Αυτός ήταν και ο λόγος που κυνηγιόντουσαν οι χριστιανοί . Δεν δέχονταν την θεϊκότητα του αυτοκράτορα. Ο Δομιτιανός αποκαλούσε τον εαυτό του Dominus et Deus (Κύριος και Θεός). Όταν ζητούσαν στους χριστιανούς να θυσιάσουν υπέρ του αυτοκράτορα , τους ζητούσαν να επιτελέσουν μια θρησκευτική πράξη, γιατί παρόμοιες θυσίες γίνονταν για τους ειδωλολατρικούς θεούς. Και συνήθως αυτό συνοδευόταν και με αποκήρυξη του Χριστού. Είδαμε παραπάνω το παράδειγμα του Πολύκαρπου.taxalata xalasa έγραψε: ↑04 Απρ 2022, 00:13
την ζημια την εκανε ο οτταβιος που έβαλε το θεου υιος στο ονομα του
Τι κακό έχει να πεις "Κύριε Καίσαρ" και να θυσιάσεις και να πράξεις τα ακόλουθα ;
Ορκίσου στην Τύχη του Καίσαρα , μετανόησε , καταδίκασε και απομακρύνσου απ' τους αθέους ( άθεοι ήταν οι χριστιανοί γιατί δεν δέχονταν τους ειωλολατρικούς θεούς και την θεϊκότητα του αυτοκράτορα ).
Ορκίσου , λοιδόρησε τον Χριστό.
Πώς είναι δυνατόν να βλασφημήσω τον Βασιλέα μου που με έσωσε ;
- Ορκίσου στην Τύχη του αυτοκράτορα .
- Δεν ξέρεις τι είμαι ; Είμαι χριστιανός. Διδαχθήκαμε να τιμούμε τις αρχές και τις εξουσίες που δεν μας βλάπτουν στην πίστη.
Αυτή ήταν η διαφορά των "εξ Ελλήνων" αυτοκρατόρων με τον Μέγα Κωνσταντίνο.
Όταν κάποιος επίσκοπος είπε στον Μ.Κωνσταντίνο ότι ως αυτοκράτορας θα κάθεται πλάι στον Θεό και θα βασιλεύει μαζί του, αυτός κατηγορηματικά του απάντησε ότι δεν επιθυμεί τίποτα άλλο, παρά να λογαριάζεται ανάμεσα στους άξιους δούλους του Θεού.
Ευσέβιος Καισαρείας : Ο δέ [ Μ. Κωνσταντίνος] απεχθώς της φωνής επακούσας, μή τοιαύτα τολμάν παρήνει φθέγγεσθαι , μάλλον δέ δι’ευχής αιτείσθαι αυτώ κάν τω παρόντι κάν τω μέλλοντι της του Θεού δουλείας αξίω φανήναι.
Και όταν κάποιοι είχαν πετροβολήσει το άγαλμά του , αυτός είπε ότι δεν είδε πάντως στο πρόσωπό του κάποια πληγή.
Ιωάννης ο Χρυσόστομος : Ὁ μακάριος λέγεται Κωνσταντῖνος, τῆς εἰκόνος αὐτοῦ καταλευσθείσης ποτὲ, παροξυνόντων αὐτὸν πολλῶν ἐπεξελθεῖν τοῖς ὑβρικόσι καὶ δίκην ἀπαιτῆσαι, καὶ λεγόντων, ὅτι πᾶσαν αὐτοῦ τὴν ὄψιν ἔτρωσαν τοὺς λίθους ἐξακοντίζοντες, ψηλαφήσας τῇ χειρὶ τὸ πρόσωπον, καὶ ἠρέμα μειδιάσας, εἶπεν, ὅτι Οὐδαμοῦ πληγὴν ἐπὶ τοῦ μετώπου γεγενημένην ὁρῶ, ἀλλ’ ὑγιὴς μὲν ἡ κεφαλὴ, ὑγιὴς δὲ ἡ ὄψις ἅπασα, κἀκείνους ἐρυθριάσαντας καὶ αἰσχυνθέντας ἀποστῆναι τῆς ἀδίκου ταύτης συμβουλῆς. Καὶ τὸ ῥῆμα τοῦτο μέχρι νῦν ᾄδουσιν ἅπαντες, καὶ τοσοῦτος χρόνος οὐκ ἐμάρανεν, οὐκ ἔσβεσε τῆς φιλοσοφίας ταύτης τὴν μνήμην. Πόσων οὐκ ἂν εἴη τοῦτο τροπαίων λαμπρότερον; Πολλὰς καὶ μεγάλας πόλεις ἐκεῖνος ἀνέστησε, καὶ πολλοὺς βαρβάρους ἐνίκησεν, ἀλλ’ οὐδενὸς ἐκείνων μεμνήμεθα· τὸ δὲ ῥῆμα τοῦτο μέχρι τῆς σήμερον ᾄδεται, καὶ οἱ μεθ’ ἡμᾶς αὐτὸ καὶ οἱ μετ’ ἐκείνους ἀκούσονται πάντες. Καὶ οὐ τοῦτο μόνον ἐστὶ τὸ θαυμαστὸν, ὅτι ἀκούσονται, ἀλλ’ ὅτι καὶ μετ’ ἐπαίνων καὶ εὐφημίας οἵ τε λέγοντες λέγουσιν, οἵ τε ἀκούοντες δέχονται· καὶ οὐκ ἔστιν οὐδεὶς, ὃς ἀνέξεται σιγῆσαι τοῦτο ἀκούσας, ἀλλ’ ὁμοῦ τε ἀνέκραξε, καὶ τὸν εἰρηκότα ἐπῄνεσε, καὶ μυρία αὐτῷ καὶ ἀπελθόντι γίνεσθαι ηὔξατο ἀγαθά. Εἰ δὲ παρὰ ἀνθρώποις τοσαύτης ἀπήλαυσε δόξης δι’ ἐκεῖνο τὸ ῥῆμα, πόσων ἀπολαύσεται παρὰ τῷ φιλανθρώπῳ Θεῷ στεφάνων;
Μιλάμε για κάποιον που καταδίωκε τους χριστιανούς ( συμμετείχε στην θανάτωση του πρωτομάρτυρα Στεφάνου ) και περνούσε μια χαρά. Και ξαφνικά ασπάστηκε τον χριστιανισμό και άρχισαν όλοι να τον κυνηγάνε. Δεν το λες και αναβάθμιση της κοινωνικής του ζωής.ε οχι και αμορφωτος ο σαουλ ο φαρισαιος ο πολυγλωσσος ζηλωτης...
ενταξει, γιδια ειχε γυρω του... ετσι ειναι παντα.... τζομπανης και γιδια....