bluerose έγραψε: ↑09 Αύγ 2019, 11:39
Αυτό πως το εξηγείς;
Με το ότι δεν ξέρεις να ψάχνεις στο ίντερνετ ή (πιο πιθανό) με το ότι δεν ενδιαφέρεσαι να ψάξεις για λογική εξήγηση που θα αμφισβητήσει την πίστη σου.
http://www.greatlie.com/index.php/el/xr ... ma-i-apati
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΦΙΔΑΚΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑΣ;
Σαπίτης Malpolon insignitus (Geoffroy Saint-Hilaire, 1827)
Γενικές Πληροφορίες:
Δηλητηριώδες με ασθενές δηλητήριο. Οπισθόγλυφο*. Στην χώρα μας απαντά το υποείδος Malpolon insignitus fuscus (Fleischmann 1831). Ολικό μήκος έως 200cm, σπάνια έως 240cm. Ποικίλει σε χρωματισμούς. Έχει χαρακτηριστικό κεφάλι με έντονες τοξωτές καμπύλες ανάμεσα στο μέτωπο και το ρύγχος. Ημερόβιο, πολύ συνηθισμένο φίδι. Κινείται γρήγορα, κολυμπά και σκαρφαλώνει με ευκολία και διακρίνεται από την καλή του όραση.
Ζευγαρώνει από τον Απρίλιο έως και τον Μάιο και τα θηλυκά γεννούν 4-20 αυγά που εκκολάπτονται μετά από περίπου 2 μήνες. Τρέφεται κυρίως με σαύρες αλλά και με τρωκτικά, πτηνά, αμφίβια, καθώς επίσης και με φίδια.
Θα δαγκώσει αν πιαστεί ή πατηθεί. *Τα δόντια που εκχέουν το δηλητήριο είναι στο πίσω μέρος του στόματος πράγμα που καθιστά πολύ δύσκολη την έγχυση στον άνθρωπο. Ακόμα όμως κι αν αυτή γίνει εφικτή, το δηλητήριό του είναι ασθενές και δεν αποτελεί κίνδυνο. Τα συμπτώματα που μπορούν να προκληθούν από μεγάλη ποσότητα δηλητηρίου είναι πρήξιμο και πόνος, ίσως και πυρετό σε ευαίσθητα άτομα. Τα συμπτώματα αυτά συνήθως υποχωρούν σε μερικές ώρες, χωρίς ιατρική αγωγή. Πρώτες βοήθειες
Εξάπλωση στην Ελλάδα
σαπίτης συναντάται στη Ν. Ελλάδα (και στην Εύβοια), στη Μακεδονία, Θράκη και στα νησιά Θάσο, Σαμοθράκη, Σκόπελο, Σκιάθο, Πόρο, Ύδρα, Κω, Καστελόριζο, Χίο, Σάμο, Ρόδο και στα Επτάνησα.
Φυσικό περιβάλλον
Ο σαπίτης συναντάται σε ξηρό περιβάλλον. Προτιμά ανοιχτές, βραχώδεις εκτάσεις με διάσπαρτους θάμνους τους οποίους χρησιμοποιεί για να κρύβεται. Ακόμα, σε αμμώδης περιοχές κοντά στη θάλασσα με άφθονους θάμνους. Κάποια άτομα του είδους βρέθηκαν επίσης σε ανοιχτές περιοχές κοντά σε δάση αλλά και σε αμμώδεις περιοχές κοντά στη θάλασσα με απουσία οποιασδήποτε βλάστησης. Το υποείδος σαπίτη που συναντάται στην Ελλάδα, ο Malpolon insignitus fuscus δεν προτιμά τοποθεσίες πάνω από τα 1000 μέτρα και συνήθως βρίσκεται κάτω από το υψόμετρο των 500 μέτρων.
Διατροφή
Ο σαπίτης κυνηγά κυρίως βασιζόμενος στην καλή του όραση. Συχνά με υπερυψωμένο το πρώτο τέταρτο του σώματός του, παρατηρεί από απόσταση το υποψήφιο θύμα του και μπορεί να το κυνηγήσει ακολουθώντας το για κάποια μέτρα μέχρι την κρυψώνα του. Τρέφεται κυρίως με σαύρες, αλλά φίδια και κατά ένα ποσοστό με μικρά θηλαστικά και περιστασιακά ακόμα και με νεογνά πουλιών. Τα νεαρά άτομα του είδους, οι μικροί σαπίτες τρέφονται με έντομα.
Συμπεριφορά
Κατά την αναπαραγωγική περίοδο, τα αρσενικά μαλώνουν για τη διεκδίκηση του θηλυκού. Οι θηλυκοί σαπίτες γεννούν από 4 μέχρι 20 μακρόστενα αυγά τα οποία εναποθέτουν κάτω από πέτρες ή σε σχισμές ξύλου. Τα αρσενικά ζουν συνήθως 25 χρόνια και τα θηλυκά 15.
Δάγκωμα και Δηλητήριο
Το δάγκωμα του σαπίτη σκοτώνει το θήραμα μέσα σε λίγα λεπτά. Αλλά τα οπισθόγλυφα φίδια που συναντώνται στη χώρα μας (δυο γένη συνολικά):
κατηγορία δηλητηριωδών φιδιών το χαρακτηριστικό των οποίων είναι ο τύπος των ιοβόλων δοντιών.
Οπισθόγλυφα φίδια
Στα οπισθόγλυφα φίδια τα δόντια που εγχέουν το δηλητήριο είναι μικρότερα, δεν είναι κινητά και βρίσκονται τοποθετημένα στο πίσω μέρος της οδοντοστοιχίας. Σε γενικές γραμμές πάντως τα οπισθόγλυφα δεν θεωρούνται θανατηφόρα για τον άνθρωπο. Αφ' ενός το δηλητήριο είναι ήπιας τοξικότητας και αφ' ετέρου, στα περισσότερα είδη τα δόντια βρίσκονται αρκετά πίσω τοποθετημένα και δεν μπορούν εύκολα να δαγκώσουν παρά μόνο κάποιο δάχτυλο
δεν θεωρούνται επικίνδυνα για τον άνθρωπο μιας και τα δόντια που εκχέουν το δηλητήριο βρίσκονται στο πίσω μέρος της επάνω σιαγόνας και το φίδι θα πρέπει να μασουλάει για αρκετή ώρα το δαγκωμένο άκρο για να μπορέσει να εγχύσει ποσότητα δηλητηρίου ικανή να προκαλέσει σοβαρή ζημιά.
ΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΟ "ΘΑΥΜΑ";
Είδαμε πως τα φίδια γενούν τα αυγά τους σε σχισμές βράχων και σχισμές του εδάφους μέχρι τα μέσα Μαίου και χρειάζονται δύο ολόκληρους μήνες να εκκολαφθούν. Στα μέσα Ιουλίου τα αυγά αρχίζουν να σκάζουν και από μέσα τους ξεπηδούν τα νεαρά φιδάκια τα οποία μοιάζουν πάρα πολύ με σκουλήκια που δεν ξεπερνούν τα δύο με τρία εκατοστά.
Η μοναδική προστασία τους από τα αρπακτικά πουλιά, τα ποντίκια και τις αλεπούδες είναι οι σχισμές και οι τρύπες μέσα στα βράχια στα οποία παραμένουν μέχρι να αποκτήσουν το μέγεθος που θα τα κάνει λιγότερο ευάλωτα στους φυσικούς τους εχθρούς. Ένα μήνα αργότερα τα νεαρά φιδάκια έχουν μεγαλώσει ακόμα περισσότερο και το μήκος τους έχει φτάσει περίπου τα είκοσι εκατοστά. Σε αυτό το μέγεθος μπορούν να εξέρχονται που και που από τις σχισμές τους για να κυνηγήσουν έντομα αλλά συνεχίζουν την κάλυψή τους κάτω από την γη καθώς οι κινήσεις τους είναι νωχελικές έτσι ώστε να καταναλώνουν λιγότερη ενέργεια η οποία οδηγεί και στις χαμηλότερες διατροφικές απαιτήσεις. Η φύση τα έχει εφοδιάσει με διάφορους μηχανισμούς προστασίας, αν και οι απώλειες είναι πολύ υψηλές καθώς ένα 5% καταφέρνει να φτάσει στην ενηλικίωση.
Ένας από τους μηχανισμού είναι η ευαισθησία του σώματός τους στον κραδασμό που είναι χρήσιμη στην προειδοποίηση επερχομένου σεισμού. Καθώς τα ίδια δεν έχουν ακοή, μπορούν να λαμβάνουν τους σεισμικούς υπόηχους που προηγούνται από έναν σεισμό και να αντιδρούν με την ομαδική διαφυγή από τις τρύπες και τις σχισμές του υπεδάφους ώστε να αποφύγουν την πιθανή καταπλάκωσή τους. Ακόμα περισσότερο τα ενήλικα φίδια αντιλαμβάνονται επί μακρού χρόνου τον επερχόμενο σεισμό με αποτέλεσμα να μην γεννούν καθώς η μητέρα φύση προνοεί για αυτά πως θα είναι μάταιη η αναπαραγωγή.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Εδώ τώρα έρχεται και το παραμύθι των χριστιανών, καθώς οι άγιοι πατέρες δεν χάνουν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν την άγνοια του πιστού. Ένα μήνα σχεδόν μετά την εκκόλαψη του Σαπίτη, έρχεται η γιορτή της Παναγίας στις 15 Αυγούστου. Οι τρείς καμπάνες από το καμπαναριό της Παναγίας Λουγκουβάρδας που είναι κτισμένο πάνω στα βράχια, ξεχωριστά από το ναό και σε διαφορετική θέση, αρχίζουν να κτυπούν από την παραμονή της γιορτής. Το τί συμβαίνει από την στιγμή εκείνη κάτω από το καμπαναριό και το γύρω υπέδαφος, θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με την ομαδική φυγή ανθρώπων από μία πόλη που βρίσκεται υπό βομβαρδισμό. Ο ήχος από τις καμπάνες μετατρέπεται σε κραδασμούς πάνω στο καμπαναριό που μεταφέρονται μέσω των θεμελίων του στα βράχια και το υπέδαφος. Τα φίδια αντιλαμβάνονται τους κραδασμούς, τους μεταφράζουν ως επερχόμενο σεισμό και αρχίζουν την ομαδική έξοδο προς την επιφάνεια για την αναζήτηση της σωτηρίας τους. Καθώς είναι νωχελικά λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, περιφέρονται γύρω από την εκκλησία όπου οι πιστοί τα πιάνουν και τα τοποθετούν πάνω στις εικόνες ή τα κρατούν στα χέρια τους νομίζοντας πως είναι ευλογημένα. Τα μικρά αυτά φιδάκια, αν και έχουν δηλητήριο όπως είδαμε πιο πάνω, είναι εντελώς ακίνδυνα για τον άνθρωπο. Η διαφορές των χρωματισμών των νεαρών φιδιών από τους ενήλικες γονείς του είδους σαπίτι, κάνει τους χριστιανούς να ισχυρίζονται πως πρόκειται για ιδιαίτερο είδος φιδιού το οποίο είναι ευλογημένο και ζει όλο το χρόνο κάτω από την γη για να εμφανισθεί μόνο τις ημέρες της γιορτής.