Με αφορμή τον θάνατο του έκπτωτου Κοκού ,έγινε και αναφορά στο χρυσό μετάλλιο που κέρδισε στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ρώμης το 1960,στοιχείο που οι νοσταλγοί της μοναρχίας το χρησιμοποιούν ως επιχείρημα προκειμένου να τονίσουν την ελληνικότητα του έκπτωτου μονάρχη,αλλά και την προσφορά του στο έθνος.
Άξιζε το μετάλλιο ο απεβιώσας άνακτας; Το άξιζε και το υπεράξιζε διατείνονται οι νοσταλγοί των λαμπερών θρόνων. Και φυσικά ούτε ένας από αυτούς δεν γνωρίζει το τι παίχτηκε και πως ο Γλύξμπουργκ κατάφερε να ενταχτεί στο πλήρωμα δυο κορυφαίων ιστιοπλόων μας με τεράστιες περγαμηνές διακρίσεων.
Είμαστε στο 1960. Ένα χρόνο πριν της εκλογές βίας και νοθείας, με τους αγωνιστές στις φυλακές και τα ξερονήσια και την τρομοκρατία σε ημερήσια διάταξη. Πρωθυπουργός είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που ναι μεν έχει αυτόν τον τίτλο,αλλά που δυστυχώς κυβερνούσαν άλλοι. Με πρώτη φυσικά και καλύτερη την Φρειδερίκη που έβαζε κάτω και τον άντρα και τον γιο της και γενικά όλο το κυβερνητικό επιτελείο. Ο λόγος της ήταν νόμος και σε αυτόν τον νόμο έπρεπε να υπακούν όλοι. Ακόμα κι αν χρειαστεί να πάει κόντρα στο σύνταγμα. Κάτι τέτοιο έκανε και το 1955 όταν με ειδικό νόμο που ανάγκασε την κυβέρνηση να ψηφίσει- αφού το σύνταγμα απαγόρευε σε μέλη της βασιλικής οικογένειας να κατέχει τέτοια θέση- διόρισε τον γιόκα της πρόεδρο της ΕΟΑ(Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων). Ένα καθαρό πραξικόπημα με λίγα λόγια,από τα δεκάδες που διέπραττε το παλάτι ερήμην του λαού. Του λαού που πέρα από την ωμή τρομοκρατία που βίωνε, ήταν αντιμέτωπος με ανεργία και φτώχεια. Η αστική μετανάστευση είχε πάρει ήδη τεράστιες διαστάσεις ,ενώ κύματα Ελλήνων μάζευαν τις αποσκευές τους και διασκορπίζονταν στα τέσσερα σημεία της γης αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον.
Το παλάτι μέσα σε αυτές τις συνθήκες και θέλοντας να εξωραϊσει την εικόνα του επιζητούσε ένα γεγονός που να κάνει ιδιαίτερη αίσθηση . Οι Ολυμπιακοί αγώνες της Ρώμης ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για κάτι τέτοιο. Με ποιο τρόπο όμως θα κατάφερναν να τους αξιοποιήσουν; Μα τι ερώτησε είναι αυτή. Τόσες και τόσες λοβιτούρες ,τόσες και τόσες ίντριγκες εκπορεύτηκαν μέσα από τα ανάκτορα και τώρα θα κολλούσαν στο πιο εύκολο; Η καμαρίλα ανέλαβε δράση. Ο Κοκός θα λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ρώμης και θα γυρίσει με μετάλλιο. Εντάξει,την συμμετοχή θα την προσπεράσουμε με τυπικές διαδικασίες. Αλλά σε τι θα αγωνιστεί, για να καταφέρει να κατακτήσει μετάλλιο; Στα άλματα; Εδώ ο Κοκός δεν μπορούσε να πηδήσει ούτε εφημερίδα. Στους δρόμους ταχύτητας ή αντοχής;Μα ο βουτυρομπεμπές της Φρείκης από τα δεκαπέντε του το είχε ρίξει στο κάπνισμα. Στην αρχή κρυφά από την μαμά και τον μπαμπά,αλλά μετά του φούντωνε για τα καλά. Έτσι λοιπόν είδαν ότι σε ατομικά αγωνίσματα ο κανακάρης τους,όχι μόνο δεν θα τα κατάφερνε,αλλά θα γίνονταν και ρεζίλι των σκυλιών. Φυσικά η Φρείκη αγνοούσε ότι οι αθλητές προκειμένου να φτάσουν σε αυτά τα επίπεδα,γυμνάζονταν για χρόνια,αρκετά σκληρά,υπομένοντας πολλές στερήσεις,που ο τελμπεχανάς της,ούτε καν μπορούσε να διανοηθεί.
Τότε θυμήθηκε ότι ο γιόκας της μαζί με την θυγατέρα της την Σοφία,για να σκοτώνουν την κοσμική τους ανία,επιδίδονταν που και που στην ιστιοπλoϊα. Ναι,δεν μιλάμε για αγωνιστική ιστιοπλοϊα,αλλά συνοδοί σε σκάφη που κουμαντάριζαν άλλοι. Μια φορά που πήγε ο Κοκός με βάση τις υποδείξεις του καπετάνιου,να κάνει την υπέρβαση,παρ ολίγον το σκάφος να τουμπάρει.
Ναι λοιπόν ιστιοπλοϊα. Ομαδικό αγώνισμα,με ικανούς ιστιοπλόους και ο γιόκας να συμπληρώνει το πλήρωμα. Όλοι γνώριζαν ότι δυο σπουδαίοι αθλητές ιστιοπλόοι με σκάφος τύπου Ντράγκον,ήταν έτοιμοι με βάση τις μέχρι στιγμής επιδόσεις τους να φέρουν το χρυσό μετάλλιο στην Ελλάδα. Κλήθηκαν λοιπόν στο παλάτι και τους προτάθηκε να εντάξουν στο πλήρωμα και τον Κοκό και αναπληρώτρια την αδερφή του. Κόκαλο οι δύο αθλητές. Μα είμαστε πλήρης. Δεν καταλάβατε. Πλήρης ξεπλήρης ,στην ομάδα θα μπουν τα βλαστάρια μας. Και όχι μόνο θα μπουν αλλά ο υψηλότατος θα οριστεί κυβερνήτης.
Κυβερνήτης λοιπόν ο διάδοχος του θρόνου,θα αναλάβει το πηδάλιο,που ναι μεν απαιτούνται γνώσεις,αλλά όχι και τόση υψηλή φυσική κατάσταση,αφού την όλη δουλειά την κάνουν οι υπόλοιποι. Αρκεί να γνωρίζει κάποια βασικά,που στο κάτω κάτω μαθαίνονται εύκολα με λίγη εξάσκηση. Το αρνητικό όμως ήταν ότι δεν είχαν και πολλούς μήνες μπροστά τους και όλα εξαρτιόνταν κατά πόσο ο κουμπούρας γαλαζοαίματος δεν θα ήταν ανεπίδεκτος μαθήσεως.
Εν πάση περιπτώσει τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Σημαιοφόρος ο γιόκας και χρυσός Ολυμπιονίκης. Φωταγωγήσεις των μεγάλων πόλεων,σημαιοστολισμοί και η Αθήνα ετοιμάστηκε να υποδεχτεί,όχι τους χρυσούς Ολυμπιονίκες,αλλά τον ένα και μοναδικό διάδοχο Κωνσταντίνο.
Σε αυτό το σόου,όπου ο Κοκός είχε οριστεί να πορεύεται μόνος μπροστά με τους άλλους δυο σε απόσταση πίσω του,που έτσι καθώς δεν διακρίνονταν καν,έμοιαζαν σαν κομπάρσοι ενός κακόγουστου έργου.
Για λόγους λοιπόν δικαιοσύνης οφείλω να μνημονεύσω τους δύο σπουδαίους Έλληνες Αθλητές-δεν υπάρχουν πια εν ζωή-Οδυσσεά Εσκιτζόγλου και Γεώργιο Ζαϊμη,που ήταν οι πραγματικοί χρυσοί Ολυμπιονίκες στην Ρώμη το 1960 και που συνέχισαν για πολλά χρόνια ακόμα να συμμετέχουν με επιτυχία σε αρκετούς αγώνες τιμώντας την χώρα τους ,σε αντίθεση με τον χαραμοφάη που αργότερα έγινε βασιλιάς που καθόσον χρόνο ήταν στον θρόνο φρόντισε να προκαλέσει ουκ ολίγα δεινά,μέχρι την εσπέρα της 8ηςΔεκέμβρη του 1974 που ο λαός έστειλε και αυτόν και το πέτσινο μετάλλιο του στον αγύριστο.
https://www.facebook.com/groups/1043995 ... 4256051793
ισραηλινοι.
