Τριήμερο στο Παρίσι

[Casp]

θα προτιμούσα κάποια ιστορία από το Παρίσι.

Δεν υπαρχει κατι ουαου.

2 πραγματα ομως θυμαμαι εντονα. Κατεβαιναμε απο την πλατεια Τροκαντερο που ειχαμε παει για να δουμε την ανατολη, και βρηκαμε λιμνουλες και παρκα και ειδα εγω μια υπεροχη αμυγδαλια διπλα στην λιμνουλα και του λεω παμε να την δουμε, να βγαλω και καμια φωτογραφια εδω στην λιμνουλα. Και πηγαμε και σταθηκαμε σε ενα σημειο 1 μετρο απο την λιμνουλα και ξεκινησαμε να μιλαμε. Οπως μιλουσαμε και πηγαιναμε να φυγουμε, του λεω εγω «ωωωωπ, δεν το πιστευω, κατσε ακινητος» και οση ωρα μιλουσαμε ηταν εντελως διπλα μας η υπεροχη παπια (mandarin duck λεγεται και ηταν αρσενικο, την ψαξαμε αργοτερα) η πορτοκαλι με τα υπεροχα φτερα… ενθουσιαστηκαμε και την βγαλαμε φωτογραφιες. Φυγαμε και μας ετρεχε απο πισω! Και ηταν η μοναδικη εκει

Το δευτερο που θυμαμαι ειναι να κατεβαινουμε απο τον λοφο της Μονμαρτης που ειναι η εκκλησια, να κραταμε χερακι και να ετοιμαζομαστε να βρουμε την σταση του μετρο για να παμε μετα καπου να φαμε. Καθως περπατουσαμε μας τραβηξε μια αυθορμητη φωτογραφια (που την τυπωνει την ιδια ωρα σε χαρτι εφημεριδας) που δεν προλαβαμε καν να παρουμε ποζα. Μας επεισε και βγαλαμε ακομα 2 μετα (μας εβαλε να φιληθουμε κιολας ) και απο τις 3 φωτογραφιες, η αγαπημενη μου τελικα ηταν η αυθορμητη εννοειται της φεραμε Κυπρο και τις προσεξαμε για να μην σκιστουν, και θα τις βαλουμε σε καδρακια.

Το αλλο το στεναχωρο που θυμαμαι ειναι ενα πρεζακι που το συναντησαμε μολις βγηκαμε απο την σταση του μετρο κατευθυνομενοι σε ενα μικρο καφε για να παρουμε κρεπα. Ζητουσε κατι με πολυ θυμωμενο υφος ετοιμος για καυγα και ο αθωος ο δικος μου δεν καταλαβε, του μιλουσε ευγενικα και προσπαθουσε να εξηγηθει. Τον τραβαω εγω και του λεω «ρε συ τι κανεις; Πρεπει να ξερεις σε ποιους θα μιλας, ποτε και γιατι, επικινδυνος ειναι ο ανθρωπος». Ε οταν καταλαβε, το εξιστορουσε μετα και σε αλλους οτι «μας εσωσα»

κάνατε καμιά γνωριμία; να κάτσετε να μιλήσετε, να σας πάρει βράδυ, νύχτα, να πιείτε, να μεθύσετε, να ανταλλάξετε σόσιαλ, να τους προσκαλέσετε στην Κύπρο, να ψιλογουστάρει την Γαλλιδούλα ο γλυκούλης και να ζηλεύεις, να του κάνεις σκηνή, να γυρίσετε στο ξενοδοχείο, να κάνετε έρωτα ως τις τρεις το πρωί, και κάπως, με κάποιο τρόπο να του εκφράσεις έστω και λίγο
Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον μεταρσιωτικό
Τον ψυχαναληπτικό
Τον άνευ όρων
Τον τα πάντα πληρούντα
τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,
ΕΡΩΤΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ;

Απο οοοολα αυτα που ειπες, ισχυει το οτι γυρνουσαμε βραδυ πεθαμενοι, οτι ειχαμε θεμα με το ξενοδοχειο (4 οροφοι σκαλες ζικ ζακ ετοιμες να γκρεμιστουν ) και με το μπανιο που ηταν βουλωμενο και πλυμμηριζαμε (και το νερο που μια ηταν ζεστο και μια παγωνε, σε δευτερολεπτα) και ημουν μεσα και του φωναξα να του το πω και πεταχτηκε στην ρεσεψιον και δεν προλαβα να βγω και ηρθε ο ξενοδοχος και μου ειπε η λατρεια να κανω γρηγορα και βγηκα απο το μπανιο και μου θυμωνε να βαλω σουτιεν ακομα και κατω απο τα σεντονια για να μην με δει ο ξενοδοχος εβαλε τις σκονες του εκει και κατι πηγε να γινει + το οτι ηταν θεοστενο και δεν μπορουσε καν να παει τουαλετα με ανεση η λατρεια και τον ειχε να μουμουραει εννοειται πως παντα και παντου εχουμε ορεξη για…ερωτα οσο πεθαμενοι και να ειμαστε. Το καλυτερο ειναι να τον ξυπναω εγω και να του ευχομαι πρωτη χρονια πολλα, να του λεω οτι τον αγαπαω και να περναμε μια υπεροχη και γεματη μερα στο Παρισι.

[Aitwlos]

ΜΕ τους γονείς σου μιλάς;

[Casp]

ΜΕ τους γονείς σου μιλάς;

Οχι, τρελαθηκα;

Ηρεμησα.

Συνεχιζουν να ενοχλουν τους γυρω ομως και καθε φορα ειναι χειροτεροι.

[Aitwlos]

ΜΕ τους γονείς σου μιλάς;

Οχι, τρελαθηκα;

Ηρεμησα.

Συνεχιζουν να ενοχλουν τους γυρω ομως και καθε φορα ειναι χειροτεροι.

[πληροφοριοδότης μαμάς μαρίας]

ΜΕ τους γονείς σου μιλάς;

Οχι, τρελαθηκα;

Ηρεμησα.

Συνεχιζουν να ενοχλουν τους γυρω ομως και καθε φορα ειναι χειροτεροι.

Τι έγινε χτες; Ήσουν αυτόπτης μάρτυρας σε τροχαίο;