Στιβος

[georgebi]

Θυμάμαι και μία μεταγενέστερη κούρσα, όπου ο Όβεττ κέρδιζε στο φίνις τον παγκόσμιο ρέκορντμαν (Αφρικανός ίσως;) ενώ ταυτόχρονα χαιρετούσε το πλήθος με το χέρι κοιτώντας δεξιά πάνω στο προσπέρασμα

Τρελλάρες Άγγλοι...

To 1978 τον Henry Rono



και μάλιστα στη μεγάλη χρονια του Rono για τον οποίον εχω γράψει αναλυτικά εδώ


georgebi @ Στιβος




Βέβαια αυτές τις μαλακίες με τα σηκωμένα χέρια και τα τους πανηγυρισμούς πριν την ώρα τους ο Οβετ τις έκανε συχνά

και ενίοτε τις πλήρωνε

[sharp]

ναι κι αυτό το θυμάμαι

[georgebi]

Αν πριν 3-4 χρονια έλεγες σε ένα φίλο του στίβου πως στις πρώτες μέρες του 2025 δυο λευκοί γεννημένοι στην Ευρωπη αθλητές θα ξεκατινιάζονταν για το ποιος απ τους δυο τους ειναι ο κορυφαίος miler στον πλανητη θα σε έπαιρνε για τρελό



Βλέπετε μετά την παρακμή της μεγάλης τριάδας Βρετανών που είδαμε παραπάνω η ημιαντοχη στην Ευρωπη έπεσε σε ανυποληψία (1-2 Ίβηρες δεν κάναν τη διαφορά)

Τα ηνία τα πήρε η Αφρική ...η υποσαχάρια κυρίως.Παρ όλα αυτά οι δυο τελευταίοι κυρίαρχοι milers μεχρι και τις μέρες μας προέρχονται απ τη βόρεια

Πρώτος εμφανίστηκε ο Αλγερινός



ήδη απ τα 20 του χρονια το 1990 καθόταν στη κορυφή του κόσμου



στα 21 του κέρδισε το πρώτο του παγκόσμιο πρωτάθλημα (απ τα 4 που έμελλε να κερδίσει)



στα 22 του κατέρριψε το πρώτο παγκόσμιο ρεκόρ



θα ακολουθούσαν άλλα δυο





Το 1992 στη Βαρκελώνη δεν υπήρχε ισχυρότερο φαβορί για να κατακτήσει το μόνο που του έλειπε...το χρυσό Ολυμπιακό

Απέτυχε παταγωδώς....μολις 7ος....ίσα που φαίνεται στο βάθος πίσω απ τον εκπληκτικό εκείνη τη μέρα Κατσο

[georgebi]

Τα επόμενα χρονια ειναι ο απόλυτος κυρίαρχος ...πρακτικά αήττητος...το 1996 στην Ατλάντα το χρυσό σίγουρα θα γίνει δικό του

Εκείνη τη χρονια όμως ένα νέο ταλέντο, απ το Μαρόκο έχει μπει ορμητικά στη σκηνή με επιδόσεις καλύτερες απ τον βετεράνο Αλγερινο... το όνομα του ειναι Hicham El Guerrouj...και στην εκκίνηση του τελικού ειναι αυτός το φαβορί...μεχρι το καμπανάκι.....



Ο Αλγερινός κέρδισε το μόνο πράγμα που του έλειπε



ειναι πια κυρίαρχος

[georgebi]

Παρ όλη τη ψυχρολουσία στη πρώτη του Ολυμπιακή παρουσία ο Μαροκινός ήταν ασταμάτητος....και στα επόμενα χρονια επέβαλε μια κυριαρχία που ο πλανήτης δεν ειχε ξαναδεί





Παγκόσμια πρωταθλήματα



Παγκόσμια ρεκόρ





για τέσσερα ολόκληρα χρονια ήταν αήττητος σε όλες τις αποστάσεις....

μεχρι το βράδυ του τελικού των 1500 των Ολυμπιακών αγώνων στο Σίδνεϊ.....




πια η Αθήνα το 2004 θα ήταν η τελευταία του ευκαιρία.....

[georgebi]

Το 2004 ξεκίνησε άσχημα για τον βετεράνο πια Μαροκινό....ένα μήνα πριν τους Ολυμπιακούς ήταν αμφίβολο καν αν θα συμμετάσχει

Παρόλα αυτά βρέθηκε στην εκκίνηση και όχι εύκολα έφτασε μεχρι τον τελικό

Όσοι είδαμε ζωντανά τα τελευταία αυτά μέτρα δεν θα τα ξεχάσουμε ποτέ























































για κλάσματα του δευτερολέπτου, ο Βασιλιάς ειχε κερδίσει επιτέλους το στέμμα που του έλειπε

κι όλοι οι αθλητές που πριν λίγα δευτερόλεπτα με λύσσα τον συναγωνίζονταν έσπευσαν να του υποβάλουν τα σέβη τους




Λίγες μέρες μετά κέρδισε και ένα δεύτερο χρυσό...μπροστά απ τον Μπεκελε και τον Κιπτσογκε στα 5000



ο θρίαμβος ήταν ολοκληρωτικός



Δεν τον ξαναείδαμε να αγωνίζεται....ίσως γιατι πια ήταν πλήρης

ίσως και για το φόβο της νέας γενιάς αντιντόπινγκ κοντρόλ που ερχόντουσαν

η τελευταία εικόνα του Βασιλιά που κρατάμε ειναι αυτή












***και εδώ τελειώνει το αφιέρωμα του georgebi στους μεγαλύτερους milers

Πλην του γνωστού σεσημασμένου που ήδη σχολίασε

στη αμυδρή πιθανότητα που και άλλοι το διαβάσανε

ο georgebi θέλει να πιστεύει πως το κατά δύναμιν τους επιμόρφωσε και τους ψυχαγώγησε

[ήμουν στην ζωή σου κάτι σαν]

Αλίμονο. Ευγνωμοσύνη σου χρωστάμε. Τρελάκια.