ΑΛΗΘΕΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΣ Η ΨΥΧΗ;

[Interregnum]

ΑΛΗΘΕΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΣ Η ΨΥΧΗ;

ΔΙΑΒΑΖΩ:
«Επειδή η ψυχή, ως υλικόν ψυχικόν άτομον, κατά την Ορφικοπυθαγόρειoν Μυστηριακήν Παράδοσιν, είναι φύσει αθάνατος, καθώς άλλωστε ανώλεθρος είναι η υλική φύσις των δύο υλικών θείων, κατ’ Ορφέα, κοσμογονικών ουσιών (οι οποίες συγκροτούν το υλικόν ψυχικόν άτομον), οδεύει η ψυχή την αέναον εξελικτικήν της πορείαν μέσα εις τον άπειρον χρόνον.»

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΝ;; Είναι απολύτως ορθόν, εφ' όσον ομιλούμε εις ένα σύνηθες ακροατήριον από του άμβωνος θέλοντες να τονίσωμε την πίστιν μας στην ύπαρξιν της ψυχής και την μακράν εξελικτικήν πορείαν της τονίζομε την Αθανασίαν της ψυχής! Όμως είναι λάθος εφ' όσον θέλωμε να ακριβολογήσωμε ομιλούντες την γλώσσαν της Θεολογίας, η οποία στην Ελληνικήν Κοσμοθέασιν και όσον αφορά τον Αισθητόν κόσμον είναι η γλώσσα η ιδία της Φυσικής!

ΔΙΟΤΙ:
Υπάρχουν δύο κόσμοι κατά την Ελληνική Κοσμοθέασιν: 1) ο Ιδεώδης κόσμος, ο οποίος λέγεται ούτως διότι ο κύριος κάτοικός του είναι ο Κόσμος των Ιδεών. 2) Ο Αισθητός κόσμος της φθαρτής ύλης!

Ο Ιδεώδης κόσμος, τον οποίον συναπαρτίζουν τέσσερεις οντότητες: ο Κόσμος των Ιδεών, ο Πρώτος Θεός του Πλωτίνου, τουτέστιν το Ακίνητον κινούν του Αριστοτέλους, και οι δύο κοσμογονικές ουσίες, είναι Αθάνατος!

Ο Αισθητός κόσμος της φθαρτής ύλης είναι σαφώς υποκείμενος στην φθοράν, εφήμερος και θνητός ολόκληρος! Δημιουργείται διά της βουλήσεως του Πρώτου Θεού και διά της βουλήσεώς του εξαφανίζεται! Οι δύο κοσμογονικές ουσίες είναι αυτές καθεαυτές Αθάνατες οντότητες, όμως αι εντός του κόσμου εκφράσεις των είναι οπωσδήποτε φθαρτές! Ο Αισθητός κόσμος αποτελεί ένα κατώτερον απείκασμα των πινάκων του Κόσμου των Ιδεών, διότι επιδιώκει να τούς αναπαράγει διά της χρησιμοποιήσεως ενός κατωτέρας ποιότητος υλικού: της Ύλης του κόσμου, τουτέστιν με τα γνωστά μας χημικά άτομα, την Η/Μ ακτινοβολία και τα λοιπά!

Ο Αισθητός κόσμος της φθαρτής ύλης διαχωρίζεται εις δύο επίπεδα, εις το ιδικόν μας επίπεδον της χονδροειδούς ύλης και εις τους λεπτοφυείς Ανωτέρους Κόσμους των Θεών, όμως μεταξύ των δεν υπάρχει ποιοτική διαφορά του υλικού, αμφότερα τα επίπεδα αποτελούνται από μορφές της Ύλης του κόσμου!

Η Ύλη του κόσμου, όπως όλοι γνωρίζομε, δεν χαρακτηρίζεται από σταθερότητα, τα βασικά σωμάτια της ύλης χαρακτηρίζονται από αοριστίαν κινήσεως αλλά και δομής καθώς π.χ. διαπορούμε περί του εάν και του πότε το ηλεκτρόνιον είναι νεφίδριον Η/Μ ή σωμάτιον! Διαπορούμε δε και με τας ιδίας τας λέξεις: τί εστί σωμάτιον; Φυσικά όχι ένα ξύλινο σφαιρίδιον όπως το βλέπομε στις σχολικές αναπαραστάσεις των χημικών στοιχείων, επομένως τί;; Τα χημικά άτομα δεν είναι οντότητες άφθαρτες αλλ' αντιθέτως είναι δυνατόν να διασπασθούν και να διαλυθούν π.χ. διά της προσκρούσεως με ένα νετρόνιον υψηλής ταχύτητος! Ομοίως εις μίαν τοιαύτην πρόσκρουσιν δεν αντέχει ένα βασικόν σωμάτιον της ύλης! Επίσης μαζικώς διαλύονται όλα τα χημικά στοιχεία ενός Σύμπαντος κατά την Εκπύρωσίν του, τουτέστιν κατά την φάσιν της συρρικνώσεως του Σύμπαντος που συμβαίνει όταν εξαντληθή η ενέργειά του, οπότε καταλήγουν τα πάντα και πάλιν στην «πυρίνη σφαίρα» της Δημιουργίας!
Το βασικόν σωμάτιον της ύλης, που οι φυσικοί το ερευνούν και λέγουν ότι είναι το ηλεκτρόνιον ή το κουάρκ ή κάτι έτι μικρότερον, ενώ εμείς το ονομάζομε, όποιο κι αν είναι, «άτομον των φιλοσόφων», αποτελείται από συσσωμάτωσιν των δύο κοσμογονικών ουσιών, της Συνεχούς και της Μεριστής ουσίας.

Οι ψυχές δε, τόσον των ανθρώπων, όσον και των υπολοίπων εμβίων όντων, αποτελούνται από ψυχικά συγκροτήματα. Το κάθε ψυχικόν συγκρότητα αποτελείται: Πρώτον, από ένα περίβλημα λεπτοφυούς Η/Μ, τουτέστιν αιθερικής, ύλης και πιθανώς συνοδά σωμάτια και χημικά στοιχεία, και δεύτερον, από τον εσωτερικόν πυρήνα, τον λεγόμενον «ψυχικόν άτομον». Το «ψυχικόν άτομον», κατά την Ελληνικήν παράδοσιν είναι ένα μεγεθυσμένο και διαρυθμισμένο βασικόν σωμάτιον ύλης, με ιδίαν δομήν την οποίαν δεν χρειάζεται να περιγράψωμε εδώ! Το «ψυχικόν άτομον» είναι τω όντι η ψυχή και η ζωή, προχωρεί δε στον χρόνον αλλάζοντας και αιθερικά περιβλήματα και χονδροειδή επανωφόρια, σώματα δηλαδή! Αυτό το ίδιο δε θα συνεχίση την εξελικτικήν πορείαν του στους Ανωτέρους Κόσμους των Θεών, κατά το Ορφικόν «Θεός εγένου εξ ανθρώπου»!
Το «ψυχικόν άτομον» είναι φυσικά και αυτό φθαρτόν, πράγμα που είναι δυνατόν να συμβή είτε τυχαίως, π.χ. ως είπαμε ήδη, διά της προσκρούσεως με ένα νετρόνιον υψηλής ταχύτητος, οπότε διαλύεται μετατρεπόμενον είς νεφίδριον ενεργείας, είτε σκοπίμως, π.χ. όταν ο Πλάτων λέγει ότι οι «ανιάτως έχοντες ημαρτηκότες», δεν υφίστανται σωφρονισμούς ή τιμωρίας, αλλά η Ερινύς τους ρίπτει, δηλαδή ρίπτει το «ψυχικόν άτομόν» τους, «εις το άρρητον και αόρατον», αυτό εννοεί, ότι η Ερινύς καταστρέφει το εν λόγω «ψυχικόν άτομον»! Επίσης «ψυχικά άτομα» είναι δυνατόν να αφανισθούν υφιστάμενα τήξιν εντός της προαναφερθείσης «πυρίνης σφαίρας»!
Σημείωσις: Τα «ψυχικά άτομα» των ανωτέρων Θεών δεν κινδυνεύουν να διαλυθουν εντός της «πυρίνης σφαίρας», ή εντός του CERN, διότι προστατεύονται λόγω του ψυχικού περιβλήματος τους το οποίον αποτελείται από έναν εκτεταμένον και υψηλής ενεργείας «εμπύριον αιθερικόν χιτώνα»!

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΣ:
Ούτως ή άλλως, ΔΕΝ είναι δυνατόν φιλοσοφικώς να γίνη αποδεκτόν ότι υπάρχουν εις τον Κόσμον άπειρες αθάνατες οντότητες «ψυχικά άτομα»! Ούτε ότι ένα «ψυχικόν άτομον» το οποίον κατέληξε στην κατωτέραν συνείδησιν «ανιάτως έχον» δεν έχει δικαίωμα ουδείς να το περιορίση!

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΩΣ:
Η Αθανασία είναι αποκλειστικόν προνόμιον των τεσσάρων Θείων οντοτήτων του Ιδεώδους κόσμου! Αυτό το οποίον δυνάμεθα να είπωμεν διά τα ψυχικά άτομα των ανθρώπων ή των Θεών, είναι ότι κανονικώς έχουν ΜΑΚΡΟΒΙΟΤΗΤΑ, μέγα μήκος βίου!

[ksk]

Πάλι καλά που κάποια ψυχικά άτομα γλιτώνουν απο το CERN...
Αλήθεια που μιλάει η ελληνική παράδοση για το "ψυχικό άτομο" ως ετσι;

[bluerose]

https://www.impantokratoros.gr/ppaisios ... on.el.aspx

[ΟΥΤΙΣ]

ΑΛΗΘΕΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΣ Η ΨΥΧΗ;

ΔΙΑΒΑΖΩ:
«Επειδή η ψυχή, ως υλικόν ψυχικόν άτομον, κατά την Ορφικοπυθαγόρειoν Μυστηριακήν Παράδοσιν, είναι φύσει αθάνατος, καθώς άλλωστε ανώλεθρος είναι η υλική φύσις των δύο υλικών θείων, κατ’ Ορφέα, κοσμογονικών ουσιών (οι οποίες συγκροτούν το υλικόν ψυχικόν άτομον), οδεύει η ψυχή την αέναον εξελικτικήν της πορείαν μέσα εις τον άπειρον χρόνον.»

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΝ;; Είναι απολύτως ορθόν, εφ' όσον ομιλούμε εις ένα σύνηθες ακροατήριον από του άμβωνος θέλοντες να τονίσωμε την πίστιν μας στην ύπαρξιν της ψυχής και την μακράν εξελικτικήν πορείαν της τονίζομε την Αθανασίαν της ψυχής! Όμως είναι λάθος εφ' όσον θέλωμε να ακριβολογήσωμε ομιλούντες την γλώσσαν της Θεολογίας, η οποία στην Ελληνικήν Κοσμοθέασιν και όσον αφορά τον Αισθητόν κόσμον είναι η γλώσσα η ιδία της Φυσικής!

ΔΙΟΤΙ:
Υπάρχουν δύο κόσμοι κατά την Ελληνική Κοσμοθέασιν: 1) ο Ιδεώδης κόσμος, ο οποίος λέγεται ούτως διότι ο κύριος κάτοικός του είναι ο Κόσμος των Ιδεών. 2) Ο Αισθητός κόσμος της φθαρτής ύλης!

Ο Ιδεώδης κόσμος, τον οποίον συναπαρτίζουν τέσσερεις οντότητες: ο Κόσμος των Ιδεών, ο Πρώτος Θεός του Πλωτίνου, τουτέστιν το Ακίνητον κινούν του Αριστοτέλους, και οι δύο κοσμογονικές ουσίες, είναι Αθάνατος!

Ο Αισθητός κόσμος της φθαρτής ύλης είναι σαφώς υποκείμενος στην φθοράν, εφήμερος και θνητός ολόκληρος! Δημιουργείται διά της βουλήσεως του Πρώτου Θεού και διά της βουλήσεώς του εξαφανίζεται! Οι δύο κοσμογονικές ουσίες είναι αυτές καθεαυτές Αθάνατες οντότητες, όμως αι εντός του κόσμου εκφράσεις των είναι οπωσδήποτε φθαρτές! Ο Αισθητός κόσμος αποτελεί ένα κατώτερον απείκασμα των πινάκων του Κόσμου των Ιδεών, διότι επιδιώκει να τούς αναπαράγει διά της χρησιμοποιήσεως ενός κατωτέρας ποιότητος υλικού: της Ύλης του κόσμου, τουτέστιν με τα γνωστά μας χημικά άτομα, την Η/Μ ακτινοβολία και τα λοιπά!

Ο Αισθητός κόσμος της φθαρτής ύλης διαχωρίζεται εις δύο επίπεδα, εις το ιδικόν μας επίπεδον της χονδροειδούς ύλης και εις τους λεπτοφυείς Ανωτέρους Κόσμους των Θεών, όμως μεταξύ των δεν υπάρχει ποιοτική διαφορά του υλικού, αμφότερα τα επίπεδα αποτελούνται από μορφές της Ύλης του κόσμου!

Η Ύλη του κόσμου, όπως όλοι γνωρίζομε, δεν χαρακτηρίζεται από σταθερότητα, τα βασικά σωμάτια της ύλης χαρακτηρίζονται από αοριστίαν κινήσεως αλλά και δομής καθώς π.χ. διαπορούμε περί του εάν και του πότε το ηλεκτρόνιον είναι νεφίδριον Η/Μ ή σωμάτιον! Διαπορούμε δε και με τας ιδίας τας λέξεις: τί εστί σωμάτιον; Φυσικά όχι ένα ξύλινο σφαιρίδιον όπως το βλέπομε στις σχολικές αναπαραστάσεις των χημικών στοιχείων, επομένως τί;; Τα χημικά άτομα δεν είναι οντότητες άφθαρτες αλλ' αντιθέτως είναι δυνατόν να διασπασθούν και να διαλυθούν π.χ. διά της προσκρούσεως με ένα νετρόνιον υψηλής ταχύτητος! Ομοίως εις μίαν τοιαύτην πρόσκρουσιν δεν αντέχει ένα βασικόν σωμάτιον της ύλης! Επίσης μαζικώς διαλύονται όλα τα χημικά στοιχεία ενός Σύμπαντος κατά την Εκπύρωσίν του, τουτέστιν κατά την φάσιν της συρρικνώσεως του Σύμπαντος που συμβαίνει όταν εξαντληθή η ενέργειά του, οπότε καταλήγουν τα πάντα και πάλιν στην «πυρίνη σφαίρα» της Δημιουργίας!
Το βασικόν σωμάτιον της ύλης, που οι φυσικοί το ερευνούν και λέγουν ότι είναι το ηλεκτρόνιον ή το κουάρκ ή κάτι έτι μικρότερον, ενώ εμείς το ονομάζομε, όποιο κι αν είναι, «άτομον των φιλοσόφων», αποτελείται από συσσωμάτωσιν των δύο κοσμογονικών ουσιών, της Συνεχούς και της Μεριστής ουσίας.

Οι ψυχές δε, τόσον των ανθρώπων, όσον και των υπολοίπων εμβίων όντων, αποτελούνται από ψυχικά συγκροτήματα. Το κάθε ψυχικόν συγκρότητα αποτελείται: Πρώτον, από ένα περίβλημα λεπτοφυούς Η/Μ, τουτέστιν αιθερικής, ύλης και πιθανώς συνοδά σωμάτια και χημικά στοιχεία, και δεύτερον, από τον εσωτερικόν πυρήνα, τον λεγόμενον «ψυχικόν άτομον». Το «ψυχικόν άτομον», κατά την Ελληνικήν παράδοσιν είναι ένα μεγεθυσμένο και διαρυθμισμένο βασικόν σωμάτιον ύλης, με ιδίαν δομήν την οποίαν δεν χρειάζεται να περιγράψωμε εδώ! Το «ψυχικόν άτομον» είναι τω όντι η ψυχή και η ζωή, προχωρεί δε στον χρόνον αλλάζοντας και αιθερικά περιβλήματα και χονδροειδή επανωφόρια, σώματα δηλαδή! Αυτό το ίδιο δε θα συνεχίση την εξελικτικήν πορείαν του στους Ανωτέρους Κόσμους των Θεών, κατά το Ορφικόν «Θεός εγένου εξ ανθρώπου»!
Το «ψυχικόν άτομον» είναι φυσικά και αυτό φθαρτόν, πράγμα που είναι δυνατόν να συμβή είτε τυχαίως, π.χ. ως είπαμε ήδη, διά της προσκρούσεως με ένα νετρόνιον υψηλής ταχύτητος, οπότε διαλύεται μετατρεπόμενον είς νεφίδριον ενεργείας, είτε σκοπίμως, π.χ. όταν ο Πλάτων λέγει ότι οι «ανιάτως έχοντες ημαρτηκότες», δεν υφίστανται σωφρονισμούς ή τιμωρίας, αλλά η Ερινύς τους ρίπτει, δηλαδή ρίπτει το «ψυχικόν άτομόν» τους, «εις το άρρητον και αόρατον», αυτό εννοεί, ότι η Ερινύς καταστρέφει το εν λόγω «ψυχικόν άτομον»! Επίσης «ψυχικά άτομα» είναι δυνατόν να αφανισθούν υφιστάμενα τήξιν εντός της προαναφερθείσης «πυρίνης σφαίρας»!
Σημείωσις: Τα «ψυχικά άτομα» των ανωτέρων Θεών δεν κινδυνεύουν να διαλυθουν εντός της «πυρίνης σφαίρας», ή εντός του CERN, διότι προστατεύονται λόγω του ψυχικού περιβλήματος τους το οποίον αποτελείται από έναν εκτεταμένον και υψηλής ενεργείας «εμπύριον αιθερικόν χιτώνα»!

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΣ:
Ούτως ή άλλως, ΔΕΝ είναι δυνατόν φιλοσοφικώς να γίνη αποδεκτόν ότι υπάρχουν εις τον Κόσμον άπειρες αθάνατες οντότητες «ψυχικά άτομα»! Ούτε ότι ένα «ψυχικόν άτομον» το οποίον κατέληξε στην κατωτέραν συνείδησιν «ανιάτως έχον» δεν έχει δικαίωμα ουδείς να το περιορίση!

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΩΣ:
Η Αθανασία είναι αποκλειστικόν προνόμιον των τεσσάρων Θείων οντοτήτων του Ιδεώδους κόσμου! Αυτό το οποίον δυνάμεθα να είπωμεν διά τα ψυχικά άτομα των ανθρώπων ή των Θεών, είναι ότι κανονικώς έχουν ΜΑΚΡΟΒΙΟΤΗΤΑ, μέγα μήκος βίου!

Πρώτη παρατήρηση: ΠΑρουσιάζει ως Ελληνική Κοσμοθέαση, δηλαδή ως μοναδική κοσμοθέαση, την Πλατωνική ή νεοπλατωνική άποψη, περί ψυχής, ενώ υπήρχαν πολλές, άλλες, εξίσου ελληνικές, σχολές γύρω από το θέμα.

Δεύτερη παρατήρηση: Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι ψυχές δεν είναι αθάνατες, αλλά δεν μας λέει ποιος πλατωνικός ή νεοπλατωνικός φιλόσοφος υποστήριζε κάτι τέτοιο. Είμαι περίεργος να μάθω.


Τρίτη παρατήρηση: Η ψυχή σύμφωνα με την χριστιανική διδασκαλία, είναι κτίσμα και μόνο κατά χάρη αθάνατη.

[Antares]

Αλλά και με τα πολλά όμορφα πράγματα, τους ανθρώπους, τα άλογα, τα
ενδύματα ή άλλα πράγματα τον είδους ή τα ίσα ή καθετί που φέρει όνομα όπως και
αυτά; Άραγε μένουν σε σταθερή και μόνιμη κατάσταση ή σε ακριβώς αντίθετη με τα
προηγούμενα, με μια λέξη ούτε όμοια με τον εαυτό τους ούτε το ένα με το άλλο, ποτέ
και σε καμιά περίπτωση σταθερά και ίδια;
Αυτό το τελευταίο, απάντησε ο Κέβης, δεν μένουν ποτέ αμετάβλητα.
Μπορείς λοιπόν να τα πιάσεις αυτά, να τα ιδείς, να τα αντιληφθείς με κάποια
άλλη αίσθηση, όμως εκείνα που μένουν σταθερά και ίδια δεν υπάρχει άλλος
τρόπος να τα κατανοήσεις παρά μόνο η δύναμη της λογικής σκέψης επιπλέον, αυτά τα
πράγματα δεν είναι απρόσιτα στην όραση και όχι ορατά;
Έχεις απόλυτο δίκαιο, είπε.
Να θεωρήσουμε τότε, είπε εκείνος, δύο τα είδη αυτών που είναι, ένα ορατό και
ένα αόρατο;
Ναι, ακριβώς έτσι, είπε.
Και το αόρατο πως είναι ίδιο και σταθερό, ενώ το ορατό ποτέ δεν μένει
αμετάβλητο;
Και αυτό έτσι είναι, είπε.
Ωραία, είπε εκείνος είμαστε κάτι άλλο εκτός από σώμα και εκτός από ψυχή;
Όχι, μόνον από αυτά, απάντησε.
Και με ποιο, να πούμε, είδος από τα δύο το σώμα μοιάζει και συγγενεύει
περισσότερο;
Ξεκάθαρο στον καθένα- με το ορατό.
Και η ψυχή; Είναι ορατή ή αόρατη;
Όχι από τους ανθρώπους, Σωκράτη, η απάντηση του.
Ναι αλλά εμείς μιλούμε για πράγματα ορατά και μη ορατά με βάση την
ανθρώπινη φύση- μήπως με κάποιαν άλλη;
Με αυτή, την ανθρώπινη.
Λοιπόν για τη ψυχή τι λέμε; Είναι ορατή ή αόρατη;
Όχι ορατή.
Αόρατη λοιπόν;
Ναι.
Η ψυχή λοιπόν ομοιάζει περισσότερο με το αόρατο από ότι το σώμα, ενώ το
σώμα με το ορατό.
Κατ' απόλυτη αναγκαιότητα Σωκράτη.

Από τον Φαίδωνα του Πλάτωνα. Με τις σύγχρονες γνώσεις φυσικής θα λέγαμε ότι η ψυχή αποτελείται από άλλη ύλη και όχι την ύλη του ορατού κόσμου, που είναι μεταβλητή και διαιρετή.

[Bazoomba]

Αχχχ ξυπνουν μνημες...
Ευχαριστω Interregnum

[Interregnum]

«Το είδος που δεν κάνει τίποτα και μένει ακίνητο γίνεται αναγκαστικά πολύ ασθενικό ενώ εκείνο που γυμνάζεται γίνεται ισχυρότατο γι αυτό τον λόγο πρέπει να φροντίζουμε να έχουν όλα συμμετρικές κινήσεις μεταξύ τους. Όσο για το κυρίαρχο μέρος της ψυχής, οφείλουμε να σκεφτόμαστε μ’ αυτό τον τρόπο, ότι δηλαδή ο Θεός το έδωσε στον καθένα μας σαν φύλακα άγγελο για να κατοικεί στην κορυφή του σώματος μας, να μας ανυψώνει από τη γη και να μας φτάνει στον ουρανό, διότι πιστεύουμε ότι δεν είμαστε γήινα πλάσματα αλλά ουράνια.
Και έτσι, όπου δημιουργήθηκε αρχικά η ψυχή, ο Θεός κρεμώντας το κεφάλι μας σαν ρίζα από τον ουρανό, διατηρεί όρθιο ολόκληρο το σώμα μας. Σε όποιον λοιπόν αρέσουν οι απολαύσεις ή οι φιλονικίες και ασχολείται με αυτές υπερβολικά, αναγκαστικά έχει μέσα του θνητές απόψεις και γίνεται ο ίδιος απόλυτα θνητός, χωρίς να μετέχει ούτε ελάχιστα τούτου (της αθανασίας), αφού έχει αυξήσει πολύ το τοιούτο (το θνητό μέρος).
Εκείνος όμως που έχει αφοσιωθεί στη μάθηση και στην προσέγγιση της αλήθειας με συνέπεια, γυμνάζοντας ιδιαίτερα αυτό το μέρος του που κάνει σκέψεις αθάνατες και θεϊκές, αν πλησιάσει την αλήθεια, τότε κατ’ ανάγκη θα μετέχει στην αθανασία με όλα τα μέρη, όσο γίνεται να μετέχει στην αθανασία η ανθρώπινη φύση. Ένας τέτοιος άνθρωπος, που υπηρετεί το θείο και τιμά τον φύλακα άγγελό που έχει συγκάτοικο μέσα του, θα είναι πάντα εξαιρετικά ευτυχισμένος. Σε κάθε περίπτωση για τον άνθρωπο ένας είναι ο τρόπος περιποίησης, να παρέχονται τροφές και κινήσεις που αρμόζουν.
Όσο για το θείο μέρος που βρίσκεται μέσα μας, συγγενικές του κινήσεις είναι τα διανοήματα και οι περιφορές του σύμπαντος, τις οποίες πρέπει να ακολουθούμε, η διόρθωση των άσχημων κινήσεων σχετικών με τη γένεση που υπάρχουν στο κεφάλι μας, γίνεται με την κατανόηση της αρμονίας και των περιφορών του Σύμπαντος. Με τον τρόπο αυτό θα εξομοιώσουμε το νου μας με εκείνο, που κατανοείται σύμφωνα με την αρχική του φύση, όταν γίνει αυτό θα φτάσουμε τελικά στον σκοπό που έχει τεθεί από τους θεούς στους ανθρώπους σαν ο καλύτερος τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον». Πλάτων, Τίμαιος