mec έγραψε: ↑30 Αύγ 2018, 15:40
Είμαι 56 και θεωρώ ότι άργησα κιόλας. Από τα 50 και μετά, γνώμη μου είναι, ότι οι ρυθμοί πρέπει να πέφτουν για λόγους υγείας πρωτίστως, αλλά και για να χαρείς πολλά πράγματα που σου στέρησαν τα ωράρια εργασίας. Αντί για μπλογκ που γράφω έκανα τελικά ένα φόρουμ, και θα ακολουθήσω το μοντέλο που προτείνω και στον ταλαίπωρο, δηλ affiliation products (προμήθεια επί συστάσει προιόντων άλλων) και ταξιδάκια σε ευρωπαικές πόλεις όπου θα διοργανώνω πότε πότε meetings/seminaria.
Επειδή αναρρωτιέσαι κι εσύ πώς να σταματήσεις από τα 50, νομίζω αυτό που σκέφτομαι (θεματικό site+ταξιδοmeeetings) είναι ένα καλό μοντέλο εργασίας/ζωης με την προυπόθεση το αντικείμενο εργασίας σου να σου επιτρέπει να περάσεις από το στάδιο του εργαζομενου στο στάδιο του «συμβούλου». Αυτό γενικά ακολουθείται και από τους «μεγάλους» πχ τα μεγαλοστελέχη εταιρειών γίνονται ελευθεροι consultants, οι παίχτες γίνονται προπονητές, οι πολιτικοί γίνονται speakers σε συνέδρια και συμβουλοι εταιρειών κλπ κανοντας όλοι τα ταξίδια τους.
Εγώ είμαι 60 και δουλεύω πολύ περισσότερο απ'ό,τι όταν ήμουν 30. Ιστορίες γιά σταμάτημα δουλειάς στα 56 είναι πολύ μακρυνές, αφού δεν έχω τα λεφτά γιά να χρηματοδοτήσω τουλάχιστον 20 χρόνια ακόμη.
Συμπληρώνω προϋποθέσεις γιά συνταξιοδότηση σε 9 μήνες αλλά θα δουλεύω επ'αόριστον. Μάλιστα, επειδή δουλεύω στο εξωτερικό, δεν υπάρχει πρόβλημα να δουλεύω και να παίρνω και την Ελληνική σύνταξη. Ελπίζω και σε σύνταξη εδώ, χάρι σε πρόσφατη διάταξη που πέρασε εκείνος ο καλός άνθρωπος ο Ζόραν Ζάεφ και μείωσε το ελάχιστο χρόνο εργασίας από 15 σε 5 χρόνια (σύνταξη στα 67 βέβαια).
Ονειρό μου είναι μετά την συνταξιοδότηση να αφοσιωθώ στα ταξείδια. Γιά να γίνει αυτό όμως, υπάρχουν δύο προϋποθέσεις:
- Τα παιδιά να αποκατασταθούν
- Αφού αποκατασταθούν, να εξακολουθώ να είμαι ζωντανός και να μπορώ να σταθώ στα πόδια μου.
