Τα μάργαρα ταξίδια

[Ποιήτρια]

ΤΥΝΗΣΙΑ

Στην Τυνησία οι ρυθμοί είναι χαλαροί. Ο κόσμος περπατάει σαν να μην έχει τίποτε προγραμματισμένο, σαν να συμβαίνουν όλα τυχαία, σαν να προσδιορίζει τα γεγονότα μέσα στην καθημερινότητα, το ίδιο το πεπρωμένο.
Μέσα στο Hotel Tunisia Palace η ζωή κυλάει σε μια ατμόσφαιρα μοντέρνα και ευρωπαϊκή. Έξω από το ξενοδοχείο ο αρχαίος κόσμος ακροβατεί μεταξύ αραβουργημάτων και πείνας. Δύο διαφορετικοί κόσμοι που συμπλέουν, όπως παντού στον πλανήτη, με την διαφορά πως εδώ οι αντιθέσεις είναι κραυγαλέες.
Το μικρό χωριό Erriadh στο νησί Djerba - γνωστό ως το “νησί των ονείρων” - δεν αποτελούσε ποτέ μέρος του τουρισμού της Τυνησίας. Είναι κυρίως τόπος προσκυνήματος, όπου στεγάζεται η μεγαλύτερη και παλαιότερη συναγωγή στη Βόρεια Αφρική -η Ελ Γκίρμπα- η οποία βρίσκεται σε συνεχή χρήση για πάνω από 2.000 χρόνια. Εκτός από μερικές χιλιάδες προσκυνητές το χρόνο, στο χωριό φτάνουν ελάχιστοι ξένοι. Δεν υπάρχουν μεγάλες επιχειρήσεις ή ξενοδοχεία εδώ, μόνο μικρά σπίτια με παραδοσιακή αρχιτεκτονική, με ανοιχτές αυλές και τρούλους. Θα ήταν αδύνατον να μην το επισκεφθώ, πρώτα – πρώτα επειδή είμαι άτομο που αντιπαθώ τα τουριστικά μέρη κι έπειτα επειδή το χωριό διαθέτει πάνω από τριακόσια γκράφιτι. Φοβερό ε;
Η πόλη Σφάξ που το όνομά της θυμίζει την κρητική πόλη των Σφακιανών είναι η ονομαστή Μπαρμπαριά και λεγόταν έτσι από τον 16ο αιώνα που κατάφερε να αναδειχθεί σε σπουδαίο κέντρο των Βερβέρων πειρατών . Την θεωρία που θέλει τα Σφακιά της Κρήτης να προέρχονται από την απέναντι πόλη Σφαξ της Τυνησίας , την είχε προωθήσει ο Ισμαήλ Πασάς, κυβερνήτης της Κρήτης το 1861, γιατί ήθελε να πείσει τον κόσμο ότι οι Κρήτες Σφακιανοί ήταν αραβικής καταγωγής. [Ναι, εδώ γελάμε].
Μέσα στο ταξί που το ναυλώσαμε να μας πηγαίνει στο καζίνο, τραγουδάμε «στο Τούνεζι [Τύνιδα], στη Μπαρμπαριά, μας έπιασε κακοκαιριά..» και το σιγοψιθυρίζει μαζί μας κι ο Τυνήσιος ταξιτζής. Στην Τυνησία πολλοί άνθρωποι μιλούν ελληνικά μιας και οι Γκρεκίγια – φύλο ελληνικό – κατοικούσε από τα αρχαία κιόλας χρόνια σε διάφορα μέρη της χώρας. Στα μικρά, χαμηλά μπακάλικα, βρίσκεις πολλά ελληνικά προϊόντα κι αν δεν κάνεις παζάρια όταν αγοράζεις ένα προϊόν, σε θεωρούν άτομο κατώτερο των περιστάσεων. Το ελληνικό στοιχείο είναι διάχυτο παντού, γεγονός που μαρτυρούν τα πολυάριθμα μνημεία, τα οποία είναι διάσπαρτα σε πεδιάδες και κοιλάδες οι οποίες παρόλο που σήμερα είναι ερημικές, πιστοποιούν μέσω των ερειπίων την ύπαρξη μεγάλων ελληνικών διωρύγων, μύλων, δεξαμενών, πιεστηρίων και αρδευτικών έργων, που είχαν καταστήσει το έδαφος καλλιεργήσιμο.
Η έρημος Σαχάρα που καλύπτει το 40% της χώρας, περισσότερο από κάθε άλλο τοπίο ελευθερώνει τη φαντασία. Ένα πουλί στην άκρη του ουρανού, οι πατημασιές επάνω στην άμμο, οι αντικατοπτρισμοί, μαρτυρούν πιο πολύ τη ζωή κι απ’ τον πιο πολυσύχναστο τόπο. Την νύχτα ξαπλώνεις στη γη, ανάμεσα στα απομεινάρια των σκηνικών της ταινίας «Πόλεμος των άστρων» και ταξιδεύεις στον ουρανό. Οι ήχοι είναι θεσπέσιοι, οι μυρωδιές απολαυστικές, στον νυχτερινό αέρα πλανιέται μια πιθανότητα αθανασίας , έχει πάψει να υπάρχει το αύριο, το στρές, ο covid, οι φόβοι σου. Γίνεσαι μέρος του αιώνιου σύμπαντος και αναθεωρείς απόψεις, γνώμες, αποφάσεις. Συντελεί σ’ αυτό και το γούρι που φύλαξες μέσα στο σάκο σου για ηρεμία και γόνιμη σκέψη, το πέτρινο τριαντάφυλλο – το ρόδο της ερήμου …

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

ΤΥΝΗΣΙΑ

Στην Τυνησία οι ρυθμοί είναι χαλαροί. Ο κόσμος περπατάει σαν να μην έχει τίποτε προγραμματισμένο, σαν να συμβαίνουν όλα τυχαία, σαν να προσδιορίζει τα γεγονότα μέσα στην καθημερινότητα, το ίδιο το πεπρωμένο.
Μέσα στο Hotel Tunisia Palace η ζωή κυλάει σε μια ατμόσφαιρα μοντέρνα και ευρωπαϊκή. Έξω από το ξενοδοχείο ο αρχαίος κόσμος ακροβατεί μεταξύ αραβουργημάτων και πείνας. Δύο διαφορετικοί κόσμοι που συμπλέουν, όπως παντού στον πλανήτη, με την διαφορά πως εδώ οι αντιθέσεις είναι κραυγαλέες.
Το μικρό χωριό Erriadh στο νησί Djerba - γνωστό ως το “νησί των ονείρων” - δεν αποτελούσε ποτέ μέρος του τουρισμού της Τυνησίας. Είναι κυρίως τόπος προσκυνήματος, όπου στεγάζεται η μεγαλύτερη και παλαιότερη συναγωγή στη Βόρεια Αφρική -η Ελ Γκίρμπα- η οποία βρίσκεται σε συνεχή χρήση για πάνω από 2.000 χρόνια. Εκτός από μερικές χιλιάδες προσκυνητές το χρόνο, στο χωριό φτάνουν ελάχιστοι ξένοι. Δεν υπάρχουν μεγάλες επιχειρήσεις ή ξενοδοχεία εδώ, μόνο μικρά σπίτια με παραδοσιακή αρχιτεκτονική, με ανοιχτές αυλές και τρούλους. Θα ήταν αδύνατον να μην το επισκεφθώ, πρώτα – πρώτα επειδή είμαι άτομο που αντιπαθώ τα τουριστικά μέρη κι έπειτα επειδή το χωριό διαθέτει πάνω από τριακόσια γκράφιτι. Φοβερό ε;
Η πόλη Σφάξ που το όνομά της θυμίζει την κρητική πόλη των Σφακιανών είναι η ονομαστή Μπαρμπαριά και λεγόταν έτσι από τον 16ο αιώνα που κατάφερε να αναδειχθεί σε σπουδαίο κέντρο των Βερβέρων πειρατών . Την θεωρία που θέλει τα Σφακιά της Κρήτης να προέρχονται από την απέναντι πόλη Σφαξ της Τυνησίας , την είχε προωθήσει ο Ισμαήλ Πασάς, κυβερνήτης της Κρήτης το 1861, γιατί ήθελε να πείσει τον κόσμο ότι οι Κρήτες Σφακιανοί ήταν αραβικής καταγωγής. [Ναι, εδώ γελάμε].
Μέσα στο ταξί που το ναυλώσαμε να μας πηγαίνει στο καζίνο, τραγουδάμε «στο Τούνεζι [Τύνιδα], στη Μπαρμπαριά, μας έπιασε κακοκαιριά..» και το σιγοψιθυρίζει μαζί μας κι ο Τυνήσιος ταξιτζής. Στην Τυνησία πολλοί άνθρωποι μιλούν ελληνικά μιας και οι Γκρεκίγια – φύλο ελληνικό – κατοικούσε από τα αρχαία κιόλας χρόνια σε διάφορα μέρη της χώρας. Στα μικρά, χαμηλά μπακάλικα, βρίσκεις πολλά ελληνικά προϊόντα κι αν δεν κάνεις παζάρια όταν αγοράζεις ένα προϊόν, σε θεωρούν άτομο κατώτερο των περιστάσεων. Το ελληνικό στοιχείο είναι διάχυτο παντού, γεγονός που μαρτυρούν τα πολυάριθμα μνημεία, τα οποία είναι διάσπαρτα σε πεδιάδες και κοιλάδες οι οποίες παρόλο που σήμερα είναι ερημικές, πιστοποιούν μέσω των ερειπίων την ύπαρξη μεγάλων ελληνικών διωρύγων, μύλων, δεξαμενών, πιεστηρίων και αρδευτικών έργων, που είχαν καταστήσει το έδαφος καλλιεργήσιμο.
Η έρημος Σαχάρα που καλύπτει το 40% της χώρας, περισσότερο από κάθε άλλο τοπίο ελευθερώνει τη φαντασία. Ένα πουλί στην άκρη του ουρανού, οι πατημασιές επάνω στην άμμο, οι αντικατοπτρισμοί, μαρτυρούν πιο πολύ τη ζωή κι απ’ τον πιο πολυσύχναστο τόπο. Την νύχτα ξαπλώνεις στη γη, ανάμεσα στα απομεινάρια των σκηνικών της ταινίας «Πόλεμος των άστρων» και ταξιδεύεις στον ουρανό. Οι ήχοι είναι θεσπέσιοι, οι μυρωδιές απολαυστικές, στον νυχτερινό αέρα πλανιέται μια πιθανότητα αθανασίας , έχει πάψει να υπάρχει το αύριο, το στρές, ο covid, οι φόβοι σου. Γίνεσαι μέρος του αιώνιου σύμπαντος και αναθεωρείς απόψεις, γνώμες, αποφάσεις. Συντελεί σ’ αυτό και το γούρι που φύλαξες μέσα στο σάκο σου για ηρεμία και γόνιμη σκέψη, το πέτρινο τριαντάφυλλο – το ρόδο της ερήμου …



[img]https://i.postimg.cc/Mpzjm4Dh/2937 ... .jpg[/img]

[img]https://i.postimg.cc/k4RV5dJt/2939 ... .jpg[/img]

[img]https://i.postimg.cc/NfcyQVW5/2938 ... .jpg[/img]

[img]https://i.postimg.cc/J7bnYxGm/2940 ... .jpg[/img]

[img]https://i.postimg.cc/6pQp3Nz5/2939 ... .jpg[/img]

[img]https://i.postimg.cc/gktPgLqm/2940 ... .jpg[/img]

.


Δεν είχα ξανακούσει για Γκρεκίγια και για Ελ μειονότητα στο Τούνεζι.....

Αν βρείς βάλε κανά οπτικοακουστικό της κοινότητας να ακούσουμε γλώσσα.....


.