argouen έγραψε: ↑27 Ιαν 2019, 14:11
Albrecht έγραψε: ↑27 Ιαν 2019, 14:07
Γαματο ταξιδάκι. Μπορεί να κυριαρχούσε η μπιχλα και η παρακμή αλλα ήταν ξεχωριστή εμπειρία. Πάμε γι αλλα.
Κανε ένα καλό και γραψε τιποτα βρε. Τα σημαντικά, πχ καλύτερη vs χειροτερη εντυπωση, τι δεν περιμενες και ειδες και τι περιμενες κι δεν ειδες κλπ
Ότι και να γράψω δε θα έχει νόημα αν δεν το ζήσεις. Καταρχάς ένιωσα εξαιρετικά ασφαλής πράγμα που δεν το περίμενα. Στην αρχή είχα το νου μου στις τσέπες μου και στο σακιδιο μου αλλα μετα είδα ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται. Να ναι καλά ο βασιλιάς τους.
Στην κεντρική πλατεία επικρατεί χάος, με την καλή έννοια. Πάγκοι με μπαχάρια,φρούτα, τύποι με πιθικους στους ώμους τους σε παρακαλανε για φωτογραφια(όχι τζάμπα φυσικα), τύποι με φιδια κάνουν το ίδιο, κεντροαφρικανοι παίζουν μουσική, άλλοι χορεύουν, ακροβάτες και τζογαδόροι, αμαξάδες περιμένουν να σε πανε βόλτα, τα άλογα τους γεμίζουν κοπριά και κατουρο την πλατεία. Περπατάς και σου έρχονται δεκάδες μυρωδιές, τη μια στιγμή αναπνέεις βαθιά το ψητό που μαγειρεύουν παραδίπλα, την επομενη θες να ξερασεις απ τα κατουρα που εισπνέεις.
Και ξαφνικα ακούγεται η ειδοποίηση απ τα μεγάφωνα του τζαμιού. Ώρα προσευχής. Πέντε τζαμια σε διαφορα σημεία της πόλης ενώνουν τις προσευχές τους και όλο το Μαρακες είναι έτοιμο για προσευχή. Δεος όταν ακους το Αλλάχ Ακμπαρ να δονεί την ατμόσφαιρα.
Δίπλα στην πλατεία δεκάδες στενάκια με μαγαζάτορες που πουλάνε ότι μπορείς να φανταστείς. Σχεδόν στα πάντα δε βλέπεις τιμή, επιβάλλεται να παζαρεψεις. Το γουστάρουν και φαίνεται. Λέξη κλειδί το "γιουναν" αφού μας συμπαθουνε. Με θυμάμαι σε μια προσπάθεια μου να ρίξω την τιμη που του λέω ότι ειμαι απο την Ελλάδα της κρίσης κι αυτός να μου απαντάει οτι κρίση είχαμε μέχρι πριν δυο χρονια και τώρα είμαστε καλά. Γέλασα τόσο πολυ που δεν παζαρεψα άλλο και του έδωσα οσα ήθελε. Χαλάλι.
Σε πολλα απο αυτά τα στενά,που θυμίζουν Μοναστηράκι αλλα επί 100, υπάρχει κίνδυνος να σε πατήσει κάποιος με τη μηχανή του αφού περνανε μέσα απο τον κόσμο χωρίς δισταγμό. Οι ίδιες οι μηχανές είναι προιστορικες, τα περισσότερα μοντέλα δεν τα ήξερα καν, ίσως να τα πρόλαβε ο παππούς μου. Τεχνολογικά είναι πολυ πίσω, ενδυματολογικά χύμα στο κύμα πχ σακάκι φόρμα και σαγιονάρα. Για τις Μαροκινές δεν μπορώ να ξέρω αν ήταν όμορφες ή όχι αφού οι περισσότερες ήταν καλυμμένες απο πάνω μέχρι κάτω. Η κουζινα τους με απογοήτευσε. Αλκοόλ ούτε καν, φυσικά ούτε χοιρινό. Μπορώ να γράφω μέχρι αύριο αλλα βαρέθηκα. Κάποια άλλη φορά τα υπόλοιπα.
)
.... κοίταξέ το μέ τίς γιορτές ....
καί Εσσαουίρα 
