Τα κτίσματα αντέχουν όσο αντέχουν τα υλικά της φύσης που χρησιμοποιούν.
Η Ακρόπολη άντεξε πάρα πολύ αλλά το πρώτο που καταρρέει σε ένα κτήριο είναι η οροφή.
Η οροφή δένει τα ντουβάρια λόγο του ότι τους επιβάλει θλίψη και συνοχή
Όμως παλιά που δεν είχαν το σκυρόδεμα και τον χάλυβα για να καλύψουν μεγάλα ανοίγματα χρησιμοποιούσαν σαν διαδοκίδες τα ξύλα, τα οποία πάταγαν από τοίχο σε τοίχο της μικρότερης διάστασης του φατνώματος.
Πάνω από τα ξύλα τοποθετούσαν καλάμια και πάνω από τα καλάμια χώμα αργιλικό το οποίο δεν διαπερνά εύκολα το νερό.
Αντί για οπλισμό μέσα στο αργιλώδες έδαφος τοποθετούσαν στάχια τα οποία τα κτυπούσαν με τις λεγόμενες τότε σπάθες οι οποίες δεν ήταν τίποτα άλλο από το κλαδί του φυλλώματος του φοίνικα ώστε να αναμειχθούν με το βρεμένο αρχικά παρασκευαζόμενο άργυλο
Πάνω από αυτό το χώμα τοποθετούσαν πλάκες πέτρας. Στην νήσο Ίος που διαμένω υπάρχουν σπίτια με πέτρινα ντουβάρια και ξύλινους δοκούς από φείδα τα οποία ζουν εδώ και 700 χρόνια.
Η ανάγκη να δημιουργήσουν μεγαλύτερες αίθουσες από ότι ήταν το μέγεθος των ξύλων δημιούργησε την τεχνική του τόξου ( βόλτου )
Έχτιζαν μια πέτρινη κολόνα στο κέντρο της αίθουσας και πάνω της έχτιζαν τέσσερα τόξα σε κάτοψη σταυρού, των οποίων η μία άκρη πάταγε στην κολόνα και η άλλη στον τοίχο.
Με αυτή την μέθοδο χώριζαν την αίθουσα σε τέσσερα φατνώματα ώστε να επαρκεί το μήκος των ξύλων για να τετραπλασιάσουν το μέγεθος της αίθουσας.
Όταν όμως σάπιζαν τα ξύλα η οροφή έπεφτε σιγά σιγά, αρχίζοντας πρώτα από το σάπισμα των καλαμιών τα οποία άφηναν το χώμα αστήρικτο και άρχιζε να πέφτει.
Όμως όπως ο θεός είναι αθάνατος έπρεπε να κατασκευάσουν και αθάνατα κτίσματα - εκκλησίες.
Άρχισαν τότε να εφαρμόζουν την τεχνική του τόξου, του θόλου και του τρούλου. Αυτές οι τεχνικές καθιέρωσαν τους ρυθμούς των εκκλησιών ( Γοτθικού ρυθμού βυζαντινού ρυθμού κ.λ.π ) Ο τρούλος ο θόλος και το τόξο είναι δομικές κατασκευές του οτιδήποτε φορτίο το μετατρέπουν σε φορτίο θλίψης το οποίο αντέχει η πέτρα. Δεν υπάρχουν εντάσεις εφελκυσμού στο τόξο τον τρούλο και τον θόλο. Αυτά τα κτίρια είναι τα ποιο αθάνατα στον χρόνο, αρκεί να διαθέτουν γερούς τοίχους, ικανούς να δέχονται πλάγια φορτία.
Υπάρχει και το σκυρόδεμα που κατασκευάζουμε σήμερα τις οικοδομές.
Το σκυρόδεμα στις πρώτες 28 μέρες αποκτά το 90% της αντοχής του και το άλλο 10% το αποκτά στα επόμενα 160 χρόνια.
Υπάρχει σκυρόδεμα υπαρκτό ακόμα και σήμερα από την εποχή των Ρωμαίων.
Όμως τα κτίρια έχουν ανάγκη και τον χάλυβα ο οποίος είναι αθάνατος αν προστατεύετε απολύτως από το σκυρόδεμα.
Ο χάλυβας όταν σκουριάσει διογκώνεται στο τετραπλάσιο της διατομής του σπάζοντας το σκυρόδεμα επικάλυψης.
Ο χάλυβας σκουριάζει 40% από το οξυγόνο του αέρα, 40% από την υγρασία του νερού και 20% από το αλάτι που υπάρχει μέσα στο νερό κατά την παρασκευή του, ή που μεταφέρεται από την ατμόσφαιρα προπαντός κοντά στις παραθαλάσσιες περιοχές, και απορροφάτε από το σκυρόδεμα που διψάει για νερό. Για να προστατευτεί ικανοποιητικά ο χάλυβας πρέπει να έχει επικάλυψη σκυροδέματος 3,5 εκατοστά και 4,5 εκατοστά σε παραθαλάσσιες περιοχές. Τα σίδερα όταν σκουριάζουν σου το δείχνουν γιατί σπάνε το σκυρόδεμα Αν τα επισκευάζεις σωστά με μονωτικά υλικά τα σπίτια μας μπορούν να παραμένουν αθάνατα. Εκτός αν τα πάντα είναι καλυμμένα από θερμοπρόσοψη και δεν βλέπεις να επισκευάσεις την ζημιά από τον σεισμό ή από την σκουριά.
Υπάρχουν και τα φυσικά φαινόμενα τα οποία καταστρέφουν το 10% των κτιρίων σε διάστημα 450 ετών.
