Σελίδα 1 από 6

Επιστολές Αγίου Νικολάϊ Βελιμίροβιτς

Δημοσιεύτηκε: 30 Ιαν 2020, 01:08
από bluerose
Επιστολή στον σιδερά Ράντοσαβ Ι. για τον προδότη Ιούδα
SpoilerShow

Ρωτάς αν θα συγχωρεθεί στον Ιούδα η αμαρτία της προδοσίας του δασκάλου και Κυρίου Ιησού Χριστού! Δεν ξέρω γιατί σε απασχολεί αυτό. Δεν είναι μήπως πιο σημαντική μέριμνα, το να μην προδώσουμε εμείς τον Κύριό μας με τίς κακουργίες μας; Και δεν είναι περισσότερο σημαντικό το ερώτημα πώς εμείς να σώσουμε τις δικές μας ψυχές; Αφού ιδού, το ρολόι του χρόνου μας γρήγορα μετρά τις μέρες και τις ώρες προειδοποιώντας μας για την σύντομη έξοδο από αυτό τον κόσμο. Κι εμείς, όλοι θα βρεθούμε μπροστά στον αιώνιο Δικαστή, ο οποίος θα πεί τη δική Του δίκαιη κρίση μπροστά σ’ όλους τους ουράνιους λαούς περί όλων εκείνων που πράξαμε σ’ αυτή τη ζωή. Όταν οι άνθρωποι πηγαίνουν στη δίκη, ο καθένας σκέπτεται τις αμαρτίες του και τις αδικίες, και περί του πως θα δικαιολογήσει τον εαυτό του μπροστά στον δικαστή. Κανένας δεν έχει τον χρόνο ούτε τη θέληση να σκέφτεται τις αμαρτίες του υπόλοιπου κόσμου, ούτε να μπαίνει στα μυστικά του νου του δικαστή που θα δικάζει. Ποιός ξέρει, πώς θα κρίνει ο αιώνιος Κριτής εμένα κι εσένα; Μόνο ένα πράγμα είναι βέβαιο, ότι θα μας κρίνει κατά το δίκαιο, και όχι κατά το άδικο. Αλλά θα θέλαμε περισσότερο, να μας κρίνει όχι κατά το δίκαιο αλλά κατά το έλεος. Όμως μάταια˙ αυτός υποσχέθηκε να κρίνει κατά το δίκαιο. Γι’ αυτό μας διακατέχει ο φόβος και το τρέμουλο. Και γι’ αυτό εγώ δεν επιθυμώ ούτε σ΄ εσένα ούτε σ’ εμένα ούτε σε κανέναν στον κόσμο, να βρεθεί στην πλευρά εκείνη όπου θα είναι ο προδότης Ιούδας.

Αφού ο Ιούδας είναι προδότης. Αυτός είναι προδότης και του Θεού και των ανθρώπων και του εαυτού του. Αυτός πρόδωσε τον Χριστό, πρόδωσε τους αποστόλους, πρόδωσε και τον εαυτό του ως άνθρωπο. Τον Χριστό και τους αποστόλους πρόδωσε στους Ιουδαίους ενώ τον εαυτό του στον διάβολο. Αφού έχει λεχθεί: «Τότε εισήλθεν εις εκείνον ο σατανάς» (Ιωάν. 13, 27). Είναι δύσκολο να μετρηθεί όλο το βάθος του κακού, που είχε κυριαρχήσει στον Ιούδα. Αυτός ήταν άπιστος και φθονερός και κλέφτης και φιλάργυρος και υποκριτής και προδότης. Τελικά απελπισμένος και αυτόχειρας. Ο Υιός του Θεού αρκετές φορές τον προειδοποιούσε, για να τραβηχτεί από τον ολέθριο δρόμο του, αλλά αυτός παρέμεινε ανένδοτος. Ο Υιός του Θεού έδειχνε προς αυτόν την ίδια μέριμνα και αγάπη όπως και προς τους άλλους μαθητές, όμως αυτός στην αγάπη αποκρινόταν με μίσος. Ο Υιός του Θεού κατέβηκε και του έπλυνε τα πόδια, ενόψει της ίδιας της προδοσίας και με το χέρι Του, του έδωσε μπουκιά ψωμιού βουτηγμένο στο αλάτι. Με το ψωμί και το αλάτι εμείς υποδεχόμαστε τους υψηλούς φιλοξενουμένους. Ο ταπεινόφρων και ταπεινωμένος Κύριος ήθελε να ορθώσει την αξιοπρέπεια του Ιούδα γι’ αυτό του πρόσφερε το ψωμί και το αλάτι. Τον χαιρέτησε με το ψωμί και το αλάτι πριν από την προδοσία! Ο Ιούδας με το χέρι του δέχθηκε το ψωμί και το αλάτι από τα χέρια του Υιού του Θεού, με το χέρι το δέχθηκε αλλά με την καρδιά το απέκρουσε με περιφρόνηση. Απέκρουσε ο θνητός άνθρωπος την αγάπη του Αθανάτου! Γι’ αυτό ο Θεός τον πέταξε εντελώς, «και μετά το ψωμίον τότε εισήλθεν εις εκείνον ο σατανάς» (Ιωάν. 13, 27). Από εκείνη τη στιγμή ο Ιούδας, πρώην μαθητής του Ιησού Χριστού και πρώην άνθρωπος, ξεγράφτηκε από την τάξη των ανθρώπων και γράφτηκε στην τάξη των κολασμένων πνευμάτων. Τώρα εσύ δοκιμάζεις τον Θεό και ρωτάς, εάν θα θελήσει ο Θεός να συγχωρήσει τα κολασμένα πνεύματα και να τα σώσει; Εσύ δοκιμάζεις το έλεος του Θεού κατά τον ίδιο τρόπο όπως οι Εβραίοι δοκίμαζαν τη δύναμη του Θεού στον Γολγοθά λέγοντας: «Εί υιός εί του Θεού, κατάβηθι από του σταυρού» (Ματθ. 27, 40). Για τη δοκιμασία τους οι Εβραίοι έλαβαν άξιο μισθό και σ’ αυτό τον κόσμο. Φυλάξου κι εσύ, να μην λάβεις τον μισθό των ομοϊδεατών του Ιούδα.

Δεν είναι αλήθεια ότι ο Ιούδας ήταν προκαθορισμένος από τον Θεό, να είναι προδότης, όπως νομίζεις εσύ. Εάν ήταν έτσι, γιατί ο Υιός του Θεού να προσπαθεί τόσο πολύ να αποστρέψει τον Ιούδα από την κακή πράξη; Γιατί πριν απ’ όλα να τον πάρει για μαθητή Του, και να τον κρατά δίπλα Του τρία χρόνια; Γιατί να ταπεινώνεται μπροστά του, να κατεβαίνει και να του πλένει τα πόδια; Γιατί από το άγιο χέρι Του να του δίνει το ψωμί και το αλάτι; Διαβάζοντας στην ψυχή του Ιούδα την κακή πρόθεση ο Κύριος τα έκανε όλα αυτά για να τον σώσει από την αιώνια καταστροφή. Αν και έχει λεχθεί ότι οι σκανδαλισμοί πρέπει να έρθουν, έχει λεχθεί ακόμα και αυτό σαν αυστηρή προειδοποίηση: «Πλήν ουαί τω ανθρώπω εκείνω δι’ ού το σκάνδαλον έρχεται» (Ματθ. 18, 7). Ο σκανδαλιστής είναι ο ίδιος ο σατανάς, και ως τέτοιος αυτός πρέπει να πράξει το έργο του. Γι’ αυτό το σκάνδαλο πρέπει να έρθει μέσω αυτού και απ’ αυτόν. Αλλά αλίμονο στον άνθρωπο, ο οποίος θα παραδοθεί στον σατανά και θα γίνει το εργαλείο του. Αλίμονο σ’ εκείνον ο οποίος αντίθετα από την αγάπη του Θεού δείχνει την αγάπη του προς τον αντίπαλο του Θεού.

Να προσεύχεσαι στον Θεό, να σε σώσει από τον σκανδαλιστή, που σκανδάλισε τον Ιούδα και τους Ιουδαίους. Να μην γίνεις ποτέ υπηρέτης και εργαλείο του σκανδάλου του.

Re: Επιστολές Αγίου Νικολάϊ Βελιμίροβιτς

Δημοσιεύτηκε: 30 Ιαν 2020, 01:14
από bluerose
Στον κύριο οικονόμο για την εκκλησιαστική λαμπρότητα
SpoilerShow

Σας είναι αδιανόητο γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία επιτρέπει τόση εσωτερική λάμψη: πολύτιμες εικόνες, ασημένια καντήλια, χρυσά δισκοπότηρα, ακριβά άμφια, και άλλα ακριβά πράγματα.

Επειδή θέλει, όλη αυτή η εκθαμβωτική λάμψη να θυμίσει στους ανθρώπους την αιώνια λάμψη των ουρανών. Να τους τραβήξει έστω και για μία στιγμή, από τη γήινη αθλιότητά τους και να τους προειδοποιήσει για εκείνο τον άλλο κόσμο, την ουράνια πατρίδα τους, το βασίλειο της αιώνιας ευτυχίας και της αιώνιας χαράς. Να τους παρουσιάσει –όσο είναι δυνατό στη γη- με τρόπο υλικό και συμβολικό, εκείνη την πολυτέλεια και εκείνον τον πλούτο, που είναι γεμάτος ο πνευματικός κόσμος, και με τα οποία πρέπει να γεμίζει η ψυχή του χριστιανού, που είναι κλεισμένη στο σώμα, όπως είναι κλεισμένη μέσα στους πέτρινους τοίχους του ναού όλη εκείνη η λάμψη.

Όμως αυτό είναι μόνο μια γενική παρατήρηση. Το κάθε πράγμα ξεχωριστά, κάθε σχήμα, κάθε χρώμα, κάθε διακόσμηση, έχει στον ορθόδοξο ναό ιδιαίτερη πνευματική σημασία. Συνολικά και ξεχωριστά, λοιπόν, όλα αυτά συμβολικά εκφράζουν τη διδαχή, για την οδό της σωτηρίας, το σωτήριο δράμα της ζωής του Χριστού, τις υποσχέσεις του Χριστού, ή κάποιο μυστήριο του Ουράνιου Βασιλείου.

Εσείς νομίζετε πως όλα αυτά μπορούσαν να μεταμορφωθούν σε ψωμί και να φαγωθούν! Κι όταν φαγωθούν τότε τι; Εάν το σώμα φάει την πνευματική τροφή με τι θα τραφεί η ψυχή; Άραγε δεν ακούσατε εκείνο που άκουσε ολόκληρος ο κόσμος, πως οι άθεοι της Μόσχας όλα αυτά τα μεταμόρφωσαν σε ψωμί και τα έφαγαν, κι όμως τώρα πεινούν και μάλιστα πεινούν έτσι όπως στη Ρωσία δεν πεινούσαν ποτέ από την εποχή του Ασκόλδου και του Δίρου; «Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος» (Ματθ. 4, 4). Εκτός από τον σωματικό άρτο, χρειάζεται και ο πνευματικός. Όλα τα πράγματα στον άγιο ναό, με τη σημασία τους, αποτελούν την πνευματική τροφή για τις ανθρώπινες ψυχές.

Μπείτε βαθύτερα στη χριστιανική διδασκαλία, η οποία για μάς τους ταξιδιώτες της γης είναι σημαντικότερη απ’ όλες τις άλλες διδασκαλίες και θα καταλάβετε. Και καταλαβαίνοντας θα πετάξετε τις τωρινές σκέψεις σας και θα τις αντικαταστήσετε με ορθές σκέψεις.

Ειρήνη σε σάς και ευλογία.

Re: Επιστολές Αγίου Νικολάϊ Βελιμίροβιτς

Δημοσιεύτηκε: 30 Ιαν 2020, 01:18
από bluerose
Για το ράσο των κληρικών


SpoilerShow
Ἐσεῖς θεωρεῖτε, τίμιε πατέρα, λεπτομέρεια τὴν ἔνδυση τῶν ἱερέων, τὰ γένια καὶ τὰ μαλλιά, καὶ παραξενεύεστε, ποὺ ἡ ὑψηλότερη ἐκκλησιαστικὴ ἐξουσία φροντίζει περὶ αὐτοῦ.

Ἐν τῷ μεταξὺ συνεχίζετε νὰ μιλᾶτε γιὰ τὴ σημασία τῆς ἀναμόρφωσης τῆς ἐξωτερικῆς ἐμφάνισης καὶ συμπεριφορᾶς τῶν ἱερέων. Πῶς ταιριάζει αὐτό; Καὶ λεπτομέρεια καὶ σημαντικὴ ἀναμόρφωση; Ὅμως ὁ κάθε φίλος τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νὰ ἀναρωτηθεῖ γιατί οἱ στρατιωτικοί τοῦ γήινου βασιλείου δὲν ἐξεγείρονται ἐνάντια στὴ δική τους στολή, οὔτε οἱ τελωνιακοί, οὔτε οἱ ὑπάλληλοι τῆς ἐφορίας, οὔτε οἱ δασοφύλακες, οὔτε οἱ σιδηροδρομικοί; Ἀλλὰ φοροῦν ἐκεῖνο ποὺ ἄλλος τοὺς ὅρισε σὰν στολὴ χωρὶς παράπονο, καὶ συμπεριφέρονται ἔτσι ὅπως διατάχθηκαν.

Πῶς οἱ στρατιωτικοί τοῦ Βασιλιᾶ τῶν Οὐρανῶν εἶναι οἱ μόνοι ποὺ ξεσηκώνονται ἐναντίον τῆς στολῆς τους καὶ τῶν κανόνων περὶ τῆς συμπεριφορᾶς τους; Ἐὰν ὁ λαὸς θέλει νὰ βλέπει τὸν ἱερέα του μὲ ράσο, μὲ γένια καὶ μαλλιά, τότε ὅλοι οἱ ἄλλοι διάλογοι σταματοῦν. Ἐὰν ὁ λαὸς μισεῖ νὰ βλέπει τὸν ἱερέα στὸ ροῦχο τοῦ ἔμπορα, χωρὶς γένια καὶ χωρὶς μαλλιά, τότε αὐτὴ ἡ ἀναμόρφωση πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ ἀπομακρυνθεῖ σὰν προσβολὴ τῆς συνείδησης τῶν πιστῶν τοῦ εὐσεβῆ λαοῦ.

Σ’ αὐτὸ τὸ πράγμα, λοιπόν, τὸ μέτρο εἶναι ἡ λαϊκὴ αἴσθηση καὶ κρίση, καὶ ὁπωσδήποτε ὄχι ἡ ἰδιωτικὴ προτίμηση κάποιων ἱερέων. Ἐξάλλου, ἐφόσον τὸ μακρὺ γένι καὶ τὰ μαλλιὰ δὲν εἶναι βαριὰ στοὺς ποιητές, στοὺς καλλιτέχνες, ἀκόμα καὶ στοὺς σοσιαλιστικοὺς ἀρχηγούς, πῶς μπορεῖ νὰ εἶναι βαρὺ στοὺς ἱερεῖς τοῦ Χριστοῦ, στοὺς πνευματικοὺς καὶ τοὺς ποιμένες τοῦ λαοῦ;

Ὁ ὅσιος Ἱερώνυμος γράφει εἰρωνικὰ περὶ τῶν στολισμένων ἱερέων τῆς ἐποχῆς του: «Ντρέπομαι νὰ τὸ πῶ, ἀλλὰ ὑπάρχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι λαμβάνουν τὸ ἱερατικὸ ἢ διακονικὸ ἀξίωμα μὲ στόχο, νὰ κάνουν παρέα πιὸ ἐλεύθερα μὲ γυναῖκες. Φροντίζουν ἀποκλειστικὰ περὶ τοῦ ἐνδύματός τους, περιποιοῦνται τὰ μαλλιά τους, φοροῦν πολύτιμα δαχτυλίδια, φυλάγονται ἀπὸ τῆς σκόνη, μόλις ποὺ ἀκουμποῦν τὸ χῶμα μὲ τὰ πόδια τους. Πρέπει νὰ σκεφθεῖς, ὅτι πρόκειται γιὰ νεόνυμφους γαμπροὺς καὶ ὄχι γιὰ ἱερεῖς!».

Στοὺς ἀρχαίους τὰ γένια ἦταν χαρακτηριστικὸ τῶν φιλοσόφων. Μία φορὰ στὴ Ρώμη, ἐξαιτίας πολλῶν τσαρλατάνων φιλοσόφων, ὁ καίσαρας διέταξε ὅλοι οἱ φιλόσοφοι νὰ ξυρίσουν τὰ γένια τους. Σ’ αὐτὸ ἀπάντησε ὁ Ἐπίκτητος, ὁ μεγαλύτερος φιλόσοφος ἐκείνης τῆς ἐποχῆς: «Ὁ καίσαρας μπορεῖ νὰ μοῦ πάρει τὸ κεφάλι, ὄχι τὰ γένια!». Τόσο ἐκτιμοῦσε τοῦτο τὸ ἐξωτερικὸ χαρακτηριστικό τῆς κλήσης του.

Ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ εἶναι λεπτομέρεια, θὰ πεῖτε. Εἶναι λεπτομέρεια, χωρὶς ἀμφιβολία. Μπροστὰ στὴν ψυχὴ καὶ στὸν χαρακτήρα ἑνὸς χριστιανοῦ τὸ ροῦχο καὶ τὰ γένια καὶ τὰ μαλλιὰ εἶναι ἐντελῶς ἀσήμαντο πράγμα. Ὅμως ἡ ζωὴ ἀποτελεῖται ἀπὸ τὰ σημαντικὰ καὶ τὰ ἀσήμαντα. Καὶ ἡ πίστη μας εἶναι τόσο ἀριστοκρατικὸ καὶ λεπτὸ πράγμα, ὥστε καὶ τὰ ψιλοπράγματα, μποροῦν νὰ τὴν ὠφελοῦν ἢ νὰ τὴ ζημιώνουν.

Ὅταν τὸ λογικὸ ποίμνιο θέλει οἱ ποιμένες του νὰ εἶναι διαφορετικοὶ ἀπὸ αὐτὸ καὶ στὴν ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση, καὶ νὰ ἔχουν καθορισμένα σημάδια ἀναγνώρισης, τότε ὡς πρὸς τί ἡ ἀντίρρηση; Οἱ καθολικοὶ ἱεραπόστολοι στὸ Κιτάι, ὑπολογίζοντας καὶ τὴν ψυχολογία τοῦ περιβάλλοντος στὸ ὁποῖο κηρύττουν, δὲν ντρέπονται νὰ φοροῦν πλεξίδες στὰ μαλλιὰ καὶ μακριὰ καφτάνια καὶ τουρμπάνια. Τότε γιατί οἱ φιλόχριστοι ἱερεῖς νὰ ἀντιδροῦν στὸν λαὸ καὶ μὲ τὰ ψιλοπράγματα νὰ θέτουν ὑπὸ ἀμφισβήτηση τὰ μεγάλα πράγματα τῆς ζωῆς καὶ τῆς προόδου τῶν πιστῶν;

Εἰρήνη σὲ σᾶς ἀπὸ τὸν Κύριο.

Re: Επιστολές Αγίου Νικολάϊ Βελιμίροβιτς

Δημοσιεύτηκε: 30 Ιαν 2020, 15:41
από bluerose
Γράμμα σ' έναν απελπισμένο

SpoilerShow
Μου γράφεις ότι όλη σου η περιουσία πωλήθηκε σε τρίτους. Όταν βρέθηκες
στο δρόμο χωρίς τίποτα και κανέναν, κατευθύνθηκες προς το νεκροταφείο
αποφασισμένος να αυτοκτονήσεις. Δεν είχες αμφιβολία ούτε δεύτερη σκέψη
επ” αυτού…
Εξουθενωμένος από την ταλαιπωρία, ξάπλωσες πάνω στον τάφο των γονιών σου και αποκοιμήθηκες.
Στον ύπνο σου εμφανίστηκε η μητέρα σου, που σε απείλησε λέγοντάς σου
ότι στο Βασίλειο του Θεού υπάρχουν πολλοί από εκείνους που επαιτούσαν
στην γη, αλλά ούτε ένας από εκείνους που αφαίρεσαν μόνοι τους τη ζωή
τους. Αυτό το όνειρο σ” έσωσε από την αυτοκτονία.

Όντως η αγαπημένη σου μητέρα σε έσωσε κατά την πρόνοια του Θεού. Άρχισες
να επαιτείς και από την επαιτεία να ζεις. Και ρωτάς αν μ” αυτό
καταπατάς το νόμο του Θεού;


Ο Θεός έδωσε εντολή: Ου κλέψεις!

Αλλά δεν έδωσε εντολή: Μην επαιτείς! Η επαιτεία χωρίς πραγματική ανάγκη
είναι κλοπή, αλλά στη δική σου περίπτωση δεν είναι κλοπή.



Ο στρατηγός και αυτοκράτορας Ιουστινιανός στα γεράματα έμεινε χωρίς
περιουσία, χωρίς φίλους και τυφλός. Καθόταν τυφλός έξω από την αυλή του
θρόνου και επαιτούσε για λίγο ψωμί.
Σαν χριστιανός δεν επέτρεψε στον εαυτό του ούτε καν να σκεφτεί την αυτοκτονία.
Γιατί, όπως η ζωή είναι καλύτερη από το θάνατο, έτσι και είναι καλύτερα ζητιάνος παρά αυτόχειρας.
Λες πως σε κυριεύει ντροπή και πως η θλίψη σου είναι βαθειά. Στέκεις τα
βράδια έξω από το καφενείο που κάποτε ήταν δικό σου και ζητάς ελεημοσύνη
από όσους μπαίνουν και βγαίνουν.
Θυμάσαι πως πριν λίγο καιρό ήσουν το αφεντικό του καφενείου και πως τώρα
δεν τολμάς να μπεις ούτε σαν πελάτης. Και κοκκινίζουν τα μάτια σου από
το κλάμα και τον οδυρμό.
Ω, καλέ μου άνθρωπε, παρηγορήσου! Οι άγγελοι του Θεού δεν είναι μακριά σου.


Γιατί κλαις για το καφενείο; Δεν έχεις ακούσει για ένα καφενείο στην άκρη του Βελιγραδίου που λέγεται «όποιου δεν ήταν, όπου δεν θα είναι»;


Πράγματι, ήταν μεγάλος φιλόσοφος αυτός που έγραψε αυτές τις λέξεις.
Αφού αυτό ισχύει για όλα τα καφενεία, όλα τα σπίτια, όλους τους πύργους και όλα τα παλάτια του κόσμου.
Τι έχασες; Εκείνο που δεν ήταν δικό σου όταν γεννήθηκες και δεν είναι ούτε τώρα δικό σου.
Ήσουν το αφεντικό, τώρα είσαι φτωχός. Αυτό δεν είναι απώλεια. Απώλεια είναι όταν κάποιος άνθρωπος γίνεται κτήνος.
Αλλά εσύ ήσουν άνθρωπος και παρέμεινες άνθρωπος.
Υπέγραψες κάποιες
συναλλαγματικές σε κάποιους επιφανείς πελάτες σου και γι” αυτό το
καφενείο σου έγινε καφενείο κάποιου ξένου.


Τώρα βλέπεις από το παράθυρο πως όλοι εκείνοι γελούν στο καφενείο όπως
και πριν, ενώ εσύ περιφέρεσαι στους δρόμους με δάκρυα στα μάτια και
σκεπάζεις την ντροπή.
Μη φοβάσαι, ο Θεός έχει δικαιοσύνη.
Όλοι αυτοί θα απολογηθούν για τα αδικήματά τους.
Όταν όμως αυτοί αποπειραθούν να αυτοκτονήσουν, ποιός ξέρει αν ο δίκαιος
Θεός θα επιτρέψει στη μητέρα τους να τους παρουσιαστεί από εκείνον τον
κόσμο και να τους αποτρέψει από αυτό το έγκλημα;



Μην βλέπεις ούτε στιγμή την επιτυχία τους. Αφού δεν γνωρίζεις το τέλος τους.
Ένας αρχαίος Έλληνας σοφός, ο Σόλων, είπε κάποτε: «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε», δηλαδή ποτέ μην αποκαλείς κάποιον ευτυχισμένο πριν δεις το τέλος του!
Είναι δύσκολο να είσαι επαίτης;
Αλλά μήπως δεν είμαστε όλοι επαίτες; Μήπως δεν εξαρτώμεθα όλοι,
κάθε μέρα και κάθε ώρα, από το έλεος Εκείνου που μας δίνει ζωή να ζούμε;
Εσύ και τώρα έχεις σημαντική αποστολή στον κόσμο: Στρέφεις την προσοχή
των ανθρώπων στο να θυμούνται τον Θεό και την ψυχή και να είναι
ελεήμονες.
Αναγκασμένος, λοιπόν, να ζεις στην σιωπή εμβάθυνε στην ψυχή σου και συζήτα μέσω της προσευχής με το Θεό.
Η ζωή του επαίτη είναι πιο ηρωική από αυτή του αφεντικού.

«Ότι εν πυρί δοκιμάζεται χρυσός και άνθρωποι δεκτοί εν καμίνω ταπεινώσεως» (Σρ. 2,5)
Αλλά εσύ ήδη έδειξες ηρωϊσμό με το να νικήσεις τη μαύρη σκέψη της αυτοκτονίας. Αυτό είναι νίκη πάνω στο πνεύμα της απογοήτευσης.
Μετά από αυτή τη νίκη όλες οι άλλες για σένα θα είναι εύκολες.

Ο Κύριος ας είναι δίπλα σου. Ειρήνη και παρηγοριά από τον Κύριο».

Re: Επιστολές Αγίου Νικολάϊ Βελιμίροβιτς

Δημοσιεύτηκε: 30 Ιαν 2020, 15:42
από bluerose
Εικόνα

Re: Επιστολές Αγίου Νικολάϊ Βελιμίροβιτς

Δημοσιεύτηκε: 30 Ιαν 2020, 15:44
από bluerose
Προς μια μορφωμένη γυναίκα, την οποία χλευάζουν επειδή εκκλησιάζεται


SpoilerShow
Στον χλευασμό να απαντάς με χαμόγελο.

Ο χλευασμός τους προέρχεται από την μοχθηρή καρδιά˙ το χαμόγελό σου ας είναι χωρίς κακία. Ο χλευασμός αρμόζει στην άγνοια, ενώ στη γνώση αρμόζει το χαμόγελο. Με τον χλευασμό τους αυξάνουν την τιμή της προσευχής σου μπροστά στον αιώνιο Δικαστή. Αφού στον Θεό είναι πιο αγαπητή η προσευχή της θαρραλέας ψυχής, περικυκλωμένης από τα βέλη της κακίας, του μίσους, του φθόνου και του χλευασμού. Όλα αυτά τα βέλη έχουν αμβλυμμένη την κορυφή και αιχμηρή την βάση, ώστε αποκρούονται από εσένα και λαβώνουν τους ίδιους τους τοξότες.

Η γυναίκα, του βασιλιά Δαυίδ, Μελχόλ, χλεύασε κάποια φορά την ένθερμη προσευχή του άντρα της. Από τον χλευασμό αυτό ο Θεός βρέθηκε περισσότερο προσβεβλημένος απ’ ότι ο βασιλιάς Δαυίδ. Γι’ αυτό ο Ύψιστος τιμώρησε την Μελχόλ: «καὶ τῇ Μελχὸλ θυγατρὶ Σαοὺλ οὐκ ἐγένετο παιδίον ἕως τῆς ἡμέρας τοῦ ἀποθανεῖν αὐτήν» (Βασ. Β΄6, 23). Όποιος παρατηρεί προσεχτικά τη μοίρα των ανθρώπων και τα γεγονότα, αυτός μπορεί να βεβαιωθεί ότι και στις μέρες μας ο Θεός τιμωρεί αυστηρά τους χλευαστές της ιερότητας.

Κι εσύ -εάν νομίζεις ότι οποιοσδήποτε λόγος είναι πιο δυνατό φάρμακο γι’ αυτούς από τη σιωπή- πες στους χλευαστές σου: με απατούν τα μάτια μου ή βλέπω καλά; Εσείς που κάθε μέρα παρακαλάτε τους εμπόρους και τους γαιοκτήμονες και τους χωροφύλακες, την μια για το ένα και την άλλη για το άλλο, χλευάζετε εμένα, επειδή παρακαλώ τον αιώνιο Δημιουργό μας; Δεν είναι πιο γελοίο να παρακαλάς τον ανήμπορο παρά τον Παντοδύναμο; Δεν είναι παράλογο να προσκυνάς τη σκόνη παρά τον Ζωοδότη και Κύριο;

Έχει ειπωθεί κάπου στον προφήτη: «ἐπικατάρατος ὁ ἄνθρωπος, ὃς τὴν ἐλπίδα ἔχει ἐπʾ ἄνθρωπον» (Ιερ. 17, 5). Όποιος τοποθετεί την ελπίδα στον θνητό άνθρωπο, σε μια πρόσκαιρη φούσκα και δεν την τοποθετεί στον Θεό Παντοκράτορα, είναι οφθαλμοφανές ότι είναι καταραμένος. Και αυτή η κατάρα επάνω του και στο σπίτι του μπορεί να επιβεβαιωθεί με την καθημερινή εμπειρία. Είναι ξεκάθαρο, ότι κατά τον ίδιο τρόπο είναι καταραμένος ο άνθρωπος που παρακαλά μόνο τον άνθρωπο ενώ δεν παρακαλά Εκείνον που κρατά τα πάντα και μπορεί τα πάντα. Αλλά, πρόσεχε, καμιά φορά η σιωπή είναι χρησιμότερη και από αυτά τα λόγια.

Ο πρώτος χλευασμός συγχύζει την προσευχόμενη ψυχή. Όμως εσύ ήδη επέζησες και δεν παραιτήθηκες από την προσευχή. Ενώ ο επαναχλευασμός είναι ώθηση. Σ’ αυτό λες και μόνη σου ότι έχεις εμπειρία. Τώρα αισθάνεσαι ότι είναι ο Θεός κάπως εγγύτερα σ’ εσένα και η εκκλησία πιο αγαπητή και η προσευχή πιο γλυκιά. Να ξέρεις ότι θα έρθει καιρός, όπου ο χλευασμός θα σταματήσει και θα αρχίσει να γίνεται συναίνεση και θαυμασμός και έπαινος και τότε η ψυχή σου θα βρίσκεται σε μεγαλύτερο κίνδυνο απ’ ο τι βρίσκεται τώρα. Τώρα μαθαίνεις την ταπεινοφροσύνη, ενώ τότε θα αμύνεσαι από την υπερηφάνεια. Αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα, άλλος πειρασμός.

Να ξέρεις ότι εκείνοι που μας βασανίζουν με χλευασμό εκείνοι ακριβώς είναι και οι εχθροί μας. Και σ’ αυτούς αναφερόταν ο Κύριος όταν έδινε την εντολή: «ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν» (Ματθ. 5, 44). Χωρίς να το ξέρουν, μας κάνουν καλό. Πικραίνοντάς μας και στενοχωρώντας μας, ανάβουν την φλόγα του θεϊκού πυρός μέσα μας. Γαβγίζοντας πισώπλατα όταν εμείς βαδίζουμε στον ναό του Θεού μας σπρώχνουν πιο κοντά στον Θεό. Κάνοντάς μας τη γη πιο ανιαρή μας κάνουν τον ουρανό ακόμα πιο αγαπητό. Η παγωνιά και ο άνεμος δεν σκέπτονται το καλό του δένδρου, αλλά, αν και άθελά τους, του κάνουν καλό. Έτσι και οι εχθροί σου σ’ εσένα.

Γι’ αυτό συγχώρησέ τους και ευλόγησέ τους και προσευχήσου στον Θεό γι’ αυτούς, και -εκείνο που αποτελεί το αποκορύφωμα όλων- αγάπα τους ως τους μέγιστους ευεργέτες σου μετά τον Θεό.

Αλλά εάν η ψυχή σου δεν υπομένει αυτό το ελάχιστο σύριγμα της γήινης σκόνης και δεν προτιμά να ντρέπεται απέναντι στον Χριστό, τότε θα γελούν μαζί σου όχι μόνο οι άνθρωποι αλλά και τα δαιμόνια.

Να επισκέπτεσαι συχνά τους οίκους της θλίψης. Να επισκέπτεσαι και το νεκροταφείο. Να σκέπτεσαι περί του σταυρού του Χριστού, και να τον ασπάζεσαι όσο πιο συχνά μπορείς. Και περί του τέλους της ζωής να σκέπτεσαι. Όλα αυτά θα σε βοηθήσουν να ισχυροποιήσεις τη διάθεσή σου για προσευχή και να φθάσεις έως την πλήρη νίκη.


Ειρήνη και έλεος Κυρίου.

Re: Επιστολές Αγίου Νικολάϊ Βελιμίροβιτς

Δημοσιεύτηκε: 30 Ιαν 2020, 15:48
από bluerose
Ἀπὸ ποῦ προέρχεται ἡ σημερινὴ κρίση;


SpoilerShow
Μὲ ρωτᾶς, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ ποὺ προέρχεται ἡ σημερινὴ κρίση, καὶ τί σημαίνει αὐτή.

Ποιὸς εἶμαι ἐγὼ γιὰ νὰ μὲ ρωτᾶς γιὰ ἕνα τόσο μεγάλο μυστικό; «Μίλα, ὅταν ἔχεις κάτι καλύτερο ἀπὸ τὴ σιωπή», λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Ὅμως παρόλο ποὺ θεωρῶ, ὅτι ἡ σιωπὴ εἶναι τώρα καλύτερη ἀπὸ κάθε ὁμιλία, καὶ ὅμως λόγω ἀγάπης πρὸς ἐσένα, θὰ σοῦ ἐκθέσω ἐκεῖνα ποὺ σκέπτομαι περὶ αὐτοῦ ποὺ ρώτησες.

Ἡ κρίση εἶναι ἑλληνικὴ λέξη, καὶ σημαίνει δίκη. Στὴν Ἁγία Γραφὴ αὐτὴ ἡ λέξη χρησιμοποιεῖται πολλὲς φορές. Ἔτσι ὁ ψαλμωδὸς λέει: «διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν κρίσει» (Ψάλμ. 1, 5). Σὲ ἄλλο μέρος πάλι λέει: «ἔλεος καὶ κρίσιν ἄσομαι σοί, Κύριε» (Ψάλμ. 100, 1). Ὁ σοφὸς Σολομώντας γράφει, ὅτι «παρὰ δὲ Κυρίου πάντα τὰ δίκαια». (Πάρ. Σόλ. 16, 33). Ὁ ἴδιος ὁ Σωτήρας εἶπε, «ἀλλὰ τὴν κρίσιν πᾶσαν δέδωκε τῷ υἱῷ» (Ἰωάν. 5, 22), ἐνῶ λίγο πιὸ κάτω λέγει πάλι «νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου» (Ἰωάν. 12, 31). Ὁ ἀπόστολος Πέτρος γράφει «ὅτι ὁ καιρὸς τοῦ ἄρξασθαι τὸ κρίμα ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ» (Ἀ' Πετρ. 4, 17).

Ἀντικατάστησε τὴ λέξη «κρίση» μὲ τὴ λέξη «δίκη» καὶ διάβασε: «Διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν δίκῃ» ἢ «ἀλλὰ τὴν δίκην πάσαν δέδωκε τῷ υἱῷ» ἢ «νῦν δίκη ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου» ἢ ὅτι «ἀποδώσουσι λόγον τῷ ἐτοίμως ἔχοντι δικᾶσαι ζώντας καὶ νεκρούς».

Ἕως τώρα οἱ εὐρωπαϊκοὶ λαοὶ χρησιμοποιοῦσαν τὴν λέξη «δίκη», ἀντὶ γιὰ τὴ λέξη «κρίση», ὅποτε καὶ νὰ τοὺς ἔβρισκε κάποια συμφορά. Τώρα ἡ καινούργια λέξη ἀντικατέστησε τὴν παλιά, καὶ τὸ κατανοητὸ ἔγινε ἀκατανόητο. Ὅταν γινόταν ξηρασία, πλημμύρα, πόλεμος ἢ ἔπεφτε ἐπιδημία, ὅταν ἔρριχνε χαλάζι, γίνονταν σεισμοί, πνιγμοὶ καὶ ἄλλες συμφορές, λέγανε «Θεία δίκη!».

Καὶ αὐτὸ σημαίνει: κρίση μέσα ἀπὸ ξηρασίες, κρίση μέσα ἀπὸ πλημμύρες, μέσα ἀπὸ πολέμους, μέσα ἀπὸ ἐπιδημίες κ.λπ. Καὶ τὴ σημερινὴ χρηματικό-οἰκονομικὴ δυσκολία ὁ λαὸς τὴν θεωρεῖ ὡς Θεία δίκη, ὅμως δὲν λέει ἡ δίκη ἀλλὰ ἡ κρίση. Ἔτσι ὥστε ἡ δυσκολία νὰ πολλαπλασιάζεται μὲ τὸ νὰ γίνεται ἀκατανόητη! Ἐφόσον ὅσο ὀνομαζόταν μὲ τὴν κατανοητὴ λέξη «δίκη», ἦταν γνωστὴ καὶ ἡ αἰτία, λόγω τῆς ὁποίας ἦρθε ἡ δυσκολία, ἦταν γνωστὸς καὶ ὁ Δικαστής, ὁ Ὁποῖος ἐπέτρεψε τὴν δυσκολία, ἦταν γνωστὸς καὶ ὁ σκοπὸς τῆς ἐπιτρεπόμενης δυσκολίας. Μόλις ὅμως χρησιμοποιήθηκε ἡ λέξη «κρίση», λέξη ἀκαταλαβίστικη σὲ ὅλους, κανεὶς δὲν ξέρει πιὰ νὰ ἐξηγήσει οὔτε γιὰ ποιὸ λόγο, οὔτε ἀπὸ Ποιόν, οὔτε ὡς πρὸς τί. Μόνο σ' αὐτὸ διαφέρει ἡ τωρινὴ κρίση ἀπὸ τὶς κρίσεις ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν ξηρασία ἢ τὴν πλημμύρα ἢ τὸν πόλεμο ἢ τὴν ἐπιδημία ἢ τοὺς πνιγμοὺς ἢ κάποιους ἄλλους πειρασμούς.

Μὲ ρωτᾶς γιὰ τὴν αἰτία τῆς τωρινῆς κρίσης, ἢ τῆς τωρινῆς Θείας δίκης! Ἡ αἰτία εἶναι πάντα ἡ ἴδια. Ἡ αἰτία γιὰ τὶς ξηρασίες, τὶς πλημμύρες, τὶς ἐπιδημίες καὶ ἄλλα μαστιγώματα τῆς γενιᾶς τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ αἰτία καὶ γιὰ τὴν τωρινὴ κρίση. Ἡ ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεό. Μὲ τὴν ἁμαρτία τῆς Θεό-ἀποστασίας οἱ ἄνθρωποι προκάλεσαν αὐτὴ τὴν κρίση, καὶ ὁ Θεὸς τὴν ἐπέτρεψε, ὥστε νὰ ξυπνήσει τοὺς ἀνθρώπους, νὰ τοὺς κάνει ἐνσυνείδητους, πνευματικοὺς καὶ νὰ τοὺς γυρίσει πρὸς Ἐκεῖνον. Στὶς μοντέρνες ἁμαρτίες—μοντέρνα καὶ ἡ κρίση. Καὶ ὄντως ὁ Θεὸς χρησιμοποίησε μοντέρνα μέσα ὥστε νὰ τὸ συνειδητοποιήσουν οἱ μοντέρνοι ἄνθρωποι: χτύπησε τὶς τράπεζες, τὰ χρηματιστήρια, τὶς οἰκονομίες, τὸ συνάλλαγμα τῶν χρημάτων. Ἀνακάτωσε τὰ τραπέζια στὶς συναλλαγὲς σ' ὅλο τὸν κόσμο, ὅπως κάποτε στὸ ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων. Προξένησε πρωτόγνωρο πανικὸ μεταξὺ ἐμπόρων καὶ αὐτῶν ποὺ ἀνταλλάσσουν τὸ χρῆμα. Προκάλεσε σύγχυση καὶ φόβο. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἔκανε γιὰ νὰ ξυπνήσουν τὰ ὑπερήφανα κεφαλάκια τῶν σοφῶν της Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀμερικῆς, γιὰ νὰ ἔλθουν εἰς ἑαυτοὺς καὶ νὰ πνευματικοποιηθοῦν. Καὶ ἀπὸ τὴν ἄνεση καὶ τὸ ἀγκυροβόλημα στὰ λιμάνια τῆς ὑλικῆς σιγουριᾶς νὰ θυμηθοῦμε τὶς ψυχές μας, νὰ ἀναγνωρίσουμε τὶς ἀνομίες μας καὶ νὰ προσκυνήσουμε τὸν ὕψιστο Θεό, τὸν ζωντανὸ Θεό.

Μέχρι πότε θὰ διαρκέσει ἡ κρίση; Ὅσο τὸ πνεῦμα τῶν ἀνθρώπων παραμείνει δίχως ἀλλαγή. Ὥσπου οἱ ὑπερήφανοι ὑπαίτιοι αὐτῆς τῆς κρίσης νὰ παραιτηθοῦν μπροστὰ στὸν Παντοδύναμο. Ὥσπου οἱ ἄνθρωποι καὶ οἱ λαοὶ νὰ θυμηθοῦν, τὴν ἀκαταλαβίστικη λέξη «κρίση», νὰ τὴ μεταφράσουν στὴ γλώσσα τους, ὥστε μὲ ἀναστεναγμὸ καὶ μετάνοια νὰ φωνάξουν: «ἡ Θεία δίκη»!

Πὲς καὶ ἐσύ, τίμιε πατέρα, ἡ Θεία δίκη, ἀντὶ ἡ κρίση, καὶ ὅλα θὰ σοῦ γίνουν ξεκάθαρα.

Χαιρετισμοὺς καὶ εἰρήνη

Re: Επιστολές Αγίου Νικολάϊ Βελιμίροβιτς

Δημοσιεύτηκε: 30 Ιαν 2020, 15:52
από bluerose
Στον στρατιώτη Σβέτισλαβ Κ., που ρωτά πως γίνεται ο Θεός να βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο;


SpoilerShow
Ρώτησες κάποιον που βρίσκεται ό Θεός! Και έλαβες την απάντηση, ότι ο Θεός βρίσκεται μέσα σου. Και αναρωτιέσαι πως γίνεται αυτό; Έτσι, περίπου, σαν το φως στο δωμάτιο, ή σαν τη φωτιά στη σόμπα. Όταν αισθανθείς τον Θεό μέσα σου, θα αισθάνεσαι και θα ξέρεις ότι Αυτός βρίσκεται μέσα σου, αλλά δεν θα μπορείς εύκολα να το εξηγήσεις σε άλλον. Αλλά θα ψάχνεις εικόνες και ομοιότητες στη φύση, και θα πεις σε άλλον όπως και εγώ λέω σε σένα: «Ο Θεός είναι μέσα μου σαν το φως στο δωμάτιο, ή σαν φωτιά στη σόμπα, ή σαν αέρας στα πνευμόνια, ή σαν ζωή στο ζωντανό πλάσμα, ή σαν δύναμη και αγάπη και σκέψη μέσα στον άνθρωπο». Βέβαια, αυτές είναι μόνο οι εικόνες και παρομοιώσεις, και όλα αυτά δεν μπορούν να εκφράσουν εκείνο που ο άνθρωπος αισθάνεται, όταν κατοικήσει ο Θεός μέσα του με την πληρότητα Του.

Ο απόστολος του Θεού, ο πνευματικός μας πατέρας Παύλος, προσεύχεται για τους πιστούς «ίνα πληρωθήτε εις παν πλήρωμα του Θεού» (Εφ. 3,19). Ο Θεός ενεργεί από τα έσω του ανθρώπου με δυο τρόπους: βοηθώντας ή κυρι-εύοντας. Βοηθώντας ο Θεός ενεργεί στον άνθρωπο της μεσαίας ή αδύναμης πίστης, ο όποιος θυμάται τον Θεό που και που και μόνο μερικώς τηρεί τις εντολές Του. Ο Θεός δεν τον εγκαταλείπει, αφού και αυτός δεν εγκαταλείπει εντελώς τον Θεό. Τον άνθρωπο όμως της μεγάλης πίστης, ο όποιος άνοιξε την πόρτα της ψυχής πλατιά για το Δημιουργό του κυριολεκτικά τον κυριεύει ο Θεός. Και γράφει: «Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και άνοιξη την θύραν, και εισελεύσομαι προς αυτόν» (Απ. 3,20). Τέτοιος άνθρωπος δεν βασίζεται καθόλου στον εαυτό του αλλά για όλα βασίζεται μόνο στον Ύψιστο. Αισθάνεται την παρουσία και την ενέργεια του Πνεύματος του Θεού μέσα του και έχει μεγάλη αγάπη για τον Κύριο του. Και σ’ εκείνον ο όποιος αγαπά τον Θεό υποσχέθηκε ο Χριστός, ότι ο Θεός θα κατοικίσει μέσα του. «Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ’ αυτώ ποιήσωμεν» (Ιωαν. 14,23). Με τίποτα δεν θα μπορέσεις αυτό να το κατανοήσεις, εάν ξεχάσεις ότι ο Θεός είναι πνεύμα, και μπορεί παντού να εισέλθει και όλα να τα διαπεράσει κατά τη δύναμη και τη βούλησή Του. Αυτός είναι υψηλά επάνω απ’ όλα τα δημιουργήματα, παρόμοια με τον ήλιο ο όποιος βρίσκεται ψηλά πάνω από τη γη όμως με το φως του μπορεί να μπει παντού όπου είναι ανοιχτά. Όπως λέει ο απόστολος: «Είς Θεός και πατήρ πάντων, ο επί πάντων, και διά πάντων, και εν πάσιν ήμιν» (Εφ. 4,6). Αυτό γράφει για τους άγιους και τους πιστούς.

Αλλά όταν κάποιος πετάξει τον Θεό και αρχίσει να σκέφτεται άσχημα και να μιλά εναντίον του Θεού, και ο Θεός τον εγκαταλείπει. Όπως εάν κάποιος έχτιζε τα παράθυρα στο δωμάτιο και εμπόδιζε το φως να μπει και να φωτίσει. Στον αυτόβουλο βασιλιά Σαούλ είπε ο προφήτης του Θεού Σαμουήλ: «Εξουδένωσας το ρήμα Κυρίου, και εξουδενώσει σε Κύριος του μη είναι βασιλέα επί τον Ισραήλ» (Α’ Βασ. 15,26) «Και πνεύμα Κυρίου απέστη από Σαούλ» (Α’ Βασ. 16,14). Όμως και όταν ο Θεός εγκαταλείπει τη ψυχή ενός επίμονου άνθρωπου, Αυτός επί μακράν δεν σταματά να ενεργεί πάνω του απ’ έξω, έτσι όπως ενεργεί επάνω στο νερό και στην πέτρα και στο ξύλο. Όμως εάν ο άνθρωπος παραμείνει επίμονος και θεομάχος έως το τέλος και δεν μετανιώσει με τίποτα, τότε ο Θεός επιτρέπει στο κακό πνεύμα να μπει μέσα του. Όπως γράφει για τον Σαούλ, όταν τον άφησε το πνεύμα του Κυρίου: «Και έπνιγεν αυτόν πνεύμα πονηρόν παρά Κυρίου» (Α’ Βασ. 16,14). Ή, όπως γράφει, ακόμα χειρότερα, για τον Ιούδα τον προδότη: «Εισήλθεν είς εκείνον ο σατανάς» (Ιωάν, 13,27).

Τέτοιοι άνθρωποι, που ξεσηκώνονται εναντίον του Θεού, βέβαια, δεν μπορούν ποτέ να αισθανθούν τον Θεό μέσα τους, ούτε να πουν: «Ο Θεός βρίσκεται μέσα μας». Ενώ εκείνοι που αγαπούν τον Θεό, και Τον επιθυμούν, και Τον αναζητούν, και προσεύχονται σ’ Εκείνον να έρθει, εκείνοι αισθάνονται τον Θεό μέσα τους, και αυτοί μπορούν να πουν: «Ο Θεός βρίσκεται μέσα μας με το Άγιο Πνεύμα Του». Μακάριες τέτοιες άγιες ψυχές, αφού αιώνια θα βασι-λεύουν στο βασίλειο του Χριστού. Όπως υποσχέθηκε ο Κύριος σ’ εκείνους που Τον αγαπούν λέγοντας: «Πάλιν έρχομαι και παραλήψομαι υμάς προς εμαυτόν, ίνα όπου ειμί εγώ, και υμείς ήτε» (Ιωάν.14 3).

Ο Χριστός γεννήθηκε.

Re: Επιστολές Αγίου Νικολάϊ Βελιμίροβιτς

Δημοσιεύτηκε: 30 Ιαν 2020, 15:52
από bluerose
Εικόνα

Re: Επιστολές Αγίου Νικολάϊ Βελιμίροβιτς

Δημοσιεύτηκε: 30 Ιαν 2020, 15:56
από bluerose
Στον έμπορο Σ.Τ., τον οποίο ο Θεός δεν ακούει


SpoilerShow
Παραπονιέσαι, ότι ο Θεός δεν ακούει τις προσευχές σου. Σε πολλές δυσκολίες προσευχόσουν στον Θεό, και ποτέ δεν σε έσωσε από καμία! Πως όχι, αναρωτιέμαι, αφού ιδού εσύ επέζησες από τις δυσκολίες;

Όμως επίτρεψέ μου μία ερώτηση: εσύ, ακούς το Θεό ;

Μέσα και από την Παλαιά και από την Καινή Διαθήκη ο Ύψιστος υποσχέθηκε να ακούει τους ανθρώπους υπό τον όρο οι άνθρωποι να ακούν Εκείνον. Εσύ ακούς τον Θεό, αφού ζητάς ο Θεός να ακούει εσένα ; Εκπληρώνεις τους θεϊκούς νόμους και κρατάς τις τάξεις Του;

Εάν δεν το κάνεις, τότε είναι παράξενη η απαίτησή σου, ο Θεός να ακούσει εσένα και να υπακούσει. Ο Θεός κατέβηκε στη γη και έπλυνε τα πόδια εκείνων που Τον αγαπούν. Στον Δημιουργό μας είναι μεγάλη χαρά να ακούει τα υπάκουα παιδιά Του.

Ο Δημιουργός υπάκουσε στον Μωυσή, τον Αβραάμ και τον Ιακώβ σ’ ότι Τον παρεκάλεσαν. Και μέσω φυσικών και υπερφυσικών ενεργειών Εκείνος άπλωνε το έλεός Τους σ’ εκείνους που εκπλήρωναν τον νόμο Του.

Εάν Αυτός δεν ήθελε να υπακούσει τις δικές μου και τις δικές σου προσευχές, τούτο συνέβη ή εξαιτίας του ότι εμείς δεν θέλαμε να υπακούσουμε τις εντολές Του από την Διαθήκη ή επειδή οι προσευχές μας ήταν ανορθόδοξες.

Μέσω του Ησαΐα έλεγε ο Κύριος στον ανυπάκουο λαό: «Εάν πληθύνητε την δέησιν, ουκ εισακούσομαι υμών» (Ησ. 1,15). Ενώ λίγο πιο μετά: «Και εάν θέλητε και εισακούσητέ μου, τα αγαθά της γης φάγεσθε» (Ησ. 1,19). Ο Θεός μας ακούει όταν ακούμε και δεν ακούει όταν δεν ακούμε.

Ακόμα, δεν ακούει ούτε τότε που ζητάμε κάτι επιζήμιο και ανόητο. Οι απόστολοι Ιάκωβος και Ιωάννης παρακάλεσαν μία φορά τον Κύριο, ν’ αφήσει φωτιά από τον ουρανό στο χωριό, το οποίο δεν ήθελε να τους δεχθεί για να περάσουν τη νύχτα.

Αυτός «στραφείς δε επετίμησεν αυτοίς» (Λουκ. 9,55). Όχι μόνο δεν τους εκπλήρωσε τα αιτήματα, αλλά τους μάλωσε. Θυμήσου και εσύ, εάν οι προσευχές σου ήταν αξίες του ανθρώπου και αξίες του Θεού.

Κάτι ακόμα. Γιατί προσεύχεσαι στον Θεό μόνο στη δυσκολία; Μ’ αυτό ταπεινώνεις τον εαυτό σου, ενώ οι υβρίζεις τον Θεό σου.

Ο Δημιουργός μας, ζητά από μας να αισθανόμαστε αδιάκοπα τη δική Του παρουσία και ασταμάτητα να επικοινωνούμε μέσω της προσευχής μαζί Του : «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε» (Α’ Θεσ. 5,17).

Προσευχόμενος στον Θεό μόνο όταν σε βρίσκει καημός κάνεις τον εαυτό σου απλό ζητιάνο και ντροπιάζεις τον Θεό, αφού Τον καλείς σαν πυροσβέστη μόνο όταν καίγεται το σπίτι σου.

Ο Χριστός μας έδωσε το δικαίωμα να επικαλούμαστε τον δικό Του Πατέρα, ως δικό μας Πατέρα. Τι πιο γλυκό υπάρχει απ’ αυτό ; Και τι υπάρχει πιο γλυκό για τα παιδιά από το να βρίσκονται παρόντες οι γονείς τους ;

Ας φροντίζουμε, λοιπόν, κι εμείς ασταμάτητα να στεκόμαστε στην παρουσία του ουράνιου Πατέρα μας, με την καρδιά και με τις σκέψεις και με τις προσευχές.

Η προσευχή μας στον καιρό της προκοπής και της χαράς είναι σαν κάποιο κεφάλαιο προσευχής, που μας χρησιμεύει στις μέρες της δυσχέρειας και των βασάνων περισσότερο από τη στιγμιαία προσευχή όταν αυτές οι μέρες έρθουν.

Ειρήνη από τον Κύριο

Re: Επιστολές Αγίου Νικολάϊ Βελιμίροβιτς

Δημοσιεύτηκε: 30 Ιαν 2020, 16:04
από bluerose
Μην επηρεάζεστε από αυτά που βλέπουν τα μάτια, επειδή τα μάτια βλέπουν επιφανειακά και δε βλέπουν το βάθος



SpoilerShow
Τα μάτια βλέπουν την εξωτερική ενδυμασία του ανθρώπου και δε βλέπουν τον χαρακτήρα του, βλέπουν τον ηθοποιό και δεν βλέπουν τον άνθρωπο.

Τα μάτια βλέπουν τον άνθρωπο και δεν βλέπουν το Θεό. Μόνο ο ευλογημένος νους βλέπει εκείνο που δεν μπορεί να δει το μάτι, βλέπει το βάθος κάτω από την επιφάνεια, τον χαρακτήρα κάτω από την εξωτερική εμφάνιση, τον άνθρωπο πίσω από τον ηθοποιό, τον Θεό πίσω από τον άνθρωπο.

Οι ώριμοι άνθρωποι βλέπουν αυτό που δεν φαίνεται, ενώ τα παιδιά βλέπουν μόνο αυτό που φαίνεται. Το βάθος ενός όντος είναι αόρατο. Το βάθος και η ουσία των πραγμάτων είναι αόρατα για το αισθητήριο όργανο του ματιού, είναι όμως ορατά για το εσωτερικό μάτι, το θεϊκό μάτι που χάρισε ο Θεός στον καθένα μας, το νου.

Εν συντομία θα έλεγε κανείς, πως το αισθητήριο όργανο του ματιού βλέπει σύμβολα και εικόνες, ενώ ο νους βλέπει την ουσία, το βάθος των πραγμάτων, κοιτάζει πνευματικά.

Πήγαν τότε οι μαθητές Tου και τον ρώτησαν: «Γιατί τους μιλάς με παραβολές;» και εκείνος τους απάντησε: «Γιατί σ’ εσάς έδωσε ο Θεός να γνωρίζετε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, σ’ εκείνους όμως όχι» (Ματθ. 13, 10-11).

Με τα μάτια του σώματος λοιπόν βλέπουμε μόνο τα υλικά πράγματα. Βλέπουμε την εξωτερική όψη των πραγμάτων, το χρώμα, τη μορφή, αλλά την ουσία και το βάθος δεν μπορούμε να τα δούμε. Γι’ αυτό το λόγο ο Κύριος μάς μιλά με τις παραβολές, δηλαδή με σύμβολα, με εικόνες και με περιγραφές της εξωτερικής μορφής των πραγμάτων, επειδή είναι ο μοναδικός προσιτός τρόπος για τα μάτια.

Κάτι τέτοιο ανάλογο συμβαίνει και με την τροφή. Διαφορετική είναι η τροφή για τα παιδιά και διαφορετική είναι η τροφή για τους μεγάλους, που μπορούν να μασήσουν και σκληρή τροφή.

Έτσι, διαφορετικά βλέπει ο άνθρωπος που δεν είναι ώριμος και διαφορετικά βλέπει ο ώριμος, αυτός που αντιλαμβάνεται τα μυστήρια της ζωής, επειδή ο τελευταίος ασταμάτητα ασκείται, για να μάθει ποιό είναι το βάθος και η ουσία των πραγμάτων.

Οι παραβολές είναι για τα παιδιά και ο Θεός αγαπάει τα παιδιά.

Ωραίο είναι να είναι κανείς παιδί και είναι φυσιολογικό για το παιδί να πηγαίνει εκεί που τον οδηγούν τα μάτια του, επειδή το βλέμμα των παιδιών γλιστράει στην επιφάνεια των πραγμάτων.

Άσχημο είναι, όταν ο ηλικιωμένος άνθρωπος παιδιαρίζει, άσχημο και μη φυσιολογικό.

Ο δυτικός κόσμος παιδιαρίζει και αυτό είναι άσχημο. Όταν η Δύση ήταν ορθόδοξη έβλεπε τον κόσμο πνευματικά, με το νου. Όσο όμως περισσότερο απομακρυνόταν από την χριστιανική αλήθεια τόσο το πνευματικό της βλέμμα θόλωνε μέχρι που στον εικοστό αιώνα το πνευματικό της βλέμμα σκοτείνιασε εντελώς. Τώρα της έμειναν μόνο τα μάτια του σώματος, της έμεινε η αίσθηση της όρασης.

Εξοπλίστηκε με πολλά και εξαιρετικά όργανα, για να βλέπει καλύτερα και πιο σωστά τον υλικό κόσμο, την μορφή, τα χρώματα, τα νούμερα, τα μέτρα και την απόσταση. Ο δυτικός κόσμος ερευνά μέσα από το μικροσκόπιο τα μικρόβια, όπως δεν τα ερεύνησε κανείς. Βλέπει μέσα από το τηλεσκόπιο τα αστέρια σαν να είναι εδώ πάνω από την καπνοδόχο, όπως δεν τα έβλεπε ποτέ κανένας.

Όσον άφορα, όμως, την κρυμμένη ουσία των πραγμάτων, την κρυμμένη σημασία όλων των δημιουργημάτων στην οικουμένη, αδελφοί μου, οι δυτικοί σήμερα είναι τυφλοί, είναι πιο τυφλοί από την ισλαμική Αραβία, από την Ινδία που πιστεύει στο θεό Μπράμα, από το βουδιστικό Θιβέτ και από την Κίνα. Ο Χριστός μας δεν γνώρισε τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια μεγαλύτερη ντροπή από αυτή. Άνθρωποι βαπτισμένοι στο όνομα του Κυρίου να είναι πιο τυφλοί πνευματικά από μη βαπτισμένους ανθρώπους.

Ο απόστολος Παύλος στους δυτικούς, με την παιδαριώδη συμπεριφορά, θα έλεγε σήμερα, όπως είπε κάποτε στους Γαλάτες: Ανόητοι Γαλάτες, ποιός σας μάτιασε και δεν πιστεύετε στην αλήθεια, εσείς, μπροστά στα μάτια των οποίων ζωγράφισα με το κήρυγμά μου τόσο ζωντανά τον Ιησού Χριστό σταυρωμένο; Τηρώντας το νόμο δεχτήκατε το Πνεύμα ή ακούγοντας το κήρυγμα και πιστεύοντας; Τόσο ανόητοι είστε! Αρχίσατε με την εμπειρία του Πνεύματος. Πώς τώρα καταλήγετε να εμπιστεύεστε σ’ ανθρώπινες δυνάμεις; (Γαλ. 3, 14).

Η Ευρώπη ξεκίνησε με το Πνεύμα, όμως τώρα ζει με την ύλη, δηλαδή με σαρκικούς λογισμούς, με σαρκικές επιθυμίες, με υλικές κατακτήσεις. Σαν να είναι ματιασμένη!

με σαρκικούς λογισμούς, με σαρκικές επιθυμίες, με υλικές κατακτήσεις. Σαν να είναι ματιασμένη!



Όλη η πορεία της Ευρώπης στα χρόνια μας κινείται σε δύο μόνο διαστάσεις, στο πλάτος και στο μήκος των πραγμάτων. Η Δυτική Ευρώπη δεν γνωρίζει ούτε το βάθος, ούτε το ύψος των πραγμάτων, γνωρίζει μόνο το πλάτος, το μήκος της γης και του εδάφους. Αγωνίζεται συνεχώς για την εξάπλωση του εδάφους, για το έδαφος και μόνο το έδαφος!

Γι’ αυτό το λόγο ξεσπούν οι πόλεμοι. Ο ένας πόλεμος ακολουθεί τον άλλο πόλεμο.

Η μία φρίκη ακολουθεί την άλλη φρίκη.

Ο Θεός όμως δεν δημιούργησε τον άνθρωπο για να ψάχνει μόνο έδαφος, αντιθέτως ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο για να είναι το ον που με το νου του θα κατανοεί τα μυστήρια της ζωής, και με την καρδιά του θα καταφέρει να ανεβεί στο ύψος του Θεού.

Ο πόλεμος για τα εδάφη, για περισσότερη γη είναι πόλεμος εναντίον της αλήθειας. Ο πόλεμος εναντίον της αλήθειας είναι πόλεμος εναντίον της θεϊκής και της ανθρώπινης φύσης.

Τι απογοήτευση! Πιο πικρή και από την αψίνθιο! Πόσοι άνθρωποι καταστρέφονται και θυσιάζονται για το περαστικό, το παροδικό, το προσωρινό και ψεύτικο βασίλειο της γης! Αν οι άνθρωποι επιθυμούσαν να υπομείνουν λίγα βάσανα και θυσίες για το επουράνιο βασίλειο, ο πόλεμος στη γη δεν θα υπήρχε.

Οι Δυτικοί αφιερώνουν στο Χριστό με δυσκολία δύο λεπτά ενώ στην εκκλησία του διαβόλου δίνουν ολόκληρη την περιουσία τους και όλα τα παιδιά τους!

Η Ευρώπη ας κάνει το σταυρό της και ας επιστρέψει στο δρόμο του Χριστού. Ας προσευχηθεί στη Παναγία, ας θυμηθεί τους δώδεκα αποστόλους και τότε τα λέπια από τα μάτια της θα πέσουν. Θα γίνει πάλι όμορφη όπως ήταν πριν από χίλια χρόνια. Θα γίνει πάλι ορθόδοξη Ευρώπη. Θα γίνει και αυτή ευτυχισμένη και εμείς μαζί της. Θα χαρούνε μαζί της οι δακρυσμένοι λαοί της Ευρώπης και θα ψάλλουνε μαζί τον αιώνιο ύμνο στο Θεό: Αγιος, άγιος, άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης Σου. Αμήν.

Re: Επιστολές Αγίου Νικολάϊ Βελιμίροβιτς

Δημοσιεύτηκε: 30 Ιαν 2020, 16:14
από ΑΙΝΕΙΑΝ06
Μια μόνο σοβαρή απορία φίλη Bluerose :D
Ο συγκεκριμένος Άγιος εκφράζει ανθρώπινες προσωπικές του απόψεις και ιδέες πάνω στην χριστιανική ηθική η εκφράζει τον λόγο του Θεού με έμπνευση του Αγίου Πνεύματος;
Έχει ανθρώπινη προέλευση αυτό το κήρυγμα η θεϊκή ;

Re: Επιστολές Αγίου Νικολάϊ Βελιμίροβιτς

Δημοσιεύτηκε: 30 Ιαν 2020, 16:30
από bluerose
ΑΙΝΕΙΑΝ06 έγραψε:
30 Ιαν 2020, 16:14
Μια μόνο σοβαρή απορία φίλη Bluerose :D
Ο συγκεκριμένος Άγιος εκφράζει ανθρώπινες προσωπικές του απόψεις και ιδέες πάνω στην χριστιανική ηθική η εκφράζει τον λόγο του Θεού με έμπνευση του Αγίου Πνεύματος;
Έχει ανθρώπινη προέλευση αυτό το κήρυγμα η θεϊκή ;
Θεόπνευστη είναι


Όλοι οι Άγιοι, κατηχητές, ιερείς μιλούν τον λόγο του Ευαγγελίου,για αυτό τα ίδια λένε όλα συμπίπτουν
Τους πιο αυστηρούς τους παρεξηγούν ενώ δεν λένε δικά τους λόγια όπως είπα
Πχ μη φοράς ως γυναίκα παντελονι. Βδελυσετε ο Χριστός. Αλλά αυτο αν το πουν με τη μία,θα φύγουν όλες
Άλλοι το λένε
Βέβαια η ψυχή μας νοιάζει κι έπειτα το παντελόνι

Ο Άγιος Βελιμιροβιτς είναι μια από τις λατρείες μου ήταν πατροπαράδοτος ως ιερέας κι ας έφτασε στην Αμερική
Επικεντρώνεται πιο πολύ στη δικαιοσύνη του Θεού
Οι επιστολές είναι απορίες ανθρώπων που του στέλνανε γράμματα κι εξηγούσε ο Άγιος γιατί,για διάφορα θέματα
Μετά έχει πιο πνευματικά στα άλλα βιβλια
Έχει περάσει πολλά,τον κλείσανε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης κτλ

Για αρχή μελετης( γιατί έχει πάμπολλα βιβλία) το δε φτάνει μόνον η πίστη το οποίο είναι συνέχεια του δρόμος χωρίς Θεό δεν αντέχεται, είναι πολύ καλα

Re: Επιστολές Αγίου Νικολάϊ Βελιμίροβιτς

Δημοσιεύτηκε: 30 Ιαν 2020, 16:32
από bluerose
Στο διαδυκτιο έχει πααααρα πολλά δικά του

Re: Επιστολές Αγίου Νικολάϊ Βελιμίροβιτς

Δημοσιεύτηκε: 30 Ιαν 2020, 16:32
από bluerose
Εικόνα

:hebit: