Πέθανε ο Πελέ

[Κόκκορας]

Με μπάλα βαριά από βοϊδοπουτσα, παπούτσια απ τον τσαγκαρη, με μαρκαρισματα πάνω από το γόνατο, χωρίς κάρτες, χωρίς προστασία, χωρίς αυξητικες ορμόνες, διαιτολόγους, γιατρούς, ψυχολογους, σεφ.
Χωρίς βιντεακια και YouTube.
Αυτά που έκανε, ακόμα δεν έχουν κατανοηθεί πλήρως, δες πχ πως περνάει αμυντικούς παίζοντας το ενα-δυο μαζί τους, χωρις να το καταλαβαίνουν.
Μιλάμε για αδιανόητα πράγματα που τα βλέπω 50-60 χρόνια μετά και ανατριχιάζω.

Ρε συ το είδα και έπαθα πλάκα.
Κατ'αρχάς πρέπει να έχει βάλει καμμιά 15αριά γκολ τύπου Μαραντόνα 86 εναντίον της Αγγλίας

ρε είναι παιδί δες εδώ το 58!και τον σηκώνουν στα χέρια,φοβερά πράγματα!κλαίει σκύβει από ντροπή και ο συμπαίχτης τον σηκώνει

δεν υπάρχει δεύτερος

[Tarkovsky]

«Τη στιγμή που η μπάλα έφτανε στα πόδια του Πελέ, το ποδόσφαιρο μεταμορφωνόταν σε ποίηση»
Πιέρ Πάολο Παζολίνι.

Πιθανότατα ο πιο ποδοσφαιράνθρωπος από τους γνωστούς σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Φανατικός οπαδός της "μαρξιστικής" Μπολόνια, όμως Κυριακή μπαίνει-Κυριακή βγαίνει τον έβρισκες στο Ολίμπικο της Ρώμης για Ρόμα και Λάτσιο. Νεαρός έπαιζε έξω αριστερά -τι άλλο; - με την ομάδα του χωριού της μάνας του, ενώ στη συνέχεια δεν έχανε ευκαιρία για ματσάκια με φίλους κι συνεργάτες.

Ιστορία έχει γράψει εκείνο του Μαρτίου 1975 στο βοηθητικό γήπεδο της Πάρμα, πόλη όπου ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι γυρίζει το επικό του 1900 (Νοβετσέντο). Επ' ευκαιρία των γενεθλίων του πρώην βοηθού του -ίσως και για τη λύση μιας μεταξύ τους παρεξήγησης-, ο Παζολίνι διακόπτει τα δικά του γυρίσματα για το σκληρό Σαλό ή Οι 120 μέρες στα Σόδομα και ξεκουβαλάει από την Μάντοβα όλο το συνεργείο ώστε να παίξουν μπαλίτσα. Τους ντύνει με τα ερυθρομπλέ της Μπολόνια και ηγείται της ομάδας από τη θέση του αριστερού εξτρέμ, ενώ ο Μπερτολούτσι, παρότι 20 χρόνια νεώτερος, αναλαμβάνει απλώς εκλέκτορας-προπονητής των δικών του. Έχει παραγγείλει ωστόσο στην ενδυματολόγο της ταινίας μωβ στολές με κίτρινα γράμματα και πολύχρωμες ψυχεδελικές κάλτσες, οι οποίες δημιουργούν το φαινόμενο του καλειδοσκοπίου για να ζαλίζουν τους αντιπάλους κατά τον εντοπισμό της μπάλας. Αποτέλεσμα 5-2 υπέρ των Νοβετσέντο και ο Πιερ Πάολο να αποχωρεί πριν τη λήξη σιχτιρίζοντας.

Πριν περάσουν 8 μήνες τον στέλνουν στα 53 του όλως αδίκως στον παράδεισο, με το Σαλό να αποτελεί την τελευταία κάθοδο στην κόλαση για τον πιο πολυσυζητημένο Ιταλό διανοούμενο της ιστορίας.

[paotaris]

Πόσους τίτλους πήρε ο goat παίζοντας στην Ευρώπη είπαμε;

όταν λες ευρωπαίους αυτούς που δέχτηκαν 4 στον τελικό;
ή που κατόρθωσαν τότε από 4 μουντιάλ να πάρουν ένα στην έδρα τους με γκολ φαντασμα

Δε γίνεται να μιλάς για goat, όταν τον έχεις δει να παίζει μόνο σε 14 παιχνίδια μιας συγκεκριμένης διοργάνωσης, έστω και αν αυτή ήταν το Μουντιάλ. Με αυτή τη λογική, και ο Ζαγοράκης πρέπει να ενταχθεί στο πάνθεον των θρύλων του ποδοσφαίρου επειδή πήρε το Euro του 2004 και μάλιστα ως MVP. Δεν αναφέρθηκα σε ευρωπαίους, αλλά στην Ευρώπη, δηλαδή στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Το είχα γράψει και στο νήμα με τον άλλο υπερτιμημένο τον Μαραντόνα: ο Πελέ στο 99% της καριέρας του φόρτωνε με γκολ τα δίχτυα χωριών της Βραζιλίας, που στα σοβαρά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα θα πάλευαν για την παραμονή τους στη Β΄Εθνική. Αυτό δεν τον καθιστά φυσικά άχρηστο, παικταράς ήταν, αλλά goat; Ας είμαστε σοβαροί.

Eισαι αδικος,μιλαμε για τον καλυτερο παικτη μιας ομαδας που σηκωσε 3 μουντιαλ.

[zteo]

Για να τελειώνουμε με την μαλακια ότι ο Πελέ έπαιζε με χωριά και ότι στην Ευρώπη παίζανε σε τοπ επίπεδο.
Από το 1960 μέχρι το 2004 γίναν 43 τελικοί Διηπειρωτικόυ κυπέλου.
Το σκορ είναι 21 κατακτήσεις για ομάδες της Ευρώπης και 22 για ομάδες της Ν.Αμερικης.

[alekhine]

«Τη στιγμή που η μπάλα έφτανε στα πόδια του Πελέ, το ποδόσφαιρο μεταμορφωνόταν σε ποίηση»
Πιέρ Πάολο Παζολίνι.

Πιθανότατα ο πιο ποδοσφαιράνθρωπος από τους γνωστούς σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Φανατικός οπαδός της "μαρξιστικής" Μπολόνια, όμως Κυριακή μπαίνει-Κυριακή βγαίνει τον έβρισκες στο Ολίμπικο της Ρώμης για Ρόμα και Λάτσιο. Νεαρός έπαιζε έξω αριστερά -τι άλλο; - με την ομάδα του χωριού της μάνας του, ενώ στη συνέχεια δεν έχανε ευκαιρία για ματσάκια με φίλους κι συνεργάτες.

Ιστορία έχει γράψει εκείνο του Μαρτίου 1975 στο βοηθητικό γήπεδο της Πάρμα, πόλη όπου ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι γυρίζει το επικό του 1900 (Νοβετσέντο). Επ' ευκαιρία των γενεθλίων του πρώην βοηθού του -ίσως και για τη λύση μιας μεταξύ τους παρεξήγησης-, ο Παζολίνι διακόπτει τα δικά του γυρίσματα για το σκληρό Σαλό ή Οι 120 μέρες στα Σόδομα και ξεκουβαλάει από την Μάντοβα όλο το συνεργείο ώστε να παίξουν μπαλίτσα. Τους ντύνει με τα ερυθρομπλέ της Μπολόνια και ηγείται της ομάδας από τη θέση του αριστερού εξτρέμ, ενώ ο Μπερτολούτσι, παρότι 20 χρόνια νεώτερος, αναλαμβάνει απλώς εκλέκτορας-προπονητής των δικών του. Έχει παραγγείλει ωστόσο στην ενδυματολόγο της ταινίας μωβ στολές με κίτρινα γράμματα και πολύχρωμες ψυχεδελικές κάλτσες, οι οποίες δημιουργούν το φαινόμενο του καλειδοσκοπίου για να ζαλίζουν τους αντιπάλους κατά τον εντοπισμό της μπάλας. Αποτέλεσμα 5-2 υπέρ των Νοβετσέντο και ο Πιερ Πάολο να αποχωρεί πριν τη λήξη σιχτιρίζοντας.

Πριν περάσουν 8 μήνες τον στέλνουν στα 53 του όλως αδίκως στον παράδεισο, με το Σαλό να αποτελεί την τελευταία κάθοδο στην κόλαση για τον πιο πολυσυζητημένο Ιταλό διανοούμενο της ιστορίας.

στο συγκεκριμενο ματς ο μπερτολουτσι ειχε κανει την λαδια να παρει μερικους πιτσιρικαδες απο την ακαδημια της παρμα και να τους βαφτισει βοηθητικα μελη του συνεργειου για να παρει το ματσακι

ο ενας απο αυτους ηταν ο καρλο αντσελοτι

[Tarkovsky]

στο συγκεκριμενο ματς ο μπερτολουτσι ειχε κανει την λαδια να παρει μερικους πιτσιρικαδες απο την ακαδημια της παρμα και να τους βαφτισει βοηθητικα μελη του συνεργειου για να παρει το ματσακι

ο ενας απο αυτους ηταν ο καρλο αντσελοτι

πωπω ρε φίλε, με συγκίνησες, δεν το ήξερα το συγκεκριμένο, σε ευχαριστώ πολύ!!!

άρα ο Παζολίνι είχε και άλλους λόγους να σιχτιρίζει

ΜΙΑ ΦΩΤΟ, ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

* παχουλούτσικος όπως πάντα ο Αντσελότης στα πέρα δεξιά
* η Λάουρα Μπέτι, που στο άρθρο αναφέρεται ως η εμπνεύστρια του ματς, είναι η στρουμπουλή στη μέση - θεωρείται μακράν σπουδαιότερη ηθοποιός από όλες τις σύγχρονες Αφροδίτες που συμπρωταγωνιστούσαν στο Νοβετσέντο (Ντομινίκ Σαντά, Αλίντα Βάλι, Στεφανία Σαντρέλι, Στεφανία Καζίνι)

Laura BettiShow

* το άρθρο έχει λάθος στην Τσιταντέλα του ματς, ήταν προάστιο της Πάρμα και όχι η γνωστή από το στοίχημα πόλη κοντά στη Βενετία.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ

[Daje]

Για να τελειώνουμε με την μαλακια ότι ο Πελέ έπαιζε με χωριά και ότι στην Ευρώπη παίζανε σε τοπ επίπεδο.
Από το 1960 μέχρι το 2004 γίναν 43 τελικοί Διηπειρωτικόυ κυπέλου.
Το σκορ είναι 21 κατακτήσεις για ομάδες της Ευρώπης και 22 για ομάδες της Ν.Αμερικης.

Στη συγχονη ιστορια οι τελικοι Διηπειρωτικου κυπελου ηταν ασημαντοι αγωνες επιδειξης...
απο το 1960 εως το 1980-85 δεν εχω εικονα τι γινοταν

[Σενέκας]

Δεν εμφανίστηκε λέει σχεδόν κανένας ποδοσφαιριστής στην κηδεία του. Τον έχεσαν όλοι γιατί όσο ζούσε έβγαινε συνεχώς στα κανάλια και υποτιμούε πρώην συμπαίκτες και επόμενες γενιές βραζιλιάνων, οπότε τον είχαν στη μπούκα

[zteo]

Για να τελειώνουμε με την μαλακια ότι ο Πελέ έπαιζε με χωριά και ότι στην Ευρώπη παίζανε σε τοπ επίπεδο.
Από το 1960 μέχρι το 2004 γίναν 43 τελικοί Διηπειρωτικόυ κυπέλου.
Το σκορ είναι 21 κατακτήσεις για ομάδες της Ευρώπης και 22 για ομάδες της Ν.Αμερικης.

Στη συγχονη ιστορια οι τελικοι Διηπειρωτικου κυπελου ηταν ασημαντοι αγωνες επιδειξης...
απο το 1960 εως το 1980-85 δεν εχω εικονα τι γινοταν

Είναι δείγμα ότι τουλάχιστον μέχρι το 2004 ήταν σχετικά ισοδύναμες οι ομάδες.

[Daje]

Για να τελειώνουμε με την μαλακια ότι ο Πελέ έπαιζε με χωριά και ότι στην Ευρώπη παίζανε σε τοπ επίπεδο.
Από το 1960 μέχρι το 2004 γίναν 43 τελικοί Διηπειρωτικόυ κυπέλου.
Το σκορ είναι 21 κατακτήσεις για ομάδες της Ευρώπης και 22 για ομάδες της Ν.Αμερικης.

Στη συγχονη ιστορια οι τελικοι Διηπειρωτικου κυπελου ηταν ασημαντοι αγωνες επιδειξης...
απο το 1960 εως το 1980-85 δεν εχω εικονα τι γινοταν

Είναι δείγμα ότι τουλάχιστον μέχρι το 2004 ήταν σχετικά ισοδύναμες οι ομάδες.

Δεν ήταν. Στατιστικό λάθος είναι και εχει την εξήγηση του.

[zteo]

Στη συγχονη ιστορια οι τελικοι Διηπειρωτικου κυπελου ηταν ασημαντοι αγωνες επιδειξης...
απο το 1960 εως το 1980-85 δεν εχω εικονα τι γινοταν

Είναι δείγμα ότι τουλάχιστον μέχρι το 2004 ήταν σχετικά ισοδύναμες οι ομάδες.

Δεν ήταν. Στατιστικό λάθος είναι και εχει την εξήγηση του.

Οι κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης και της Ν.Αμερικης παίζανε στο Διηπειρωτικό.
Έχεις αλλά στοιχείο ότι μεταξύ 1960-2000 οι Ευρωπαϊκές ομάδες ήταν με τεράστια διαφορά καλύτερες από τις ομάδες της Ν.Αμερικης?

[Daje]

Τεράστια διαφορά όχι, αλλά 1 αγώνας ουσιαστικά ασήμαντος δεν μπορεί ν'αποτυπωσει το δυναμικό των ομάδων.
Εγώ θυμάμαι τις τοπ Ιταλικές ομάδες οδοστρωτήρας να πηγαίνουν στο διηπειρωτικό στυλ Εθνικη Ελλάδος Παναγουλια (περιφερομενοι θιασοι δηλαδή για αγώνα επιδειξης)

[Στρακαστρουκας]

Να πω και κατι αλλο για τον Πελε οτι επειδη πηγε και επαιξε στην Αμερικη για εναν χρονο στο τελος της καρριερας του και επισης επαιξε σε ταινια με τον Σιλβεστερ Σταλονε, ηταν γνωστος και εξω απο τον κοσμο του ποδοσφαιρου

[Eθνικοκοινωνιστης]

Πόσους τίτλους πήρε ο goat παίζοντας στην Ευρώπη είπαμε;

όταν λες ευρωπαίους αυτούς που δέχτηκαν 4 στον τελικό;
ή που κατόρθωσαν τότε από 4 μουντιάλ να πάρουν ένα στην έδρα τους με γκολ φαντασμα

Δε γίνεται να μιλάς για goat, όταν τον έχεις δει να παίζει μόνο σε 14 παιχνίδια μιας συγκεκριμένης διοργάνωσης, έστω και αν αυτή ήταν το Μουντιάλ. Με αυτή τη λογική, και ο Ζαγοράκης πρέπει να ενταχθεί στο πάνθεον των θρύλων του ποδοσφαίρου επειδή πήρε το Euro του 2004 και μάλιστα ως MVP. Δεν αναφέρθηκα σε ευρωπαίους, αλλά στην Ευρώπη, δηλαδή στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Το είχα γράψει και στο νήμα με τον άλλο υπερτιμημένο τον Μαραντόνα: ο Πελέ στο 99% της καριέρας του φόρτωνε με γκολ τα δίχτυα χωριών της Βραζιλίας, που στα σοβαρά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα θα πάλευαν για την παραμονή τους στη Β΄Εθνική. Αυτό δεν τον καθιστά φυσικά άχρηστο, παικταράς ήταν, αλλά goat; Ας είμαστε σοβαροί.

[Αρίστος]

10 χρονων ειδε ο Πελε τον πατερα του να κλαιει επειδη η Βραζιλια εχασε το Παγκοσμιο Κυπελο απο την Ουρουγουαη.

Ο Πελε γυρισε και του ειπε, μην κλαις, συντομα θα φερω το Κυπελο στη Βραζιλια.

.