Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://www.phorum.com.gr/
Η Νιρβάνα είναι η απόλυτη απελευθέρωση από ενέργειες...είναι η παύση των ΠΑΝΤΩΝ.
Στη Νιρβάνα δεν υπάρχει εγώ, συνείδηση και ζωτική δύναμη που θα καταστραφεί αργότερα.
Πιο πολύ από όλα περιγράφεται σαν το ΑΔΕΙΟ ον.
Η επιθυμία να κρατήσεις μια ενέργεια η οποία είναι η ζωτική δύναμη οδηγεί στην ανικανότητα της πράξης αυτής με αποτέλεσμα να οδηγειθείς σαν εγώ-ζώον-ον στον θάνατο...
η μετενσάρκωση βασίζεται στην μη απελευθέρωση από την ζωτική ενέργεια που συγκρατεί το εγώ...
παρόλο που καταστρέφεται το σώμα το εγώ εμπεριέχει την επιθυμία να συγκρατά ενέργεια και αυτό το οδηγεί στην αναγέννηση σε ένα άλλο ον και έτσι έχουμε μια νέα ενσάρκωση συνυπολογισμένων των δυνάμεων της επιθυμίας του εγώ-οντός και του κάρμα που έχει δημιουργήσει...
Ο Βούδδας είδε πως ο φόβος της απώλειας του εγώ είναι ο φόβος του θανάτου. Όμως στην πραγματικότητα η παύση του εγώ είναι η τελευταία απελευθέρωση πριν το Νιρβάνα. Η παύση του εγώ είναι η εγκατάληψη της μάταιας προσπάθειας να συγκρατούμε ενέργεια ζωτική. Στην ουσία δεν την χρειαζόμαστε διότι μπορούμε να ζούμε χωρίς αυτή ως ΆΔΕΙΕΣ κενές οντότητες. Η απόρριψη του εγώ και της ζωτικής ενέργειας είναι περισσότερο μια τελευταία κάθαρση παρά ένας θάνατος όπως νομίζουμε.
Τα δε Νιρβανικά όντα τα χαρακτηρίζει μια Αταραξία, Απάθεια με την Στωική έννοια και μια ευδαιμονία και αίσθημα ελευθερίας.
Ενώ τα Παραδείσια όντα τα χαρακτηρίζει ικανοποίηση των αισθήσεων, ευτυχία, χαρά αλλά αργά ή γρήγορα όλα αυτά αλλάζουν δεν είναι αιώνια κατά τον Βουδδισμό.
Κατά την γνωμη μου αν υπήρχε μύθος για τον φόβο της απώλειας του εγώ θα έλεγε πως το ον άνθρωπος παραπλανήθηκε και ταύτησε την οντότητα του με κάποια ενέργεια που του έδινε δύναμη-ζωή. Αν αφήσει όμως αυτήν την έξτρα δύναμη μένει μόνος του σαν οντότητα χωρίς να φοβάται να χάσει κάτι. Είναι η απόλυτη ελευθερία. Η ταύτιση του όντος με αυτήν την επιπλέον δύναμη ζωής είναι το αίτιο του εγκλωβισμού σε ένα κόσμο (Σαμσάρα) που συνεχώς μεταβάλει την ουσία του όντος και του δίνει τις διάφορες μορφές μέσω των μετενσαρκώσεων. Αν γίνει διαγωρισμός της ψεύτικης δύναμης ζωής από το ον έχουμε απελευθέρωση και ύπαρξη σαν κενές οντότητες. Στην πραγματικότητα ο διαχωρισμός εγώ και όντος καταργεί την μεταβαλλόμενη ζωή.
Η κενή οντότητα από δυνάμεις είναι η καθαρή Νιρβανική ζωή. Μια κατάσταση αιώνιας ζωής χωρίς πόνο.
Η Νιρβάνα είναι η απόλυτη απελευθέρωση από ενέργειες...είναι η παύση των ΠΑΝΤΩΝ.
Στη Νιρβάνα δεν υπάρχει εγώ, συνείδηση και ζωτική δύναμη που θα καταστραφεί αργότερα.
Πιο πολύ από όλα περιγράφεται σαν το ΑΔΕΙΟ ον.
Η επιθυμία να κρατήσεις μια ενέργεια η οποία είναι η ζωτική δύναμη οδηγεί στην ανικανότητα της πράξης αυτής με αποτέλεσμα να οδηγειθείς σαν εγώ-ζώον-ον στον θάνατο...
η μετενσάρκωση βασίζεται στην μη απελευθέρωση από την ζωτική ενέργεια που συγκρατεί το εγώ...
παρόλο που καταστρέφεται το σώμα το εγώ εμπεριέχει την επιθυμία να συγκρατά ενέργεια και αυτό το οδηγεί στην αναγέννηση σε ένα άλλο ον και έτσι έχουμε μια νέα ενσάρκωση συνυπολογισμένων των δυνάμεων της επιθυμίας του εγώ-οντός και του κάρμα που έχει δημιουργήσει...
Ο Βούδδας είδε πως ο φόβος της απώλειας του εγώ είναι ο φόβος του θανάτου. Όμως στην πραγματικότητα η παύση του εγώ είναι η τελευταία απελευθέρωση πριν το Νιρβάνα. Η παύση του εγώ είναι η εγκατάληψη της μάταιας προσπάθειας να συγκρατούμε ενέργεια ζωτική. Στην ουσία δεν την χρειαζόμαστε διότι μπορούμε να ζούμε χωρίς αυτή ως ΆΔΕΙΕΣ κενές οντότητες. Η απόρριψη του εγώ και της ζωτικής ενέργειας είναι περισσότερο μια τελευταία κάθαρση παρά ένας θάνατος όπως νομίζουμε.
Τα δε Νιρβανικά όντα τα χαρακτηρίζει μια Αταραξία, Απάθεια με την Στωική έννοια και μια ευδαιμονία και αίσθημα ελευθερίας.
Ενώ τα Παραδείσια όντα τα χαρακτηρίζει ικανοποίηση των αισθήσεων, ευτυχία, χαρά αλλά αργά ή γρήγορα όλα αυτά αλλάζουν δεν είναι αιώνια κατά τον Βουδδισμό.
Κατά την γνωμη μου αν υπήρχε μύθος για τον φόβο της απώλειας του εγώ θα έλεγε πως το ον άνθρωπος παραπλανήθηκε και ταύτησε την οντότητα του με κάποια ενέργεια που του έδινε δύναμη-ζωή. Αν αφήσει όμως αυτήν την έξτρα δύναμη μένει μόνος του σαν οντότητα χωρίς να φοβάται να χάσει κάτι. Είναι η απόλυτη ελευθερία. Η ταύτιση του όντος με αυτήν την επιπλέον δύναμη ζωής είναι το αίτιο του εγκλωβισμού σε ένα κόσμο (Σαμσάρα) που συνεχώς μεταβάλει την ουσία του όντος και του δίνει τις διάφορες μορφές μέσω των μετενσαρκώσεων. Αν γίνει διαγωρισμός της ψεύτικης δύναμης ζωής από το ον έχουμε απελευθέρωση και ύπαρξη σαν κενές οντότητες. Στην πραγματικότητα ο διαχωρισμός εγώ και όντος καταργεί την μεταβαλλόμενη ζωή.
Η κενή οντότητα από δυνάμεις είναι η καθαρή Νιρβανική ζωή. Μια κατάσταση αιώνιας ζωής χωρίς πόνο.
Η Νιρβάνα είναι η απόλυτη απελευθέρωση από ενέργειες...είναι η παύση των ΠΑΝΤΩΝ.
Στη Νιρβάνα δεν υπάρχει εγώ, συνείδηση και ζωτική δύναμη που θα καταστραφεί αργότερα.
Πιο πολύ από όλα περιγράφεται σαν το ΑΔΕΙΟ ον.
Η επιθυμία να κρατήσεις μια ενέργεια η οποία είναι η ζωτική δύναμη οδηγεί στην ανικανότητα της πράξης αυτής με αποτέλεσμα να οδηγειθείς σαν εγώ-ζώον-ον στον θάνατο...
η μετενσάρκωση βασίζεται στην μη απελευθέρωση από την ζωτική ενέργεια που συγκρατεί το εγώ...
παρόλο που καταστρέφεται το σώμα το εγώ εμπεριέχει την επιθυμία να συγκρατά ενέργεια και αυτό το οδηγεί στην αναγέννηση σε ένα άλλο ον και έτσι έχουμε μια νέα ενσάρκωση συνυπολογισμένων των δυνάμεων της επιθυμίας του εγώ-οντός και του κάρμα που έχει δημιουργήσει...
Ο Βούδδας είδε πως ο φόβος της απώλειας του εγώ είναι ο φόβος του θανάτου. Όμως στην πραγματικότητα η παύση του εγώ είναι η τελευταία απελευθέρωση πριν το Νιρβάνα. Η παύση του εγώ είναι η εγκατάληψη της μάταιας προσπάθειας να συγκρατούμε ενέργεια ζωτική. Στην ουσία δεν την χρειαζόμαστε διότι μπορούμε να ζούμε χωρίς αυτή ως ΆΔΕΙΕΣ κενές οντότητες. Η απόρριψη του εγώ και της ζωτικής ενέργειας είναι περισσότερο μια τελευταία κάθαρση παρά ένας θάνατος όπως νομίζουμε.
Τα δε Νιρβανικά όντα τα χαρακτηρίζει μια Αταραξία, Απάθεια με την Στωική έννοια και μια ευδαιμονία και αίσθημα ελευθερίας.
Ενώ τα Παραδείσια όντα τα χαρακτηρίζει ικανοποίηση των αισθήσεων, ευτυχία, χαρά αλλά αργά ή γρήγορα όλα αυτά αλλάζουν δεν είναι αιώνια κατά τον Βουδδισμό.
Κατά την γνωμη μου αν υπήρχε μύθος για τον φόβο της απώλειας του εγώ θα έλεγε πως το ον άνθρωπος παραπλανήθηκε και ταύτησε την οντότητα του με κάποια ενέργεια που του έδινε δύναμη-ζωή. Αν αφήσει όμως αυτήν την έξτρα δύναμη μένει μόνος του σαν οντότητα χωρίς να φοβάται να χάσει κάτι. Είναι η απόλυτη ελευθερία. Η ταύτιση του όντος με αυτήν την επιπλέον δύναμη ζωής είναι το αίτιο του εγκλωβισμού σε ένα κόσμο (Σαμσάρα) που συνεχώς μεταβάλει την ουσία του όντος και του δίνει τις διάφορες μορφές μέσω των μετενσαρκώσεων. Αν γίνει διαγωρισμός της ψεύτικης δύναμης ζωής από το ον έχουμε απελευθέρωση και ύπαρξη σαν κενές οντότητες. Στην πραγματικότητα ο διαχωρισμός εγώ και όντος καταργεί την μεταβαλλόμενη ζωή.
Η κενή οντότητα από δυνάμεις είναι η καθαρή Νιρβανική ζωή. Μια κατάσταση αιώνιας ζωής χωρίς πόνο.
Δε βαρέθηκες βρε tanipteros με αυτό τον προσηλυτισμό από το '19 ξανά και ξανά;
Άντε, καλή διδασκαλία και όσους αγρέψουμε δείχνει το πράμα
Καλόν αγώνα και χαρά στην επιμονή σου...
Ο.Ι.
Έχεις λάθος οπτική για το κείμενο που έβαλα.
Το έβαλα προς συζήτηση γιατί είμαστε ελεύθεροι να συζητάμε για οποιαδήποτε θρησκεία.
Βέβαια στο δικό σου μυαλό αν συζητάμε κάτι άλλο πλην της ορθοδοξίας είναι κάτι κακό. Αυτή είναι η λάθος οπτική σου.
Να σε καλά με σωστό μυαλό.
Η Νιρβάνα είναι η απόλυτη απελευθέρωση από ενέργειες...είναι η παύση των ΠΑΝΤΩΝ.
Στη Νιρβάνα δεν υπάρχει εγώ, συνείδηση και ζωτική δύναμη που θα καταστραφεί αργότερα.
Πιο πολύ από όλα περιγράφεται σαν το ΑΔΕΙΟ ον.
Η επιθυμία να κρατήσεις μια ενέργεια η οποία είναι η ζωτική δύναμη οδηγεί στην ανικανότητα της πράξης αυτής με αποτέλεσμα να οδηγειθείς σαν εγώ-ζώον-ον στον θάνατο...
η μετενσάρκωση βασίζεται στην μη απελευθέρωση από την ζωτική ενέργεια που συγκρατεί το εγώ...
παρόλο που καταστρέφεται το σώμα το εγώ εμπεριέχει την επιθυμία να συγκρατά ενέργεια και αυτό το οδηγεί στην αναγέννηση σε ένα άλλο ον και έτσι έχουμε μια νέα ενσάρκωση συνυπολογισμένων των δυνάμεων της επιθυμίας του εγώ-οντός και του κάρμα που έχει δημιουργήσει...
Ο Βούδδας είδε πως ο φόβος της απώλειας του εγώ είναι ο φόβος του θανάτου. Όμως στην πραγματικότητα η παύση του εγώ είναι η τελευταία απελευθέρωση πριν το Νιρβάνα. Η παύση του εγώ είναι η εγκατάληψη της μάταιας προσπάθειας να συγκρατούμε ενέργεια ζωτική. Στην ουσία δεν την χρειαζόμαστε διότι μπορούμε να ζούμε χωρίς αυτή ως ΆΔΕΙΕΣ κενές οντότητες. Η απόρριψη του εγώ και της ζωτικής ενέργειας είναι περισσότερο μια τελευταία κάθαρση παρά ένας θάνατος όπως νομίζουμε.
Τα δε Νιρβανικά όντα τα χαρακτηρίζει μια Αταραξία, Απάθεια με την Στωική έννοια και μια ευδαιμονία και αίσθημα ελευθερίας.
Ενώ τα Παραδείσια όντα τα χαρακτηρίζει ικανοποίηση των αισθήσεων, ευτυχία, χαρά αλλά αργά ή γρήγορα όλα αυτά αλλάζουν δεν είναι αιώνια κατά τον Βουδδισμό.
Κατά την γνωμη μου αν υπήρχε μύθος για τον φόβο της απώλειας του εγώ θα έλεγε πως το ον άνθρωπος παραπλανήθηκε και ταύτησε την οντότητα του με κάποια ενέργεια που του έδινε δύναμη-ζωή. Αν αφήσει όμως αυτήν την έξτρα δύναμη μένει μόνος του σαν οντότητα χωρίς να φοβάται να χάσει κάτι. Είναι η απόλυτη ελευθερία. Η ταύτιση του όντος με αυτήν την επιπλέον δύναμη ζωής είναι το αίτιο του εγκλωβισμού σε ένα κόσμο (Σαμσάρα) που συνεχώς μεταβάλει την ουσία του όντος και του δίνει τις διάφορες μορφές μέσω των μετενσαρκώσεων. Αν γίνει διαγωρισμός της ψεύτικης δύναμης ζωής από το ον έχουμε απελευθέρωση και ύπαρξη σαν κενές οντότητες. Στην πραγματικότητα ο διαχωρισμός εγώ και όντος καταργεί την μεταβαλλόμενη ζωή.
Η κενή οντότητα από δυνάμεις είναι η καθαρή Νιρβανική ζωή. Μια κατάσταση αιώνιας ζωής χωρίς πόνο.
Δε βαρέθηκες βρε tanipteros με αυτό τον προσηλυτισμό από το '19 ξανά και ξανά;
Άντε, καλή διδασκαλία και όσους αγρέψουμε δείχνει το πράμα
Καλόν αγώνα και χαρά στην επιμονή σου...
Ο.Ι.
Έχεις λάθος οπτική για το κείμενο που έβαλα.
Το έβαλα προς συζήτηση γιατί είμαστε ελεύθεροι να συζητάμε για οποιαδήποτε θρησκεία.
Βέβαια στο δικό σου μυαλό αν συζητάμε κάτι άλλο πλην της ορθοδοξίας είναι κάτι κακό. Αυτή είναι η λάθος οπτική σου.
Να σε καλά με σωστό μυαλό.
Το ποιος έχει λάθος, φαίνεται στα προφίλ μας tanipteros
Δε βαρέθηκες βρε tanipteros με αυτό τον προσηλυτισμό από το '19 ξανά και ξανά;
Άντε, καλή διδασκαλία και όσους αγρέψουμε δείχνει το πράμα
Καλόν αγώνα και χαρά στην επιμονή σου...
Ο.Ι.
Έχεις λάθος οπτική για το κείμενο που έβαλα.
Το έβαλα προς συζήτηση γιατί είμαστε ελεύθεροι να συζητάμε για οποιαδήποτε θρησκεία.
Βέβαια στο δικό σου μυαλό αν συζητάμε κάτι άλλο πλην της ορθοδοξίας είναι κάτι κακό. Αυτή είναι η λάθος οπτική σου.
Να σε καλά με σωστό μυαλό.
Το ποιος έχει λάθος, φαίνεται στα προφίλ μας tanipteros
Έχεις λάθος οπτική για το κείμενο που έβαλα.
Το έβαλα προς συζήτηση γιατί είμαστε ελεύθεροι να συζητάμε για οποιαδήποτε θρησκεία. Βέβαια στο δικό σου μυαλό αν συζητάμε κάτι άλλο πλην της ορθοδοξίας είναι κάτι κακό. Αυτή είναι η λάθος οπτική σου.
Να σε καλά με σωστό μυαλό.
Το ποιος έχει λάθος, φαίνεται στα προφίλ μας tanipteros
Πάλι...
Πώς είναι στο μηδέν (άδειο) ένα ον συγχρόνως με πλουσιο αριθμο ιδιοτητων (συμβεβηκοτων); θεληματα - βουληματα, χρέος, καθηκοντα - υποχρεώσεις, κρίσεις, διανοηματα, ευσπλαχνία, προσήνοια,
φιλανθρωπία, ευσυμπαθητο, φιλαδελφια, χαρά, πραοτητα, ευθυφροσυνη, φιλαληθεια, φιλοπονια, φιλομάθεια, μετριοφροσύνη, ανεξικακία, φιλελευθερία, γλυκυθυμία, προνοητικοτητα, νουνέχεια...
Αυτά και πολλά - πολλά άλλα στοιχεία απαρτίζουν μερος συμβεβηκοτων (συμμετοχή φύσης - στάσης και ενεργημάτων) και εν τέλει μια ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ.
Η Νιρβάνα είναι η απόλυτη απελευθέρωση από ενέργειες...είναι η παύση των ΠΑΝΤΩΝ.
Στη Νιρβάνα δεν υπάρχει εγώ, συνείδηση και ζωτική δύναμη που θα καταστραφεί αργότερα.
Πιο πολύ από όλα περιγράφεται σαν το ΑΔΕΙΟ ον.
Η επιθυμία να κρατήσεις μια ενέργεια η οποία είναι η ζωτική δύναμη οδηγεί στην ανικανότητα της πράξης αυτής με αποτέλεσμα να οδηγειθείς σαν εγώ-ζώον-ον στον θάνατο...
η μετενσάρκωση βασίζεται στην μη απελευθέρωση από την ζωτική ενέργεια που συγκρατεί το εγώ...
παρόλο που καταστρέφεται το σώμα το εγώ εμπεριέχει την επιθυμία να συγκρατά ενέργεια και αυτό το οδηγεί στην αναγέννηση σε ένα άλλο ον και έτσι έχουμε μια νέα ενσάρκωση συνυπολογισμένων των δυνάμεων της επιθυμίας του εγώ-οντός και του κάρμα που έχει δημιουργήσει...
Ο Βούδδας είδε πως ο φόβος της απώλειας του εγώ είναι ο φόβος του θανάτου. Όμως στην πραγματικότητα η παύση του εγώ είναι η τελευταία απελευθέρωση πριν το Νιρβάνα. Η παύση του εγώ είναι η εγκατάληψη της μάταιας προσπάθειας να συγκρατούμε ενέργεια ζωτική. Στην ουσία δεν την χρειαζόμαστε διότι μπορούμε να ζούμε χωρίς αυτή ως ΆΔΕΙΕΣ κενές οντότητες. Η απόρριψη του εγώ και της ζωτικής ενέργειας είναι περισσότερο μια τελευταία κάθαρση παρά ένας θάνατος όπως νομίζουμε.
Τα δε Νιρβανικά όντα τα χαρακτηρίζει μια Αταραξία, Απάθεια με την Στωική έννοια και μια ευδαιμονία και αίσθημα ελευθερίας.
Ενώ τα Παραδείσια όντα τα χαρακτηρίζει ικανοποίηση των αισθήσεων, ευτυχία, χαρά αλλά αργά ή γρήγορα όλα αυτά αλλάζουν δεν είναι αιώνια κατά τον Βουδδισμό.
Κατά την γνωμη μου αν υπήρχε μύθος για τον φόβο της απώλειας του εγώ θα έλεγε πως το ον άνθρωπος παραπλανήθηκε και ταύτησε την οντότητα του με κάποια ενέργεια που του έδινε δύναμη-ζωή. Αν αφήσει όμως αυτήν την έξτρα δύναμη μένει μόνος του σαν οντότητα χωρίς να φοβάται να χάσει κάτι. Είναι η απόλυτη ελευθερία. Η ταύτιση του όντος με αυτήν την επιπλέον δύναμη ζωής είναι το αίτιο του εγκλωβισμού σε ένα κόσμο (Σαμσάρα) που συνεχώς μεταβάλει την ουσία του όντος και του δίνει τις διάφορες μορφές μέσω των μετενσαρκώσεων. Αν γίνει διαγωρισμός της ψεύτικης δύναμης ζωής από το ον έχουμε απελευθέρωση και ύπαρξη σαν κενές οντότητες. Στην πραγματικότητα ο διαχωρισμός εγώ και όντος καταργεί την μεταβαλλόμενη ζωή.
Η κενή οντότητα από δυνάμεις είναι η καθαρή Νιρβανική ζωή. Μια κατάσταση αιώνιας ζωής χωρίς πόνο.
Ανάλυσε λίγο το άδειο Ον και την κενή οντότητα γιατί είτε εγώ δεν σε κατανοώ είτε εσυ τα έχεις μπερδέψει.
Η Νιρβάνα είναι η απόλυτη απελευθέρωση από ενέργειες...είναι η παύση των ΠΑΝΤΩΝ.
Στη Νιρβάνα δεν υπάρχει εγώ, συνείδηση και ζωτική δύναμη που θα καταστραφεί αργότερα.
Πιο πολύ από όλα περιγράφεται σαν το ΑΔΕΙΟ ον.
Η επιθυμία να κρατήσεις μια ενέργεια η οποία είναι η ζωτική δύναμη οδηγεί στην ανικανότητα της πράξης αυτής με αποτέλεσμα να οδηγειθείς σαν εγώ-ζώον-ον στον θάνατο...
η μετενσάρκωση βασίζεται στην μη απελευθέρωση από την ζωτική ενέργεια που συγκρατεί το εγώ...
παρόλο που καταστρέφεται το σώμα το εγώ εμπεριέχει την επιθυμία να συγκρατά ενέργεια και αυτό το οδηγεί στην αναγέννηση σε ένα άλλο ον και έτσι έχουμε μια νέα ενσάρκωση συνυπολογισμένων των δυνάμεων της επιθυμίας του εγώ-οντός και του κάρμα που έχει δημιουργήσει...
Ο Βούδδας είδε πως ο φόβος της απώλειας του εγώ είναι ο φόβος του θανάτου. Όμως στην πραγματικότητα η παύση του εγώ είναι η τελευταία απελευθέρωση πριν το Νιρβάνα. Η παύση του εγώ είναι η εγκατάληψη της μάταιας προσπάθειας να συγκρατούμε ενέργεια ζωτική. Στην ουσία δεν την χρειαζόμαστε διότι μπορούμε να ζούμε χωρίς αυτή ως ΆΔΕΙΕΣ κενές οντότητες. Η απόρριψη του εγώ και της ζωτικής ενέργειας είναι περισσότερο μια τελευταία κάθαρση παρά ένας θάνατος όπως νομίζουμε.
Τα δε Νιρβανικά όντα τα χαρακτηρίζει μια Αταραξία, Απάθεια με την Στωική έννοια και μια ευδαιμονία και αίσθημα ελευθερίας.
Ενώ τα Παραδείσια όντα τα χαρακτηρίζει ικανοποίηση των αισθήσεων, ευτυχία, χαρά αλλά αργά ή γρήγορα όλα αυτά αλλάζουν δεν είναι αιώνια κατά τον Βουδδισμό.
Κατά την γνωμη μου αν υπήρχε μύθος για τον φόβο της απώλειας του εγώ θα έλεγε πως το ον άνθρωπος παραπλανήθηκε και ταύτησε την οντότητα του με κάποια ενέργεια που του έδινε δύναμη-ζωή. Αν αφήσει όμως αυτήν την έξτρα δύναμη μένει μόνος του σαν οντότητα χωρίς να φοβάται να χάσει κάτι. Είναι η απόλυτη ελευθερία. Η ταύτιση του όντος με αυτήν την επιπλέον δύναμη ζωής είναι το αίτιο του εγκλωβισμού σε ένα κόσμο (Σαμσάρα) που συνεχώς μεταβάλει την ουσία του όντος και του δίνει τις διάφορες μορφές μέσω των μετενσαρκώσεων. Αν γίνει διαγωρισμός της ψεύτικης δύναμης ζωής από το ον έχουμε απελευθέρωση και ύπαρξη σαν κενές οντότητες. Στην πραγματικότητα ο διαχωρισμός εγώ και όντος καταργεί την μεταβαλλόμενη ζωή.
Η κενή οντότητα από δυνάμεις είναι η καθαρή Νιρβανική ζωή. Μια κατάσταση αιώνιας ζωής χωρίς πόνο.
Ανάλυσε λίγο το άδειο Ον και την κενή οντότητα γιατί είτε εγώ δεν σε κατανοώ είτε εσυ τα έχεις μπερδέψει.
Το άδειο Ον ή κενό Ον ή Νιρβανικό Ον είναι ένα Ον που δεν έχει μη ενάρετες ενέργειες. Είναι το πλήρως καθαρμένο Ον.
Οι Βουδδιστές θεωρούν την ζωή στην Υλαίο πεδίο και στα Πνευματικά πεδία (Σαμσάρα) ως μη αγνή ζωή.
Θεωρούν ότι ο νους του όντος πριν γίνει άνθρωπος αναμίχθηκε με μη ενάρετες ενέργειες-σκέψεις και όλο αυτό τον κατέβαλε και κυριάρχησε στον νου.
Ο μη ενάρετος νους με την σειρά του δημιούργησε ένα υλαίο ον (άνθρωπο, φυτό, ζώο) και ταυτίστηκε μαζί του.
Από τότε που ο νους έγινε μη ενάρετος αυτή η κηλίδα μη αρετής παραμένει μαζί με τον αθάνατο νου και προκαλεί τον θάνατο και την δυστυχία σε κατώτερες μορφές ζωής μέσα στην Σαμσάρα. (ακόμη και οι Θεοί έχουν αυτή την κηλίδα μη αρετής και πεθαίνουν).
Η ανθρώπινη υπόσταση είναι η πιο κατάλληλη να καθαρθεί από τα μη ενάρετα στοιχεία του νου με το να ακολουθεί το ντάρμα, τις διδασκαλίες του Βούδα και να λαμβάνει πνευματική προστασία και κάθαρση από τους Βούδδες που πέρασαν επικαλόντας τους.
Την στιγμή του θανάτου όταν ο νους απαοχωρίζεται το σώμα το ον-νους πλέον πρέπει να απαρνηθεί την ζωή ως γέννεση και θάνατο σε οποιοδήποτε πεδίο της Σαμσάρας. Ακόμη και στα Ουράνια πεδία των Θεών και στα Παραδείσια πεδία. Στο μεταθανάτιο bardo ο νους παίρνει αποφάσεις για την μελλοντική του πορεία ανάλογα το κάρμα του. π.χ. Αν έχει τύψεις για κάτι μπορεί να οδηγήσουν αυτόντον νου να θελήσει να ξαναγεννηθεί άνθρωπος για να επανορθώσει ή να αυτοτιμωρηθεί διαλέγοντας να γίνει ζώο ή να πάει σε μια απο τις κολάσεις.
Αυτή είναι η μη ενάρετη σκέψη του νου που ενώ ζητάει λύτρωση δεν γνωρίζει τι πρέπει να κανει στο σημείο της αποφασης.
Η πιο σωστή επιλογή είναι να ζητήσει κάθαρση και παραμονή του νου ως πνεύμα σε ανώτερο πεδίο της Σαμσάρα και μετά την προστασία σε πνευματικούς οδηγούς.
Κάθε φορά που το ον-νους στο μεταθανάτιο μπάρντο αρνείται την ζωή στην σαμσάρα χάνει και λίγο από το μη ενάρετο αίτιο ως δύναμη που το οδήγησε στην μη αγνή ζωή.
Τελικός σκοπός είναι μέσα από μια διαδικασία σκέψεων και απαρνήσεων να χάσει όλη την ζωτική δύναμη που το οδήγησε στην μη ενάρετη ζωή.
Όταν χάνει το ον - νους όλη του την υποστασιακή του ενέργεια ζωής μένει ένα ΆΔΕΙΟ ον ή ΚΕΝΟ από ενέργειες. Είναι σαν το ον μέχρι τώρα να ήταν ένα δοχείο με βρώμικο νερό που αυτό το νερό το έλεγε ζωή και τώρα μένει χωρίς βρωμιά. Το ον βιώνει ένα αίσθημα κενού, διακοπής νόησης και νιώθει κενό και άδειο. Αυτή η κάθαρση της κενότητας το οδηγεί σε ένα πεδίο πλέον ενάρετης ζωής. Το πεδίο αυτό λέγεται Νιρβάνα όπου ζουν ευδαιμονικά χωρίς τον πόνο της μη ενάρετης ζωής τα Νιρβανικά όντα.
Πάλι...
Πώς είναι στο μηδέν (άδειο) ένα ον συγχρόνως με πλουσιο αριθμο ιδιοτητων (συμβεβηκοτων); θεληματα - βουληματα, χρέος, καθηκοντα - υποχρεώσεις, κρίσεις, διανοηματα, ευσπλαχνία, προσήνοια,
φιλανθρωπία, ευσυμπαθητο, φιλαδελφια, χαρά, πραοτητα, ευθυφροσυνη, φιλαληθεια, φιλοπονια, φιλομάθεια, μετριοφροσύνη, ανεξικακία, φιλελευθερία, γλυκυθυμία, προνοητικοτητα, νουνέχεια...
Αυτά και πολλά - πολλά άλλα στοιχεία απαρτίζουν μερος συμβεβηκοτων (συμμετοχή φύσης - στάσης και ενεργημάτων) και εν τέλει μια ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ.
όλα αυτά είναι προίόντα επιθυμίας και βίου μέσω άσκησης του πνεύματος. και είναι μεταβαλλόμενα.
ο νους στην μεταθανατω κατάσταση θα δελεαστεί και θα ερωτηθεί αν θέλει να ζήσει μια ζωή με όλες τις ανθρώπινες αρετές.
αν πει "ναι" τότε έρχονται και όλα τα αντίθετα συνάμα για να τα αποδεχτεί. τελικά το ον άνθρωπος θα κληθεί να αγωνιστεί με πόνο και δυστυχία για να τα συγκρατήσει. Εκεί στην προσπάθεια συγκράτησης του παλιού εαυτόύ και άρνησης της μεταβολής γίνονται τα χειρότερα καρμικά σφάλματα και αμαρτίες.
πχ ο Πούτιν θεωρεί ότι κάνει σωστά τον πόλεμο...αλλά προκαλεί δυστυχία πόνο και θάνατο.
έτσι και ένας ενάρετος άνθρωπος σε μια νέα ενσάρκωση θα του χτυπήσει την πόρτα το αμαρτωλό κάρμα από άλλες ζωές και εκεί θα δείξει πόσο ενάρετος και "σοφός" είναι...η μοιρα παίζει περίεργα παιχνίδια και οι ενάρετοι μετατρέπονται σε μη ενάρετους και το αντίστροφο...
Η μεταβολή είναι ο ΝΟΜΟΣ σε αυτό το πεδίο ύπαρξης θες δε θες αλλάζεις...και βιώνεις την δυστυχία και τον πόνο...
Μόνο με τον αναχωριτισμό σβήνεται η καταστροφική φλόγα της μη ενάρετης ζωής.
Και η ανθρώπινη ζωή είναι μη αγνή ζωή για αυτό πεθαίνουμε και καλοί και καλόγεροι, και ενάρετοι και όλοι.
Re: Νιρβάνα, η κατάργηση του εγώ, το άδειο ον
Δημοσιεύτηκε: 03 Ιουν 2022, 16:44
από Sid Vicious
Ενταξει δεν ηταν κακη μπαντα αλλα νομιζω γινεσαι λιγο υπερβολικος
