Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://www.phorum.com.gr/
Ολοι μαμιουνται να ποσταρουν και ο Polaris3 κανει douple posting.
Re: Σέρνεται
Δημοσιεύτηκε: 27 Απρ 2024, 23:43
από GoBack
Ψυχραιμια,και να τα πληρωσουμε τα λυτρα το πιθανοτερο ειναι να σκοτωσουν τους ομηρους,ταινιες δεν βλεπετε;Μεχρι 19/5 που ειναι η φιεστα θα πηγαινει σφαιρα.
Re: Σέρνεται
Δημοσιεύτηκε: 27 Απρ 2024, 23:46
από SpAcE_PaNtHeR
Re: Σέρνεται
Δημοσιεύτηκε: 28 Απρ 2024, 00:05
από Αγις
Re: Σέρνεται
Δημοσιεύτηκε: 28 Απρ 2024, 11:35
από georgebi
Χτές αργά με ψυχή φορτωμένη
από θλίψη γιά σε περισσή,
πήγα μόνος να δω τι απομένει,
απ’ τον κήπο που πότιζες εσύ.
Την πορτούλα ο κισσός είχε κλείσει,
μήπως ξένος κανείς την διαβεί
κι είχε ο χρόνος μ’ αγκάθια στολίσει,
τη βρυσούλα που μένει πια βουβή.
Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες
μαραμένα και τα γιασεμιά
μαραμένες κι οι ελπίδες μου όλες
στης καρδιάς μου τη μαύρη ερημιά.
Στη γωνίτσα που άλλοτ’ ανθούσε
μέσα στ’ άνθη η δική μας χαρά,
ενώ ο κήπος τριγύρω πενθούσε,
μέσα μ’ ένοιωσα τέτοια συμφορά.
Ως το βράδυ μονάχος μιλούσα,
σαν να σ’ είχα κοντά μου ξανά
κι όταν νύχτωσ’ εκεί που γυρνούσα,
είπα “Να ζει κανείς η να μη ζει”
Ψυχραιμια,και να τα πληρωσουμε τα λυτρα το πιθανοτερο ειναι να σκοτωσουν τους ομηρους,ταινιες δεν βλεπετε;Μεχρι 19/5 που ειναι η φιεστα θα πηγαινει σφαιρα.
Όσο κοντεύουνε οι μέρες για να φύγεις,
συλλογίζομαι όλη η πλάση πως θα αλλάξει
και πως ο ήλιος πια δε θα βγει,
κάθε τραγούδι θε να λουφάξει
και θα σιγεί σ’όλη τη γη
Τώρα το βλέπω αλίμονό μου
τις τραγικές αυτές στιγμές
πως είχα γράψει τ’ όνειρό μου
στην αμμουδιά με δυο γραμμές
Re: Σέρνεται
Δημοσιεύτηκε: 28 Απρ 2024, 14:46
από georgebi
Έρημος, βαρύς και μόνος
σέρνομαι μέσ’ στη ζωή,
κάθε βήμα μου είναι πόνος
μα τον ξένο πόνο, ποιος τον εννοεί,
δίχως σπίτι, δίχως σόι
περπατώ εδώ κι εκεί
Re: Σέρνεται
Δημοσιεύτηκε: 28 Απρ 2024, 14:53
από georgebi
Της μιας δραχμής τα γιασεμιά
τον πόνο μόνο μου θυμίζουν.
Ήταν της μοίρας μας γραφτό
τώρα οι δρόμοι μας χωρίζουν.
Της μιας δραχμής τα γιασεμιά
δεν αντέχω άλλο την οσμή τους
με πιάνουν τα αναφιλητά
κλαίω κι εγώ μαζί τους.