Σε μια ιστορική κίνηση το Διοικητικό Συμβούλιο της Μπαρτσελόνα πήρε την απόφαση να ακυρωθούν τα μετάλλια που είχε απονείμει ο σύλλογος στο δικτάτορα Φράνκο τη δεκαετία του ’70.
Η πρώτη φορά που ο Ισπανός δικτάτορας έλαβε χρυσό μετάλλιο ήταν το 1971 για τα εγκαίνια του Παλάου Μπλαουγκράνα και το 1974, όταν έλεαβε το χρυσό μετάλλιο του συλλόγου.
Ο εκπρόσωπος του ΔΣ Τζουζέπ Βίβες ανακοίνωσε πως “Το ΔΣ ενέκρινε το αίτημα για την ανάκληση των επίσημων διακρίσεων που δόθηκαν στο στρατηγό Φράνκο το 1971 και το 1974 και όλες τις τιμητικές συνέπειες. Τώρα τα μέλη χρειάζεται απλά να το εγκρίνουν.
Πρόκειται για ένα πάγιο μεγάλης μερίδας οπαδών της Μπάρτσα, ενώ στο παρελθόν είχαν γίνει ξανά απόπειρες για την ακύρωση των μεταλλίων. Το 2003 είχαν συγκεντρωθεί 3000 υπογραφές μελών του Συλλόγου, με πρωτοβουλία του περιοδικού El Triangle και τους συλλόγου φίλων “Τζουζέπ Σουνιόλ”, παλιού προέδρου της ομάδας που είχε εκτελεστεί επί Φράνκο. Τότε η αρμόδια επιτροπή είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι διοικήσεις του Αγουστί Μοντάλ είχαν εξαναγκαστεί να δώσουν τα μετάλλια στο καθεστώς, για το λόγο αυτό πέραν των φωτογραφιών δεν υπάρχει καμία ένδειξη απονομής τους σε επίσημα έγγραφα της ομάδας. Για το λόγο αυτό τα μετάλλια δεν αποσύρθηκαν,
Δεύτερη απόπειρα είχε γίνει το 2012 από το περιοδικό Gol, που συνέλεξε 7000 υπογραφές κι αναμενόταν να φτάσει τον απαιτούμενο αριθμό των 9000. Σε εκείνο το σημείο όμως υπήρξε αλλαγή ιδιοκτησίας του περιοδικού και η εκστρατεία σταμάτησε. Επίσης, ακόμα και σήμερα, δε λείπουν εκείνοι που πιστεύουν πως στην πραγματικότητα δόθηκαν τρία μετάλλια στο δικτάτορα.
Στην πραγματικότητα είχε συμβεί το εξής περιστατικό. Το Μάη του 1951 η Μπάρτσα κατέκτησε το Κύπελλο Ισπανίας, αφιερωμένο τότε στο “στρατάρχη” Φράνκο (Κόπα ντελ Χενεραλίσιμο). Η ομάδα επικράτησε με 3-0 της Ρεάλ Σοθιεδάδ και ο Μοντάλ, που ήταν και τότε πρόεδρος της ομάδας, έβγαλε τη χρυσή του κονκάρδα και την έδωσε στο Φράνκο, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια απόφαση συλλογικού οργάνου. Για το λόγο αυτό ο σύλλογος δεν μπορεί να ανακαλέσει κάτι το οποίο ήταν προσωπική πρωτοβουλία του προέδρου, ο οποίος καλούνταν να ισορροπήσει ανάμεσα στην εύνοια του καθεστώτος και την προβολή της απαγορευμένης τότε καταλανικής ταυτότητας.
Η τελική απόφαση αναμένεται να παρθεί στη γενική συνέλευση των μελών.
