Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους!
https://www.phorum.com.gr/
Ας το ακουσει ο αρχηγος το κομματος του οποιου ηταν αν. εκπροσωπος τυπου ,και εβαλε και αυτος το χερακι για να απαξιωθει.Για αυτό αν είμαι εγώ ο πρώτος καταγεγραμμένος ασθενής με καρκίνωμα nut στην χώρα μας, ας γίνω η αφορμή για την ενημέρωση γιατρών, ασθενών, πάνω σε αυτόν τον τύπο καρκίνου που αν διαγνωσθεί εγκαίρως ίσως σωθούν ζωές. Ας γίνω η αφορμή για να ενισχυθεί ουσιαστικά το εθνικό μας σύστημα υγείας που τόσο υποτιμήθηκε τα τελευταία χρόνια, όχι να περιμένουν ουρές για μια αξονική, για μια χημειοθεραπεία ή ένα χειρουργείο και να χάνεται πολύτιμος χρόνος, να σταματήσει ο χρονοβόρος δαίδαλος της γραφειοκρατίας και των νομικών κωλυμάτων του ΕΟΦ όταν πρέπει να εγκριθούν άμεσα δοκιμαστικά φάρμακα που μπορεί να σώσουν ζωές.
https://tvxs.gr/news/ellada/pethane-o-a ... nikolaidis
Maspoli έγραψε: ↑14 Οκτ 2022, 08:27https://twitter.com/AlexandrosNik
Ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές διαφορές, καλό κουράγιο στην οικογένειά του. Να είναι πάντα περήφανοι γι' αυτόν. Ήταν τιμή για τον ελληνικό αθλητισμό που τέτοιο άτομο τον υπηρέτησε.
Προχθες πηγα στην κηδεια συνεργατη (72 χρονων εργαζοταν γιατι καριοληδες οσοι κυβερνησατε και κυβερνατε η συνταξη του των 633,72 ευρω δεν φτανει ουτε για τα βασικα).Γυρω απο το ταφο του σε αποσταση 3 μετρων υπηρχαν αλλοι 5 με ηλικες απο 12 εως 20 ετων.
Είχε τύχει να τον γνωρίσω και απο κοντά, παλιότερα. Καταπληκτικό παιδί!Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 42 ετών, όπως έγινε γνωστό μέσα από ένα συγκλονιστικό μήνυμα που ανέβηκε στα social media μετά τον θάνατό του.
Θρήνος στον ελληνικό αθλητισμό, αφού ο δύο φορές αργυρός Ολυμπιονίκης στο Τάε Κβον Ντο, Αλέξανδρος Νικολαΐδης, πέθανε έπειτα από μάχη με τον καρκίνο σε ηλικία 42 ετών.
Μάλιστα, ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης είχε ετοιμάσει ένα συγκλονιστικό μήνυμα για τη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο, το οποίο ανέβηκε στα social media μετά τον θάνατό του.
Το μήνυμα του Αλέξανδρου Νικολαΐδη ανέφερε το εξής:
"Θα ξεκινήσω με αυτό το κλισέ, ότι για να διαβάζετε τώρα αυτήν την δημοσίευση μου, μάλλον έχω φύγει για κάπου καλύτερα ή και για το πουθενά.
Δύο χρόνια, βασανίστηκα κι εγώ με τον καρκίνο. Με έναν τόσο σπάνιο τύπο καρκίνου, το καρκίνωμα nut, που αυτή τη στιγμή εννέα στους δέκα Έλληνες γιατρούς που το διαβάζουν, το ακούν για πρώτη φορά και θα σπεύσουν να το ψάξουν. Ευτυχώς ο δικός μου γιατρός, ο υπέροχος Γιάννης Μπουκοβίνας που με πήρε από το χέρι στο πιο δύσκολο ταξίδι της ζωής μου, τον γνώριζε αυτόν τον σπάνιο τύπο και έκανε τα πάντα για να με σώσει ή να μου χαρίσει λίγη παραπάνω ζωή. Κίνησε γη και ουρανό, να φέρει φάρμακα κυριολεκτικά από την άλλη άκρη της γης για να τα δοκιμάσω.
Δύο χρόνια δεν είπα ποτέ "Γιατί σε εμένα"; Δεν υπάρχει πιο εγωιστική σκέψη από αυτή. Σε κάποιον τυχαίνει, στον διπλανό μας, στον γείτονά μας, στον συνάνθρωπό μας. Και πλέον τυχαίνει σε πολλούς. Αν βάλω ένα πρόσημο τύχης στη ζωή μου, θα σας πω ακόμα και τώρα, ότι ήμουν τυχερός άνθρωπος. Είχα την ευλογία να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα, να ανέβω στο βάθρο πολλές φορές, να δοξάσω τον αθλητισμό και την χώρα μου, να γνωρίσω ανθρώπους από όλον τον κόσμο, να μάθω το σεβασμό, την ευγενή άμιλλα, αξίες τόσο σημαντικές και να προσπαθήσω να τις κάνω πράξη και στη ζωή μου.
Είχα την τύχη να με αγαπήσει η πιο υπέροχη γυναίκα του κόσμου, το δώρο μου από το Θεό, όπως είναι και το όνομα της, και να αποκτήσουμε μια πανέμορφη οικογένεια.
Έτσι και σε αυτή την ατυχία που με βρήκε, είπα ευχαριστώ, που αν αυτό ήταν γραφτό να έρθει στην οικογένειά μου, δεν βρήκε εκείνη ή τα παιδιά μου. Εγώ έπρεπε να το ανέβω αυτό το βουνό, έχω έπρεπε να σηκώσω αυτό το βάρος. Όχι εκείνοι.
Σε αυτό το δύσκολο ταξίδι, στάθηκα τυχερός γιατί συνοδοιπόρο είχα την αλληλεγγύη και την φροντίδα τόσων πολλών ανθρώπων, που πολλές φορές αναρωτήθηκα τι έκανα για να αξίζω όλα αυτά που με ανιδιοτέλεια μου προσέφεραν.
Πρώτος ο γιατρός μου ο κ. Μπουκοβίνας, ο πρύτανης, ο κ. Δημόπουλος, που βοήθησε τόσο πολύ στην πρώτη φάση της ασθένειάς μου αλλά και αργότερα, στο να πάρω κάθε θεραπεία όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ο κ. Ηλιάδης ο θωρακοχειρούργος μου, ένας εξαιρετικός επιστήμονας που με αγκάλιασε σαν πατέρας στο πολύ δύσκολο χειρουργείο μου, στους πνεύμονες, ο κ. Πέιος, ο νευροχειρούργος που μου απάλυνε τους φριχτούς πόνους και πολλοί πολλοί άλλοι, από νοσηλευτές μέχρι τραυματιοφορείς, όλοι μου έδειχναν την αγάπη τους και αυτή η αγάπη μου έδινε δύναμη.
Και τέλος θέλω να σταθώ στον άνθρωπο με άλφα κεφαλαίο, τον Αλέξη Τσίπρα, ήρθε πολύ πρόσφατα στη ζωή μου και μου χάρισε την φιλία του, την σκέψη του, το αδελφικό του νοιάξιμο, σαν να με ήξερε από πάντα. Μου απέδειξε ότι η όλα όσα πρεσβεύει ο ίδιος και η αριστερά είναι πραγματική στάση ζωής. Με στήριξε ηθικά και πρακτικά και έκανε και αυτός τα αδύνατα δυνατά για να έχω την καλύτερη φροντίδα.
Θέλω να πω σε όλους τους κάτι.
Πετύχατε. Με κρατήσατε στη ζωή περισσότερο από όσο αναλογούσε στον πολύ επιθετικό καρκίνο μου, μου χαρίσατε το χρυσό μετάλλιο της παράτασης της ζωής μου σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, όταν η κόρη μου η Ελεάννα ήταν μόλις 3,5 ετών και δεν θα θυμόταν τίποτα από εμένα, ενώ τώρα στα 5,5 της χρόνια θα με θυμάται έστω σαν μακρινή ανάμνηση και θα μπορεί να διηγηθεί ιστορίες στον μικρό της αδερφό τον Γιώργο, ώστε να με κρατήσουν ζωντανό στην καρδιά τους για πάντα.
Φίλοι μου, σε αυτή τη ζωή που είμαστε όλοι περαστικοί, μεγαλύτερη σημασία έχει τι αποτύπωμα θα έχουμε αφήσει, και όχι πώς ή πότε θα φύγουμε.
Για αυτό αν είμαι εγώ ο πρώτος καταγεγραμμένος ασθενής με καρκίνωμα nut στην χώρα μας, ας γίνω η αφορμή για την ενημέρωση γιατρών, ασθενών, πάνω σε αυτόν τον τύπο καρκίνου που αν διαγνωσθεί εγκαίρως ίσως σωθούν ζωές. Ας γίνω η αφορμή για να ενισχυθεί ουσιαστικά το εθνικό μας σύστημα υγείας που τόσο υποτιμήθηκε τα τελευταία χρόνια, όχι να περιμένουν ουρές για μια αξονική, για μια χημειοθεραπεία ή ένα χειρουργείο και να χάνεται πολύτιμος χρόνος, να σταματήσει ο χρονοβόρος δαίδαλος της γραφειοκρατίας και των νομικών κωλυμάτων του ΕΟΦ όταν πρέπει να εγκριθούν άμεσα δοκιμαστικά φάρμακα που μπορεί να σώσουν ζωές.
Αν ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή για κάποιο σκοπό, εγώ έχω αποφασίσει ποιος θα είναι αυτός. Να προσφέρω ελπίδα μέσα από όσα κατάφερα στην ζωή μου, από τα όμορφα μέχρι τα άσχημα. Για αυτόν τον λόγο, τα δύο μου αργυρά Ολυμπιακά μετάλλια, της Αθήνας και του Πεκίνο, που για χρόνια κρύβω καλά, ήρθε η ώρα να βγουν και να επιστρέψουν εκεί που ανήκουν, στις παναθρώπινες αξίες. Τελευταία επιθυμία μου είναι, τα δύο αυτά μετάλλια, να βγουν σε δημοπρασία και το ποσό που θα συγκεντρωθεί να δοθεί σε δομές για τα παιδιά που θα επιλέξει η οικογένειά μου.
Αν σωθεί έστω ένα παιδί, θα αξίζει κάθε κλωτσιά που έχω φάει στο κεφάλι, κάθε κάταγμα στα πόδια μου.
Αυτό είναι το αποτύπωμα που θέλω να αφήσω στην κοινωνία, αυτή είναι η κληρονομιά που θέλω να μείνει στα παιδιά μου".
Ποιος ήταν ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης
Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης γεννήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 1979. Είχε ύψος 2.01 μέτρα και από όταν ακόμα ήταν παιδί ασχολήθηκε με το Τάε Κβον Ντο, έχοντας τέσσερις παρουσίες σε Ολυμπιακούς Αγώνες (2000, 2004, 2008 και 2012) στην κατηγορία των +80 κιλών. Το 2004 και το 2008 αναδείχθηκε αργυρός Ολυμπιονίκης, ενώ ήταν ο σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012.
Μετά την απόσυρσή του από τον αθλητισμό σταδιακά ενεπλάκη στα κοινά και ήταν μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας τα τελευταία χρόνια θέση αναπληρωτή εκπρόσωπου Τύπου.
https://www.sport24.gr/epikairothta/to- ... 93059.html
Έχω δικό μου άτομο που θεραπεύτηκε από ασθένεια που θεωρείται 100% θανάσιμη γιατί με το γιατρό του παρέκαμψαν τον ΕΟΦ που δεν δίνει άδειες και χρησιμοποίησαν πειραματικό φάρμακο που έφεραν από τη μαύρη αγορά για το όποιο υπήρχαν έρευνες που έδειχναν μεγάλα ποσοστά ίασης. Ο άνθρωπος μια δεκαετία τώρα είναι ακόμα μαζί μας, υγιής πλέον. Σε περιπτώσεις που μιλάμε για ασθένειες που είναι θανατηφόρες θα έπρεπε να υπάρχει η δυνατότητα να επιλέξει ο ασθενής να χρησιμοποιήσει πειραματικές θεραπείες αν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία.να σταματήσει ο χρονοβόρος δαίδαλος της γραφειοκρατίας και των νομικών κωλυμάτων του ΕΟΦ όταν πρέπει να εγκριθούν άμεσα δοκιμαστικά φάρμακα που μπορεί να σώσουν ζωές.