Αποφθέγματα Αγίου Παϊσίου

[tanipteros]

Για τα υπόλοιπα που λες, ακούγονται κάπως αόριστα, τί πάει να πει να παύσεις να επιθυμείς τις ενσαρκώσεις.

Κατά τους Βουδδιστές η επιθυμία σε οδηγεί και σε μια οντική κατάσταση.
πχ η επιθυμία να πλουτίσεις θα σε οδηγήσει σε μια ανθρωπινη ενσαρκωση με αυτές τις προϋποθέσεις.
άλλοι επιθυμούν να γεννήσουν παιδιά, άλλοι να κάνουν επιχειρήσεις, άλλοι να γίνουν ιερείς, κτλ...

όλα αυτά τα επιθυμεί η ψυχή πριν ενσαρκωθεί και είναι οι λεγόμενες τάσεις και συνήθειες από προηγούμενες ζωές...

αλλά οι επιθυμίες πάνε και πιο πέρα... κατά τον Βουδδισμό υπάρχουν 31 πεδία στην κτίση ( https://www.accesstoinsight.org/ptf/dha ... /loka.html ). Υπάρχουν και οι θρησκευτικές επιθυμίες...άλλος επιθυμεί να γίνει Θεός και γεννιέται σε πεδίο Θεών, αλλος επιθυμεί να έχει πνευματικές απολαύσεις και γεννιέται σε πεδίο Παραδείσου κτλ...

ΟΛΑ αυτά ο Βούδδας τα αρνήθηκε και τα απέριψε.
Στόχος είναι μόνο η έξοδος από την κτίση (Σαμσάρα). Αυτή είναι η μοναδική επιθυμία που δεν σε οδηγεί σε ένα από τα 31 πεδία της κτίσης που υπάρχει η ζωή-πόνος-θάνατος. Η μοναδική επιθυμία που πρέπει να έχουμε από την εδώ ζωή είναι η επιθυμία της αινώνιας ζωής αλλά αυτό προαπαιτεί να υπερνικίσουμε όλες τις άλλες επιθυμίες μας...

Νομίζω οτι απλά επαναλαμβάνονται πράγματα που συζητήσαμε παραπάνω.

Στον Βουδισμό ο άνθρωπος θεωρείται έρμαιο ενός απρόσωπου (ποιός άραγε τον ορίζει) Νόμου του κύκλου των ενσαρκώσεων και μέσα σε αυτήν την τροχιά, το μοναδικό που τον αφορά είναι απλώς να πάψει να υπάρχει.
Το να γεννηθείς πχ την μία ένας συγκεκριμένος άνθρωπος σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή και την άλλη να γεννηθείς μαιντανός ή ιππόκαμπος, καταλαβαίνεις οτι δεν αφήνει περιθώρια να υπάρξει αυτό που λέμε έλλογη και ενσυνείδητη Ψυχή με τον τρόπο που την γνωρίζουμε, ως ξεχωριστές και μοναδικές προσωπικότητες ο καθένας μας=ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, ΥΠΑΡΞΗ. Η θεωρούμενη ως "Ψυχή" καταλήγει ένα κομμάτι από την αόριστη αυτή έννοια της συμπαντικής Ψυχής ή ξέρω γω με τί ορολογίες τα λένε. Καταλαβαίνεις λοιπόν πως όταν ως άνθρωπος με συγκεκριμένη σάρκα, σκέψη, συναισθήματα, πνεύμα, καλούμαι να απωλέσω κάθε επιθυμία, υλική ή πνευματική, στην βάση μιας αόριστης ουσίας που ενεργεί στον Κόσμο και από την οποία προσδοκώ να απορροφηθώ, έχω πρόβλημα ως προς το ΕΙΝΑΙ μου. Να μην έχω επιθυμία οτι εγώ η ίδια θα έχω συνείδηση της Λύτρωσής μου (όπως λέμε στον χριστιανισμό), δηλαδή η επιθυμία μου να αποκτήσω την αιώνια ζωή στην ουσία δεν έχει κανένα αντίκρυσμα ως επιθυμία. Μοιάζει σαν να μην μπορώ να συμμετέχω σε αυτήν. Αυτό που μένει είναι μια μηδενιστική αντίληψη του να πάψω να υποφέρω άρα να υπάρχω.

Όλο αυτό μοιάζει με σκέτη και τυφλή ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ, όση νομοτέλεια έχουν και οι φυσικοί νόμοι όπως τους γνωρίζουμε.
Ποιός και γιατί όρισε οτι ΕΤΣΙ λειτουργούν οι συμπαντικοί νόμοι? Για ποιόν λόγο?
Ο άνθρωπος που έχει από όλα τα όντα την ικανότητα να κάνει τέτους συλλογισμούς, σε ποιά βαθμίδα της διαδικασίας αυτής βρίσκεται και πώς δικαιολογείται η ικανότητά του αυτή της ελεύθερης σκέψης και συνείδησης μέσα σε όλο αυτό το νομοτελειακό καθεστώς? Φτιάχνει ο Συμπαντικός Υπέρατος Νους ένα τέτοιο δημιούργημα για να το αναιρέσει μέσα στην χοάνη των μετενσαρκώσεων και της Νιρβάνα?



Πέραν τούτου, ο τρόπος επίσης που κατορθώνει κατα τα πιστεύω του ένας βουδιστής να απεγκλωβιστεί από τον κύκλο των γεννήσεων, είναι ένα ακόμη ζήτημα με πολλά κενά (και παγίδες).

τα έχεις λάθος τοποθετημένα μέσα σου για τις μετενσαρκώσεις...πέρα από την επιθυμία του όντος για μια ενσάρκωση παίζει ρόλο και οι πράξεις που έκανε και νοητικά σε ποιο επίπεδο ισορροπεί το ον δεν είναι ούτε έρμαιο ούτε όλα γίνονται τυχαία όπως νομίζεις...

[Σουβλίτσα]

Δεν είσαι σαφής στο τί λες ή εγώ δεν μπορώ να το κατανοήσω


ΥΓ: δεν μίλησα για τυχαιότητα

[Σουβλίτσα]

[img]https://i.postimg.cc/1t3JMh2w/02f5 ... .png[/img]

Πως είναι ο Παράδεισος; Είναι σίγουρα καλά εκεί; Γίνεται να είσαι χαρούμενος, αν άνθρωποι που αγάπησες δεν είναι μαζί σου και ξέρεις πως βασανίζονται αιώνια;

Εκεί τα πράγματα θα είναι κάπως διαφορετικά από εδώ (μην με ρωτήσεις τώρα πώς, έχουν μιλήσει άγιοι για αυτό το θέμα αλλά δεν έχω πρόχειρο κάτι να σου γράψω ούτε υπάρχει όμως νομίζω σαφής απάντηση για το πώς)

Αυτό που ρωτάς όμως, αφορά κυρίως το εδώ. Ο πνευματικός μου είχε πει κάποτε σε ομιλία οτι η γνώση πως άνθρωποι που αγαπάς ακολουθούν μια πορεία αυτοκαταστροφική, θα λέγαμε, για τα Πιστεύω του χριστιανισμού, είναι ένας ακόμη βαρύς Σταυρός που θα χρειαστεί ενδεχομένως να σηκώσεις. Την δική τους άρνηση.
Επειδή με έχει απασχολήσει ιδιαιτέρως, είναι πολύ βαρύ φορτίο όντως, μπορεί να σε κάνει να φθάσεις σε πλήρη άρνηση και και και...
Βέβαια, στα Ευαγγέλια ο Χριστός έχει δώσει μια ξεκάθαρη οδηγία:
Ο φιλων πατερα ή μητερα υπερ εμε ουκ εστι μου αξιος· και ο φιλων υιον η θυγατερα υπερ εμε ουκ εστι μου αξιος

Από όσο το έχω επεξεργαστεί εγώ μέσα μου, σε κάτι τέτοιες φάσεις βρίσκεις πολλές απαντήσεις μέσα σου για πολλά πράγματα: τί πιστεύω, Ποιόν πιστεύω, αν πιστεύω, ποιός είμαι εγώ, ποιός είναι ο άλλος που έχω, θεωρώ, αισθάνομαι (ποιό είναι το σωστό ρήμα άραγε..?) άνθρωπό μου, φίλο μου, τί μπορώ εγώ να κάνω για αυτόν, τί είμαι διατεθειμένος να κάνω...

[opsimasmenos]

[img]https://i.postimg.cc/1t3JMh2w/02f5 ... .png[/img]

Πως είναι ο Παράδεισος; Είναι σίγουρα καλά εκεί; Γίνεται να είσαι χαρούμενος, αν άνθρωποι που αγάπησες δεν είναι μαζί σου και ξέρεις πως βασανίζονται αιώνια;

Ας το δούμε το θέμα με λίγη επιστημονική φαντασία και ας υποθέσουμε ότι ο πλανήτης γη στη σωτήριο έτος που βρισκόμαστε αποτελεί ένα κομμάτι νέας γης της επαγγελίας από τα πολλά άλλα που θα υπάρχουν διάσπαρτα στο σύμπαν. Κάθε ένας από αυτούς τους πλανήτες-καταστάσεις θα διέπεται από τους δικούς του νόμους και κανόνες που στην ουσία θα καθορίζουν την ευτυχία τη χαρά και ότι άλλο τελοσπαντων θα έχει το τμήμα αυτό του παραδείσου. Αν το δούμε έτσι λοιπόν και βρίσκεσαι σ ένα πλανήτη-κατάσταση καλύτερο από τη γη που βρίσκονται οι δικοί σου, τότε το μόνο βασανισμό που βλέπω εγώ είναι της μη πρόσβασης σε κάτι καλύτερο που θα μπορούσαν με λίγη προσπάθεια να έχουν. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δε θα περνάνε καλά. Πάντως αυτό που ζούμε τώρα με τίποτα δε θα αποτελεί επιθυμητή κατάσταση. Γιατί ενώ έχει και καλές στιγμές, αν κάνεις απολογισμό θα δεις τόσα πραγματα που βασανίζουν τους ανθρώπους και δεν μπορούν να τα αλλάξουν, γιατί τα ορίζουν ισχυροί νόμοι και χρειάζεται πλήθος για αλλαγή.

[Υπερκουλτουριάρης]

Βέβαια, στα Ευαγγέλια ο Χριστός έχει δώσει μια ξεκάθαρη οδηγία:
Ο φιλων πατερα ή μητερα υπερ εμε ουκ εστι μου αξιος· και ο φιλων υιον η θυγατερα υπερ εμε ουκ εστι μου αξιος

Δεν με ψηνει καθολου αυτος ο Θεός, οχι να τον λατρεψω,ουτε καν να τον συμπαθησω.
Αν ηταν ανθρωπος θα τον λεγαμε σκληρο, κακομαθημενο και ακαρδο.

Πως μπορεις να εισαι χαρουμενος οπουδηποτε γνωριζοντας πως ο πατερας,το παιδι,η γυναικα σου,ο φιλος σου υποφερει;
Η αγαπη ειναι παντα προσωποποιημενη. Αν ειναι αφηρημενη και γενικη,δεν υπαρχει

[Ζενίθεδρος]

Κατά τους Βουδδιστές η επιθυμία σε οδηγεί και σε μια οντική κατάσταση.
πχ η επιθυμία να πλουτίσεις θα σε οδηγήσει σε μια ανθρωπινη ενσαρκωση με αυτές τις προϋποθέσεις.
άλλοι επιθυμούν να γεννήσουν παιδιά, άλλοι να κάνουν επιχειρήσεις, άλλοι να γίνουν ιερείς, κτλ...

όλα αυτά τα επιθυμεί η ψυχή πριν ενσαρκωθεί και είναι οι λεγόμενες τάσεις και συνήθειες από προηγούμενες ζωές...

αλλά οι επιθυμίες πάνε και πιο πέρα... κατά τον Βουδδισμό υπάρχουν 31 πεδία στην κτίση ( https://www.accesstoinsight.org/ptf/dha ... /loka.html ). Υπάρχουν και οι θρησκευτικές επιθυμίες...άλλος επιθυμεί να γίνει Θεός και γεννιέται σε πεδίο Θεών, αλλος επιθυμεί να έχει πνευματικές απολαύσεις και γεννιέται σε πεδίο Παραδείσου κτλ...

ΟΛΑ αυτά ο Βούδδας τα αρνήθηκε και τα απέριψε.
Στόχος είναι μόνο η έξοδος από την κτίση (Σαμσάρα). Αυτή είναι η μοναδική επιθυμία που δεν σε οδηγεί σε ένα από τα 31 πεδία της κτίσης που υπάρχει η ζωή-πόνος-θάνατος. Η μοναδική επιθυμία που πρέπει να έχουμε από την εδώ ζωή είναι η επιθυμία της αινώνιας ζωής αλλά αυτό προαπαιτεί να υπερνικίσουμε όλες τις άλλες επιθυμίες μας...

Νομίζω οτι απλά επαναλαμβάνονται πράγματα που συζητήσαμε παραπάνω.

Στον Βουδισμό ο άνθρωπος θεωρείται έρμαιο ενός απρόσωπου (ποιός άραγε τον ορίζει) Νόμου του κύκλου των ενσαρκώσεων και μέσα σε αυτήν την τροχιά, το μοναδικό που τον αφορά είναι απλώς να πάψει να υπάρχει.
Το να γεννηθείς πχ την μία ένας συγκεκριμένος άνθρωπος σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή και την άλλη να γεννηθείς μαιντανός ή ιππόκαμπος, καταλαβαίνεις οτι δεν αφήνει περιθώρια να υπάρξει αυτό που λέμε έλλογη και ενσυνείδητη Ψυχή με τον τρόπο που την γνωρίζουμε, ως ξεχωριστές και μοναδικές προσωπικότητες ο καθένας μας=ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, ΥΠΑΡΞΗ. Η θεωρούμενη ως "Ψυχή" καταλήγει ένα κομμάτι από την αόριστη αυτή έννοια της συμπαντικής Ψυχής ή ξέρω γω με τί ορολογίες τα λένε. Καταλαβαίνεις λοιπόν πως όταν ως άνθρωπος με συγκεκριμένη σάρκα, σκέψη, συναισθήματα, πνεύμα, καλούμαι να απωλέσω κάθε επιθυμία, υλική ή πνευματική, στην βάση μιας αόριστης ουσίας που ενεργεί στον Κόσμο και από την οποία προσδοκώ να απορροφηθώ, έχω πρόβλημα ως προς το ΕΙΝΑΙ μου. Να μην έχω επιθυμία οτι εγώ η ίδια θα έχω συνείδηση της Λύτρωσής μου (όπως λέμε στον χριστιανισμό), δηλαδή η επιθυμία μου να αποκτήσω την αιώνια ζωή στην ουσία δεν έχει κανένα αντίκρυσμα ως επιθυμία. Μοιάζει σαν να μην μπορώ να συμμετέχω σε αυτήν. Αυτό που μένει είναι μια μηδενιστική αντίληψη του να πάψω να υποφέρω άρα να υπάρχω.

Όλο αυτό μοιάζει με σκέτη και τυφλή ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ, όση νομοτέλεια έχουν και οι φυσικοί νόμοι όπως τους γνωρίζουμε.
Ποιός και γιατί όρισε οτι ΕΤΣΙ λειτουργούν οι συμπαντικοί νόμοι? Για ποιόν λόγο?
Ο άνθρωπος που έχει από όλα τα όντα την ικανότητα να κάνει τέτους συλλογισμούς, σε ποιά βαθμίδα της διαδικασίας αυτής βρίσκεται και πώς δικαιολογείται η ικανότητά του αυτή της ελεύθερης σκέψης και συνείδησης μέσα σε όλο αυτό το νομοτελειακό καθεστώς? Φτιάχνει ο Συμπαντικός Υπέρατος Νους ένα τέτοιο δημιούργημα για να το αναιρέσει μέσα στην χοάνη των μετενσαρκώσεων και της Νιρβάνα?



Πέραν τούτου, ο τρόπος επίσης που κατορθώνει κατα τα πιστεύω του ένας βουδιστής να απεγκλωβιστεί από τον κύκλο των γεννήσεων, είναι ένα ακόμη ζήτημα με πολλά κενά (και παγίδες).

τα έχεις λάθος τοποθετημένα μέσα σου για τις μετενσαρκώσεις...πέρα από την επιθυμία του όντος για μια ενσάρκωση παίζει ρόλο και οι πράξεις που έκανε και νοητικά σε ποιο επίπεδο ισορροπεί το ον δεν είναι ούτε έρμαιο ούτε όλα γίνονται τυχαία όπως νομίζεις...

Η δοξασια πως η ψυχή ναι μεν είναι αθάνατη, αλλά πως μετενσαρκωνεται, συνεπάγεται αποπροσωποποιηση της ψυχής. Σημαίνει πως το πρόσωπο της ψυχής είναι θνητο και πως κάθε φορά που ξαναγεννιεται, φορά ένα άλλο πρόσωπο. Αυτό όμως σημαίνει πως η έννοια του προσώπου και κατ επέκταση της προσωπικότητας υποβιβαζεται σε ένα είδος μάσκας που την φοράει αναλόγως με την περίπτωση η αθάνατη οντότητα. Το δεύτερο τερατουργημα αυτής της δοξασια είναι το ότι, ανεξάρτητα ποιο μέρος της ψυχής είναι αθάνατο, την αιωνιότητα δεν μπορεί να την βιώσει ποτέ μια εμπροσωπη ψυχη, αλλά μόνο μια απρόσωπη οντότητα, μιας και όλα τα πρόσωπα που θα τα είχε ενεδυθεί σαν προσωπεία η υποτιθέμενη αθάνατη κατά τον Βουδισμό ψυχη, δεν θα μπορούσαν να είναι τίποτε άλλο παρά θνητα πλάσματα. Εάν δεν έχεις όμως προσωπικότητα, δεν έχεις ούτε συνειδητότητα. Και αν δεν έχεις συνειδητότητα, η οποία συμμετοχή σου στην αιωνιότητα έχει την ίδια σημασία, με την αιωνιότητα των ιδεών και των εννοιών και λοιπών "αθανατων" πραγματων, ουσιαστικά δηλαδή απολύτως καμία. Δεν είναι τυχαίο το ότι στις κουλτούρες με θρησκείες που ασπαζονται την δοξασια της μετενσάρκωσης, η έννοια της προσωπικότητας είναι υποβαθμισμενη μπροστά στο πολτοποιημενο σύνολο.

[bluerose]

[img]https://i.postimg.cc/1t3JMh2w/02f5 ... .png[/img]

Πως είναι ο Παράδεισος; Είναι σίγουρα καλά εκεί; Γίνεται να είσαι χαρούμενος, αν άνθρωποι που αγάπησες δεν είναι μαζί σου και ξέρεις πως βασανίζονται αιώνια;

Που να ξέρω; Θα τρίβουμε τα μάτια μας εκεί, άνθρωποι που τους είχε ο κόσμος εκτός θα είναι εντός κι όσοι ήταν της εκκλησίας κάποιοι εκτός

[opsimasmenos]

Όσες φορές και να έρθουν δε θα εκπληρωσουν τις επιθυμίες τους (η πλειοψηφία) γιατί δεν εξαρτάται από αυτούς μόνο η εκπλήρωσή τους, αλλά και από το περιβάλλον.
Αυτός ο κύκλος ζωής θανάτου είναι βασανιστικος λοιπόν. Και αφορά τους περισσότερους, έτσι δεν είναι;

Σε αυτό το συμπέρασμα έχουν καταλήξει οι Βουδδιστές. Κατά αυτούς πρέπει να γίνουμε αναχωρητές από το κόσμο αυτό.
Υπόψιν ο Κόσμος αυτός κατά τους Βουδδιστές συμπεριλαμβάνει και τους ευτυχείς προορισμούς - Παράδεισους - που στον Βουδδισμό είναι πάνω από ένας.

Όχι μόνο κατ' αυτούς. Ο μοναχισμος είναι σαν τα τείχη που είχαν παλιά οι πόλεις για να προστατευονται από τους εισβολείς. Συνθλιβονται οι ορδές των βαρβάρων πάνω τους. Τι πιστεύουν οι Βουδδιστές για τους δαίμονες;

Το βρίσκεις δίκαιο από πλευράς Δημιουργίας; που τόσοι λίγοι έχουν βγει από αυτόν τον κύκλο;

Πρώτον πρέπει να το ανακαλύψεις το τι συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο και να μετά να δεις τι θα κάνεις...
Αυτό το ερώτημα το είχε ο ιστορικός Βούδδας Σακυαμούνι που ασκήτεψε ερεύνησε το θέμα και κατέληξε ότι στόχος είναι η εγκατάληψη του κόσμου αυτού και την στιγμή του θανάτου επιθυμία για την αθάνατη ζωή και μόνο το οποίο ονόμασε Νιρβάνα.

Κατά τους Βουδδιστές δεν είναι λίγοι αυτοί που δέχτηκαν την διδασκαλία αυτή και μπήκαν στο Νιρβάνα.
Κατά την δικιά μου εμπειρία όταν είδα τον Νοητό Ήλιο είδα πλήθος από μικρά "φωτάκια" που σχημάτιζαν μια μεγάλη σειρά να πηγαίνουν προς το Φως αυτό και να ενώνονται μαζί του...υποθέτω ότι ήταν οι αγνές ψυχές που ενωνόταν με τον Θεό. Και δεν ήταν λίγες..

Πάντως αυτοί που δεν τα καταφέρνουν είναι στατιστικά πιο πολλοί αλλά είναι επιλογή τους.

Ειναι πολύ πιο πολλοί. Κάποια στιγμή ο κόσμος θα τελειώσει και θα σταματήσει ο κύκλος. Τι γίνεται τότε για όσους δεν επέλεξαν να βγουν εγκαίρως απ' αυτόν; χάνονται για πάντα σαν να μην υπήρξαν ποτέ;

Δε βρίσκεις πιο δίκαιο να αντιπαραβαλλει ο Θεός τη μία ζωή κάποιου και να παράξει μέσα στη σοφία Του το τελικό αποτέλεσμα των μετενσαρκωσεων του χωρίς αυτές να γίνουν, αφού είναι παντοδύναμος;

Αυτό θα καταργούσε την "επιθυμία" της ίδιας της ψυχής και δεν το κάνει...ο Θεός σε αφήνει ελεύθερο να ζήσεις όποια ζωή θέλεις.

Αν προσφέρει κάτι καλλίτερο από αυτό που επιθυμεί η ψυχή, τότε δεν καταργείται η επιθυμία. Η προσφορά του καλλιτερου δικαιολογείται ως ανταπόδωση στις δυσκολίες του εγχειρήματος.

[Σουβλίτσα]

Βέβαια, στα Ευαγγέλια ο Χριστός έχει δώσει μια ξεκάθαρη οδηγία:
Ο φιλων πατερα ή μητερα υπερ εμε ουκ εστι μου αξιος· και ο φιλων υιον η θυγατερα υπερ εμε ουκ εστι μου αξιος

Δεν με ψηνει καθολου αυτος ο Θεός, οχι να τον λατρεψω,ουτε καν να τον συμπαθησω.
Αν ηταν ανθρωπος θα τον λεγαμε σκληρο, κακομαθημενο και ακαρδο.

Πως μπορεις να εισαι χαρουμενος οπουδηποτε γνωριζοντας πως ο πατερας,το παιδι,η γυναικα σου,ο φιλος σου υποφερει;
Η αγαπη ειναι παντα προσωποποιημενη. Αν ειναι αφηρημενη και γενικη,δεν υπαρχει

Ναι, αν κάτι τέτοιο μου το έλεγε ο Μήτσος ο υδραυλικός, θα είχα οπωσδήποτε τις ενστάσεις μου

[bluerose]

Όσες φορές και να έρθουν δε θα εκπληρωσουν τις επιθυμίες τους (η πλειοψηφία) γιατί δεν εξαρτάται από αυτούς μόνο η εκπλήρωσή τους, αλλά και από το περιβάλλον.
Αυτός ο κύκλος ζωής θανάτου είναι βασανιστικος λοιπόν. Και αφορά τους περισσότερους, έτσι δεν είναι;

Σε αυτό το συμπέρασμα έχουν καταλήξει οι Βουδδιστές. Κατά αυτούς πρέπει να γίνουμε αναχωρητές από το κόσμο αυτό.
Υπόψιν ο Κόσμος αυτός κατά τους Βουδδιστές συμπεριλαμβάνει και τους ευτυχείς προορισμούς - Παράδεισους - που στον Βουδδισμό είναι πάνω από ένας.

Όχι μόνο κατ' αυτούς. Ο μοναχισμος είναι σαν τα τείχη που είχαν παλιά οι πόλεις για να προστατευονται από τους εισβολείς. Συνθλιβονται οι ορδές των βαρβάρων πάνω τους. Τι πιστεύουν οι Βουδδιστές για τους δαίμονες;

Το βρίσκεις δίκαιο από πλευράς Δημιουργίας; που τόσοι λίγοι έχουν βγει από αυτόν τον κύκλο;

Πρώτον πρέπει να το ανακαλύψεις το τι συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο και να μετά να δεις τι θα κάνεις...
Αυτό το ερώτημα το είχε ο ιστορικός Βούδδας Σακυαμούνι που ασκήτεψε ερεύνησε το θέμα και κατέληξε ότι στόχος είναι η εγκατάληψη του κόσμου αυτού και την στιγμή του θανάτου επιθυμία για την αθάνατη ζωή και μόνο το οποίο ονόμασε Νιρβάνα.

Κατά τους Βουδδιστές δεν είναι λίγοι αυτοί που δέχτηκαν την διδασκαλία αυτή και μπήκαν στο Νιρβάνα.
Κατά την δικιά μου εμπειρία όταν είδα τον Νοητό Ήλιο είδα πλήθος από μικρά "φωτάκια" που σχημάτιζαν μια μεγάλη σειρά να πηγαίνουν προς το Φως αυτό και να ενώνονται μαζί του...υποθέτω ότι ήταν οι αγνές ψυχές που ενωνόταν με τον Θεό. Και δεν ήταν λίγες..

Πάντως αυτοί που δεν τα καταφέρνουν είναι στατιστικά πιο πολλοί αλλά είναι επιλογή τους.

Ειναι πολύ πιο πολλοί. Κάποια στιγμή ο κόσμος θα τελειώσει και θα σταματήσει ο κύκλος. Τι γίνεται τότε για όσους δεν επέλεξαν να βγουν εγκαίρως απ' αυτόν; χάνονται για πάντα σαν να μην υπήρξαν ποτέ;

Δε βρίσκεις πιο δίκαιο να αντιπαραβαλλει ο Θεός τη μία ζωή κάποιου και να παράξει μέσα στη σοφία Του το τελικό αποτέλεσμα των μετενσαρκωσεων του χωρίς αυτές να γίνουν, αφού είναι παντοδύναμος;

Αυτό θα καταργούσε την "επιθυμία" της ίδιας της ψυχής και δεν το κάνει...ο Θεός σε αφήνει ελεύθερο να ζήσεις όποια ζωή θέλεις.

Αν προσφέρει κάτι καλλίτερο από αυτό που επιθυμεί η ψυχή, τότε δεν καταργείται η επιθυμία. Η προσφορά του καλλιτερου δικαιολογείται ως ανταπόδωση στις δυσκολίες του εγχειρήματος.

Λάθος εν μέρη, ελευθερία να γνωρίζεις το καλό και το κακό και να επιλέγεις το καλό
Ποτέ δεν θα ήθελε να είμαστε ελεύθεροι για να επιλέξουμε το κακό
Όμως αν κάποιος δε θέλει οκ

[opsimasmenos]

Δεν καταλαβαίνω bluerose τι θέλεις να πεις.
Ο Θεός σ αφήνει ελεύθερο να ζήσεις οποία ζωή θέλεις είπε ο tanipteros. Δεν βλέπω κάτι λάθος σ αυτό.

[bluerose]

Δεν καταλαβαίνω bluerose τι θέλεις να πεις.
Ο Θεός σ αφήνει ελεύθερο να ζήσεις οποία ζωή θέλεις είπε ο tanipteros. Δεν βλέπω κάτι λάθος σ αυτό.

Σήμερα στην κατήχηση ( βαρέθηκα να το γράφω)
Ναι μας αφήνει ελεύθερους
Ελεύθερους να επιλέγουμε το καλό ή το κακό
Αρα ελεύθερους για να επιλέγουμε το καλό, το οποίο και θέλει για μας

[opsimasmenos]

Δεν καταλαβαίνω bluerose τι θέλεις να πεις.
Ο Θεός σ αφήνει ελεύθερο να ζήσεις οποία ζωή θέλεις είπε ο tanipteros. Δεν βλέπω κάτι λάθος σ αυτό.

Σήμερα στην κατήχηση ( βαρέθηκα να το γράφω)
Ναι μας αφήνει ελεύθερους
Ελεύθερους να επιλέγουμε το καλό ή το κακό
Αρα ελεύθερους για να επιλέγουμε το καλό, το οποίο και θέλει για μας

Όλα είναι σχετικά με το καλό αφού αν το συγκρίνεις με το καλύτερο δε θα είναι πια καλό στο βαθμό που ήταν πριν.
Οπότε αν υποθέσουμε ότι ο Θεός θέλει ΟΛΟΣ ο κόσμος από αύριο να επιλέξει τη θρησκεία μας, ή το τέλειο καλό, αυτό δεν μπορεί να γίνει όπως καταλαβαινεις.
Επομένως θα αποδώσει στον καθένα σύμφωνα με το μέτρο που έφτασε το καλό που αντιλήφθηκε ο εγκέφαλος του, και σύμφωνα με ότι παρέλαβε θα παραδώσει. Αν ο απ. Παύλος πήγαινε Ινδία αντί σε μας θα ήταν διαφορετικός ο κόσμος μας, για μας λέω.

[bluerose]

Πολύ το ψάχνεις πρόσεχε
Όλη η αληθεια-σοφια βρίσκεται έτοιμη στο ευαγγέλιο

Επίσης λέει μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι
Δλ αυτό που λες!

[bluerose]

Δεν καταλαβαίνω bluerose τι θέλεις να πεις.
Ο Θεός σ αφήνει ελεύθερο να ζήσεις οποία ζωή θέλεις είπε ο tanipteros. Δεν βλέπω κάτι λάθος σ αυτό.

Σήμερα στην κατήχηση ( βαρέθηκα να το γράφω)
Ναι μας αφήνει ελεύθερους
Ελεύθερους να επιλέγουμε το καλό ή το κακό
Αρα ελεύθερους για να επιλέγουμε το καλό, το οποίο και θέλει για μας

Όλα είναι σχετικά με το καλό αφού αν το συγκρίνεις με το καλύτερο δε θα είναι πια καλό στο βαθμό που ήταν πριν.
Οπότε αν υποθέσουμε ότι ο Θεός θέλει ΟΛΟΣ ο κόσμος από αύριο να επιλέξει τη θρησκεία μας, ή το τέλειο καλό, αυτό δεν μπορεί να γίνει όπως καταλαβαινεις.
Επομένως θα αποδώσει στον καθένα σύμφωνα με το μέτρο που έφτασε το καλό που αντιλήφθηκε ο εγκέφαλος του, και σύμφωνα με ότι παρέλαβε θα παραδώσει. Αν ο απ. Παύλος πήγαινε Ινδία αντί σε μας θα ήταν διαφορετικός ο κόσμος μας, για μας λέω.

Πάρε δέκα ιερείς ας το πω έτσι από διάφορες θρησκείες
Δες το βίο τους και σύγκρινε. Δε μιλάω για εξαιρέσεις από τις θρησκείες
Κανονικά
Σύγκρινε και δες

Τάδε είπε κάποιος πρωτοπρεσβύτερος από τη Σερβία που ήρθε στο πόλεμο τότε εκεί,εδώ για μια κοίμηση ενός μητροπολίτη από εδω

Ναι θα ήταν διαφορετικά αν πήγαινε στην Ινδία σαφώς