Αυτοβιογραφία. Νέες σκέψεις.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Πιστεύω για μένα ότι η αυτοβιογραφία είναι και αυτοσκοπός.
Άπειρες φορές μου μιλάει αυτό το είδος γραφής, νιώθω το κάλεσμα, ακούω την φωνή της.
Δεν έχω την παραμικρή διάθεση να τρολάρω, τα 'χω ξεπεράσει αυτά, όποια έπαρση μπορεί να φανεί είναι τουλάχιστον γνήσια κα αληθινή. Δεν έχει να κάνει με την πρόκληση, δε γράφω για να προκαλέσω κάτι πέρα από τον διάλογο. Κυρίως γράφω για να εκτεθώ. Προτείνω να σκύψουμε πάνω στο θέμα μας, γιατί βρίσκομαι αυτή τη στιγμή σε φάση βαθιάς αναζήτησης.

Σε πρόχειρο επίπεδο, η αυτοβιογραφία είναι μέσα στη ζωή μου. Μπορεί να βαριέμαι που ζω πολλές φορές, μπορεί η ζωή μου να είναι αδιάφορη ή να τη βλέπω εγώ ως αδιάφορη όπως τη ζωή μιας αμοιβάδας. Το θέμα δεν είναι αυτό, η αυτοβιογραφία δεν είναι μια σειρά από συναρπαστικές διηγήσεις, αυτό είναι πολύ απλοϊκό.
Γράφω σε ημερολόγια εδώ και πάνω από 10 χρόνια, γράφω στον υπολογιστή, στο χαρτί, πράγματα πολύ προσωπικά. Η αλήθεια είναι με την αφήγηση δεν το προσπαθώ ιδιαίτερα, και γι' αυτό ψάχνομαι να βρω μια μεγάλη φόρμα για να ξεδιπλωθώ.
Ναι, η ζωή μου είναι ξανά σκατά, γιατί απομακρύνομαι από τον στόχο και τα υπαρξιακά μου.

Θα πει κάποιος, όπως λέω και εγώ ο ίδιος, ότι πρέπει το γράψιμο να συνοδεύεται με γεγονότα που σου αλλάζουν τη ζωή. Αυτό είναι απόλυτα δεκτό. Αλλά μέχρι να περιμένω να συμβεί κάτι εξωπραγματικό, θα έχει χαθεί το όνειρο, θα έχει ξεχαστεί το παραμύθι.

Νομίζω ότι ίσως έγραψα πολλά, θα μπορούσα όμως να γράψω κι άλλα. Καλύτερα να δούμε πώς θα κυλήσει η κουβέντα.

[Έκτωρ Φοίνιξ]

Πιστεύω για μένα ότι η αυτοβιογραφία είναι και αυτοσκοπός.
Άπειρες φορές μου μιλάει αυτό το είδος γραφής, νιώθω το κάλεσμα, ακούω την φωνή της.
Δεν έχω την παραμικρή διάθεση να τρολάρω, τα 'χω ξεπεράσει αυτά, όποια έπαρση μπορεί να φανεί είναι τουλάχιστον γνήσια κα αληθινή. Δεν έχει να κάνει με την πρόκληση, δε γράφω για να προκαλέσω κάτι πέρα από τον διάλογο. Κυρίως γράφω για να εκτεθώ. Προτείνω να σκύψουμε πάνω στο θέμα μας, γιατί βρίσκομαι αυτή τη στιγμή σε φάση βαθιάς αναζήτησης.

Σε πρόχειρο επίπεδο, η αυτοβιογραφία είναι μέσα στη ζωή μου. Μπορεί να βαριέμαι που ζω πολλές φορές, μπορεί η ζωή μου να είναι αδιάφορη ή να τη βλέπω εγώ ως αδιάφορη όπως τη ζωή μιας αμοιβάδας. Το θέμα δεν είναι αυτό, η αυτοβιογραφία δεν είναι μια σειρά από συναρπαστικές διηγήσεις, αυτό είναι πολύ απλοϊκό.
Γράφω σε ημερολόγια εδώ και πάνω από 10 χρόνια, γράφω στον υπολογιστή, στο χαρτί, πράγματα πολύ προσωπικά. Η αλήθεια είναι με την αφήγηση δεν το προσπαθώ ιδιαίτερα, και γι' αυτό ψάχνομαι να βρω μια μεγάλη φόρμα για να ξεδιπλωθώ.
Ναι, η ζωή μου είναι ξανά σκατά, γιατί απομακρύνομαι από τον στόχο και τα υπαρξιακά μου.

Θα πει κάποιος, όπως λέω και εγώ ο ίδιος, ότι πρέπει το γράψιμο να συνοδεύεται με γεγονότα που σου αλλάζουν τη ζωή. Αυτό είναι απόλυτα δεκτό. Αλλά μέχρι να περιμένω να συμβεί κάτι εξωπραγματικό, θα έχει χαθεί το όνειρο, θα έχει ξεχαστεί το παραμύθι.

Νομίζω ότι ίσως έγραψα πολλά, θα μπορούσα όμως να γράψω κι άλλα. Καλύτερα να δούμε πώς θα κυλήσει η κουβέντα.

Ευχαρίστως τη διαβάζω, μόνο μην αρχίσεις πάλι για το φετίχ σου με τα άπλυτα καλσόν.

[nowhere]

ξέρεις σταρχίδια μας