"Είμαι χριστιανός, ως εκ τούτου δεν δύναμαι να είμαι Έλλην

[μίστερ μαξ]

"Είμαι χριστιανός, ως εκ τούτου δεν δύναμαι να είμαι Έλλην"

Γεννάδιος Σχολάριος, ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης

http://www.delphys.gr/Epistoli8.htm

[Ju-87]

Συγχαρητηρια μπουφε. Ανακαλυψες την Αμερικη για δευτερη φορα μετα απο 500 χρονια...

[μίστερ μαξ]

Συγχαρητηρια μπουφε. Ανακαλυψες την Αμερικη για δευτερη φορα μετα απο 500 χρονια...

Και εσεις ελληνορθόδοξος;

[Βινόσαυρος]

Ο Γεννάδειος είναι ένα πολύ ενδιαφέρον πρόσωπο στην ιστορία γενικά
και στην ιστορία της ινσταμπουλ. Βοήθησε πολύ στην ειρηνική εγκαθίδρυση
των οθωμανών στο βυζάντιο και μείωσε πολύ την όποια πιθανή αντίσταση.

[Nero]

Ο Γεννάδειος είναι ένα πολύ ενδιαφέρον πρόσωπο στην ιστορία γενικά
και στην ιστορία της ινσταμπουλ. Βοήθησε πολύ στην ειρηνική εγκαθίδρυση
των οθωμανών στο βυζάντιο και μείωσε πολύ την όποια πιθανή αντίσταση.

όχι που δεν θα ταυτιζόσουν με πεμπτοφαλαγγίτες σαν τον Γεννάδιο. Προδόταρε

[Βινόσαυρος]

Ο Γεννάδειος είναι ένα πολύ ενδιαφέρον πρόσωπο στην ιστορία γενικά
και στην ιστορία της ινσταμπουλ. Βοήθησε πολύ στην ειρηνική εγκαθίδρυση
των οθωμανών στο βυζάντιο και μείωσε πολύ την όποια πιθανή αντίσταση.

όχι που δεν θα ταυτιζόσουν με πεμπτοφαλαγγίτες σαν τον Γεννάδιο. Προδόταρε

εκείνες τις εποχές δεν υπήρχαν καθαροί ανθέλληνες
πρέπει να κάνουμε μια εκλεκτική αξιολόγηση
μερικοτήτων και όχι ολοτήτων.

[Κουρκούας]

Από βοθρομπλογκ σε βοθρομπλογκ ο μαξ. Τί έγινε ρε πστ μου, η χρυσαυγιτίαση διαδίδεται ανεξέλεγκτα πλέον;

Είναι αλήθεια γιατί το διάβασα στο ίντερνετ.

[Jolly Roger]

Στο παλιό είχε ποσταριστεί κάπου 569 φορές και στο καινούριο σίγουρα άλλες 3-4.

[Al Bundy]

''Ω ταλαίπωρος Ελλάς, δεν ανεστήθης εκ του τάφου, απλώς ήλλαξες τάφον, απ' τον Τουρκικόν εις τον Χριστιανικόν'' .

[Alchemist501]

Σωστά λέει. "Έλληνες" λέγονταν ειδωλολάτρες τότε.

[koukouvagia]

Άλλωστε το ιερατείο φροντίζει να θυμίζει αυτό, πως χριστιανισμός και ελληνισμός δεν είναι το ίδιο, με τα Αναθέματα κατά των Ελλήνων, τα οποία ψέλνουν κάθε Κυριακή της Ορθοδοξίας στις εκκλησίες.

[Ζαποτέκος]

"Είμαι χριστιανός, ως εκ τούτου δεν δύναμαι να είμαι Έλλην"

Γεννάδιος Σχολάριος, ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης

http://www.delphys.gr/Epistoli8.htm

Δεν έχει παλιώσει αυτό ;

«Έλλην ων τήι φωνήι, ουκ αν ποτέ φαίην Έλλην είναι, δια το μη φρονείν ως εφρόνουν ποτέ οι Έλληνες· αλλ' από της ιδίας μάλιστα θέλω ονομάζεσθαι δόξης. Και ει τις έροιτό με τις ειμί, αποκρινούμαι χριστιανός είναι»

Πράγματι ο Σχολάριος έχει αναφέρει ότι δεν είναι Έλληνας αλλά χριστιανός σε ένα σύγγραμμά του, το οποίο ονομάζεται «Ἔλεγχος τῆς ἰουδαϊκῆς νῦν πλάνης». Σε αυτό ο Σχολάριος συζητά με έναν Ιουδαίο στο θρήσκευμα. Είναι αυτονόητο ότι σε συζητήσεις με αλλόθρησκους πάνω στο ζήτημα της αληθινής θρησκείας ένας χριστιανός (κι οποιοσδήποτε) θα πρόβαλε την θρησκευτική του ιδιότητα, και έτσι έπραξε ο Σχολάριος. Διαλεγόμενος με έναν Ιουδαίο θα μιλούσε με όρους θρησκευτικού αυτοπροσδιορισμού. Αυτοπροσδιορίζεται ως Βυζάντιος εκ γενετής, ως Θετταλός λόγω καταγωγής, απορρίπτει το Έλλην λόγω παγανισμού και αυτοπροσδιορίζεται ως χριστιανός. Τίποτε το μεμπτό σε όλα αυτά όσον αφορά στην δήλωση της εθνικής καταγωγής του: δεν λέει ότι δεν είναι εθνικά Έλληνας αλλά ότι δεν είναι παγανιστής.

Γεννάδιος Σχολάριος :

«Ἑλλήνων γάρ ἐσμεν παῖδες»

«Ἑλλάς, ἡ πρὸς ἡμῖν αὕτη καὶ ἀρχαία πατρὶς ἡμῶν».


O Σχολάριος αποκαλεί τον Λουκά Νοταρά τον καλύτερο από όλους τους Έλληνες : «βέλτιστε τῶν νῦν Ἑλλήνων ἁπάντων»

Σε γράμμα του προς τον βασιλιά της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας («τῷ βασιλεῖ Τραπεζοῦντος», 1449/50) ο Σχολάριος του λέει ότι κοσμεί το γένος των Ελλήνων: «κοσμεῖς δὲ ἄρα τοιοῦτος ὢν τὸ γένος ἅπαν Ἑλλήνων».

Στον «Παραμυθητικὸν τῷ βασιλεῖ Κωνσταντίνω ἐπὶ τῇ μεταστάσει τῆς δεσποίνης τῆς μητρὸς αὐτοῦ», για τον θάνατο της μητέρας του αυτοκράτορα, Ελένης, γράφει: «ὅσοι τῶν Ἑλλήνων ἢ Ρωμαίων τοῦ πράγματος ὕστερον συναισθήσονται». Εδώ βλέπουμε ότι ο Σχολάριος θεωρεί τους Βυζαντινούς («Ρωμαίους») Έλληνες.

Σε λόγο που έγραψε μετά την Άλωση και με αφορμή την παραίτησή του από το πατριαρχικό αξίωμα (1454/5, «ἐπὶ τῇ ἁλώσει τῆς πόλεως καὶ τῇ παραιτήσει τῆς ἀρχιερωσύνης») ο Σχολάριος μεταξύ άλλων γράφει:
α) «...πατρίδος τῷ νῦν ἑλληνικῷ γένει μιᾶς τε καὶ κοινῆς» (...πατρίδας του ελληνικού έθνους μιας και κοινής), αναφερόμενος στην Κωνσταντινούπολη.
β) «...τῶν ἐν τῷ κλίματι τῷδε Ἑλλήνων πάντων» (...όλων των εκεί Ελλήνων), αναφερόμενος στους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης.

Στο «Θρήνο» του για την Άλωση (1460) ο Σχολάριος γράφει:
α) «τίς οὐχ ὁμολογεῖ βελτίστως Ἕλληνας ἀνθρώπων πάντων γενέσθαι;»
β) «καὶ νῦν οὐκέτι τὰ τῶν Ἑλλήνων ὁ ἀνθρώπινος βίος ἕξει σεμνά, οὐδὲ τὰ μνημεῖα τῆς προγονικῆς ἡμῶν ἀρετῆς ἢ ἐστήξει, ἢ μένοντά που καλῶς γνωσθήσεταί τε καὶ θαυμασθήσεται».
γ) «εἶδον...τὴν ἐλπίδαν τοῦ δυστήνου τῶν Ἑλλήνων λειψάνου πᾶσαν ἀνηρημένην» (...) «ἔζων ταύτη» (sc. τῇ ἐλπίδι) «τρεφόμενος καὶ ὡς ἀνθησόντων ποτὲ τῶν ἑλληνικῶν πλεονεκτημάτων».

Δηλαδή: «Αλλοίμονο, για τα άλλα σιωπώ, αλλά είδα να χάνεται όλη η ελπίδα των δυστυχισμένων υπολειμμάτων των Ελλήνων, που μέχρι τότε σάλευαν σε μία μόνο πόλη και σε λίγα κορμιά με ακόμη λιγότερες αρετές. Εγώ ο δυστυχισμένος ζούσα με αυτήν [=την ελπίδα], κι έτσι, σαν να επρόκειτο ν' ανθίσουν κάποτε από κάποια ανέλπιστη μεταβολή τα ελληνικά προτερήματα, προσπαθούσα για χάρη της ελπίδας αυτής να περισώσω τα λείψανα των καλών, είτε ενεργώντας ο ίδιος είτε παρακαλώντας όσους μπορούσαν να κάνουν οτιδήποτε. Και τώρα πια ο ανθρώπινος βίος δεν θα έχει ως πρότυπά του τα «σεμνά» των Ελλήνων, ούτε θα τα στήνει ή, εάν μένουν κάπου, δεν θα τα γνωρίσει κανείς καλά, ούτε και θα τα θαυμάσει.»


http://pheidias.antibaro.gr/Hellas_names/Gennadios.html

[Jolly Roger]

Άλλωστε το ιερατείο φροντίζει να θυμίζει αυτό, πως χριστιανισμός και ελληνισμός δεν είναι το ίδιο, με τα Αναθέματα κατά των Ελλήνων, τα οποία ψέλνουν κάθε Κυριακή της Ορθοδοξίας στις εκκλησίες.

τώρα τα 'χουν πετσοκόψει νομίζω, μόνο ο Σεραφίνο τα λέει in full:

[Cavaliere]

Είμαστε τα τέκνα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

[Ζαποτέκος]

όχι που δεν θα ταυτιζόσουν με πεμπτοφαλαγγίτες σαν τον Γεννάδιο. Προδόταρε

Και οι ενωτικοί και οι ανθενωτικοί μεγάλοι μπατριώτες !

Αυτοί που φεύγουν σφίγγουν τα χείλια
πνίγουν τα δάκρυα να μη φανούν
κι αυτοί που μένουν κουνούν μαντήλια
κι αναστενάζουν γιατί πονούν.

Κι αυτούς που φεύγουν
κι αυτούς που μένουν
οι μοίρες μ’ απονιά
πάντα τους δέρνουν.

Αυτοί που φεύγουν κάποιο λυγμό τους
παίρνουν μαζί τους και μιαν ευχή
κι αυτοί που μένουν στο σπαραγμό τους
κάνουν κουράγιο και προσευχή.