Πρώτος τελικός ΤΛ που θυμάστε να ειδατε

[Νετο Γκουερινο]

1983 Αμβουργο-Πουτανογρια
Ημουν μεσα.

Αυτό ήταν το ματς που πουλήθηκαν τα περισσότερα εισιτήρια σε μαύρη αγορά στην Ελλάδα σε τιμές μέχρι και τριάντα φορές επάνω της αξίας του κάθε εισιτηρίου

Την θυμασαι την γκολαρα του Μαγκατ?

Φυσικά
Σε εκείνο το ματς όμως υποστήριζα Γιούβε
Είμαι άρρωστος με την Μπάγερν και τότε είχαμε μεγάλη κόντρα με το Αμβούργο

[Νετο Γκουερινο]

Από τι θα την κρίνω ρε φίλε;
Σε αυτούς τους δύο αγώνες την είδαμε όλοι μας
Στα άλλα ματς μπορεί να βαζαν την μπάλα στο βρακί τους,που να το ξέρουμε εμείς

υπήρχε εκπομπή (νομίζω ΥΕΝΕΔ) κάθε Σάββατο μεσημέρι με αγγλικό ποδόσφαιρο της προηγούμενης αγωνιστικής

εκτεταμένα στιγμιότυπα (κανά 40λεπτο) από το δυνατότερο ματς και φάσεις/γκολ από όλα τα υπόλοιπα

επίσης το άλλο κανάλι έδινε με Διακογιάννη έναν από τους ημιτελικούς του κυπέλλου Πρωταθλητριών, μερικές φορές και προημιτελικούς

μια χαρά τις γνωρίζαμε εκείνες τις ομάδες

Πεστα ρε συ!!
Κώστας Σισμάνης. Πρώτα μποξ (ήταν το χούι του) και μετά Ιταλικό και Αγγλικό ποδόσφαιρο

Εντάξει τώρα
Και εσείς θυμάστε τώρα από αυτά τα στιγμιότυπα την Νότιγχαμ πριν σαρανταπέντε χρόνια
Εγώ το μόνο που θυμάμαι από αυτήν την εκπομπή ή κάποια άλλη που ασχολιόταν πολύ με αγγλικό ποδόσφαιρο ήταν ότι μας είχαν πρήξει τα παπάρια με τον κιγκαν όσο έπαιζε ακόμη στην Λίβερπουλ
Εξαιτίας τους μια ολόκληρη γενιά υποστηρίζει αυτήν την πουτανομαδα

[Beria]

υπήρχε εκπομπή (νομίζω ΥΕΝΕΔ) κάθε Σάββατο μεσημέρι με αγγλικό ποδόσφαιρο της προηγούμενης αγωνιστικής

εκτεταμένα στιγμιότυπα (κανά 40λεπτο) από το δυνατότερο ματς και φάσεις/γκολ από όλα τα υπόλοιπα

επίσης το άλλο κανάλι έδινε με Διακογιάννη έναν από τους ημιτελικούς του κυπέλλου Πρωταθλητριών, μερικές φορές και προημιτελικούς

μια χαρά τις γνωρίζαμε εκείνες τις ομάδες

Πεστα ρε συ!!
Κώστας Σισμάνης. Πρώτα μποξ (ήταν το χούι του) και μετά Ιταλικό και Αγγλικό ποδόσφαιρο

Εντάξει τώρα
Και εσείς θυμάστε τώρα από αυτά τα στιγμιότυπα την Νότιγχαμ πριν σαρανταπέντε χρόνια
Εγώ το μόνο που θυμάμαι από αυτήν την εκπομπή ή κάποια άλλη που ασχολιόταν πολύ με αγγλικό ποδόσφαιρο ήταν ότι μας είχαν πρήξει τα παπάρια με τον κιγκαν όσο έπαιζε ακόμη στην Λίβερπουλ
Εξαιτίας τους μια ολόκληρη γενιά υποστηρίζει αυτήν την πουτανομαδα

Κανείς δεν έγινε Λίβερπουλ από το αγγλικό ποδόσφαιρο της ΥΕΝΕΔ.
Είχαμε γίνει Ληντς (η πιο εύκολη ομάδα να φτιάξεις εμφανίσεις για το δρόμο ), είχαμε γίνει Ίντερ (με τον μεγάλο Μπόμπο Μπονοσενια) αλλά κανείς δεν έγινε Λίβερπουλ. Αυτά είναι μετά.



Leeds 1970

[Αρίστος]

Πρωταθλητριων και εκλαψα με μαυρο δακρυ για την ηττα του Παναθηναικου στο Γουεμπλευ.

.

[Νετο Γκουερινο]

Πεστα ρε συ!!
Κώστας Σισμάνης. Πρώτα μποξ (ήταν το χούι του) και μετά Ιταλικό και Αγγλικό ποδόσφαιρο

Εντάξει τώρα
Και εσείς θυμάστε τώρα από αυτά τα στιγμιότυπα την Νότιγχαμ πριν σαρανταπέντε χρόνια
Εγώ το μόνο που θυμάμαι από αυτήν την εκπομπή ή κάποια άλλη που ασχολιόταν πολύ με αγγλικό ποδόσφαιρο ήταν ότι μας είχαν πρήξει τα παπάρια με τον κιγκαν όσο έπαιζε ακόμη στην Λίβερπουλ
Εξαιτίας τους μια ολόκληρη γενιά υποστηρίζει αυτήν την πουτανομαδα

Κανείς δεν έγινε Λίβερπουλ από το αγγλικό ποδόσφαιρο της ΥΕΝΕΔ.
Είχαμε γίνει Ληντς (η πιο εύκολη ομάδα να φτιάξεις εμφανίσεις για το δρόμο ), είχαμε γίνει Ίντερ (με τον μεγάλο Μπόμπο Μπονοσενια) αλλά κανείς δεν έγινε Λίβερπουλ. Αυτά είναι μετά.



Leeds 1970

Λίβερπουλ όλοι τότε έγιναν λόγω κιγκαν
Ήταν ο πιο διάσημος ξένος παίκτης της εποχής
Μας είχαν πρήξει ταρχιδια
Και τι μετά μας λες
Ο κιγκαν έφυγε από την Λίβερπουλ το 77

[Tarkovsky]

Πεστα ρε συ!!
Κώστας Σισμάνης. Πρώτα μποξ (ήταν το χούι του) και μετά Ιταλικό και Αγγλικό ποδόσφαιρο

ημίθεος Σισμάνης

αληθεύει ότι στο μακιγιάζ πριν βγει στο γυαλί, δεν του έφτανε μια μπουκάλα Τζόνι;

κατά τις 4 το απόγευμα Σαββάτου είχε επίσης Μπουντενσλίγκα της περασμένης αγωνιστικής με Μανόλο Μαυρομμάτη στα νιάτα του (Ρρρρουμενίνγκε τη σέντρα, Ρρρρουμενίνγκε το σουτ και μπλοκάρει σταθερά ο Ρρρρουμενίνγκε ), ενώ φάσεις από τα ιταλικά ματς βλέπαμε στην Αθλητική Κυριακή (με μόνο λίγες ώρες καθυστέρηση, ένεκα που έμπαιναν στο ΠΡΟΠΟ)

όποιο παιδάκι δίψαγε για μπάλα, είχε εικόνες να τις συζητάει τη Δευτέρα στο διάλειμμα (ορθότερα: την ώρα του μαθήματος τις συζητάγαμε και στο διάλειμμα τις ξαναπαίζαμε )

[έργο_μακέτο]

Liverpool-Milan 2007

[Tarkovsky]

Κανείς δεν έγινε Λίβερπουλ από το αγγλικό ποδόσφαιρο της ΥΕΝΕΔ.

σε γενικές γραμμές η δική σου η γενιά έγινε Ληντς, η δική μου Λίβερπουλ (εκτός εμού που μέσω Σισμάνη είχα ήδη κολλήσει με την Άρσεναλ, επειδή πάντα ήμουν με τους Ινδιάνους που τον έπιναν ) και η επόμενη έγινε ΜανΓιού

τις αγνές εκείνες εποχές και με τα λίγα που σκάμπαζα από μπάλα, είχα καταλήξει στο εξής συμπέρασμα:

το ομορφότερο ποδοσφαιρικό θέαμα λαμβάνει χώρα όταν παίζουν δύο -οποιεσδήποτε- αγγλικές ομάδες και το χειρότερο όταν παίζει μόνο μία -με εξαίρεση την Λίβερπουλ-

επομένως, έχετε δίκιο τόσο εσύ, όσο και οι υπόλοιποι...

[Αρίστος]

Η Ληντς ηταν η μονη ξενη ομαδα που λατρεψα, ολες οι μεταγενεστερες ηταν απλα συμπαθειες.

.

[πατησιωτης]

Ο πρώτος τελικός πάντως που μεταδόθηκε από την τηλεόραση στην Ελλάδα ήταν το 1969 : Μίλαν - Άγιαξ 4 -1.
Προηγουμένως είχαν μεταδοθεί μαγνητοσκοπημένα αποσπάσματα από το παγκόσμιο κύπελλο του 1966 με τον Διακογιάννη εκφωνητή αλλά όχι την ώρα που γίνονταν οι αγώνες.
Όμως ο τελικός του 1969 μεταδόθηκε - 300.000 τηλεοράσεις υπήρχαν τότε στην Ελλάδα - και το παγκόσμιο κύπελλο του 1970 στο Μεξικό απευθείας.Τότε αναστέναξαν τα καφενεία νυχτιάτικά καθώς πολλοί αγώνες μεταδίδονταν 2 η ώρα τη νύχτα λόγω διαφοράς ώρας.Ο τελικός πάντως ήταν 8 η ώρα διότι τον έκαναν 12 η ώρα το μεσημέρι (!) με 40 βαθμούς υπό σκιά για να μεταδοθεί απευθείας στην Ευρώπη σε νορμάλ ώρα.
Από τότε και μετά μεταδίδονταν όλα.

[Dr Socrates]

Θα εχει πολυ ενδιαφέρον να σηκώσουμε ενα νήμα καμιά μερα, ιστορικού ενδιαφέροντος, σχετικά με την άνοδο και πτώση των ποδοσφαιρικών ομάδων ανά τα χρόνια που περνούν.

Καμποσες ιταλικες
Η Παρμα,Tορινο,Σαμπντορια ,Ουντινεζε,Περουτσια.
απο Γερμανια Μοναχο 1860(δεκαετια 60), Αμβουργο,Werder Bremen, απο Ισπανια η Ντεπορτιβο Λα Κορουνια και η Racing de Santander αυτη θυμαμαι ειχε καλη ομαδα πριν πολλα χρονια,απο Αγγλια πολλες οπως η Leeds, Blackburn, Coventry, Ipswich Town, Sunderland, Derby County
τρεις Γαλλικες η Nantes, Stade de Reims και η Saint-Étienne ειναι απο εκεινες που μου ερχονται στο μυαλο και τις πηρε o… κατηφορος
Μιλαμε για ομαδες που πρωταγωνιστουσαν η ειχαν καλα αποτελεσματα στα πρωταθληματα τους καποτε.Και φυσικα ο Αγιαξ.

Απο Ελλαδα ο Αθηναικος

Αθηναϊκός: Τo μεγαλείo και η πτώση των "Λόρδων" του Βύρωνα
https://www.sport24.gr/longreads/athina ... 96621.html


Manchester United-Αθηναϊκός 0-0 (2-0 παρ) (Full Match Part 2)
https://www.youtube.com/watch?v=SelS9hDGfLk




Ιταλικό ποδόσφαιρο: Η ομαδάρα της Πάρμα που πήρε τρία ευρωπαϊκά αλλά ποτέ πρωτάθλημα
Ενα ταξίδι στους παρμέντσι των Ασπρίγια, Κόουτο, Μπουφόν, Καναβάρο, Κρέσπο και άλλων αστέρων
Η ομάδα της σεζόν 1998-99 ήταν η καλύτερη που εμφάνισε ποτέ η Πάρμα και δυστυχώς ήταν και αυτή με την οποία θα έκλεινε εκείνος ο κύκλος, εκείνα τα χρόνια επιτυχιών.
https://italians.gr/afieromata/5701/ita ... otathlima/

Serie A 98/99: Parma vs AC Milan 4-0 -1998.11.29
https://www.youtube.com/watch?v=M5acnFNl2f0



Fiorentina Batistuta Rui Costa Edmundo
https://www.youtube.com/watch?v=MiPucV31qI0

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΙΟΡΕΝΤΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ-ΧΡΟΝΙΑ (1995-1999)
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1994-1995
https://footballstatssince1980.blogspot ... 99_14.html

Βάλε μέσα την ιστορική Μπορντω που παίζει Β Γαλλίας φέτος

Η Μπορντω ηταν να υποβιβαστει και στην 3η κατηγορία λογω χρεων το 2022 αλλα εκανε εφεση και παρεμεινε στην 2η κατηγορια





Όταν η Μπλάκμπερν κατακτούσε την Πρέμιερ Λιγκ
https://blog.stoiximan.gr/blackburn-premier-league/


94-95 season when Man United lost the title on the last day
Top goalscorer Alan Shearer

Its the 1994-95 season when kenny dalglish's blackburn won the title on the last day despite losing to liverpool at anfield as west ham robbed man utd. Sit back and enjoy the drama of one of the best last day finishes

https://www.youtube.com/watch?v=LmcRv17FKa8&t=32s

[Tarkovsky]

σε κάθε περίπτωση, το αγγλικό ποδόσφαιρο έχει σημαδέψει όλους τους ρέκτες ποδοσφαιρόφιλους

όσους, δε, μας σημάδεψε και το Καμπιονάτο, έχουμε προ πολλού ανέλθει στα επίπεδα του μύστη.___

[Dr Socrates]

Όμως ο τελικός του 1969 μεταδόθηκε - 300.000 τηλεοράσεις υπήρχαν τότε στην Ελλάδα - και το παγκόσμιο κύπελλο του 1970 στο Μεξικό απευθείας.Τότε αναστέναξαν τα καφενεία νυχτιάτικά καθώς πολλοί αγώνες μεταδίδονταν 2 η ώρα τη νύχτα λόγω διαφοράς ώρας.Ο τελικός πάντως ήταν 8 η ώρα διότι τον έκαναν 12 η ώρα το μεσημέρι (!) με 40 βαθμούς υπό σκιά για να μεταδοθεί απευθείας στην Ευρώπη σε νορμάλ ώρα.
Από τότε και μετά μεταδίδονταν όλα.

Ακόμη και οι γείτονες ήταν με τους Βραζιλιάνους
Το σαλόνι ξαφνικά γέμισε κόσμο.

Το σαλόνι ξαφνικά γέμισε κόσμο. Ο πατέρας μου είχε καλέσει τους φίλους του για να παρακολουθήσουν τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Πρώτη φορά άκουγα γι’ αυτό το θεσμό. Εγώ ήξερα ότι ήρθαν για να δουν μπάλα. Οι άνδρες κατέλαβαν το σαλόνι. Έπιασαν καναπέδες και πολυθρόνες, μιλώντας ασταμάτητα. Θυμάμαι τη μητέρα μου να τρέχει πανικόβλητη σαλόνι-κουζίνα και να φέρνει πάγο και κρύα νερά για τα ουίσκι. Οι γυναίκες που δεν τις ενδιέφερε να παρακολουθήσουν το ματς αποφάσισαν να καθίσουν δίπλα, για να λένε τα δικά τους. Εμείς τα παιδιά, σαν να περισσεύαμε, καθόμασταν χύμα στο πάτωμα, αφού δεν υπήρχε άλλος ελεύθερος χώρος. Οι μπαλκονόπορτες και τα παράθυρα ορθάνοιχτα. Καλοκαίρι του ’70. Συγκεκριμένα, Κυριακή 21 Ιουνίου.

Η αλήθεια είναι ότι όταν σου μιλάνε για Μουντιάλ, το βιβλίο της μνήμης ανοίγει αυτόματα στις σελίδες της πρώτης διοργάνωσης που παρακολούθησες ζωντανά. Για μένα ήταν αυτή του ’70. Σαν να μην υπήρχε πιο μπροστά Μουντιάλ, σαν να μην είχε ανακαλυφθεί το ποδόσφαιρο.

Χρόνια μετά δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι ο τελικός στο Στάδιο Αζτέκα του Μεξικού ανάμεσα στη Βραζιλία και την Ιταλία ήταν ένας από τους ωραιότερους του θεσμού. Ακόμα περισσότεροι ορκίζονται ότι το παιχνίδι αυτό συμπεριλαμβάνεται στα 5 καλύτερα που έχει να επιδείξει στην ιστορία του το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Πέρασαν αρκετά χρόνια όταν πια είχα σφαιρική εικόνα της διοργάνωσης, για να ανακαλύψω ότι το Μουντιάλ του Μεξικού υπήρξε το πιο συναρπαστικό και δικαίως θεωρείται από τις πιο πετυχημένες διοργανώσεις στα χρονικά του θεσμού.

Κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ της Ιταλίας το ’90, έπεσε στα χέρια μου μια έρευνα που αποδείκνυε ότι στα γήπεδα του Μεξικού παίχθηκε περισσότερος καθαρός χρόνος ποδοσφαίρου από κάθε άλλη φορά. Για την ποιότητα των ποδοσφαιριστών δεν συζητάμε. Οι περισσότεροι παραμένουν μύθοι.

Όλα αυτά, βέβαια, εγώ εκείνο το ζεστό κυριακάτικο απόγευμα του Ιούνη δεν τα γνώριζα. Καθισμένος στο πάτωμα με την πλάτη μου να ακουμπά στον καναπέ, προσπαθούσα να καταλάβω γιατί όλοι, μα όλοι, υποστήριζαν τη Βραζιλία του Πελέ. Ο Πελέ ήταν ο πρώτος ξένος ποδοσφαιριστής που έμαθα στη ζωή μου. Όλοι μιλούσαν γι’ αυτόν κουνώντας τα χέρια τους, για να εκδηλώσουν το θαυμασμό τους.


Νωρίς-νωρίς, στο 18ο λεπτό, ήταν ο Πελέ που έβαλε τη Βραζιλία μπροστά στο σκορ και έκανε το σαλόνι του σπιτιού μου να χορεύει σάμπα. Όλοι πετάχτηκαν όρθιοι, άρχισαν να ουρλιάζουν και να πανηγυρίζουν, λες και γεννήθηκαν στο Ρίο. Οι γυναίκες από την τραπεζαρία δίπλα, έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει. «Γκολάρα ο Πελέ, τέσσερα θα φάνε» έλεγαν και συμφωνούσαν όλοι μεταξύ τους. Κανείς δεν υποστήριζε τους Ιταλούς. Τους παρατηρούσα στην ασπρόμαυρη οθόνη με τα κεφάλια σκυφτά να προσπαθούν να βρουν τι φταίει. Έμοιαζαν μόνοι και εγκαταλελειμμένοι. Τότε ήταν που πήρα τη μεγάλη απόφαση να υποστηρίξω τους «αδύνατους». Το είχα, φαίνεται, από μικρός μέσα μου. Κι έτσι έγινα Ιταλία. Πού να ξέρω ότι η μοίρα χρόνια μετά θα μ’ έστελνε στη χώρα των ηττημένων, για να περάσω για μία δεκαετία σχεδόν τα ωραιότερα χρόνια της ζωής μου. Σε σημείο που να τη θεωρώ δεύτερη πατρίδα μου. Ή μήπως το ήξερα…


Λίγα λεπτά πριν τη λήξη του ημιχρόνου ο μεγάλος Μπονισένια ή Μπόμπο έφερνε το παιχνίδι στα ίσα. Ούτε που τον ήξερα τον Μπόμπο, αλλά μόλις η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα του Φελίξ πετάχθηκα και άρχισα να ουρλιάζω: γκολ-γκολ-γκολ!!! Επειδή δεν άντεχα να με κοιτούν όλοι παράξενα, βάλθηκα να τρέχω σε όλα το σπίτι φωνάζοντας Ιταλία. Κατέληξα στο μπαλκόνι, έπιασα τα κάγκελα και συνέχισα να ουρλιάζω: Ιταλία - Ιταλία. Ούτε από περιέργεια δεν βγήκε ένας χριστιανός να δει ποιος φωνάζει. Ακόμη και οι γείτονες ήταν με τους Βραζιλιάνους.


Το τέλος του παιχνιδιού με βρήκε ράκος. Οι «μεγάλοι» για μία ακόμη φορά είχαν δίκιο. Τέσσερα έλεγαν θα φάνε οι Ιταλοί, τέσσερα φάγανε. Πού να ξέρω ότι την ίδια ώρα στην πιο κομψή χερσόνησο της Ευρώπης είχε ανοίξει μια κόντρα που κρατάει μέχρι τις μέρες μας.

Πως δηλαδή ο Μάριο Ζαγκάλο, ο προπονητής της Βραζιλίας, μπόρεσε και χώρεσε στην ενδεκάδα 5 «δεκάρια», όπως ο Ζέρσον, ο Τοστάο, ο Ριβελίνο, ο Πελέ, ο Ζαρζίνιο, ενώ ο Φερούτσιο Βαλκαρέτζι δεν κατόρθωσε να παντρέψει τον Ματσόλα με τον Ριβέρα.


Εκείνο όμως που ένιωθα, γιατί ήμουν πολύ μικρός για να ξέρω γενικότερα, ήταν ότι το μικρόβιο του Μουντιάλ είχε μπει για τα καλά μέσα μου. Η γενιά μου είναι γενιά του Μουντιάλ. Λογικό, αφού το Τσάμπιονς Λιγκ, με τη μορφή που έχει τώρα, δεν υπήρχε. Ευτυχώς λέω εγώ, γιατί οι ποδοσφαιρικές δόσεις τα χρόνια εκείνα ήταν μετρημένες, γι’ αυτό και απολαυστικές. Συνεπώς, όπως κάθε γενιά χαρακτηρίζεται από ένα μεγάλο γεγονός, όπως αυτό των αγώνων για την παιδεία τη δεκαετία του ’60 που ανέδειξε την γενιά του 1-1-4 , η δικιά μου είναι αυτή του 1-4 εξαιτίας του αλησμόνητου εκείνου τελικού που έβαλε το Μουντιάλ στη ζωή μας.

Πηγη https://www.athensvoice.gr/epikairotita ... zilianoys/

[Arisvilla]

Σιγά την ομαδάρα

Είναι μοναδικό φαινόμενο η Νότιγχαμ. Από τις μικρές κατηγορίες της Αγγλίας στην κορυφή της Ευρώπης, κάτι που γίνεται σπάνια.

Η Άστον Βίλα το έκανε αυτό,με κάτι πιτσιρικάδες
Η Νότιγχαμ, τουλάχιστον τα ματς που είδαμε,ήταν σκέτος πονοματος

Οχι και πιτσιρικάδες η Βίλα ρε. Μόνο ο Γκάρι Σω ήταν μικρός. Οι άλλοι όλοι μεγάλοι σχετικά ήταν. Πήραμε το πρωτάθλημα το 1980-1981 με 14 παιχτες μόνο! Και με αντίπαλο την μεγάλη Ιπσουιτς του Μπόμπι Ρομπσον που πήρε το ΟΥΕΦΑ εκείνη τη χρονιά αποκλείοντας τον ΑΡΗ. Η τότε ομαδάρα (η Βιλλα) του Σόντερς που παραιτήθηκε και τελικά την κούπα την σήκωσε ο βοηθός του ο Τόνι Μπάρτον! Γενικά τότε οι αγγλικές ομάδες ήταν με διαφορά οι καλύτερες στην Ευρώπη. Και τα έπαιρναν ολα από το 1977-1984 πλην του 1983 που αποκλείστηκαν τότε και η Βίλλα και η Λίβερπουλ και ο τελικός ήταν Γιουβέντους Αμβούργο. Up the Villa!

[Νετο Γκουερινο]

Είναι μοναδικό φαινόμενο η Νότιγχαμ. Από τις μικρές κατηγορίες της Αγγλίας στην κορυφή της Ευρώπης, κάτι που γίνεται σπάνια.

Η Άστον Βίλα το έκανε αυτό,με κάτι πιτσιρικάδες
Η Νότιγχαμ, τουλάχιστον τα ματς που είδαμε,ήταν σκέτος πονοματος

Οχι και πιτσιρικάδες η Βίλα ρε. Μόνο ο Γκάρι Σω ήταν μικρός. Οι άλλοι όλοι μεγάλοι σχετικά ήταν. Πήραμε το πρωτάθλημα το 1980-1981 με 14 παιχτες μόνο! Και με αντίπαλο την μεγάλη Ιπσουιτς του Μπόμπι Ρομπσον που πήρε το ΟΥΕΦΑ εκείνη τη χρονιά αποκλείοντας τον ΑΡΗ. Η τότε ομαδάρα (η Βιλλα) του Σόντερς που παραιτήθηκε και τελικά την κούπα την σήκωσε ο βοηθός του ο Τόνι Μπάρτον! Γενικά τότε οι αγγλικές ομάδες ήταν με διαφορά οι καλύτερες στην Ευρώπη. Και τα έπαιρναν ολα από το 1977-1984 πλην του 1983 που αποκλείστηκαν τότε και η Βίλλα και η Λίβερπουλ και ο τελικός ήταν Γιουβέντους Αμβούργο. Up the Villa!

Οι καλύτεροι παίκτες τότε ήταν δύο πιτσιρίκια
Ο σω και ο Μόρτιμερ ή κάπως έτσι
Και οι δύο χάθηκαν
Η Ίπσουιτς τότε είχε καλή ομάδα με πολύ σπουδαίους παίκτες
Ίσως τις καλύτερες μονάδες από όλους
Μπραζιλ μαρινερ γουοντλ Γκέιτς μιουρεν μπουτσερ κουπερ