ψ ύ χ ω σ η _ θ ε ο ε ί δ ε ι α . Συγκλίσεις- αποκλίσεις

[bluerose]

SpoilerShow

[jey_pap]

Θέλεις να μάθεις, ποιος είναι άνθρωπος του Θεού; Θα τον αναγνωρίσεις από τον πόθο για σιωπή, την έμπονο "καρδιά", και την θέλξη για συμμάζωξη στον εαυτό του.
...
μαρ Ισαάκ σύρου "ασκητικά"

[jey_pap]

ΣΙΩΠΗ
...
Όποιος τυχόν διαβάσει τούτες τις πραγματείες, πρέπει να καταλάβει πως η "σιωπή" δεν οφείλεται στον άνθρωπο και δεν είναι υπόθεση βούλησης. Είναι οι πνευματο-διανοητικές "θεωρίες" που οδηγούν τον άνθρωπο σ' αυτήν ταύτη την κατάσταση "σιωπής" και εκπλήξεων, κάνοντας τον νου του να πάλλεται (!) από θέλξη, κατά τις προσευχητικές καταστάσεις, για Θεό ήκαι σε άλλες παρόμοιες στιγμές. Τέτοιες "θεωρίες" έρχονται ιδίως στις ώρες προσευχητικών καταστάσεων, χάρη σε ιδιαίτερο βαθμό προσοχής που επιδεικνύει κανείς τότε.
...
μαρ Ισαάκ σύρου "ασκητικά"

[jey_pap]

...η εγρήγορση της κατάστασης "θεωριών" ελευθερώνει τον νου από τις ποικίλες απόψεις σχετικά με τα θεία και τον Προσκυνητό, στερεώνοντάς τον σε μια και μοναδική έποψη της πίστης, βέβαιη και ακραιφνή, που κρύβει μέσα της γλυκύθυμες καταστάσεις.

Περί "γνώσεως"

Όσοι θέλουν να κατακτήσουν γνώσεις με δικές τους προσπάθειες ή ανθρώπινες μηχανιστικές επινοήσεις κυριεύονται από μεγαλαυχία, κι όσο περισσότερο επιδίδονται μέσω παρομοίων κινήτρων σε μελέτες , τόσο βυθίζονται σε γνοφώδη κατάσταση. Όταν όμως η ίδια η "γνώση" (χωρίς ατομικές επιδιώξεις) ενοικίσει στις σκέψεις και επιθυμίες του ανθρώπου, εύγναμπτον τον νου κατεργάζεται, δίνοντάς του και μια φωτεινή και βέβαιη χαρμόσυνη εδραίωση στην πίστη.
Όσοι ορμούν να υφαρπάξουν "γνώσεις", χωρίς κόπο του έμπρακτου δρόμου εντολών, μοιάζουν με ...νοσφιστή. Κι αυτό που υφαρπάζουν, είναι ομοίωμα, κι όχι η ίδια η "γνώση".Γιατί η "γνώση" πρέπον είναι, να εμφανίζεται μόνη της για να κατοικίσει στις εσώτερες ενέργειες όσων έχουν περιορίσει τη ζωή τους "σταυρώνοντάς" την\ και μέσα στη "νέκρωση" τούτη πόθησαν τη ζωή της "γνώσης" .

μαρ Ισαάκ σύρου "ασκητικά"

.

[bluerose]

Ὀδυνηρές εἶναι οἱ συνέπειες τῆς ἁμαρτίας

1. Πτῶσις τοῦ ἑωσφόρου καί τοῦ τάγματός του.
2. Πτῶσις τῶν πρωτοπλάστων Ἀδάμ καί Εὔας (Χωρισμός ἀπό τόν Θεόν, ἐξορία ἀπό τόν Παράδεισο καί τέλος ὁ θάνατος).
3. Τιμωρία τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς τοῦ Νῶε, Κατακλυσμός.
4. Τιμωρία τῶν ἁμαρτωλῶν κατοίκων τῶν πόλεων Σοδόμων καί Γομόρρων μέ φωτιά καί θειάφι στήν Παλαιστίνη.
5. Πτῶσις τῆς Κων/λεως, καί ἄλλα πολλά...
Ἡ ἁμαρτία κάνει τή μεγαλύτερη καταστροφή στόν κόσμο. Αὐτή χρεωκοπεῖ τόν ἄνθρωπο καί πνευματικῶς καί ὑλικῶς. Αὐτή ψαλιδίζει τήν ὑγεία του. Αὐτή γεμίζει τά φρενοκομεῖα μέ ἀρρώστους. Αὐτή γεμίζει τά νοσοκομεῖα μέ διάφορες παθήσεις. Αὐτή ἀναστατώνει τόν κόσμο μέ τίς φιλοδοξίες της. Αὐτή μεταβάλλει τήν ἀνθρωπότητα σέ λίμνη αἵματος, αὐτή εἶναι ἡ πηγή πάσης ἀθλιότητος.

~ π. Αυγουστίνος Καντιώτης

[bluerose]

Η συμφιλίωση με τον Θεό


Αφού, λοιπόν, ελάβομεν την δικαίωσιν δια της πίστεως, έχομεν ειρήνην με τον Θεόν δια μέσου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Αυτός δια της πίστεώς μας έχει φέρει εις την περιοχήν της χάριτος, εις την οποίαν έχομεν πλέον σταθή και εδραιωθή και καυχώμεθα με την βεβαίαν ελπίδα, ότι θα απολαύσωμεν την δόξαν του Θεού.
Δεν καυχώμεθα δε μόνον δια την χάριν, που ελάβομεν και την δόξαν που θα απολαύσωμεν, αλλά και δια τας θλίψεις, επειδή γνωρίζομεν καλά, ότι η θλίψις εργάζεται σιγά-σιγά και φέρει ως πολύτιμον αγαθόν την υπομονήν,
η δε υπομονήν έχει ως καρπόν της την δοκιμασμένην αρετήν, η δε δοκιμασμένη αρετή φέρει την σταθεράν ελπίδα προς τον Θεόν.
Αυτή δε η ελπίς, διότι δεν διαψεύδεται ποτέ, δεν εντροπιάζει και δεν απογοητεύει αυτόν που την έχει. Δεν μας εντροπιάζει δε, διότι η αγάπη του Θεού έχει πλουσία χυθή και πλημμυρίσει τας καρδίας μας με το Αγιον Πνεύμα, το οποίον μας εδόθη ως προκαταβολή και ως απαρχή των υψίστων δωρεών, τας οποίας έχομεν βεβαίαν την ελπίδα, ότι θα λάβωμεν από τον Θεόν.
Η άπειρος δε αυτή αγάπη και συγκατάβασις του Θεού προς ημάς εφάνη και εκ του υψίστου γεγονότος, ότι καθ' ον χρόνον ημείς ήμεθα ασθενείς πνευματικώς, αμαρτωλοί και ένοχοι, ο Χριστός στον κατάλληλον καιρόν, που είχεν ορίσει με την πρόγνωσίν του ο Θεός, απέθανεν επί του σταυρού, δια να σώση με την λυτρωτικήν του θυσίαν τους ασεβείς.
Μεγίστη όντως η αγάπη του Θεού. Διότι μόλις και μετά δυσκολίας θα υπάρξη άνθρωπος να θυσιασθή δια κάποιον δίκαιον. Δια τον αγαθόν ίσως και να τολμήση κανείς να αποθάνη.
Ο Θεός όμως δεικνύει και επιβεβαιώνει κατά ένα τρόπον αναντίρρητον την αγάπην του προς ημάς εκ του γεγονότος ότι, ενώ ημείς ήμεθα αμαρτωλοί, ο Χριστός εθυσιάσθη προς χάριν ημών.
Πολύ περισσότερον, λοιπόν, τώρα που ελάβομεν την δικαίωσιν με το αίμα της θυσίας του, θα σωθώμεν ασφαλώς δι' αυτού από την μέλλουσαν οργήν.
Διότι εάν, ενώ ήμεθα εχθροί, εσυμφιλιώθημεν με τον Θεόν δια του σταυρικού θανάτου του Υιού του, πολύ περισσότερον τώρα, που έχομεν συμφιλιωθή, θα σωθώμεν δια μέσου του ζώντος αιωνίως πλησίον του Θεού Κυρίου, αρχιερέως και μεσίτου ημών Ιησού Χριστού.
Και όχι μόνον θα σωθώμεν, αλλά απολαμβάνοντες από τώρα τας ευεργεσίας του Θεού, καυχώμεθα εν αυτώ δια μέσου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δια του οποίου τώρα επήραμεν δωρεάν την συμφιλίωσιν μας με τον Θεόν.

[tanipteros]

και γιατί οι Χριστιανοί ήταν εχθροί με τον Γιαχβέ?

[jey_pap]

όσο αλλάζει ο βίος του ανθρώπου, κι αλλοιώνονται οι εσωτερικές του κκινήσεις, μεταβάλλονται μαζί και οι σκέψεις του για τις ιδιότητες του Προσκηνυτού. Οσοι κυριαρχούνται από ελαττώματα, νομίζουν πως ο Ποσκηνυτός και Κύριος των όλων είναι άτεγκτος. Αιτία αυτής της προοπτικής δεν είναι η διάνοιά τους, αλλά η θεία Χάρη, που γνωρίζει ποιά "τροφή" είναι κατάλληλη για την ιδιοσυγκρασία κάθε ανθρώπου. " ου συμφέρει άφρονι τρυφή" μας αποκαλύπτει ο Σολομών, όπως και δεν αρμόζουν στους δούλους τα μεγαλεία. Όσοι όμως έχουν φθάσει σε ανώτερο πεδίο βίου, θα ανακαλύψουν πως το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Προσκηνυτού μας ίναι το ευπροσήγορον, το ευδιάλλακτον, το φιλόχριστον,, το φιλοπρεπέςζ το αλπνούν,το γλυκύθυμον, το φίλαγνον, το φιλάγαθον κ.τ.ό., αλλά όπως λέγει η Γραφή"ξένος και απερίτμητος δεν πρέπει να γευτεί τα μονοπάτια στα μυστήρια του Πάσχα (Έξοδ.12:43-48).

[jey_pap]

αποκτιέται η αγνότητα, όταν ο νους γεμίσει από πολυάριθμες "επόψεις" που είναι σε θέση να σβήσουν αναμνήσεις και παραρριπισμούς φιλόσαρκων παθών. Ωστόσο ο νους, εφόσον δεν είναι χωρισμένος από τη σωματική φύση , δεν μπορεί ν' αποφύγει πειραεμούς σωματικών επιθυμιών ή φαντασιώσεων. Δοκιμάζεται λοιπόν απ' αυτούς,χωρίς όμως να 'ναι καταδικασμένος στην σκλαβιά τους. Δεν πολεμά εναντίων των πειρασμών αλλά τους περιφρονεί με τη στάση του νικητή, κι όχι του πολεμιστή..
...
μαρ Ισαάκ σύρου "ασκητικά"

[bluerose]

Η γιαγιά μου τότε, μου μίλησε για έναν Άγιο . Είχα έναν πνευματικό τον οποίο συμβουλευόμουν για 23 χρόνια, τον πατέρα Πέτρο, που πέθανε πέρυσι και με πόνεσε πολύ το γεγονός, γιατί υπήρχαν ερωτήσεις που είχα ακόμη να του κάνω για τον Θεό και για τη ζωή μετά από αυτόν τον κόσμο».

Όταν η δημοσιογράφος, τον ρώτησε αν οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να πιστεύουν στα θαύματα, ο Μίκι Ρουρκ σχολίασε: «Ναι, αλλά δε συμβαίνουν εύκολα. Ο πνευματικός μου, μου είπε κάποτε, ενώ τον ρωτούσα για κάτι που ήταν σημαντικό για εμένα, γιατί πονούσα πολύ και προσευχόμουν μέρα και νύχτα... Μου είπε “Μίκι, ο Θεός ακούει τον ήχο της κλήσης σου, σε ακούει να καλείς, αλλά δεν σηκώνει πάντα το ακουστικό όταν θέλεις εσύ…”».

Ο 68χρονος ηθοποιός, όπως είπε, έχει πάντα ένα φυλαχτό του Αρχάγγελου Μιχαήλ μαζί του.

[jey_pap]

Ωστόσο αυτός (ο παρών κόσμος) παραμένει απερίγραπτα κατώτερος από την ουσία-μορφή-λειτουργικότητα των πραγμάτων που θα μας φανερωθούν στο μέλλον, γιατί η μελλοντική-αλλογενής - θαυμαστή εκείνη δοξασμένη κατάσταση της μακαριότητας, η θαυμαστή θέα του εκπληκτικού κόσμου που ετοιμάσθηκε και φυλάγεται έξω από τις αισθήσεις, σκοπός είναι να αποκαλυφθεί στα έσχατα.
Επομένως όπως είπα παραπάνω, όταν η νοερή μας ουσία φθάσει στη συνεχή μέθεξη με τον Προσκυνητό και εμμείνει σ' αυτήν αδιάλειπτη, τότε διά της βοηθείας της Χάριτος ψαύει την ίδια εκείνη κατάσταση, την οποία η νοερή μας φύση θα "ενδυθεί" στα έσχατα.
μαρ Ισαάκ Σύρου "ασκητικά"

[Πασιφάη]

Ωστόσο αυτός (ο παρών κόσμος) παραμένει απερίγραπτα κατώτερος από την ουσία-μορφή-λειτουργικότητα των πραγμάτων που θα μας φανερωθούν στο μέλλον, γιατί η μελλοντική-αλλογενής - θαυμαστή εκείνη δοξασμένη κατάσταση της μακαριότητας, η θαυμαστή θέα του εκπληκτικού κόσμου που ετοιμάσθηκε και φυλάγεται έξω από τις αισθήσεις, σκοπός είναι να αποκαλυφθεί στα έσχατα.
Επομένως όπως είπα παραπάνω, όταν η νοερή μας ουσία φθάσει στη συνεχή μέθεξη με τον Προσκυνητό και εμμείνει σ' αυτήν αδιάλειπτη, τότε διά της βοηθείας της Χάριτος ψαύει την ίδια εκείνη κατάσταση, την οποία η νοερή μας φύση θα "ενδυθεί" στα έσχατα.
μαρ Ισαάκ Σύρου "ασκητικά"

Υποκειμενική άποψις, η οποία πηγάζει απ'την οπτική του Σύρου περί κατωτερότητας και υποτέλειας στα μελλούμενα.
Γιατί πρέπει να θεωρηθεί εφαλτήριο ο θάνατος σαν φόβητρο, αντί για μια προοπτική βελτίωσης της έννοιας του;
Εν όλίγοις, ζω. Γιατί θα πρέπει να αφουγκράζομαι το θάνατο και να προετοιμάζομαι γι'αυτόν, αντί να χαρώ όσα μου δίδονται;

[Πασιφάη]

Είναι πολύ έυκολο να δημοσιεύουμε αποσπάσματα κειμένων ή ακόμη και ''θαύματα'' τα οποία θεωρουμε θέσφατο μιας και η πίστις μας το υπαγορεύει.
Οι παρωπίδες όμως είναι ιδίωμα προκατάληψης.
Αν επιθυμείτε να ''φέρετε κοντά''' το ποίμνιο που σας έφυγε, χρειάζονται πολλά περισσότερα. Κάτι απτό για αρχή.

[jey_pap]

«απόπειρα εκβαρβαρισμού» συνέχεια

Ω άνθρωπε! Πόσο εκπληκτική είναι η θεωρία της φυσικής συγκρότησής σου! Και πόσο όμως πιο εκπληκτική είναι η θεωρία των μυστηρίων της ...αφύπνισής σου! Στ΄αλήθεια, γεμίζει με θαυμασμό (που όσο πάει και μεγαλώνει) όποιος σκέπτεται μετά το ξεκίνημα της δημιουργίας Σου, την θεώρηση της ιδέας του Λόγου στην αποκάλυψή του σ΄ όλο το μεγαλείο στο Θαβώρ και στη δόξα της αναστάσεώς του, χαρίζοντας στην ανθρώπινη φύση την αναμφίβολη ικανότητά της να συμμετέχει κι αυτή σε υπερκόσμια επίπεδα!



... μαρ Ισαάκ «ασκητικά»

Ως συνέχεια τoυ τελεολογικού χαρακτήρα της φυσικής πορείας του υλενεργειακού τούτου κόσμου, σηματοδοτείται με την αρχή για τη θεμελίωση του κόσμου του φωτός, και η ολοκλήρωση της πορείας αντίστοιχα,του νοερού στοιχείου στις έλλογες φύσεις, που είναι η αρχή διανοημάτων σχετικών με τον Προσκυνητό, ήτοι σκέψεων που συνιστούν τον σκοπό για τον οποίο είναι ταγμένη η νοερή φύση στην επέκεινα δοξασμένη πραγματικότητα.
...
μαρ Ισαάκ «ασκητικά»

[Πασιφάη]

Καμία επαφή προσωπική με ουσιαστική γνώμη. Λυπάμαι.
Δεν είμεθα ασκητές. Είμεθα άνθρωποι, που προσπαθούμε να πάρουμε γνώση που μεταλαμπαδεύεται, όχι στεγνή, ακέραια. Που απλά είναι η συνέχεια μιας καλοστημμένης επαναλαμβανόμενης αλληλουχίας πραγμάτων.