klg έγραψε: ↑25 Νοέμ 2021, 15:24
stavmanr έγραψε: ↑25 Νοέμ 2021, 15:15
EKPLIKTIKOS έγραψε: ↑25 Νοέμ 2021, 15:11
Υπαρκτοτατα στο πλαίσιο της υποκειμενικής εμπειρίας του καθενός
Άρα υπαρκτά. Αφού υφίστανται μέσα στο άτομο, υφίστανται στον κόσμο. Εκτός αν το άτομο είναι ...εξώκοσμο.
αλλά κατά πάσα πιθανότητα emergent από πολύπλοκες και οχι καλά κατανοητές (τουλάχιστον ακόμα) υλικές διεργασίες (ηλεκτροχημικες).
Σωστά.
Οι διεργασίες που παράγουν τη νόηση δεν μας είναι γνωστές.
Αυτό εξηγώ κι εγώ στους υπόλοιπους οι οποίοι σπεύδουν να καταραστούν τα παράγωγα της νόησής μας.
Σε γενικές γραμμές, δεν μπορεί ένας φυσικός μηχανισμός (άνθρωπος) να παράγει ...ανύπαρκτα προϊόντα. Κάτι τέτοιο παραβιάζει κάθε αρχή φυσικής θεωρίας.
Επομένως, οφείλουμε να εξετάζουμε τα παράγωγα της νόησης ως φυσικά προϊόντα.
Το τί σημαίνει κάθε φυσικό προϊόν που παράγεται από τη νόηση, είναι το ζητούμενο της συζήτησης και βαθειά φιλοσοφική συζήτηση.
Όποτε αναφέρεις αυτό το πράγμα αισθάνομαι ότι επιχειρηματολογείς εντελώς σε bad faith. Κανείς δεν διαφωνεί πως άμα σκέφτεσαι έναν ελέφαντα με φτερά που πίνει μαρτίνι, αυτό είναι το αποτέλεσμα κάποιας υπαρκτής διεργασίας στον εγκέφαλό σου. Όταν γράφουν ότι δεν "υπάρχει" ο ελέφαντας, εννοούν ότι δεν είναι αποτελεί περιγραφή/απεικόνιση καποιού φυσικού αντικειμένου, όχι ότι η διεργασία per se που δημιουργεί την περιγραφή (και η ίδια η περιγραφή) δεν υφίσταται.
Το πρόβλημα του σκεπτικού σου είναι ο όρος "φυσικό αντικείμενο".
"Φύση" είναι μία ασυνεπής έννοια που κατασκευάζει ο εγκέφαλός σου. Όταν λέω ασυνεπής, απλά είναι αδύνατο να συλληφθεί από τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Αν ήξερες τί είναι πραγματικά η φύση, θα είχες καταργήσει τη ...Φυσική, που την αναζητά.
Δηλαδή, στην ουσία προσπαθείς να επιχειρηματολογήσεις χρησιμοποιώντας αοριστολογικές εκφράσεις, περισσότερο κοινωνικής σημασίας παρά κάτι άλλο.
Για εμένα είναι αρκετά εύκολο να σου περιγράψω την ύπαρξη οποιουδήποτε πράγματος σκεφτείς. Ο τρόπος είναι απλός:
Ο κόσμος δεν είναι σύνολο αντικειμένων, αλλά σύνολο
δυνατοτήτων. Τα αντικείμενα που αντιλαμβάνεσαι είναι
προσωρινά μορφώματα των εγγενών δυνατοτήτων του συστήματος που τα παράγει και που περισσότερο ανταποκρίνονται στη δική σου ανάγκη να τα ταξινομήσεις ως σταθερά, παρά στη δική τους σταθερότητα. Ξεκινώντας από εκεί, μπορείς να ανοίξεις τους ορίζοντες της σκέψης σε πολλά πράγματα.
Κάθε σου σκέψη δεν παράγεται από το τίποτα, αλλά από
πληθωρισμό εμπειριών. Οι εμπειρίες σου είναι δομικές δυνατότητες του κόσμου αυτού. Οι σκέψεις σου παράγουν όλους πιθανούς συνδυασμούς των εμπειριών σου, σε έναν κόσμο άπειρων δυνατοτήτων.
Αν μία σκέψη σου δεν την αντιλαμβάνεσαι ως πάγια μορφή αυτή τη στιγμή, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να εμφανιστεί οποιαδήποτε άλλη στιγμή. Η διαδικασία της αντίληψης
δυνητικών μορφών ονομάζεται "δημιουργικότητα" και είναι κομβικής σημασίας στον άνθρωπο. Αυτός είναι ο τρόπος που εξελίσσονται τα πάντα στις επιστήμες και τις τέχνες μας.
Συνοπτικά, αυτό που εσύ γράφεις "υπαρκτό" είναι μία αόριστη χονδροειδής εικόνα (αντικείμενο) που διατηρεί χονδρικώς κάποιο μορφολογικό αποτύπωμα σε έναν κόσμο πληθωριστικής μεταβολής.
Αυτό που γράφω εγώ "υπαρκτό" είναι η εγγενής δυνατότητα παραγωγής μίας οποιασδήποτε στιγμιαίας εικόνας (αντικείμενο) σε έναν τέτοιο κόσμο.
Υπάρχεις επειδή υπήρχε η δυνατότητα παραγωγής σου, κι όχι επειδή απλά εμφανίστηκες στα μάτια μου. Είσαι
γνήσιο τέκνο της εγγενούς δυνατότητας που άρχει το σύμπαν.
