τραβελ αντικτς/τραβελ ιζ μάι λάηφ

[Bazoomba]

Είμαι διχασμένος, από τη μία πάντα το ταξίδι θεωρούνταν κάτι καλό και ψαγμενο, λογικό τώρα που έχουν πρόσβαση πολλοί, να το κάνουν. Επίσης τελευταία υπάρχει μια συνειδητοποίηση ότι οι εμπειρίες είναι αυτές που μετράνε τελικώς στη ζωή, με το οποίο συμφωνώ.

Όλα τίθενται υπό κλίμακα. Εμπειρία είναι και να μείνεις από λάστιχο , να σε πάρουν με ωτοστόπ γύφτοι σε ντατσούν και να διανύσεις τον επαρχιακό της Κορίνθου τραγουδώντας "σ'αγαπώ πρωτευουσιάνα, σεεε θέεελω σεεεε θέελω.

Μαζί με την συνειδητοποίηση που λες έχει γίνει και μια περίεργη ταύτιση της απόκτησης των εμπειριών και του ηδονισμού.

Ισχύει φυσικά γιατί η ενστικτώδης σχεδόν απάντηση στο πως θα βρείς εμπειρίες είναι "θα τις αγοράσω".

Απλά, στην τελική, θα πρέπει να αναλογιστούμε κατά πόσο αυτή η προσέγγιση συμβάλλει στην αυτοολοκλήρωση (που είναι υποτίθεται και το ζητούμενο των ταξιδιών) ή απλώς θρέφει την ματαιοδοξία αυτών που τα κάνουν καλύπτοντας την επίσης φυσική ανάγκη για καλοπέραση.

[hellegennes]

Μην ανησυχείτε, με την ΑΙ θα γίνει σορτάρισμα τώρα. Θα ποστάρουν όλοι στο Insta ψεύτικες φωτογραφίες, που είναι πολύ πιο φθηνό, και θα κάτσουν στα αβγά τους.

[GoBzi]

Το ινστα ειναι γεματο απο προφιλ τετοιου τυπου. Κυριως γυναικες, "μαρκαρουν" σε "φουσκιτσα" στο ινστα τις εμπειριες τους απο την καθε χωρα αλλα εχω δει και αντρικα προφιλ να το κανουν, και μου φαινεται λιγο γκέι.
Δεν ξερω αν οι περισσότεροι ταξιδευουν στα 60-70€ με Ράιν με τις αποσκευές στον αυχένα τους και τα εισιτηρια κλεισμένα 8 μηνες πριν, αλλα γενικα πέφτει πολυ ταξίδι επί ταξιδιού. Και δεν μιλαω για επαγγελματικα, αλλα κυριως αναψυχής στα περισσοτερα.
Εγώ τους ζηλευω μονο και μονο για τον ελευθερο χρονο τους παντως.

Στεπ 1: δεν φεύγεις από το σπίτι των γονιών σου.
Στεπ 2: δουλεύεις σεζόν 12ωρα 7/7
Στεπ 3: με το που τελειώσει η σεζόν βγαίνεις επίδομα
Στεπ 4: χαμπίμπι καμ του Ντουμπάι στο ινσταγραμ
Στεπ 5: ανέβασε κείμενο σε όλα τα σοσιαλ μίντια (εκτός από ινσταγραμ) το οποίο τονίζει πως η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της.
Στεπ 6: πάνε ξανά στο στεπ 1

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Είμαι διχασμένος, από τη μία πάντα το ταξίδι θεωρούνταν κάτι καλό και ψαγμενο, λογικό τώρα που έχουν πρόσβαση πολλοί, να το κάνουν. Επίσης τελευταία υπάρχει μια συνειδητοποίηση ότι οι εμπειρίες είναι αυτές που μετράνε τελικώς στη ζωή, με το οποίο συμφωνώ.

Όλα τίθενται υπό κλίμακα. Εμπειρία είναι και να μείνεις από λάστιχο , να σε πάρουν με ωτοστόπ γύφτοι σε ντατσούν και να διανύσεις τον επαρχιακό της Κορίνθου τραγουδώντας "σ'αγαπώ πρωτευουσιάνα, σεεε θέεελω σεεεε θέελω.

Μαζί με την συνειδητοποίηση που λες έχει γίνει και μια περίεργη ταύτιση της απόκτησης των εμπειριών και του ηδονισμού.

.

Καλοκαίρι του 87 μου λέει φίλος παω στον Πύργο να δουλέψω σε καρπούζια.....οκ πάμε μαζί λέω.....

Στο τέλος της μέρας και μετά απο 4.000 πεταχτά καρπούζια οι μύς των χεριών εχουν καεί και ξυπνώντας το επόμενο πρωί

λέω στο φίλο μαλάκα δε μπορώ να σηκωθώ απο το κρεββάτι.....

Φεύγω το βράδυ με ωτοστόπ με ένα αγροτικό για Αθήνα και όπως πηγαίναμε νιώθω μιά κίνηση κάτω απο το τιμόνι.....

Κολλάω πίσω στο κάθισμα και περιμένω την επόμενη λάμπα της Εθνικής οδού να ρίξει το στιγμιαίο φώς μέσα στο αφτοκίνητο.....

Στραβοκοιτάω και βλέπω ότι ο τύπος τον έπαιζε σιωπηλώς αδιαταράκτως και ανερυθριάστως..... . .

Δεν μίλαγε μέχρι που φτάσαμε Κόρινθο και μου λέει θα πάρω έναν υπνάκο για καμμιά ώρα.....κατέβηκα και βρήκα άλλον.....

Οδηγούν και τον παίζουν κύριοι.....αυτός είναι ο Νεοελληνικός ΒλαχοΠολιτισμός.....

.

[Bazoomba]

Είμαι διχασμένος, από τη μία πάντα το ταξίδι θεωρούνταν κάτι καλό και ψαγμενο, λογικό τώρα που έχουν πρόσβαση πολλοί, να το κάνουν. Επίσης τελευταία υπάρχει μια συνειδητοποίηση ότι οι εμπειρίες είναι αυτές που μετράνε τελικώς στη ζωή, με το οποίο συμφωνώ.

Όλα τίθενται υπό κλίμακα. Εμπειρία είναι και να μείνεις από λάστιχο , να σε πάρουν με ωτοστόπ γύφτοι σε ντατσούν και να διανύσεις τον επαρχιακό της Κορίνθου τραγουδώντας "σ'αγαπώ πρωτευουσιάνα, σεεε θέεελω σεεεε θέελω.

Μαζί με την συνειδητοποίηση που λες έχει γίνει και μια περίεργη ταύτιση της απόκτησης των εμπειριών και του ηδονισμού.

.

Καλοκαίρι του 87 μου λέει φίλος παω στον Πύργο να δουλέψω σε καρπούζια.....οκ πάμε μαζί λέω.....

Στο τέλος της μέρας και μετά απο 4.000 πεταχτά καρπούζια οι μύς των χεριών εχουν καεί και ξυπνώντας το επόμενο πρωί

λέω στο φίλο μαλάκα δε μπορώ να σηκωθώ απο το κρεββάτι.....

Φεύγω το βράδυ με ωτοστόπ με ένα αγροτικό για Αθήνα και όπως πηγαίναμε νιώθω μιά κίνηση κάτω απο το τιμόνι.....

Κολλάω πίσω στο κάθισμα και περιμένω την επόμενη λάμπα της Εθνικής οδού να ρίξει το στιγμιαίο φώς μέσα στο αφτοκίνητο.....

Στραβοκοιτάω και βλέπω ότι ο τύπος τον έπαιζε σιωπηλώς αδιαταράκτως και ανερυθριάστως..... . .

Δεν μίλαγε μέχρι που φτάσαμε Κόρινθο και μου λέει θα πάρω έναν υπνάκο για καμμιά ώρα.....κατέβηκα και βρήκα άλλον.....

Οδηγούν και τον παίζουν κύριοι.....αυτός είναι ο Νεοελληνικός ΒλαχοΠολιτισμός.....

.

Να, αυτό είναι μια εμπειρία ζωής!