Λαϊκές περί Θεού πλάνες

[Alphabet]

Ο Θεός μας έχει φτιάξει από αγάπη και πηλό και μας έδωσε καρδιά για να αγαπάμε

Με την καρδια αγαπαμε;

[jey_pap]

Καλά... Ο ίδιος ο Χριστός δεν είπε πως αν σου κλέψουν το πανωφόρι να δώσεις και το ρούχο σου;
Αν θέλετε να είστε συνεπείς λοιπόν θα πρέπει όταν πιάνεις κάποιον να σου κλέβει το radio-cd από το αυτοκίνητο να του δίνεις όλο το αυτοκίνητο.

Αυτό είπε.-

Δεν τα δέχεστε επειδή δεν συμφέρει. Και όλη η ερμηνεία και διδασκαλία της βίβλου σήμερα, είναι μια προσπάθεια τροποποίησής της ώστε να σας συμφέρει, να μην έχει τεράστιο κόστος να λέγεσαι Χριστιανός.

Να υποθέσω τώρα ότι αυτό με τον "πλησίον" είναι μια προσπάθεια να απεμπλακείτε από την ευθύνη υποδοχής των προσφύγων - μεταναστών;

40-"Τω θέλοντί σε κριθήναι και τον χιτώνα σου λαβείν, αφες αυτω και το ιμάτιον" αναφέρεται σε δικαστήρια κι όχι σε κάθε περίπτωση.

Αλλοι δεν το ερμηνεύουν έτσι όπως εσύ πάντως:

"Άκουσα μερικούς ευλαβείς να λένε ότι δεν πρέπει να επιτρέπουμε στους τυχόντες ν’ αρπάζουν εκείνα πού έχουμε για τον εαυτό μας ή για ανακούφιση των φτωχών, για να μην γινόμαστε –μέ την ανεξικακία μας– αφορμή αμαρτίας σ’ εκείνους πού μάς αδικούν, και μάλιστα αν είναι χριστιανοί. Αυτό όμως δεν είναι τίποτε άλλο παρά το να θέλουμε τα πράγματά μας για τον εαυτό μας και μάλιστα με παράλογη πρόφαση.

Γιατί, εάν εγκαταλείψω την προσευχή και την προσοχή της καρδιάς μου και αρχίσω να φιλονεικώ μ’ εκείνους πού με αδικούν, σε λίγο θ’ αρχίσω να συχνάζω στα προαύλια των δικαστηρίων, και έτσι γίνεται φανερό ότι εκείνα πού διεκδικώ τα θεωρώ ανώτερα από την σωτηρία μου (γιά να μην πώ) και από αυτήν την σωτήρια εντολή του Κυρίου. Γιατί πώς θα ακολουθήσω την ευαγγελική προσταγή, πού διατάζει να μην ζητώ τα πράγματά μου από εκείνον πού μου τα αφαιρεί(Λουκ.6,30), αν δεν υπομείνω με χαρά, κατά τον Απόστολο, την διαρπαγή των υπαρχόντων μου (Εβρ.10,34);

Ακόμη και αν πάρει κανείς πίσω με δίκη όσα του άρπαξαν, δεν ελευθερώνει τον πλεονέκτη από την αμαρτία, επειδή τα φθαρτά δικαστήρια δεν περιορίζουν το άφθαρτο δικαστήριο του Θεού. Γιατί ο αίτιος κάποιου κακού πρέπει να ικανοποιήσει τους νόμους με τους οποίους δικάζεται και απολογείται. Ώστε είναι καλό να υπομένουμε την βία εκείνων πού μάς αδικούν και να προσευχόμαστε γι’ αυτούς, ώστε με την μετάνοια –καί όχι με την ανταπόδοση όσων μάς έπραξαν– ν’ απαλλαγούν από την κατηγορία της πλεονεξίας. Γιατί αυτό θέλει η δικαιοσύνη του Θεού, τον πλεονέκτη και όχι αυτό πού άρπαξε να ελευθερώσουμε από την αμαρτία με την μετάνοια.

Από την Φιλοκαλία – Άγιος Διάδοχος Φωτικής (Τα 100 πρακτικά κεφάλαια Κεφ. 64.)

Πηγή: vatopaidi.wordpress.com"

Το κείμενο είναι από φλογερό ασκητή και η μαγευτική ανάλυση περί διατήρησης της πραότητας και προσευχής

Οι ασκητικοί λόγοι στόχο έχουν την καθοδήγηση μοναχών σε νηπτικές ασκήσεις του νου, για βελτίωση πραότητα ή προσευχητικών καταστάσεων.
Αν θυμηθούμε πως η μοναχική (αγγελική) πολιτεία ανήκει στη "μαθητεία" (μαθητές του Χριστού) , για δε τους λαϊκούς η μοναχική πολιτεία είναι το όραμα για τα όρια της πίστης. Αυτά λοιπόν τα ασκητικά κεφάλαια στη "φιλοκαλία" αποτελούν ουσιώδη εφαρμογή(ως επάναγκες του στόχου τους;) για τους μοναχούς και επουσιώδους (έως οραματικού) χαρακτήρα για τον κόσμο των λαϊκών πιστών. Ας θυμηθούμε την τελείωση που εφάρμωσε ο Χριστός στο επίπεδο της "Μαθητείας" εξηγώντας σ"' αυτούς τις παραβολές κατά μόνας, " πάντα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐν παραβολαῖς
, καὶ χωρὶς παραβολῆς οὐδὲν ἐλάλει.
11 καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ· ἐκείνοις δὲ τοῖς ἔξω ἐν παραβολαῖς τὰ πάντα γίνεται, 12 ἵνα βλέποντες βλέπωσι καὶ μὴ ἴδωσι, καὶ ἀκούοντες ἀκούωσι καὶ μὴ συνιῶσι, μήποτε ἐπιστρέψωσι καὶ ἀφεθῇ αὐτοῖς τὰ ἁμαρτήματα".

[Πασιφάη]

Ο Θεός μας έχει φτιάξει από αγάπη και πηλό και μας έδωσε καρδιά για να αγαπάμε

Με την καρδια αγαπαμε;

Ε, ναι. Αυτή δεν είναι από πηλό.
Μ'αρέσει που κάθεσαι και απαντάς σοβαρά. Είμαι κι εγώ, αλλά είσαι κι εσύ...

[Alphabet]

Ο Θεός μας έχει φτιάξει από αγάπη και πηλό και μας έδωσε καρδιά για να αγαπάμε

Με την καρδια αγαπαμε;

Ε, ναι. Αυτή δεν είναι από πηλό.
Μ'αρέσει που κάθεσαι και απαντάς σοβαρά. Είμαι κι εγώ, αλλά είσαι κι εσύ...