student έγραψε: ↑22 Απρ 2024, 18:23
Casp έγραψε: ↑22 Απρ 2024, 09:10
νύχτα έγραψε: ↑21 Απρ 2024, 20:33
κάποιοι ισχυρίζονται ότι εκπαιδεύονται
εγώ είχα δοκιμάσει ταινία διπλής όψεως πάνω στον πάγκο, και αλουμινόχαρτο
έκανε ακροβατικά και τα απέφευγε όλα, σε κάποιες φάσεις την έβρισκα
να αράζει μέσα στην πιατοθήκη
Είχες και εσύ ζημιές στο σπίτι; Χθες το βράδυ μας έφαγε την μια από τις καρέκλες της τραπεζαρίας
Είχα κάλυμμα, το έβγαλε και την έφαγε. Του πήραμε και σκράτσερ για τα νύχια και δεν το χρησιμοποιεί.
Θα πρέπει να αλλάξουμε και τις 6 τώρα όταν φύγουμε επειδή είναι σετ. Στον καναπέ έχουμε 2 μεγάλα ριχτάρια αλλά υπάρχουν σημεία που δεν καλύπτονται αρκετά. Αν καταστρέψει και τον καναπέ, την βάψαμε
κασπούλα θα σου δώσω μια συμβουλή και ας με κάνει ίσως κάπως unpopular δα μέσα. Αναλαμβάνω το κόστος συνειδητά όχι απλά επειδή σας συμπαθώ (εσένα και τον λατρεία) αλλά επειδή δείχνετε όντως να προσπαθείτε να χτίσετε κάτι καλό και όμορφο οι δυο σας, με όλα τα ζαβά που κυρίως εσύ καθ ομολογία σου, κουβαλάτε.
Στη ζωή υπάρχουν προτεραιότητες. Και όταν έχεις αποφασίσει να φτιάξεις και σπιτικό μαζί με έναν άλλο άνθρωπο, οι δυο σας, το σπίτι σας, ο οίκος σας, πρέπει να έχει την απόλυτη και πρώτιστη προτεραιότητα.
Στη ζωή το να είσαι καλά με έναν άλλον άνθρωπο με τον οποίον φτιάχνεις σπιτικό, είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Ίσως το πιο δύσκολο που υπάρχει μέσα στην καθημερινότητα και τις δυσκολίες της. Από μόνο του. Λίγοι το πετυχαίνουν σε βάθος χρόνου. Ελάχιστοι είναι αυτοί που ανυπομονούν να γυρίσουν σπίτι τους απλά και μόνο για ν αράξουν αγκαλιά με τη λατρεία τους ακόμα και μετά από ένα χρόνο, πόσο μάλλον μετά από 25. Και ακόμα λιγότεροι το πετυχαίνουν, πρακτικά. Όσο και να το θες, τη μια θα προκύψει το ένα, την άλλη το άλλο, και ακόμα και αυτές οι δυο ωρίτσες που επιθυμείς για να λουστείτε παρέα, να αράξετε στον καναπέ, ακόμα και να μαγειρέψετε μαζί, εύκολα χάνονται επειδή απλά έσκασε ένα λάστιχο στο αυτοκίνητο ή ο προ σου έκαψε το μυαλό σε ένα μιτινγκ.
Ένα ζωάκι μέσα στο σπίτι, εξ ορισμού, προσθέτει φόρτο. Ταυτόχρονα , προσθέτει και στιγμές χαράς. Ανάλογα με τη χρονική στιγμή που αναφέρεται ο καθείς, ανάλογα με το χρόνο που έχει στην καθημερινότητά του, την πίεση ή την χαλάρωση, την οικονομική άνεση ή πίεση, αυτός ο φόρτος και αυτή η ευχαρίστηση αλλάζουν βαρύτητα. Αλλιώς να έχεις πχ να κάνεις καθημερινά σκούπα, βούρτσισμα ξετρίχιασμα και αντικατάσταση σαλονοτραπεζαρίας στα 20 εργένισσα φοιτήτρια με χαρτζιλίκι, αλλιώς μάνα με σύζυγο και δυο μωρά που δουλεύουν και οι δυο κι όλας και τσιμα τσιμα τα φέρνουν βόλτα να πληρώσουν το νοίκι ενώ δεν προαβαίνουν καν να ξεσκατίσουν, αλλιώς ζωντοχήρα κονομημένη στα 65 που δεν γεμίζει η μέρα με τίποτα και η φατσούλα του γατούλη για να την ανεβάσουμε στο ίνσταγκραμ δίνει λίγο ενδιαφέρον στη ζωή.
Που θέλω να καταλήξω?
Όλα είναι μια ζυγαριά. Οι δε γάτες, είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους που μπορεί ενώ η μία να είναι ζάχαρη και να μην την καταλαβαίνεις καν στην καθημερινότητά σου η άλλη να γίνει ο μεγαλύτερος εφιάλτης που μπορείς να φανταστείς. Συνήθως δε παίζουν κάπου ανάμεσα.
Μην εγκλωβιστείς λοιπόν σε όλα αυτά τα νέας μανούλας συναισθήματα που βιώνεις τώρα με το πόσο γλυκούλι είναι το νέο σας μέλος και πόσο γλυκές είναι όλες οι φυσιολογικές μαλακίες που κάνει. Μην αφήσεις τα ζόρια που τυχόν σου φέρει στην ήδη πιεσμένη καθημερινότητά σου να προκαλέσουν πίεση και ένταση στη σχέση σου με τον άντρα σου!
Κράτα ξεκάθαρες τις προτεραιότητές σου και λειτούργησε ανάλογα. Αν αρχίσει να σας τεντώνει το όλο σκηνικό σε βαθμό που να ζορίζεστε, να χάνετε ή να χαλάτε μεταξύ σας στιγμές εξ αιτίας του ζωντανού, κοίτα εναλλακτικές. Πάνω απ όλα, επ ουδενί μην αφήσεις να γίνει ο γατούλης στη ζυγαριά βαρύτερος από τον άντρα σου. Όσο γλυκούλης και αν είναι, τελικά είναι μια ...γάτα!
ΥΓ. Απολογούμαι εκ των προτέρων για το όποιο πάτημα κάλου οποιασδήποτε γατομανούλας
Ευχαριστω για το σχολιο μαθητη μου
Θα ξεκινησω λεγοντας οτι ο γατος μου δεν ειναι πιο πανω απο τον «αντρα» μου
Η λατρεια δεν ηθελε καν γατακι να σημειωσω. Του ελεγα, 1-2 μηνες πριν, να παρουμε το συγκεκριμενο γατακι της γνωστης μου και μου απαντουσε να σταματησω την συζητηση για να μην τον φερνω σε δυσκολη θεση. Οσο περνουσαν οι μερες, εβλεπε βιντεος αυτος, βλεπαμε και διαφορα γατακια στο δρομο ή σε γνωστους, του τριβονταν, ε και γυρναει μια μερα και με ρωταει ποτε θα παρουμε γατο
του αρεσουν πολυ οι σκυλοι (και εγω τους λατρευω), απλα σκεφτηκαμε οτι οι σκυλοι δενονται περισσοτερο, και θελουν πολλυ περισσοτερη φροντιδα.
Εγω απο την αλλη, απο τοτε που με θυμαμαι, μεγαλωσα με ζωα. Στο πατρικο μου ειχαμε (και εχουν, ακομα, και δεν μπορεις να φανταστεις ποσο πεθυμαω τα ζωα μου) 2 σκυλους, εναν γατο (τον μαζεψα 3 το ξημερωμα εξω απο καδο σκουπιδιων, βρεφακι, γιατι εβγαινε στο δρομο και θα τον πατουσαν τα αμαξια, και τον ταϊζαμε με συριγγα για να σωθει), ολους τους υπολοιπους γατους της γειτονιας που ειναι καθημερινα εκει, και κουνελακια (που αυτα δυστυχως πεθαναν). Ειχαμε και ψαρακια ενα διαστημα και ο μπαμπας μου ειχε και παπαγαλους, καναρινια.
Το τελευταιο διαστημα, επειδη πηγαινει και η λατρεια νυχτερινες βαρδιες, επειδη βλεπουμε συχνα ζωα στον δρομο και τα χαϊδευουμε και επειδη πεθυμησα ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ τα ζωακια μου, με επιασε μια τρελα και ηθελα να παρουμε γατακι για δωρο γενεθλιων (σε λιγοτερο απο 2 μηνες). Πηγαμε μια μερα σε ενα εκκλησακι που εχει ενα πανεμορφο θηλυκο, μεγαλης ηλικιας, που συνεχως μας τριβοταν, το ταϊσαμε κιολας και εγω ηθελα να το μαζεψω επιτοπου. Τελικα με εγδαρε, δεν τα καταφερα και την επομενη μερα μιλησα με την κοπελα που ξερω για να παρουμε τον Μουκι!
Ειχαμε μια μεγαλη συζητηση επειδη ηθελα να παμε Ρωμη στα γενεθλια μου και τελικα λογω οικονομικου δεν θα τα καταφερουμε και θα παμε Παφο. Το θεμα ηταν, ποιος θα φροντιζε το γατακι; Η μανα του δικου μου εχει σοβαρη αλλεργια στις τριχες των γατων (αυτη μας ταϊζε τον μονομαχο οταν πηγαμε Παρισι), οποτε με επιασε μια μεγαλη θλιψη και το σκεφτηκα σοβαρα το θεμα επειδη η 2η μανα μου (η πρωην κολλητη της μανας μου που μου εχει αδυναμια απο παιδακι, και που λατρευει τους γατους) μου ειπε να κατσω στα αυγα μου και να μην παω πουθενα. Οποτε γυρναω και του λεω «Διαλεξε. Ή θα πηγαινουμε καμια φορα εκδρομες ή 2ημερο, ή θα παρουμε το γατακι και θα ζουμε μιζερα. Δεν βλεπω αλλη λυση και εγω δεν υποχρεωνομαι απο κανενα, ειδικα μετα το συγκεκριμενο σχολιο!». Και προτιμησε να μην ζουμε μιζερα. Ε με τα πολλα, επειδη το θελαμε και οι 2, ρωτησα την κοπελα που μας το εδωσε αν θα μπορεσει για 2 μερες να ερθει να το ταϊσει, συμφωνησε κατευθειαν χωρις δευτερη σκεψη και τελειωσε. Αν καθομουνα να σκεφτω οοολα αυτα που ειπες, δεν θα παιρναμε ποτε. Στο επομενο μας ταξιδι, που δεν θα ειναι σιγουρα πανω απο 3 μερες (πρωτα απ’ ολα εμεις οι ιδιοι πλεον θα το πεθυμουμε, και δεν μας παιρνει ουτε οικονομικα) θα βρουμε ειτε την κοπελα, ειτε την 2η μανα μου, ειτε εναλλαξ, ειτε την αδερφη της λατρειας, εννοειται παντα με πληρωμη ή δωρα.
Μπορει να εχουν εξοδα τα ζωακια, μπορει να κανουν ζημιες, αλλα η συντροφια και η αγαπη που σου δινουν, ειναι απεριγραπτη. Ως ατομο που εχω μεγαλωσει με ζωα, ξερω πως δεν θα το αλλαζα για χιλια ταξιδια.
Επισης μωρο δεν θα κανω, το ξεκαθαρισαμε απο την αρχη επειδη αυτος ηθελε και εγω οχι (το δεχτηκε ομως και ειναι ενα θεμα που το συζητησαμε βαθια 3 φορες για να μην ερθει ξανα στο προσκηνιο η κουβεντα), οποτε ολα καλα.
έμαθε να ζει και έξω ο καημένος, τον λυπάμαι...