γράφω και ένα σεντονι αν ενδιαφέρει κανέναν, και πάλι σε λίγο καιρό
Άγη δεν είναι δύσκολο νομίζω, δεν είναι επίπονο και δεν είναι επικίνδυνο αν υπάρχει υπομονή. Πρέπει απλά να το σεβαστείς για να μην το παρακάνεις, είναι πολύ εύκολο να το παρακάνεις αν το δεις σαν σπορ. Στην ανηφόρα το βλέπω να πηγαίνει άνετα στα 800 watt και να μην φωνάζει αν θέλω, που σημαίνει οτι αν το ζορίσω λίγο οι ειδοποιήσεις υπερφόρτωσης του μοτέρ, υπερθέρμανσης της μπαταρίας και των μοσφετ θα έρθουν μαζεμένες, μία θα με ρίξει σε μία λακκούβα που θα ζητήσει 1200watt αν τις αγνοήσω για 5-10 δευτερόλεπτα.
Γενικά όμως, αν δεν κλείσει το μοτέρ ενώ πηγαίνεις που θα πέσεις με την μούρη απροειδοποίητα (καλά περίπου, στο έχει πει ότι θα πέσεις αλλά το αγνόησες), δεν υπάρχει λόγος να ξέρεις να πέφτεις, δεν πέφτεις απλά πηδάς κάτω,
ουτε 10 πόντοι δεν είναι που λέει και το ανέκδοτο.
Δεν μοιάζει με το ποδήλατο τελικά νομίζω, είναι πιο πίσω, μοιάζει σαν το περπάτημα όταν δεν ξέραμε ακόμα να κουνάμε τα πόδια μας. Δεν χρησιμοποιείς την ικανότητά σου να ελέγχεις τα άκρα σου για να οδηγήσεις μία άλλη μηχανή όπως το ποδήλατο. Μαθαίνεις να προσαρμόζεσαι σε ένα νέο άκρο, μπορείς να μετακινηθείς αλλάζοντας κέντρο βάρους, είναι νέα ικανότητα αλλά για κάποιο λόγο πάρα πολύ οικία. Για να σταματήσεις δεν πρέπει να μάθεις να πατάς φρένο, απλά να αφήσεις το μυαλό σου να κάνει το αυτονόητο.
Δεν είμαι εκεί ακόμα οπότε εικάζω, αλλά νιώθω ότι σε χαμηλές ταχύτητες θα γίνει τόσο ασφαλές όσο να έχουμε πόδια όταν το ενσωματώσει ο εαυτός μας. Και τα πόδια μας αν δεν ξέραμε να τα κουνάμε καλά και τα αφήναμε να μας πάνε με 15 χιλιόμετρα θα ήταν επικίνδυνο. Κάποιες φορές έχω σκεφτεί ότι θα ήθελα να είχα ουρά, θα πετούσα στις στροφές. Νιώθω τις γάτες και τους σκύλους που την σηκώνουν και την κάνουν αντίβαρο όταν τρέχουν και στρίβουν απότομα.
Αφήνω για τέλος την γυμναστική που κάνει. Κατά την γνώμη μου ειναι καλή άσκηση για όλο το σώμα. Μηροί, γάμπες αστράγαλοι στην αρχή κάνουν υπερωρίες γιατί πρέπει να μάθουν να συντονίζονται και μην κάνουν 5 χαμένες κινήσεις το δευτερόλεπτο. Μετά όμως το μυαλό αρχίζει να ζητά από όλο το σώμα να βοηθήσει στην ισορροπία. Η λεκάνη, ώμοι, χέρια, κορμός, όλα ακολουθούν συνεχώς, δεν μαθαίνεις να το οδηγείς, σε μαθαίνει να ελέγχεις το κέντρο βάρους σου, δεν είσαι κουρασμένος όταν τελειώνεις αλλά έχεις κάνει άπειρες μικρές επαναλήψεις τουλάχιστον στο αρχικό στάδιο που είμαι εγώ ακόμα, και σίγουρα αποκτάς πρωτόγνωρο έλεγχο της ισορροπίας. Είναι πολύ ωραίο για γυμναστική και μέσα στο σπίτι με το ένα πόδι, διατάσεις κλπ, απίστευτο. Νομίζω ο καλύτερος τρόπος να το μάθει κάποιος είναι έτσι, απλά σαν όργανο γυμναστικής, να μάθει να το έχει κάτω απο το ένα του πόδι και να κάνει διατάσεις, κύκλους γύρω από το σταθερό πόδι κλπ. Τα γόνατα δεν νομίζω οτι τα ζορίζει αν δεν τα έχεις τεντωμένα, αλλά πρέπει να μπορείς να κρατάς μία στάση που δεν είναι τεντωμένα, για να δέχονται ομαλά τις αλλαγές του εδάφους, σταδιακά όλος βοηθάς στην απόσβεση.
Σε 1.5 μήνα απο σήμερα θα έχουν μάθει μερικοί φίλοι τα δικά τους, θα έχω καταλάβει και εγώ πόσο μακρυά πάει, και θα δούμε πώς είναι τα πράγματα ξανά. Γενικά νομίζω πάντως οτι δεν είναι ένα απλό παιχνίδι, είναι πράγματι κάτι αξιόλογο, αν κάποιος έχει χώρο και χρόνο να το χρησιμοποιεί ευχάριστα χωρίς να το παρακάνει μέχρι να το μάθει είναι νομίζω ενδιαφέρον για όλους, λίγη άσκηση αν μας λείπει θα δυναμώσουμε πάνω του.