Chess World Champions

[alekhine]

σε καποιο νημα στο παλιο φορουμ ειχα γραψει καποια ποστ για καθε εναν απο τους παγκοσμιους πρωταθλητες

επειδη ζητηθηκε απο τον φιλο Ερμής να γινει κατι τετοιο κι εδω ειπα να ανοιξω ενα νημα κι εδω για να υπαρχουν

1)Wilhelm Steinitz(1886-1894)


Ο πρωτος επισημα αναγνωρισμενος παγκοσμιος πρωταθλητης. Θεωρειται ενας απο τους πιονερους του παιχνιδιου, καθως ανεπτυξε τις βασεις πανω στις οποιες παιζεται το παιχνιδι σημερα. Πριν τον Steinitz, το παιχνιδι βασιζοταν κυριως στις επιθεσεις και τις θυσιες - οποιος εφτανε πιο γρηγορα στον βασιλια κερδιζε κυριως επειδη οι παικτες δεν μπορουσαν να αμυνθουν σωστα.Ο Steinitz μελετησε , ασχοληθηκε και κωδικοποιησε τα ποζισιονελ κομματια του παιχνιδιου, τα οποια πολλοι τα αντιλαμβανοντουσαν εμπειρικα, αλλα ο Steinitz εγινε ο πρωτος που πρακτικα επαιζε για τα στρατηγικα στοιχεια του παιχνιδιου: ισχυρα τετραγωνα για τους ιππους, δυο αξιωματικοι σε ανοιχτη θεση, αδυναμιες στην πιονοδομη κλπ. Με τον τροπο αυτον , η θεση βελτιωνοταν τοσο πολυ που προεκυπταν συνδυασμοι λογω αδυναμιας του αντιπαλου να αμυνθει. Αν και μερικες φορες ο Steinitz το παρακανε αποδεχομενος πολυ χειροτερες θεσεις για να αποδειξει οτι ο τροπος παιχνιδιου του ηταν ο σωστος, μεχρι το τελος της καριερας του ειχε γινει ευρεως αποδεκτος σαν θεωρητικος και η προσφορα του στο παιχνιδι στα τελη του 19ου αιωνα ειναι ανεκτιμητη

2)Emanuel Lasker (1894-1921)


O Λασκερ για μενα ειναι ο πατερας του αγωνιστικου σκακιου.Πιστευε βαθια στην ψυχολογια που αναπτυσσεται over the board και συχνα επαιζε κινησεις που ηταν φανερα υποδεεστερες με αποκλειστικο σκοπο να αιφνιδιασει τον αντιπαλο του και να τον κανει να δημιουργησει αδυναμιες στην θεση του, τις οποιες εκμεταλλευοταν αντεπιτιθεμενος.Μερικες φορες οταν χρειαζοταν να παιξει αποκλειστικα για νικη επελεγε θεσεις φαινομενικα ισοπαλες, αλλα οι οποιες απαιτουσαν ενεργητικο παιχνιδι, με σκοπο ο αντιπαλος να παιξει παθητικα και να χειροτερεψει την θεση του. Ηταν ο πρωτος παικτης που επεβαλε χρηματικα επαθλα και δικους του ορους στα ματς για την υπερασπιση του τιτλου του και αυτος μαζι με τον α παγκοσμιο ηταν ο λογος που κρατησε για τοσα χρονια τον τιτλο του. Αν και οσο κρατουσε τον τιτλο ηταν πραγματι ο ισχυροτερος παικτης της εποχης, η ψυχολογικη προσεγγιση που χρησιμοποιουσε δεν ηταν ευκολα κατανοητη στους υπολοιπους παικτες, με αποτελεσμα να θεωρειται περισσοτερο ισχυρος πρακτικος παικτης και λιγοτερο δασκαλος του αθληματος

3)Jose Raul Capablanca(1921-1927)


Ο κουβανος θεωρειται η πρωτη μεγαλη σκακιστικη ιδιοφυια: εμαθε να παιζει στα 4 και στα 13 του κερδισε σε ματς τον πρωταθλητη της κουβας.Απο εκει και περα, μεχρι της περιοδο που εχασε τον τιτλο του θεωρουταν ανικητος.Ηταν πολυ μπροστα απο την εποχη του στην κατανοηση απλων θεσεων και στο φιναλε, οπου σκεφτοταν πρωτα που επρεπε να παει τα κομματια του και στην συνεχεια ασχολιοταν μονο με αυτο, με αποτελεσμα πολλοι απο τους αντιπαλους του να μην καταλαβαινουν πως εχασαν, χωρις να σημαινει οτι δεν ηταν και πολυ καλος τακτικος παικτης οταν χρειαζοταν. Ο τροπος παιχνιδιου του και τα βιβλια του επηρεασαν πολλους απο τους μετεπειτα πρωταθλητες, καθως ενδιαφεροταν περισσοτερο για τις κρισιμες καμπες μιας παρτιδας και λιγοτερο στις ατελειωτες βαριαντες, κατι που οι καλοι παικτες εκτιμουν περισσοτερο

4)Alexander Alekhine(1927-1935 και 1937-1946)


ο alekhine για μενα ειναι η μεγαλυτερη επιθετικη ιδιοφυια ολων των εποχων.Φαινομενικα επαιζε σταθερο σκακι οπως οι προκατοχοι του, αλλα μπορουσε να αντιληφθει τις επιθετικες δυνατοτητες της θεσης και να ετοιμαζεται για επιθεση εκει που οι υπολοιποι δεν υποψιαζοντουσαν το παραμικρο. Πολλες απο τις επιθετικες του παρτιδες ειναι δυσνοητες ακομα και με την χρηση υπολογιστων σημερα, ποσο μαλλον για την δεκαετια του 30.Βεβαια γα να κερδισεις τον τιτλο απο τον Capablanca το τακτικο ταλεντο δεν εφτανε, με αποτελεσμα σε αυτο να προστεθει και μια επαγγελματικη για την εποχη προετοιμασια στο ανοιγμα, με το οποιο ο κουβανος δεν ασχολουνταν ιδιαιτερα.Το 1935 υποτιμησε τραγικα τις δυνατοτητες του ερασιτεχνη Euwe,επαιξε μερικες παρτιδες του ματς τυφλα στο μεθυσι και εχασε τον τιτλο, αλλα 2 χρονια αργοτερα επινε μονο πορτοκαλαδα και ξανακερδισε τον τιτλο του ευκολα.Τα τελευταια του χρονια εζησε στην κατεχομενη απο τους ναζι Γαλλια και για να σωσει την περιουσια του επαιζε σε τουρνουα που διοργανωναν οι ναζι, κατι που επαιξε αρνητικο ρολο στην υστεροφημια του.

[alekhine]

5)Max Euwe(1935-1937)


ο μεγαλος ολλανδος ητα ο τελευταιος πραγματικος ερασιτεχνης παγκοσμιος πρωταθλητης:επαιζε μονο σε τουρνουα που γινοντουσαν σε περιοδους που δεν λειτουργουσαν τα σχολεια, καθως ηταν καθηγητης μαθηματικων. Ενας σταθερος, αλλα πολυ καλος στο τακτικο παιχνιδι παικτης,εκμεταλλευτηκε το γεγονος οτι ο Alekhine τον υποτιμησε στο ματς του 1935(το οποιο εγινε μονο επειδη μια επιτροπη ολλανδων μαζεψε τα λεφτα που ζητουσε ο παγκοσμιος πρωταθλητης) και δυναμωνοντας κυριολεκτικα απο παρτιδα σε παρτιδα κερδισε τον τιτλο.Δεν θεωρηθηκε ποτε στην πραγματικοτητα ο καλυτερος παικτης της εποχης του(αποδειξη οτι στο τουρνουα του Nottingham το 1936 θεωρηθηκε καλο αποτελεσμα οτι βγηκε τριτος) και δυο χρονια αργοτερα εχασε ευκολα το ματς-ρεβανς, αλλα θεωρειται απο τους μεγαλυτερους θεωρητικους του παιχνιδιου και με πολυ σημαντικη προσφορα και σαν παραγοντας, καθως ηταν και προεδρος της FIDE απο το 1970 ως το 1978

6)Mikhail Botvinnik(1948-1957, 1958-1960, 1961-1963)


μια μεγαλη μορφη του παιχνιδιου μεταπολεμικα, ο πατριαρχης της σοβιετικης σχολης ηταν η ενσαρκωση της κυριαρχιας της ΕΣΣΔ στον χωρο του σκακιου, η οποια διαφυλαχθηκε σαν κορη οφθαλμου για προπαγανδιστικους λογους και ο Botvinnik ηταν ο εκλεκτος του κομμματος. Παικτικα παντως μιλαμε για εναν απο τους μεγαλυτερους στρατηγικους παικτες ολων των εποχων, ο οποιος δεν ηταν ιδιαιτερα καλος στο να παραγει συνδυασμους, αλλα ηταν εξαιρετικος στο να δημιουργει θεσεις με ανισορροπιες, στις οποιες η θεση του εμοιαζε να εχει πολλες αδυναμιες αλλα ειχε μεγαλες δυνατοτητες αντεπιθεσης. Η μεγαλη του προσφορα ηταν οι βασεις του επαγγελματισμου που εθεσε: πολυ καλη φυσικη κατασταση, εξονυχιστικη αναλυση των παρτιδων τοσο του ιδιου του παικτη για να ανακαλυφθουν και να εξαλειφθουν οι αδυναμιες του παικτη,αλλα και των αντιπαλων και μεγαλων παικτων του παρελθοντος.Η σχολη που ιδρυσε στην μοσχα εβγαλε παικτες του διαμετρηματος του Kasparov και του Kramnik και το μονο μελανο σημειο ηταν η εξωφθαλμη ευνοικη αντιμετωπιση που ειχε απο το καθεστως σε σχεση με τους συγχρονους του Σοβιετικους, ιδιαιτερα τον Keres και τον Bronstein


7)Vassily Smyslov(1957-1958)


o Smyslov ηταν ενας μεγαλος καλλιτεχνης των φιναλε, στα οποια ειχε εκτος απο μεγαλη θεωρητικη συνεισφορα(το βιβλιο του για τα φιναλε πυργων θεωρειται απο τα πλεον κλασικα) ειχε και τρομερα πρακτικα αποτελεσματα. Στην πραγματικοτητα ηταν βαρυτονος της οπερας και στραφηκε στο σκακι οταν το 1950 απετυχε στην οντισιον των μπολσοι . Πρακτικα, ηταν πολυ καλα καταρτισμενος στο ανοιγμα για την εποχη και μπορεσε να κατακτησει τον τιτλο λογω πολυ σταθερου στιλ παιχνιδιου(αν και συχνα απεφευγε να μπει σε περιπλοκες προτιμοντας ενα λιγο καλυτερο φιναλε) και πολυ καλυτερης φυσικης καταστασης απο τον Μποτβινικ,κατι που φαινεται και απο την διαρκεια της καριερας του, καθως ηταν ενεργος παικτης και μετα τα 80 του. Οι παρτιδες του δειχνουν αυτο που ελεγε πολλες φορες οτι "επιδωκω την αρμονια στην σκακιερα και καθε ενα απο τα κομματια να υποστηριζει το αλλο", αν και στο peak του ηταν ακαταβλητος μεν, αλλα δεν προξενουσε τρομο οπως ο Alekhine, o Tal η ο Fischer



8)Mikhail Tal(1960-1961)


o "Μαγος της Ριγα" ηταν ενα επιθετικο ταλεντο εφαμιλλο του Alekhine στην επιθεση, αλλα στην πραγματικοτητα ηταν ο διαδοχος του Lasker στον τροπο με τον οποιο προσεγγιζε το αγωνιστικο σκακι.Το συνηθισμενο μοτιβο μιας παρτιδας των καλων χρονων του Ταλ ηταν μια θυσια κομματιου μετα το ανοιγμα με στοχο επιθεση και τους αντιπαλους να πρεπει να βρουν την αμυνα αναμεσα σε περιπλοκες με το ρολοι να τρεχει.Ηταν ενα στυλ παιχνιδιου που την εποχη που οι ποζισιονελ ιδεες του Botvinnik ειχαν επικρατησει και οι κορυφαιοι παικτες ειχαν ξεχασει πως ειναι να πρεπει να υπολογιζεις βαριαντες ολη την ωρα, με αποτελεσμα να καταρρεουν κατω απο την ψυχολογικη πιεση και την πιεση χρονου. Η ολη φαση μαλιστα δημιουργησε και δυσαρεσκεια, καθως μερικοι τον ελεγαν "μπλοφατζη" με τον ταλ να απανταει "ολοι μου οι αντιπαλοι ειχαν κερδισμενη θεση, αλλα μονο στην αναλυση μετα την παρτιδα" , Αυτος ο ανεμοστροβιλος παρεσυρε και τον μποτβινικ το 1960, αλλα στην ρεβανς ειχαν αρχισει να εμφανιζονται τα προβληματα υγειας που τον ταλαιπωρησαν ολη του την ζωη,με αποτελεσμα να μεινει πρωταθλητης για μονο ενα χρονο, αλλα για τους φιλους του παιχνιδιου να θεωρειται ενας απο τους δημοφιλεστερους ολων των εποχων


αυτα για σημερα οι υπολοιποι αυριο

[Ερμής]

Ωραίος! Περιμένουμε και τα αυριανά!

[Λοξίας]

Εξαιρετικό νήμα.
Τα σέβη μου.

[Κόκκορας]

ωραίος!

έρχεται και ο Φισερ!

[alekhine]

παμε να γραψουμε 5 πραγματα και για τους πιο συγχρονους

9)Tigran Petrosian(1963-1969)


o πατριαρχης της αρμενικης σχολης, η οποια συνεχιζει δυνατα και στις μερες μας(3 φορς χρυση ολυμπιονικης τον 21ο αιωνα).Θεωρειται ο μεγαλυτερος αμυντικος παικτης ολων των εποχων, ο οποιος εξελιξε την ιδεα της prophylaxis(δλδ της αποτροπης των σχεδιων του αντιπαλου) στον υψιστο βαθμο, και για τον λογο αυτο θεωρουνταν ο δυσκολοτερος παικτης στο να ηττηθει(εξ αυτου και το παρατσουκλι "σιδερενιος Τιγκραν").Αν και ειχε τεραστιες δυνατοτητες στο τακτικο παιχνιδι (θεωρουταν ο ισχυροτερος Σοβιετικος παικτης της εποχης στο blitz), η ταση του να παιζει παντα με σκοπο να μην χασει τον εκανε να αποκτησει την φημη του "βαρετου" παικτη, αν και το αγαπημενο του μοτιβο(η ποζισιονελ θυσια διαφορας) ειναι κατι που για τους γνωστες καθε αλλο παρα βαρετο ειναι. Η αληθεια ειναι οτι ηταν ενας πολυ ισχυρος παικτης, ο οποιος ομως επισκιαστηκε απο το θεαματικο παιξιμο των συγχρονων του Tal και Fischer

10)Boris Spassky(1969-1972)


Ενας απο τους πιο αδικημενους παγκοσμιους πρωταθλητες, καθως οι περισσοτεροι θυμουνται τις ηττες του απο τον Fischer, αλλα και εναν καταπληκτικο συνδυασμο που του εκανε ο Πετροσιαν στο ματς του 1966. Παρολα αυτα, ο Spassky ηταν ενας υπερταλαντουχος παικτης, το στιλ του οποιου διαμορφωσαν οι δυο προπονητες που ειχε στην διαρκεια της καριερας του: αρχικα ο Alexander Tolush, ενας παικτης με επιθετικο και συνδυαστικο ταλεντο αντιστοιχο του Tal και μετα ο Alexander Bondarevsky, ενας στρατηγικος παικτης στο στιλ του Botvinnik. Σαν αποτελεσμα, ο Spassky ηταν ικανοτατος τοσο στο τακτικο, οσο και στο στρατηγικο παιχνιδι και αυτο τον βοηθησε να παιζει απεναντι σε καθε αντιπαλο με τον τροπο που απαιτουσε η περισταση.Το προβλημα ηταν οτι λογω χαρακτηρα δεν μπορουσε να αντεξει την πιεση του καθεστωτος για το ματς με τον Fischer, το οποιο το εχασε ευκολα και στην συνεχεια ουσιαστικα επαιξε πολυ σποραδικα μετα το 1980, μην εχοντας πλεον τις αντοχες να παιξει στο κορυφαιο επιπεδο.

11)Robert Fischer(1972-1975)


O πρωτος μεγαλος celebrity του παιχνιδιου και ουσιαστικα ο πρωτος 100% επαγγελματιας στην προσεγγιση του απεναντι στο παιχνιδι(γιατι ηδη μετα τον πολεμο ολοι οι κορυφαιοι GM δεν εκαναν αλλο επαγγελμα). Ηταν ο πρωτος παικτης που προετοιμαζοταν σε επαγγελματικο επιπεδο ακομα και με τα σημερινα δεδομενα και αυτο γινεται πιο εντυπωσιακο δεδομενου οτι δεν ειχε βοηθους, αλλα και της δυσκολιας στην συγκεντρωση υλικου μελετης για εκεινη την εποχη. Παικτικα, το στιλ του εμοιαζε σαν παιχνιδι υπολογιστη, καθως επαιξε ολες τις φασεις του παιχνιδιου με την ιδια ενταση,κατι που οι περισσοτεροι αντιπαλοι του δεν μπορουσαν να ανταπεξελθουν.Οι σοβιετικοι τον θεωρουσαν τοσο σοβαρη απειλη που στο τουρνουα Διεκδηκητων στο Curacao to 1962(για να βγει ο αντιπαλος του Botvinnik) οι σοβιετικοι παικτες εκαναν συμφωνημενες ισοπαλιες μεταξυ τους προκειμενου να φυλαξουν δυναμεις για ις παρτιδες μαζι του, με αποτελεσμα να τον εξαντλησουν και να τερματισει μολις 5ος. Παρολα αυτα, η διαφορα κλασης με τους περισσοτερους συγχρονους του ηταν τοσο μεγαλη, που το 1971 διελυσε Taimanov,Larsen και Petrosian για να φτασει στο ματς του αιωνα στο Reikiavik το 1972, οπου μεσα σε τρομερα ψυχροπολεμικο κλιμα κερδισε τον Spassky και εγινε πρωταθλητης. Στην συνεχεια ομως θεωρησε οτι πρεπει να υπερασπιστει τον τιτλο του με τους δικους του ορους,η FIDE αρνηθηκε και αυτος σταματησε το αγωνιστικο σκακι.Ο μυθος του "μοναχικου καβαλαρη που εσφαξε το κομμουνιστικο τερας" αμαυρωθηκε με περιστατικα οπως οι σχυρισμοι οτι βασανιστηκε σε ενα αστυνομικο τμημα στην Pasadena to 1981 η τους ισχυρισμους οτι οι επιθεσεις την 9/11 ηταν συνομωσια των εβραιων που δειχνουν οτι πιθανοτατα υπεφερε απο καποια μορφη παρανοιας. Η συνεισφορα του στο σημερινο σκακι ειναι οι ιδεες του για προσθεση χρονου μετα απο καθε κινηση(το Fischer clock), το οποιο εχει πληρως επικρατησει στο αγωνιστικο σκακι, και το Fischer random, το οποιο ειναι η πιο διαδεδομενη παραλλαγη του σκακιου(αν και προσωπικα πιστευω οτι και οι δυο αυτες ιδεες ανηκουν στον David Bronstein, ο οποιος ομως ποτε δεν εγινε παγκοσμιος πρωταθλητης)



12)Anatoly Karpov(1975-1985)


H προσωπικη μου προτιμηση για τον κορυφαιο ολων των εποχων.Παικτικα το στιλ του ειναι ενας συνδυασμος του απλου παιχνιδιου του Capablanca, της aggresiveness του Alekhine και της σταθεροτητας του Petrosian, κατι που τον βοηθησε να κερδισει πανω απο 160 τουρνουα στην καριερα του. Κερδισε τον τιτλο οταν ο Fischer δεν συμφωνησε στους κανονισμους για το ματς του 1975,αλλα δεν ηταν "χαρτινος" πρωταθλητης, καθως κερδισε τα περισσοτερα τουρνουα που ελαβε μερος απο εκει και περα. Διαδεχτηκε τον Botvinnik στον ρολο του αγαπημενου του κομμουνιστικου κομματος, το οποιο υποχρεωσε ολους τους μεγαλους σοβιετικους GM να τον βοηθησουν στα ματς υπερασπισης του τιτλου τοσο απεναντι στον "αποστατη" Korchnoi το 1978 και το 1981(με το ματς του 1978 στις Φιλιππινες να αξιζει ενα βιβλιο μονο του) και στην συνεχεια με τον Kasparov, ο οποιος απο καποια στιγμη και μετα εγινε απροκαλυπτα αντικομμουνιστης. Παρολα αυτα, η ποιοτητα των παρτιδων στα ματς με τον Kasparov εφτασε σε απροσιτα υψη, δειγμα του ταλεντου και των δυο παικτων, με τον Karpov να παραμενει σε πολυ υψηλο παικτικο επιπεδο μεχρι τα 50 του, πραγμα τρομερα δυσκολο την εποχη των υπολογιστων


το απογευμα θα ακολουθησουν και οι 4 τελευταιοι

[alekhine]

13)Garry Kasparov(1985-2001)


Η μεγαλυτερη διασημοτητα του χωρου και για πολλους ο κορυφαιος παικτης ολων των εποχων. Πηγε την προετοιμασια στο ανοιγμα σε δυσδιακριτο επιπεδο, ενω στο μεσον της παρτιδας η ικανοτητα του στο μετρημα βαριαντων πολλων κινησεων του επετρεπε να παιζει συνδυασμους που οι αντιπαλοι του ουτε καν υποψιαζονταν οτι υπηρχαν. Στα 15 χρονια που κρατησε τον τιτλο δεν υπηρξε η παραμικρη σκια αμφισβητισης οτι ηταν ο κορυφαιος παικτης της εποχης, κερδιζοντας σχεδον ολα τα μεγαλα τουρνουα που ελαβε μερος. Η αποφαση του να παιξει το ματς του 1992 με τον Nigel Short εκτος της αιγιδας της FIDE δημιουργησε μια διακοπη της συνεχειας των ματς των παγκοσμιων πρωταθλητων που κρατησε 15 χρονια και εβλαψε τον τιτλο, ενω η ηττα του απο τον Deep Blue το 997 σηματοδοτησε την εναρξη της εποχης των υπολογιστων στο σκακι, η οποια κραταει μεχρι σημερα

14)Vladimir Kramnik(2001-2007)


Ενας πολυ ταλαντουχος παικτης με στιλ που μοιαζει πολυ σε αυτο του Karpov, στο οποιο ομως προσθεσε την προετοιμασια στα ανοιγματα,στα οποια θεωρω οτι ειναι ο κορυφαιος θεωρητικος των αρχων του 21ου αιωνα. Κερδισε τον τιτλο με την βοηθεια του "Τειχους του Βερολινου" στο ματς με τον Kasparov, ο οποιος εγκατελειψε για το ματς την ινδικη του βασιλια λογω της πολυ καλης φημης του Kramnik στο συγκεκριμενο ανοιγμα. Ενας παικτης που μπορουσε να κερδισει οποιονδηποτε στην μερα του, αντιμετωπιζει χρονια προβληματα υγειας με μια χρονια μορφη αρθριτιδας, η οποια του προκαλει μεγαλα προβληματα οταν παιζει και τον οδηγησε στην αποφαση να αποσυρθει απο το αγωνιστικο σκακι λιγο μετα τα 40, ενω μπορουσε να ειναι ακομα αναμεσα στους κορυφαιους.

15)Viswanathan Anand(2007-2013)


Ο Ινδος ειναι η περιπτωση lete bloomer με την μεγαλυτερη επιτυχια. Στην αρχη της καριερας του ηταν ενας πολυ ισχυρος πρακτικος παικτης με τεραστιες δυνατοτητες στο μετρημα και ηταν γνωστος για την ταχυτητα στο παιξιμο του. Μετα τα 30, οταν υπολογιστες μπηκαν στο παιχνιδι ο Anand αλλαξε το ρεπερτοριο ανοιγματων του(ξεκινωντας να παιζει συστηματικα 1.δ4) και σε συνδυασμο με την εμπειρια που συγκεντρωσε απο match play κερδισε τον τιτλο στο Μεξικο το 2007 και στην συνεχεια τον υπερασπισε επιτυχως νικωντας σε ματς Kramnik, Topalov και Gelfand, προτου χασει το ματς το 2013 απο τον Carlsen. Παρεμεινε κοντα στην κορυφη κερδιζοντας το τουρνουα Διεκδηκητων το 2015 αλλα χανοντας το ματς απο τον Νορβηγο και παραμενει απο τους πιο ισχυρους παικτες του κοσμου, αν και πλεον παιζει λιγοτερο συχνα σε μεγαλα τουρνουα.

16)Magnus Carlsen(2013-σημερα)


Ο Νορβηγος ειναι το poster boy της νεας εποχης των υπολογιστων και επιπλεον ειναι και marketable λογω ομοιοτητας με τον Matt Damon .Το στυλ παιχνιδιου του μου θυμιζει πολυ την μαχητικοτητα του Fischer μεχρι το φιναλε(στο οποιο εχει γονατισει πολυ κοσμο απλα με την "ειμαι καλυτερος παικτης" mentality), σε συνδυασμο με την ποζισιονελ ικανοτητα του Karpov και την προετοιμασια στο ανοιγμα του Kasparov, του οποιου φερεται να εχει αγορασει την προετοιμασια στα ανοιγματα. Επισης ειναι πολυ ικανος και στο blitz και rapid, δυο μορφες παιχνιδιου που μπορουν να κανουν το παιχνιδι πιο "τηλεοπτικο" και συνεπως να αποφερουν εσοδα, αν και μου εκανε ασχημη εντυπωση η ταση του να παει τα ματς για τον τιτλο to 2018 σε αυτες τις μορφες σκακιου (που χρησιμευουν σαν tiebreak) , κρατωντας τις καινοτομιες που ειχε προετοιμασει για αυτες τις παρτιδες αντι να τις δοκιμασει σε αυτες με κλασικο χρονο σκεψης.

αυτα

[Ερμής]

Για εμένα η αγαπημένη τριάδα είναι Ταλ, Φισερ, Γκασπάροφ

Βέβαια γνώστες λένε πως αν ο Κράμνικ συνέχιζε κανονικά, πιθανό να ήταν ο κορυφαίος όλων.

[panos291]

Δεν παίζω σκάκι (καμία φορά για πλάκα) , αλλά ο Νορβηγός όταν ήταν 13 χρόνων υποχρέωσε σε ισοπαλία τον Κασπαροβ, είναι 7 χρόνια το αδιαφιλονικητο νούμερο 1, αν δεν κάνω λάθος είναι και ο νεότερος παγκόσμιος πρωταθλητής, έχει πιάσει το υψηλότερο elo rating ποτέ, και απ'οτι γράφεται δεν έχει καμία πραγματικη αδυναμία.
Δεν αρκούν όλα αυτα για να θεωρηθεί καλύτερος όλων των εποχών?

[Albrecht]

Ταλ και δεν είμαι καλα

Κορυφαίος ο Καρλσεν

[Κόκκορας]

Position best year---------------best 2-year period --------------best 3-year period--------best 5-year period --------best 10-year period-----best 15-year
1 Fischer (1968, aged 25)---------------Fischer------------------ Fischer-------------------Fischer; Kasparov------------Fischer; Capablanca----Capablanca
2 Kramnik (2007, aged 32)
3 Kasparov (1998, aged 35)


το κομπιουτερ προ ελευσεως του Νορβηγου εβγαλε τους παραπανω
https://en.wikipedia.org/wiki/Compariso ... ut_history


o φισερ αποχωρησε απο το προσκηνιο στα 29 του,o κραμνικ εβγαλε το προβλημα με την αρθριτιδα στα 31

[Λοξίας]

Ρε σε όλους αυτούς μου έρχεται να ρίξω μια ξεγυρισμένη σφαλιάρα!
Εγώ γιατί δεν μπόρεσα ποτέ μου να παίξω έτσι, ε;

Τι έτσι δηλαδή, ούτε το 1% δεν μπόρεσα και αν...

[Κόκκορας]

εμενα με εντυπωσιαζει η σεμνοτητα πολλων εξ αυτων(οχι ολων προφανως,ας μην σταθουμε σε γνωστα περιστατικά )!
παρα το επιτευγμα τους...

μονο να μας διδαξει μπορει μια τετοια σταση
ιδιως εμας τους ελληνες,που με το τιποτα κοκορευομαστε

[Lugozzi]

Μπράβο για το νήμα!

Θα το μελετήσω

[EKPLIKTIKOS]

Δεν αρκούν όλα αυτα για να θεωρηθεί καλύτερος όλων των εποχών?

Οπως είχε πει ο οπ σε ενα αλλο νημα, ειναι δυσκολο να συγκρίνεις παικτες διαφορετικών εποχών. Αν θες να πεις οτι αν εφευρίσκαμε μια χρονομηχανη, ναι, ο Καρλσεν αν γυρναγε πίσω θα νικουσε ευκολα τον Καπαμπλανκα, αλλα δεν ξέρω αν αυτο λεει πολλά. Και ο φον νοιμαν θα νικουσε τον Ευκλείδη σε διαγωνισμό μαθηματικών κ ο Κριστιάνο Ροναλντο θα εκανε πλακα σε κατι ερασιτεχνες τύπου Πελε