Είναι η Βιολογική Αθανασία συμβατή με τις θρησκείες;

[tanipteros]

Μερικές θρησκευτικές παραδόσεις όπως η Ινδουιστική Τάντρα έχει ως ενδεχόμενο την βιολογική αθανασία.
Μάλιστα πιστεύει ότι πολλοί την πετύχαν και αποσυρθήκαν σε μυστικές χαμένες πόλεις μακριά από τον θνητό πολιτισμό.

Το να είσαι αθάνατος είναι ασυμβίβαστο με τον τωρινό πολιτισμό και νομικό μας σύστημα. Για αυτό οι αθάνατοι αποσύρονται σε δικές τους κρυφές πολιτείες που τους επιτρέπουν να ζουν πέρα από τον χρόνο.

[Antigeist]

επίσης ο ποιμένας ως πνευματικός οδηγός υπάρχει και στον μύθο με τα βόδια του βοσκού Θεού Απόλλωνα που έκλεψε ο Θεός Ερμής...
στον μύθο αλληγορούνται οι πιστοί ως αγέλη από βόδια και ο Θεός ως ποιμένας...και μια αλλαγή καθεστώτος σε πνευματικό επίπεδο...

Αυτή είναι η λίστα με τους ποιμενικούς λαούς. Κανένας από αυτούς τους λαούς δεν ανέπτυξε αξιόλογο πολιτισμό. Αυτό το θεωρείς τυχαίο ή όχι;

Pastoralists
Pastoralists raise herds, driving them or moving with them, in patterns that normally avoid depleting pastures beyond their ability to recover. The pastoralists are sedentary, remaining within a local area, but moving between permanent spring, summer, autumn and winter (or dry and wet season) pastures for their livestock.

Africa

Ababdeh
Afars
Beja
Berbers
Borana Oromo
Dinka [Jieng]
Fulanis
Gabra
Karamojong
Maasai (originally, now settled or semi-nomadic)
Mrazig of Tunisia
Nuer
Pokot
Rendille
Sahrawis
Samburu
Somalis
Tuaregs
Toubou
Trekboers
Turkana

Americas

Nukak
Navajo

Asia

Some Komi
Ahir
Altay people
Baloch
Balti
Banjara
Chukchi
Dhangar
Enets people
Evenk people
Evens
Gaddi
Gaderia
Gavli
Gujjar only in Gilgit Baltistan, Kashmir, and parts of Khyber Pakhtunkhwa
Gujar
Hmong
Huns
Jat
Khanty people
Kuchi
Kurumbar
Maldhari pastoralist groups of Kutch such as:
Mansi people
Moken
Mongols
Nenetses
Slavic peoples (ancient, early medieval age)
Tarkhans
Tibetans (primarily the Changpa at present)
Turkic (ancient, medieval age)
Turkic (present)
Xiongnu
Yukaghirs
Ahir
Bafan
Bayad
Bharwad
Bulgars (briefly, between the conquest of the hypothetical Kingdom of Balhara and the formation of Great Bulgaria)
Charan
Crimean Tatars (certain groups)
Cumans (up until the formation of the country Wallachia/Basarabia)
Halaypotra
Hingora
Jat
Karakalpaks
Kathi
Kazakhs
Ker
Khakas
Khant
Khazars
Kipchaks
Kyrgyz
Me
Meta Qureshi
Mutwa
Node
Nogais
Pancholi
Avars
Paratharia
Pechenegs
Qashqai
Rabari
Raysipotra
Royma
Samma
Sandhai Muslims
Sanghar
Seljuks (during the Middle Ages anyways)
Shahsevan
Soomra
Sorathia
Theba
Turkmens
Tuvans
Wagher
Warya
Yörük
some northern Yakuts
Shors
Soyots
Telengits
Teleuts
Tofalar
Tozhu Tuvans
Tsaatan

Europe

Bashkirs
Germanic peoples (ancient, early medieval age)
Magyars (ancient, early medieval age)
Sarakatsani
Serbian people (to late medieval period)
Slavic peoples (ancient, early medieval age)
Some reindeer-herding Sami communities
Vaqueiros de alzada


Middle East

In Iran

َAshayer
Qashqaie
Bakhtiari
Khamseh
Baloch

In Afghanistan

Kouchi of Afghanistan

In Iraq
Bedouin
Alans
Dahae
Hephthalites
Hunas
Kuchis (Kochai)
Parni
Parthians
Sarmatians
Scythians
Mitanni
Turkmen

[tanipteros]

στην αρχαία Ελλάδα που υπήρχαν κτηνοτρόφοι ανεπτύχθηκε μια χαρά ο πολιτισμός.
και ο ποιμένας Θεός μια χαρά ήταν στο πρόσωπο του Απόλλωνα και του Ερμού.

[Antigeist]

στην αρχαία Ελλάδα που υπήρχαν κτηνοτρόφοι ανεπτύχθηκε μια χαρά ο πολιτισμός.
και ο ποιμένας Θεός μια χαρά ήταν στο πρόσωπο του Απόλλωνα και του Ερμού.

Φυσικά και υπήρχαν ελληνικές φυλές που ζούσαν ποιμενικά. Αλλά δεν παρήγαγαν αυτές τον ελληνικό πολιτισμό γιατί ποιμενικές κοινότητες πολύ απλά δεν μπορούν να παράξουν κανέναν αξιόλογο πολιτισμό υπό τις συνθήκες στις οποίες ζουν. Δεν λέω ότι κακώς ζουν έτσι όπως ζουν, με γειά τους και χαρά τους. Δεν υπήρξε όμως ποτέ κανένας ποιητής, μουσουργός, φιλόσοφος, συγγραφέας, επιστήμονας, καλλιτέχνης ή οτιδήποτε άλλο που παράγει πολιτισμό ο οποίος ζούσε ως ποιμένας. Ειδικά οι ποιητές, οι μουσικοί οι ηθοποιοί και τα λοιπά ήταν συνήθως αγύρτες τεμπέληδες που ζούσαν από επαιτείες και κατά ένα μέρος έτσι συνεχίζουν και σήμερα.

[tanipteros]

στην αρχαία Ελλάδα που υπήρχαν κτηνοτρόφοι ανεπτύχθηκε μια χαρά ο πολιτισμός.
και ο ποιμένας Θεός μια χαρά ήταν στο πρόσωπο του Απόλλωνα και του Ερμού.

Φυσικά και υπήρχαν ελληνικές φυλές που ζούσαν ποιμενικά. Αλλά δεν παρήγαγαν αυτές τον ελληνικό πολιτισμό γιατί ποιμενικές κοινότητες πολύ απλά δεν μπορούν να παράξουν κανέναν αξιόλογο πολιτισμό υπό τις συνθήκες στις οποίες ζουν. Δεν λέω ότι κακώς ζουν έτσι όπως ζουν, με γειά τους και χαρά τους. Δεν υπήρξε όμως ποτέ κανένας ποιητής, μουσουργός, φιλόσοφος, συγγραφέας, επιστήμονας, καλλιτέχνης ή οτιδήποτε άλλο που παράγει πολιτισμό ο οποίος ζούσε ως ποιμένας. Ειδικά οι ποιητές, οι μουσικοί οι ηθοποιοί και τα λοιπά ήταν αγύρτες τεμπέληδες που ζούσαν από απαιτείες και κατά ένα μέρος έτσι συνεχίζουν και σήμερα.

Διαφωνώ..όσο και να θέλεις να υποτιμήσεις τους κτηνοτρόφους και τους ποιμένες τόσο τα δεδομένα σε απαξιώνουν. Οι βοσκοί όπως σου είπα ήταν ένθεοι μπορεί να γνωρίζαν και από μουσική και να παίζαν και καμιά φλογέρα..αλλά αυτό που μετράει ήταν η αγνότητα της καρδιάς. Και όπως λέγαν οι Πυθαγόρειοι στην αγνή καρδιά κατοικεί ο Θεός.

Ο Ησίοδος ήταν ο ίδιος βοσκός παρόλο που ήταν πλούσιος εργαζόταν για το κοπάδι του και παράλληλα είχε σπουδαία μόρφωση.
Από την άλλη το να υποβιβάζεις τους ένθεους ποιητές, μουσικούς, μάντηδες, ηθοποιούς σε τεμπέληδες δείχνει την ασχετοσύνη σου με τον πολιτισμό της αρχαιότητας.

Μέχρι και ο μύθος θέλει ποιμενα Θεό αλλά για αυτό δεν λες τίποτα μήπως και ο Θεός ήταν τεμπέλης αγύρτης...; Σαφώς και όχι αυτά είναι προσωπικά σου λάθη ή όπως λάθος στα μάθανε...

Δεν θα συμφωνήσουμε για τον ποιμένα Θεό οπότε περιορίσου στο αν η βιολογική αθανασία είναι συμβατή με τις θρησκείες...μην ξεφεύγουμε και από το θέμα με άλλα άσχετα...

[tanipteros]

Ο Θεός ποιμήν υπάρχει και στην αρχαία Αίγυπτο που απεικόνιζαν τον Όσιρη με ποιμενική ράβδο..

[Antares]

επίσης ο ποιμένας ως πνευματικός οδηγός υπάρχει και στον μύθο με τα βόδια του βοσκού Θεού Απόλλωνα που έκλεψε ο Θεός Ερμής...
στον μύθο αλληγορούνται οι πιστοί ως αγέλη από βόδια και ο Θεός ως ποιμένας...και μια αλλαγή καθεστώτος σε πνευματικό επίπεδο...

Παντού υπάρχει αυτός ο μύθος. Επίσης μου έχει κάνει εντύπωση η ετυμολογία της λέξης αίγα. Η αίγα προήλθε από την αιγίδα, επειδή είναι λευκή και φαίνεται σαν άσπρο κυματάκι όταν τρέχει. Όταν όμως θεωρήσεις ότι η αίγα έχει κάποια θεική σημασία, το ζώο δηλαδή, πάει αλλού το πράγμα.

[Antigeist]

επίσης ο ποιμένας ως πνευματικός οδηγός υπάρχει και στον μύθο με τα βόδια του βοσκού Θεού Απόλλωνα που έκλεψε ο Θεός Ερμής...
στον μύθο αλληγορούνται οι πιστοί ως αγέλη από βόδια και ο Θεός ως ποιμένας...και μια αλλαγή καθεστώτος σε πνευματικό επίπεδο...

Παντού υπάρχει αυτός ο μύθος. Επίσης μου έχει κάνει εντύπωση η ετυμολογία της λέξης αίγα. Η αίγα προήλθε από την αιγίδα, επειδή είναι λευκή και φαίνεται σαν άσπρο κυματάκι όταν τρέχει. Όταν όμως θεωρήσεις ότι η αίγα έχει κάποια θεική σημασία, το ζώο δηλαδή, πάει αλλού το πράγμα.

Η αιγίδα είναι που προήλθε από την αίγα και όχι το αντίστροφο.

[Antares]

Η αιγίδα είναι που προήλθε από την αίγα και όχι το αντίστροφο.

Αν το ψάξεις παραπάνω μπορεί να βρεις ότι ισχύει το αντίστροφο. Αλλά τυπικά για εμάς η αιγίδα προήλθε από την αίγα. Έχουμε δηλαδή μια λέξη με ισχυρή σημασία που όμως προήλθε από το δέρμα κατσίκας που χρησιμοποιούσαν στις ασπίδες.

[Λοξίας]

Δηλαδή πρώτα ονομάτισαν το δέρμα της κατσίκας και μετά την κατσίκα;

[Antares]

Δηλαδή πρώτα ονομάτισαν το δέρμα της κατσίκας και μετά την κατσίκα;

Βρήκα αυτό

https://vaggelispantazis.files.wordpres ... bfcebd.pdf

Δικαίως, λοιπόν, ο ωρίων ο Γραμματι-
κός, π.χ., (2ος μ.Χ. αι.) στο Ετυμολογικόν
του διαχωρίζει την θέση του:
«η λέξη αἰγὶς δεν προέρχεται, όπως
κάποιοι λένε, από την αἶγα Αμάλ-
θεια, αλλά από το ότι κινούμενη
προκαλεί συστροφές των ανέμων·
αἰγίδες και καταιγίδες είναι οι σφο-
δρές πνοές των ανέμων».

Είναι ενδιαφέρον, γιατί από την λέξη αυτή προέρχονται ένα σωρό ελληνικές λέξεις, ή την περιέχουν, ή τοπωνύμια.

[Antigeist]

Δηλαδή πρώτα ονομάτισαν το δέρμα της κατσίκας και μετά την κατσίκα;

Βρήκα αυτό

https://vaggelispantazis.files.wordpres ... bfcebd.pdf

Δικαίως, λοιπόν, ο ωρίων ο Γραμματι-
κός, π.χ., (2ος μ.Χ. αι.) στο Ετυμολογικόν
του διαχωρίζει την θέση του:
«η λέξη αἰγὶς δεν προέρχεται, όπως
κάποιοι λένε, από την αἶγα Αμάλ-
θεια, αλλά από το ότι κινούμενη
προκαλεί συστροφές των ανέμων·
αἰγίδες και καταιγίδες είναι οι σφο-
δρές πνοές των ανέμων».

Είναι ενδιαφέρον, γιατί από την λέξη αυτή προέρχονται ένα σωρό ελληνικές λέξεις, ή την περιέχουν, ή τοπωνύμια.

Η σημασία καταιγίδα της αιγίδας προέρχεται από άλλη ρίζα από ότι η κυρία σημασία . Πχ η λέξη ιός έχει τη σημασία δηλητήριο και βέλος από άλλη ρίζα η κάθε μία. Δηλαδή κάποτε ήταν δύο διαφορετικές λέξεις αλλά συνέπεσε η προφορά τους και έγιναν αγνώριστες.

Η αγγλική λέξη mold σημαίνει καλούπι, μούχλα και απαλό χώμα τρία πράγματα που δεν έχουν σχέση μεταξύ τους.

Η πρώτη σημασία προέρχεται από λατινική λέξη modulus μέσω γαλλικής διαμεσολάβησης και οι άλλες δύο από δύο διαφορετικές γερμανικές ρίζες.

Η σημασία μούχλα έχει την εξής καταγωγή: From Middle English mowlde, noun use and alteration of mowled, past participle of moulen, mawlen (“to grow moldy”), from Old Norse mygla (compare dialectal Danish mugle), from Proto-Germanic *muglōną, diminutive and denominative of *mukiz 'soft substance'

Και η σημασία χώμα την εξής: From Old English molde, from Proto-Germanic *muldō ‘dirt, soil’

[Λοξίας]

Βρήκα αυτό

SpoilerShow

https://vaggelispantazis.files.wordpres ... bfcebd.pdf

Δικαίως, λοιπόν, ο ωρίων ο Γραμματι-
κός, π.χ., (2ος μ.Χ. αι.) στο Ετυμολογικόν
του διαχωρίζει την θέση του:
«η λέξη αἰγὶς δεν προέρχεται, όπως
κάποιοι λένε, από την αἶγα Αμάλ-
θεια, αλλά από το ότι κινούμενη
προκαλεί συστροφές των ανέμων·
αἰγίδες και καταιγίδες είναι οι σφο-
δρές πνοές των ανέμων».

Χμμ..οπότε είναι και αυτή άλλη μια λέξη που η ακριβής ετυμολογία της δεν είναι γνωστή.
Και έτσι, ο κάθε γλωσσολόγος λέει τα δικά του.
Δεν γνωρίζω περισσότερα.

[a8s]

Έχω την αίσθηση, πως η "αιγίδα" ήταν μια ασπίδα που φτιάχνονταν από δέρμα κατσίκας, γι αυτό και σημασιολογικά συνδέεται με την προστασία. Η λέξη "καταιγίδα", νομίζω πως προέρχεται από την αρχαία ελληνική μυθολογία/θρησκεία, όπου ο Δίας όταν κατέβαινε θυμωμένος από τον Όλυμπο, κρατούσε μπροστά του μια τέτοιου είδους ασπίδα και κατέβαινε από το βουνά ρίχνοντας κεραυνούς. Μπορεί να γράφω και βλακείες.

[Antares]

Αν διαβάσετε όλο το κείμενο του pdf του Βαγγέλη Πανταζή (1947-2017), δείχνει ότι η λέξη αυτή ταξίδεψε από Ινδίες και Μέση Ανατολή έως Μινωική Κρήτη, Ελλάδα και Ρώμη με διάφορες μορφές και δεν έχει σχέση με κατσίκα, αλλά με κάποιο τρομερό μυθολογικό τέρας με μορφή φιδιού με πολλά κεφάλια, ένας μύθος κοινός σε πολλούς λαούς.
Είναι ενδιαφέρον αν διαβαστεί.
Βάζω τα συμπεράσματα

Συμπεράσματα
Συνοψίζοντας τούτη την σύντομη αναδί-
φηση, καταλήγουμε στα παρακάτω συ-
μπεράσματα:

η λέξη αἰγὶς δεν είχε καμία ετυμολο-
γική σχέση με τις αἶγες και τα γιδοτό-
μαρα. Οι περισσότεροι όμως αρχαίοι
λόγιοι την συνέχεαν με το υποκορι-στικό της αἰγὸς (=αἰγὶδιον) ή την εξε-
λάμβαναν ως παράγωγό της, ίσως κατ’
αναλογίαν της παραγωγής τής λ. νε-
βρὶς (= δέρμα νεαρού ελαφιού) από
τη λ. νεβρὸς (= νεαρό ελάφι).

η λέξη αἰγὶς είχε σχέση με φίδι, ένα ζώο
που εξ αιτίας του τρόμου που προκα-
λεί πρωταγωνιστεί σε όλες τις μυθο-
λογίες (της βιβλικής μη εξαιρουμένης).
ενδεχομένως αρχικώς να απέδιδε το
εκτινασσόμενο φίδι.

το ρήμα ἀΐσσω (=εκτινάσσομαι) είναι
πιθανό να προήλθε από το ουσιαστικό
αἰγὶς μέσω της ενδιάμεσης μορφής
ἀΐγ-σω.

Στον ελλαδικό χώρο η λ. αἰγὶς πιθανό-
τατα εισήχθη εξ ανατολών. το ακκα-
δικό επίθετο της οργισμένης ιστάρ ag-
giš είχε σχέση με το φίδι. Από την ιστάρ
φαίνεται πως πέρασε στην μινωική
«θεά των φιδιών» για να καταλήξει φι-
δίσια αἰγὶδα της Αθηνάς.

Μέσω των
οφιογητευτών προγόνων των ετρού-
σκων, που πέρασαν και από τον ελλα-
δικό χώρο, η λέξη εισήχθη στο λάτιο
ως ονομασία του φιδιού: anguis.

η αἰγὶς του Διός ήταν ένα ιδιαιτέρως
φοβερό φιδοτόμαρο, που μόνον αυτός
είχε την εξουσία να το φέρει –όθεν
αἰγίοχος. προερχόταν από τον τυ-
φωέα, ένα φολιδωτό τέρας από τους
ώμους του οποίου ξεφύτρωναν εκατό
φιδίσια κεφάλια. Ο πρώτος των θεών
πάλαιψε πολύ σκληρά για να το κατα-
βάλει. Έκτοτε φορούσε ως τρόπαιο και
φόβητρο το δέρας του, με ακόμη ζω-
ντανά μα υποταγμένα σε αυτόν τα τρο-
μερά φιδίσια κεφάλια
.
Ο Αἰγαίων ήταν το αγαθό αντίστοιχο
του τυφωέα. Ένα θαλάσσιο τέρας με
εκατό φιδίσια πλοκάμια στην θέση των
χεριών.

η λ. αἰγιαλός (από τα αἰγὶς+ἃλς) αρχι-
κώς σήμαινε «ακτογραμμή που πάλλει
σαν κινούμενο φίδι», «φιδογραμμή
της θάλασσας», για τούτο και αναφε-
ρόταν μόνο σε αμμουδερές ακτές, οι
οποίες συχνά έφεραν και τα τοπωνύ-
μια Αἰγιαλία, Αἴγιον ή Αἰγές.

το Αἰγαῖον δεν πήρε το όνομά του γε-
νικά από τους αἰγιαλούς –τους οποί-
ους άλλωστε διαθέτουν όλα τα πε-
λάγη. το πήρε στους μεθομηρικούς
χρόνους από τις Αἰγές της Καρύστου,
όπου υπήρχε το πιο φημισμένο ιερό
του Αἰγαίωνα, υποχρεωτικός σταθμός
και προσκύνημα όλων των ναυτικών
που διέπλεαν το ανοιχτό πέλαγος μέ-
χρι και από τις μικρασιατικές ακτές.

εννοείται πως τα εκ των προαναφερθέ-
ντων καθαρώς ετυμολογικά θα πρέπει να
τεθούν υπό την δοκιμασία των γλωσσο-
λόγων, των οποίων όμως το σημασιολο-
γικό έδαφος νομιμοποιούνται να ελέγ-
χουν και να προλειαίνουν οι ερευνητές
της ιστορίας των ιδεών.

Όλες αυτές οι μυθολογίες με τα μυθικά τέρατα κάτι θέλουν να πουν πιστεύω, πάντως φαίνεται πόσο συνυφασμένες είναι και έχουν τους ίδιους μύθους, η βιβλική δεν εξαιρείται.
Άλλοι θα έβλεπαν υπερόπλα καταστροφής αλλά και προστασίας.
Εκτός θέματος είμαι, αλλά μια και αναφέρατε ποιμένες και ποιμενικές ράβδους, δεν πιστεύω φυσικά ότι τα εμπνεύστηκαν γιδοβοσκοί, γράφτηκαν και ξαναγράφτηκαν από πολλούς.