Περί Σατανιστών και λατρείας της μορφής του Σατανά

[tanipteros]

Κατ αρχήν πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το γεγονός ότι επίκληση στον σατανά ή σε δαίμονα κάνει κι ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος κι ας μην είναι σατανιστής. Αυτό συμβαίνει με την ανάπτυξη στον άνθρωπο αρνητικών συναισθηματων με κυριότερο το μίσος ή και αλλα οπως λυπη, θυμος, στεναχωρια, αναισθησία κτλ.

Τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι όλα ιδιότητες του Σατανά...
π.χ. μισείς την ανωμαλία, λυπάσαι τον φτωχό και δίνεις ελεημοσύνη...

Ο Σατανισμός βασίζετε αποκλειστικά στην εκδήλωση της κακίας.
Η κακία δεν μπορεί να συνδυαστεί με κάτι άλλο και να οδηγήσει στο καλό.... π.χ. δεν μπορείς να πεις αισθάνομαι κακία και πράττω το καλό...
αλλά μπορείς να πεις μισώ το κακό... το μίσος δείχνει αποστροφή και απέχθεια για κάτι...

[Feindflug]

Ναι ρε τύπε, όποιος χάνει σε μια μάχη γίνεται μετά στην ιστορία ο κακός, το τέρας, ο Διάβολος κτλ.

Αυτό κάναν οι αρχαίοι μυθολόγοι για τους ητημένους ...

Το ζήτημα είναι όμως ότι οι σημερινοί Σατανιστές λατρεύουν την ιδέα του ανήθικου, κακού, μυαρού και προβαίνουν σε εγκληματικές πράξεις οδηγώντας έτσι την ψυχή τους στην αποκτήνωση αντί της θέωσης που σαν βάση έχει τις αρετές...

Μεταξύ του αρχαίου δίπολου Αρετής - Κακίας οι Σατανιστές επιλέγουν κακία...

Μ' αρέσει ρε τύπε που έχεις ασχοληθεί και με θρησκείες της Ανατολής και της Ινδίας...

Ίσως να ξέχασες για το Μονοπάτι της Αριστερής Χειρός που οδηγεί στην θέωση από έναν διαφορετικό δρόμο, από αυτόν της Δεξιάς Ατραπού. Μια θέωση στην οποία ο Εαυτός δεν χάνεται μέσα στο Όλον, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει ως ξεχωριστή Μονάδα. Βασικό του σκέλος είναι το antinomianism, δηλαδή πράξεις αντίθετες ως προς το "σωστό" και το "ηθικό" κάθε εποχής και κοινωνίας. Τις δύο προηγούμενες έννοιες τις βάζω σε εισαγωγικά, διότι ο καθένας τις ερμηνεύει όπως θέλει. Το θέμα δεν είναι το τι ακριβώς "ανήθικο" ή ενάντια στο ρεύμα κάνεις, αλλά το πώς νιώθεις εσύ κάνοντας αυτές τις πράξεις και το να μην χάνεις την ατομικότητα σου μέσα στο σύνολο, όπως προτάσσουν οι καθιερωμένες θρησκείες αγάπης, που εντάσσονται στην Δεξιά Ατραπό.

[tanipteros]

Ναι ρε τύπε, όποιος χάνει σε μια μάχη γίνεται μετά στην ιστορία ο κακός, το τέρας, ο Διάβολος κτλ.

Αυτό κάναν οι αρχαίοι μυθολόγοι για τους ητημένους ...

Το ζήτημα είναι όμως ότι οι σημερινοί Σατανιστές λατρεύουν την ιδέα του ανήθικου, κακού, μυαρού και προβαίνουν σε εγκληματικές πράξεις οδηγώντας έτσι την ψυχή τους στην αποκτήνωση αντί της θέωσης που σαν βάση έχει τις αρετές...

Μεταξύ του αρχαίου δίπολου Αρετής - Κακίας οι Σατανιστές επιλέγουν κακία...

Μ' αρέσει ρε τύπε που έχεις ασχοληθεί και με θρησκείες της Ανατολής και της Ινδίας...

Ίσως να ξέχασες για το Μονοπάτι της Αριστερής Χειρός που οδηγεί στην θέωση από έναν διαφορετικό δρόμο, από αυτόν της Δεξιάς Ατραπού. Μια θέωση στην οποία ο Εαυτός δεν χάνεται μέσα στο Όλον, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει ως ξεχωριστή Μονάδα. Βασικό του σκέλος είναι το antinomianism, δηλαδή πράξεις αντίθετες ως προς το "σωστό" και το "ηθικό" κάθε εποχής και κοινωνίας. Τις δύο προηγούμενες έννοιες τις βάζω σε εισαγωγικά, διότι ο καθένας τις ερμηνεύει όπως θέλει. Το θέμα δεν είναι το τι ακριβώς "ανήθικο" ή ενάντια στο ρεύμα κάνεις, αλλά το πώς νιώθεις εσύ κάνοντας αυτές τις πράξεις και το να μην χάνεις την ατομικότητα σου μέσα στο σύνολο, όπως προτάσσουν οι καθιερωμένες θρησκείες αγάπης, που εντάσσονται στην Δεξιά Ατραπό.

η αριστερή ατραπός μετουσιώνει την αρνητική ενέργεια της κακίας σε θετική για αυτό φτάνεις στην αποθέωση ενώ
η δεξιά ατραπός χρησιμοποιεί την θετική ενέργεια της καλοσύνης για να φτάσεις στην αποθέωση

στην αριστερή ατραπό μετουσιώνεις τις αρνητικές πράξεις δεν κυνηγάς να τις πράξεις... αλλά όσες έχεις πράξει αντί να τις ρίξεις στον Άδη να καταστραφούν τις αλλάζεις σε θετικές... δεν φτάνεις στην θέωση μέσω της κακίας και του αντίθετου στο σωστό. Το αριστερό μονοπάτι είναι χειρισμός της αρνητικότητας και είναι αδελφάκι της δεξιάς ατραπού στην ουσία...

πχ αν κάνεις μια ευχή "καλή υγίεια" είναι δεξιά ατραπός
αν κάνεις μια μετουσίωση "απεύχομαι κατάρα, καλό γίγνοιτο" είναι αριστερή ατραπός...

Οι Αγκόρι... έχουν χάσει το παιχνίδι .... πιστεύουν αν πράξουν ότι πιο αισχρό υπάρχει δεν μολύνωνται διότι είναι ήδη ενσαρκωμένοι Θεοί.

[ksk]

Αυτό κάναν οι αρχαίοι μυθολόγοι για τους ητημένους ...

Το ζήτημα είναι όμως ότι οι σημερινοί Σατανιστές λατρεύουν την ιδέα του ανήθικου, κακού, μυαρού και προβαίνουν σε εγκληματικές πράξεις οδηγώντας έτσι την ψυχή τους στην αποκτήνωση αντί της θέωσης που σαν βάση έχει τις αρετές...

Μεταξύ του αρχαίου δίπολου Αρετής - Κακίας οι Σατανιστές επιλέγουν κακία...

Μ' αρέσει ρε τύπε που έχεις ασχοληθεί και με θρησκείες της Ανατολής και της Ινδίας...

Ίσως να ξέχασες για το Μονοπάτι της Αριστερής Χειρός που οδηγεί στην θέωση από έναν διαφορετικό δρόμο, από αυτόν της Δεξιάς Ατραπού. Μια θέωση στην οποία ο Εαυτός δεν χάνεται μέσα στο Όλον, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει ως ξεχωριστή Μονάδα. Βασικό του σκέλος είναι το antinomianism, δηλαδή πράξεις αντίθετες ως προς το "σωστό" και το "ηθικό" κάθε εποχής και κοινωνίας. Τις δύο προηγούμενες έννοιες τις βάζω σε εισαγωγικά, διότι ο καθένας τις ερμηνεύει όπως θέλει. Το θέμα δεν είναι το τι ακριβώς "ανήθικο" ή ενάντια στο ρεύμα κάνεις, αλλά το πώς νιώθεις εσύ κάνοντας αυτές τις πράξεις και το να μην χάνεις την ατομικότητα σου μέσα στο σύνολο, όπως προτάσσουν οι καθιερωμένες θρησκείες αγάπης, που εντάσσονται στην Δεξιά Ατραπό.

η αριστερή ατραπός μετουσιώνει την αρνητική ενέργεια της κακίας σε θετική για αυτό φτάνεις στην αποθέωση ενώ
η δεξιά ατραπός χρησιμοποιεί την θετική ενέργεια της καλοσύνης για να φτάσεις στην αποθέωση

στην αριστερή ατραπό μετουσιώνεις τις αρνητικές πράξεις δεν κυνηγάς να τις πράξεις... αλλά όσες έχεις πράξει αντί να τις ρίξεις στον Άδη να καταστραφούν τις αλλάζεις σε θετικές... δεν φτάνεις στην θέωση μέσω της κακίας και του αντίθετου στο σωστό. Το αριστερό μονοπάτι είναι χειρισμός της αρνητικότητας και είναι αδελφάκι της δεξιάς ατραπού στην ουσία...

πχ αν κάνεις μια ευχή "καλή υγίεια" είναι δεξιά ατραπός
αν κάνεις μια μετουσίωση "απεύχομαι κατάρα, καλό γίγνοιτο" είναι αριστερή ατραπός...

Οι Αγκόρι... έχουν χάσει το παιχνίδι .... πιστεύουν αν πράξουν ότι πιο αισχρό υπάρχει δεν μολύνωνται διότι είναι ήδη ενσαρκωμένοι Θεοί.

Από την στιγμή που οι κώδικες ηθικού και ανήθικου και άρα καλού κακού ορίζονται από τις εκάστοτε κοινωνίες και μόνο με την λογική τι θέση έχουν στην πορεία της Ψυχής;
Μήπως λέω είναι τακτική των Ιερατείων;
Εξάλλου ο κοσμικός μήνας του Ιχθύος έχει το χαρακτηριστικό του φόβου...
Ενταξει δεν είναι μόνο σε αυτό τον κοσμικό μήνα αλλά εδώ έχει γίνει κανονική εμπορευματοποίηση του.