ΙΗΣΟΥΣ: ΚΗΡΥΚΑΣ ΜΙΣΟΥΣ, ΔΙΧΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

[Σπύρος]

ʽΉλθε η ώρα για να δοξαστεί ο υιός του ανθρώπουʼ» («κατά Ιωάννη» ιβ΄20-23).

Εδώ αν πάρουμε τους λεξαρίθμους(στο πρωτότυπο) βλέπουμε ότι αναφέρεται στα 7 βουνά του άξονα προς την Ελλάδα. Από που ξεκινά το σημείο παρατήρησης;

Από το ευρύτερο σημείο που αναφέρεται στα "κυνάρια". Το κεφάλαιο είναι το έβδομο: Μάρκος (ζ΄25-30). Τι γράφει όμως ο Ματθαίος;

Σιδώνα

ΣΙΔΩΝ = ΑΙΓΥΠΤΟΣ = ΚΟΚΚΙΝΙΑ + ΠΑΡΝΗΣΟΣ + ΓΚΙΟΝΑ = 1064

Τα κυνάρια, από το Κύων δηλαδή άλφα Μεγάλου Κυνός(Σείριος).

Κάποιοι ενώ ο Ιησούς τους δείχνει το δάσος, εκείνοι κοιτάζουν το δάχτυλο.

Να δώσω και τα σχετικά στοιχεία για την ευθυγράμμιση:

κατά Ιωάννην 12:23

ΕΛΥΛΗΘΕΝ Η ΩΡΑ ΙΝΑ ΔΟΞΑΣΘΗ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

38 χαρακτήρες

γεωγραφικό πλάτος Παρθενώνα = 37,9715°
γεωγραφικό πλάτος Θηβών = 38,3207°
γεωγραφικό πλάτος Παρνασσού = 38,5352°
γεωγραφικό πλάτος κορυφής Χάνθης Παναιτωλικού = 38,8483°

ΕΛΥΛΗΘΕΝ Η ΩΡΑ ΙΝΑ ΔΟΞΑΣΘΗ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ = 4889 = 13 x 360° + 209°

κατεύθυνση όρος Ερμόν - Θηβών από Ανατολή = 209,255° =>
αζιμούθιο στόχευσης όρος Ερμόν - Θηβών = 299,255°

κατεύθυνση όρος Ερμόν - Παρνασσού από Ανατολή = 209,242°

38 χαρακτήρες
ΛΑΒΔΑ(στα αρχαία Ελληνικά το όνομα του γράμματος 'Λ') = 38
Λ = 30 = ΘΗΒΑΙ

γεωγραφικό πλάτος πυραμίδος Χέοπος = 29,9792°

38 => επτάγωνο (Ελλάς)
30 => εξάγωνο {άστρο Δαϋίδ} (Αίγυπτος)

ΕΛΥΛΗΘΕΝ Η ΩΡΑ ΙΝΑ ΔΟΞΑΣΘΗ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

9 λέξεις

Θ = 9

Θεός
Θήβαι

[Nandros]

'
Αυτό δεν είναι νήμα. Δρομοκαΐτειο είναι!
.

[Νατάσα]

'
Αυτό δεν είναι νήμα. Δρομοκαΐτειο είναι!
.

αμα το σκεφτείς, είναι μια τρελα ο θεος...

[John Dear]

Αλλο ενα νημα του κωλου. Ειπατε ότι ισχυει η προσβολη του θρησκευτικου συναισθηματος; Ή μηπως οχι;

Χεστήκαμε για τα συναισθήματα των χριστιανών. Φιλούδια.

[Giorgos 574]

Στο μεταξύ το 90% των αναρτήσεων δεν έχει καμία σχέση με το περιεχόμενο του νήματος.

[Νατάσα]

Στο μεταξύ το 90% των αναρτήσεων δεν έχει καμία σχέση με το περιεχόμενο του νήματος.

[Kωστας]

ΕΓΕΝΝΗΘΗ ΙΗΣΟΥΣ = Ο ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΘΕΟΣ = ΓΕΝΕΣΗ ΕΙΚΟΣΙ ΠΕΝΤΕ = ΚΑΤΑΓΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ = ΕΙΜΙ Η ΚΑΙΝΗ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ = 1026

ΘΕΟΣ=ΑΓΑΘΟΣ=....(ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΛΕΞΑΡΙΘΜΟ ΑΛΛΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ)

[Σπύρος]

ΕΓΕΝΝΗΘΗ ΙΗΣΟΥΣ = Ο ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΘΕΟΣ = ΓΕΝΕΣΗ ΕΙΚΟΣΙ ΠΕΝΤΕ = ΚΑΤΑΓΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ = ΕΙΜΙ Η ΚΑΙΝΗ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ = 1026

ΘΕΟΣ=ΑΓΑΘΟΣ=....(ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΛΕΞΑΡΙΘΜΟ ΑΛΛΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ)

ΘΕΟΣ = ΑΓΙΟΣ = ΑΓΑΘΟΣ = ΔΙΟΣ = 284

Στην Θήβα όμως θα έγραφαν:

ΗΕΛΛΑΣ = ΘΕΟΣ

[O I]

Στο μεταξύ το 90% των αναρτήσεων δεν έχει καμία σχέση με το περιεχόμενο του νήματος.

Ας επανέρθουμε τότε και κοίτα που θα καταλήξει πάλι.. και από ποιους

Αποτύπωση της ψυχογραφίας του
από τους ίδιους τους ευαγγελιστές

Σύμφωνα με τους χριστιανούς θεωρητικούς, ο Ιησούς Χριστός δίδαξε στον κόσμο το πνεύμα της αγάπης. Στο άρθρο αυτό όμως, θα δείξουμε, ότι από τα ίδια τα κείμενα της «Καινής Διαθήκης» προκύπτει, ότι ο Ιησούς Χριστός όχι μόνον δεν ήταν κήρυκας αγάπης όπως προβάλλεται, αλλά αντιθέτως προέβαινε σε κηρύγματα απίστευτου μίσους, διχασμού και ανθελληνισμού.

Αυτό το "ανθελληνισμού" πρέπει να το προσέξεις ADRIANO διότι κάτι άλλο σημαίνει. Όσο για τα "απίστευτου μίσους, διχασμού" θα τα σχολιάσω στον τόπο τους.

Για να σε παρακολουθήσω όμως μιας και επιμένει ο ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ και πιστεύει μάλιστα ότι θα μου απαντήσεις μετά
Πάμε:

«Ήταν μερικοί έλληνες μεταξύ εκείνων που είχαν ανεβεί για να προσκυνήσουν κατά την εορτή. Αυτοί λοιπόν ήλθαν στον Φίλιππο ο οποίος ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και του είπαν: ʽΚύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησούʼ. Έρχεται ο Φίλιππος και το λέει στον Ανδρέα και ο Ανδρέας κι ο Φίλιππος το λέγουν στον Ιησού. Ο Ιησούς αποκρίθηκε σʼ αυτούς: ʽΉλθε η ώρα για να δοξαστεί ο υιός του ανθρώπουʼ» («κατά Ιωάννη» ιβ΄20-23). Αυτό είναι το περίφημο απόσπασμα στο οποίο κατά κόρον αναφέρονται οι ρωμιορθόδοξοι στην προσπάθειά τους να δείξουν, ότι ο Ιησούς δήθεν αγαπούσε τους έλληνες.

Από την αρχή τού κειμένου σου ξεκινάς με λάθη.
Για να δούμε το επιχείρημα τού Καλόπουλου επ' αυτού:

Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε, ότι δεν πρόκειται για έλληνες στο γένος και αυτό γίνεται φανερό από το ίδιο το κείμενο. Ας εξετάσουμε με προσοχή το επίμαχο απόσπασμα. Κατʼ αρχήν οι «έλληνες» αυτοί ανέβαιναν να προσκυνήσουν στην εορτή. Ποια ήταν αυτή η εορτή; Λίγες παραγράφους νωρίτερα, από την αρχή του ιβ΄ και εντεύθεν μας πληροφορεί, ότι επρόκειτο για το Πάσχα τη μεγάλη αυτή εβραϊκή εορτή. Και συνεχίζει: «Την επομένη μέρα πολύς κόσμος είχε έρθει για την εορτή, όταν άκουσαν ότι έρχεται ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα, πήραν κλάδους από φοίνικες και βγήκαν προς προϋπάντησή του κι έκραζαν: ʽΩσαννά, ευλογημένος να είναι εκείνος, που έρχεται στο όνομα του Κυρίου (του Γιαχβέ), ο βασιλεύς του Ισραήλʼ. Ο δε Ιησούς βρήκε ένα μικρό όνο κι εκάθησε επάνω του, καθώς ήταν γραμμένο. Μη φοβάσαι, θυγατέρα Σιών, να ο βασιλεύς σου έρχεται καθισμένος σʼ ένα πουλάρι όνου».

To κείμενο μάς μιλάει για το βασιλέα του Ισραήλ, όχι το βασιλέα της Ελλάδας και για τη θυγατέρα Σιών, όχι για τη θυγατέρα Ελλάδα. Το τι σχέση έχουν όλα αυτά με τους έλληνες και το «ελληνικό Πάσχα», που εορτάζουν οι σύγχρονοι ρωμιοί, μόνον οι ρωμιοορθόδοξοι κύκλοι μπορούν να «ερμηνεύσουν».

Βασικά υπάρχουν δύο περιπτώσεις που δεν προσέχεις.
1ον Ίσως ήταν Έλληνες προσήλυτοι που οι Ιουδαίοι επειδή προέρχονταν και ζούσαν με εθνικούς τούς θεωρούσαν "ακάθαρτους" αλλά αλλού είναι το θέμα που θα καταλάβεις στη συνέχεια
και
2ον Ίσως ήταν όντως Έλληνες Ειδωλολάτρες που στάλθηκαν από τους άρχοντές τους για να προσκυνήσουν έναν καινούργιο "ειδωλολατρικό θεό" που κατ' αυτούς ήταν και ο Ιησούς μιας και η φήμη Του με θαύματα κλπ έφτασε στ' αυτιά τους.
Το 2ο είναι και το πιο πιθανό αν προσέξεις τα συμφραζόμενα στο χωρίο:

"Ιω. 12,20 Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. 21 οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν. 22 ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ἀνδρέᾳ, καὶ πάλιν Ἀνδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ Ἰησοῦ· 23 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου. 24 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει. 25 ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν. 26 ἐὰν ἐμοὶ διακονῇ τις, ἐμοὶ ἀκολουθείτω, καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγώ, ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται· καὶ ἐάν τις ἐμοὶ διακονῇ, τιμήσει αὐτὸν ὁ πατήρ."

Το "ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ" σημαίνει "για να προσκυνήσουν κατά την εορτή", κατά την περίοδο τής εορτής και το ότι πήγαν στον Ιησού και όχι στον Ναό τού Σολομώντα κατά την περίοδο τής εορτής, δείχνει ότι η 2η περίπτωση είναι ορθότερη τής 1ης.

Τα υπόλοιπα που λέει ο Ιησούς στο χωρίο είναι απόρροια όλου αυτού που συνέβη και προλέγει ότι μετά τον θάνατό Του θα δοξασθεί από τον λαό των επισκεπτών Του
Να πως το λέει: "ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει"
Στη συνέχεια τους λέει με ποιο τρόπο θα γίνει αυτό: "ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν" δηλαδή με την αυταπάρνηση προς όφελος τής ψυχής τους κατά τη διάδοση τού Ευαγγελίου στο μέλλον
Στη συνέχεια επισημαίνει τα οφέλη που θα αποκομίσουν απ' όλο αυτό: "ἐὰν ἐμοὶ διακονῇ τις, ἐμοὶ ἀκολουθείτω, καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγώ, ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται· καὶ ἐάν τις ἐμοὶ διακονῇ, τιμήσει αὐτὸν ὁ πατήρ". Δηλαδή το τι θα τους συμβεί εσχατολογικά.
Αυτό που προσέχουμε δε, είναι ότι ο ίδιος ο Ιησούς δεν απηύθυνε αυτό τον λόγο στους ίδιους τούς Έλληνες που ζητούσαν να τον δουν αλλά στους μαθητές του και αυτό ενισχύει την άποψη ότι ήταν όντως ειδωλολάτρες και το έκανε για να μη σκανδαλίσει όσους θα τον έβλεπαν να μιλάει με κάποιους που τον θεωρούν ειδωλολατρική θεότητα.

Όπως βλέπεις από τα συμφραζόμενα δε διαχωρίζει σε Ισραηλίτες και μη Ισραηλίτες αυτούς που θα σώσει.
Όταν αποκόπτει ο ινστρούχτοράς σου τα χωρία ADRIANO για να βγάλει το νόημα που τον βολεύει, αυτό είναι το όντως ύποπτο στην υπόθεση και όχι αυτό που λέει ο ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ στο προηγούμενο ποστ.
Για τέτοια βαθυστόχαστα επιχειρήματα μιλάμε μας φέρνει ο Καλόπουλος

Με ορμητήριο τις εβραϊκές κοινότητες στην Ελλάδα


Ας μην ξεφύγουμε από το θέμα μας όμως. «Όταν πέρασε την Αμφίπολη και την Απολλωνία (ο Παύλος) ήλθε στη Θεσσαλονίκη όπου ήταν η συναγωγή των ιουδαίων και σύμφωνα με τη συνήθειά του πήγε σʼ αυτούς και επί τρία Σάββατα συνδιαλεγόταν μαζί τους πάνω στις γραφές» («Πράξεις» ιζ΄1-2).

Στην Αθήνα προσέγγισε πρώτα την συναγωγή των ιουδαίων, όπου βρήκε ομοεθνείς του για σίτιση, στέγαση, προστασία και ποίμνιο («Πράξεις» ιζ΄17) και στη συνέχεια όταν πήρε θάρρος, άρχισε να γυρίζει στην αγορά και να μιλά με τους «παρατυγχάνοντας», δηλαδή με τους θαμώνες και τους περαστικούς.

Στην Κόρινθο τα ίδια: οι πρώτοι προσήλυτοι ήταν ιουδαίοι, ο Ακύλας και η σύζυγός του Πρίσκιλλα («Πράξεις» ιη΄2). Ο Παύλος μάλιστα φιλοξενήθηκε από τον Ιούστο, που στο σπίτι του μοιράζονταν τον ίδιο τοίχο με τη συναγωγή («Πράξεις» ιη΄7). Σε όλες τις πόλεις «διελέγετο εν τη συναγωγή»: («Πράξεις» ιη΄4, ιη΄19, ιη΄26, ιθ΄8).

Μολονότι τα περισσότερα κείμενα που συμπεριλαμβάνονται στην «Καινή Διαθήκη» είναι γραμμένα στην ελληνική γλώσσα δεν μιλούν για την Ελλάδα. Γράφτηκαν στα ελληνικά από εβραίους συγγραφείς (όχι απαραίτητα από αυτούς που δηλώνουν) επειδή οι εβραίοι για αιώνες είχαν χάσει τη γλώσσα τους. Ελλήνιζαν, τόσο στη γλώσσα όσο και στα ήθη. Αθλούνταν, πλένονταν και αποποιούνταν έως και την περιτομή τους που προσπαθούσαν να την καλύψουν. Κανένα από τα κείμενα, είτε της «Παλαιάς» είτε της «Καινής Διαθήκης» δεν απευθύνεται σε έλληνες. «Αυτούς τους δώδεκα έστειλε ο Ιησούς και τους παράγγειλε τα εξής: «Προς τους εθνικούς μην πηγαίνετε και στην πόλη των σαμαρειτών μην μπαίνετε, αλλά πηγαίνετε μάλλον στα χαμένα πρόβατα της γενεάς του Ισραήλ». («κατά Ματθαίο» ι΄5-6).

Όταν ο Παύλος αποστέλλει επιστολές προς εφεσίους, φιλιππησίους, θεσσαλονικείς ή κορινθίους κ.λ.π., δεν τις αποστέλλει στους έλληνες των πόλεων αυτών, αλλά στους εβραίους που ζουν στις ελληνικές πόλεις και που υπήρξαν οι πρώτοι προσήλυτοι στο χριστιανισμό, όχι από δική τους αυθόρμητη προσχώρηση αλλά μετά από εντολή που πήραν από τους ραβίνους τους, να υποδυθούν τους πιστούς της νέας θρησκείας. Όπου δηλαδή γίνεται δηλαδή αναφορά για εφεσίους, εννοείται ότι είναι οι εβραίοι της Εφέσου κι όχι οι έλληνες, όταν γίνεται αναφορά στους κορινθίους, εννοείται ότι πρόκειται για τους εβραίους της Κορίνθου. Οι έλληνες δεν είχαν καμμιά σχέση με όλα αυτά.

Ναι, καλά. Από τις συναγωγές των Εβραίων διωκόντουσαν. Όταν μιλάει για επισκόπους ο Παύλος δεν εννοεί Ραβίνους. Αυτοί ήδη υπήρχαν στις συναγωγές και δεν είχαν θέση στη νεόδμητη Εκκλησία που κήρυτταν οι απόστολοι.
Βρες άλλο κουφό να μας πεις

τεσπα
Για να δούμε πόση σοβαρότητα μπορεί να κρύβει και αυτός ο βαθυστόχαστος συλλογισμός τού Καλόπουλου.

Βασική άποψη όλων των νεοειδωλολατρών είναι ότι οι απόστολοι ήταν εγκάθετοι από τους Εβραίους κατά των Ελλήνων γι' αυτό και τέτοια επιχειρήματα: "οι πρώτοι προσήλυτοι στο χριστιανισμό, όχι από δική τους αυθόρμητη προσχώρηση αλλά μετά από εντολή που πήραν από τους ραβίνους τους, να υποδυθούν τους πιστούς της νέας θρησκείας".
Επειδή κάτι τέτοιο πηγάζει από τέτοιες απόψεις, αρκεί το πιο πάνω. Θα το αφήνω ασχολίαστο για να τελειώνω με το ποστ επειδή είναι κουραστικό να ισιώνεις την κάθε κοτσάνα.
Για τα υπόλοιπα
Δεν είπε κανείς ότι οι πρώτοι που θα απευθύνονταν οι απόστολοι κατά το κήρυγμά τους, όταν βγήκαν από τα όρια τής Ιουδαίας θα ήταν οι Έλληνες. Με τη σειρά τα πήραν.
Άσε που ούτε οι ίδιοι δεν ήξεραν πως θα γίνει, άσε δε που ήταν και επηρεασμένοι από τς παραδόσεις τού Ιουδαϊσμού.
Όταν προέκυψε όμως είχαν χαρά και αντιλήφθηκαν πως λειτουργεί η Χάρη.

Αυτά τα χωρία είναι αρκετά για να αναιρέσουν όλα τα από πάνω. ότι δήθεν δεν απευθύνονταν το κήρυγμα σε ειδωλολάτρες Έλληνες:

"Πραξ. 11,1 Ἤκουσαν δὲ οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοὶ οἱ ὄντες κατὰ τὴν Ἰουδαίαν ὅτι καὶ τὰ ἔθνη ἐδέξαντο τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ."

"Πραξ. 13,48 ἀκούοντα δὲ τὰ ἔθνη ἔχαιρον καὶ ἐδέξαντο τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, καὶ ἐπίστευσαν ὅσοι ἦσαν τεταγμένοι εἰς ζωὴν αἰώνιον· "

"Πραξ. 14,27 Παραγενόμενοι δὲ καὶ συναγαγόντες τὴν ἐκκλησίαν ἀνήγγειλαν ὅσα ἐποίησεν ὁ Θεὸς μετ᾿ αὐτῶν, καὶ ὅτι ἤνοιξε τοῖς ἔθνεσι θύραν πίστεως."

Η διαδρομή τους ήταν αυτή:

"Πραξ. 14,24 καὶ διελθόντες τὴν Πισιδίαν ἦλθον εἰς Παμφυλίαν, 25 καὶ λαλήσαντες ἐν Πέργῃ τὸν λόγον κατέβησαν εἰς Ἀττάλειαν, 26 κἀκεῖθεν ἀπέπλευσαν εἰς Ἀντιόχειαν, ὅθεν ἦσαν παραδεδομένοι τῇ χάριτι τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ ἔργον ὃ ἐπλήρωσαν."

Τα έθνη κατά τη Γραφή και τους Πατέρες όπως και το "Έλληνες" ή "Έλλην/Ελληνίς" σημαίνει τον ειδωλολάτρη και το χωρίο μιλάει γι' αυτό με τη φράση "καὶ ὅτι ἤνοιξε τοῖς ἔθνεσι θύραν πίστεως" κλπ. Εννοεί τούς Έλληνες [και άλλους] Ειδωλολάτρες που κατοικούσαν σ' εκείνα τα μέρη.

Ο Νόμος δεν διδάσκεται στους έλληνες το γένος. Οι Απόστολοι, γράφει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος («Εις τας Πράξεις, Ομιλία ΚΕ΄» «δεν κήρυτταν το θείο λόγο σε κανένα παρά μόνο στους ιουδαίους» («μηδενί λαλούντες το λόγο ει μη μόνον ιουδαίοις» «Πράξεις» ια΄19-20) και συνεχίζει: «Δεν το έκαναν αυτό φοβούμενοι τους ανθρώπους, αλλά το έκαναν τηρώντας το Νόμο». Υπήρχαν όμως και κάποιοι κύπριοι και κηρυναίοι οι οποίοι «ελάλουν προς τους ελληνιστάς, ευαγγελιζόμενοι τον Κύριον Ιησούν» («Πράξεις» ια΄20) και διευκρινίζει ο Χρυσόστομος «Ίσως επειδή δεν γνώριζαν τα εβραϊκά τους ονόμαζαν έλληνες». Στη συνέχεια ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος επανέρχεται στο θέμα («Εις τας Πράξεις, Ομιλία Λ΄»): «Συνέβη δε και στο Ικόνιο το ίδιο να μπούν στη συναγωγή των ιουδαίων και να μιλήσουν έτσι ώστε να πιστέψει μεγάλο πλήθος από τους ιουδαίους κι από τους έλληνες». Ως γνωστόν δεν συναντά κανείς έλληνες στη συναγωγή. Είναι καταφανές, πως πρόκειται για εβραίους, που έχασαν τη γλώσσα τους και μιλούσαν ελληνικά.

Και σ' αυτό όπως αποδεικνύεται και από τα πιο πάνω, ο κ. Καλόπουλος είναι παραπλανητικός.
Ο Χρυσόστομος στον λόγο του αυτόν μιλάει για άλλη περίοδο και όχι για την περίοδο που είχε εξαπλωθεί το Ευαγγέλιο στα Έθνη αλλά βρισκόταν ακόμα στα όρια τής Ιουδαίας.
Ό τίτλος από όπου απέκοψε μέρος τού τίτλου είναι αυτός:

In Acta apostolorum (homiliae 1-55)
.......
"60.191 ΟΜΙΛΙΑ ΚΕʹ. Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης
ἐπὶ Στεφάνῳ, διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας, μηδενὶ λαλοῦντες
τὸν λόγον, εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις."

...μιλάει δηλαδή ακριβώς μετά από τον λιθοβολισμό τού Στεφάνου και όχι στην περαιτέρω εξάπλωση τού κηρύγματος που φυσικά όσοι πίστεψαν ήταν από ΟΛΑ τα Έθνη.Δηλαδή όλον τον τότε ειδωλολατρικό κόσμο τής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που μέρος της ήταν και η Ελλάδα.
Για τέτοια σοβαρή μελέτη μιλάμε που μάλιστα ήθελε να τη σχολιάσουμε και σοβαρά ο ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ
Όσον δε για τα γεγονότα στο Ικόνιο του κ. Καλόπουλο του διαφεύγει το τι λέει πιο κάτω ο Χρυσόστομος:

"Ἐγένετο δὲ ἐν Ἰκονίῳ κατὰ τὸ αὐτὸ εἰσελθεῖν αὐτοὺς εἰς τὴν συναγωγὴν τῶν Ἰουδαίων, καὶ λαλῆσαι οὕτως, ὥστε πιστεῦσαι Ἰουδαίων τε καὶ Ἑλλήνων πλῆθος πολύ. Πάλιν εἰς τὰς συναγωγὰς εἰσέρχονται. Ὅρα πῶς οὐκ ἐγένοντο δειλότεροι, εἰπόντες ὅτι Στρεφόμεθα εἰς τὰ ἔθνη. Ἐκ πολλῆς τῆς περιουσίας ὅμως ἀναιροῦσιν αὐτῶν τὴν ἀπολογίαν. Ὥστε πιστεῦσαι, φησὶν, Ἰουδαίων τε καὶ Ἑλλήνων πολὺ πλῆθος Εἰκὸς γὰρ αὐτοὺς ὡς καὶ πρὸς Ἕλληνας διαλέγεσθαι. Οἱ δὲ ἀπειθοῦντες Ἰουδαῖοι, ἐπήγειραν καὶ ἐκάκωσαν τὰς ψυχὰς τῶν ἐθνῶν κατὰ τῶν ἀδελφῶν. Κατὰ τὸ αὐτὸ λοιπὸν καὶ τὰ ἔθνη ἐπήγειραν, ὡς οὐκ ἀρκοῦντες αὐτοί."

Δηλαδή εδώ λέει ο Χρυσόστομος επειδή προσκολλούνταν στη διδαχή των αποστόλων και Έλληνες (Εθνικοί) "εἰπόντες ὅτι Στρεφόμεθα εἰς τὰ ἔθνη". Τους διέβαλαν οι Εβραίοι στους άρχοντες των Ελλήνων δίνοντάς τους χρήματα για να τους διώξουν επειδή από μόνου τους οι Εβραίοι δεν επαρκούσαν.

Τυχαίο που παρέλειψε να βάλει ολόκληρο αυτό που λέει ο Χρυσόστομος;
δε νομίζω...

Ας δεχθούμε όμως ότι οι σημερινοί ρωμιοί, που έχουν υποστεί τη συνεχή επί σχεδόν δεκαεπτά αιώνες χριστιανική προπαγάνδα έχουν «πεισθεί», ότι το Πάσχα είναι ελληνική εορτή. Οι έλληνες όμως του 33 μ.Χ. γνώριζαν το Πάσχα; Aσφαλώς όχι! Ήταν έλληνες λοιπόν εκείνοι που ζήτησαν να δουν τον Ιησού; Όχι βέβαια! Εβραίοι ήταν κι αυτοί, κάτοικοι ίσως της Ελλάδας, που μιλούσαν όμως ελληνικά και τίποτε περισσότερο. Αποκαλούνται έλληνες προκειμένου να διακριθούν από τους υπόλοιπους εβραίους, που δεν μιλούσαν την ελληνική Γλώσσα. Η μονομερής επανάληψη ενός και μοναδικού ομιχλώδους και δήθεν κολακευτικού εδαφίου και η αποσιώπηση όλων των άλλων που καταφαίνονται με ξεκάθαρες διαθέσεις εναντίον των ελλήνων όπως θα αναλύσουμε παρακάτω, μόνον δόλια μπορεί να χαρακτηρισθεί.

Βεβαίως... βεβαίως...
Εδώ έχει πέσει τόση κοπτοραπτική από τον Καλόπουλο και έχει το θράσος να μιλάει για "μονομερή επανάληψη" και ενώ κατ' αυτόν από τη μια το Ευαγγέλιο μιλάει εναντίων τών Ελλήνων, από την άλλη όλοι βλέπουμε στο Ευαγγέλιο και την ιστορία τούς Ειδωλολάτρες Έλληνες να αποδέχονται το Ευαγγέλιο και οι απόστολοι να μη τους αποπέμπουν, ασχέτως που στα επιχειρήματά του ο κ. Καλόπουλος μας έχει τρελάνει με τον ανθελληνισμό και το μίσος τού Ιησού και των αποστόλων Του για το Γένος των Ελλήνων

Τι να πει κανείς με τη συνέπεια τού λόγου του...

Ιησούς: Ένας μεγάλος ανθέλληνας

Ας εξετάσουμε τώρα τι γνώμη είχε ο Ιησούς για τους αυθεντικούς έλληνες. Ο Ματθαίος (ιε΄22-28) και o Μάρκος (ζ΄25-30) περιγράφουν μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Πρόκειται για την θεραπεία της κόρης μιας γυναίκας πού παρουσιάζεται ως κανονική ελληνί­δα, όχι εβραία που μιλούσε ελληνικά, καθότι γίνεται σαφής διάκριση: Είναι «ελληνίδα συροφοινίκισσα στο γένος» («κατά Μάρκο» ζ΄ 26).

Εδώ θέλει αρκετή προσοχή γιατί μόνο το πρωτότυπο κείμενο μιλάει για ελληνίδα. Αν διαβάζετε το κείμενο στη νεοελληνική απόδοση των χριστιανών μεταφραστών, κατά κανόνα μεταφράζουν το «ελληνίδα» σε «ειδωλολάτρις» οπότε ο ανυποψίαστος αναγνώστης προσπερνάει το κείμενο χωρίς να αντιληφθεί την πραγματική σημασία του.

Επιχειρηματάρα ο Καλόπουλος
Για να δούμε που βρίσκεται η Φοινίκη και ποιοι την κατοικούσαν:

"Φοινίκη θηλυκό

Ελληνική ονομασία για μια αρχαία παραλιακή, ναυτική χώρα στη θέση που σήμερα βρίσκεται ο Λίβανος και τμήμα της Συρίας. Η ονομασία δόθηκε πιθανόν επειδή οι Ελληνες εισήγαγαν από εκεί μια μοναδική τότε χρωστική ουσία με βαθύ πορφυρό χρώμα (στο χρώμα του αίματος) και το χρώμα αυτό στα ελληνικά λεγόταν φοινόν"

Αφού η Φοινίκη βρίσκεται στη Συρία, τότε η ονομασία "Ελληνίς" που λένε οι Ευαγγελιστές εννοεί ξεκάθαρα ότι πρόκειται για μιά Σύρια ειδωλολάτρη που φυσικά ήταν Σημίτης και όχι Ελληνίδα.

Οπότε τα παρακάτω τα αφήνω επειδή όταν βλέπεις ότι τα κυριότερα επιχειρήματα του νηματοθέτη λένε μπαρούφες, δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθείς και με τα υπόλοιπα.

Η μάλλον να πω κάτι και γι' αυτό:

Οι επαγγελματίες προπαγανδιστές του χριστιανισμού, αλλά και άλλοι συνοδοιπόροι τους μας βομβαρδίζουν καθημερινώς από τα παράθυρα των τηλεοπτικών διαύλων, από εφημερίδες και περιοδικά και χαϊδεύουν τα αυτιά μας με τα υποτιθέμενα κηρύγματα αγάπης του Ιησού, με την δήθεν αγάπη του για τους ελληνες, με την δήθεν ελληνικότητα της ορθοδοξίας κι άλλα πολλά. Όλες αυτές οι ανακρίβειες που υποστηρίζονται δεν είναι τυχαίες ούτε γίνονται κατά λάθος. Ορισμένοι εξ αυτών που τις προβάλλουν είναι άνθρωποι ανωτάτης μορφώσεως, καθηγητές κ.λ.π.. Τα πράγματα είναι οφθαλμοφανή. Δεν μπορεί να μην τα βλέπουν. Γνωρίζουν ότι εσκεμμένα συντελούν στη διαιώνιση της παραπλάνησης. Κι όμως επιμένουν. Δυστυχώς εκτός από την άγνοια υπάρχει κι ο δόλος.

"Γεν. 4,6 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ Κάϊν· ἵνα τί περίλυπος ἐγένου, καὶ ἵνα τί συνέπεσε τὸ πρόσωπόν σου; 7 οὐκ ἐὰν ὀρθῶς προσενέγκῃς, ὀρθῶς δὲ μὴ διέλῃς, ἥμαρτες; ἡσύχασον"

Προσπαθεί ο ταλαίπωρος Καλόπουλος να κάνει μια "θυσία" για την Αντιθεΐα και την Αρχαία Ελληνική θρησκεία αλλά "οὐκ ὀρθῶς προσήνεγκε"



Για πε ρε ADRIANO
τι λες για όλ' αυτά;

Ο.Ι.

[Nandros]

'
Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν κάποιοι το έχουν γαμήσει!
.

[O I]

Να το ολοκληρώσω για να μη μου παραπονιέται ο ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ

Εφόσον οι Φοίνικες τελικά ήταν Σημιτικός λαός και κατοικούσαν στα όρια τής γης Χαναάν, αποδεικνύεται ότι δεν ήταν Έλληνες αντίθετα με όσα ισχυρίζεται ο Καλόπουλος.

Για να δούμε τι άλλο λέει επί τού θέματος:

Η συμπεριφορά του «υιού του θεού» στο περιστατικό αυτό, δεν εγείρει καμμία αμφιβολία, είναι σαφέστατη: Θεωρεί τους έλληνες σκυλιά που δεν αξίζει να τρώνε ούτε τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους, των εβραίων!

Κι όμως, δεν ήταν Έλληνες τω γένει αλλά απόγονοι τού Ισραήλ (Ιακώβ) που ειδωλολάτρησαν και για τούτο τους λέει "κυνάρια". Επειδή αρνήθηκαν τον Θεό τους και που στα δύσκολα ζητούσαν τη βοήθειά Του.

Πέραν αυτού όμως, μια τέτοια συμπεριφορά γεννά κι ορισμένα επί πλέον ερωτήματα. Ή πρώτη αντίδρασή του, όπως είδαμε, ήταν να αρνηθεί την θεραπεία. Οι αρχαίοι έλληνες ιατροί, άλλα και οι σύγχρονοι, ορκίζονται τον περίφημο «Όρκο του Ιπποκράτη» στον όποιο συνομολογούν πως θα ασκήσουν την τέχνη τους σε κάθε έναν που θα τους το ζητήσει, είτε αυτός είναι άνδρας, γυναίκα, ελεύθερος η δούλος. Σε κανένα σημείο του Όρκου δεν υπάρχει περιορισμός της άσκησης του επαγ­γέλματός τους επειδή ο ασθενής είναι αλλόφυλος ή αλλόθρησκος. Ο Ιπποκράτης ούτε καν το σκέφτεται να κάνει τέτοιου είδους διακρίσεις. Ο Ιησούς όχι μόνο το σκέφτεται αλλά και το εφαρμόζει. Η θεραπευτική δεινότητα του Ιησού ήταν τελικά ένα καρβέλι ψωμί, δηλαδή περιορισμένο σε ποσότητα και όταν παρείχε μερικά ψίχουλα σε κάποιον αλλόφυλο αυτό σήμαινε ότι τα στερούσε από τα «χαμένα πρόβατα του Ισραήλ»; Γνωρίζει περιορισμούς η χριστιανική Θεία Χάρις;

Μπαρουφολογίας το ανάγνωσμα.
Στο περιστατικό αυτό δε βλέπουμε πουθενά τον Ιησού να μη θεραπεύει την απούσα κόρη τής Χαναναίας μα το αντίθετο.
Η στιχομυθία που διημείφθη μεταξύ τού Ιησού και τής Χαναναίας δεν έχει να κάνει με άρνηση τού Ιησού να τής θεραπεύσει την κόρη (μιας και την θεράπευσε) αλλά έχει να κάνει με ομολογία πίστεως εκ μέρους τής Χαναναίας στον Θεό που είχε αρνηθεί παλαιότερα, και που τώρα τού ζητούσε θεραπείες. Δεν ξεχνάμε δε ότι ο Ιησούς σε όσους θεράπευε τους ρώταγε αν έχουν πίστη:

"Μαρκ. 9,21 καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· παιδιόθεν. 22 καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ᾿ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ᾿ ἡμᾶς. 23 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι. 24 καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε· πιστεύω, κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ."

Και στο συγκεκριμένο χωρίο βλέπουμε επίσης τον Ιησού να ζητάει την απόλυτη πίστη από τον γονέα του παθόντος που στη συγκεκριμένη περίπτωση ο πατέρας με το "εἴ τι δύνασαι" δηλώνει αμφιβολία. Και στις δύο περιπτώσεις ο Ιησούς αποκαλύπτει την θεϊκή Του ιδιότητα και τους διορθώνει με τον τρόπο που αντιστοιχεί στον καθένα και σε καμιά περίπτωση οι μπαρούφες που λέει ο Καλόπουλος.

Στις «Πράξεις» επίσης (κα΄28-29) διαβάζουμε ακόμα ένα απίστευτο απόσπασμα για τους έλληνες: «Μέχρι και έλληνες έβαλε μέσα στο ιερό και μόλυνε τον άγιο τούτο τόπο».

Σίγουρα στον Ναο τού Σολομώντα απαγορεύονταν να μπουν αλλόθρησκοι και όχι αλλόφυλοι μιας και υπήρχαν προσήλυτοι. Δεν έχει να κάνει με εθνότητες αλλά με θρησκευτικές πεποιθήσεις όταν λέει "Έλληνες".

Με το "ἔτι τε καὶ Ἕλληνας εἰσήγαγεν εἰς τὸ ἱερὸν καὶ κεκοίνωκε τὸν ἅγιον τόπον τοῦτον" ήταν η διαβολή των Ιουδαίων για να λιθοβοληθεί ο Παύλος και όχι ότι κατ' ανάγκη αυτούς που εισήγαγε στον Ναό τους ήταν Έλληνες τω γένει. Δεν ήταν.

Η υπόθεση έχει έτσι:

"Πραξ. 21,18 τῇ δὲ ἐπιούσῃ εἰσῄει ὁ Παῦλος σὺν ἡμῖν πρὸς Ἰάκωβον, πάντες τε παρεγένοντο οἱ πρεσβύτεροι.19 καὶ ἀσπασάμενος αὐτοὺς ἐξηγεῖτο καθ᾿ ἓν ἕκαστον ὧν ἐποίησεν ὁ Θεός ἐν τοῖς ἔθνεσι διὰ τῆς διακονίας αὐτοῦ. 20 οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐδόξαζον τὸν Κύριον, εἶπόν τε αὐτῷ· θεωρεῖς, ἀδελφέ, πόσαι μυριάδες εἰσὶν Ἰουδαίων τῶν πεπιστευκότων, καὶ πάντες ζηλωταὶ τοῦ νόμου ὑπάρχουσι. 21 κατηχήθησαν δὲ περὶ σοῦ ὅτι ἀποστασίαν διδάσκεις ἀπὸ Μωϋσέως τοὺς κατὰ τὰ ἔθνη πάντας Ἰουδαίους, λέγων μὴ περιτέμνειν αὐτοὺς τὰ τέκνα μηδὲ τοῖς ἔθεσι περιπατεῖν."

Δηλαδή αυτό περί Ελλήνων το είπαν οι παρευρισκόμενοι Ιουδαίοι που άρχισαν να δέχονται το Ευαγγέλιο και αιτία ήταν η διαμάχη που υπήρχε ακόμα όσον αφορά την περιτομή απ' αυτούς που δεχόντουσαν τον Ιησού ως Μεσσία αλλά παρέμεναν κολλημένοι ακόμα στον Ιουδαϊκό νόμο και τις παραδόσεις.
Το ότι ήταν διαβολή ή έστω παρεξήγηση το επισημαίνει πιο κάτω:

"Πραξ. 21,29 ἦσαν γὰρ ἑωρακότες Τρόφιμον τὸν Ἐφέσιον ἐν τῇ πόλει σὺν αὐτῷ, ὃν ἐνόμιζον ὅτι εἰς τὸ ἱερὸν εἰσήγαγεν ὁ Παῦλος."

Το ότι δεν είχαν πρόβλημα με τους Έλληνες και άλλους εθνικούς ειδωλολάτρες αποδεικνύεται από ότι λένε τού Παύλου στη συνέχεια οι απόστολοι οι εν Ιερουσαλήμ:

"Πραξ. 21,25 περὶ δὲ τῶν πεπιστευκότων ἐθνῶν ἡμεῖς ἐπεστείλαμεν κρίναντες μηδὲν τοιοῦτον τηρεῖν αὐτούς, εἰ μὴ φυλάσσεσθαι αὐτοὺς τό τε εἰδωλόθυτον καὶ τὸ αἷμα καὶ πνικτὸν καὶ πορνείαν."

..και αυτό με τη σειρά του αποδεικνύει ότι οι πιστεύσαντες από τα έθνη δεν ήταν μόνο Ιουδαίοι αλλά και Εθνικοί, Έλληνες, Ειδωλολάτρες, που όχι η διδασκαλία του Χριστού αλλά του Ιουδαϊσμού τους απέπεμπε.

Η σκληρότητα αυτή του Ιησού δεν είναι μοναδική στην «Καινή Διαθήκη», αντιθέτως μάλιστα. Την ίδια σκληρότητα συναντούμε στην με σκαιό τρόπο αποπομπή της μητέρας του και των αδελφών του όταν πήγαν να τον δουν στην Γαλιλαία που δίδασκε («κατά Ματθαίο» ιβ΄46-50, «κατά Μάρκο» γ΄31-35 , «κατά Λουκά» η΄19-20). Στο «κατά Ιωάννη» β΄4, όταν του μιλάει η μητέρα του, την μία από τις δύο φορές που μιλάνε στο Ευαγγέλιο, ο Ιησούς της λέει εν ψυχρώ: «Τι κοινό υπάρχει ανάμεσα σʼ εμένα και σʼ εσένα, γυναίκα;».

Αυτά τα χωρία δεν έχουν να κάνουν ούτε με σκληρότητα κατά τής Μητέρας Του ούτε κατά των "αδελφών" Του. Κάτι άλλο παίζει που πάλι σου διαφεύγει. Το περιστατικό εκτυλίσσεται όταν ο Ιησούς στο κατά Ιωάννην έκανε το θαύμα που μετέτρεψε το νερό σε οίνο και αυτό το έκανε με την Θεϊκή Του ιδιότητα ενώπιον πλήθους που Τον εξελάμβαναν ως έναν απλό άνθρωπο και με τη στιχομυθία αυτή προς τη Μητέρα Του και τους "αδελφούς" Του τους απέτρεπε από την πεποίθηση αυτή για όσους τον θεωρούσαν ως απλό άνθρωπο όπως ήταν ο Μωυσής. Έτσι προσδιόριζε την θεϊκή Του ταυτότητά ως ο Λόγος του Θεού που δεν έχει ούτε σαρκικά αδέλφια ούτε σαρκική Μητέρα και όχι οι μπαρούφες που προσέχει ο Καλόπουλος και όσοι στην εποχή τού Ιησού που δεν καταλάβαιναν τι ακριβώς παίζει με Αυτόν, οι οποίοι τελικά Τον Σταύρωσαν.
Για τον ίδιο λόγο το λέει και στο κατά Ματθαίον και στο κατά Μάρκον που ο τελευταίος μάλιστα ξεκαθαρίζει κάτι ακόμα:

"Μαρκ. 3,35 ὃς γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, οὗτος ἀδελφός μου καὶ ἀδελφή μου καὶ μήτηρ ἐστί."

Δηλαδή ο λόγος που το λέει και εδώ, δεν έχει να κάνει με καμιά σκληρότητα αλλά για επισήμανση πνευματικής ένωσης με όσους πιστεύουν τη διδαχή Του, τους άμεσους και τους ύστερους.

Ιησούς: Σκληρός και εκδικητικός

Το αποκορύ­φωμα της σκληρότητας και της εκδίκησης (της άδικης εκδίκησης), το συναντούμε στο επεισόδιο με τη συκιά οπού ο Ιησούς την κατα­ράστηκε κι εκείνη ξεράθηκε, επειδή δεν βρήκε σύκα να φάει. Και να φαντασθεί κανείς ότι «δεν ήταν ο καιρός των σύκων» («κατά Ματθαίο» κα΄18-20, «κατά Μάρκο», ια΄13-14, 20-23).

Το θαύμα θα ήταν να περάσουν την άλλη ημέρα κι η συκιά να ήταν γεμάτη σύκα. Τέτοια κακία εναντίον μάλιστα αψύχου πράγματος, μόνον σε ένα ιστορικό ανάλογο γνωρίζω: στο μαστίγωμα της θάλασσας στον Ελλήσποντο για τιμωρία από τον πέρση Βασιλιά.

Δεν το έκανε επειδή μισούσε τη συκιά βρέεεϊ
Μάθημα έκανε για τούς άκαρπους ανθρώπους με εργαλείο άψυχο αντικείμενο.
Φαντάζομαι ότι κάπως έτσι θα σκέπτεσαι και για τούς μαθητευόμενους πρωτοετείς γιατρούς όταν σφάζουν το βατραχάκι και όλους τούς επιστήμονες που κάνουν πειράματα σε ζώα

Ρε τον καημένο τον Καλόπουλο επιχειρηματάρες...

Γενικός διχασμός, διχόνοια και διαίρεση

Αλλά και με τις παραβολές του ο Ιησούς, δίνει «μηνύματα» («γραμμή» κατά τη σύγχρονη έκφραση) σκληρότητας και αδικίας. «Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου» («κατά Ματθαίο» ιβ΄30) εξαγγέλλει ως άλλος δικτάτωρ. Το ίδιο ακριβώς είπε μετά την καταστροφή των διδύμων πύργων και πριν την εισβολή στο Ιράκ κι ο πρόεδρος των Η.Π.Α. κ. Μπους.

Μόνο που αυτό:

"Ματθ. 12,30 ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ᾿ ἐμοῦ σκορπίζει."

...όπως λέει πιο πάνω: "καὶ εἰ ὁ σατανᾶς τὸν σατανᾶν ἐκβάλλει, ἐφ᾿ ἑαυτὸν ἐμερίσθη· πῶς οὖν σταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ;"

...ο Ιησούς αυτά τα είπε όταν Τού είπαν ότι "οὗτος οὐκ ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια εἰμὴ ἐν τῷ Βεελζεβούλ, ἄρχοντι τῶν δαιμονίων".
Τους διορθώνει και τους αποδεικνύει ότι δεν είναι συνεπείς με τις κατηγορίες που Του προσάπτουν μιας και ο ίδιος εκβάλει δαιμόνια, πράγμα που τον καθιστά διαφορετικό από αυτά και ταυτόχρονα δείχνει σε όσους παρακολουθούν, ότι οι συνομιλητές Του είναι εναντίον Του και όχι το αντίθετο διότι το "ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστι" σημαίνει "αυτός που δεν είναι υπέρ μου είναι κατά μου", δηλαδή ΑΥΤΟΣ δε συμφωνεί μαζί μου και σε καμιά περίπτωση ότι τους πολεμάει ο Ίδιος.
Για όσους μιλάν εναντίον Του στη συνέχεια λέει το επόμενο:

"Ματθ. 12,32 καὶ ὃς ἐὰν εἴπῃ λόγον κατὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· ὃς δ᾿ ἂν εἴπῃ κατὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι."

...δηλαδή , ο Ίδιος τούς συγχωρεί και άσε τον Καλόπουλο να το παίζει καλή μοδιστρούλα μπας και βγάλει κανα φράγκο.

Ο Ιησούς δεν το απέκρυψε, ότι σκοπός του ήταν να σπείρει το διχασμό και τη διχόνοια ανάμεσα στους ανθρώπους: «Φωτιά ήρθα να βάλω πάνω στη Γή και πόσο θα ήθελα να είχε ήδη ανάψει» («κατά Λουκά» ιβ΄49-50). Τι φρικαλέα απειλή! Ακόμη: «Νομίζετε ότι ήλθα για να επιβάλλω αναγκαστική ομόνοια μεταξύ των ανθρώπων; Κάθε άλλο. Σας βεβαιώνω, ότι ο ερχομός μου θα φέρει διαιρέσεις. Από τώρα και στο εξής μια οικογένεια με πέντε μέλη θα χωριστεί σε δύο παρατάξεις: Τρείς εναντίον δύο και δύο εναντίον τριών. Ο πατέρας θα είναι αντίθετος με τον γιο του κι ο γιος με τον πατέρα του. Η μάνα με την κόρη της. Η πεθερά με τη νύφη της κι η νύφη με την πεθερά της» («κατά Λουκά» ιβ΄51-53).

Κι ο Ματθαίος τα ίδια γράφει (ι΄34-38): «Μη νομίσετε ότι ήλθα να βάλω ειρήνη στη Γή. Δεν ήλθα να βάλω ειρήνη, αλλά μάχαιρα. Γιατί ήλθα για να διχάσω τον άνθρωπο από τον πατέρα του και την κόρη από τη μάνα και τη νύφη από την πεθερά της».

Με εκπλήσουσα σαφήνεια ο Ιησούς προτρέπει σε μίσος όλους τους ανθρώπους: «Εάν κάποιος έρχεται προς τα μένα και δεν μισεί τον πατέρα του και την μητέρα του και τη γυναίκα και τα παιδιά και τους αδελφούς και τις αδελφές, ακόμα και την ψυχή του (φαντασθείτε: να μισήσετε και την ίδια σας την ψυχή!), δεν γίνεται να είναι μαθητής μου» («κατά Λουκά» ιδ΄26).

Και ο Ιωάννης, άξιο τέκνο του δασκάλου του δίνει την τερατώδη εντολή: «Μην αγαπάτε τον κόσμο και ότι ανήκει στον κόσμο. Όποιος αγαπάει τον κόσμο δεν αγαπά τον Θεό». («Α΄επιστολή Ιωάννη» β΄15-16).

« Μη νομίσετε ότι ήλθα να βάλω ειρήνη στη Γή. Δεν ήλθα να βάλω ειρήνη, αλλά μάχαιρα. Γιατί ήλθα για να διχάσω τον άνθρωπο από τον πατέρα του και την κόρη από τη μάνα και τη νύφη από την πεθερά της. »
Ιησούς (Ματθ. ι΄ 34-38.)

Το "μισήσει", "μάχαιρα" κλπ που λέει εκεί δεν έχει να κάνει με το μίσος ως κακία ή μύσος = σιχαίνομαι βδελύσσομαι όπως το εννοούμε σήμερα αλλά με τον διαχωρισμό εκ τού μισάζω = χωρίζω, διαχωρίζω(ομαι) από κάτι και στη συγκεκριμένη περίπτωση για κάτι ανώτερο. Την ένωση με τον Θεό που πίστεψα. Το ίδιο κάνει και όποιος παντρεύεται. Διαχωρίζεται από την σαρκική οικογένειά του για να ενωθεί με το έτερον ήμισυ που αγάπησε και να δημιουργήσει πλέον την προσωπική οικογένεια. Μισεί = χωρίζεται από την σαρκική οικογένεια.

Ο διαχωρισμός που αναφέρουν γενικά όλα αυτά τα χωρία έχει να κάνει με "πίστεις" δηλαδή είναι ιδεολογικός/θρησκευτικός και όχι σαρκικός μιας και βλέπουμε στην πραγματική ζωή να ζουν στο ίδιο σπίτι διαφορετικές πίστεις/αθεΐα, δηλαδή οποιαδήποτε θρησκευτική θεώρηση.

Θα έλεγε κανείς ότι οι δώδεκα μαθητές δεν ήταν παρά μια ομάδα περιπλανώμενων αγαθών ανδρών,που μαζί με τον δάσκαλό τους δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να κηρύττουν την αγάπη. Κι όμως, οι άνθρωποι αυτοί ήταν οπλισμένοι, έτοιμοι να σκοτώσουν αν χρειαζόταν: «Όταν είδαν οι μαθητές του τι μέλλει να γίνει, είπαν: ʽKύριε, να τους χτυπήσουμε με τα μαχαίρια;ʼ κι ένας απʼ αυτούς χτύπησε τον δούλο του αρχιερέα και του έκοψε το δεξί αυτί» («κατά Ματθαίο» κστ΄51, «κατά Μάρκο» ιδ΄47, «κατά Λουκά» κβ΄49-50, «κατά Ιωάννη» ιη΄10). [ Σημείωση: Το αυτί το κολλάει στη θέση του ο Ιησούς μόνο στον Λουκά (κβ΄51). Στα άλλα τρία Ευαγγέλια ο δυστυχής δούλος παραμένει χωρίς το δεξί του αυτί. «Σε τι αμάρτησε αυτός (αναρωτιέται ο Πορφύριος στο «κατά Χριστιανών» ΙΙΙ 20), αν το αφεντικό του τον διέταξε να πάρει μέρος στη σύλληψη του Ιησού;».

Ναι... δε βλέπεις. Όταν κήρυταν οι μαθητές Του το Ευαγγέλιο στα έθνη το έκαναν με μυδραλιοβόλα και μπόμπες

Άοπλοι ήταν βρέι και άοπλοι μαρτύρησαν ΟΛΟΙ τους.

Θα αντέτεινε ίσως κανείς, ότι οι μαθητές οπλοφορούσαν χωρίς να το γνωρίζει ο ίδιος ο Ιησούς. Η αλήθεια είναι, ότι όχι μόνον το γνώριζε, αλλά ο ίδιος ο Ιησούς τους είχε εξοπλίσει: «Όποιος έχει χρήματα ας τα πάρει. Το ίδιο κι αυτός που έχει σακίδιο. Όποιος δεν έχει, ας πουλήσει το πανωφόρι του (ιμάτιο) κι ας αγοράσει μαχαίρι» («κατά Λουκά» κβ΄36-37). Ο Ιησούς λοιπόν, ο «κήρυκας της ειρήνης και της αγάπης» προέτρεπε τους μαθητές του να αγοράσουν όπλα με κάθε θυσία πουλώντας ακόμη και τα ρούχα τους για να αποκτήσουν τα προς τούτο απαιτούμενα χρήματα.

Αλλά ο εξοπλισμός αυτός –έστω και για άμυνα- πώς συμβιβάζεται με το «αν κάποιος σε κτυπήσει στο μάγουλο, όχι μόνο να μην ανταποδώσεις το κτύπημα, αλλά να γυρίσεις να σε κτυπήσει και στο άλλο»; («κατά Λουκά» στ΄29). Αυτά είναι από τα πιο δημοφιλή λόγια του Ιησού στα κατηχητικά. Όταν κάποιος από τους υπηρέτες του Αρχιερέα όμως του έδωσε ένα χαστούκι, «ο Ιησούς του αποκρίθηκε: ʽΆν είπα κάτι κακό πες μου ποιο ήταν το κακό κι αν είπα κάτι καλό, τότε γιατί με δέρνεις;ʼ» («κατά Ιωάννη» ιη΄22-23). Δεν γύρισε και το άλλο μάγουλο όπως συνέστησε στους μαθητές του να κάνουν, αλλά ζήτησε τον λόγο: «γιατί με δέρνεις;».

Αν διαβάσεις την "επί τού όρους ομιλία" ίσως καταλάβεις (αν και δε νομίζω) τι εννοούσε ο Ιησούς με το άλλο μάγουλο και όσα είπε εκεί.
Όσο για τον "εξοπλισμό" μιας και πουθενά στη διάδοση τού Ευαγγελίου δε φαίνονται οι απόστολοι να μάχονται με όπλα, δείχνει ότι κάτι άλλο εννοούσε ο Ιησούς που το κατάλαβαν οι ίδιοι εκτός από τον Καλόπουλο και τον κάθε καλόπουλο.

Από τα λίγα που προαναφέρθηκαν, προκύπτει ότι η διδασκαλία του Ιησού, πέραν του ανθελληνικού μένους της, είναι γεμάτη από κακία, μίσος, διχόνοια, διχασμό, απειλή κατά των ανθρώπων και προετοιμασία για αιματοκύλισμα. Και η περίφημη αγάπη, η συγχώρεση, η ομόνοια, η ειρήνη, που –όπως κατά κόρον διατυμπανίζει η εκκλησία- έφερε για πρώτη φορά στον κόσμο πού είναι;

Έλα μου ντε...
Ως φαίνεται από όλα τα πιο πάνω επιχειρήματα που δείχνουν την αδυναμία τού εν λόγω "ερευνητή" να κατανοήσει αυτά που διαβάζει, μας πείθει για τον λόγο που δεν είναι Χριστιανός και ακόμα τον τρόπο που κατανοεί γενικότερα.

Ας εξετάσουμε την πλέον διαφημισμένη από τις υποτιθέμενες ρήσεις αγάπης του Ιησού: «Αγαπάτε αλλήλους» («κατά Ιωάννη» ιγ΄34, ιε΄17). Διαβάστε όλο το απόσπασμα και θα διαπιστώσετε, ότι τόσον αυτό, όσο και κάποια άλλα παρόμοια αποσπάσματα υποτιθέμενης αγάπης δεν αφορούν όλους τους ανθρώπους.

«Όσο για τους εχθρούς μου, αυτούς πού δεν με θέλησαν για βασιλιά τους, φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε τους μπροστά μου.»
Iησούς (Λουκ. ιθ΄ 27).

Όταν λέει «αγαπάτε αλλήλους», αναφέρεται μόνον μεταξύ των μαθητών του: «Εντολή νέα σας δίδω, να αγαπάτε αλλήλους, καθώς εγώ σας αγάπησα, έτσι να αγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλον. Από αυτό θα ξέρουν όλοι ότι είσθε μαθητές μου, εάν δηλαδή έχετε αγάπη μεταξύ σας» («κατά Ιωάννη» ιγ΄34-35). Για όλους τους άλλους, φωτιά και τσεκούρι: «Όσο για τους εχθρούς μου, αυτούς πού δεν με θέλησαν για βασιλιά τους, φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε τους μπροστά μου» («κατά Λουκά» ιθ΄27).

Εμ, δε σου λέω γω ότι το ρετιρέ είναι ξενοίκιαστο;

Το επιχείρημά σου για την εν λόγω παραβολή που δείχνει τον τρόπο που δρούσαν όλοι οι βασιλείς τής αρχαίας εποχής με τους εχθρούς τους καταδεικνύει το ότι όσοι πολεμούν τη διδαχή Του θα υποστούν τον δεύτερο θάνατο μετά τον βιολογικό. Δηλαδή τον εκούσιο τής ψυχής τους και όχι το ότι θα έχει εκεί σπαθιά και κρεματόρια για να τούς την αναιρέσει κάποιος. Μόνοι τους θα απομακρυνθούν από κοντά Του για να πάνε εκεί που επέλεξαν από αυτή τη ζωή. Δηλαδή στον ψυχικό τους θάνατο.

Το άλλο με την αγάπη, εσύ τι λες; Όταν κάποιοι έχουν αγάπη μεταξύ τους και τη διδάσκουν στην πράξη και όχι στα λόγια μόνο, αυτό σημαίνει ότι μισούν τούς άλλους;;

Αυτό θα πει λογική "Καλόπουλος" και με υπογραφή μάλιστα

Υπάρχουν πλείστα πραγματικά κηρύγματα αγάπης στην αρχαία γραμματεία, όπως π.χ.: «Προτιμώ, κάνοντας το καλό νʼ αποτυγχάνω, παρά με το κακό να έχω τη νίκη». «Φιλοκτήτης» Σοφοκλέους στ. 94-95). Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, πως το «ειρήνη υμίν» του Ιησού («κατά Ιωάννη» κ΄20) δεν μας αφορά. Δεν απευθύνεται σʼ εμάς, αλλά στον στενό εβραϊκό κύκλο του και είχε σκοπό να τους επιστήσει την προσοχή στο γεγονός ότι όφειλαν να είναι μονιασμένοι.

Βαιβέως... βεβαίως...
Γι' αυτό τούς λέει τα υπογραμμισμένα:

"Ιω. 20,21 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. 22 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· 23 ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται."

Και φυσικά μας αφορά επειδή η πράξη αυτή τής προτροπής τού Ιησού με το "κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς" και το "ἄν τινων" απευθύνεται ακριβώς για ΟΛΟΥΣ εμάς ανεξαρτήτου εθνότητας διότι το κήρυγμα επεκτάθηκε σε ΌΛΑ τα έθνη και όχι στα στενά όρια τής Ιουδαίας όσο κι αν δεν αφορά συγκεκριμένα πρόσωπα που το ερμηνεύουν κατά το δοκούν.

Ο Ιησούς, υποτίθεται, ότι εισήγαγε τη συγχώρεση. Στην πραγμα­τικότητα η χριστιανική συγχώρεση δίνεται υποκριτικά και επιλεκτι­κά. Παράδειγμα ο Ιούδας. Ενώ ο ίδιος ο Ιησούς συγχώρεσε την πόρνη, τον ληστή πάνω στο σταυρό, τους ίδιους τους σταυρωτές του με το περίφημο: «άφες αυτοίς», τον Ιούδα δεν τον συγχώρεσε παρόλο πού μεταμελήθηκε έμπρακτα. Κι η εκκλησία, επί 2.000 χρόνια ακολου­θώντας το παράδειγμα του Ιησού, συγχώρεσε ειδεχθείς εγκληματίες και επί πλέον τους ανακήρυξε Μεγάλους και Αγίους, όπως τον αιμοσταγή αδελφοκτόνο, συζυγοκτόνο και υιοκτόνο Μ. Κωνσταντίνο. Τον Ιούδα όμως δεν τον συγχώρεσε -παρότι αποδεδειγμένως μετανόησε- με το γελοίο και υποκριτικό επιχείρημα, ότι ο Ιούδας δεν συγχωρεί­ται όχι γιατί πρόδωσε τον Ιησού αλλά γιατί αυτοκτόνησε. Η ζωή είναι δώρο του θεού -λένε- ανήκει στο θεό και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να την αφαιρέσει αυτοκτονώντας. Αν το κάνει, δεν του παρέχεται συγχώρεση, όπως στον Ιούδα. Όταν αφαιpείς όμως τη ζωή η τις ζωές των άλλων, γιατί συγχωρείσαι; Eκείνες, πού είναι επίσης δώρα του θεού, έχεις δικαίωμα να τις αφαιρέσεις; Φαίνεται ότι το έχεις, αφού η εκκλησία όχι μόνο σε συγχωρεί αλλά σε ανακηρύσσει Άγιο και Μέγα, κατά το παράδειγμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Φυσικά, όπως και σε όλα τα άλλα, σου διαφεύγει ότι ο Ιούδας δεν μετανόησε αλλά απελπίστηκε και αυτό αποδεικνύεται από το ότι αυτοκτόνησε, όπως επίσης και από το ότι και ο Πέτρος που Τον αρνήθηκε τρεις ο οποίος και αυτός απελπίστηκε αλλά δεν αυτοκτόνησε αλλά μετά το σοκ μετανόησε την κατάλληλη στιγμή και τραγούδα όσο θες Καλόπουλε διότι και όλοι οι άλλοι που ανέφερες δεν απελπίστηκαν με την έννοια να αυτοκτονήσουν αλλά όταν γνώρισαν την αλήθεια, μετανόησαν.

* * *

Τελευταία γίνεται πολύς λόγος από ρωμιορθόδοξους κύκλους και για τη δήθεν ελληνική καταγωγή του Ιησού. Ο Ιησούς ήταν ένας εβραίος. Όταν η σαμαρείτιδα τόνισε την ιουδαϊκή του καταγωγή, εκείνος δεν την αρνήθηκε («κατά Ιωάννη» δ΄9). «Παλαιά» και «Καινή Διαθήκη» εμμένουν στην καταγωγή του Ιησού από τον Δαβίδ και τον Αβραάμ και οι ρωμιορθόδοξοι επιμένουν πως ήταν έλληνας. Η φύση θέλει τους απογόνους να ανήκουν στην ίδια φυλή με τους προγόνους τους. Σε πείσμα κάθε λογικής οι ρωμιοί επιμένουν, πως είναι εβραίοι, «απόγονοι του Αβραάμ» («προς Γαλάτας» γ΄29) και ο εβραίος Ιησούς, ότι ήταν έλληνας. Είναι να χάνει κανείς το μυαλό του!

Μόνο που αυτό δεν το κάνουν Ορθόδοξοι Χριστιανοί αλλά Γνωστικοί και μπερδεμένοι σαν κι εσένα.
Και φυσικά ήταν στο κατά σάρκα εκ της φυλής τού Ιούδα ο Ιησούς αφού από εκεί περίμεναν ότι θα έρθει ο Μεσσίας ΟΛΗΣ τής ανθρωπότητας βάση των προφητειών που το προανήγγειλαν.

Μ' αρέσει που βάζεις και χωρία για να με επιβεβαιώσεις επ' αυτού

"Ιω. 4,13 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν 14 ὃς δι᾿ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον."

Το "πᾶς" σημαίνει άπας. Ο οποιοσδήποτε. Απάσης φυλής και γλώσσης πολυμαθέστατη ερευνητάρα Καλόπουλε.

Ο Ιησούς δεν ανέπτυξε ποτέ ελληνική σκέψη και οι διδαχές του δεν είναι παρά εβραϊκά κατασκευάσματα γραμμένα στο πόδι, γιʼ αυτό και δεν συμφωνούν το ένα με το άλλο. Ο Ιησούς, αν υπήρξε ποτέ, γιατί καμμιά άλλη πηγή πλην των εβραϊκών δεν τον αναφέρει ενώ έζησε σε μια από τις καλύτερα τεκμηριωμένες ιστορικές περιόδους ήταν ένας εβραίος και αυτό το αποδεικνύει επίσης περίτρανα κι η περιτομή του, που τόσο υπερήφανα άλλωστε γιορτάζουμε την 1η Ιανουαρίου εκάστου έτους.

Τι "ελληνική σκέψη" να αναπτήξει βρε; Ο ίδιος είναι η εκπλήρωση των προφητειών και η συμπλήρωση τού Εβραϊκού Νόμου. Θεολογία ανέπτηξε ως η πηγή της θεολογίας. Στην αρχαία φιλοσοφία, εκεί να δεις αντιθέσεις στη σκέψη με δογματικό μάλιστα χαρακτήρα και διαφορετικές σχολές τού κάθε "δόγματος" σκέψης.
Άστο σου λέω... Βαβέλ

Για το πιο κάτω θα σου ξανα πω ότι και στο προηγούμενο:

Οι επαγγελματίες προπαγανδιστές του χριστιανισμού, αλλά και άλλοι συνοδοιπόροι τους μας βομβαρδίζουν καθημερινώς από τα παράθυρα των τηλεοπτικών διαύλων, από εφημερίδες και περιοδικά και χαϊδεύουν τα αυτιά μας με τα υποτιθέμενα κηρύγματα αγάπης του Ιησού, με την δήθεν αγάπη του για τους ελληνες, με την δήθεν ελληνικότητα της ορθοδοξίας κι άλλα πολλά. Όλες αυτές οι ανακρίβειες που υποστηρίζονται δεν είναι τυχαίες ούτε γίνονται κατά λάθος. Ορισμένοι εξ αυτών που τις προβάλλουν είναι άνθρωποι ανωτάτης μορφώσεως, καθηγητές κ.λ.π.. Τα πράγματα είναι οφθαλμοφανή. Δεν μπορεί να μην τα βλέπουν. Γνωρίζουν ότι εσκεμμένα συντελούν στη διαιώνιση της παραπλάνησης. Κι όμως επιμένουν. Δυστυχώς εκτός από την άγνοια υπάρχει κι ο δόλος.

"Γεν. 4,6 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ Κάϊν· ἵνα τί περίλυπος ἐγένου, καὶ ἵνα τί συνέπεσε τὸ πρόσωπόν σου; 7 οὐκ ἐὰν ὀρθῶς προσενέγκῃς, ὀρθῶς δὲ μὴ διέλῃς, ἥμαρτες; ἡσύχασον"

Προσπαθεί ο ταλαίπωρος Καλόπουλος να κάνει μια "θυσία" για την Αντιθεΐα και την Αρχαία Ελληνική θρησκεία αλλά "οὐκ ὀρθῶς προσήνεγκε"

ΥΓ
Πάντως όλα τα πιο πάνω επιχειρήματα είναι όμοια με κάποιου άλλου μέλους από το παλιό: "ΔενΕιμαιΦασισταςΑλλα" που τον είδα κι εδώ με λίγο παραλαγμένο όνομα: "ΔενΕιμαιΦασιστας" και έχω σκοπό να ποστάρω την τότε κουβέντα εδώ για να συγκριθούν τα πρόσωπα

Ο.Ι.

[Ρουμ]

http://www.apologitis.com/gr/ancient/da ... E%9F%CE%A3

Εμπλοκή ...

[Null]

[User_601]

Ενα ωραίο για τον Χριστό το ακουσα παλι απο τον Δημο, είναι λεει 3 φορές αρσενικός. Αυτα είναι.

Πού σημαίνει τι ακριβώς;

μυστικη γνωση...

Μυστική μαλακία.Ολο τετοια λες και μετα γιοκ απαντησεις,διοτι απλα μπουρδολογεις αγαπουλα.
Με αγαπη τα λεω για το καλο σου βρε.

[Νατάσα]

Πού σημαίνει τι ακριβώς;

μυστικη γνωση...

Μυστική μαλακία.Ολο τετοια λες και μετα γιοκ απαντησεις,διοτι απλα μπουρδολογεις αγαπουλα.
Με αγαπη τα λεω για το καλο σου βρε.