Πέρα από τις ρηχές πολιτικολογίες, το ζήτημα για τη χριστιανική θεολογία είναι πολύ εύκολο να κατανοηθεί.
Το ότι θα πεθάνει ΚΑΘΕ άνθρωπος στον πλανήτη, σωματικά, είναι αδιαμφισβήτητο. Στη χριστιανική θεολογία ονομάζεται κοίμηση. Είναι μέρος της ζωής του ανθρώπου, όπως και το ότι γεννήθηκες ενώ πριν ήσουν ανύπαρκτος σωματικά. Δεν υπάρχει κάτι το καλό ή κακό στη γέννηση και το θάνατο (βιολογικό). Είναι απλές φυσικές δραστηριότητες. Υπάρχει βέβαια χαρά και λύπη, κυρίως εξαιτίας της συναισθηματικής ή και άλλης σύνδεσης των όντων μεταξύ τους.
Το καλό και το κακό στον κόσμο αυτό είναι σύνολο ενσυνείδητες σκέψεις και πράξεις. Ο θάνατος νοείται μόνον ως η απώλεια ψυχής, η οριστική απώλεια του Καλού στη συνείδηση του ενσυνείδητου όντος. Υπό την έννοια αυτή πεθαίνεις όταν απωλέσεις την ανθρωπιά σου, αυτό που σε φέρνει κοντά στο Καλό, κοντά στο Θεό. Η φυσική διαδικασία της νέκρωσης είναι απλά μία κοίμηση. Ένα πέρασμα. Μία μεταβολή κατάστασης.