Υπάρχει Θεός;

[taxalata xalasa]

SpoilerShow

ετσι μπραβο. με την αρχη και τις αρχες.
1. υποσχεση ουρανειας βασιλειας. Βασιλικη Αρχη ως συμπαντικη αληθεια. Ελεω Θεου
2. κολληταρια με αυτοκρατορες και ισως θεσπιση του ιδρυματος της εκκλησιας σε αυτοκρατορικες δομες εξουσιας και ιεραρχιας

Επαιξε πολυ αυτο στην Θρησκεια, νομιζω απ την αρχαια αιγυπτο και μετα οχι μονο στον χριστιανισμο. Θελω να πιστευω οτι δεν ηταν αυτος ο [αρχικος σκοπος]* αλλα οτι μοιραια** εξελισονται ετσι τα πραγματα στην πορεια

*θα ελεγα "...[εκ των προτερων σκοπος] που εξελιχθηκε αρχικος σκοπος [με την εννοια του αρχω, κυβερνω].
**Το μοιραια ειναι ακριβως αυτο που ειπα περι αρχαιοελληνικου χαους και των 3 μοιρων που ειναι θεοτητες. Πεφτουμε σε αρχαιοελληνικη κοσμολογια.
Μάλλον εσκεμμένα [λογικά ή άλογα] εξελισονται ετσι τα πραγματα στην πορεια και οχι μοιραια.

SpoilerShow

Λογος με την εννοια της λογικης που διεπει το επιστημονικα ορατο συμπαν.
Οσον αφορα την αιτια, εχω θεσει ερωτησεις επι αυτου στην σελιδα 11.
τι, πως, που, ποτε, γιατι*
*λογικη εξηγηση του τι, του πως, του που, του ποτε και του ιδιου του γιατι [λογου].

ταξη + αρμονια + ρυθμος + μετρο + ...+... = συμπαν

το χαος εκτος απο αρχαιοελληνικη αναφορα στα γραπτα, ειναι μια εννοια με λογο; η ειναι αλογο;

θεωρεις το χαος συμβατικα η πραγματικα με λογικη εξηγηση ως a priori [εκ των πρωτερων] ;

Ειπα χαος με την μοντερνα ενοια, η αρχαιοελληνικη το περιγραφει σαν καποιο μερος. Οχι δεν πιστευω οτι ειναι αλογο.

Υπαρχει μια λογικη σε ολο αυτο αλλα νομιζω οτι ειμαστε καταδικασμενοι να βλεπουμε μονο ενα μερος της. Αυτο λογω περιορισμενων ανθρωπινων δυνατοτητων.

Συμφωνα με τα σημερινες κοσμολογικες παρατηρησεις, υπαρχουν κομματια του συμπαντος που δεν προκειται να δουμε ποτε λογω της αποστασης και της ταχυτητας του φωτος. ΕΙναι επισης τοσο τεραστιο ολο αυτο που δεν νομιζω να προλαβουμε καν να βγουμε εκτος γαλαξια, πριν αυτοκαταστραφουμε. Οπως το βλεπω εγω, ειναι ο κοσμος που μας υπενθυμιζει την ματαιοδοξια και την ματαιοτητα μας. Για αυτο το να τσακωνεσαι με τον λοξια για πραγματα που μαλλον δεν θα μαθουμε ποτε μου φαινεται τελειως ακυρο. Πρεπει παντα να καταληγουμε δηλαδη σε μια βερσιον του ποιος την εχει μεγαλυτερη;

Χαος με την μοντερνα εννοια και οχι αλογο σημαινει χαος με λογο. Αν εν αρχην ην το χαος τοτε χαος ην ο λογος και οπως λες, εχει μια λογικη ολο αυτο το χαος που ειναι λογος ισον θεος η υπερθεος, παλι.

Για το αν ειμαστε καταδικασμενοι να βλεπουμε μονο ενα μερος της εχει να κανει νομιζω με την ανεπαρκη ανθρωπινη χρηση της ιδιας της λογικης, που ομως συνεχιζει στην πορεια περισσοτερης εκλογικευσης μεσα απο την εμπειρικοτητα και ισως στο μελλον να δουμε και πιο περα απο εκει που αδυνατουμε να δουμε τωρα. Προσωρινη καταδικη λοιπον με δυνατοτητα απαλλαγης στο μελλον. Φαντασου ποσο πιο καταδικασμενοι ησαν πριν απο 10,000 χρονια για παραδειγμα.
Νομιζω πως η αισιοδοξια και η ματιοδοξια παιζουν ρολο.

Οσον αφορα τον Λοξια, προτιμω να το αφησω εδω. Ανουσια πλεον η συνεχεια.

Υπαρχει επιστημονικη θεωρια για το μπιγκ μπανκ που εξηγει την γεννηση του συμπαντος. Μιλαει γεννηση εκ του μηδενος, για ανωμαλια σημειου στο κενο το οποιο ηταν σε μεγεθος μικροτερο απο πρωτονιο με απειρη μαζα. Δεν λεω οτι το δεχομαι, αλλα γινονται προσπαθειες για να εξηγηθουν επιστημονικα αυτα που ρωτας στην σελ 11. Αν σε ενδιαφερει να βαλω κανα λινκ.

Αυτα θετω ως ερωτηματα στην σελιδα 11 για διαλογο. Προ του 0.
τι, πως, που, ποτε και γιατι το 0.

Διαλογο υποθετικο, φανταστικο, οτι θελει ο καθενας. Αναρχα, διχως αρχες...
Το πριν....και αν αυτο μπορει και πρεπει να διεπεται απο λογο.
Για την αρχη που ειναι λογος, το μαθαμε το ποιημα.
Το πριν ειναι λογος;
τι, πως, που, ποτε και γιατι το πριν.

[ksk]

SpoilerShow

Μιλάει γενικά για την λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου όποτε ναι ισχύει για έναν έως όλους...

Κατ' αρχάς, να διευκρινήσω ότι δεν αναφέρομαι σε αυτό:

Καθένας έχει μία εικόνα για τον εαυτό του τον ίδιο που στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν ανταποκρίνεται σε αυτά που αντιλαμβάνονται οι υπόλοιποι.

Αυτό, μπορεί να αιτιολογηθεί άνετα. Π.χ. εγώ έχω μια εικόνα του εαυτού μου πως είναι πανέμορφος. Φυσικά και δεν είναι σίγουρο πως την ίδια εικόνα αντιλαμβάνονται και οι άλλοι...

Αναφέρομαι στο:

Έγραψα ότι τα πάντα, όπως κι ο διπλανός σου, υπάρχουν ως αντικείμενα του νου σου. Αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι ως "διπλανός" είναι η νοητική εικόνα που έχεις για τον διπλανό σου.
Αυτό που αποκαλείς ύπαρξη του διπλανού σου είναι ο τρόπος με τον οποίο σχηματίζεις την ύπαρξη αυτή στο νου σου.

Όμως δεν "πιάνω" το που καταλήγει αυτό σε σχέση με την πραγματικότητα.
Αν εγώ αντιλαμβάνομαι την ορχήστρα με έναν εντελώς υποκειμενικό τρόπο, επειδή αυτό που βλέπουν τα μάτια μου, υπάρχει ως "νοητική εικόνα της ορχήστρας στον δικό μου νου", κάτι τέτοιο ενέχει τον κίνδυνο της παρείσφρυσης παραδοξοτήτων.
Πως γίνεται λοιπόν να αντιλαμβανόμαστε όλοι ως μία και μόνη πραγματική/αντικειμενική ύπαρξη της ορχήστρας, αφού ο τρόπος που σχηματίζεται αυτή η "νοητική εικόνα" στο μυαλό του καθενός, είναι πλήρως υποκειμενική;

Δεν θα έπρεπε κάποιος να πει, για παράδειγμα, "ρε ποια μία κιθάρα; δύο είναι, δεν βλέπετε;"

Πιθανόν να μην έχω καταλάβει κάτι, πότε χρειάζομαι περισσότερη ανάλυση.

.

Υπάρχει το πλαίσιο , υπάρχει και η μνήμη...
Το πλαίσιο είναι το γενικό σε όλους σχεδόν* ενώ η μνήμη είναι αυτή που διαφοροποιεί τις λεπτομέρειες...
Αν εστιάσουμε την ερώτηση τότε θα υπάρξει συμφωνία στον αριθμό των οργάνων...αν είναι κιθάρα και πως είναι μπορεί να υπάρχει διαφωνία...
* Για όλους που δέχονται τα ερεθίσματα μέσα στο λεγόμενο φυσιολογικό εύρος συχνοτήτων.

[klg]

Μετα-οντολογικό;
Έχουμε ανέβει επίπεδα klg.

Συνήθως κάθε συζήτηση οντολογίας, ξεκινάει από την μετα-οντολογική συζήτηση για το κριτηριο του Quine πέρι ontological commitment (btw δεν ξέρω ακριβώς στα ελληνικά μεταφράζεται στη φιλοσοφία η έννοια του "ontological commitment", οντολογική δέσμευση;), αλλά όλη αυτή η συζήτηση είναι κάτι που αποφεύγω όσο μπορώ γιατί μου φαίνεται απλώς ως ένα intellectual jerking χωρίς νόημα.

Υπάρχει.
Κάθε τι που συλλαμβάνει ο ανθρώπινος νους αποτελεί μία δυνατότητα του κόσμου του.
Ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να παράξει εκ του μηδενός.
Κάθε έννοια, είναι ένας συνδυασμός δυνατοτήτων του κόσμου αυτού.

Οκ.

]
Τι θα πει "αν εφαρμόσεις παραμόρφωση" σε έναν κόσμο παραμορφωμένο από τη ...φύση του;
Η τοπολογία αποτελεί ένα σκαλί επιπλέον συνειδητοποίησης των δυνατοτήτων του κόσμου.
Στην ουσία ο νους μας συνειδητοποίησε ότι η ευκλείδεια γεωμετρία αποτελεί ένα χονδροειδές ...πιξελαριστό στιγμιότυπο ενός απειροελάχιστου κλάσματος αυτού που προσπαθεί να περιγράψει, αν μου επιτρέπεις τη μεταφορά.

Πάλι γύρναμε στην ίδια συζήτηση, όπου εσύ θεωρείς ότι τα μαθηματικά είναι αναφορικά και εγώ ότι είναι λογισμός οπότε δεν αναφέρονται ουσιαστικά σε τίποτα. Η "παραμόρφωση" είναι μια αμφιμονοσήμαντη απεικόνιση καιο δεν αναφέρεται σε κανέναν "κόσμο" εκτός του μαθηματικού συστήματος που την ορίζεις.

* Σου έχω καταθέσει ένα ερώτημα.

Έχεις δίκιο, δεν το πρόσεξα.

Θα ήθελα όμως να απαντήσεις κι εσύ σε κάποιες ερωτήσεις.
Υπάρχει πχ. "λογική";
Κι αν ναι, πώς διαπιστώνεις την ύπαρξή της;

Όχι δεν θεωρώ πώς υπάρχει εξω-γλωσσικά, υπό την έννοια ότι αναφέρεται σε κάποια πραγματική οντότητα. Η λογική είναι γραμματικοί κανόνες και αυτοί δεν υπάρχουν χωρίς ή έξω από τη γλώσσα.

[stavmanr]

Μετα-οντολογικό;
Έχουμε ανέβει επίπεδα klg.

Συνήθως κάθε συζήτηση οντολογίας, ξεκινάει από την μετα-οντολογική συζήτηση για το κριτηριο του Quine πέρι ontological commitment (btw δεν ξέρω ακριβώς στα ελληνικά μεταφράζεται στη φιλοσοφία η έννοια του "ontological commitment", οντολογική δέσμευση;), αλλά όλη αυτή η συζήτηση είναι κάτι που αποφεύγω όσο μπορώ γιατί μου φαίνεται απλώς ως ένα intellectual jerking χωρίς νόημα.

Με ρώτησες για το Θεό και θέλεις να μην κάνουμε οντολογική συζήτηση.
Τι είδους συζήτηση προτείνεις να κάνουμε;

Θα ήθελα όμως να απαντήσεις κι εσύ σε κάποιες ερωτήσεις.
Υπάρχει πχ. "λογική";
Κι αν ναι, πώς διαπιστώνεις την ύπαρξή της;

Όχι δεν θεωρώ πώς υπάρχει εξω-γλωσσικά, υπό την έννοια ότι αναφέρεται σε κάποια πραγματική οντότητα. Η λογική είναι γραμματικοί κανόνες και αυτοί δεν υπάρχουν χωρίς ή έξω από τη γλώσσα.

Επομένως, η επιστήμη μας είναι αποκλειστικά φιλολογική ή παράλογη;

[nostromos]

υπαρχει ...

[AlienWay]

Αν υπάρχει θεός, δεν μπορώ να τον δω, να τον διανοηθώ, να τον αντιληφθώ.

Αν δεν υπάρχει, ισχύει το ίδιο.

[klg]

Με ρώτησες για το Θεό και θέλεις να μην κάνουμε οντολογική συζήτηση.
Τι είδους συζήτηση προτείνεις να κάνουμε;

Αναφερόμουν στη μετα-οντολογική συζήτηση του κριτηρίου που χρησιμοποιείς για οντολογικό commitment, όχι στη συζήτηση για την οντολογία κάποιου αντικειμένου per se.

Επομένως, η επιστήμη μας είναι αποκλειστικά φιλολογική ή παράλογη;

Επόμενως δεν χρειάζεται η επιστήμη τη λογική να απορρέει από τη φύση κάποιας υποκείμενης οντότητας.

[stavmanr]

Όχι δεν θεωρώ πώς υπάρχει εξω-γλωσσικά, υπό την έννοια ότι αναφέρεται σε κάποια πραγματική οντότητα. Η λογική είναι γραμματικοί κανόνες και αυτοί δεν υπάρχουν χωρίς ή έξω από τη γλώσσα.

Επομένως, η επιστήμη μας είναι αποκλειστικά φιλολογική ή παράλογη;

Επόμενως δεν χρειάζεται η επιστήμη τη λογική να απορρέει από τη φύση κάποιας υποκείμενης οντότητας.

Δεν ξέρω αν φταίει κάτι, αλλά άλλο ρωτώ κι άλλο απαντάς.
Θέλεις να απαντήσεις ή να το αφήσουμε γενικά;

[klg]

Επομένως, η επιστήμη μας είναι αποκλειστικά φιλολογική ή παράλογη;

Επόμενως δεν χρειάζεται η επιστήμη τη λογική να απορρέει από τη φύση κάποιας υποκείμενης οντότητας.

Δεν ξέρω αν φταίει κάτι, αλλά άλλο ρωτώ κι άλλο απαντάς.
Θέλεις να απαντήσεις ή να το αφήσουμε γενικά;

Θες να απαντήσω στο non sequitur σου; Οκ, τι σημαίνει "φιλολογική" και τι σημαίνει "παράλογη" και πώς προκύπτει ότι έχει τις δυό αυτές ιδιότητες από αυτό που είπα εγω.

[taxalata xalasa]

[Kotas]

ο Βαρδος το εχει αποδωσει καλυτερα

[taxalata xalasa]

ο Βαρδος το εχει αποδωσει καλυτερα

μπουμεροθεος και αυτος

[stavmanr]

Δεν ξέρω αν φταίει κάτι, αλλά άλλο ρωτώ κι άλλο απαντάς.
Θέλεις να απαντήσεις ή να το αφήσουμε γενικά;

Θες να απαντήσω στο non sequitur σου; Οκ, τι σημαίνει "φιλολογική" και τι σημαίνει "παράλογη" και πώς προκύπτει ότι έχει τις δυό αυτές ιδιότητες από αυτό που είπα εγω.

Σου ζήτησα για δεύτερη φορά να απαντήσεις και με ρωτάς...
Δε νομίζω ότι έχει νόημα να επιμείνω.

[nemo]

Άλλη φορά όμως να το λες από πριν ότι θα δώσεις στις λέξεις την δική σου ιδιαίτερη έννοια.

Καθένας δίνει στις λέξεις το νόημα που αντιλαμβάνεται.
Καμία έννοια δεν μπορεί να είναι πανομοιότυπη σε δύο διαφορετικά κεφάλια. Μπορεί να ομοιάζει σε ένα βαθμό, αλλά όχι ίδια.
Γι' αυτό και συζητάμε.

Να εξηγείς ότι όταν λες ότι ο θεός υπάρχει το εννοείς με τον τρόπο που υπάρχει ένα σπίτι σε ένα άδειο οικόπεδο.

Κάθε έννοια υπάρχει με τον ίδιο τρόπο που υπάρχει το σπίτι είτε σε άδειο είτε σε γεμάτο οικόπεδο.

Να καταλαβαίνουν όλοι τι εννοείς: ότι δηλαδή δεν υπάρχει.

Όπως έγραψα και στην αρχή: ο θεός υπάρχει διανοητικά και άρχει έξω από τη διάνοιά μας.
Στην ουσία, γράφω ότι αποτελεί αντικείμενο της νόησης στο βαθμό που η νόηση τον αντιλαμβάνεται και τον αναπαράγει ως έννοια.

Όχι να πρέπει να τα κάνεις τσουρέκια στους άλλους πριν καταλάβουν τι θες να πεις.

Η συζήτηση, η μελέτη, είναι βασανιστικά όταν φεύγει κανείς από τα βολικά και τα καθιερωμένα.

ωραια συζητηση και δεν την ειχα αντιληφθεί και διαβασα μονο την τελευταια σελιδα και δεν αντεχω να μην γραψω οτι ο σταβ
εδω εχει δικιο γιατι απειρες φορες του εγραφα το αντιθετο σε αλλα νηματα ..θα πω το ιδιο με τον σταβ καθε υπαρξη ορατη ή αορατη
υφισταται απο την στιγμη που την συλλαμβάνουμε με την σκεψη =νοηση

[nemo]

Xatz...
Με βάση την ανθρώπινη λογικότητα και στα πλαίσια της διαδικασίας του Αριστοτέλειου λογικού συμπερασμού (αίτιο – αιτιατό), συνάγεται το συμπέρασμα της ύπαρξης δημιουργού του δημιουργήματος, υπό την απαραίτητη προϋπόθεση όμως ότι το υπαρκτό της ύλης θεωρείται ως έκφραση βουλήσεως του Δημιουργού, και όχι ως αποτέλεσμα της αυθύπαρκτης δυνατότητας μιας εγγενούς εναλλαγής και μεταλλαγής υπαρκτικών καταστάσεων.
Στο σημείο αυτό λοιπόν έρχεται η επιστημονική θεωρία της μεγάλης έκρηξης για να δώσει μια κοσμολογική απόδειξη της δημιουργίας του σύμπαντος “εκ του μηδενός”. Σύμφωνα με τους επιστήμονες που είναι θιασώτες αυτού του κοσμολογικού μοντέλου, “τα πάντα ήταν συγκεντρωμένα σ’ ένα μοναδικό σημείο, το οποίο “βρισκόταν στο πουθενά και στο τίποτα”. Κατά συνέπεια τα πάντα ξεπήδησαν από την άβυσσο (κβαντικό κενό) και άρχισαν να δημιουργούνται χωροχρονικές διαστάσεις και φως με την εμφάνιση μορφοποιητικών ισορροπητικών και αρμονικών αλληλεπιδράσεων, που παραπέμπουν τουλάχιστον σε μια δυναμική (νοητική ή όχι) ενέργεια.
Έτσι ή αλλιώς λοιπόν, ακολουθώντας τον λογικό συμπερασμό, ο δημιουργός ή το δημιουργικό αίτιο του σύμπαντος πρέπει να βρίσκεται έξω από το σύμπαν, ως προηγούμενος/ο του δημιουργήματός του.
Όμως ο άνθρωπος, ως πεπερασμένο ον του διαστατού σύμπαντος δεν μπορεί να συλλάβει και να κατανοήσει με τη λογική του, οτιδήποτε αναφέρεται σε υπαρκτικές καταστάσεις χωρίς προσδιορισμό χώρου και χρόνου.
Ως εκ τούτου, έχω την άποψη ότι οι νοητικές ακροβασίες που κάνεις στη προσπάθεια μιας λογικής εννοιολόγησης της ύπαρξης του Θεού πρέπει να γίνονται με μεγαλύτερη περίσκεψη και πάντως στα πλαίσια των πραγματικών δυνατοτήτων της ανθρώπινης λογικότητας.
Εξ άλλου η θρησκεία λέει ότι: “Θεόν νοήσαι αδύνατον, φράσαι δε αδυνατώτερον” (Μάξιμος Ομολογητής) και η φιλοσοφία ότι: “Τα όρια της γλώσσας μου είναι τα όρια του κόσμου μου” (Λ. Βιτγκενστάϊν).

Όπως και να έχει μιας και ρωτάς θεωρώ πως 4 είναι παγκοσμίως στην ιστορία οι κοσμοθεωρίες που υπαρχουν για την ερμηνεια του κοσμου και εκεί μέσα υπάρχουν και οι διάφοροι κλαδοι τους…Η Επιστημονικη, η Ινδουϊστική-Βουδιστική, η αρχαιοελληνική και η χριστιανική.
Στην ουσία όμως είναι μόνο 2...και θα εξηγησω γιατί:

Η δυτικη επιστημονικη, η αρχαιοελληνικη και η εξ ανατολων προσεγγισεις περι της αληθειας και της αρχής του Οντος περα απ τις οποιες διαφορες τους εχουν μια κοινη βαση.
Στην κβαντικη φυσικη το τιποτα σημαινει την απουσια πραγματικων σωματιδιων υλης και οχι καποιο "χωρο που δεν υπαρχει τιποτα απολυτως. Η συγχρονη γλωσσα της φυσικης μιλα για κενο το οποιο ονοματιζει ψευδοκενο απ τις τυχαίες και αέναες διακυμανσεις του οποιου προερχεται ο κοσμος. Δεν χρειαζεται καμια δημιουργικη ενεργεια απο ετερο ον.
Το ψευδοκενο ειναι το οντως υπαρκτο , και ειναι εν δυναμει συμπαν. Η αληθεια του Ειναι ειναι το μηδεν νοουμενο σαν 2+(-2)=0…(βεβαια εδώ ορίζεται το μηδεν με προυποθεση τον πρωτο ορο, παραθεωρεί ομως για το τι ειναι το μηδεν χωρις αυτον τον ορο).

Αλλα και οι ανατολικες φιλοσοφιες εχουν στην βαση τους την ιδια προσεγγιση. Υπαρχουν πολλα βιβλια οπως του Capra το ’’ΤΑΟ και φυσικη’’ που αναλυεται διεξοδικα αυτη η ταυτιση.
Για τους μυστικιστες της ανατολης δεν υπαρχει αυτο που λεμε ΤΙΠΟΤΑ. Το τιποτα ειναι γεματο απο κατι. Μεσα σ αυτο το ’’τιποτα’’ υπαρχει η αρχεγονη αιωνια ουσια και οι θεμελιωδεις αντιθετες δυναμεις απ τις οποιες γενναται, πεθαινει και αναγενναται παλι ο κοσμος.
Και οι δυο αυτες αντιληψεις δεχονται οτι υπαρχει μια ουσια προτερη του κοσμου απ την αναγκαιοτητα της οποιας προκυπτει η γεννεση, η πολυπλοκοτητα και η αρμονια των συμπαντων. Αυτή είναι η αναίτια αιτία και αρχή των πάντων..ο "θεός" δηλαδή αν θελει έτσι να το πει κάποιος έτσι ή η "θεότητα", αφού η έννοια "Θεός" δεν νοείται αν δεν είναι αυτοαίτια του εαυτού της.

Αλλα και για τους αρχαιους Ελληνες υπαρχει αυτη η βαση.
Για τον αρχαιο Ελληνα δεν υπαρχει αρχη αλλα μονο γεννεση. ..’’Κοσμον τονδε, τον αυτον απαντων, ουτε τις θεων ουτε ανθρωπων εποιησε, αλλ’ ην αει και εστιν και εστε πυρ αειζωον‘‘…ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ
‘‘Εκ παντων εν, και εξ ενος παντα‘‘…ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ.
Το Ειναι του κοσμου ταυτιζεται με το Ειναι του οντως Υπαρχειν.
Το Ειναι και το μη Ειναι ειναι Εν απ το οποιο και στο οποιο γενναται και επανερχεται ο κοσμος.
Κατα δε την Αριστοτελικη λογικη ειναι η αιτια της κινησης . Και επειδη η κινηση και η μεταβολη συγκροτει οτι υπαρχει μεσ το συμπαν, αυτο το πρωτο κινουν ειναι η αιτιωδης αρχη. Για να ειναι πρωτο αυτο το πρωτο κινουν πρεπει να ειναι ακινητο. Για να ειναι ακινητο αλλα να ενεργει την κινηση πρεπει να ειναι καθαρη ενεργεια. (με αλλη εννοια απ αυτην που αντιλαμβανεται η φυσικη την ενεργεια βεβαια σημερα). Για να ειναι καθαρη ενεργεια πρεπει να ειναι καθαρος νους. Για να ειναι νους ο οποιος ενεργει αλλα δεν πασχει την ενεργεια πρεπει να νοει αυτος εαυτον κ.λ.π.
Δηλαδη εχουμε μια συλληψη καθαρα ορθολογικη μιας αιτιωδους αρχης η οποια ειναι υποχρεωμενη απο την δικη μας λογικοτητα να εχει συγκεκριμενες ιδιοτητες. Και οχι μονο απο την δικη μας λογικοτητα αλλα και απ αυτο που ο αρχαιος Ελληνας εβλεπε μεσα στο συμπαν.
Εβλεπε οτι τα παντα διεπονται απο εναν Λογο. Απο μια λογικοτητα που κατευθυνει, οριζει και πραγματοποιει τα παντα. Ο θεος λοιπον–ή η εννοια του θεου–για τους Ελληνες ειναι υποταγμενος σ αυτην την λογικοτητα που διεπει τα παντα. Δηλαδη ειναι υποχρεωμενος απ την φυση του–απ την ουσια του–να ειναι θεος. Δεν μπορει να ειναι κατι αλλο απ αυτο που ειναι.
Αρα πριν τον θεο εμμεσα η και εκπεφρασμενα δεχοντουσαν μια αναγκαιοτητα που προηγειται...

Εξεταζοντας τωρα την θεολογικη ορθοδοξη προσεγγιση-πίστη (την οποια θεωρω τελειως διαφορετικη και απ τις τρεις προηγουμενες γιατί και οι άλλες πίστη θεωρούνται μιας και εφ όσον μιλάμε για την προ της δημιουργίας του σύμπαντος αχωροχρονική κατάσταση ουδόλως μπορεί να διερευνηθεί και να αποδειχθεί με την επιστήμη μεσω της παρατηρησης και του πειραματος αφου ειναι εξω απ το επιστητο. Μονο εικασίες και υποθεσεις μπορούν γινουν.) συμφωνα με την ορθοδοξη θεολογία ως αιτιωδης αρχη δεν ειναι μια ανερμηνευτη ‘‘θεια ουσια‘‘, μια άχρονη κοσμική σούπα τυχαίων κβαντικών διαδικασιών που νομοτελειακά θα εκδηλωθούν σε κόσμο, ή ενα απροσδιοριστο Εν το οποιο αυτοφυεται και υπαγορευει τους νομους της γεννησης, του θανατου και της επαναγεννησης, αλλα μια Τριαδα, μια κοινωνια προσωπων. Αυτη η Τριαδα υπαρχει ως ελευθερια, δηλαδη ως αγαπη.
Ο κοσμος προηλθε όχι από καποια προυπαρχουσα «υλη» η «αχωροχρονική κατασταση» αλλα «εκ του μη οντος» που σημαινει ότι δεν προηλθε ουτε κι από την Θεια ουσια, γι αυτό και είναι μη ον. Ο κοσμος είναι ετερουσιος σε σχεση με τον Δημιουργο και επειδη δεν είναι από την ουσια του κατ αναγκη ολη η υπαρξη του εξαρταται απ τις Θειες και δημιουργικες ενεργειες.
Ο Θεος υπαρχει επειδη ΘΕΛΕΙ να υπαρχει και την θεληση του να υπαρχει την πραγματοποιει γεννωντας τον Υιο και εκπορευοντας το Πνευμα. Δηλαδη συνιστωντας το Ειναι του σε υποστασεις. Επομενως το γεγονος της υπαρξης δεν ειναι οντοτητες αυτονομημενες και ατομικες, αλλα ειναι ΣΧΕΣΗ. Σχεσεις ελευθεριας δηλαδη αγάπης.
Ολη η συμπαντικη πραγματικοτητα αναδυθηκε απ την ανυπαρξια στη υπαρξη με την βουληση και ελευθερια τού μόνου αληθινά υπαρκτού και αυτοαίτιου αυτού όντος...δηλαδή του Θεού, αφού η έννοια "Θεός" δεν νοείται αν δεν είναι αυτοαίτια του εαυτού της.
Για τον χριστιανισμό αυτή είναι η αναίτια αιτία και αρχή των πάντων.
Ο καθένας επιλέγει.

Ωραίος.

ναι και ειναι κριμα να μην εχουμε αυτους τους ωραιους διπλα μας ...στον αντιποδα να εχουμε ολη την σαπιλα του ανθρωπινου γενους