axilmar έγραψε: ↑27 Ιαν 2022, 17:19
Λοξίας έγραψε: ↑27 Ιαν 2022, 14:54
axilmar έγραψε: ↑27 Ιαν 2022, 14:26
Αν ημουν χιλιοχρονος και την αποφαση την επαιρνα στα 1000 χρονια, τοτε σαφως και θα χρειαζομουνα χιλια χρονια.
Αν ημουν χιλιοχρονος και την αποφαση την επαιρνα στα 500 χρονια, τοτε σαφως και θα χρειαζομουνα 500 χρονια.
Εαν ημουν αιωνιος και την αποφαση την επαιρνα στα απειρα χρονια, τοτε σαφως θα χρειαζομουνα απειρα χρονια.
Η τελευταια αυτη προταση ομως ειναι αντιφατικη: εαν χρειαζομουν απειρα χρονια, δεν θα επαιρνα ποτε την αποφαση.
Δεν έχει λογική βρε συ axilmar ο τρόπος που προσεγγίζεις το συγκεκριμένο ζήτημα.
Και αν ήσουν χιλιόχρονος ή αιώνιος, η πιθανότητα να έπαιρνες την απόφασή σου σε ένα λεπτό, δεν υπάρχει για εσένα;
Βεβαιως. Το ποιντ ομως δεν ειναι αυτο...το ποιντ ειναι οτι δεν μπορουμε σε μια προταση να αντικαταστησουμε τον πεπερασμενο χρονο με απειρο και να μην εχουμε προβλημα...γιατι απειρος χρονος δεν σημαινει πολυ μεγαλος χρονος, σημαινει ατελειωτος χρονος.
Δεν νομίζω ότι κατάλαβα...
Για πες μου κάτι...
Αν υπάρχει όντως ένα αιώνιο ον χωρίς κάποια πηγή δημιουργίας του, υπάρχει/είναι ανέκαθεν που λέμε, τότε νομίζω πως ο χρόνος, οποιαδήποτε έννοια χρόνου, δεν έχει καμία σημασία για αυτό το ον. Δεν υπάρχει χρόνος για αυτό το ον, καθώς είναι άχρονο. Και "υπάρχει/είναι" σε μία αχρονική διάσταση ακατανόητη και απλησίαστη για εμάς. Συμφωνείς;
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, ποιο είναι το "χρονικό" εμπόδιο που εμποδίζει αυτό το ον να αποφασίσει να δημιουργήσει "κάτι";
Να σκεφτεί: "Ας φτιάξω έναν πλανήτη", και να το κάνει.
Να σκεφτεί: "Ας φτιάξω και ένα λιοντάρι και να το βάλω πάνω στον πλανήτη", και να το κάνει.
Να σκεφτεί: "Ας τα βάλω αυτά έξω από την αχρονική διάσταση που είμαι εγώ, σε μιαν άλλη διάσταση που δημιουργώ", και να το κάνει.
Για ποιον λόγο χρειάζεται άπειρο χρόνο για να γίνουν οι σκέψεις του πράξη;
Τα "φτιάχνει", τα "πετάει" σε μια χωροχρονική διάσταση (που αυτό δημιούργησε)...και τσούπ!
Να και ο πλανήτης, να και το λιοντάρι
που περνάνε οι ημέρες του και ψάχνει για φαγητό...