Το λιγότερο χρήσιμο επάγγελμα

[dna replication]

παρασιτικό επάγγελμα που ειλικρινά απορώ πως επιβιώνει ακόμη στην εποχή μας
μάλλον επειδή υπάρχουν ακόμη πολλοί που δεν ξέρουν να τραβήξουν ένα βίντεο το σπίτι και να το ανεβάσουν στο ιντερνετ

Μα ο μεσίτης δεν κάνει μόνο αυτό. Πας σε μια πόλη φοιτητής και δεν ξέρεις τίποτα και έχεις π.χ. 3 μέρες για να βρεις σπίτι. Πόσο εύκολο θεωρείς ότι είναι να κανονίσεις ραντεβού με 50 ιδιοκτήτες για να δεις από κοντά τα σπίτια τους μέσα σε 3 μέρες; Χώρια το χάσιμο χρόνου να παίρνεις τηλέφωνα για να ρωτάς πράγματα που δεν έχουν οι αγγελίες γιατί λίγοι γράφουν όσα χρειάζεσαι. Γενικά είναι πιο εύκολο να σε καθοδηγήσει ένα μόνο άτομο από ένα σύνολο 100 επιλογών με βάση τις ανάγκες σου, παρά να κάνεις 100 τηλέφωνα και 100 επιτόπια ραντεβού, κρατώντας σημειώσεις.

Πέραν τούτου, υπάρχει πολύς κόσμος που -όχι άδικα- δεν θέλει να έχει σε κοινή διαδικτυακή θέα φωτογραφίες του σπιτιού του.

δεν ψάχνει πια κανένας απο αγγελίες σε εφημερίδες
όλα τα παραπάνω λύνονται με μια καλή παρουσίαση σε μια καλή βάση αναζήτησης.
επίσης όσοι δε θελουν να δειχνουν το σπίτι τους γιατί αφηνουν το μεσίτη να το βγάζει φωτογραφίες και να το δειχνει?

γενικα δες τις σελίδες των σαιτ xe tospitimou spitogatos που συμβαινουν οι κυριες αναζητήσεις και πες μου τι χρειάζονται οι μεσίτες πέρα απο την ηλεκτρονική άγνοια των ιδιοκτητών

[hellegennes]

Μα για sites μιλάω, όχι για εφημερίδες. Αυτά που είπα αφορούν τα sites (ελλιπείς πληροφορίες, ανάγκη για 100 τηλέφωνα, κτλ). Προφανώς είναι διαφορετικό να βλέπεις φωτογραφίες στο μεσιτικό γραφείο από το να βλέπει φωτογραφίες όλος ο πληθυσμός της χώρας σε δημόσια sites. Δεν ξέρω αν συμμερίζομαι την ανησυχία αλλά κατανοώ την ύπαρξή της.

[shrike]

Όχι. Πριν από τις 17:45 δεν υπήρχε ιατρική και μετά άρχισε να γεννιέται και να εξελίσσεται. Αν παραστήσουμε την ιστορία της ιατρικής θα είναι κάπως έτσι:

Τι μαλάκα είναι...

[stavmanr]

Το ζητούμενο επομένως είναι αν υπάρχει υπηρεσία που δεν χρειάζεται στην κοινωνία, ανεξαιρέτως οικονομικού συστήματος που καθορίζει ποιες γίνονται επαγγέλματα.

Αυτό εξαρτάται από τις ανάγκες της κοινωνίας και φυσικά από το ποιος μπορεί να τις αξιολογήσει.

Χμμμ... νομίζω ότι στη γωνία του σκεπτικού περιμένει μία πλάνη.
Οι ανάγκες της "κοινωνίας" δεν είναι μετρήσιμες ή προσδιορίσιμες. Υπάρχουν ατομικές ανάγκες που διαχέονται στο σύνολο και συλλογικές (κοινωνικές) ανάγκες που επηρεάζουν το άτομο.
Ένα θεωρητικό παράδειγμα:
- αν μόνον εγώ, ο ψιλομπατίρης, θέλω να ακούω Χέβι Μέταλ στο χωριό μου, δεν πρόκειται κανείς να γίνει επαγγελματίας χεβιμεταλάς και να περιμένει από τον μπατίρη εισόδημα.
- αν ο Νιάρχος ήθελε να ακούσει Χέβι Μέταλ, θα προέκυπταν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα χιλιάδες επαγγελματικά συγκροτήματα Χέβι Μέταλ.

Επιπλέον, η κοινωνική "αίγλη" (επιρροή) του Νιάρχου, ως πρότυπο επιτυχίας, θα μετέτρεπε σε σύντομο χρονικό διάστημα τη συγκεκριμένη δραστηριότητα από περιθωριακή σε βιτρίνα, και θα είχαμε ολόκληρα κοινωνικά ρεύματα προς την κατεύθυνση αυτή (τρόπος ζωής, μίμιση, παραγωγή αξιών κλπ). Και πάει λέγοντας. Με αυτό τον τρόπο θα παράγονταν ζήτηση υπηρεσιών, και θα προέκυπτε επαγγελματικό κενό (νέα ζήτηση) το οποίο φυσικά θα καλύπτονταν σε μικρό χρονικό διάστημα.

Καθένας στο νήμα αυτό φαίνεται να θεωρεί ότι οι περιφερειακές (όχι βασικές για επιβίωση) ανάγκες του ανθρώπου είναι ...δεδομένες. Οι οποίες δεν είναι καθόλου.

Αναρωτιέται κανείς: πχ. ο αστρολόγος είναι αναγκαίος; Η απάντηση έρχεται από την ίδια την πραγματικότητα: η αναγκαιότητα εκφράστηκε. Τώρα προσπαθούμε να κατανοήσουμε γιατί και πώς προκύπτει αυτή η αναγκαιότητα, και ποιες γωνιές της κοινωνικής και ατομικής ζωής καλύπτει;

[ΓΑΛΗ]

Μεσίτης γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Ζευγάρι μεσιτών που ξέρω, μυούν τον γιο τους από τα 18, στο κόλπο, ό,τι και αν τελικά σπουδάσει. Είναι μύηση το πράγμα, δεν μπορείς να πας με τη λογική άλλων επαγγελμάτων. Ο μεσίτης ακινήτων είναι κάτι σατανικά επικίνδυνο, δύσκολο στην κατανόηση της λειτουργίας του, και θέλει να είσαι γεννημένος για αυτό. Μετά από 10 χρόνια Training μπορείς να κάνεις έναν οποιονδήποτε τραγουδιστή όπερας, ή ηθοποιό, το βλέμμα όμως ενός μεσίτη δεν μπορείς να το δώσεις σε κανέναν, ούτε σε 30 χρόνια, αν δεν το έχει.

Για να είμαι ειλικρινής, το συγκεκριμένο βλέμμα το ξέρω αλλά το έχω παρατηρήσει και σε άλλες κατηγορίες.
Κάτι σαν περιφερειακή όραση εντόμου, που σκανάρει την οποιαδήποτε ευκαιρία ή πιθανό κίνδυνο, μπορεί να παίζει στον χώρο.

[Rakomelofronas]

Άλλο. Είμαι μεταξύ του κοινωνιολόγου και του εμφυλολόγου ή όπως αλλιώς λέγεται αυτό που κάνουν όσοι ολοκληρώνουν gender studies. Φρικτή σπατάλη πόρων για την οποια οι μελλοντικές γενιές θα μας κρίνουν αυστηρά.

[sys3x]

Σοβαρά, όμως, θα πρέπει να το αιτιολογήσεις.

Διότι δε παράγουν έργο, επίσης είναι ίσως τα μοναδικά επαγγέλματα που ουσιαστικά δε χρειάζεται να ρίξουν ούτε ένα ευρώ σε κεφάλαιο εκκίνησης.
Επίσης ένας μεσίτης δεν σπουδάζει κάτι. Δε ξέρω αν χρειάζεται καν κάποιο σεμινάριο.

Περίμενε. Πολλά επαγγέλματα δεν χρειάζονται καθόλου σπουδές. Σχεδόν όλα τα επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με εμπόριο δεν χρειάζονται σπουδές. Αυτό δεν είναι κριτήριο χρησιμότητας ή ευκολίας. Θα τολμούσα να πω ότι τα δυσκολότερα και πιο επικίνδυνα επαγγέλματα δεν χρειάζονται καθόλου σπουδές.

Ο διαφημιστής παράγει σχετικό έργο για τους πελάτες του, αλλά δεν θα σταθώ εκεί. Χέστηκες εσύ αν θα έχει περισσότερες πωλήσεις μια ταινία ή ένα απορρυπαντικό. Θα πω όμως ότι μεγάλο μέρος της ύπαρξης του Ίντερνετ οφείλεται στην ιδέα της διαφήμισης. Τα κύρια έσοδα της Alphabet (Google, Youtube, κτλ) είναι διαφημιστικά.

ο κυριότερος λόγος ύπαρξης των ίντεργουέμπς είναι για να βλέπουμε τσόντες.

[gassim]

Δεν πιστεύω οτι υπάρχουν άχρηστα επαγγέλματα. Για να υπάρχουν κάποια ανάγκη θα ικανοποιούν άσχετα απο το αν εν τέλη κάνουν αυτό που υπόσχονται.

Επειδή υπάρχει σίγουρα ιεράρχηση πάντως πιστεύω οτι τα λιγότερο χρήσιμα επαγγέλματα είναι του αστρολόγου και του εναλλακτικού.

[Antares]

Θα έλεγα του Έλληνα δημοσίου υπαλλήλου σφραγιδοπατητή.
Επαγγέλματα που παράγουν το έγκλημα (εκεί θα μπορούσαν να είναι εκπρόσωποι όλων των επαγγελμάτων).
Υπάρχουν χρήσιμες δουλειές που δεν είναι επαγγέλματα όπως πατέρας και μητέρα.

[gassim]

Βέβαια και ο καλλιτέχνης εξ ορισμού παράγει ένα προιόν που δεν έχει κάποια πρακτική χρήση.....αρα....

[ΓΑΛΗ]

Το ζητούμενο επομένως είναι αν υπάρχει υπηρεσία που δεν χρειάζεται στην κοινωνία, ανεξαιρέτως οικονομικού συστήματος που καθορίζει ποιες γίνονται επαγγέλματα.

Αυτό εξαρτάται από τις ανάγκες της κοινωνίας και φυσικά από το ποιος μπορεί να τις αξιολογήσει.

Χμμμ... νομίζω ότι στη γωνία του σκεπτικού περιμένει μία πλάνη.
Οι ανάγκες της "κοινωνίας" δεν είναι μετρήσιμες ή προσδιορίσιμες. Υπάρχουν ατομικές ανάγκες που διαχέονται στο σύνολο και συλλογικές (κοινωνικές) ανάγκες που επηρεάζουν το άτομο.
Ένα θεωρητικό παράδειγμα:
- αν μόνον εγώ, ο ψιλομπατίρης, θέλω να ακούω Χέβι Μέταλ στο χωριό μου, δεν πρόκειται κανείς να γίνει επαγγελματίας χεβιμεταλάς και να περιμένει από τον μπατίρη εισόδημα.
- αν ο Νιάρχος ήθελε να ακούσει Χέβι Μέταλ, θα προέκυπταν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα χιλιάδες επαγγελματικά συγκροτήματα Χέβι Μέταλ.

Επιπλέον, η κοινωνική "αίγλη" (επιρροή) του Νιάρχου, ως πρότυπο επιτυχίας, θα μετέτρεπε σε σύντομο χρονικό διάστημα τη συγκεκριμένη δραστηριότητα από περιθωριακή σε βιτρίνα, και θα είχαμε ολόκληρα κοινωνικά ρεύματα προς την κατεύθυνση αυτή (τρόπος ζωής, μίμιση, παραγωγή αξιών κλπ). Και πάει λέγοντας. Με αυτό τον τρόπο θα παράγονταν ζήτηση υπηρεσιών, και θα προέκυπτε επαγγελματικό κενό (νέα ζήτηση) το οποίο φυσικά θα καλύπτονταν σε μικρό χρονικό διάστημα.

Καθένας στο νήμα αυτό φαίνεται να θεωρεί ότι οι περιφερειακές (όχι βασικές για επιβίωση) ανάγκες του ανθρώπου είναι ...δεδομένες. Οι οποίες δεν είναι καθόλου.

Αναρωτιέται κανείς: πχ. ο αστρολόγος είναι αναγκαίος; Η απάντηση έρχεται από την ίδια την πραγματικότητα: η αναγκαιότητα εκφράστηκε. Τώρα προσπαθούμε να κατανοήσουμε γιατί και πώς προκύπτει αυτή η αναγκαιότητα, και ποιες γωνιές της κοινωνικής και ατομικής ζωής καλύπτει;

Όχι, έτσι όπως το θέτεις, ο αστρολόγος σαφώς και δεν είναι αναγκαίος. Αλλά τόσο ο αστρολόγος, όσο και κάθε ινφλουέσερ που συνειδητά ή μη λειτουργεί ως δημιουργός τάσης, δημιουργούν καταναλωτικές ανάγκες και υπηρεσίες δηλαδή πηγές εισοδήματος που λειτουργούν περιφερειακά ακόμη και σε άσχετες με το αντικείμενο υπηρεσίες ή προϊόντα. Καλώς ή κακώς, το χρήμα δεν έχει οσμή και είναι μάλλον απαραίτητο ακόμη και σε αμιγώς επιδοματικές πρακτικές.

Μπορεί να ζούμε σε μια εποχή μεγαλύτερης ταχύτητας στο πεδίο της τεχνολογίας (που πολλαπλασιάζει τις ανάγκες) αλλά -κατά τη γνώμη μου- το πρόβλημα δεν είναι στον αριθμό των αναγκών αλλά στο μέγεθος τους. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι χλιδή, υπερβολή και πλεονάζον του προσωπικού χώρου μέγεθος, υπήρχε πάντα. Και ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων, πάντα καθορίζει τις ανάγκες της, όχι βάσει των δικών της επιθυμιών και "αναγκών" αλλά βάσει του τι βλέπει να έχουν οι άλλοι. Κι εκεί ακριβώς χάνεται το μέτρο.

Κατά τα άλλα, δεν νομίζω ότι υπάρχουν όντως φορουμίτες που θεωρούν ότι οι περιφερειακές ανάγκες (πλην επιβίωσης) είναι δεδομένες. Νομίζω ότι υπάρχουν αρκετοί που θεωρούν εαυτούς ικανούς να καθορίσουν το σωστό μέτρο.

[stavmanr]

Βέβαια και ο καλλιτέχνης εξ ορισμού παράγει ένα προιόν που δεν έχει κάποια πρακτική χρήση.....αρα....

Τί είναι η "πρακτική χρήση" σαν ορισμός;

[Antares]

Άλλο. Είμαι μεταξύ του κοινωνιολόγου και του εμφυλολόγου ή όπως αλλιώς λέγεται αυτό που κάνουν όσοι ολοκληρώνουν gender studies. Φρικτή σπατάλη πόρων για την οποια οι μελλοντικές γενιές θα μας κρίνουν αυστηρά.

Αν κάθονται και γράφουν ένα σωρό ψέμματα και αερολογίες με την παντόφλα, συνεργαζόμενοι με άλλους ψεύτες για λόγους προπαγάνδας όχι μόνο χρήσιμοι δεν είναι αλλά εγκληματικοί. Όπως και δημοσιογράφοι, ψυχίατροι, πολιτικοί, ιερείς και άλλοι.
Μπορεί αυτοί βέβαια να θεωρούν αυτό που κάνουν θεάρεστο έργο.
Αν όμως κάνουν έρευνα, επισκέπτονται χώρες, μελετούν τους ανθρώπους, τους ακούνε, γράφουν γι' αυτό, κινητοποιούν άλλους, όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν πολλά πράγματα προς το καλύτερο.

[stavmanr]

Αυτό εξαρτάται από τις ανάγκες της κοινωνίας και φυσικά από το ποιος μπορεί να τις αξιολογήσει.

Χμμμ... νομίζω ότι στη γωνία του σκεπτικού περιμένει μία πλάνη.
Οι ανάγκες της "κοινωνίας" δεν είναι μετρήσιμες ή προσδιορίσιμες. Υπάρχουν ατομικές ανάγκες που διαχέονται στο σύνολο και συλλογικές (κοινωνικές) ανάγκες που επηρεάζουν το άτομο.
Ένα θεωρητικό παράδειγμα:
- αν μόνον εγώ, ο ψιλομπατίρης, θέλω να ακούω Χέβι Μέταλ στο χωριό μου, δεν πρόκειται κανείς να γίνει επαγγελματίας χεβιμεταλάς και να περιμένει από τον μπατίρη εισόδημα.
- αν ο Νιάρχος ήθελε να ακούσει Χέβι Μέταλ, θα προέκυπταν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα χιλιάδες επαγγελματικά συγκροτήματα Χέβι Μέταλ.

Επιπλέον, η κοινωνική "αίγλη" (επιρροή) του Νιάρχου, ως πρότυπο επιτυχίας, θα μετέτρεπε σε σύντομο χρονικό διάστημα τη συγκεκριμένη δραστηριότητα από περιθωριακή σε βιτρίνα, και θα είχαμε ολόκληρα κοινωνικά ρεύματα προς την κατεύθυνση αυτή (τρόπος ζωής, μίμιση, παραγωγή αξιών κλπ). Και πάει λέγοντας. Με αυτό τον τρόπο θα παράγονταν ζήτηση υπηρεσιών, και θα προέκυπτε επαγγελματικό κενό (νέα ζήτηση) το οποίο φυσικά θα καλύπτονταν σε μικρό χρονικό διάστημα.

Καθένας στο νήμα αυτό φαίνεται να θεωρεί ότι οι περιφερειακές (όχι βασικές για επιβίωση) ανάγκες του ανθρώπου είναι ...δεδομένες. Οι οποίες δεν είναι καθόλου.

Αναρωτιέται κανείς: πχ. ο αστρολόγος είναι αναγκαίος; Η απάντηση έρχεται από την ίδια την πραγματικότητα: η αναγκαιότητα εκφράστηκε. Τώρα προσπαθούμε να κατανοήσουμε γιατί και πώς προκύπτει αυτή η αναγκαιότητα, και ποιες γωνιές της κοινωνικής και ατομικής ζωής καλύπτει;

Όχι, έτσι όπως το θέτεις, ο αστρολόγος σαφώς και δεν είναι αναγκαίος.

Έτσι όπως τίθεται από εμένα, η αναγκαιότητα ή μη κρίνεται από την πραγματικότητα.
Αν δεν ήταν αναγκαία η ύπαρξή του, δεν θα υπήρχε. Το πρόβλημά μας δεν είναι να εξορίσουμε διά της βίας τους αστρολόγους στη σφαίρα της φαντασίας, να τους μετατρέψουμε με μαγικό ραβδάκι σε Χόμπιτς ή Ελβς, αλλά να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τί εξυπηρετούν, ποια ανάγκη καλύπτουν και γιατί αυτή η ανάγκη δεν καλύπτεται από άλλες υπηρεσίες, συγγενικές, παρεμφερείς ή παρόμοιες.

Αλλά τόσο ο αστρολόγος, όσο και κάθε ινφλουέσερ που συνειδητά ή μη λειτουργεί ως δημιουργός τάσης, δημιουργούν καταναλωτικές ανάγκες και υπηρεσίες δηλαδή πηγές εισοδήματος που λειτουργούν περιφερειακά ακόμη και σε άσχετες με το αντικείμενο υπηρεσίες ή προϊόντα. Καλώς ή κακώς, το χρήμα δεν έχει οσμή και είναι μάλλον απαραίτητο ακόμη και σε αμιγώς επιδοματικές πρακτικές.

Αυτό όμως δεν εξηγεί ποια είναι η βαθύτερη η ανάγκη αυτού που τον μισθώνει και γιατί δεν καλύπτεται από το τεράστιο πλήθος των υπόλοιπων υπηρεσιών...

[hellegennes]

Βέβαια και ο καλλιτέχνης εξ ορισμού παράγει ένα προιόν που δεν έχει κάποια πρακτική χρήση.....αρα....

Αν εννοείς αυτόν τον καλλιτέχνη, σίγουρα:



Αν πάλι εννοείς αυτόν τον καλλιτέχνη, σίγουρα όχι: