Έτσι ταπεινώσαμε την ειδωλολατρεία.

[paul25]

--οι φιλοσοφικές σχολές αφορούσαν μία μικρή κοινωνική τάξη, ενώ ο χριστιανισμός όλον τον πληθυσμό. Πολιτικά ποτέ δεν είχαν δυναμη (με μετρημένες στα δάκτυλα εξαιρέσεις μέσα στα 900 χρόνια), και δεν είχαν τη δυνατότητα να επηρεάσουν τη ζωή των μεγάλων μαζών του πληθυσμού. Ο χριστιανισμος από τον 3ο αιώνα ήταν ένα μαζικό κίνημα, που απευθυνόταν σε όλες τις τάξεις. Τελείως διαφορετική δυναμική και ρόλος στην κοινωνία.

Ωστόσο λένε πως ο Χριστιανισμός επιβλήθηκε από τα πάνω προς τα κάτω και όχι το αντίστροφο.

[Κουρκούας]

--οι φιλοσοφικές σχολές αφορούσαν μία μικρή κοινωνική τάξη, ενώ ο χριστιανισμός όλον τον πληθυσμό. Πολιτικά ποτέ δεν είχαν δυναμη (με μετρημένες στα δάκτυλα εξαιρέσεις μέσα στα 900 χρόνια), και δεν είχαν τη δυνατότητα να επηρεάσουν τη ζωή των μεγάλων μαζών του πληθυσμού. Ο χριστιανισμος από τον 3ο αιώνα ήταν ένα μαζικό κίνημα, που απευθυνόταν σε όλες τις τάξεις. Τελείως διαφορετική δυναμική και ρόλος στην κοινωνία.

Ωστόσο λένε πως ο Χριστιανισμός επιβλήθηκε από τα πάνω προς τα κάτω και όχι το αντίστροφο.

για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία είναι μάλλον αστείος ο ισχυρισμός.

[paul25]

για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία είναι μάλλον αστείος ο ισχυρισμός.

Έτσι πίστευα και εγώ αλλά το έχω δει παντού έτσι. Ασπάστηκε η ηγεσία τον Χριστιανισμό και επικράτησε παντού, ενδεχομένως αν δεν το έκανε δεν θα είχε επικρατήσει.

[lolek1]

για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία είναι μάλλον αστείος ο ισχυρισμός.

Έτσι πίστευα και εγώ αλλά το έχω δει παντού έτσι. Ασπάστηκε η ηγεσία τον Χριστιανισμό και επικράτησε παντού, ενδεχομένως αν δεν το έκανε δεν θα είχε επικρατήσει.

η αυτοκρατορια ηταν πολυεθνικη. η θρησκεια ηταν ο μοναδικος συνδετικος κρικος της.
για αυτο ξεκινησε απο πανω προς κατω

[ΟΥΤΙΣ]

για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία είναι μάλλον αστείος ο ισχυρισμός.

Έτσι πίστευα και εγώ αλλά το έχω δει παντού έτσι. Ασπάστηκε η ηγεσία τον Χριστιανισμό και επικράτησε παντού, ενδεχομένως αν δεν το έκανε δεν θα είχε επικρατήσει.

Διάβασε τον Bart Ehrman και το βιβλίο του The Triumph of Christianity.

[Κουρκούας]

για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία είναι μάλλον αστείος ο ισχυρισμός.

Έτσι πίστευα και εγώ αλλά το έχω δει παντού έτσι. Ασπάστηκε η ηγεσία τον Χριστιανισμό και επικράτησε παντού, ενδεχομένως αν δεν το έκανε δεν θα είχε επικρατήσει.

Εγώ πάλι μόνο σε προπαγανδιστικά κείμενα το έχω δει.

Γιατί, ο χριστιανισμός στην ανατολή κέρδισε την μάχη ενάντια στους διωγμούς, προτού τον κωνσταντίνο. Ήδη το είχε αποδεχτεί ο Γαλέριος με το θάνατό του. οι αριθμοί των χριστιανών αυξάνονταν εκθετικά και πριν τους διωγμούς και ακόμα περισσότερο μετά. όταν η πολιτική ηγεσία αποφασίζει να ανέβει σε ένα κίνημα που είναι ήδη μαζικό και νικηφόρο, πώς μπορεί κανείς να μιλάει για επιβολή εκ των άνω;

[paul25]

η αυτοκρατορια ηταν πολυεθνικη. η θρησκεια ηταν ο μοναδικος συνδετικος κρικος της.
για αυτο ξεκινησε απο πανω προς κατω

Μα αν έκφραζε ένα μέρος του λαού με ποια λογική να διαλεχτεί ο Χριστιανισμός και ως συνδετικός κρίκος και όχι κάποιος άλλος πραγματικός ενοποιητικός παράγοντας; Διότι στους άλλους θα έπρεπε να επιβληθεί, όπως και έγινε στη πράξη, άρα δεν ήταν μια σοφή επιλογή σύνδεσης όπως το βλέπεις εσύ, εφόσον διατρέχαν ίσως πάλι κόστος για να το επιβάλουν (κάποια στιγμή εμφανίστηκε ο Ιουλιανός ο Παραβάτης) έγινε ένας "πόλεμος" για κάποιο διάστημα. Επίσης, για ένα διάστημα συνυπήρχαν Χριστιανισμός και Παγανισμός και ο Ιουστινιανός τον κατάργησε.

[ΓΑΛΗ]

η αυτοκρατορια ηταν πολυεθνικη. η θρησκεια ηταν ο μοναδικος συνδετικος κρικος της.
για αυτο ξεκινησε απο πανω προς κατω

Μα αν έκφραζε ένα μέρος του λαού με ποια λογική να διαλεχτεί ο Χριστιανισμός και ως συνδετικός κρίκος και όχι κάποιος άλλος πραγματικός ενοποιητικός παράγοντας; Διότι στους άλλους θα έπρεπε να επιβληθεί, όπως και έγινε στη πράξη, άρα δεν ήταν μια σοφή επιλογή σύνδεσης όπως το βλέπεις εσύ, εφόσον διατρέχαν ίσως πάλι κόστος για να το επιβάλουν (κάποια στιγμή εμφανίστηκε ο Ιουλιανός ο Παραβάτης) έγινε ένας "πόλεμος" για κάποιο διάστημα. Επίσης, για ένα διάστημα συνυπήρχαν Χριστιανισμός και Παγανισμός και ο Ιουστινιανός τον κατάργησε.

Κάτι που ξεκινάει από κάτω δεν επιβάλλεται. Επιλέγεται/πολλαπλασιάζεται από τους κάτω και συνεπαγόμενα επιλέγεται και από τους πάνω ως πλειοψηφούσα δυναμική. Οι διωγμοί που προέκυπταν αναλόγως της επιλογής ήταν το πολιτικό κόστος εκείνης της εποχής.

[ΟΥΤΙΣ]

Αυτό που λέει πιο πάνω ο σκίουρος ισχύει, στην αρχαία θρησκεία δεν υπήρχε διπολισμός. Και απόδειξη γι'αυτό είναι πως άνθισαν διαφορετικές φιλοσοφικές σχολές που χρησιμοποιούσαν την λογική για να αναλύσουν τον θεό, και ουδεποτε διώχθηκαν οι φιλοσοφικές σχολές επειδή το έπραξαν, ούτε και τις κατέστρεψαν, πολύ απλά γιατί δεν υπήρχε εκεινός ο φανατισμός του διπολισμού, που τον έφερε ο χριστιανισμός.

Εδώ υπάρχει ένα εσωτερικό αστείο, ότι ο χριστιανισμός ειναι ο διπολικός στα πλαίσια μιας αφήγησης της ιστορίας που είναι ακραία διπολική.

στην πραγματικότητα:

--οι φιλοσοφικές σχολές αφορούσαν μία μικρή κοινωνική τάξη, ενώ ο χριστιανισμός όλον τον πληθυσμό. Πολιτικά ποτέ δεν είχαν δυναμη (με μετρημένες στα δάκτυλα εξαιρέσεις μέσα στα 900 χρόνια), και δεν είχαν τη δυνατότητα να επηρεάσουν τη ζωή των μεγάλων μαζών του πληθυσμού. Ο χριστιανισμος από τον 3ο αιώνα ήταν ένα μαζικό κίνημα, που απευθυνόταν σε όλες τις τάξεις. Τελείως διαφορετική δυναμική και ρόλος στην κοινωνία.

---Παρά τη μικρή κοινωνική εμβέλεια τους, βεβαίως και διώκονταν οι φιλοσοφικές σχολές: τα παραδείγματα είναι γνωστά και πολλά. Και για εκπεφρασμένα λόγους είτε θρησκευτικούς είτε προσβολής στα παραδοσιακά ήθη.

Να προσθέσω επίσης ότι μέχρι την επικράτηση του χριστιανισμού δεν υπήρχε σοβαρή διαφοροποίηση πολιτικού-θρησκευτικού. η πολιτική ηγεσία ήταν και θρησκευτική ηγεσία, να μην πω ότι συχνά ήταν η ίδια αντικείμενο λατρείας. Να βρίσκει κανείς τέτοια διαφοροποίηση π.χ. στη δίκη του Σωκράτη είναι αναχρονισμός, οι Αθηναίοι δεν την έκαναν.

---Μετά τον 1ο πΧ αιώνα, οι περισσότερες φιλοσοφικές σχολές στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία ασχολιούντουσαν αποκλειστικά με τη θεολογία και την ηθική. Η λογική αναζήτηση είτε είχε πάει σε εξειδικευμένα αντικείμενα είτε είχε εξοβελιστεί. Μέχρι τον 3ο αιώνα οι φιλόσοφοι είχαν καταντήσει να προσφέρουν σχεδόν αποκλειστικά υπηρεσίες life coaching για πλούσιους πάτρωνες(πλην των κυνικών ίσως). Γιατί να τσακωθούν, όσο υπήρχε φαί για όλους;

Μόνο από τον 4ο αιώνα ξαναπέκτησε ζωή η φιλοσοφία, όταν η παγανιστική αριστοκρατία υιοθέτησε μία αφήγηση της αρχαίας φιλοσοφίας ως αντίβαρο στην επικράτηση του χριστιανισμού, οπότε υπήρχε διακύβευμα στη φιλοσοφία με άμεσο αντίκρυσμα στην κοινωνία.

από τον 4ο αιώνα απέκτησε ζωή η φιλοσοφία ...

Είναι αληθές πως οι φιλόσοφοι και οι φιλοσοφικές σχολές και στην αρχαία ελλάδα αλλά και στην ελληνιστική εποχή απευθύνονταν στους πολίτες και όχι στους δούλους (αν και αυτό έχει πάρα πολλές εξαιρέσεις, ο Επίκτητος π.χ. δούλος ήταν, και στην Στωική φιλοσοφική σχολή που έφτιαξε στην Πρέβεζα μαθητή είχε τον Ρωμαίο έπαρχο Καπαδοκίας, ή στον κήπο του Επίκουρου ήταν δεκτοί δούλοι, γυναίκες, βάρβαροι οι πάντες, ο Πλάτωνας είχε πουληθεί ως δούλος στην Αίγινα κλπ. η ικανότητα εν ολίγοις ήταν αυτό που προείχε και όχι η κοινωνική τάξη), ωστόσο αυτό απέχει από το να λες εν ολιγοις πως η φιλοσοφία ήταν για τους ολιγάρχες, σε κοντραστ μάλιστα με τον χριστιανισμό που ήταν ανοικτός "στον λαό" (βλέπε πως προσυλητίζονταν στον χριστιανισμό επί Συμεών Στηλίτη) ...
Η φιλοσοφία ήταν για όλους τους πολίτες και απόδειξη γιαυτό είναι πως το Βυζάντιο έβγαλε σε 1000+ χρόνια πολύ λιγότερους φιλοσόφους (έβγαλε φιλοσόφους ή μόνο θεολόγους του χριστιανισμού ? ), απόσους έβγαλε κλασικη ελλαδα και ελληνιστικη εποχή.


-Η φιλοσοσοφία απευθυνόταν όντως στους πολίτες. Αλλά το ποσοστό των πολιτών ήταν ελαχιστότατο. Γυναίκες και δούλοι αποκλείονταν. Υπήρχαν φυσικά και εξαιρέσεις. Αλλά, η μεγάλη μάζα δεν καταλάβαινε ούτε την φιλοσοφία ούτε τους φιλοσόφους. Η μεγάλη πλειοψηφία ήταν βυθισμένη στην άγνοια και στην δεισιδαιμονία.


Αυτό το οποίο ξύπνησε από τον 4ο αιώνα και μετά ήταν η θεολογία και αποκλειστικά η χριστιανική (και ΟΧΙ η φιλοσοφία η οποία ΠΕΘΑΝΕ), και μάλιστα η θεολογία ήταν χιλιάδες φορές πιο δυσπρόσιτη προς τον λαό που ειδικά τους πρώτους αιώνες πλειοψήφησης του χριστιανισμού γνώρισε ρεκόρ αναλφαβητισμού, απ'ότι ήταν η φιλοσοφία επί κλασικών και ελληνιστικών χρόνων.


-Η θεολογία ήταν απρόσιτη ως προς τα υψηλά, φιλοσοφικά και θεολογικά νοήματα ήταν απρόσιτη. Η Εκκλησία μέσα από το κήρυγμα της και την λατρευτική ζωή, όμως, τα επεξηγούσε ικανοποιητικά. Τώρα, γιατί αναφέρεσαι στον αναλφαβητισμό; Τα ποσοστά του αναλφαβητισμού παρέμεναν υψηλά μέχρι και πριν έναν αιώνα όπου και καθιερώθηκε η δημόσια εκπαίδευση. Δηλαδή, δεν υπήρχε και καμιά ιδιαίτερη διαφορά μεταξύ αρχαίων και μεσαιωνικών ανθρώπων ως προς αυτό το ζήτημα.

Ατζαμής εντελώς και η ταύτιση θρησκευτικής ηγεσίας και πολιτικής ηγεσίας, ήταν το μαντείο των Δελφών πολιτική ηγεσία ? (άλλο αν ασκούσε επί χρήμασι πολιτική όπως ακριβως και η εκκλησία επί Βυζαντίου), ή μήπως λατρευόταν ως θεός ο Αλκιβιάδης και ο Αγησίλαος ... ? Εδώ είναι ξεκάθαρη η προσπάθεια ταύτισης της πολιτικής με την θρησκευτική δίωξη, επειδή έτσι ... Το τι είναι μια δίωξη όμως το καθορίζει το αίτιο της δίωξης και τίποτα άλλο.

Ο Επώνυμος Άρχοντας στην Αθήνα ήταν και ιερέας, όπως και οι βασιλείς της Σπάρτης. Δεν λατρεύονταν ως θεοί, νομίζω από τον Αλέξανδρο ξεκίνησε αυτή η συνήθεια στον ελληνικό χώρο και κόσμο. Επίσης, το αίτιο της δίωξης είναι αυτό για το οποίο έγινε η δίωξη. Όταν οι φιλόσοφοι ή οι πολιτικοί εκδιώκονταν για πολιτικούς λόγους, αναφέρεται σχεδόν πάντοτε ξεκάθαρα στο κατηγορητήριο. Υπήρχε δηλαδή πλαίσιο νομικό σχετικό. Κι όμως πολλούς τους μήνυσαν για θρησκευτικούς λόγους. Εν συντομία, κάνεις αναχρονισμό εδώ πέρα.

Τέλος καμιά μαζικότητα δεν είχε ο χριστιανισμός, μέχρι το 300μ.χ. η μαζικότητά του περιοριζόταν στο 8-10% της αυτοκρατορίας. Η μαζικότητα του χριστιανισμού έγινε πράξη και εκτινάχθηκε μόνο όταν ο Κωνσταντίνος έθεσε τον πλούτο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στη διάθεσή του, και τότε φόρεσαν όλοι την χριστιανική φανέλα, χωρίς καμιά επίγνωση και συνείδηση. Ο Χριστιανισμός που εδραιώθηκε δηλ. αυτός από τον ισαπόστολο Κωνσταντίνο και μετά, είναι ο ορισμός του χρηματοτροφούμενου κινήματος χωρίς καμιά έμφαση στο περιεχόμενο συνείδησης, με ανάλογο αποτέλεσμα ("Όταν η εκκλησία του Χριστού πειήλθε σε χέρια χριστιανών ηγεμόνων αυξήθηκαν η δύναμη και ο πλούτος της, αλλά μειώθηκαν οι αρετές της" Άγιος Ιερώνυμος 390.μ.χ.) Μέσα σε 70-80 χρόνια ο χριστιανισμός άγγιξε το 50% της αυτοκρατορίας.

Θα συμφωνήσω εν μέρει.

Δεν ισχύει τέλος ούτε αυτό που λες περί φιλοσοφικού "τέλματος" μέχρι τον 1ο αι.π.χ. έλεος ... χαμός γινόταν, καταρχήν φτιάχτηκαν οι 2 μεγαλύτερες βιβλιοθήκες του τότε γνωστού κόσμου της Αλεξάνδρειας και της Περγάμου. Η έξαρση Στοάς και Επικούρειων είχε εκτοπίσει σε τέτοιο βαθμό τους υπολοιπους που ακόμα κι ο Παύλος όταν πήγε να κυρήξει στην Αθήνα περί το 50μ.χ. μόνο αυτούς αναφέρει. Ο Φίλων ο Αλεξανδρευς, ελληνόφωνος Ιουδαίος συγκαιρινός του Χριστού απ'την άλλη στην Αλεξάνδρεια, αντιγράφει τον Στωικισμό και εκσυγχρονίζει τον Ιουδαϊσμό στρώνοντας τον δρόμο ιδεολογικά για τον χριστιανισμό. Ο δούλος ο Στωικός Επίκτητος που προανέφερα τον 1οαι.μ.χ. έδρασε.

Ήταν φιλοσοφικό τέλμα διότι δεν προσέφεραν κάτι καινούργιο με την διδασκαλία τους. Την εποχή που εμφανίστηκε ο Χριστιανισμός είχαν γράψει και τα δυο φιλοσοφικά ρεύματα αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα. Ο Χριστιανισμός εκείνη την στιγμή είναι η αλλαγή παραδείγματος που απαιτούσε η κοινωνία.

(Ουδεμία σχέση όλα αυτά με την διπολικότητα του πιστεύσας και μη πιστεύσας, που ξεκινησαμε βέβαια)

[paul25]

Κάτι που ξεκινάει από κάτω δεν επιβάλλεται. Επιλέγεται/πολλαπλασιάζεται από τους κάτω και συνεπαγόμενα επιλέγεται και από τους πάνω ως πλειοψηφούσα δυναμική. Οι διωγμοί που προέκυπταν αναλόγως της επιλογής ήταν το πολιτικό κόστος εκείνης της εποχής.

Ανάλογα, δεν ξέρω τι ποσοστά κατοίκων κατέκτησε ο Χριστιανισμός ώστε να "πιεστούν" οι από πάνω για κάτι τέτοιο. Από την άλλη, μήπως το βλέπουμε το πράγμα μέσα από τα μάτια της σύγχρονης Δημοκρατίας; Όπου οι πολιτικοί αγωνιούν για την κοινή γνώμη; Τον Αυτοκράτορα τότε δεν τον ψηφίζανε, οι άρχοντες τότε δεν νοιάζονταν και τόσο για το τι πίστευαν οι υπήκοοι τους (απλοί υπήκοοι), αυτοί δεν σκέφτονταν εξεγέρσεις και αλλαγή πολιτικού σκηνικού και άλλωστε υπήρχαν πολλοί κάτοικοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που πίστευαν σε διάφορες θεότητες χωρίς να νοιώθουν "απειλή", γιατί όχι και σε άλλη μια; Εκτός αν δεχθούμε πως οι Χριστιανοί καλούσαν κόσμο να ξεσηκωθεί εναντίον του Αυτοκράτορα που και πάλι δεν έχει πολύ λογική διότι τι θα εγκαθιστούσαν μετά; Δημοκρατία; Δεν υπήρχε τέτοια σκέψη εναλλακτικού καθεστώτος.

[ΟΥΤΙΣ]

Κάτι που ξεκινάει από κάτω δεν επιβάλλεται. Επιλέγεται/πολλαπλασιάζεται από τους κάτω και συνεπαγόμενα επιλέγεται και από τους πάνω ως πλειοψηφούσα δυναμική. Οι διωγμοί που προέκυπταν αναλόγως της επιλογής ήταν το πολιτικό κόστος εκείνης της εποχής.

Ανάλογα, δεν ξέρω τι ποσοστά κατοίκων κατέκτησε ο Χριστιανισμός ώστε να "πιεστούν" οι από πάνω για κάτι τέτοιο. Από την άλλη, μήπως το βλέπουμε το πράγμα μέσα από τα μάτια της σύγχρονης Δημοκρατίας; Όπου οι πολιτικοί αγωνιούν για την κοινή γνώμη; Τον Αυτοκράτορα τότε δεν τον ψηφίζανε. Οι άρχοντες τότε δεν νοιάζονταν και τόσο για το τι πίστευαν οι υπήκοοι τους, αυτοί δεν σκέφτονταν εξεγέρσεις και αλλαγή πολιτικού σκηνικού και άλλωστε υπήρχαν πολλοί κάτοικοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που πίστευαν σε διάφορες θεότητες χωρίς να νοιώθουν "απειλή", γιατί όχι και σε άλλη μια; Εκτός αν δεχθούμε πως οι Χριστιανοί καλούσαν κόσμο να ξεσηκωθεί εναντίον του Αυτοκράτορα που και πάλι δεν έχει πολύ λογική διότι τι θα εγκαθιστούσαν μετά; Δημοκρατία; Δεν υπήρχε τέτοια σκέψη εναλλακτικού καθεστώτος.

Φυσικά και είναι αναχρονίσμός να λέμε ότι ο χριστιανισμός επελέχτηκε για πολιτικούς λόγους. Εξάλλου, καμία συνοχή δεν προσέφερε αυτή η επιλογή στην αυτοκρατορία. Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής δεν ξεχώριζαν το πολιτικό από το θρησκευτικό. Δεν υπήρχαν ως διακριτές έννοιες.

[paul25]

Άσε που υπήρχαν αυτοκράτορες (όπως ο Τραιανός νομίζω) που έδειξαν έμπρακτη αδιαφορία για τους Χριστιανούς και δεν τους κυνηγούσαν. Αν ήταν τόσο μεγάλη απειλή δεν θα τον άφηναν αδιάφορο.

[ΓΑΛΗ]

Κάτι που ξεκινάει από κάτω δεν επιβάλλεται. Επιλέγεται/πολλαπλασιάζεται από τους κάτω και συνεπαγόμενα επιλέγεται και από τους πάνω ως πλειοψηφούσα δυναμική. Οι διωγμοί που προέκυπταν αναλόγως της επιλογής ήταν το πολιτικό κόστος εκείνης της εποχής.

Ανάλογα, δεν ξέρω τι ποσοστά κατοίκων κατέκτησε ο Χριστιανισμός ώστε να "πιεστούν" οι από πάνω για κάτι τέτοιο. Από την άλλη, μήπως το βλέπουμε το πράγμα μέσα από τα μάτια της σύγχρονης Δημοκρατίας; Όπου οι πολιτικοί αγωνιούν για την κοινή γνώμη; Τον Αυτοκράτορα τότε δεν τον ψηφίζανε. Οι άρχοντες τότε δεν νοιάζονταν και τόσο για το τι πίστευαν οι υπήκοοι τους, αυτοί δεν σκέφτονταν εξεγέρσεις και αλλαγή πολιτικού σκηνικού και άλλωστε υπήρχαν πολλοί κάτοικοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που πίστευαν σε διάφορες θεότητες χωρίς να νοιώθουν "απειλή", γιατί όχι και σε άλλη μια; Εκτός αν δεχθούμε πως οι Χριστιανοί καλούσαν κόσμο να ξεσηκωθεί εναντίον του Αυτοκράτορα.

Όχι, δεν νομίζω ότι είναι θέμα σημερινής νοοτροπίας αλλά πολύ συγκεκριμένων δεδομένων εκείνης της εποχής. Ο Αυτοκράτωρ δεν "ψηφιζόταν" από τον λαό όλης της επικράτειας αλλά από τη σύγκλητο, τους ύπατους και τον λαό της Ρώμης. Για τις εκτός Ρώμης περιοχές της αυτοκρατορίας, το ζητούμενο ήταν απλό. Προσπάθεια άμβλυνσης των στοιχείων που θα προκαλούσαν προβληματικές επαναστάσεις. Αυτό δεν ήταν ανεκτικότητα αλλά άσκηση διπλωματικής ισορροπίας.

[paul25]

Όχι, δεν νομίζω ότι είναι θέμα σημερινής νοοτροπίας αλλά πολύ συγκεκριμένων δεδομένων εκείνης της εποχής. Ο Αυτοκράτωρ δεν "ψηφιζόταν" από τον λαό όλης της επικράτειας αλλά από τη σύγκλητο, τους ύπατους και τον λαό της Ρώμης. Για τις εκτός Ρώμης περιοχές της αυτοκρατορίας, το ζητούμενο ήταν απλό. Προσπάθεια άμβλυνσης των στοιχείων που θα προκαλούσαν προβληματικές επαναστάσεις. Αυτό δεν ήταν ανεκτικότητα αλλά άσκηση διπλωματικής ισορροπίας.

Τότε θα έπρεπε οι ευγενείς "Συγκλητικοί" να έγιναν πρώτα Χριστιανοί όπως τα λες, επομένως επαναφέρεις το από πάνω προς τα κάτω επιχείρημα. Η Ιουδαία συγκλονιζόταν από συχνές εξεγέρσεις το καιρό των Ρωμαίων (και δεν ήταν Χριστιανοί), παίδεψαν τόσο πολύ τους Ρωμαίους που αναγκάστηκαν να προβούν σε διάλυση του ναού τους, κάτι που δεν συνήθιζαν διότι σέβονταν όλους τους θεούς. Έδειξαν απόλυτη σκληρότητα, δεν τους αναγνώρισαν τίποτα, γιατί να αλλάξει αυτό αν κάποιοι παρίες λαοί της Ανατολής γίνονταν Χριστιανοί; Και πόσο μάλλον μιας θρησκείας της "Αγάπης" έναντι της πολεμικής Ιουδαικής;

[omg kai 3 lol]

Κάτι που ξεκινάει από κάτω δεν επιβάλλεται. Επιλέγεται/πολλαπλασιάζεται από τους κάτω και συνεπαγόμενα επιλέγεται και από τους πάνω ως πλειοψηφούσα δυναμική. Οι διωγμοί που προέκυπταν αναλόγως της επιλογής ήταν το πολιτικό κόστος εκείνης της εποχής.

Ανάλογα, δεν ξέρω τι ποσοστά κατοίκων κατέκτησε ο Χριστιανισμός ώστε να "πιεστούν" οι από πάνω για κάτι τέτοιο. Από την άλλη, μήπως το βλέπουμε το πράγμα μέσα από τα μάτια της σύγχρονης Δημοκρατίας; Όπου οι πολιτικοί αγωνιούν για την κοινή γνώμη; Τον Αυτοκράτορα τότε δεν τον ψηφίζανε. Οι άρχοντες τότε δεν νοιάζονταν και τόσο για το τι πίστευαν οι υπήκοοι τους, αυτοί δεν σκέφτονταν εξεγέρσεις και αλλαγή πολιτικού σκηνικού και άλλωστε υπήρχαν πολλοί κάτοικοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που πίστευαν σε διάφορες θεότητες χωρίς να νοιώθουν "απειλή", γιατί όχι και σε άλλη μια; Εκτός αν δεχθούμε πως οι Χριστιανοί καλούσαν κόσμο να ξεσηκωθεί εναντίον του Αυτοκράτορα που και πάλι δεν έχει πολύ λογική διότι τι θα εγκαθιστούσαν μετά; Δημοκρατία; Δεν υπήρχε τέτοια σκέψη εναλλακτικού καθεστώτος.

Φυσικά και είναι αναχρονίσμός να λέμε ότι ο χριστιανισμός επελέχτηκε για πολιτικούς λόγους. Εξάλλου, καμία συνοχή δεν προσέφερε αυτή η επιλογή στην αυτοκρατορία. Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής δεν ξεχώριζαν το πολιτικό από το θρησκευτικό. Δεν υπήρχαν ως διακριτές έννοιες.

ο πρωτος βασιλιας της Αγγλιας κατορθωσε και ενωσε τα βασιλεια και παραλληλα απωθησε τους Βικινγκς απαλλοτριωνοντας ενα μερος απο τις περιουσιες των ευγενων, χτιζοντας εκκλησιες και μοναστηρια κι εχοντας ως κεντρο διαδοσης προσηλυτισμου του Χριστιανισμου το Canterbury, εξοβελιζοντας τα κατα τοπους παγανιστικα ηθη κι εθιμα

εχει αναλυθει πολλακις οτι οχι οποιες και οποιες αλλα οι μονοθειστικες θρησκειες πηγαινουν χερι-χερι με βασιλεις και αυτοκρατοριες, για προφανεις λογους