Γέροντες της εποχής μας - Άγιος Παΐσιος

Θρησκείες, Θεοί και παραδόσεις.

Συντονιστής: ΟΥΤΙΣ

bluerose
Δημοσιεύσεις: 9426
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 22:08

Γέροντες της εποχής μας - Άγιος Παΐσιος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από bluerose » 11 Απρ 2019, 02:28

Εικόνα

Κάποια από τα συνταρακτικά γεγονότα που συνέβησαν στο τέλος της δεκαετίας του ’80 ο Όσιος όχι μόνον τα έμαθε με την προσευχή, αλλά και τα είχε δει με «την πνευματική τηλεόραση» πολλά χρόνια πριν συμβούν.

Την πτώση του κομμουνισμού στην Ρωσία και στα άλλα κομμουνιστικά κράτη την είχε προφητεύσει δέκα χρόνια νωρίτερα. Το 1979 είχε πει: «Ο κομμουνισμός θα πέσει. Η Σοβιετική Ένωση θα διαλυθεί και θα γίνει πολλά κρατίδια.

bluerose
Δημοσιεύσεις: 9426
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 22:08

Re: Γέροντες της εποχής μας - Άγιος Παΐσιος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από bluerose » 11 Απρ 2019, 02:29

Εικόνα


Το 1988 είπε σε μια παρεά:

― Στην Παλαιά Διαθήκη, για τις αμαρτίες του λαού, ο Θεός είχε αφήσει τρεις γενιές υπόδουλες στην Βαβυλώνα και μετά οικονόμησε και ελευθερώθηκαν. Κάθε γενιά αριθμεί είκοσι πέντε χρόνια. Τρία επί είκοσι πέντε πόσο κάνει;

― Εβδομήντα πέντε, του είπαν.

― Το 1917 έγινε η ρωσική επανάσταση, συν 75 πόσο κάνει; τους ρώτησε.

― 1992, απάντησαν.

Και αμέσως ο Όσιος άλλαξε θέμα. Πράγματι, έως το 1992 είχαν πέσει όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης.

bluerose
Δημοσιεύσεις: 9426
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 22:08

Re: Γέροντες της εποχής μας - Άγιος Παΐσιος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από bluerose » 11 Απρ 2019, 02:37

Βίος

SpoilerShow

Ο Όσιος πατήρ Παΐσιος ο Αγιορείτης γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς, τον Πρόδρομο και την Ευλαμπία Ενζεπίδη, στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου του 1924 μ.Χ., λίγες μέρες πριν από τη φυγή των Φαρασιωτών από την πατρώα γη για την Ελλάδα. Στη βάπτισή του, ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (βλέπε 10 Νοεμβρίου), ο πλήρης ημερών και αγιότητος βίου κοσμούμενος ιερέας των Φαράσων, τον ονόμασε Αρσένιο, «για να τον αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είπε.

Στην Ελλάδα, η οικογένεια του μικρού Αρσενίου εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου, όπου ο ίδιος πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Γαλουχούμενος με τις διηγήσεις για το θαυμαστό βίο του Αγίου Αρσενίου, έλεγε ότι θα γίνει μοναχός από την ηλικία των 5 ετών! Και αφού έμαθε να διαβάζει, αγαπημένη του ασχολία υπήρξε η ανἀγνωση των βίων των Αγίων, των οποίων εμιμείτο τους ασκητικούς αγώνες με θερμό ζήλο.

Μετά από τις εγκύκλιες σπουδές του δε θέλησε να συνεχίσει στα γράμματα, αλλά προτίμησε να μιμηθεί το Χριστό και μαθήτευσε στην τέχνη του ξυλουργού, την οποία άσκησε με επιμέλεια και δεξιοσύνη. Στην ηλικία των 15 ετών αξιώθηκε της θέας του Κυρίου, για ένα μόνο φιλότιμο λογισμό, μέσω του οποίου απέκρουσε μία δαιμονική προσβολή του πειρασμού της απιστίας. Από τότε φούντωσε μέσα του ακόμη περισσότερο η φλόγα της αγάπης του Θεού και ο πόθος για τη μοναχική ζωή.

Ακολούθησαν καιροί ταραχής και αναστάτωσης για την Ελλάδα, λόγω της ξένης Κατοχής και του εμφυλίου πολέμου. Ο Όσιος όμως, τόσο ως πολίτης όσο και ως στρατιώτης κατά τη θητεία του (1945 - 1949 μ.Χ.), επέδειξε απαράμιλλο θάρρος και αυτοθυσία. Ήταν πρόθυμος να δώσει κάθε στιγμή και τη ζωή του ακόμα για τη σωτηρία των άλλων. Ευρισκόμενος μάλιστα συχνά μέσα στον καταιγισμό των φονικών πυρών, συνέβη να σώσει με τις θερμές προσευχές του πολλούς στρατιώτες, αλλά να σωθεί και ο ίδιος με τρόπο θαυμαστό.

Επειδή το μεγαλύτερο διάστημα της στρατιωτικής του θητείας το υπηρέτησε με την ειδικότητα του ασυρματιστή, πολλές εκδόσεις αφιερωμένες στη ζωή του Οσίου τον αναφέρουν ως «Ασυρματιστή του Θεού». Μάλιστα, ο Όσιος φέροντας ως παράδειγμα την ειδικότητά του στον στρατό, απάντησε σε κάποιον που αμφισβητούσε τη χρησιμότητα της μοναχικής ζωής ότι οι μοναχοί είναι «ασυρματιστές του Θεού», εννοώντας την θερμή τους προσευχή και την έγνοια τους για την υπόλοιπη ανθρωπότητα.

Ύστερα και από αυτές τις περιπέτειες, θέλησε να καταταγεί στο αγγελικό τάγμα των μοναχών, με τα φτερά που δίνει ο θείος έρωτας. Έτσι, μετέβη στο Άγιον Όρος, αναζητώντας έναν οδηγό για τη ζωή της κατά Θεόν ησυχίας. Δεν κατάφερε όμως να εκπληρώσει αμέσως τον πόθο του. Παράλληλα, οι δικοί του βρέθηκαν την ίδια περίοδο σε μεγάλη οικονομική δυσκολία, οπότε τον κάλεσαν να τους βοηθήσει. Έτσι, επέστρεψε στην Κόνιτσα και εργάστηκε ως μαραγκός. Μετά από 3 χρόνια όμως (1953 μ.Χ.), σε ηλικία 29 ετών πλέον, εγκατέλειψε τα πράγματα του κόσμου και επέστρεψε στην Αθωνική Πολιτεία.

Αφού περιήλθε σκήτες και καλύβες, ακολούθησε τελικά τη συμβουλή ενός σεβάσμιου γέροντα και εντάχθηκε στην αδελφότητα της Ιερά Μονή Εσφιγμένου, γνωστής τότε για την αυστηρή της τάξη. Εκεί έζησε μέσα στην ολοτελή υπακοή και επιδόθηκε σε υπέρμετρη άσκηση, υπερβάλλοντας σε κόπους για χάρη του Χριστού και των αδελφών του. Έτσι, στις 27 Μαρτίου 1954 μ.Χ. εκάρη μοναχός. Έλαβε ρασοευχή και το όνομα Αβέρκιος. Έχοντας όμως άσβεστο μέσα του τον πόθο για τον ησύχιο και απράγμονα βίο, πήρε την ευλογία του Ηγουμένου και πήγε να μονάσει στην Ιερά Μονή Φιλοθέου, που ήταν τότε σε κατάσταση ιδιόρρυθμη. Εκεί προετοιμάστηκε για τη ζωή του ερημίτη, κάτω από την καθοδήγηση ενός διακριτικού και σοφού γέροντα, του γέροντα Συμεών. Στις 12 Μαρτίου 1956 μ.Χ., εκάρη μικρόσχημος μοναχός και έλαβε το όνομα «Παΐσιος», χάρη στο Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο τον β΄, ο οποίος ήταν και συμπατριώτης του.

Τον Αύγουστο του 1958 μ.Χ., υπακούοντας σε θεία βουλή, δεν εγκαταστάθηκε στην έρημο, για την οποία προετοιμαζόταν, αλλά στην κατεστραμμένη Ιερά Μονή της Παναγίας του Στομίου, που βρίσκεται κοντά στην Κόνιτσα. Σε αυτήν έζησε 4 χρόνια, ζώντας ισάγγελο βίο, παλεύοντας με τους πειρασμούς, ευεργετώντας τους ανθρώπους της περιοχής, σώζοντας πολλούς από τις διδασκαλίες των προτεσταντικών ομάδων που δρούσαν εκεί, και ανακαινίζοντας με πολύ μόχθο το Μοναστήρι.

Τo 1962 μ.Χ., όταν και ολοκληρώθηκε το έργο της ανακαίνισης και ο κίνδυνος από τις ετερόδοξες ομάδες εξέλιπε, ο Όσιος παρακαλούσε μέσα στους πειρασμούς, που καθημερινά τον πολιορκούσαν, θερμά το Θεό να του δείξει το δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει. Έτσι, δέχθηκε ως θεόσταλτη την πρόσκληση κάποιου ιεροδιακόνου να τον συνοδεύσει στο θεοβάδιστο Όρος του Σινά. Πάνω σε κείνον τον άνυδρο και ξερό τόπο, στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης, έζησε επιτέλους αυτό που χρόνια ποθούσε, την προς Θεόν μόνωση.

Αγωνιζόμενος με πολλή ταπείνωση, διαρκή νηστεία, ακατάπαυστη αγρυπνία και αδιάλειπτη προσευχή, κατάφερε να υπερνικήσει τις παγίδες του μισόκαλου εχθρού και να απολαύσει την ένωση με το Θεό. Γεμάτος από τη χάρη της θείας παρακλήσεως, απολάμβανε την κατά Θεόν ευφρόσυνη μέσα στο καμίνι της απαράκλητης ερήμου. Έγινε μάλιστα ιδιαίτερα αγαπητός στους Βεδουίνους, δίνοντάς τους τρόφιμα με χρήματα από την πώληση στους προσκυνητές ξύλινων σταυρών που έφτιαχνε ο ίδιος.

Δεν θα υπήρχε, έτσι, κανένας λόγος να εγκαταλείψει το στάδιο εκείνο της αρετής, εάν – φεύ! – δεν ενέσκηπτε η σωματική ασθένεια από το τραχύ κλίμα, η οποία τον ανάγκασε να επιστρέψει στην κατά σάρκα πατρίδα του. Επανερχόμενος στο Άγιον Όρος το 1964 μ.Χ., δεν ελάττωσε το πλήθος των ασκητικών αγώνων του, παρά την καταβολή του σώματος, καθώς στο πνεύμα διατηρούσε την πρότερη ζέση του. Ζώντας λοιπόν ως ξένος και παρεπίδημος στη γη, έφτασε να γίνει πολίτης του ουρανού.

Έχοντας, συνεπώς, την πράξη ως την «επίβασιν» της θεωρίας, έφτασε σε υψηλά μέτρα και έγινε κοινωνός θείων μυστηρίων. Εντρύφησε έτσι και στην ωραιότητα του Κυρίου, ενώ επιπλέον έτυχε και της Θεομητορικής ευλογίας. Συνομίλησε με αγίους που εμφανίστηκαν μπροστά του, βίωσε την όραση του Άγγελου Φύλακά του, άκουσε αγγελικούς ύμνους και καταυγάσθηκε από το ουράνιο φως.

Το 1966 μ.Χ. ασθένησε σοβαρά και εισήχθη στο Κέντρο Νοσημάτων Θώρακος Βορείου Ελλάδας (Νοσοκομείο Παπανικολάου). Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, με αποτέλεσμα μερική αφαίρεση των πνευμόνων. Στο διάστημα μέχρι να αναρρώσει και να επιστρέψει στο Άγιον Όρος φιλοξενήθηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού στη Σουρωτή. Επέστρεψε στο Άγιον Όρος μετά την ανάρρωσή του και το 1967 μ.Χ. μετακινήθηκε στα Κατουνάκια και συγκεκριμένα στο Λαυρεώτικο κελί του Υπατίου (Βλάχικα).

Στις 12 Αυγούστου 1968 μ.Χ. ο Όσιος Παΐσιος, εισήλθε στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα και μόνασε στο κελί του Τιμίου Σταυρού.

Το 1979 μ.Χ. αφήνει τον Τίμιο Σταυρό και αναζητώντας κελί πηγαίνει στην εγκαταλελειμμένη «Παναγούδα». Εκεί ο Όσιος εργάστηκε σκληρά για να δημιουργήσει ένα κελί με «ομόλογο», όπου και έμεινε μέχρι και το τέλος τη ζωής του. Από την εποχή που εγκαταστάθηκε στην Παναγούδα πλήθος λαού τον επισκεπτόταν. Ήταν μάλιστα τόσο το πλήθος ώστε να υπάρχουν και ειδικές σημάνσεις που επεσήμαναν τον δρόμο προς το κελί του, ώστε να μην ενοχλούν οι επισκέπτες τους υπολοίπους μοναχούς. Επίσης δεχόταν πάρα πολλές επιστολές. Όπως έλεγε ο Όσιος στενοχωρείτο πολύ, γιατί από τις επιστολές μάθαινε μόνο για διαζύγια και ασθένειες ψυχικές ή σωματικές. Παρά το βεβαρημένο πρόγραμμά του, συνέχιζε την έντονη ασκητική ζωή, σε σημείο να ξεκουράζεται ελάχιστα, 2 με 3 ώρες την ημέρα. Εξακολούθησε όμως να δέχεται και να προσπαθεί να βοηθήσει τους επισκέπτες. Συνήθιζε επίσης να φτιάχνει «σταμπωτά» εικονάκια τα οποία χάριζε στους επισκέπτες σαν ευλογία.

Σε όλη αυτήν την καθημερινή κούραση του Οσίου Παϊσίου έρχονται να προστεθούν και τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του οι πόνοι από τις διάφορες αρρώστιες όπως κολίτιδα, η οποία του άφησε μόνιμα δυσπεπτικά, βουβωνοκήλη και κυρίως από τον καρκίνο που του είχε διαγνωσθεί, γίνονταν όλο και περισσότεροι. Παρ' όλ' αυτά όμως αυτός ήταν ήρεμος και υπέμενε χωρίς να διαμαρτύρεται καθόλου. Αντιθέτως συνέχιζε να προσεύχεται για όλους.

Μετά το 1993 μ.Χ. παρουσίαζε αιμορραγίες για τις οποίες αρνούνταν να νοσηλευτεί, λέγοντας ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα». Το Νοέμβριο του ίδιου έτους βγήκε για τελευταία φορά από το Άγιον Όρος και πήγε στη Σουρωτή, στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου για τη γιορτή του Αγίου Αρσενίου (10 Νοεμβρίου). Εκεί έμεινε για λίγες μέρες και ενώ ετοιμαζόταν να φύγει ασθένησε και μεταφέρθηκε στο Θεαγένειο, όπου έγινε διάγνωση για όγκο στο παχύ έντερο. Θεώρησε τον καρκίνο εκπλήρωση αιτήματός του προς το Θεό και ωφέλιμο για την πνευματική του υγεία. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1994 μ.Χ. χειρουργήθηκε. Παρότι η ασθένεια δεν έπαυσε, αλλά παρουσίασε μεταστάσεις στους πνεύμονες και στο ήπαρ, ο Όσιος ανακοίνωσε την επιθυμία του να επιστρέψει στο Άγιον Όρος στις 13 Ιουνίου. Ο υψηλός πυρετός όμως και η δύσπνοια τον ανάγκασαν να παραμείνει.

Στο τέλος του Ιουνίου οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι τα περιθώρια ζωής του ήταν δύο με τρεις εβδομάδες το πολύ. Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου (γιορτή της Αγίας Ευφημίας) κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς πόνους της ασθένειάς του. Κοιμήθηκε την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 μ.Χ. και ώρα 11:00 και ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.




bluerose
Δημοσιεύσεις: 9426
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 22:08

Re: Γέροντες της εποχής μας - Άγιος Παΐσιος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από bluerose » 11 Απρ 2019, 02:40

Θαύματα
SpoilerShow
Τον Οκτώβριο του 1989 το πνευματικό ραντάρ του Πατρός Παϊσίου «είχε πιάσει» και την καταστροφή μιας γέφυρας στην Αμερική. Ενώ συζητούσε με κάποιον επισκέπτη στην αυλή της Παναγούδας, άρχισε ξαφνικά να κάνει τον σταυρό του και να λέγει: «Παναγία μου! Σεισμός!». Χτυπούσε τα χέρια του στα γόνατα και έλεγε: «Πάει η γέφυρα! Θεέ μου, προστάτεψε τους ανθρώπους!». Ο επισκέπτης κοίταζε με απορία, ώσπου ο Γέροντας συνήλθε και συνέχισαν τη συζήτηση. Έφυγε παραξενεμένος, αλλά την επόμενη μέρα διάβασε στην εφημερίδα: «Μεγάλος σεισμός στο Σαν Φρανσίσκο. Έπεσε μία γέφυρα







bluerose
Δημοσιεύσεις: 9426
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 22:08

Re: Γέροντες της εποχής μας - Άγιος Παΐσιος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από bluerose » 13 Απρ 2019, 00:10

12 Μαρτίου 2019 παρουσιάστηκε σε όραμα ό Άγιος Παϊσιος, μέ τό μαύρο καλογερικό του ράσο καί είπε τα εξής:

O πάρα πολύ πιστός και πολύ καλός μου φίλος Ν., που δύο φορές η ζωή του σώθηκε θαυμαστά από την Θεία Χάρη, μου έστειλε το ακόλουθο κείμενο-μαρτυρία:

Αδελφέ μου εν Κυρίω Ηλία

Μετά αγάπης, φόβου Θεού και Πίστεως, σου αποστέλλω ηλεκτρονικά το χθεσινό και ολοζώντανό μου όραμα. Και αυτό βεβαίως το κάνω, τόσο μετά από ιερά εξομολόγηση που έκανα όσο, επίσης, και μετά από τήν ευλογία που μου έδωσε ο Γέροντας μου! Άκου αδελφέ. Και διάβασε τα επόμενα, σε παρακαλώ:
«Είς τό όνομα τού Πατρός καί τού Υιού καί τού Αγίου Πνεύματος. Αμήν!

Ξημερώματα Τρίτης, χθες 12 Μαρτίου, μού παρουσιάστηκε σε όραμα ό Άγιος Παϊσιος, μέ τό μαύρο καλογερικό του ράσο καί μού είπε τα εξής:


Οι Έλληνες θά πάθουν κακό, διότι δέν έχουν μετάνοια. Νά ετοιμάζεστε, διότι παιδί μου είστε πολύ κοντά. Μετανοείτε παιδάκι μου καί νά είστε κοντά στά μυστήρια Του Κυρίου Ιησού Χριστού μας!


Επίσης, στην περιοχή πού σκοπεύεται να πάτε για μεγαλύτερη ασφάλεια, κατά τα επερχόμενα γεγονότα, να μη το κάνετε! Νά παραμείνετε εκεί όπου είστε τώρα! Και να μή πάτε εκεί, για όπου ήδη ξεκινήσατε. Διότι, εκείνο το σημείο που επιλέξατε, δέν είναι παιδί μου ασφαλές. Εσύ, Ν., νά παραμείνεις στό χωριό!
Ακόμη, νά πεις τού Γ., νά αλλάξει τήν πόρτα στό σπίτι του, γιατί δέν είναι σωστή καί νά παραμείνει εκεί!
Στήν Κ., νά της πεις νά φύγει από τό σπίτι της και νά πάει στό χωριό της!
Καί τού Γέροντα σου νά τού πεις, ότι είναι δικός μου στρατιώτης. Καί ενώ κάποιοι θά προσπαθήσουν να τού πούνε νά αλλάξει, αυτός νά παραμείνει πνευματικά έτσι όπως είναι μέχρι σήμερα! Έχει δουλειά. Πολύ δουλειά! Νά τού πεις!
Παιδί μου Ν.: Γρηγορείτε, τ’ ακούς; Γρηγορείτε!…
– Μέγα το Όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού!
– Άγιε Παϊσιε πρέσβευε υπέρ της Ελλάδας και των Ελλήνων! Αμήν».
Ηλίας Δ. Καλλιώρας
Συγγραφέας, Καθηγητής και πρώην βουλευτής Φθιώτιδας.

brb και tyt
Μέλη που αποχώρησαν
Δημοσιεύσεις: 6812
Εγγραφή: 17 Οκτ 2018, 15:11

Re: Γέροντες της εποχής μας - Άγιος Παΐσιος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από brb και tyt » 13 Απρ 2019, 00:33

Ο (πρώην) συγχοροδός Παναγιώτης μου είπε για τις επισκέψεις του στον Παίσιο.

Την πρώτη φορά που τον επισκέφτηκε έκανε μεγάλη διαδρομή περπατώντας σε δύσκολες συνθήκες από την ζέστη του κατακαλόκαιρου. Οι γέροντες που ρωτούσε αν πηγαίνει στη σωστή διαδρομή του μιλούσαν με θαυμασμό για τον Παίσιο σε σημείο να νομίσει ότι τον δουλεύουν.

Ξαναπήγε κι άλλες φορές. Μία απ' αυτές όταν πλησίαζε άκουσε τον Παίσιο να του φωνάζει ''Παναγιώτη διώξε το κακό''. Γύρισε πίσω και είδε ένα πλάσμα σαν λύκο αλλά μεγαλύτερο. Έκανε τον σταυρό του και εξαφανίστηκε.
Ο Λεωνίδας, ο Κολοκοτρώνης και οι Ταγματασφαλίτες
Γάταρος έγραψε:
05 Φεβ 2019, 15:27

bluerose
Δημοσιεύσεις: 9426
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 22:08

Re: Γέροντες της εποχής μας - Άγιος Παΐσιος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από bluerose » 13 Απρ 2019, 00:36

Μπορώ να γράψω εκατοντάδες τέτοιες ιστορίες σαν αυτή που έγραψες είναι μέσα στο λεγόμενο πορτοκάλι βιβλίο του Κ Ζουρνατζογλου Μαρτυρίες Προσκυνητών. Αληθινές διότι εκεί έχει μαρτυρία κι άτομο δικό μου

Ανάμφισβητητα είναι ένας μεγάλος Άγιος
Κι έχει αφήσει στρατιώτες κληρικούς ναι.
Με τους οποίους συν- λειτούργησε καθήμενος ταπεινά στην έξοδο της πύλης του εκάστοτε ναού, ως γνωστό δεν ήταν ο ίδιος κληρικός παρά μοναχός. Τους οποίους διάλεξε κι έγιναν κληρικοί μετά, τους οποίους συμβούλευε. Μας άφησε παρακαταθήκη

Αγαπούσε πολυ την Ελλάδα, πολύ


Κι επίσης ο Κ Καλλιώρας είναι ένα πρόσωπο εμπιστοσύνης στην εκκλησία
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος bluerose την 13 Απρ 2019, 00:48, έχει επεξεργασθεί 2 φορές συνολικά.


bluerose
Δημοσιεύσεις: 9426
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 22:08

Re: Γέροντες της εποχής μας - Άγιος Παΐσιος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από bluerose » 13 Απρ 2019, 00:52

brb και tyt έγραψε:
13 Απρ 2019, 00:33
Ο (πρώην) συγχοροδός Παναγιώτης μου είπε για τις επισκέψεις του στον Παίσιο.

Την πρώτη φορά που τον επισκέφτηκε έκανε μεγάλη διαδρομή περπατώντας σε δύσκολες συνθήκες από την ζέστη του κατακαλόκαιρου. Οι γέροντες που ρωτούσε αν πηγαίνει στη σωστή διαδρομή του μιλούσαν με θαυμασμό για τον Παίσιο σε σημείο να νομίσει ότι τον δουλεύουν.

Ξαναπήγε κι άλλες φορές. Μία απ' αυτές όταν πλησίαζε άκουσε τον Παίσιο να του φωνάζει ''Παναγιώτη διώξε το κακό''. Γύρισε πίσω και είδε ένα πλάσμα σαν λύκο αλλά μεγαλύτερο. Έκανε τον σταυρό του και εξαφανίστηκε.
Ο : λύκος: ήταν κάποια αμαρτία του
Ή αντίθετα, έκανε κάτι καλό και ήταν πειρασμός που φέρνει κάτι, αν και για το καλό ακόμη δεν πάρεις ευλογία.
Εντάξει δε λέμε για το πενηνταλεπτο στα φαναρια. Αυτό είναι βασικό. Η υπέρβαση θέλει οδηγό

Αυτά ξερω

bluerose
Δημοσιεύσεις: 9426
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 22:08

Re: Γέροντες της εποχής μας - Άγιος Παΐσιος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από bluerose » 13 Απρ 2019, 01:01

Πώς συγκεντρώθηκαν οοοολες οι μαρτυρίες ( ούτε οι μισές είναι χιλιάδες)
Από άτομο στο βορρα από άτομο στο νότο;
Που βρήκαν τον Κ. Ζουρνατζογλου; Πώς ξεραν ότι γράφει βιβλίο;
Κατά Θεία παραχώρηση

Πρώτη φορά που πήγε στο Γέροντα ο στρατιωτικός Κ Ζουρνατζογλου δλ δεν ήταν καν δημοσιογραφος...του έδωσε ένα μαρκαδόρο!

Στο: 1:24:45

Τελευταία επεξεργασία από το μέλος bluerose την 13 Απρ 2019, 01:12, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.

mao mao
Δημοσιεύσεις: 7315
Εγγραφή: 12 Μάιος 2018, 23:33

Re: Γέροντες της εποχής μας - Άγιος Παΐσιος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από mao mao » 13 Απρ 2019, 01:11

blue, τι πήγε στραβά;

bluerose
Δημοσιεύσεις: 9426
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 22:08

Re: Γέροντες της εποχής μας - Άγιος Παΐσιος

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από bluerose » 13 Απρ 2019, 01:14

Από πάντα ήμουν στραβά δλ κοντά αν αυτό εννοεις
Απλώς δεν υπάρχει τίποτε αισιόδοξο στην Ελλάδα κοινωνικοοικονομικώς παρά έμεινε η θρησκεία
Για πες με τι να ασχοληθώ;

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “Θρησκειολογία”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών