Valentine's Day

[ΓΑΛΗ]

Πάντα με εκνεύριζε αυτή η γιορτή. Και σκέφτομαι τους άμοιρους τους άντρες, που είτε εμφανιστούν με αρκουδάκια και καρδουλάκια είτε το παίξουν άνετοι, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.

Είναι από τις περιπτώσεις που τους κατανοώ απολύτως.

[Sid Vicious]

Τον Βαλεντίνο τον θυμούνται όλοι όμως ότι είναι οι μέρες της Λύκαινας της Ρώμης αυτές δε το θυμάται ποτέ κανείς

[ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ]

Θυμηθηκα σκηνικο οπου ενας φιλος μου Γαλλος ειχε γραψει ενα τραγουδι για δωρο στην κοπελα του και αυτη (Τσεχα) του τα'χωνε για κανα μηνα.

Και μου'λεγε ο καημενος "I don't understand why she got pissed off"

[YouOnlyLiveOnce]

Εμενα μου αρεσει η σημερινη μερα
Μου αρεσει να κανω διαφορες χαζομαρουλιτσες

[Cavaliere]

Ο Άγιος Ουαλεντίνος Ιερομάρτυς είναι κι Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Υπήρξε Επίσκοπος του Τέρνι και μαρτύρησε στη Ρώμη.

[Naida]

Το για σένανε μπορώ σε άλλη version

[Sid Vicious]

Η Βεατρίκη (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Βερενίκη) περίμενε στην οικία της την επίσκεψη του Ραϋμόνδου (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Ροδόλφος). Της είχε φανεί αρκετά χαριτωμένος όταν τον πρωτογνώρισε, ίσως ακόμη και γοητευτικός σαν ένας τόπος άγνωστος και τώρα θα τον συναντούσε ξανά για δεύτερη φορά.
Ο Ραϋμόνδος (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Ροδόλφος) βρισκόταν καθοδόν προς την Βεατρίκη (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Βερενίκη). Ήταν μια όμορφη ημέρα και η πεζοπορία σε συνδυασμό με την μορφή της που κατακτούσε ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του μυαλού του, την έκανε ακόμη ομορφότερη. Αναρωτιόταν πως άραγε είχε καταφέρει να γοητεύσει μια ανθρώπινη θεότητα τέτοια όπως την Βεατρίκη (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Βερενίκη). Ίσως η απάντηση του στην πεζή της ερώτηση από πού είναι ο δρόμος για το Δημαρχείο να την συγκίνησε. Τι όμορφη ανάμνηση.
«Με συγχωρείτε κύριε μήπως θα μπορούσατε να με βοηθήσετε; Μήπως γνωρίζετε προς τα πού είναι ο δρόμος για το Δημαρχείο; Βλέπετε μένω λίγο έξω από την πόλη και δεν χρειάστηκε να επισκεφθώ ξανά τις δημόσιες υπηρεσίες»
«Το γνωρίζω πως δεν είμαστε παρά ύλη και ακόμη χειρότερα παρά εκφάνσεις της ύλης και ότι αυτό είναι και το μόνο που έχουμε. Όμως ευχαρίστως θα θυσίαζα αυτό για να βαδίσω μαζί σας μέσα στο Όνειρο. Αλήθεια, εσείς είσαστε το Όνειρο»
Του βγήκε αυθόρμητα η απάντηση αυτή όταν του μίλησε σα να μην υπήρχαν άλλες λέξεις, μα τι είχε πάθει; Η Βεατρίκη (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Βερενίκη) γέλασε και ο Ραϋμόνδος (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Ροδόλφος) ζήτησε συγγνώμη για την αλλοπρόσαλη του απάντηση. Έτσι έγινε η γνωριμία τους.
Ένας κτύπος στην πόρτα και αυτή ανοίγει, είναι αυτός με μερικά λουλούδια στο χέρι του.
«Αυτά είναι για σας Βεατρίκη»
Κάθεται στον λαχανί καναπέ και δίπλα του κάθεται και αυτή. Ελαφριά ντυμένη και κάτω από τα αραχνοΰφαντα της ρούχα να διαγράφονται κόσμοι ονείρων. Την κοιτάει στα μάτια, δεν χορταίνει να την κοιτά, είναι έτσι ο παράδεισος λοιπόν; Αυτή χαμογελάει και τον πλησιάζει, του ψιθυρίζει γλυκά ένα τραγούδι.
Όμως τώρα ο Ραϋμόνδος (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Ροδόλφος) αμίλητος ατένιζε το κενό, κοιτούσε τη Βεατρίκη (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Βερενίκη) όμως ατένιζε το κενό. Η Βεατρίκη (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Βερενίκη) το αντιλήφθηκε καιείχε αρχίσει να εκνευρίζεται. Θα μπορούσα, σκέφτηκε ο Ραϋμόνδος (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Ροδόλφος), μα τι σημασία θα είχε πλέον;
- Έχεις όμορφο σπίτι, της είπε
- Για αυτό ήρθες εδώ, για να μου πεις ότι έχω όμορφο σπίτι; του απάντησε εμφανώς εκνευρισμένη η Βεατρίκη (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Βερενίκη)
- Όχι αλλά έχω ξεχάσει γιατί ήρθα, ίσως κάποια παρόρμηση με έφερε εδώ
Η Βεατρίκη (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Βερενίκη) είχε αρχίσει να χάνει το ενδιαφέρον της για αυτόν και αρνητικές σκέψεις περνούσαν από το μυαλό της.
Ο Ραϋμόνδος (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Ροδόλφος) υποψιαζόταν ότι θα υπήρχε μια υπόσχεση ευτυχίας αλλά μετά ένα απέραντο άχρωμο τίποτα. Εκείνο το άηχο χρώμα. Το Μηδέν.
«Γιατί όλα αυτά Βεατρίκη; Συγχώρεσε την παρόρμηση μου, δεν θα αρκεστώ σε έναν μικρό γλυκό θάνατο που θα έχει γεννήσει μία ίσως ανία. Να αποκηρύξουμε τον αληθινό κόσμο αλλά τι θα απομείνει; Ίσως ο φαινομενικός κόσμος; Δεν υπάρχει περίπτωση! Γιατί μαζί με τον Αληθινό Κόσμο καταργούμε και τον Φαινομενικό Κόσμο.»
Και αποχώρησε. Η Βεατρίκη (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Βερενίκη) εκνευρισμένη τον έβρισε και θα συνέχιζε τη ζωη της βεβαίως, με παροδικους μικρους θανατους, τις μικρες ανθρώπινες θυελλες, στο αληθινό κόσμο και στον φαινομενικό κόσμο και στο τελος θα πεθαινε όπως γινεται εδώ και χιλιαδες χρόνια με το ανθρωπινο είδος. Το ίδιο θα συνέβαινε εφεξής και στον Ραϋμόνδο (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Ροδόλφος).
Και ζήσαμε εμείς καλύτερα (ελπίζω) και αυτοί δε νομίζω τόσο καλά αλλά τι να κανς, να πεθανς;

[Thor]

16-2 έχουμε και επέτειο

αυτη η καθετη γραμμη αριστερα,τι ειναι;

εντιτ,τωρα που το εκανα κουοτ,μου εμφανιστηκε για ενα δευτερο, μια εικονα.

[Thor]

Πιστεύω κουλουράκι μου, είμαι πολύ του συναισθήματος

κοψε ρε παιδι μου λιγο απ'την πανω μερια του αβαταρ και δωσε χωρο προς τα κατω!
Ημαρτον!

[Naida]

Πιστεύω κουλουράκι μου, είμαι πολύ του συναισθήματος

κοψε ρε παιδι μου λιγο απ'την πανω μερια του αβαταρ και δωσε χωρο προς τα κατω!
Ημαρτον!

Αντί για ταβάνι να δείχνει πάτωμα; Χμμ δε ξέρω το ταβάνι μου μοιάζει πιο αισιόδοξο.

[Μπίστης]

Αφιερώνω στον ερωτιάρη Georg (ΑΚΑ Γιώργης), εμφανίζεται στο τέλος του βίδεο

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

16-2 έχουμε και επέτειο

Μαλάκες, κοίταξα την βέρα μου και λέει 17-2 , ούτε αυτό δεν θυμάμαι

Φοράει βέρα ο άλλος και το παίζει υπεράνω. Τί να πει κανείς

[Χουργιατς]

Η Βεατρίκη (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Βερενίκη) περίμενε στην οικία της την επίσκεψη του Ραϋμόνδου (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Ροδόλφος). Της είχε φανεί αρκετά χαριτωμένος όταν τον πρωτογνώρισε, ίσως ακόμη και γοητευτικός σαν ένας τόπος άγνωστος και τώρα θα τον συναντούσε ξανά για δεύτερη φορά.
Ο Ραϋμόνδος (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Ροδόλφος) βρισκόταν καθοδόν προς την Βεατρίκη (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Βερενίκη). Ήταν μια όμορφη ημέρα και η πεζοπορία σε συνδυασμό με την μορφή της που κατακτούσε ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του μυαλού του, την έκανε ακόμη ομορφότερη. Αναρωτιόταν πως άραγε είχε καταφέρει να γοητεύσει μια ανθρώπινη θεότητα τέτοια όπως την Βεατρίκη (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Βερενίκη). Ίσως η απάντηση του στην πεζή της ερώτηση από πού είναι ο δρόμος για το Δημαρχείο να την συγκίνησε. Τι όμορφη ανάμνηση.
«Με συγχωρείτε κύριε μήπως θα μπορούσατε να με βοηθήσετε; Μήπως γνωρίζετε προς τα πού είναι ο δρόμος για το Δημαρχείο; Βλέπετε μένω λίγο έξω από την πόλη και δεν χρειάστηκε να επισκεφθώ ξανά τις δημόσιες υπηρεσίες»
«Το γνωρίζω πως δεν είμαστε παρά ύλη και ακόμη χειρότερα παρά εκφάνσεις της ύλης και ότι αυτό είναι και το μόνο που έχουμε. Όμως ευχαρίστως θα θυσίαζα αυτό για να βαδίσω μαζί σας μέσα στο Όνειρο. Αλήθεια, εσείς είσαστε το Όνειρο»
Του βγήκε αυθόρμητα η απάντηση αυτή όταν του μίλησε σα να μην υπήρχαν άλλες λέξεις, μα τι είχε πάθει; Η Βεατρίκη (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Βερενίκη) γέλασε και ο Ραϋμόνδος (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Ροδόλφος) ζήτησε συγγνώμη για την αλλοπρόσαλη του απάντηση. Έτσι έγινε η γνωριμία τους.
Ένας κτύπος στην πόρτα και αυτή ανοίγει, είναι αυτός με μερικά λουλούδια στο χέρι του.
«Αυτά είναι για σας Βεατρίκη»
Κάθεται στον λαχανί καναπέ και δίπλα του κάθεται και αυτή. Ελαφριά ντυμένη και κάτω από τα αραχνοΰφαντα της ρούχα να διαγράφονται κόσμοι ονείρων. Την κοιτάει στα μάτια, δεν χορταίνει να την κοιτά, είναι έτσι ο παράδεισος λοιπόν; Αυτή χαμογελάει και τον πλησιάζει, του ψιθυρίζει γλυκά ένα τραγούδι.
Όμως τώρα ο Ραϋμόνδος (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Ροδόλφος) αμίλητος ατένιζε το κενό, κοιτούσε τη Βεατρίκη (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Βερενίκη) όμως ατένιζε το κενό. Η Βεατρίκη (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Βερενίκη) το αντιλήφθηκε καιείχε αρχίσει να εκνευρίζεται. Θα μπορούσα, σκέφτηκε ο Ραϋμόνδος (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Ροδόλφος), μα τι σημασία θα είχε πλέον;
- Έχεις όμορφο σπίτι, της είπε
- Για αυτό ήρθες εδώ, για να μου πεις ότι έχω όμορφο σπίτι; του απάντησε εμφανώς εκνευρισμένη η Βεατρίκη (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Βερενίκη)
- Όχι αλλά έχω ξεχάσει γιατί ήρθα, ίσως κάποια παρόρμηση με έφερε εδώ
Η Βεατρίκη (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Βερενίκη) είχε αρχίσει να χάνει το ενδιαφέρον της για αυτόν και αρνητικές σκέψεις περνούσαν από το μυαλό της.
Ο Ραϋμόνδος (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Ροδόλφος) υποψιαζόταν ότι θα υπήρχε μια υπόσχεση ευτυχίας αλλά μετά ένα απέραντο άχρωμο τίποτα. Εκείνο το άηχο χρώμα. Το Μηδέν.
«Γιατί όλα αυτά Βεατρίκη; Συγχώρεσε την παρόρμηση μου, δεν θα αρκεστώ σε έναν μικρό γλυκό θάνατο που θα έχει γεννήσει μία ίσως ανία. Να αποκηρύξουμε τον αληθινό κόσμο αλλά τι θα απομείνει; Ίσως ο φαινομενικός κόσμος; Δεν υπάρχει περίπτωση! Γιατί μαζί με τον Αληθινό Κόσμο καταργούμε και τον Φαινομενικό Κόσμο.»
Και αποχώρησε. Η Βεατρίκη (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Βερενίκη) εκνευρισμένη τον έβρισε και θα συνέχιζε τη ζωη της βεβαίως, με παροδικους μικρους θανατους, τις μικρες ανθρώπινες θυελλες, στο αληθινό κόσμο και στον φαινομενικό κόσμο και στο τελος θα πεθαινε όπως γινεται εδώ και χιλιαδες χρόνια με το ανθρωπινο είδος. Το ίδιο θα συνέβαινε εφεξής και στον Ραϋμόνδο (που θα μπορούσε να ονομαζόταν και Ροδόλφος).
Και ζήσαμε εμείς καλύτερα (ελπίζω) και αυτοί δε νομίζω τόσο καλά αλλά τι να κανς, να πεθανς;

...καλύτερη ιστορία αγάπης από το twilight πάντως

[Naida]

16-2 έχουμε και επέτειο

Μαλάκες, κοίταξα την βέρα μου και λέει 17-2 , ούτε αυτό δεν θυμάμαι

Φοράει βέρα ο άλλος και το παίζει υπεράνω. Τί να πει κανείς

Έλα γίνε και εσύ λίγο τρυφερουλης και αγαπησιαρης, μπορείς

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Λοιπόν, θα ήθελα να υπάρχει επιλογή 'ναι είμαι ρεαλιστής', αλλά δυστυχώς πρέπει να δουλέψομε με αυτά που έχομε, οπότε εψήφισα ναι. Παρόλο που με ταλαιπωρεί μια ίωση, είμαι σε καλή διάθεση λόγω της ημέρας. Η δε γυναίκα έφτιαξε τούρτα με τα χεράκια της για να εορτάσομε τον έρωτά μας