Λοιπόν λοιπόοοον. Τελευταία μέρα της άδειας σήμερα. Επιστρέφω δουλειά και από την μια χαίρομαι, από την άλλη επειδή έκανα εκδρομούλες και απόλαυσα την Κύπρο μου, δεν θέλω να επιστρέψω. Αλλά οι εκδρομές θα συνεχιστούν, γιατί γι’ αυτά ζω, αυτά είναι η ανάσα, η πνοή μου
και για να την σπάσω στον Άγι που σχολιάζει ό,τι κάνω και ζω. Τα highlights των τελευταίων ημερών λοιπόν:
Την Τετάρτη πήγα μόνη μου σε ένα υπέροχο σημείο με γκρεμό, εκτός Λάρνακας (απόλαυσα ΠΡΑΣΙΝΟ, ΘΑΛΑΣΣΑ, ΑΕΡΑ
) και μετά βρέθηκα με μια φίλη συνάδελφο (που έχει γίνει ΠΟΛΥ καλή μου φίλη, ειδικά αυτές τις μέρες που γίναμε κώλος και βρακί, και που η ίδια με θεωρεί μια από τις 2 κολλητές της) για περπάτημα και βόλτες στην πόλη και μετά πήγα για φαγητό με την μάνα μου και την φίλη της, όπου τους είπα για την λατρεία φεύγοντας επειδή το βρήκα σαν αφορμή, λέγοντας μου με το που φύγω από εκεί, αν θέλω να πάω να τους βρω επειδή θα είναι με τα αδέρφια του, για να κάτσω μαζί του για παρέα. Την Πέμπτη πήγαμε βόλτα στα καταστήματα και στον φάρο με την φίλη μου πάλι, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες, απολαύσαμε το τοπίο, πήγαμε για φαγητό και το βράδυ είδα πάλι με την λατρεία μου
Παρασκευή είχα ραντεβού το πρωί με οδοντίατρο και το απόγευμα είδα την κολλητή μου. Πήγαμε για καφέ και φαγητό και κάτσαμε επί 4 ώρες και λέγαμε τα ψυχολογικά μας. Είναι 5 χρόνια φίλη μου και δεν της είχα ανοιχτεί ποτέ πραγματικά, ειδικά για την σχέση μου με τους γονείς μου. Και επειδή τις τελευταίες μέρες ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ, τα είπα, ξαλάφρωσα, είχε πάθει σοκ, τα αναλύσαμε και ένιωσα καλύτερα. Ταυτόχρονα βρήκε κι’ αυτή ευκαιρία να μου πει κάποια πράγματα για τους δικούς της, σαν αφορμή, και κάναμε τον ψυχολόγο η μια στην άλλη. Με το που έφυγα, πήγα στην αδερφική φίλη της μάνας μου και της τα είπα ΟΛΑ για την λατρεία, και για το τι μου λέει η μάνα μου. Χάρηκε για μένα, ΘΥΜΩΣΕ, κατακρίβειαν, εξαγριώθηκε με την μάνα μου σε σημείο που δεν θέλει να της πει τίποτα για να μην τσακωθούν. Μου έδωσε συμβουλές και της είπα να μην πει κάτι, και η μάνα μου την επόμενη την ρωτούσε αν της είπα πως είμαι με κάποιον, και για να μάθει λεπτομέρειες. Η φίλη της τάφος.
Σάββατο πρωί λοιπόν. Πήγα κομμωτήριο το πρωί για κόψιμο/καθάρισμα μαλλιών και με το που τέλειωσα πήγα να πάρω την φίλη/συνάδελφο να πάμε σε μια παραλία με άσπρους βράχους και γκρεμούς που πάντα ήθελα να πάω γιατί έβλεπα απίθανες φωτογραφίες στο instagram. Είναι κοντά από την Λεμεσό (και σίγουρα θα πω και στην λατρεία να πάμε και μαζί, γιατί η φάση σηκώνει droooone
). Πήγαμε φούρνο πρώτα να πάρουμε αλμυρά και καφέ και μετά πήγαμε στην Μονή Αγίου Γεωργίου Αλαμάνου (η παραλία είναι ακριβώς από πίσω), κάναμε μια βόλτα αλλά ήταν κλειστή για μεσημέρι και μετά βολτάραμε επί 3 ώρες στους βράχους και στην παραλία από πίσω. Είχε ξαναπάει η φίλη μου ΜΟΝΟ στην εκκλησία, και όταν ρώτησα την λατρεία αν έχει πάει στην παραλία μου είπε και εκείνος πως πήγε με γονείς μόνο στο μοναστήρι
). Η φίλη μου ενθουσιάστηκε και μου έλεγε πως έχω τέλειες ιδέες, ότι είναι φοβερή η παρέα μου και γενικά περάσαμε ΥΠΕΡΟΧΑ. Θύμιζε λίγο Μήλο και Σαρακήνικο η φάση αλλά με μεγαλύτερη έκταση παραλίας και γκρεμών. Κυλιόμασταν στα χώματα, στις πέτρες, τις έλεγα να προσέχει πού πατάει και να μην τρέχει γιατί η φίλη μου γίνεται Ταρζάν, ακόμη χειρότερη και από μένα, και φεύγοντας από το μοναστήρι μετά, πήγαμε να φάμε σουβλάκι στην Λάρνακα. Είπαμε και εμείς τα ψυχολογικά μας (έχει φουλ ψυχολογικά γενικά, και κυρίως με τους γονείς της, οπότε καταλαβαινόμαστε φουλ), την άφησα σπίτι, έκανα κι’ εγώ ένα μπάνιο στα γρήγορα και πήγα να βρω την λατρεία μου που μου είπε να βρεθούμε όταν σχολάσει. Ήμουνα ήδη κουρασμένη από την εκδρομή, είχα κοιμηθεί 3 ώρες λόγω υπερέντασης ΠΑΛΙ την προηγούμενη, και σήμερα θα έπρεπε να ξυπνήσω 7 το πρωί για να πάω σε μια εκκλησία σε ένα χωριό εκτός Λάρνακα, όπου χειροτονήθηκε ένας πρώην συνάδελφος! Αλλά δεν ήθελα να του το ακυρώσω, και επίσης τον πεθύμησα φουλ πάλι, και θα ήταν ο πιο ωραίος τρόπος να κλείσει μια ήδη υπέροχη μέρα: ξαπλωμένη στην αγκαλιά του
ίσα που βρεθήκαμε για κανα 2ωρο παρκαρισμένοι στην θάλασσα και με έπιασε πόνος στο στομάχι και ζαλιζόμουν. Μου έκανε μασάζ, με έτριβε αλλά δεν επικοινωνούσα, και είχε πάει 22:00 η ώρα και του είπα να επιστρέψουμε για να κοιμηθώ και για να μου περάσει. Ήμουνα πεθαμένη, αλλά γλυκά πεθαμένη και χαρούμενη. Στο μεταξύ μου ξανά άνοιξε κουβέντα για τους γονείς μου, επειδή με ρώτησε τι μου είπε η κολλητή μου (του είπα ότι βρεθήκαμε και της ανοίχτηκα γι’ αυτούς), και ανακουφίστηκα τελείως επειδή του είπα 2-3 πράγματα παραπάνω και με κατανόησε. Και μου είπε πως το μόνο που ήθελε, και γι’ αυτό επέμενε, είναι να μην κρυβόμαστε. Και ότι ναι μεν θα ήθελε να τους γνωρίσει, αλλά από την στιγμή που νιώθω έτσι, δεν τον πειράζει. Επειδή ήθελε να έρχεται να με παίρνει από το σπίτι μου πού και πού και να τον γνωρίζουν, να του έχουν εμπιστοσύνη. Του είπα ότι το μόνο που θέλω είναι να φύγω και να ξέρουν όσο πιο λίγα γίνεται για να μην μου κάνουν χάλια την ψυχολογία, και έδειξε να με καταλαβαίνει φουλ και μου είπε πως «εγώ πάντως θα είμαι μαζί σου». Επιστρέφοντας πίσω μου έλεγε πως θα με σκοτώσει αν σκοτωθώ στους γκρεμούς που πηγαίνω (και τον πείραζα εγώ πως δεν γίνεται να με σκοτώσει, ούσα σκοτωμένη
) επειδή είχε δει πριν το story που έβαλα, που με τράβηξε φωτογραφία η φίλη μου που είχα ΕΝΤΕΛΩΣ στάση φωτογράφου, που ετοιμαζόμουν να τραβήξω φωτογραφία το πλοίο μέσα στην θάλασσα, πολύ κοντά στον γκρεμό και στις πέτρες
Και φτάνοντας στο σήμερα, απόλαυσα την πράσινη διαδρομή προς την εκκλησία στο χωριό, παρακολούθησα 2 ώρες την τελετή της χειροτονίας, φάγαμε κάτι μετά και επέστρεψα σπίτι ΧΑΛΑΡΑ ΕΥΤΥΧΩΣ επειδή ο μπαμπάς μου που δεν ξέρει τίποτα για την λατρεία, ήταν σπίτι και μας έκανε και σουβλάκια. Χαλάρωσα κάνοντας τα edits μου (ακόμη ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑ και δεν είδα όοολες τις φωτογραφίες
) και σε λίγο θα πάμε με την μάνα μου και την φίλη της για καφέ (αυτήν που είχε γενέθλια και μας κέρασε την Τετάρτη και βρήκα την αφορμή για να μιλήσω στην μάνα μου) και η φίλη της που με είδε χθες το πρωί μου είπε πως θα της μιλήσει και εκείνη ξανά για να σταματήσει να μου κάνει πόλεμο. Επειδή έκατσα και της είπα κάποια πράγματα.
Η βδομάδα λοιπόν τελείωσε όμορφα, νιώθοντας ότι γέμισα με μπαταρίες και εμπειρίες, και μου έφυγαν αρκετά βάρη που κουβαλούσα μέσα μου. Και ναι, αυτά είναι χαρά και ευτυχία, στιγμές. Φύση, εκδρομές, road trips, φαγητό, φίλοι και η λατρεία μου. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Νιώθω, και είμαι, ευτυχισμένη. Και δεν σκέφτομαι τίποτα, γιατί οι σκέψεις, η υπερανάλυση για το παρελθόν, παρόν και μέλλον, θα φέρουν την μιζέρια και την δυστυχία.