Νιώθω τόσο εξαντλημένος

[Antipnevma]

Καλά ο άνθρωπος μας λέει ότι υποφέρει και ο καθένας εδώ λέει τα δικά του. 'Μπράβο για το εργασιακό σου ήθος', 'κοίτα μη σου βγει το όνομα' και 'φυσιολογική είναι η ζωή σου'. ΓΤΠ κοινωνία πραγματικά.

[stavmanr]

Ποια θεωρείς ότι είναι η φυσιολογική ζωή ενός τριαντάρη, τύπε;

Να κοιτάζει στο ντοσιέ με τα έγγραφα και να λέει
"χρειάζομαι κι άλλα πτυχία".

[Feindflug]

Ποια θεωρείς ότι είναι η φυσιολογική ζωή ενός τριαντάρη, τύπε;

Τύπου να σχόλαγα (γιατί τώρα δεν σχολάω απλά γυρνάω σπίτι και μιλάω με συναδέλφους και όλοι μαζί ψαχνόμαστε) και να γύριζα σπίτι να πήγαινα για καναν καφέ, να είχα μια σχέση (ή να ήμουν παντρεμένος), να είχα χρόνο για μενα (οδοντίατρο για εναν ρημαδοκαθαρισμό κόντεψα να πάω μεταμεσονύκτια).

Ποιος σε πιέζει να έχεις τέτοια ωράρια, τύπε;

Επίσης ο γιατρός, είναι ένα ιδιαίτερο επάγγελμα, ιδίως στα νοσοκομεία και μέχρι να αποκτήσεις δικό σου ιατρείο, με δική σου πελατεία κτλ. Οπότε αυτό που θεωρείς εσύ φυσιολογικό ως ωράριο 08:00-16:00, μετά σπίτι, φαγητό, καφέ, ποτό, γκόμενα, νετφλιξ και σ/κ εκδρομούλες, δεν πολυισχύει για τον κλάδο σου.

Αλλά μην νομίζεις ότι ισχύει και τόσο για όλους τους άλλους. Πολλοί δουλεύουν βάρδιες, σπαστά ωράρια, αργίες, δεν τους φθάνουν τα χρήματα για όλα όσα δεν έχεις εσύ χρόνο, έχουν προβλήματα υγείας κλπ.

Οπότε είσαι μάλλον τυχερός, αφού έχεις υγεία, κάνεις ένα επάγγελμα που προσφέρει πραγματικά και έχει κύρος και το μισθολογικό είναι καλύτερο από πολλούς συνομήλικούς σου και σίγουρα θα καλυτερέψει.

[Feindflug]

Ποια θεωρείς ότι είναι η φυσιολογική ζωή ενός τριαντάρη, τύπε;

Να κοιτάζει στο ντοσιέ με τα έγγραφα και να λέει
"χρειάζομαι κι άλλα πτυχία".

Οπότε, μάλλον τυχερός είναι ο τύπος, τύπε.

[Caspcasp]

Ποια θεωρείς ότι είναι η φυσιολογική ζωή ενός τριαντάρη, τύπε;

Τύπου να σχόλαγα (γιατί τώρα δεν σχολάω απλά γυρνάω σπίτι και μιλάω με συναδέλφους και όλοι μαζί ψαχνόμαστε) και να γύριζα σπίτι να πήγαινα για καναν καφέ, να είχα μια σχέση (ή να ήμουν παντρεμένος), να είχα χρόνο για μενα (οδοντίατρο για εναν ρημαδοκαθαρισμό κόντεψα να πάω μεταμεσονύκτια).

Ποιος σε πιέζει να έχεις τέτοια ωράρια, τύπε;

Επίσης ο γιατρός, είναι ένα ιδιαίτερο επάγγελμα, ιδίως στα νοσοκομεία και μέχρι να αποκτήσεις δικό σου ιατρείο, με δική σου πελατεία κτλ. Οπότε αυτό που θεωρείς εσύ φυσιολογικό ως ωράριο 08:00-16:00, μετά σπίτι, φαγητό, καφέ, ποτό, γκόμενα, νετφλιξ και σ/κ εκδρομούλες, δεν πολυισχύει για τον κλάδο σου.

Αλλά μην νομίζεις ότι ισχύει και τόσο για όλους τους άλλους. Πολλοί δουλεύουν βάρδιες, σπαστά ωράρια, αργίες, δεν τους φθάνουν τα χρήματα για όλα όσα δεν έχεις εσύ χρόνο, έχουν προβλήματα υγείας κλπ.

Οπότε είσαι μάλλον τυχερός, αφού έχεις υγεία, κάνεις ένα επάγγελμα που προσφέρει πραγματικά και έχει κύρος και το μισθολογικό είναι καλύτερο από πολλούς συνομήλικούς σου και σίγουρα θα καλυτερέψει.

Το νοσοκομείο. Δεν θα μπω στην διαδικασία ποιος περνάει καλύτερα και ποιος χειρότερα αλλά με εξαίρεση κάποιες ειδικότητες όλους τους ειδικευόμενους μας έχουν γονατίσει. Απλά για αναισθησιολόγους, νευροχειρουργούς, πνευμονολόγους, παθολόγους (ενδεικτικά) μας έχουν πεθάνει. Σκέψου ότι έχει δειχθεί πως όταν τοποθετηθείς τον ασθενή μπρούμιτα ανακουφίζεται η αναπνευστική δυσλειτουργία. Σκέψου να πρέπει να το κάνεις σε τόσους ασθενείς στην ΜΕΘ με 100 παροχετεύσεις ο καθένας και μια νοσηλεύτρια 60 κιλά που έχει ασθενή 2 φορές το βάρος της. Αλλά τα νοσοκομεία είναι διαρκώς υποστελεχωμένα και υπάρχει η καραμέλα ότι είναι λειτούργημα. Αλλά αυτό στοιχίιζει σε ανθρώπινες ζωές.

Το ακόμα χειρότερο που θέλουν να κάνουν είναι να εφημερεύουν διαρκώς τα νοσοκομεία (μετά τον θάνατο του ασθενούς στην Πάτρα). Πιστεύω ακράδαντα ότι εφημερεύει δεν εφημερεύει νοσοκομείο αν κάποιος είναι απέξω και δεν νιώσει καλά πρέπει να μπει και να βοηθηθεί. Επίσης στα περσσότερα νοσοκομεία έξω ένα νοσοκομείο δέχεται μονίμως. Αλλά ας δούμε την Ελλάδα. Υπάρχουν εφημερίες κλειστές (δηλαδή υπάρχει γιατρός που εφημερεύει αλλά για τους ασθενείς που είναι ήδη μέσα). Τυχαίνει ουκ ολίγες φορές να είναι 1 ειδικευόμενος με 30 ή και 40 ασθενείς. Ας πάρουμε μια πνευμονολογική κλινική για παράδειγμα. Σκέψου 30 ασθενείς με ΧΑΠ ή με σοβαρή δύσπνοια ή οτιδήποτε. Όλα αυτά φαντάσου τα στον 5ο όροφο μιας κλινικής. Ταυτόχρνα φαντάσου έναν στην πύλη του νοσοκομείου που έχοντας ακούσει ότι μπορεί να πάει όπου θέλει (αλήθεια ξέρετε πόσοι θα πουν σιγά μην πάω στο Χ νοσοκομείο που εφημερεύει θα πάω στο Υ που δεν εφημερεύει αλλά είναι μεγαλύτερο νοσοκομείο). Θα με πάρει η νοσηλεύτρια, θα κατέβω 5 ορόφους και θα περπατήσω από την μια άκρη του νοσοκομείου στην άλλη (τα επείγοντα είναι κοντά στην πύλη γενικά, οι κλίνες -όχι η ΜΕΘ- είναι πιο χωμένες). Θα αφήσω 30 ασθενείς στο έλεος του θεού που μπορεί να πάθουν ανακοπή ή οτιδήποτε για να δω έναν ασθενή. Ο ασθενής αυτός μπρεί να μην έχει και τίποτα και να πιστεύει ότι εξυπηρετώ τα μεγάλα συμφέροντα και ότι παίρνω φακελάκια ενώ εγώ δεν παίρνω δεύτερο καφέ για να μείνω ξύπνιος γιατί θα πέσει έξω ο προυπολογισμός.

Επίσης ως πότε θα έχω καλή υγεία αν κάνω 48ωρα χωρίς να κοιμάμαι και εισπνέω μονοξείδιο που κάνει απλαστική αναιμία σε αναισθησιολόγους λόγω συνεχούς έκθεσης; Θέλω με αυτό να πω ότι τα νοσοκομεία είναι βαριά υποστελεχωμένα, πολλοί άνθρωποι ζουν από το φιλότιμο και την αυταπάρνηση ειδικευόμενων να προσφέρουν. Αλλά δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Θα έπρεπε να υπήρχαν άτομα έτσι ώστε να κοιμόμαστε καλά και όχι σε 3μερες να έχουμε κοιμηθεί 5 ώρες.

[kongrosian]

Τύπου να σχόλαγα (γιατί τώρα δεν σχολάω απλά γυρνάω σπίτι και μιλάω με συναδέλφους και όλοι μαζί ψαχνόμαστε) και να γύριζα σπίτι να πήγαινα για καναν καφέ, να είχα μια σχέση (ή να ήμουν παντρεμένος), να είχα χρόνο για μενα (οδοντίατρο για εναν ρημαδοκαθαρισμό κόντεψα να πάω μεταμεσονύκτια).

Ποιος σε πιέζει να έχεις τέτοια ωράρια, τύπε;

Επίσης ο γιατρός, είναι ένα ιδιαίτερο επάγγελμα, ιδίως στα νοσοκομεία και μέχρι να αποκτήσεις δικό σου ιατρείο, με δική σου πελατεία κτλ. Οπότε αυτό που θεωρείς εσύ φυσιολογικό ως ωράριο 08:00-16:00, μετά σπίτι, φαγητό, καφέ, ποτό, γκόμενα, νετφλιξ και σ/κ εκδρομούλες, δεν πολυισχύει για τον κλάδο σου.

Αλλά μην νομίζεις ότι ισχύει και τόσο για όλους τους άλλους. Πολλοί δουλεύουν βάρδιες, σπαστά ωράρια, αργίες, δεν τους φθάνουν τα χρήματα για όλα όσα δεν έχεις εσύ χρόνο, έχουν προβλήματα υγείας κλπ.

Οπότε είσαι μάλλον τυχερός, αφού έχεις υγεία, κάνεις ένα επάγγελμα που προσφέρει πραγματικά και έχει κύρος και το μισθολογικό είναι καλύτερο από πολλούς συνομήλικούς σου και σίγουρα θα καλυτερέψει.

Το νοσοκομείο. Δεν θα μπω στην διαδικασία ποιος περνάει καλύτερα και ποιος χειρότερα αλλά με εξαίρεση κάποιες ειδικότητες όλους τους ειδικευόμενους μας έχουν γονατίσει. Απλά για αναισθησιολόγους, νευροχειρουργούς, πνευμονολόγους, παθολόγους (ενδεικτικά) μας έχουν πεθάνει. Σκέψου ότι έχει δειχθεί πως όταν τοποθετηθείς τον ασθενή μπρούμιτα ανακουφίζεται η αναπνευστική δυσλειτουργία. Σκέψου να πρέπει να το κάνεις σε τόσους ασθενείς στην ΜΕΘ με 100 παροχετεύσεις ο καθένας και μια νοσηλεύτρια 60 κιλά που έχει ασθενή 2 φορές το βάρος της. Αλλά τα νοσοκομεία είναι διαρκώς υποστελεχωμένα και υπάρχει η καραμέλα ότι είναι λειτούργημα. Αλλά αυτό στοιχίιζει σε ανθρώπινες ζωές.

Το ακόμα χειρότερο που θέλουν να κάνουν είναι να εφημερεύουν διαρκώς τα νοσοκομεία (μετά τον θάνατο του ασθενούς στην Πάτρα). Πιστεύω ακράδαντα ότι εφημερεύει δεν εφημερεύει νοσοκομείο αν κάποιος είναι απέξω και δεν νιώσει καλά πρέπει να μπει και να βοηθηθεί. Επίσης στα περσσότερα νοσοκομεία έξω ένα νοσοκομείο δέχεται μονίμως. Αλλά ας δούμε την Ελλάδα. Υπάρχουν εφημερίες κλειστές (δηλαδή υπάρχει γιατρός που εφημερεύει αλλά για τους ασθενείς που είναι ήδη μέσα). Τυχαίνει ουκ ολίγες φορές να είναι 1 ειδικευόμενος με 30 ή και 40 ασθενείς. Ας πάρουμε μια πνευμονολογική κλινική για παράδειγμα. Σκέψου 30 ασθενείς με ΧΑΠ ή με σοβαρή δύσπνοια ή οτιδήποτε. Όλα αυτά φαντάσου τα στον 5ο όροφο μιας κλινικής. Ταυτόχρνα φαντάσου έναν στην πύλη του νοσοκομείου που έχοντας ακούσει ότι μπορεί να πάει όπου θέλει (αλήθεια ξέρετε πόσοι θα πουν σιγά μην πάω στο Χ νοσοκομείο που εφημερεύει θα πάω στο Υ που δεν εφημερεύει αλλά είναι μεγαλύτερο νοσοκομείο). Θα με πάρει η νοσηλεύτρια, θα κατέβω 5 ορόφους και θα περπατήσω από την μια άκρη του νοσοκομείου στην άλλη (τα επείγοντα είναι κοντά στην πύλη γενικά, οι κλίνες -όχι η ΜΕΘ- είναι πιο χωμένες). Θα αφήσω 30 ασθενείς στο έλεος του θεού που μπορεί να πάθουν ανακοπή ή οτιδήποτε για να δω έναν ασθενή. Ο ασθενής αυτός μπρεί να μην έχει και τίποτα και να πιστεύει ότι εξυπηρετώ τα μεγάλα συμφέροντα και ότι παίρνω φακελάκια ενώ εγώ δεν παίρνω δεύτερο καφέ για να μείνω ξύπνιος γιατί θα πέσει έξω ο προυπολογισμός.

Επίσης ως πότε θα έχω καλή υγεία αν κάνω 48ωρα χωρίς να κοιμάμαι και εισπνέω μονοξείδιο που κάνει απλαστική αναιμία σε αναισθησιολόγους λόγω συνεχούς έκθεσης; Θέλω με αυτό να πω ότι τα νοσοκομεία είναι βαριά υποστελεχωμένα, πολλοί άνθρωποι ζουν από το φιλότιμο και την αυταπάρνηση ειδικευόμενων να προσφέρουν. Αλλά δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Θα έπρεπε να υπήρχαν άτομα έτσι ώστε να κοιμόμαστε καλά και όχι σε 3μερες να έχουμε κοιμηθεί 5 ώρες.

το γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι χάλια.

αλλά ρε παιδιά, πάντα το είχα απορία: γιατί πάτε και γίνεστε γιατροί; γιατί τέτοια ταλαιπωρία; με ποιο σκεπτικό; τόσο αγάπη πια για τον συνάνθρωπο; να σώζετε ζωές; αφήστε μας χάμο.

[Μαδουραίος]

Ποιος σε πιέζει να έχεις τέτοια ωράρια, τύπε;

Επίσης ο γιατρός, είναι ένα ιδιαίτερο επάγγελμα, ιδίως στα νοσοκομεία και μέχρι να αποκτήσεις δικό σου ιατρείο, με δική σου πελατεία κτλ. Οπότε αυτό που θεωρείς εσύ φυσιολογικό ως ωράριο 08:00-16:00, μετά σπίτι, φαγητό, καφέ, ποτό, γκόμενα, νετφλιξ και σ/κ εκδρομούλες, δεν πολυισχύει για τον κλάδο σου.

Αλλά μην νομίζεις ότι ισχύει και τόσο για όλους τους άλλους. Πολλοί δουλεύουν βάρδιες, σπαστά ωράρια, αργίες, δεν τους φθάνουν τα χρήματα για όλα όσα δεν έχεις εσύ χρόνο, έχουν προβλήματα υγείας κλπ.

Οπότε είσαι μάλλον τυχερός, αφού έχεις υγεία, κάνεις ένα επάγγελμα που προσφέρει πραγματικά και έχει κύρος και το μισθολογικό είναι καλύτερο από πολλούς συνομήλικούς σου και σίγουρα θα καλυτερέψει.

Το νοσοκομείο. Δεν θα μπω στην διαδικασία ποιος περνάει καλύτερα και ποιος χειρότερα αλλά με εξαίρεση κάποιες ειδικότητες όλους τους ειδικευόμενους μας έχουν γονατίσει. Απλά για αναισθησιολόγους, νευροχειρουργούς, πνευμονολόγους, παθολόγους (ενδεικτικά) μας έχουν πεθάνει. Σκέψου ότι έχει δειχθεί πως όταν τοποθετηθείς τον ασθενή μπρούμιτα ανακουφίζεται η αναπνευστική δυσλειτουργία. Σκέψου να πρέπει να το κάνεις σε τόσους ασθενείς στην ΜΕΘ με 100 παροχετεύσεις ο καθένας και μια νοσηλεύτρια 60 κιλά που έχει ασθενή 2 φορές το βάρος της. Αλλά τα νοσοκομεία είναι διαρκώς υποστελεχωμένα και υπάρχει η καραμέλα ότι είναι λειτούργημα. Αλλά αυτό στοιχίιζει σε ανθρώπινες ζωές.

Το ακόμα χειρότερο που θέλουν να κάνουν είναι να εφημερεύουν διαρκώς τα νοσοκομεία (μετά τον θάνατο του ασθενούς στην Πάτρα). Πιστεύω ακράδαντα ότι εφημερεύει δεν εφημερεύει νοσοκομείο αν κάποιος είναι απέξω και δεν νιώσει καλά πρέπει να μπει και να βοηθηθεί. Επίσης στα περσσότερα νοσοκομεία έξω ένα νοσοκομείο δέχεται μονίμως. Αλλά ας δούμε την Ελλάδα. Υπάρχουν εφημερίες κλειστές (δηλαδή υπάρχει γιατρός που εφημερεύει αλλά για τους ασθενείς που είναι ήδη μέσα). Τυχαίνει ουκ ολίγες φορές να είναι 1 ειδικευόμενος με 30 ή και 40 ασθενείς. Ας πάρουμε μια πνευμονολογική κλινική για παράδειγμα. Σκέψου 30 ασθενείς με ΧΑΠ ή με σοβαρή δύσπνοια ή οτιδήποτε. Όλα αυτά φαντάσου τα στον 5ο όροφο μιας κλινικής. Ταυτόχρνα φαντάσου έναν στην πύλη του νοσοκομείου που έχοντας ακούσει ότι μπορεί να πάει όπου θέλει (αλήθεια ξέρετε πόσοι θα πουν σιγά μην πάω στο Χ νοσοκομείο που εφημερεύει θα πάω στο Υ που δεν εφημερεύει αλλά είναι μεγαλύτερο νοσοκομείο). Θα με πάρει η νοσηλεύτρια, θα κατέβω 5 ορόφους και θα περπατήσω από την μια άκρη του νοσοκομείου στην άλλη (τα επείγοντα είναι κοντά στην πύλη γενικά, οι κλίνες -όχι η ΜΕΘ- είναι πιο χωμένες). Θα αφήσω 30 ασθενείς στο έλεος του θεού που μπορεί να πάθουν ανακοπή ή οτιδήποτε για να δω έναν ασθενή. Ο ασθενής αυτός μπρεί να μην έχει και τίποτα και να πιστεύει ότι εξυπηρετώ τα μεγάλα συμφέροντα και ότι παίρνω φακελάκια ενώ εγώ δεν παίρνω δεύτερο καφέ για να μείνω ξύπνιος γιατί θα πέσει έξω ο προυπολογισμός.

Επίσης ως πότε θα έχω καλή υγεία αν κάνω 48ωρα χωρίς να κοιμάμαι και εισπνέω μονοξείδιο που κάνει απλαστική αναιμία σε αναισθησιολόγους λόγω συνεχούς έκθεσης; Θέλω με αυτό να πω ότι τα νοσοκομεία είναι βαριά υποστελεχωμένα, πολλοί άνθρωποι ζουν από το φιλότιμο και την αυταπάρνηση ειδικευόμενων να προσφέρουν. Αλλά δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Θα έπρεπε να υπήρχαν άτομα έτσι ώστε να κοιμόμαστε καλά και όχι σε 3μερες να έχουμε κοιμηθεί 5 ώρες.

το γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι χάλια.

αλλά ρε παιδιά, πάντα το είχα απορία: γιατί πάτε και γίνεστε γιατροί; γιατί τέτοια ταλαιπωρία; με ποιο σκεπτικό; τόσο αγάπη πια για τον συνάνθρωπο; να σώζετε ζωές; αφήστε μας χάμο.

[Feindflug]

Τύπου να σχόλαγα (γιατί τώρα δεν σχολάω απλά γυρνάω σπίτι και μιλάω με συναδέλφους και όλοι μαζί ψαχνόμαστε) και να γύριζα σπίτι να πήγαινα για καναν καφέ, να είχα μια σχέση (ή να ήμουν παντρεμένος), να είχα χρόνο για μενα (οδοντίατρο για εναν ρημαδοκαθαρισμό κόντεψα να πάω μεταμεσονύκτια).

Ποιος σε πιέζει να έχεις τέτοια ωράρια, τύπε;

Επίσης ο γιατρός, είναι ένα ιδιαίτερο επάγγελμα, ιδίως στα νοσοκομεία και μέχρι να αποκτήσεις δικό σου ιατρείο, με δική σου πελατεία κτλ. Οπότε αυτό που θεωρείς εσύ φυσιολογικό ως ωράριο 08:00-16:00, μετά σπίτι, φαγητό, καφέ, ποτό, γκόμενα, νετφλιξ και σ/κ εκδρομούλες, δεν πολυισχύει για τον κλάδο σου.

Αλλά μην νομίζεις ότι ισχύει και τόσο για όλους τους άλλους. Πολλοί δουλεύουν βάρδιες, σπαστά ωράρια, αργίες, δεν τους φθάνουν τα χρήματα για όλα όσα δεν έχεις εσύ χρόνο, έχουν προβλήματα υγείας κλπ.

Οπότε είσαι μάλλον τυχερός, αφού έχεις υγεία, κάνεις ένα επάγγελμα που προσφέρει πραγματικά και έχει κύρος και το μισθολογικό είναι καλύτερο από πολλούς συνομήλικούς σου και σίγουρα θα καλυτερέψει.

Το νοσοκομείο. Δεν θα μπω στην διαδικασία ποιος περνάει καλύτερα και ποιος χειρότερα αλλά με εξαίρεση κάποιες ειδικότητες όλους τους ειδικευόμενους μας έχουν γονατίσει. Απλά για αναισθησιολόγους, νευροχειρουργούς, πνευμονολόγους, παθολόγους (ενδεικτικά) μας έχουν πεθάνει. Σκέψου ότι έχει δειχθεί πως όταν τοποθετηθείς τον ασθενή μπρούμιτα ανακουφίζεται η αναπνευστική δυσλειτουργία. Σκέψου να πρέπει να το κάνεις σε τόσους ασθενείς στην ΜΕΘ με 100 παροχετεύσεις ο καθένας και μια νοσηλεύτρια 60 κιλά που έχει ασθενή 2 φορές το βάρος της. Αλλά τα νοσοκομεία είναι διαρκώς υποστελεχωμένα και υπάρχει η καραμέλα ότι είναι λειτούργημα. Αλλά αυτό στοιχίιζει σε ανθρώπινες ζωές.

Το ακόμα χειρότερο που θέλουν να κάνουν είναι να εφημερεύουν διαρκώς τα νοσοκομεία (μετά τον θάνατο του ασθενούς στην Πάτρα). Πιστεύω ακράδαντα ότι εφημερεύει δεν εφημερεύει νοσοκομείο αν κάποιος είναι απέξω και δεν νιώσει καλά πρέπει να μπει και να βοηθηθεί. Επίσης στα περσσότερα νοσοκομεία έξω ένα νοσοκομείο δέχεται μονίμως. Αλλά ας δούμε την Ελλάδα. Υπάρχουν εφημερίες κλειστές (δηλαδή υπάρχει γιατρός που εφημερεύει αλλά για τους ασθενείς που είναι ήδη μέσα). Τυχαίνει ουκ ολίγες φορές να είναι 1 ειδικευόμενος με 30 ή και 40 ασθενείς. Ας πάρουμε μια πνευμονολογική κλινική για παράδειγμα. Σκέψου 30 ασθενείς με ΧΑΠ ή με σοβαρή δύσπνοια ή οτιδήποτε. Όλα αυτά φαντάσου τα στον 5ο όροφο μιας κλινικής. Ταυτόχρνα φαντάσου έναν στην πύλη του νοσοκομείου που έχοντας ακούσει ότι μπορεί να πάει όπου θέλει (αλήθεια ξέρετε πόσοι θα πουν σιγά μην πάω στο Χ νοσοκομείο που εφημερεύει θα πάω στο Υ που δεν εφημερεύει αλλά είναι μεγαλύτερο νοσοκομείο). Θα με πάρει η νοσηλεύτρια, θα κατέβω 5 ορόφους και θα περπατήσω από την μια άκρη του νοσοκομείου στην άλλη (τα επείγοντα είναι κοντά στην πύλη γενικά, οι κλίνες -όχι η ΜΕΘ- είναι πιο χωμένες). Θα αφήσω 30 ασθενείς στο έλεος του θεού που μπορεί να πάθουν ανακοπή ή οτιδήποτε για να δω έναν ασθενή. Ο ασθενής αυτός μπρεί να μην έχει και τίποτα και να πιστεύει ότι εξυπηρετώ τα μεγάλα συμφέροντα και ότι παίρνω φακελάκια ενώ εγώ δεν παίρνω δεύτερο καφέ για να μείνω ξύπνιος γιατί θα πέσει έξω ο προυπολογισμός.

Επίσης ως πότε θα έχω καλή υγεία αν κάνω 48ωρα χωρίς να κοιμάμαι και εισπνέω μονοξείδιο που κάνει απλαστική αναιμία σε αναισθησιολόγους λόγω συνεχούς έκθεσης; Θέλω με αυτό να πω ότι τα νοσοκομεία είναι βαριά υποστελεχωμένα, πολλοί άνθρωποι ζουν από το φιλότιμο και την αυταπάρνηση ειδικευόμενων να προσφέρουν. Αλλά δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Θα έπρεπε να υπήρχαν άτομα έτσι ώστε να κοιμόμαστε καλά και όχι σε 3μερες να έχουμε κοιμηθεί 5 ώρες.

Χτύπα αναρρωτικές ρε δικέ μου. Σίγουρα θα βρεις κάποιον συνάδελφο να σου γράψει.

[nyxtovios]

Να παρηγορείσαι με τη σκέψη ότι άλλοι δουλευούν πολύ πιο σκληρά παίρνοντας τα ίδια χρήματα όπως π.χ. οι μετακλητοί της κυβέρνησης ή υπάλληλοι γραφειων βολευτών.

[stavmanr]

Βασικά θέλω να πω τον πόνο μου (και να τον συζητήσω με κάποιον). Είμαι 30 χρονών, περίπου στην μέση της ειδικότητας (κάνω αναισθησιολογία). Συγκατοικώ με τον αδερφικό μου φίλο και επίσης ειδικευόμενο στο ίδιο νοσοκομείο με εμένα. Συγκατοικούμε περίπου 3 χρόνια. Έχουμε ψοφίσει και οι δύο στην δουλειά. Έχει τύχει να μην συναντηθούμε για μια ολόκληρη εβδομάδα ενώ μένουμε στο ίδιο σπίτι λόγω εφημεριών. Βλέπω κόσμο/φίλους να παντρεύονται να έχουν σταθερή δουλειά και εγώ ακόμα "εκπαιδεύομαι". Μην με παρεξηγήσετε δεν μετανοιώνω για κάτι, η ιατρική ήταν το όνειρο μου και ευχαριστώ τον θεό που το έζησα. Δεν μετανοιώνω. Απλά καταλαβαίνω πόσο διαφορετικό δρόμο έχω πάρει. Με τον κοβιντ ήμασταν σε ΜΕΘ. Χάσαμε το μέτρημα των ωρών στην δουλειά. Η καρδιά μου χτύπαγε περίεργα από την κούραση (αρυθμία που λέει και η γιαγιά μου). Τα πράγματα θεωρητικά βελτιώθηκαν, πρακτικά όχι και τόσο. Νιώθω πως δεν ζω μια φυσιολογική ζωή που θα ζούσε ένας τριαντάρης. Το πιο νορμαλ που κανω είναι που πηγαίνω κροσφιτ. Η ΔΕΗ μας ήρθε 700 ευρώ. Όλη μέρα σκοτώνομαι για να μείνουν άνθρωποι ζωντανοί και όταν γυρίζω σπίτι σκέφτομαι αν θα ανοίξω το a/c. Όσον αφορά τον φίλο μου και με αυτόν νιώθω περίεργα αλλά μάλλον για καλό. Έχω κάνει περιστασιακές σχέσεις το τελευταίο διάστημα, δεν έχω κουράγιο να δωθώ (είχα μια μεγάλη σχέση πριν από αυτό). Τώρα είμαστε εγώ και ο φίλος μου. Θεωρούσα την συγκατοίκηση πάντα ένα αναγκαίο κακό. Αλλά χωρίς αυτήν δε θα άντεχα. Όταν μπορούσε μου μαγείρευε, έβρισκα ένα πιάτο φαγητό. Όταν μπορούσα του μαγείρευα. Έχουμε κολλήσει 3 φορές κοβιντ και ο ένας φρόντιζε τον άλλον. Στην αρχή του κοβιντ γυρνάγαμε σπίτι και κοιμόμασταν στον καναπέ με τα ρούχα δεν είχαμε δυνάμεις να πάμε στα δωμάτια μας. Ορισμένες φορές νιώθω πως απλά υπάρχουμε δεν έχουμε χρόνο για τίποτα άλλο. Ελπίζω όταν τελειώσει η ειδικότητα να μαστε πιο χαλαρά.
Είναι λες και ζουμε σε έναν μικρόκοσμο, σε ένα σπίτι εγώ και αυτός και μετά απλά δουλεύουμε. Σαν να είναι ο μοναδικός άνθρωπος που με νοιάζεται και με αγαπά. Δεν ξέρω αν όλοι εσείς έχετε από 10 κολλητούς, εγώ στην παρούσα φάση έχω αυτόν. Θεωρούσα πως στην ηλικία μου θα είχα παντρευτεί αλλά ακόμα συγκατοικώ. Αλλά δεν έχω δυνάμεις για τίποτα τώρα.

Η συγκατοίκηση είναι σπουδαίο πράγμα.
Και ειδικά με τέτοια χαρακτηριστικά που σπανίζουν.

[EKPLIKTIKOS]

Τυπε πήγαινε σε κάνα ιδιωτικό να βρεις την υγεία σου. Με πονάει που το λέω γιατί είμαι υπέρ του δημόσιου συστήματος υγείας αλλά κάπου ωπα, δε θα σώσεις εσύ την υγεία του κουλη

[Dwarven Blacksmith]

Μη φοβάσαι η σκληρή δουλειά ανταμείβεται. Λολ πλάκα κάνω. Ψάξε τι επιλογές έχεις, εξωτερικό, κλπ.

Αν δεν κάνεις κοινωνική ζωή τώρα δυσκολεύουν τα πράγματα όσο προχωράει η ζωή.

[vagabondo]

Δεν το κατάλαβα όλο αυτό. To username caspcasp το σκέφτηκα από την caspase, μια πρωτεινη που επαγει την αποπτωση. Μετά ήθελε και όνομα χρήστη και σκέφτηκα το φαντασματάκι.

[Yochanan]

Σε συγχαίρω για το work ethic αγαπητέ. Μακάρι να ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμά σας

Βρήκε κι ο ανθρωπος μερος να παραπονεθεί για υπερβολικη εργασια - το πχωρουμ. Να ερθει ο ΑΙΝΕΙΑΝ να του εξηγήσει τον ελλοχεύοντα κινδυνο του karoshi τωρα, αυτο εμεινε

[Yochanan]

εντωμεταξυ το ακκαου ειναι μπερνερ απο τακτικο ή παλιοτερο μελος