Αρχαίες Ελληνικές Παρθένες Θεές - η έννοια της Παρθενίας

[Bazoomba]

Ασχολησου με τα τσάρκα της κεφαλής...είσαι καλος σε αυτά και δεν ειναι ολα για όλους.

όχι τίποτα άλλο αλλά έχω συνδιαλογιστεί με οντότητα που μου δήλωσε ότι είναι στην σειρά της θεάς Αθηνάς και έχω και εγώ τις εμπειρίες μου για να μην νομίσεις ότι κατέχεις την μοναδική αλήθεια...αυτή η οντότητα μου έμαθε πώς προσεγγίζεις μια παρθένα οντότητα και τι κάνεις...που πολύ αμφιβάλω αν γνωρίζεις..... μου αρέσει που τόσο εύκολα ακυρώνετε τις εμπειρίες του άλλου και προβάλετε προς τα έξω το ΕΓΩ σας...ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ...ΕΓΩ ΞΕΡΩ....

και όταν σας ρωτάνε την κάνετε με ελαφρά πηδηματάκια ότι δεν είναι όλα για όλους...
....καλό βράδυ ...

Βασικά οι θεές αυτές ή μάλλον καλύτερα η θέαση τους γίνεται μόνο όταν πλέον είσαι νεκρός και δεύτερον δεν μπορείς να συνδιαλλαγεις μαζί τους σε κανένα στάδιο...
Εσύ απο την άλλη όταν θα ξανάματασυνδιαλλαγεις για ρωτα για αυτές τις θεότητες και πες μου...
Υ.Γ κρατά τις εμπειρίες σου αλλα μην μπλέκεις θεές που κάν δεν ξέρεις τι ειναι...

Εισαι θεα

[the comet the course the tail]

Προς τι παρακαλω αυτο ;

ότι... συμφωνώ

Ξέρεις σε τι συμφωνείς ´η συμφωνείς για να συμφωνείς;....

σε εμπιστεύομαι.

[ksk]

ότι... συμφωνώ

Ξέρεις σε τι συμφωνείς ´η συμφωνείς για να συμφωνείς;....

σε εμπιστεύομαι.

[the comet the course the tail]

Ξέρεις σε τι συμφωνείς ´η συμφωνείς για να συμφωνείς;....

σε εμπιστεύομαι.

[tanipteros]

Ασχολησου με τα τσάρκα της κεφαλής...είσαι καλος σε αυτά και δεν ειναι ολα για όλους.

όχι τίποτα άλλο αλλά έχω συνδιαλογιστεί με οντότητα που μου δήλωσε ότι είναι στην σειρά της θεάς Αθηνάς και έχω και εγώ τις εμπειρίες μου για να μην νομίσεις ότι κατέχεις την μοναδική αλήθεια...αυτή η οντότητα μου έμαθε πώς προσεγγίζεις μια παρθένα οντότητα και τι κάνεις...που πολύ αμφιβάλω αν γνωρίζεις..... μου αρέσει που τόσο εύκολα ακυρώνετε τις εμπειρίες του άλλου και προβάλετε προς τα έξω το ΕΓΩ σας...ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ...ΕΓΩ ΞΕΡΩ....

και όταν σας ρωτάνε την κάνετε με ελαφρά πηδηματάκια ότι δεν είναι όλα για όλους...
....καλό βράδυ ...

Βασικά οι θεές αυτές ή μάλλον καλύτερα η θέαση τους γίνεται μόνο όταν πλέον είσαι νεκρός και δεύτερον δεν μπορείς να συνδιαλλαγεις μαζί τους σε κανένα στάδιο...
Εσύ απο την άλλη όταν θα ξανάματασυνδιαλλαγεις για ρωτα για αυτές τις θεότητες και πες μου...
Υ.Γ κρατά τις εμπειρίες σου αλλα μην μπλέκεις θεές που κάν δεν ξέρεις τι ειναι...

δεν ισχύουν αυτά που λες. και να σου πω γιατί...
οι Πυθαγόρειοι είχαν βρει την λεγόμενη Τρίοδο Αναγωγής στο Εν.
Η Τρίοδος ήταν 3 τρόποι αναγωγής στο Εν. Ο πρώτος ήταν της Θεάς Αθηνάς και της φιλοσοφίας. Ο φιλόσοφος καταλαμβανόταν από το πνεύμα της Θεάς Αθηνάς και φιλοσοφούσε. Με τον Θείο Λόγο προσέγγιζε το Εν δες πχ Πρόκλο "Περί της κατά Πλάτωνα θεολογίας" για να καταλάβεις τι εννοώ.
Ο άλλος τρόπος ήταν να έρθει ο φιλόσοφος σε ησυχασμό και να ενωθεί με την Θεά Αθηνά όπως ακριβώς σου περιέγραψα από το τσάκρα της κεφαλής. Όπως δλδ μου έμαθε η Αθηναίος Δαίμων που είχα και γω εμπειρία σχετική.

Ο τρίτος τρόπος ήταν της Θεάς Εκάτης και του Θεού Ήλιου. Αυτός ο τρόπος ήταν της Θεουργίας. Ο μύστης με επικλήσεις και με εισκριση της Θεάς Εκάτης στο σώμα του μύστη του μάθαινε την τέχνη της Θεουργίας και των θαυμάτων. Και εδώ η παρθένος Εκάτη εισερχόταν στο σώμα του θεουργού και συν-τελούσαν μαζί μυστήρια και τελετές...

Όπως βλέπεις δεν ισχύει ότι με τις παρθένες Θεές έρχεσαι σε επαφή μετά θάνατον...

[ksk]

Μας τα ξαναματαειπες αυτα εδω:Η ατραπός της Θεάς Αφροδίτης...
Λιγο βεβαια τα μπερδεψες αλλα θα το προσπερασω αυτο...
Δεν ξερω που τα διαβάζεις αυτα αλλα σχετικα με της Θεες Της μεγαλης Νυκτας δεν υπαρχει περιπτωση να ερθεις σε επαφη τετοια μαζι τους...
Μεσω της φιλοσοφιας γνωριζεις τον εαυτο σου και αφου υπαρχει ελξη του ομοιου μονο με το ομοιο τοτε μπορεις να εχεις μια θεαση μεσω αυτου του θεικου μερους που βρισκεται μεσα μας.Επιμενω οτι ενωση με το Εν δεν μπορει να υπαρξει αν δεν εχεις περασει ολα τα μεταθανατια πεδια καθαρσης και εξαγνισμου.
Αγαπημενος τους τροπος ηταν η Θεουργια οχι ομως οπως τα λες...
Υ.Γ Σχετικα με την Παρθενια των Θεοτητων να σου πω απλα οτι ηταν η καθαροτητα τους- οχι μειξη- μεσω της οποιας εδιναν και την καθαρση.

[tanipteros]

Μας τα ξαναματαειπες αυτα εδω:Η ατραπός της Θεάς Αφροδίτης...
Λιγο βεβαια τα μπερδεψες αλλα θα το προσπερασω αυτο...
Δεν ξερω που τα διαβάζεις αυτα αλλα σχετικα με της Θεες Της μεγαλης Νυκτας δεν υπαρχει περιπτωση να ερθεις σε επαφη τετοια μαζι τους...
Μεσω της φιλοσοφιας γνωριζεις τον εαυτο σου και αφου υπαρχει ελξη του ομοιου μονο με το ομοιο τοτε μπορεις να εχεις μια θεαση μεσω αυτου του θεικου μερους που βρισκεται μεσα μας.Επιμενω οτι ενωση με το Εν δεν μπορει να υπαρξει αν δεν εχεις περασει ολα τα μεταθανατια πεδια καθαρσης και εξαγνισμου.
Αγαπημενος τους τροπος ηταν η Θεουργια οχι ομως οπως τα λες...
Υ.Γ Σχετικα με την Παρθενια των Θεοτητων να σου πω απλα οτι ηταν η καθαροτητα τους- οχι μειξη- μεσω της οποιας εδιναν και την καθαρση.

Ποιες είναι οι Θεές της μεγάλης Νύκτας ?
Σε ποιο αρχαίο σύγγραμα υπάρχουν αυτοί οι ισχυρισμοί ότι η Εκάτη δεν τελεί πχ είσκριση ? Ποιος αρχαίος τα λέει αυτά ?

[sys3x]

Που δεν αλλοιώνεται, αειπάρθενος. Συμβολίζει αυτοτέλεια.
Αυτή είναι η αλήθεια και εκεί αποδίδεται η έννοια της παρθενίας. Γιατί αν την παρεξηγήσουμε και νομίζουμε το αφελές του νου μας και δη την σεξουαλική έννοια, θα υποπέσουμε στην πλάνη.....
Γιατί στην πραγματικότητα η Αθηνά είχε ξεσκιστεί στα τσιμπούκια με πολλούς θνητούς που ψώνιζε συχνά τα βράδια. Δεν μιλάω για βιπς όπως Οδυσσέα και όλο το σινάφι που αυτοί ήταν υποχρεωτικά στο μενού.

Ετοιμάσου....σου έρχεται μια άλλη Παρθένα...η Νέμεσις...!!! Τι στόμα είναι αυτό ρε Χαοτικέ;;;

Έχει ξεχειλώσει από τα τσιμπούκια. Πάω και με χοντροψώληδες. δεν είμαι γκέι. Απλά είμαι μαχητής της νέας τάξης και προσπαθώ να την παγιώσω.

Για την ιδεολογία τα κάνουμε όλα

με ποιο νικ μπαίνεις στο ρδελαμπού ντοτ κομ;
έχεις κάνα καλό ρηβιού να προτείνεις;
τι έχει πιο μεγάλη σημασία, ένας μεγάλος έρωτας ή μια απλή συνουσία;

[ΓΑΛΗ]

Έχει αναφερθεί αρκετές φορές αλλά το ξαναγράφω.

Η Μητρωνυμία και οι Παρθένες Μητέρες
Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως αν ρωτούσες έναν Λύκιο τίνος είναι γιος, εκείνος θα ανέφερε τη μητέρα του και το γενεαλογικό δέντρο της, γιατί καλέουσιν από των μητέρων εωυτούς και ουκί από των πατέρων. Η πληροφορία του βεβαιώνεται από υστερότερες επιτάφιες επιγραφές, όπου ο νεκρός αναφέρεται ως «γιος της Τάδε» και ενίοτε «πατρός αδήλου». Η μητρική γενεαλόγηση ορίζει και την κληρονομική διαδοχή και την κοινωνική θέση. Κληρονομούν οι θυγατέρες και όχι οι γιοι και η κοινωνική υπόσταση του τέκνου ορίζεται από την κατάσταση της μάνας: της ελεύθερης και πολίτιδας είναι ελεύθερος πολίτης ακόμη ο πατέρας του είναι σκλάβος. Της ξένης ή της δούλης, ορίζεται ως ξένος ή σκλάβος ακόμη και αν ο πατέρας του είναι ο λαμπρότερος πολίτης. Και από το σμίξιμο ειλώτων και παρθένων στη Σπάρτη, γεννιέται μια κατηγορία πολιτών “οι Παρθενίαι”.*
Θα αναρωτηθεί κάποιος κατά πόσον μία παρθένα μπορεί αφ’ ενός να συνευρίσκεται ερωτικά αφ’ ετέρου να γεννά, διατηρώντας συγχρόνως τον προσδιορισμό της παρθένου. Αυτό συμβαίνει επειδή ο όρος σήμαινε αρχικώς την αδέσμευτη/ανεξάρτητη γυναίκα που δεν υπόκειται σε ανδρική κηδεμονία. Και καθίσταται σαφές και από τις επωνυμίες που είχαν οι Ολύμπιες Θεές. Η Αθηνά γεννά τον Εριχθόνιο με τον Ήφαιστο και λατρεύεται ως Μήτηρ στην Ήλιδα και αλλού. Η Σάμος, όπου υπήρχε μεγαλοπρεπής ναός της Ήρας, ονομάζεται και Παρθενία, προς τιμήν της θεάς. Παρθένα είναι και η Σεμέλη, μητέρα του Διόνυσου. Και η Άρτεμις λατρεύεται στον ναό της Εφέσσου ως προστάτιδα της μητρότητας, στο άγαλμα της υπάρχουν δεκάδες μαστοί και οι ιέρειες του ναού της ονομάζονται Μεγάβυζοι (ιέρειες-τροφοί).
Όταν η Πατριαρχία αναλαμβάνει τα ηνία της κοσμικής εξουσίας, η παρθενία γίνεται πλέον προσδιορισμός της ανύπαντρης κόρης και ανδρική απαίτηση. Γι’ αυτό και η αντίστοιχη λέξη virgo στα λατινικά μετατρέπεται σε virgo intacta, προσδιορίζοντας πλέον με σαφήνεια τον άρρηκτο παρθενικό υμένα ως προσδιορισμό της παρθενίας. Αυτό όμως συμβαίνει πολύ αργότερα και ενδυναμώνεται την περίοδο του εκχριστιανισμού.


Kάποιες ατάκτως ερριμμένες πληροφορίες από το βιβλίο “Η Μητριαρχία και η σύγκρουση της με την Ελληνική Πατριαρχία” του Παναγιώτη Λεκατσά.

*Για τους Παρθενίες από τη Σπάρτη που ίδρυσαν τον Τάραντα, τα 'παμε σ' άλλο θέμα.

Ήταν η Παναγία όντως Παρθένος ή όλα ήταν από ένα λάθος;

[ΓΑΛΗ]

Και μία ακόμη αναφορά στο θέμα.

Το μυστήριο της παρθενογένεσης: Παρθένες μητέρες της αρχαιότητας

Η Ήρα, κατά το μύθο, έφερε στον κόσμο τον Ήφαιστο μέσω παρθενογένεσης.
Ένα αρχετυπικό στοιχείο που εμφανίζεται σε ποικίλες παραδόσεις ανά τον κόσμο είναι η παρθενογένεση.

Στο Χριστιανισμό το στοιχείο αυτό κατέχει κεντρική θέση, αφού η πανταχού παρούσα μορφή της Θεοτόκου λατρεύεται ως Αειπάρθενος. «Χαῖρε, ἡ παρθενίαν καὶ λοχείαν ζευγνῦσα», ψέλνει ο Ακάθιστος Ύμνος και συνεχίζει λέγοντας τα εξής:

Ρήτορας πολυφθόγγους,
ὡς ἰχθύας ἀφώνους,
ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ Θεοτόκε·
ἀποροῦσι γὰρ λέγειν,
τὸ πῶς καὶ Παρθένος μένεις,
καὶ τεκεῖν ἴσχυσας…


Δεν είναι βέβαια περίεργο που οι άνθρωποι απορούσαν μ’ ένα τέτοιο παράδοξο φαινόμενο. Ακόμη κι αν δεχτεί κανείς το «θαύμα» μιας υπερφυσικής σύλληψης, θα αναρωτηθεί πώς γίνεται ένα μωρό να εξέλθει απ’ τον κόλπο της μητέρας του χωρίς να διαρραγεί ο παρθενικός υμένας – μήπως το Θείον Βρέφος γεννήθηκε με καισαρική;

Η παρθενογένεση στην αρχαία Ελλάδα
Aφού, λοιπόν, η επιστήμη αρνείται πεισματικά να ρίξει φως στο μυστήριο της γέννησης του Θείου Βρέφους, θα πρέπει αναγκαστικά να στραφούμε σε άλλα μονοπάτια. Η αρχαία ελληνική παράδοση προσφέρει πλούσιο υλικό, δείχνοντας ότι οι έννοιες της παρθενικότητας και της μητρότητας μπορούν να συνδυάζονται μια χαρά, αν κατανοήσουμε το αυθεντικό νόημά τους.

Βλέπετε, η λέξη παρθένος αρχικά σήμαινε απλώς την ανύπαντρη κοπέλα. Για παράδειγμα, ο Hρόδοτος (5.6) αναφέρει ότι οι Θρακιώτισσες «παρθένες» απολάμβαναν πλήρη ερωτική ελευθερία. Στην Iλιάδα (B 512-15) η Aστυόχη χαρακτηρίζεται «σεβαστή παρθένα», παρόλο που έχει φέρει στον κόσμο δύο γιους. Στο ίδιο έπος ο Eύδωρος, νόθο τέκνο της Πολυμήλης και του Eρμή, ονομάζεται «παρθένιος» (Π 178-181). Παρθενίας ονομαζόταν ο γιος που γεννιόταν από έναν πολίτη και μια παλλακίδα. Στη Σπάρτη οι Παρθενίαι ήταν οι νέοι οι οποίοι γεννήθηκαν στη διάρκεια του Μεσσηνιακού πολέμου και ονομάστηκαν έτσι γιατί οι μητέρες τους ήταν άγαμες.

Αν, λοιπόν, μια γυναίκα μπορεί να είναι «παρθένος» και μητέρα ταυτόχρονα, γιατί να μην είναι το ίδιο και μια θεά; Άλλωστε, στη σφαίρα του μύθου, η αρσενική συμμετοχή δεν είναι διόλου απαραίτητη για να έρθει μια νέα ζωή στον κόσμο. Η αρχέγονη Γαία, η μητέρα θεών και ανθρώπων, μόνη της γέννησε το σύμπαν. Σύμφωνα με τον Ησίοδο, εκείνη έφερε στη ζωή τον Ουρανό, τα Όρη και τον Πόντο, «χωρίς ερωτικό σμίξιμο» (Θεογονία, 126-132). Δεν είναι άλλη από την πανίσχυρη Μάνα Φύση, που ο ορφικός ύμνος 10 την εξυμνεί λέγοντας: «των πάντων συ είσαι ο πατέρας και η μάνα». Στο ίδιο κείμενο χαρακτηρίζεται αὐτοπάτωρ και ἀπάτωρ, «εκείνη που είναι πατέρας του εαυτού της και πατέρα δεν έχει».

Μια άλλη κοσμογονική θεά, η Νύχτα, έχει επίσης την ικανότητα της παρθενογένεσης. Μόνη της γέννησε το Κοσμικό Αβγό, από το οποίο προέκυψε ο Έρωτας-Φάνης, ο μεγάλος ορφικός θεός. Ο Αριστοφάνης στους Όρνιθες (693 κ.ε.) αναφέρει:

Xάος υπήρχε στην αρχή και Nύχτα και μαύρο Έρεβος και Tάρταρος πλατύς.
Γη δεν υπήρχε ούτ’ Αέρας ούτ’ Ουρανός· μετά, στου Eρέβους τον απέραντο κόρφο,
γεννάει πρώτο απ’ όλα η Nύχτα η μαυροφτέρουγη ανεμόσπαρτο αβγό,
απ’ όπου στου χρόνου τα γυρίσματα βλάστησε Έρωτας ποθητός,
αστράφτοντας με τις φτερούγες τις χρυσές στην πλάτη, γοργός σαν στρόβιλος ανέμου.
(μετ. Χ. Μήνη)

Τα δύο μισά του Κοσμικού Αβγού σχημάτισαν αντίστοιχα τον ουρανό και τη γη. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Αριστοφάνης το χαρακτηρίζει «ανεμόσπαρτο». Σύμφωνα με τον Aριστοτέλη τα αβγά του ανέμου είναι εκείνα που παράγονται μόνο από την κότα, χωρίς γονιμοποίηση (Περὶ τὰ ζῷα ἱστορίαι 6. 2. 559b20). Επιπλέον, στη Θεογονία (212-3) του Hσιόδου εμφανίζονται κι άλλα παρθενογέννητα παιδιά της Νύχτας: οι Όνειροι.

Ήταν η Ήρα, η Άρτεμη και η Αθηνά παρθένες μητέρες;
Η Γαία και η Νύχτα, δύο πρόσωπα της Μεγάλης Μητέρας Φύσης, υπήρξαν συμπαντικές θεές. Η ικανότητα που τους αποδιδόταν να φέρνουν μόνες τους παιδιά στον κόσμο τονίζει τις απέραντες δημιουργικές τους δυνάμεις. Με την πάροδο του χρόνου παρόμοιες ικανότητες αποδόθηκαν και σε άλλες θεές.

Για παράδειγμα, ο Λουκιανός (Περὶ θυσ. 6) λέει ότι η Ήρα γέννησε τον Ήφαιστο ως «παιδί του ανέμου (ὑπηνέμιον παῖδα), χωρίς βοήθεια από το σύζυγό της». Σύμφωνα με κάποιες παραδόσεις, ο Άρης και ο δράκοντας Τυφών υπήρξαν επίσης παρθενογέννητα παιδιά της. Ακόμη και η Ιώ, που δεν ήταν θεά αλλά μυθική ιέρεια της Ήρας, συνέλαβε το γιο της, τον Έπαφο, μέσα από το άγγιγμα και μόνο του Δία, χωρίς να έρθει σε ερωτική επαφή μαζί του. Την ιστορία της αφηγείται ο Αισχύλος στην τραγωδία του Προμηθέας Δεσμώτης.

Μια ακόμη μορφή που συνδυάζει την παρθενικότητα και τη μητρότητα είναι η Άρτεμη. Τη γνωρίζουμε με τη μορφή της νεαρής θεάς του κυνηγιού που περιπλανιέται στα δάση. Ωστόσο, δική της αρμοδιότητα ήταν επίσης η προστασία της γέννας. Τα προσωνύμια Λοχεία, Ὠκυλόχεια και Σοωδίνη (αυτή που σώζει από τις ωδίνες του τοκετού) μαρτυρούν αυτή της την ιδιότητα, όπως και η παράδοση ότι βοήθησε τη μητέρα της, τη Λητώ, να φέρει στον κόσμο τον Απόλλωνα. Σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, η Άρτεμη θεωρείται προστάτιδα των παιδιών και γι’ αυτό έχει τον τίτλο Κουροτρόφος.

Στην Έφεσο, ιωνική αποικία της Μικράς Ασίας, η Άρτεμη, η κύρια θεότητα της πόλης, εμφανίζεται ως Mάνα Φύση. Απεικονίζεται με πολλούς μαστούς και πλήθος ζώων. Όταν οι χριστιανοί κατέστρεψαν τον περίφημο ναό της, που υπήρξε ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου, η λατρεία της υποκαταστάθηκε από εκείνη της Θεοτόκου – ο μύθος λέει ότι εκεί πέρασε τα τελευταία της χρόνια, πέθανε και τάφηκε. Άλλωστε, η αρχαιότερη εκκλησία που είναι αφιερωμένη στην Παναγία χτίστηκε στην Έφεσο, το 431.

Εκτός από την Ήρα και την Άρτεμη, στη χορεία των παρθένων μητέρων θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και την Αθηνά, μια που στην Ηλεία είχε τον τίτλο Μητέρα. O περιηγητής Παυσανίας (5. 3, 2) διασώζει τη σχετική παράδοση: οι γυναίκες του τόπου προσευχήθηκαν να συλλάβουν αμέσως μόλις συνευρεθούν με τους άνδρες, μια που η χώρα τους είχε ερημωθεί μετά από έναν καταστροφικό πόλεμο με τον Ηρακλή και το στρατό του. Η θεά εισάκουσε τις προσευχές τους κι εκείνες ίδρυσαν ιερό της Αθηνάς Μητέρας.

Τι κρύβεται πίσω από τους μύθους;
Καταλήγουμε, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι οι παραδόσεις για παρθένες μητέρες δεν είναι χριστιανική επινόηση. Αποτελούν αρχετυπικό στοιχείο που φτάνει βαθιά μέσα στο χρόνο. Ωστόσο, τα αρχέτυπα δεν προκύπτουν απ’ το πουθενά – συνδέονται, άμεσα ή έμμεσα, με τις εμπειρίες των ανθρώπων. Αν θέλουμε να ανακαλύψουμε ποιες εμπειρίες υπάρχουν πίσω από το στοιχείο της παρθενογένεσης, θα οδηγηθούμε στις αρχέγονες κοινωνικές ομάδες των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών. Εκεί οι έννοιες της αναπαραγωγής, της πατρότητας και της οικογένειας θα ήταν πολύ διαφορετικές απ’ ό,τι στις κατοπινές κοινωνίες που ανέπτυξαν μια ταξική και πατριαρχική δομή. Ο ρόλος της μητέρας θα ήταν πολύ πιο σημαντικός απ’ ό,τι αυτός του πατέρα.

Τα στοιχεία που έχουν κατά καιρούς συλλέξει οι ανθρωπολόγοι από απομακρυσμένες φυλές είναι αποκαλυπτικά. Για παράδειγμα, ακόμη και σε νεότερες εποχές εμφανίζεται η πίστη ότι μια γυναίκα μπορούσε να συλλάβει με τη βοήθεια κάποιου θεϊκού πνεύματος. Οι Γροιλανδοί/ές αλλά και οι κάτοικοι της Νιγηρίας απέδιδαν στη σελήνη τη δύναμη να προκαλεί εγκυμοσύνη. Το ίδιο πίστευαν και οι Buriat της δυτικής Μογγολίας. Αντίστοιχα, οι Μαορί, πολυνησιακός λαός της Νέας Ζηλανδίας, είχαν την πεποίθηση ο πραγματικός σύζυγος μιας γυναίκας είναι το φεγγάρι.

Η σελήνη συνδέεται άρρηκτα με την έννοια της γονιμότητας, πράγμα που προήλθε σε μεγάλο βαθμό από τη συσχέτιση του σεληνιακού με τον έμμηνο κύκλο – διαρκούν και οι δύο γύρω στις 29 μέρες. Αρκετές από τις θεές της αρχαίας Ελλάδας συνδέονται με το φεγγάρι, όπως π.χ. η Άρτεμη. Η Παναγία κληρονόμησε κάποιες από τις ιδιότητες αυτές. Στην παράδοση των Καθολικών αποκαλείται «η Σελήνη της Εκκλησίας». Στην ακολουθία του Μεγάλου Σαββάτου παρομοιάζεται με σελήνη που γέννησε το «Σωτήρα ήλιο της δικαιοσύνης». Σε κάποιες Βυζαντινές εικόνες βλέπουμε τη Θεομήτορα να κάθεται ή να πατάει πάνω σε ένα τεράστιο μισοφέγγαρο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Γαλακτοτροφούσα που ζωγράφισε ο Εμμανουήλ Τζανφουρνάρης το 16ο αιώνα.

Είναι πλέον κοινό μυστικό ότι η Παναγία αφομοίωσε πολλά προχριστιανικά στοιχεία. Από ανύπαντρη μητέρα, σχεδόν ασήμαντη μέσα στη Βίβλο, μεταμορφώθηκε σε Αειπάρθενο Θεοτόκο που λατρεύεται πολλές φορές ευρύτερα απ’ ό,τι ο γιος της. Στο πρόσωπό της συγκέντρωσε τα χαρακτηριστικά των παρθένων και μητέρων θαινών της αρχαιότητας. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να γίνει διαφορετικά; Στις θρησκείες δεν υπάρχει παρθενογένεση! Για να καταφέρει να ριζώσει ένα νέο ρεύμα θα πρέπει αναγκαστικά ν’ αφομοιώσει παλιότερα μοτίβα. Ο Χριστιανισμός δεν θα μπορούσε ποτέ να καταξιωθεί στη συνείδηση των ανθρώπων αν δεν έντυνε τις βασικές μορφές του με αρχετυπικό περιεχόμενο. Κι έτσι, άθελά του, έγινε γέφυρα με πανάρχαιες, προπατριαρχικές αντιλήψεις που χάνονται στα βάθη του χρόνου…

https://hmeenee.com/2017/12/21/parthenogenesis/

[tanipteros]

και οι Ινδοί λένε ότι υπάρχει μια κατηγορία πνευμάτων που γκαστρώνει τα παρθένα κορίτσια και γεννάν σπουδαία πνευματικά τέκνα...

[ΓΑΛΗ]

και οι Ινδοί λένε ότι υπάρχει μια κατηγορία πνευμάτων που γκαστρώνει τα παρθένα κορίτσια και γεννάν σπουδαία πνευματικά τέκνα...

Για τους Ινδούς θεούς και θεές τα έχουμε ξαναπεί.
Εκτός από σπουδαία πνευματικά τέκνα γεννάνε και ελεφαντάκια.

Έτσι, για να προσεγγίζουμε ΚΑΙ πραγματιστικά και όχι μόνον συμβολικά το θέμα.

[omg kai 3 lol]

η παρθενία για τα θνητά κορίτσια από όσο είδα στο Google είχε να κάνει με το ζήτημα του αμόλυντου και του υγιούς οργανισμού που θα φέρει στον κόσμο γερά και υγιή τέκνα και θα μεγαλώσει το γένος και η οικογένεια.

Στην Θεότητα όμως που είναι αθάνατη και αμόλυντη εξ ορισμού ποια η έννοια της παρθενίας;
Μήπως έχει να κάνει με το αυτεξούσιο της Θεϊκής Δύναμης; Δεν ξέρω μια υπόθεση κάνω και ρωτάω...!

οι αρχαίοι Έλληνες θεοποίησαν στο όνομα του βασιλια των Θεών και των ανθρώπων το όνομα του παντοδύναμου Δια - Ζεύς δλδ την Ένωση, τη σοφια, τη δύναμη, την ενσυναισθηση που βγαίνει από την ένωση των δυο της δυαδικοτητας του Γιν&Γιανγκ (ολοι και ολα μεσα τους εχουν και το σπορο του αντιθετου) και γίνονται Ένα - εν το παν-

οι παρθένες όπως η θεα Αθηνά είχε αυτη την ενσυναισθηση χωρίς να ενωθεί, γιαυτο τη σέβονταν και τη φοβόντουσαν εξίσου όλοι

[ksk]

Μας τα ξαναματαειπες αυτα εδω:Η ατραπός της Θεάς Αφροδίτης...
Λιγο βεβαια τα μπερδεψες αλλα θα το προσπερασω αυτο...
Δεν ξερω που τα διαβάζεις αυτα αλλα σχετικα με της Θεες Της μεγαλης Νυκτας δεν υπαρχει περιπτωση να ερθεις σε επαφη τετοια μαζι τους...
Μεσω της φιλοσοφιας γνωριζεις τον εαυτο σου και αφου υπαρχει ελξη του ομοιου μονο με το ομοιο τοτε μπορεις να εχεις μια θεαση μεσω αυτου του θεικου μερους που βρισκεται μεσα μας.Επιμενω οτι ενωση με το Εν δεν μπορει να υπαρξει αν δεν εχεις περασει ολα τα μεταθανατια πεδια καθαρσης και εξαγνισμου.
Αγαπημενος τους τροπος ηταν η Θεουργια οχι ομως οπως τα λες...
Υ.Γ Σχετικα με την Παρθενια των Θεοτητων να σου πω απλα οτι ηταν η καθαροτητα τους- οχι μειξη- μεσω της οποιας εδιναν και την καθαρση.

Ποιες είναι οι Θεές της μεγάλης Νύκτας ?
Σε ποιο αρχαίο σύγγραμα υπάρχουν αυτοί οι ισχυρισμοί ότι η Εκάτη δεν τελεί πχ είσκριση ? Ποιος αρχαίος τα λέει αυτά ?

Η αντιληπτική ικανότητα θαπρεπε να ειναι ευθέως ανάλογη με την συνδιαλεκτική...
Υπαρχει στους Ιερούς Λόγους...
-------------------
Αν βάλουμε την συζήτηση σε "υλαιο πεδίο" να σου πω οτι η κυνηγός του Άδη και η φρουρός δεν θα μπορούσαν να εισκρισουν σε κανένα σώμα... Μόνο μέσω των αωρων μπορεί να γίνει κατι τέτοιο...
Να σε ρωτήσω κατι σχετικά με την δαίμονα σου... Την άκουσες 'η την είδες;
Όταν έρχεται ειναι με ήχο; Κι αν ναι ο ήχος αυτός μοιάζει με γέλιο;

[ksk]

η παρθενία για τα θνητά κορίτσια από όσο είδα στο Google είχε να κάνει με το ζήτημα του αμόλυντου και του υγιούς οργανισμού που θα φέρει στον κόσμο γερά και υγιή τέκνα και θα μεγαλώσει το γένος και η οικογένεια.

Στην Θεότητα όμως που είναι αθάνατη και αμόλυντη εξ ορισμού ποια η έννοια της παρθενίας;
Μήπως έχει να κάνει με το αυτεξούσιο της Θεϊκής Δύναμης; Δεν ξέρω μια υπόθεση κάνω και ρωτάω...!

οι αρχαίοι Έλληνες θεοποίησαν στο όνομα του βασιλια των Θεών και των ανθρώπων το όνομα του παντοδύναμου Δια - Ζεύς δλδ την Ένωση, τη σοφια, τη δύναμη, την ενσυναισθηση που βγαίνει από την ένωση των δυο της δυαδικοτητας του Γιν&Γιανγκ (ολοι και ολα μεσα τους εχουν και το σπορο του αντιθετου) και γίνονται Ένα - εν το παν-

οι παρθένες όπως η θεα Αθηνά είχε αυτη την ενσυναισθηση χωρίς να ενωθεί, γιαυτο τη σέβονταν και τη φοβόντουσαν εξίσου όλοι

Όλες έχουν αποτρεπτική δύναμη και οχι ελκτική...