιοθετήθηκε θέλει να μάθει τις ρίζες του. Απλά.
Οι γονείς του παραμένουν οι γονείς του. (Οι θετοί φυσικά)

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι εγωκεντρικό άτομο αν θέλω να γνωρίσω τον βιολογικό μου πατέρα. Αλλά έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται. Κάποιος που δεν το έχει βιώσει δεν μπορεί να γνωρίζει την ανάγκη αυτή και την ανάγει σε εγωισμό. Όσο εγωιστής είναι κάποιος που έχει την ανάγκη να ανασάνει άλλο τόσο είναι και κάποιος που θέλει να βρει τις ρίζες του.

Κοιτάω φωτογραφίες του βιολογικού μου πατέρα. Φυσικά αν τον προσέγγιζα θα χρειαζόταν και ένα τεστ DNA αλλά η ομοιότητα είναι πολύ μεγάλη πραγματικά. Προσπαθώ να σκεφτώ αυτός ο χαμογελαστός άντρας στην φωτογραφία πως θα αντιδρούσε. Δεν θέλω να αναστατώσω την οικογένειά του, αλλά θα θελα να τον γνωρίσω και γιατί όχι να υπάρχω κάπως στην ζωή του και εκείνος στην δική μου. Φβάμαι μην φάω το ίδιο άκυρο όπως με την μητέρα μου.

Μην έχεις προσδοκίες. Γονείς έχεις. Αν πας χωρίς προσδοκίες δε θα φας κανένα άκυρο. Απλά κάντο για να βάλεις το κλικ και να κλείσεις το κεφάλαιο.