Panathinaikos moments

[Obi Wan Iakobi]

[Tarkovsky]

2 Μάρτη 1986, Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ (πρωταθλητής) 5-0



ομορφιές Ζάετς για το 3-0

[Tarkovsky]

7 Μάρτη 1993, Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ 5-0



του Φραντζέσκου δεν του κάνεις φάουλ έξω και κεντρικά από την περιοχή, ακόμα και στα 35 μέτρα από το τέρμα

[Tarkovsky]

1 Δεκέμβρη 1996 (μια βδομάδα πριν το ντέρμπι του Παπουτσέλη), Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ 5-0



και πάλι χατ-τρικ Βαζέχα
παρθενικό γκολ Γιαννάκη Γκούμα

[jason0]

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί διώξατε τον Φραντζέσκο
Πήγε στον ΟΦΗ έκανε παπαδες, ήρθε σε εμάς έγινε μύθος
Λες και ήθελε τπτ χρήματα ή ήταν καμιά βεντέτα
Τα ίδια και με Μαραγκο αλλά άντε πες εκείνος ήταν 30ρης
Ο Φραντζέσκος μια 5ετια έκανε παπαδες

[Tarkovsky]

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί διώξατε τον Φραντζέσκο
Πήγε στον ΟΦΗ έκανε παπαδες, ήρθε σε εμάς έγινε μύθος
Λες και ήθελε τπτ χρήματα ή ήταν καμιά βεντέτα
Τα ίδια και με Μαραγκο αλλά άντε πες εκείνος ήταν 30ρης
Ο Φραντζέσκος μια 5ετια έκανε παπαδες

τον Φραντζ τον πήρε ο ύπνος σε μια ομιλία τακτικής του Όσιμ (ο οποίος τον είχε παραγκωνίσει, όπως και τον Μπορέλι επειδή δεν μάρκαραν)

για κακή τύχη όλων μας, εκείνη ακριβώς τη στιγμή είχε τη φαεινή ιδέα να μπουκάρει ο Καπετάνιος ν' ακούσει τι μάθημα κάνει ο Βόσνιος στους παίκτες (καθώς είχε μπει στη διαδικασία να τον σουτάρει)

τελικά ο Όσιμ έφυγε τον ερχόμενο Μάρτη και ο ήδη διεθνής Φρατζέσκος το καλοκαίρι - δεν ξέρω τι στάση κράτησε ο Ρότσα που όντως πίστευε πολύ τον Μπορέλι (και δικαιώθηκε), ενώ είχε στο ρόστερ και Νιόπλια (καμία παικτική σχέση, βέβαια, με αμφότερους)

[Ζαποτέκος]

Καραπαπάς :


Αριστοτέλης Μπενόγλου :

Από τον οπαδό του Ολυμπιακού Κωνσταντίνο Καραπαπά, εντάξει, θα ήταν υπερβολικό να έχουμε παράλογες απαιτήσεις. Από τον δημοσιογράφο Καραπαπά, όμως, θα περιμέναμε, προτού εκτεθεί δημοσίως, να έχει κάνει μια υποτυπώδη, έστω, έρευνα.

Κανένας από τους δύο τίτλους στους οποίους αναφέρεται ο Δ' Αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός δεν έχει καταγραφεί ως επίσημος, συνεπώς δεν συμπεριλαμβάνεται στη λίστα των 1.609 ομαδικών τίτλων του Παναθηναϊκού. Συγκαταλέγονται απλώς στη λίστα με τους 700 ανεπίσημους τίτλους του συλλόγου.
Για την ιστορία, η Ανάβαση (και όχι Κύπελλο) «Κρεμαστού Λαγού» ήταν ποδηλατική διοργάνωση του Σπάρτακου Γλυφάδας με ομαδική βαθμολογία, η οποία δεν διεξάγεται πια. Η περιοχή αυτή με την περίεργη ονομασία βρίσκεται στο Πανόραμα της Βούλας και φημιζόταν για τους αγώνες ράλι που γίνονταν εκεί τη δεκαετία του 1970. Οι λάτρεις του μηχανοκίνητου αθλητισμού, οι ποδηλάτες και οι αλεπούδες που συχνάζουν εκεί θα μπορούσαν ίσως να προσθέσουν κάποια άλλη χρήσιμη πληροφορία για την περιοχή, η οποία μάς διαφεύγει.

Το δε Κύπελλο «Φουστάνου» ήταν ένα μπασκετικό τουρνουά που κατέκτησε ο Παναθηναϊκός το 1949. Τα χρόνια εκείνα, δεδομένου ότι Κύπελλο Ελλάδας δεν διεξαγόταν, οι διοργανώσεις αυτές (Κύπελλο Μαντέλλου, Κύπελλο Σπόρτιγκ, Τουρνουά Πανελληνίου κλπ.), όπως και το Πρωτάθλημα Κέντρου, ήταν σχεδόν εφάμιλλες του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος κι όλοι οι σύλλογοι -όπως κι ο Ολυμπιακός- έδιναν μεγάλο βάρος στο να τις κατακτήσουν.

Δεν μας κουράζει καθόλου, η δεκαετής έρευνα έξι φιλάθλων του Παναθηναϊκού (συνεπικουρούμενων από δεκάδες άλλους) να γίνεται αντικείμενο χλεύης από έμμισθους ή άμμισθους φίλους άλλων ομάδων. Αντιθέτως, μας διασκεδάζει αφάνταστα. Οι εν λόγω ερασιτέχνες ερευνητές επισκέφθηκαν περίπου 30 αθλητικές ομοσπονδίες, ξεψάχνισαν τα αρχεία εκατοντάδων συλλεκτών, ξεφύλλισαν σελίδα-σελίδα όλες τις αθλητικές και πολιτικές εφημερίδες που υπάρχουν σε έντυπη και ψηφιακή μορφή, σπατάλησαν αμέτρητες εργατώρες συζητώντας με νυν και παλαίμαχους αθλητές και προπονητές, προσπαθώντας να κατανοήσουν τη λογική, τις ιδιαιτερότητες και τους κανονισμούς όλων των αθλημάτων που έχει κατά καιρούς καλλιεργήσει ο Παναθηναϊκός. Το βιβλίο «Και Χιλιάδες Τίτλοι» είναι απλώς το αποτέλεσμα της αγάπης που τρέφουμε για τον Παναθηναϊκό και την ιστορία του και είμαστε υπερήφανοι που καταφέραμε και μετατρέψαμε όλον αυτόν τον κόπο σε 500 σελίδες γεμάτες δόξα και ντοκουμέντα (που τόσο απεχθάνεστε εκεί στον Πειραιά ).

Όσο για εσάς, κύριε Καραπαπά, καθώς και όσοι φίλοι του Ολυμπιακού αρέσκεστε να ψαχουλεύετε την Ιστορία, υπάρχουν δύο δρόμοι που μπορείτε να ακολουθήσετε.

Ο πρώτος -ο εύκολος- είναι, σε κάθε ευκαιρία, να απαξιώνετε την έρευνα των αντιπάλων σας, φτάνοντας μέχρι και στο σημείο να «γκετοποιήσετε» τη Βικιπαίδεια, ώστε να σπαταλήσετε και την τελευταία πιθανότητα να αναγνωριστούν οι πιστοποιημένοι και πεντακάθαροι τίτλοι του Παναθηναϊκού σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και βόλεϊ.

Ο δεύτερος -ο δύσκολος- είναι να στρωθείτε κάτω, να οργανωθείτε και να μας μιμηθείτε (όπως πάντα ), εκδίδοντας κάτι αντίστοιχο. Εφόσον, όπως φαίνεται, θέλετε σώνει και καλά να εισέλθουμε στο «τριπάκι» της σύγκρισης (κάτι που, όπως αναφέρουμε και στο δικό μας βιβλίο, για λόγους σεβασμού στους άλλους συλλόγους, κρίναμε σκόπιμο να μην κάνουμε), με ενδιαφέρον θα περιμένουμε τη δική σας, τεκμηριωμένη απάντηση. Κι αν χρειαστείτε κάποια βοήθεια, ευχαρίστως να σας τη δώσουμε!

Δεν θα το κάνετε, όμως. Γιατί;

Πρώτον, επειδή όλο αυτό κοστίζει. Όχι σε χρήματα (έχετε πολλά από δαύτα), αλλά σε χρόνο. Δεύτερον, επειδή δεν είστε τόσο συνειδητοποιημένοι και ρομαντικοί όσο εμείς, ώστε να εργαστείτε αόκνως και δίχως υλική ανταμοιβή για το σκοπό αυτό. Τρίτον, επειδή είστε ήδη απορροφημένοι σε άλλα θέματα, όπως η κατάθεση ενστάσεων , με συνέπεια η σε βάθος έρευνα της ιστορίας σας να θεωρείται ήσσονος σημασίας, τουλάχιστον προς το παρόν.

Τέλος, σας παραπέμπουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου μας και στα λόγια του αείμνηστου προέδρου σας -και σπουδαίας εν γένει φυσιογνωμίας- Γεωργίου Ανδριανόπουλου.
Ο τόσο ιστορικός σας σύλλογος, κύριε Καραπαπά, κάποτε γεννούσε τεράστιες προσωπικότητες και παίκτες-παλικάρια. Όσο κι αν αντιπαθούμε τον Ολυμπιακό (είναι έμφυτο το αίσθημα αυτό λόγω της προαιώνιάς μας κόντρας), αναγνωρίζουμε ότι συνετέλεσε σε τεράστιο βαθμό στην πρόοδο του αθλητισμού, όπως αντίστοιχα κι άλλοι σύλλογοι (Παναθηναϊκός, Πανελλήνιος, Εθνικός Αθηνών, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρης Θεσσαλονίκης, Ηρακλής κ.ά.). Για εμάς που αγαπούμε όχι μόνο το Τριφύλλι, αλλά και τον αθλητισμό, ο Ολυμπιακός Πειραιώς, ο «αιώνιος» αντίπαλος δηλαδή, δεν είστε εσείς, έστω και αν τον εκπροσωπείτε θέσει. Ολυμπιακός είναι οι πέντε Ανδριανόπουλοι, ο Μιχάλης Μανούσκος, ο Νίκος Γόδας, ο Ηλίας Ρωσίδης, ο Ανδρέας Μουράτης, ο Ατίλιο, ο Ροδέλας, τα αδικοχαμένα παιδιά της θύρας 7.

Ναι, κι αυτόν τον Ολυμπιακό τον αντιπαθούσαμε. Όμως, μας άρεσε να είμαστε αντίπαλοί του. Κι ας χάναμε, κάποιες φορές. Με τον δικό σας Ολυμπιακό, που αρέσκεται στην αρπαγή τίτλων με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους, δεν ταιριάζουν τα χνώτα μας. Σας αγνοούμε και συνεχίζουμε τη δύσκολη κι έντιμη προσπάθειά μας για επιστροφή εκεί όπου η Ιστορία μάς έχει κατατάξει: στην κορυφή.

Όσο κι αν η διχόνοια δεν λέει να φύγει από το DNA μας, να ξέρετε ότι για εμάς τα δύσκολα πέρασαν. Κοινώς, ερχόμαστε πιο δυνατοί από ποτέ.

Γιατί Σύλλογος Μεγάλος δεν υπάρχει άλλος...

ΥΓ.: Τα παραπάνω αντιπροσωπεύουν ΜΟΝΟ τον γράφοντα κι αποτελούν καθαρά προσωπική άποψη.

[Πρετεντέρης]

Καραπαπάς :


Αριστοτέλης Μπενόγλου :

Από τον οπαδό του Ολυμπιακού Κωνσταντίνο Καραπαπά, εντάξει, θα ήταν υπερβολικό να έχουμε παράλογες απαιτήσεις. Από τον δημοσιογράφο Καραπαπά, όμως, θα περιμέναμε, προτού εκτεθεί δημοσίως, να έχει κάνει μια υποτυπώδη, έστω, έρευνα.

Κανένας από τους δύο τίτλους στους οποίους αναφέρεται ο Δ' Αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός δεν έχει καταγραφεί ως επίσημος, συνεπώς δεν συμπεριλαμβάνεται στη λίστα των 1.609 ομαδικών τίτλων του Παναθηναϊκού. Συγκαταλέγονται απλώς στη λίστα με τους 700 ανεπίσημους τίτλους του συλλόγου.
Για την ιστορία, η Ανάβαση (και όχι Κύπελλο) «Κρεμαστού Λαγού» ήταν ποδηλατική διοργάνωση του Σπάρτακου Γλυφάδας με ομαδική βαθμολογία, η οποία δεν διεξάγεται πια. Η περιοχή αυτή με την περίεργη ονομασία βρίσκεται στο Πανόραμα της Βούλας και φημιζόταν για τους αγώνες ράλι που γίνονταν εκεί τη δεκαετία του 1970. Οι λάτρεις του μηχανοκίνητου αθλητισμού, οι ποδηλάτες και οι αλεπούδες που συχνάζουν εκεί θα μπορούσαν ίσως να προσθέσουν κάποια άλλη χρήσιμη πληροφορία για την περιοχή, η οποία μάς διαφεύγει.

Το δε Κύπελλο «Φουστάνου» ήταν ένα μπασκετικό τουρνουά που κατέκτησε ο Παναθηναϊκός το 1949. Τα χρόνια εκείνα, δεδομένου ότι Κύπελλο Ελλάδας δεν διεξαγόταν, οι διοργανώσεις αυτές (Κύπελλο Μαντέλλου, Κύπελλο Σπόρτιγκ, Τουρνουά Πανελληνίου κλπ.), όπως και το Πρωτάθλημα Κέντρου, ήταν σχεδόν εφάμιλλες του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος κι όλοι οι σύλλογοι -όπως κι ο Ολυμπιακός- έδιναν μεγάλο βάρος στο να τις κατακτήσουν.

Δεν μας κουράζει καθόλου, η δεκαετής έρευνα έξι φιλάθλων του Παναθηναϊκού (συνεπικουρούμενων από δεκάδες άλλους) να γίνεται αντικείμενο χλεύης από έμμισθους ή άμμισθους φίλους άλλων ομάδων. Αντιθέτως, μας διασκεδάζει αφάνταστα. Οι εν λόγω ερασιτέχνες ερευνητές επισκέφθηκαν περίπου 30 αθλητικές ομοσπονδίες, ξεψάχνισαν τα αρχεία εκατοντάδων συλλεκτών, ξεφύλλισαν σελίδα-σελίδα όλες τις αθλητικές και πολιτικές εφημερίδες που υπάρχουν σε έντυπη και ψηφιακή μορφή, σπατάλησαν αμέτρητες εργατώρες συζητώντας με νυν και παλαίμαχους αθλητές και προπονητές, προσπαθώντας να κατανοήσουν τη λογική, τις ιδιαιτερότητες και τους κανονισμούς όλων των αθλημάτων που έχει κατά καιρούς καλλιεργήσει ο Παναθηναϊκός. Το βιβλίο «Και Χιλιάδες Τίτλοι» είναι απλώς το αποτέλεσμα της αγάπης που τρέφουμε για τον Παναθηναϊκό και την ιστορία του και είμαστε υπερήφανοι που καταφέραμε και μετατρέψαμε όλον αυτόν τον κόπο σε 500 σελίδες γεμάτες δόξα και ντοκουμέντα (που τόσο απεχθάνεστε εκεί στον Πειραιά ).

Όσο για εσάς, κύριε Καραπαπά, καθώς και όσοι φίλοι του Ολυμπιακού αρέσκεστε να ψαχουλεύετε την Ιστορία, υπάρχουν δύο δρόμοι που μπορείτε να ακολουθήσετε.

Ο πρώτος -ο εύκολος- είναι, σε κάθε ευκαιρία, να απαξιώνετε την έρευνα των αντιπάλων σας, φτάνοντας μέχρι και στο σημείο να «γκετοποιήσετε» τη Βικιπαίδεια, ώστε να σπαταλήσετε και την τελευταία πιθανότητα να αναγνωριστούν οι πιστοποιημένοι και πεντακάθαροι τίτλοι του Παναθηναϊκού σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και βόλεϊ.

Ο δεύτερος -ο δύσκολος- είναι να στρωθείτε κάτω, να οργανωθείτε και να μας μιμηθείτε (όπως πάντα ), εκδίδοντας κάτι αντίστοιχο. Εφόσον, όπως φαίνεται, θέλετε σώνει και καλά να εισέλθουμε στο «τριπάκι» της σύγκρισης (κάτι που, όπως αναφέρουμε και στο δικό μας βιβλίο, για λόγους σεβασμού στους άλλους συλλόγους, κρίναμε σκόπιμο να μην κάνουμε), με ενδιαφέρον θα περιμένουμε τη δική σας, τεκμηριωμένη απάντηση. Κι αν χρειαστείτε κάποια βοήθεια, ευχαρίστως να σας τη δώσουμε!

Δεν θα το κάνετε, όμως. Γιατί;

Πρώτον, επειδή όλο αυτό κοστίζει. Όχι σε χρήματα (έχετε πολλά από δαύτα), αλλά σε χρόνο. Δεύτερον, επειδή δεν είστε τόσο συνειδητοποιημένοι και ρομαντικοί όσο εμείς, ώστε να εργαστείτε αόκνως και δίχως υλική ανταμοιβή για το σκοπό αυτό. Τρίτον, επειδή είστε ήδη απορροφημένοι σε άλλα θέματα, όπως η κατάθεση ενστάσεων , με συνέπεια η σε βάθος έρευνα της ιστορίας σας να θεωρείται ήσσονος σημασίας, τουλάχιστον προς το παρόν.

Τέλος, σας παραπέμπουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου μας και στα λόγια του αείμνηστου προέδρου σας -και σπουδαίας εν γένει φυσιογνωμίας- Γεωργίου Ανδριανόπουλου.
Ο τόσο ιστορικός σας σύλλογος, κύριε Καραπαπά, κάποτε γεννούσε τεράστιες προσωπικότητες και παίκτες-παλικάρια. Όσο κι αν αντιπαθούμε τον Ολυμπιακό (είναι έμφυτο το αίσθημα αυτό λόγω της προαιώνιάς μας κόντρας), αναγνωρίζουμε ότι συνετέλεσε σε τεράστιο βαθμό στην πρόοδο του αθλητισμού, όπως αντίστοιχα κι άλλοι σύλλογοι (Παναθηναϊκός, Πανελλήνιος, Εθνικός Αθηνών, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρης Θεσσαλονίκης, Ηρακλής κ.ά.). Για εμάς που αγαπούμε όχι μόνο το Τριφύλλι, αλλά και τον αθλητισμό, ο Ολυμπιακός Πειραιώς, ο «αιώνιος» αντίπαλος δηλαδή, δεν είστε εσείς, έστω και αν τον εκπροσωπείτε θέσει. Ολυμπιακός είναι οι πέντε Ανδριανόπουλοι, ο Μιχάλης Μανούσκος, ο Νίκος Γόδας, ο Ηλίας Ρωσίδης, ο Ανδρέας Μουράτης, ο Ατίλιο, ο Ροδέλας, τα αδικοχαμένα παιδιά της θύρας 7.

Ναι, κι αυτόν τον Ολυμπιακό τον αντιπαθούσαμε. Όμως, μας άρεσε να είμαστε αντίπαλοί του. Κι ας χάναμε, κάποιες φορές. Με τον δικό σας Ολυμπιακό, που αρέσκεται στην αρπαγή τίτλων με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους, δεν ταιριάζουν τα χνώτα μας. Σας αγνοούμε και συνεχίζουμε τη δύσκολη κι έντιμη προσπάθειά μας για επιστροφή εκεί όπου η Ιστορία μάς έχει κατατάξει: στην κορυφή.

Όσο κι αν η διχόνοια δεν λέει να φύγει από το DNA μας, να ξέρετε ότι για εμάς τα δύσκολα πέρασαν. Κοινώς, ερχόμαστε πιο δυνατοί από ποτέ.

Γιατί Σύλλογος Μεγάλος δεν υπάρχει άλλος...

ΥΓ.: Τα παραπάνω αντιπροσωπεύουν ΜΟΝΟ τον γράφοντα κι αποτελούν καθαρά προσωπική άποψη.

Ασύστολο ξεβράκωμα από τον Καραπαπά στα ζελεδάκια!

[Ζαποτέκος]

Καραπαπάς :


Αριστοτέλης Μπενόγλου :

Από τον οπαδό του Ολυμπιακού Κωνσταντίνο Καραπαπά, εντάξει, θα ήταν υπερβολικό να έχουμε παράλογες απαιτήσεις. Από τον δημοσιογράφο Καραπαπά, όμως, θα περιμέναμε, προτού εκτεθεί δημοσίως, να έχει κάνει μια υποτυπώδη, έστω, έρευνα.

Κανένας από τους δύο τίτλους στους οποίους αναφέρεται ο Δ' Αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός δεν έχει καταγραφεί ως επίσημος, συνεπώς δεν συμπεριλαμβάνεται στη λίστα των 1.609 ομαδικών τίτλων του Παναθηναϊκού. Συγκαταλέγονται απλώς στη λίστα με τους 700 ανεπίσημους τίτλους του συλλόγου.
Για την ιστορία, η Ανάβαση (και όχι Κύπελλο) «Κρεμαστού Λαγού» ήταν ποδηλατική διοργάνωση του Σπάρτακου Γλυφάδας με ομαδική βαθμολογία, η οποία δεν διεξάγεται πια. Η περιοχή αυτή με την περίεργη ονομασία βρίσκεται στο Πανόραμα της Βούλας και φημιζόταν για τους αγώνες ράλι που γίνονταν εκεί τη δεκαετία του 1970. Οι λάτρεις του μηχανοκίνητου αθλητισμού, οι ποδηλάτες και οι αλεπούδες που συχνάζουν εκεί θα μπορούσαν ίσως να προσθέσουν κάποια άλλη χρήσιμη πληροφορία για την περιοχή, η οποία μάς διαφεύγει.

Το δε Κύπελλο «Φουστάνου» ήταν ένα μπασκετικό τουρνουά που κατέκτησε ο Παναθηναϊκός το 1949. Τα χρόνια εκείνα, δεδομένου ότι Κύπελλο Ελλάδας δεν διεξαγόταν, οι διοργανώσεις αυτές (Κύπελλο Μαντέλλου, Κύπελλο Σπόρτιγκ, Τουρνουά Πανελληνίου κλπ.), όπως και το Πρωτάθλημα Κέντρου, ήταν σχεδόν εφάμιλλες του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος κι όλοι οι σύλλογοι -όπως κι ο Ολυμπιακός- έδιναν μεγάλο βάρος στο να τις κατακτήσουν.

Δεν μας κουράζει καθόλου, η δεκαετής έρευνα έξι φιλάθλων του Παναθηναϊκού (συνεπικουρούμενων από δεκάδες άλλους) να γίνεται αντικείμενο χλεύης από έμμισθους ή άμμισθους φίλους άλλων ομάδων. Αντιθέτως, μας διασκεδάζει αφάνταστα. Οι εν λόγω ερασιτέχνες ερευνητές επισκέφθηκαν περίπου 30 αθλητικές ομοσπονδίες, ξεψάχνισαν τα αρχεία εκατοντάδων συλλεκτών, ξεφύλλισαν σελίδα-σελίδα όλες τις αθλητικές και πολιτικές εφημερίδες που υπάρχουν σε έντυπη και ψηφιακή μορφή, σπατάλησαν αμέτρητες εργατώρες συζητώντας με νυν και παλαίμαχους αθλητές και προπονητές, προσπαθώντας να κατανοήσουν τη λογική, τις ιδιαιτερότητες και τους κανονισμούς όλων των αθλημάτων που έχει κατά καιρούς καλλιεργήσει ο Παναθηναϊκός. Το βιβλίο «Και Χιλιάδες Τίτλοι» είναι απλώς το αποτέλεσμα της αγάπης που τρέφουμε για τον Παναθηναϊκό και την ιστορία του και είμαστε υπερήφανοι που καταφέραμε και μετατρέψαμε όλον αυτόν τον κόπο σε 500 σελίδες γεμάτες δόξα και ντοκουμέντα (που τόσο απεχθάνεστε εκεί στον Πειραιά ).

Όσο για εσάς, κύριε Καραπαπά, καθώς και όσοι φίλοι του Ολυμπιακού αρέσκεστε να ψαχουλεύετε την Ιστορία, υπάρχουν δύο δρόμοι που μπορείτε να ακολουθήσετε.

Ο πρώτος -ο εύκολος- είναι, σε κάθε ευκαιρία, να απαξιώνετε την έρευνα των αντιπάλων σας, φτάνοντας μέχρι και στο σημείο να «γκετοποιήσετε» τη Βικιπαίδεια, ώστε να σπαταλήσετε και την τελευταία πιθανότητα να αναγνωριστούν οι πιστοποιημένοι και πεντακάθαροι τίτλοι του Παναθηναϊκού σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και βόλεϊ.

Ο δεύτερος -ο δύσκολος- είναι να στρωθείτε κάτω, να οργανωθείτε και να μας μιμηθείτε (όπως πάντα ), εκδίδοντας κάτι αντίστοιχο. Εφόσον, όπως φαίνεται, θέλετε σώνει και καλά να εισέλθουμε στο «τριπάκι» της σύγκρισης (κάτι που, όπως αναφέρουμε και στο δικό μας βιβλίο, για λόγους σεβασμού στους άλλους συλλόγους, κρίναμε σκόπιμο να μην κάνουμε), με ενδιαφέρον θα περιμένουμε τη δική σας, τεκμηριωμένη απάντηση. Κι αν χρειαστείτε κάποια βοήθεια, ευχαρίστως να σας τη δώσουμε!

Δεν θα το κάνετε, όμως. Γιατί;

Πρώτον, επειδή όλο αυτό κοστίζει. Όχι σε χρήματα (έχετε πολλά από δαύτα), αλλά σε χρόνο. Δεύτερον, επειδή δεν είστε τόσο συνειδητοποιημένοι και ρομαντικοί όσο εμείς, ώστε να εργαστείτε αόκνως και δίχως υλική ανταμοιβή για το σκοπό αυτό. Τρίτον, επειδή είστε ήδη απορροφημένοι σε άλλα θέματα, όπως η κατάθεση ενστάσεων , με συνέπεια η σε βάθος έρευνα της ιστορίας σας να θεωρείται ήσσονος σημασίας, τουλάχιστον προς το παρόν.

Τέλος, σας παραπέμπουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου μας και στα λόγια του αείμνηστου προέδρου σας -και σπουδαίας εν γένει φυσιογνωμίας- Γεωργίου Ανδριανόπουλου.
Ο τόσο ιστορικός σας σύλλογος, κύριε Καραπαπά, κάποτε γεννούσε τεράστιες προσωπικότητες και παίκτες-παλικάρια. Όσο κι αν αντιπαθούμε τον Ολυμπιακό (είναι έμφυτο το αίσθημα αυτό λόγω της προαιώνιάς μας κόντρας), αναγνωρίζουμε ότι συνετέλεσε σε τεράστιο βαθμό στην πρόοδο του αθλητισμού, όπως αντίστοιχα κι άλλοι σύλλογοι (Παναθηναϊκός, Πανελλήνιος, Εθνικός Αθηνών, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρης Θεσσαλονίκης, Ηρακλής κ.ά.). Για εμάς που αγαπούμε όχι μόνο το Τριφύλλι, αλλά και τον αθλητισμό, ο Ολυμπιακός Πειραιώς, ο «αιώνιος» αντίπαλος δηλαδή, δεν είστε εσείς, έστω και αν τον εκπροσωπείτε θέσει. Ολυμπιακός είναι οι πέντε Ανδριανόπουλοι, ο Μιχάλης Μανούσκος, ο Νίκος Γόδας, ο Ηλίας Ρωσίδης, ο Ανδρέας Μουράτης, ο Ατίλιο, ο Ροδέλας, τα αδικοχαμένα παιδιά της θύρας 7.

Ναι, κι αυτόν τον Ολυμπιακό τον αντιπαθούσαμε. Όμως, μας άρεσε να είμαστε αντίπαλοί του. Κι ας χάναμε, κάποιες φορές. Με τον δικό σας Ολυμπιακό, που αρέσκεται στην αρπαγή τίτλων με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους, δεν ταιριάζουν τα χνώτα μας. Σας αγνοούμε και συνεχίζουμε τη δύσκολη κι έντιμη προσπάθειά μας για επιστροφή εκεί όπου η Ιστορία μάς έχει κατατάξει: στην κορυφή.

Όσο κι αν η διχόνοια δεν λέει να φύγει από το DNA μας, να ξέρετε ότι για εμάς τα δύσκολα πέρασαν. Κοινώς, ερχόμαστε πιο δυνατοί από ποτέ.

Γιατί Σύλλογος Μεγάλος δεν υπάρχει άλλος...

ΥΓ.: Τα παραπάνω αντιπροσωπεύουν ΜΟΝΟ τον γράφοντα κι αποτελούν καθαρά προσωπική άποψη.

Ασύστολο ξεβράκωμα από τον Καραπαπά στα ζελεδάκια!

Στην έρευνα που έγινε κατεγράφησαν και οι δικοί σας τίτλοι , όπως και όλων των άλλων αθλητικών συλλόγων. Όταν κάνεις μια ιστορική έρευνα είναι φυσικό να μην ασχοληθείς μόνο με την δική σου ομάδα. Επειδή είστε Ολυμπιακοί και συνεπώς ανίκανοι για οποιαδήποτε σοβαρή έρευνα , θα μας πληρώσετε ένα χρηματικό ποσό και εμείς θα σας δώσουμε την αναλυτική και τεκμηριωμένη λίστα με τους τίτλους σας . Τα χρήματα θα δοθούν για την ενίσχυση του Ερασιτέχνη ΠΑΟ.

[Ζαποτέκος]

Γιατί τα πρωταθλήματα του ΠΑΟ στο Μπάσκετ είναι 40 και όχι 39 ;

Γιατί 40 και όχι 39 πρωταθλήματα; Η ιστορία πίσω από τον πρώτο τίτλο του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ

Ταξιδεύουμε στην Αθήνα του 1921, όταν, την περίοδο της Μικρασιατικής Εκστρατείας, η ΧΑΝ επιχείρησε να κρατήσει ζωντανή την αθλητική σκηνή της πρωτεύουσας, και παράλληλα, να διαδώσει άγνωστα στο φίλαθλο κοινό σπορ.

Στην εκπομπή θα συναντήσουμε τους παίκτες που έφεραν τον τίτλο στο Τριφύλλι και θα δούμε ένα… παράξενο στοιχείο με το οποίο συνδέονταν κάποιοι εξ αυτών. Παράλληλα, θα αναπτύξουμε όλα τα δεδομένα της εποχής και τους λόγους για τους οποίους η διοργάνωση εκείνη λογίζεται ως επίσημο πρωτάθλημα Ελλάδας.

https://panathinaikos24.gr/2021/06/11/4 ... o-mpasket/

[Daje]

https://www.sport24.gr/basket/to-traile ... 1623437204

[enterprise-psi]

[Ζαποτέκος]

Παναθηναϊκός, ο πιο συνεπής… στους Ολυμπιακούς!
Αριστοτέλης Μπενόγλου

Ο Παναθηναϊκός υπήρξε επί πολλές δεκαετίες η «κολόνα» του ελληνικού αθλητισμού, στηρίζοντάς τον όσο κανένας άλλος και προσφέροντας στη χώρα μας, σε αρκετά ολυμπιακά σπορ, πλήθος «πράσινων» αθλητών, οι οποίοι συνήθως είχαν τη μερίδα του λέοντος όσον αφορά τις ελληνικές συμμετοχές. Και μπορεί δικαίως να υπερηφανεύεται για μία ανεπανάληπτη επίδοση. Είναι ο μοναδικός σύλλογος που στέλνει συνεχώς τουλάχιστον έναν Έλληνα αθλητή, σε όλες τις διοργανώσεις, από το 1920 έως σήμερα! Μπορεί ο Πανελλήνιος και ο Εθνικός Αθηνών να έχουν εκπροσωπηθεί από αθλητές τους σε ίσους ή περισσότερους Ολυμπιακούς Αγώνες, κάτι απολύτως λογικό, καθώς ιδρύθηκαν νωρίτερα (1891 ο ΠΓΣ και 1893 ο ΕΓΣ), ο Παναθηναϊκός όμως «τρέχει» ένα αξιοθαύμαστο σερί με εκπροσώπηση σε 24 συνεχείς διοργανώσεις, από την Αμβέρσα, το 1920, έως το Τόκιο, το 2021!


Στις διοργανώσεις αυτές, ο Σύλλογος Μεγάλος έχει δώσει το «παρών» σε ένδεκα διαφορετικά αθλήματα: ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, πόλο, στίβος, κολύμβηση, πυγμαχία, άρση βαρών, ξιφασκία, σκοποβολή και ποδηλασία (παραλίγο να γίνουν δώδεκα, αφού ο καταδύτης του αθηναϊκού σωματείου, Νίκος Μόλβαλης, έχασε στο τσακ την πρόκριση για τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου). Στην ουσία, από τότε που ο Όμιλος μετατράπηκε από «Ποδοσφαιρικός» που ήταν σε «Ποδοσφαιρικός και Αγωνιστικός» (1919), δεν έχει λείψει από καμία ολυμπιακή διοργάνωση, ακόμα και όταν ο συνολικός αριθμός των συμμετεχόντων Ελλήνων αθλητών ήταν πενιχρός (για οικονομικούς και άλλους λόγους). Αξίζει να αναφερθεί ότι, στις δύο προηγούμενες διοργανώσεις, 1908 και 1912, δεν σχηματίστηκε εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, συνεπώς ήταν αδύνατον να συμμετάσχει μέλος του Παναθηναϊκού. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε εκείνους τους αγώνες δοξάστηκε ο Κωστής Τσικλητήρας, ο οποίος μπορεί να λογίζεται ως αθλητής του Πανελληνίου -αφού με τα χρώματα του κυψελιώτικου συλλόγου αγωνιζόταν στον στίβο-, όμως συνάμα είχε δελτίο και στους «πράσινους» ως τερματοφύλακας.

Σε δύσκολες εποχές για τον ελληνικό αθλητισμό, όταν οι διεθνείς επιτυχίες έρχονταν… με το σταγονόμετρο, δηλαδή πολύ πριν από την απότομη και ραγδαία άνοδο της Ελλάδας στον πίνακα μεταλλίων (κάτι το οποίο πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό και στον ομοσπονδιακό προπονητή της άρσης βαρών, Χρήστο Ιακώβου, ο οποίος υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδας, παγκόσμιος ρέκορντμαν και Olympian, ως αθλητής του Τριφυλλιού), ο Παναθηναϊκός ήταν διαχρονικά συνεπής σε ολυμπιακή συνεισφορά, διατηρώντας μέχρι σήμερα μια σπουδαία παράδοση, την οποία, όπως όλα δείχνουν, θα επεκτείνει και στο μέλλον.

Ο μόνος σύλλογος που απειλεί το ρεκόρ αδιάλειπτης παρουσίας στο σημαντικότερο αθλητικό γεγονός του πλανήτη είναι ο Ολυμπιακός Πειραιώς, ο οποίος μετράει ήδη είκοσι συνεχείς διοργανώσεις με συμμετοχή τουλάχιστον ενός Έλληνα αθλητή του (η πρώτη «ερυθρόλευκη» παρουσία καταγράφηκε στο Βερολίνο, το 1936). Χάρη στον κολυμβητή, Δημήτρη Κουλούρη, ο οποίος ήταν ο μοναδικός αθλητής του Παναθηναϊκού που έδωσε το «παρών» στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, καθώς και στην πολυπρωταθλήτρια του Τριφυλλιού στις πισίνες, Νόρα (Θεοδώρα) Δράκου, η οποία θα αποτελέσει μέλος της ελληνικής ολυμπιακής ομάδας σκυταλοδρομίας 4X100 mixed (μαζί με τους Απόστολο Χρήστου, Κώστα Μερετσόλια και Άννα Ντουντουνάκη), το ρεκόρ παραμένει ακόμα «πράσινο»!

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει ακόμα οριστικοποιηθεί αν ο καλύτερος σήμερα Έλληνας αρσιβαρίστας, Θοδωρής Ιακωβίδης, θα βρεθεί και αυτός στην ιαπωνική πρωτεύουσα, είτε μέσω αγωνιστικής πρόκρισης είτε μέσω ακύρωσης άλλου αθλητή, που βρίσκεται πάνω από εκείνον στη λίστα, λόγω ντόπινγκ (ήδη εκκρεμούν οι υποθέσεις δύο αρσιβαριστών). Έτσι, δεν αποκλείεται ο Παναθηναϊκός να διπλασιάσει τις συμμετοχές του στη σημαντικότερη αθλητική διοργάνωση του πλανήτη. Ή και να τις τριπλασιάσει ακόμα, αν γίνει δεκτή η αίτηση του ΣΕΓΑΣ στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, ώστε να συμμετάσχει τιμητικά ένας Έλληνας μαραθωνοδρόμος (εν προκειμένω, ο Κώστας Γκελαούζος, πρωταθλητής Ελλάδας σε αγωνίσματα αντοχής με τα χρώματα του Παναθηναϊκού) στους αγώνες.

Γνωρίζατε ότι…

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης, το 1960, για πρώτη και μοναδική φορά στα χρονικά, μία ελληνική ολυμπιακή ομάδα σκυταλοδρομίας εκπροσωπήθηκε από αθλητές που ανήκαν όλοι στον ίδιο σύλλογο! Οι «πράσινοι» σπρίντερ Νίκος Γεωργόπουλος (44 φορές πρωταθλητής Ελλάδας με τα χρώματα του Παναθηναϊκού, ρεκόρ για Έλληνα αθλητή στίβου), Λεωνίδας Κόρμαλης, Ιωάννης Κομητούδης και Κώστας Λώλος δεν συμμετείχαν απλώς με την εθνική ομάδα στα 4Χ100 μέτρα, αλλά χάρισαν στη χώρα την καλύτερη θέση (9η) στην ιστορία της μεταπολεμικά σε επίπεδο σκυταλοδρομιών! Μάλιστα, στις επετηρίδες του ΣΕΓΑΣ της εποχής εκείνης η εθνική ομάδα 4x100 (και κάτοχος του πανελληνίου ρεκόρ αργότερα με 41.4΄) αναφέρεται τιμητικά ως «Εθνική Ομάδα - Ομάδα Π.Α.Ο.»!

https://www.sdna.gr/monimes-stiles/odos ... lympiakoys

[Obi Wan Iakobi]

[Πρετεντέρης]