Καλό ταξίδι Καράμπαμπα RIP

[Yochanan]

Μας κοψοχόλιασες!

+1

[Naida]

Ρεεεε μας κοψοχολιασες

[xioni]

Δηλαδή ο Καβαλιέρε που διεκδικούσε τα πνευματικά δικαιώματα το έκλεψε;

Υ.Γ. Εγώ πάλι δεν κοψοχόλιασα. Είπαμε, υποκρισία στο φουλ εδώ μέσα.

[dna replication]

Είχε γερό ανταγωνσιμό από τον διπλανό Αβράαμ και, αργότερα, από τον Πολύβιο λίγο πιο κάτω (απέναντι από τον κινηματογράφο REX).
Σαν έφηβοι (μέσα 60') τους τιμούσαμε όλους και τον Αβράαμ για το καταπληκτικό σουτζούκι του, το "μαύρο"...

Ακριβώς έτσι.
Μαθητούδια πειραιωτάκια περί το 1975-78 τους τιμούσαμε και τους τρεις
Υπήρξαν γευστικά πειραϊκά τοπόσημα, των οποίων η επίγευση του τότε κρατάει ακόμα

Καμιά φορά αναρωτιέμαι μήπως η γεύση και η επίγευση που λες, έχει μεγεθυνθεί με την πάροδο των χρόνων και την (αναπόφευκτη;) ωραιοποίηση του παρελθόντος...
Βρίσκω το 95% των σημερινών σουβλακίων να είναι άχρωμα, άγευστα και άοσμα. Με δύο λέξεις, αδιάφορα φαστφούντ.
Και μόλις φάω ένα όντως καλό σουβλάκι με σωστές αναλογίες κρεμμυδιού, μαϊντανού, μπαχαρικών και σάλτσας, η γεύση του και η μυρωδιά του, ανασύρουν από τον νου εκείνες τις γεύσεις.

Παραγέρασα και παραέγινα γκρινιάρης...

οχι, το χοιρινό κρέας έγινε άνοστο με γεύση χόρτου και οσο να πασχίζουν οι σάλτσες και τα υλικά, δε φτιάχνει
φαε σουβλάκι βιολογικού μαύρου χοίρου να θυμηθείς τα νιάτα σου

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Καμιά φορά αναρωτιέμαι μήπως η γεύση και η επίγευση που λες, έχει μεγεθυνθεί με την πάροδο των χρόνων και την (αναπόφευκτη;) ωραιοποίηση του παρελθόντος...

Δεν έχεις βέβαια άδικο.
Πρόκειται για μνημονικά ίχνη πολιτισμικής επίγευσης περισσότερο. Ωστόσο, αυτά και πολλά άλλα ανάλογα της μαθητικής και φοιτητικής πειραϊκής εποχής μου αρμολογούν εκείνη την ατμόσφαιρα που εμένα τουλάχιστον με σημάδεψε τόσο που να την χαρακτηρίζω την παραδείσια εποχή της ζωής μου

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Δηλαδή ο Καβαλιέρε που διεκδικούσε τα πνευματικά δικαιώματα το έκλεψε;

Μην ξεχνάμε και το κάστρο του Καράμπαμπα στη Χαλκίδα, όπου και είναι θαμμένος ο μέγας αντι-καράμπαμπας Γιάννης Σκαρίμπας

[Λοξίας]

Καμιά φορά αναρωτιέμαι μήπως η γεύση και η επίγευση που λες, έχει μεγεθυνθεί με την πάροδο των χρόνων και την (αναπόφευκτη;) ωραιοποίηση του παρελθόντος...

Δεν έχεις βέβαια άδικο.
Πρόκειται για μνημονικά ίχνη πολιτισμικής επίγευσης περισσότερο. Ωστόσο, αυτά και πολλά άλλα ανάλογα της μαθητικής και φοιτητικής πειραϊκής εποχής μου αρμολογούν εκείνη την ατμόσφαιρα που εμένα τουλάχιστον με σημάδεψε τόσο που να την χαρακτηρίζω την παραδείσια εποχή της ζωής μου

Δεν είσαι ο μόνος...
Τα εφηβικά, μαθητικά και φοιτητικά χρόνια, είναι ανεπανάληπτα και μοναδικά.
Όσες δυσκολίες και να υπήρξαν, όσες αντιξοότητες, τα νιώσαμε και τα περάσαμε παραδείσια.

[Σέλευκας]

εγω νομίζω οτι είμαστε χορτασμένοι γιαυτό δεν απολαμβάνουμε τις γεύσεις
μου έχει τύχει μετά απο 3 μήνες άγιο όρος να φάω μπιφτέκι σε ταβέρνα και ήταν οτι πιο νοστιμο έχω φάει στη ζωή μου
ξαναπήγα στην ίδια ταβέρνα για να έχω την ίδια εμπειρία αλλά δεν αιστάνθηκα απολύτως τίποτα