Η Ανασταση του Ιησου ηταν πραγματικη ή συμβολικη;

[Alphabet]

Συγχέεις το κατά πόσο μπορούν οι ιστορικοί του 21ου αιώνα να επιβεβαιώσουν την ανάσταση με το αν όντως συνέβη. Το πρώτο είναι γκρίζο, προφανώς και οι αποχρώσεις του γκρίζου εξαρτώνται από τις υποθέσεις που κάνει κανείς στην ερμηνεία των πρωτογεννών πηγών.

Το δεύτερο αποδέχεται είτε ναι είτε όχι ως απάντηση, καθαρά διχοτομική. Αν συνέβη είναι ιστορικό γεγονός σε ιστορικό χρόνο. Αν δε συνέβη δεν είναι ιστορικό γεγονός. Το να χαρακτηρίσει κανείς την ανάσταση συμβολική λέει το δεύτερο.

Ο Χριστιανισμός από το παλιότερο κείμενο ως σήμερα ισχυρίζεται το πρώτο ξεκάθαρα και χωρίς καμία αμφισημία και δεν έχει κανένα λόγο να ασχολείται με το δεύτερο.

Εγραψες...

Συμβολικά = μη ιστορικό γεγονός.

Και σου εξηγησα γιατι δεν μπορει ποτε να χαρακτηρισθει ιστορικο γεγονος.
Δεν μπορουν οι ιστορικοι της εποχης μας αν θελεις (γιατι οι ιστορικοι της τοτε εποχης δεν εγραψαν τιποτα), να αποδεχθουν οτι πιθανως εγινε το θαυμα της Αναστασεως, γιατι ενα θαυμα, ΕΞ' ΟΡΙΣΜΟΥ, πιθανοτατα δεν μπορει να συμβει.

Το να πιστευει ο Χριστιανισμος απο μονος του οτι η Ανασταση ειναι ιστορικο γεγονος χωρις τριτες αμεροληπτες πηγες, δεν λεει τιποτα. Γιατι η πιστη οπως εγραψα και πιο πανω ειναι η αποδοχη ενος ισχυρισμου και χωρις αποδειξεις. Αν ο ισχυρισμος αποδειχθει τοτε η αποδοχη του ειναι γνωση.

[sharp]

Κανείς δεν πρόκειται να πιστέψει επειδή ανέλυσε τις Γραφές και απέδειξε με επιστημονικό τρόπο την αλήθεια και ένοιωσε επιβεβαιωμένος. Αντιθέτως, θα πιστέψει επειδή αισθάνθηκε ότι είναι ένα τίποτα. Αυτό εννοεί όταν λέει, οι τελευταίοι έσονται πρώτοι.

[Alphabet]

Κανείς δεν πρόκειται να πιστέψει επειδή ανέλυσε τις Γραφές και απέδειξε με επιστημονικό τρόπο την αλήθεια και ένοιωσε επιβεβαιωμένος. Αντιθέτως, θα πιστέψει επειδή αισθάνθηκε ότι είναι ένα τίποτα. Αυτό εννοεί όταν λέει, οι τελευταίοι έσονται πρώτοι.

Φυσικα.
Ενα "τιποτα" ομως δεν μπορει να κρινει, ουτε να σκεφτει. Ειναι ενα προβατο που ακολουθει τον ποιμενα, οτι και αν του πει να κανει.
Θα σου αρεσε να εχουμε μια τετοια κοινωνια;

[sharp]

Κανείς δεν πρόκειται να πιστέψει επειδή ανέλυσε τις Γραφές και απέδειξε με επιστημονικό τρόπο την αλήθεια και ένοιωσε επιβεβαιωμένος. Αντιθέτως, θα πιστέψει επειδή αισθάνθηκε ότι είναι ένα τίποτα. Αυτό εννοεί όταν λέει, οι τελευταίοι έσονται πρώτοι.

Φυσικα.
Ενα "τιποτα" ομως δεν μπορει να κρινει, ουτε να σκεφτει. Ειναι ενα προβατο που ακολουθει τον ποιμενα, οτι και αν του πει να κανει.
Θα σου αρεσε να εχουμε μια τετοια κοινωνια;

"Τίποτα" δεν σημαίνει κάποιον που έχει IQ 5, αλλά εκείνον που αισθάνεται ο ίδιος τον εαυτό του ως τίποτα στην κοινωνία που ζει.

Μπορεί να είναι ένας σπουδαίος μαθηματικός, τον οποίο η κοινωνία απέρριψε, βάζοντας έναν άλλον στο αξίωμα που στόχευε, που αν και κατώτερος επαγγελματικά είχε μέσο (συμβαίνουν αυτά στις σημερινές, πολιτισμένες κοινωνίες).

Ή μπορεί να ήταν ένας Εβραίος επιχειρηματίας στην Γερμανία του 1930, που από εκεί που νόμιζε ότι έχει τα πάντα στα πόδια του, βρέθηκε μέσα σε λίγα χρόνια να είναι κυνηγημένος και να φοβάται τα ίδια αυτά τα "πάντα" που πρόσταζε. Το ίδιο έξυπνος όπως και πριν παρέμεινε. Η κοινωνική αδικία στις περισσότερες περιπτώσεις δεν κοιτά τον βαθμό ευφυίας.

Είναι εκείνη η στιγμή στην οποία συνειδητοποιείς ότι τελικά δεν τα ελέγχεις όλα όπως νόμιζες και αρχίζεις να σκέφτεται διαφορετικά. Τότε αισθάνεσαι το τίποτα και την ταπείνωση και αναζητάς βοήθεια, έξω από τον πρώην πανίσχυρο εαυτό σου.

Είναι η πόρνη της Αγίας Γραφής, η οποία σιχαίνεται τον εαυτό της γι' αυτό που κάνει και παρ' όλα αυτά νοιώθει εγκλωβισμένη και δεν μπορεί να ξεφύγει. Ο Χριστός έρχεται ως βοήθεια, είναι στην αδικία της ζωής όπου αποδίδει δικαιοσύνη σε όσους πιστέψουν, που σημαίνει σε όσους το θελήσουν.

Κι από την άλλη υπάρχουν οι Φαρισαίοι. Σε σημερινή αναλογία ο Πιετιστής λεφτάς του Κολοράντο, που θα πάει ατσαλάκωτος κάθε Κυριακή στην εκκλησία, όχι για να προσευχηθεί αλλά για να δουν ότι πιστεύει. Και θα κάνει φιλανθρωπικές δωρεές, αφού όμως πρώτα συμβουλευτεί τον λογιστή του σχετικά με το ποιες είναι περισσότερο συμφέρουσες φορολογικά. Είναι εκείνος που πρώτος θα κατηγορήσει την πόρνη ότι η ίδια έφταιξε και αγνοεί ότι ο Χριστός τού είπε να μην κρίνει.

Αυτός δεν νοιώθει τον εαυτό του ως τίποτα, αντιθέτως αισθάνεται από τους πιο σπουδαίους κοινωνικά. Εσύ που την ψάχνεις, νοιώθεις περισσότερο τίποτα από εκείνον, ο οποίος διατυμπανίζει την πίστη του.

[ΟΥΤΙΣ]

Κανείς δεν πρόκειται να πιστέψει επειδή ανέλυσε τις Γραφές και απέδειξε με επιστημονικό τρόπο την αλήθεια και ένοιωσε επιβεβαιωμένος. Αντιθέτως, θα πιστέψει επειδή αισθάνθηκε ότι είναι ένα τίποτα. Αυτό εννοεί όταν λέει, οι τελευταίοι έσονται πρώτοι.

Φυσικα.
Ενα "τιποτα" ομως δεν μπορει να κρινει, ουτε να σκεφτει. Ειναι ενα προβατο που ακολουθει τον ποιμενα, οτι και αν του πει να κανει.
Θα σου αρεσε να εχουμε μια τετοια κοινωνια;

"Τίποτα" δεν σημαίνει κάποιον που έχει IQ 5, αλλά εκείνον που αισθάνεται ο ίδιος τον εαυτό του ως τίποτα στην κοινωνία που ζει.

Μπορεί να είναι ένας σπουδαίος μαθηματικός, τον οποίο η κοινωνία απέρριψε, βάζοντας έναν άλλον στο αξίωμα που στόχευε, που αν και κατώτερος επαγγελματικά είχε μέσο (συμβαίνουν αυτά στις σημερινές, πολιτισμένες κοινωνίες).

Ή μπορεί να ήταν ένας Εβραίος επιχειρηματίας στην Γερμανία του 1930, που από εκεί που νόμιζε ότι έχει τα πάντα στα πόδια του, βρέθηκε μέσα σε λίγα χρόνια να είναι κυνηγημένος και να φοβάται τα ίδια αυτά τα "πάντα" που πρόσταζε. Το ίδιο έξυπνος όπως και πριν παρέμεινε. Η κοινωνική αδικία στις περισσότερες περιπτώσεις δεν κοιτά τον βαθμό ευφυίας.

Είναι εκείνη η στιγμή στην οποία συνειδητοποιείς ότι τελικά δεν τα ελέγχεις όλα όπως νόμιζες και αρχίζεις να σκέφτεται διαφορετικά. Τότε αισθάνεσαι το τίποτα και την ταπείνωση και αναζητάς βοήθεια, έξω από τον πρώην πανίσχυρο εαυτό σου.

Είναι η πόρνη της Αγίας Γραφής, η οποία σιχαίνεται τον εαυτό της γι' αυτό που κάνει και παρ' όλα αυτά νοιώθει εγκλωβισμένη και δεν μπορεί να ξεφύγει. Ο Χριστός έρχεται ως βοήθεια, είναι στην αδικία της ζωής όπου αποδίδει δικαιοσύνη σε όσους πιστέψουν, που σημαίνει σε όσους το θελήσουν.

Κι από την άλλη υπάρχουν οι Φαρισαίοι. Σε σημερινή αναλογία ο Πιετιστής λεφτάς του Κολοράντο, που θα πάει ατσαλάκωτος κάθε Κυριακή στην εκκλησία, όχι για να προσευχηθεί αλλά για να δουν ότι πιστεύει. Και θα κάνει φιλανθρωπικές δωρεές, αφού όμως πρώτα συμβουλευτεί τον λογιστή του σχετικά με το ποιες είναι περισσότερο συμφέρουσες φορολογικά. Είναι εκείνος που πρώτος θα κατηγορήσει την πόρνη ότι η ίδια έφταιξε και αγνοεί ότι ο Χριστός τού είπε να μην κρίνει.

Αυτός δεν νοιώθει τον εαυτό του ως τίποτα, αντιθέτως αισθάνεται από τους πιο σπουδαίους κοινωνικά. Εσύ που την ψάχνεις, νοιώθεις περισσότερο τίποτα από εκείνον, ο οποίος διατυμπανίζει την πίστη του.

[stavmanr]

Μα σου απαντησα. Στην καλυτερη περιπτωση την θεωρω συμβολικη.

Στη χειρότερη ... πραγματική;

Το ρωτώ γιατί βλέπω ότι δίνεις δύο πιθανές περιπτώσεις στο ερώτημά σου.

Στην χειροτερη ειναι ολα εσκεμμενα ψεματα.
Αν θελεις μπορω να στο αναλυσω.

Δηλαδή από τις δύο πιθανές απαντήσεις, εσύ προτιμάς την ...τρίτη.
Αντίστοιχα, μπορούσες να συμπεριλάβεις και την εξής στο ερώτημα: ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.

[Alphabet]

Κανείς δεν πρόκειται να πιστέψει επειδή ανέλυσε τις Γραφές και απέδειξε με επιστημονικό τρόπο την αλήθεια και ένοιωσε επιβεβαιωμένος. Αντιθέτως, θα πιστέψει επειδή αισθάνθηκε ότι είναι ένα τίποτα. Αυτό εννοεί όταν λέει, οι τελευταίοι έσονται πρώτοι.

Φυσικα.
Ενα "τιποτα" ομως δεν μπορει να κρινει, ουτε να σκεφτει. Ειναι ενα προβατο που ακολουθει τον ποιμενα, οτι και αν του πει να κανει.
Θα σου αρεσε να εχουμε μια τετοια κοινωνια;

"Τίποτα" δεν σημαίνει κάποιον που έχει IQ 5, αλλά εκείνον που αισθάνεται ο ίδιος τον εαυτό του ως τίποτα στην κοινωνία που ζει.

Μπορεί να είναι ένας σπουδαίος μαθηματικός, τον οποίο η κοινωνία απέρριψε, βάζοντας έναν άλλον στο αξίωμα που στόχευε, που αν και κατώτερος επαγγελματικά είχε μέσο (συμβαίνουν αυτά στις σημερινές, πολιτισμένες κοινωνίες).

Ή μπορεί να ήταν ένας Εβραίος επιχειρηματίας στην Γερμανία του 1930, που από εκεί που νόμιζε ότι έχει τα πάντα στα πόδια του, βρέθηκε μέσα σε λίγα χρόνια να είναι κυνηγημένος και να φοβάται τα ίδια αυτά τα "πάντα" που πρόσταζε. Το ίδιο έξυπνος όπως και πριν παρέμεινε. Η κοινωνική αδικία στις περισσότερες περιπτώσεις δεν κοιτά τον βαθμό ευφυίας.

Είναι εκείνη η στιγμή στην οποία συνειδητοποιείς ότι τελικά δεν τα ελέγχεις όλα όπως νόμιζες και αρχίζεις να σκέφτεται διαφορετικά. Τότε αισθάνεσαι το τίποτα και την ταπείνωση και αναζητάς βοήθεια, έξω από τον πρώην πανίσχυρο εαυτό σου.

Είναι η πόρνη της Αγίας Γραφής, η οποία σιχαίνεται τον εαυτό της γι' αυτό που κάνει και παρ' όλα αυτά νοιώθει εγκλωβισμένη και δεν μπορεί να ξεφύγει. Ο Χριστός έρχεται ως βοήθεια, είναι στην αδικία της ζωής όπου αποδίδει δικαιοσύνη σε όσους πιστέψουν, που σημαίνει σε όσους το θελήσουν.

Κι από την άλλη υπάρχουν οι Φαρισαίοι. Σε σημερινή αναλογία ο Πιετιστής λεφτάς του Κολοράντο, που θα πάει ατσαλάκωτος κάθε Κυριακή στην εκκλησία, όχι για να προσευχηθεί αλλά για να δουν ότι πιστεύει. Και θα κάνει φιλανθρωπικές δωρεές, αφού όμως πρώτα συμβουλευτεί τον λογιστή του σχετικά με το ποιες είναι περισσότερο συμφέρουσες φορολογικά. Είναι εκείνος που πρώτος θα κατηγορήσει την πόρνη ότι η ίδια έφταιξε και αγνοεί ότι ο Χριστός τού είπε να μην κρίνει.

Αυτός δεν νοιώθει τον εαυτό του ως τίποτα, αντιθέτως αισθάνεται από τους πιο σπουδαίους κοινωνικά. Εσύ που την ψάχνεις, νοιώθεις περισσότερο τίποτα από εκείνον, ο οποίος διατυμπανίζει την πίστη του.

Ναι, καλο ποστ. Εχεις δικιο για το "τιποτα", για το οποιο υπερβαλλα.

[Alphabet]

Στη χειρότερη ... πραγματική;

Το ρωτώ γιατί βλέπω ότι δίνεις δύο πιθανές περιπτώσεις στο ερώτημά σου.

Στην χειροτερη ειναι ολα εσκεμμενα ψεματα.
Αν θελεις μπορω να στο αναλυσω.

Δηλαδή από τις δύο πιθανές απαντήσεις, εσύ προτιμάς την ...τρίτη.
Αντίστοιχα, μπορούσες να συμπεριλάβεις και την εξής στο ερώτημα: ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.

Εγραψα οτι για μενα ειναι συμβολικη.
Ναι θα μπορουσα να βαλω και εσκεμμενα ψευτικη αλλα δεν ηθελα να σε ..ταραξω.

[stavmanr]

Στην χειροτερη ειναι ολα εσκεμμενα ψεματα.
Αν θελεις μπορω να στο αναλυσω.

Δηλαδή από τις δύο πιθανές απαντήσεις, εσύ προτιμάς την ...τρίτη.
Αντίστοιχα, μπορούσες να συμπεριλάβεις και την εξής στο ερώτημα: ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.

Εγραψα οτι για μενα ειναι συμβολικη.
Ναι θα μπορουσα να βαλω και εσκεμμενα ψευτικη αλλα δεν ηθελα να σε ..ταραξω.

Να με ταράξεις;
Κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα τα ίδια γράφετε. Διασκέδαση έχει γίνει.

[Καραμελίτσα]

Συγχέεις το κατά πόσο μπορούν οι ιστορικοί του 21ου αιώνα να επιβεβαιώσουν την ανάσταση με το αν όντως συνέβη. Το πρώτο είναι γκρίζο, προφανώς και οι αποχρώσεις του γκρίζου εξαρτώνται από τις υποθέσεις που κάνει κανείς στην ερμηνεία των πρωτογεννών πηγών.

Το δεύτερο αποδέχεται είτε ναι είτε όχι ως απάντηση, καθαρά διχοτομική. Αν συνέβη είναι ιστορικό γεγονός σε ιστορικό χρόνο. Αν δε συνέβη δεν είναι ιστορικό γεγονός. Το να χαρακτηρίσει κανείς την ανάσταση συμβολική λέει το δεύτερο.

Ο Χριστιανισμός από το παλιότερο κείμενο ως σήμερα ισχυρίζεται το πρώτο ξεκάθαρα και χωρίς καμία αμφισημία και δεν έχει κανένα λόγο να ασχολείται με το δεύτερο.

Εγραψες...

Συμβολικά = μη ιστορικό γεγονός.

Και σου εξηγησα γιατι δεν μπορει ποτε να χαρακτηρισθει ιστορικο γεγονος.
Δεν μπορουν οι ιστορικοι της εποχης μας αν θελεις (γιατι οι ιστορικοι της τοτε εποχης δεν εγραψαν τιποτα), να αποδεχθουν οτι πιθανως εγινε το θαυμα της Αναστασεως, γιατι ενα θαυμα, ΕΞ' ΟΡΙΣΜΟΥ, πιθανοτατα δεν μπορει να συμβει.

Το να πιστευει ο Χριστιανισμος απο μονος του οτι η Ανασταση ειναι ιστορικο γεγονος χωρις τριτες αμεροληπτες πηγες, δεν λεει τιποτα. Γιατι η πιστη οπως εγραψα και πιο πανω ειναι η αποδοχη ενος ισχυρισμου και χωρις αποδειξεις. Αν ο ισχυρισμος αποδειχθει τοτε η αποδοχη του ειναι γνωση.

Ιστορικό γεγονός είναι κάτι που συμβαίνει σε ιστορικό χρόνο, σε αντιδιαστολή με κάτι σε μυθολογικό, ή αφηγηματικό χρόνο. Ξαναλέω ο ισχυρισμός του Χριστιανισμού είναι ότι η Ανάσταση είναι σε ιστορικό χρόνο.

Επίσης κάπου μπερδεύεις το ρόλο του ιστορικού, τον διατυπώνεις έτσι όπως σε βολεύει για να καταλήξεις εκεί που θες, αλλά δε θα κάτσω να μπω σε μια συζήτηση για το πώς δουλεύει ο ιστορικός που θέλει σελίδες επί σελίδων μόνο για να εκφραστεί μία άποψη. Θα σου κατεβάσω μια σελίδα από το πιο απλό τέξτμπουκ στο θέμα.

The story of Jesus’s resurrection is the core of Christian faith, but it poses problems for historians. For instance:

-- The resurrection itself is never narrated. But, I don’t expect that it would help if it was recorded. After all, historians are pretty skeptical of miracles (see Chapter 12).

--- When stories are told of an empty tomb or resurrection appearances, they all differ from each other and reflect experiences of the transcendent that are difficult to understand and impossible to test.

---The early Christians readily admit that the only witnesses are those who already believed in Jesus (Acts 10:41). The exceptions
are Paul and possibly Jesus’s brother James (see 1 Corinthians 15:7–8 and John 7:5).

---Early Christians also make no bones about the fact that Christian belief depends on an incredible story and their ineloquent testimony (1 Corinthians 1:18–25; 15; John 20:29).

Yet here’s the conundrum for historians: There’s no feature of the Jesus story that satisfies so many of the criteria of historicity (which I cover in Chapter 3). Consider the following:

--- It’s traced to many eyewitnesses. Paul, for example, claims more than 515 eyewitnesses (1 Corinthians 15:3–8).
--- It’s embarrassing (consider the divergent stories and women as witnesses, for example).
--- It’s an early tradition on which all the other traditions in the gospels are predicated (no one would have bothered to write gospels if the resurrection hadn’t occurred).
--- It’s reported in multiple, independent sources (Paul, Mark, John, and possibly Q 11:29–30, 32).
--- It’s discontinuous with Jewish beliefs about resurrection because, as far as we know, no one had ever claimed that
someone had actually risen, that this proved the person’s unique status, and that this resurrection had something to
offer everyone (namely, that if they believed in it, they too would rise). Early Christians had to pour tremendous energy
into understanding it themselves.-
--It’s coherent not so much with the historical details of Jesus’s life, but with the rise of early Christianity.

Because the story satisfies so many of the criteria of historicity, it seems that something must have happened. But what exactly happened, and what it meant or means, can’t be pinned down so easily. All that a historian can do is explore the changing shape of
Christian beliefs in the various communities that believed in the risen Jesus, which is what you discover in the rest of this chapte

[Leporello]

Κανείς δεν πρόκειται να πιστέψει επειδή ανέλυσε τις Γραφές και απέδειξε με επιστημονικό τρόπο την αλήθεια και ένοιωσε επιβεβαιωμένος. Αντιθέτως, θα πιστέψει επειδή αισθάνθηκε ότι είναι ένα τίποτα. Αυτό εννοεί όταν λέει, οι τελευταίοι έσονται πρώτοι.

Φυσικα.
Ενα "τιποτα" ομως δεν μπορει να κρινει, ουτε να σκεφτει. Ειναι ενα προβατο που ακολουθει τον ποιμενα, οτι και αν του πει να κανει.
Θα σου αρεσε να εχουμε μια τετοια κοινωνια;

"Τίποτα" δεν σημαίνει κάποιον που έχει IQ 5, αλλά εκείνον που αισθάνεται ο ίδιος τον εαυτό του ως τίποτα στην κοινωνία που ζει.

Μπορεί να είναι ένας σπουδαίος μαθηματικός, τον οποίο η κοινωνία απέρριψε, βάζοντας έναν άλλον στο αξίωμα που στόχευε, που αν και κατώτερος επαγγελματικά είχε μέσο (συμβαίνουν αυτά στις σημερινές, πολιτισμένες κοινωνίες).

Ή μπορεί να ήταν ένας Εβραίος επιχειρηματίας στην Γερμανία του 1930, που από εκεί που νόμιζε ότι έχει τα πάντα στα πόδια του, βρέθηκε μέσα σε λίγα χρόνια να είναι κυνηγημένος και να φοβάται τα ίδια αυτά τα "πάντα" που πρόσταζε. Το ίδιο έξυπνος όπως και πριν παρέμεινε. Η κοινωνική αδικία στις περισσότερες περιπτώσεις δεν κοιτά τον βαθμό ευφυίας.

Είναι εκείνη η στιγμή στην οποία συνειδητοποιείς ότι τελικά δεν τα ελέγχεις όλα όπως νόμιζες και αρχίζεις να σκέφτεται διαφορετικά. Τότε αισθάνεσαι το τίποτα και την ταπείνωση και αναζητάς βοήθεια, έξω από τον πρώην πανίσχυρο εαυτό σου.

Είναι η πόρνη της Αγίας Γραφής, η οποία σιχαίνεται τον εαυτό της γι' αυτό που κάνει και παρ' όλα αυτά νοιώθει εγκλωβισμένη και δεν μπορεί να ξεφύγει. Ο Χριστός έρχεται ως βοήθεια, είναι στην αδικία της ζωής όπου αποδίδει δικαιοσύνη σε όσους πιστέψουν, που σημαίνει σε όσους το θελήσουν.

Κι από την άλλη υπάρχουν οι Φαρισαίοι. Σε σημερινή αναλογία ο Πιετιστής λεφτάς του Κολοράντο, που θα πάει ατσαλάκωτος κάθε Κυριακή στην εκκλησία, όχι για να προσευχηθεί αλλά για να δουν ότι πιστεύει. Και θα κάνει φιλανθρωπικές δωρεές, αφού όμως πρώτα συμβουλευτεί τον λογιστή του σχετικά με το ποιες είναι περισσότερο συμφέρουσες φορολογικά. Είναι εκείνος που πρώτος θα κατηγορήσει την πόρνη ότι η ίδια έφταιξε και αγνοεί ότι ο Χριστός τού είπε να μην κρίνει.

Αυτός δεν νοιώθει τον εαυτό του ως τίποτα, αντιθέτως αισθάνεται από τους πιο σπουδαίους κοινωνικά. Εσύ που την ψάχνεις, νοιώθεις περισσότερο τίποτα από εκείνον, ο οποίος διατυμπανίζει την πίστη του.

[tanipteros]

η ανάσταση του Ιησού ήταν αληθινή. Είχε έξοδο ψυχής και επιστροφή πίσω στο σώμα, το οποίο θεράπευσε κιόλας από τις θανατηφόρες πληγές...
αυτή είναι η αλήθεια και όλα τα άλλα είναι πλάνες...

[jey_pap]

Μφφ!..
To much data
Αναμείνατε.
https://images.app.goo.gl/4ykDpRNA4jqRzQvR9

[ΟΥΤΙΣ]

Συγχέεις το κατά πόσο μπορούν οι ιστορικοί του 21ου αιώνα να επιβεβαιώσουν την ανάσταση με το αν όντως συνέβη. Το πρώτο είναι γκρίζο, προφανώς και οι αποχρώσεις του γκρίζου εξαρτώνται από τις υποθέσεις που κάνει κανείς στην ερμηνεία των πρωτογεννών πηγών.

Το δεύτερο αποδέχεται είτε ναι είτε όχι ως απάντηση, καθαρά διχοτομική. Αν συνέβη είναι ιστορικό γεγονός σε ιστορικό χρόνο. Αν δε συνέβη δεν είναι ιστορικό γεγονός. Το να χαρακτηρίσει κανείς την ανάσταση συμβολική λέει το δεύτερο.

Ο Χριστιανισμός από το παλιότερο κείμενο ως σήμερα ισχυρίζεται το πρώτο ξεκάθαρα και χωρίς καμία αμφισημία και δεν έχει κανένα λόγο να ασχολείται με το δεύτερο.

Εγραψες...

Συμβολικά = μη ιστορικό γεγονός.

Και σου εξηγησα γιατι δεν μπορει ποτε να χαρακτηρισθει ιστορικο γεγονος.
Δεν μπορουν οι ιστορικοι της εποχης μας αν θελεις (γιατι οι ιστορικοι της τοτε εποχης δεν εγραψαν τιποτα), να αποδεχθουν οτι πιθανως εγινε το θαυμα της Αναστασεως, γιατι ενα θαυμα, ΕΞ' ΟΡΙΣΜΟΥ, πιθανοτατα δεν μπορει να συμβει.

Το να πιστευει ο Χριστιανισμος απο μονος του οτι η Ανασταση ειναι ιστορικο γεγονος χωρις τριτες αμεροληπτες πηγες, δεν λεει τιποτα. Γιατι η πιστη οπως εγραψα και πιο πανω ειναι η αποδοχη ενος ισχυρισμου και χωρις αποδειξεις. Αν ο ισχυρισμος αποδειχθει τοτε η αποδοχη του ειναι γνωση.

Ιστορικό γεγονός είναι κάτι που συμβαίνει σε ιστορικό χρόνο, σε αντιδιαστολή με κάτι σε μυθολογικό, ή αφηγηματικό χρόνο. Ξαναλέω ο ισχυρισμός του Χριστιανισμού είναι ότι η Ανάσταση είναι σε ιστορικό χρόνο.

Επίσης κάπου μπερδεύεις το ρόλο του ιστορικού, τον διατυπώνεις έτσι όπως σε βολεύει για να καταλήξεις εκεί που θες, αλλά δε θα κάτσω να μπω σε μια συζήτηση για το πώς δουλεύει ο ιστορικός που θέλει σελίδες επί σελίδων μόνο για να εκφραστεί μία άποψη. Θα σου κατεβάσω μια σελίδα από το πιο απλό τέξτμπουκ στο θέμα.

The story of Jesus’s resurrection is the core of Christian faith, but it poses problems for historians. For instance:

-- The resurrection itself is never narrated. But, I don’t expect that it would help if it was recorded. After all, historians are pretty skeptical of miracles (see Chapter 12).

--- When stories are told of an empty tomb or resurrection appearances, they all differ from each other and reflect experiences of the transcendent that are difficult to understand and impossible to test.

---The early Christians readily admit that the only witnesses are those who already believed in Jesus (Acts 10:41). The exceptions
are Paul and possibly Jesus’s brother James (see 1 Corinthians 15:7–8 and John 7:5).

---Early Christians also make no bones about the fact that Christian belief depends on an incredible story and their ineloquent testimony (1 Corinthians 1:18–25; 15; John 20:29).

Yet here’s the conundrum for historians: There’s no feature of the Jesus story that satisfies so many of the criteria of historicity (which I cover in Chapter 3). Consider the following:

--- It’s traced to many eyewitnesses. Paul, for example, claims more than 515 eyewitnesses (1 Corinthians 15:3–8).
--- It’s embarrassing (consider the divergent stories and women as witnesses, for example).
--- It’s an early tradition on which all the other traditions in the gospels are predicated (no one would have bothered to write gospels if the resurrection hadn’t occurred).
--- It’s reported in multiple, independent sources (Paul, Mark, John, and possibly Q 11:29–30, 32).
--- It’s discontinuous with Jewish beliefs about resurrection because, as far as we know, no one had ever claimed that
someone had actually risen, that this proved the person’s unique status, and that this resurrection had something to
offer everyone (namely, that if they believed in it, they too would rise). Early Christians had to pour tremendous energy
into understanding it themselves.-
--It’s coherent not so much with the historical details of Jesus’s life, but with the rise of early Christianity.

Because the story satisfies so many of the criteria of historicity, it seems that something must have happened. But what exactly happened, and what it meant or means, can’t be pinned down so easily. All that a historian can do is explore the changing shape of
Christian beliefs in the various communities that believed in the risen Jesus, which is what you discover in the rest of this chapte

Κι εγώ πολλάκις τους έχω παραπέμψει σε καινοδιαθηκολόγους και ιστορικούς, που ειδικεύονται στο ζήτημα για να τους δείξω ότι η αμφισβήτηση της ιστορικότητας του Ιησού αγγίζει τα όρια του ψεκασμού, αλλά δεν...

[jey_pap]

Δηλαδή από τις δύο πιθανές απαντήσεις, εσύ προτιμάς την ...τρίτη.
Αντίστοιχα, μπορούσες να συμπεριλάβεις και την εξής στο ερώτημα: ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.

Εγραψα οτι για μενα ειναι συμβολικη.
Ναι θα μπορουσα να βαλω και εσκεμμενα ψευτικη αλλα δεν ηθελα να σε ..ταραξω.

Να με ταράξεις;
Κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα τα ίδια γράφετε. Διασκέδαση έχει γίνει.

... σε συνδυασμό δε με "enterprise psi".στο κεφαλάρι.. έχουμε party...