Ερώτηση προς άθεους: Αν δεν υπάρχει Θεός, τότε τί υπάρχει..;

[Αχθος Αρουρης]

καληνυχτιζω τις κυριες και τους κυριους.......
......και τις ξετρελαμενες..........
......απιστευτο το σαιτ ...........
παντως το μαθημα μου το πηρα........
το χρειαζομουν....................
καλη συνεχεια...................
με περιμενει ο οδοντιατρος.......

[Scouser]

Οι αρχαίοι Κλασσικοί έστησαν τον Ανώτερο Πολιτισμό στον κόσμο μη πιστεύοντας σε θεούς και άλλες ζωές.....

[The Rebel]

ΟΙ ΤΕΣΣΑΡΕΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΚΟΣΜΟΘΕΑΣΕΙΣ.



Α) Μονοθεϊσμός: Η θέση του δεν έχει να κάνει με τον αριθμό των Θεών, αλλά με το ότι τοποθετεί το Δημιουργικό Αίτιο έξω από τον Κόσμο, άρα έχουμε δημιουργία εκ του μηδενός, άρα ο Κόσμος έχει αρχή και συνεπώς θα πεθάνει σε κάποιο μελλοντικό χρονικό σημείο. Τους νόμους που διέπουν τον Κόσμο, τους έχει θέσει το εξωτερικό (και μόνο αιώνιο) Αίτιο, το οποίο δικαιούται να ασκεί αυταρχία προς το δημιούργημά του.

Β) Αθεϊσμός - Υλισμός: Μία σχετικά πρόσφατη θέση. Κατ' αυτήν, ο Φυσικός Κόσμος (υλικός) είναι η μόνη πραγματικότητα. Δεν δημιουργήθηκε από κανένα εξωτερικό Αίτιο και υπάρχει, κινείται και εξελίσσεται μηχανικά, δίχως την ύπαρξη ανωτέρων συνειδήσεων μέσα σε αυτόν ή έξω από αυτόν (κατά προέκταση ούτε ο ίδιος μπορεί να έχει συνείδηση).

Γ) Πανθεϊσμός: Η θέση του αναγνωρίζει, όπως και στην προηγούμενη Κοσμοθέαση, τον αιώνιο Κόσμο ως μοναδική πραγματικότητα. Εδώ όμως ο (αυτογέννητος) Κόσμος ταυτίζεται με τον Θεό που είναι παντού και διαπερνάει τα πάντα. Ο Κόσμος έχει συνείδηση. ΕΙΝΑΙ Θεός που δεν πληθύνεται όμως σε επιμέρους ατομικότητες με ιδιαίτερες λειτουργίες και ζώνες αρμοδιότητος, άρα δεν χρειάζεται λατρεία για να επικοινωνήσει κάποιος με αυτόν.

Δ) Πολυθεϊσμός: Εδώ όπως και πιο πάνω, ο Κόσμος (ως ζώσα ύλη) έχει αναδυθεί αφ' εαυτού και είναι αιώνιος. Δεν υπάρχει εξωτερικό δημιουργικό Αίτιο και εκ του μηδενός δημιουργία, οι Θεοί έχουν αντιθέτως γεννηθεί (ως πλήθυνση του Ενός σε ιδιαίτερες ενσυνείδητες Ενέργειες), μέσα από αυτόν για να εξυπηρετήσουν την δική του αέναη πορεία. Ο Άνθρωπος, ως κάτοχος και χρήστης του Λόγου, μπορεί να επικοινωνεί με τους τελευταίους, μέσω ιεροπραξιών, σε κάποιες μάλιστα παραδόσεις είναι εξελίξιμο είδος, λίγα σκαλοπάτια κάτω από τους Θεούς. Η ιεροπραξία ικανοποιεί αλλά και μορφώνει Θεούς και θνητούς σε σημείο που ανταλλάσσονται χαρακτηριστικά. Υπό αυτή την έννοια έχουμε ατομικές, οικογενειακές, φυλετικές ή εθνικές αποχρώσεις λατρευομένων Θεών.
Από το βιβλίο «Ες Παγάν...» του Βλάση Γ. Ρασσιά, Αθήναι 2001

[jey_pap]

Αυτές είναι οι κοσμοθεάσεις στα πλαίσια του δογματισμού.

Έχουμε πέραν του δογματισμού και:

Τον Μηδενισμό, κατά τον οποίο «αν δεν υπάρχει θεός, όλα επιτρέπονται» του Ιβάν Καραμάζοβ,
καθώς και τον Νιχιλιστικό σχετικισμό που διατείνεται ότι, από τη στιγμή που δεν έχουμε αποδείξιμες βάσεις για το τι είναι καλό και τι κακό, τα πάντα είναι το ίδιο.

[Αχθος Αρουρης]

Αυτές είναι οι κοσμοθεάσεις στα πλαίσια του δογματισμού.

Έχουμε πέραν του δογματισμού και:

Τον Μηδενισμό, κατά τον οποίο «αν δεν υπάρχει θεός, όλα επιτρέπονται» του Ιβάν Καραμάζοβ,
καθώς και τον Νιχιλιστικό σχετικισμό που διατείνεται ότι, από τη στιγμή που δεν έχουμε αποδείξιμες βάσεις για το τι είναι καλό και τι κακό, τα πάντα είναι το ίδιο.

Πρωτη φορα ακουω για Νιχιλιστικό σχετικισμό !!
Ηξερα τον σχετικο μηδενισμο, συμπτωση και
περαιτερω συγχυση αρετης και κακιας, με
υπολοιπο το μηδεν το απροθυμο.

[The Rebel]

21.4.17
Πρώην Κληρικοί Εξηγούν πώς Συνειδητοποίησαν ότι δεν Υπάρχει Θεός.
«Σίγουρα δεν μισώ την Εκκλησία. Πιστεύω, πάντως, ότι σπαταλάει πολύ χρόνο, ενέργεια και χρήματα σε ανοησίες».



Οι άνθρωποι χάνουν την πίστη τους. Σύμφωνα με έρευνα του 2015, την οποία διεξήγαγε το Ερευνητικό Κέντρο Pew, το ποσοστό των Αμερικανών που δηλώνουν χριστιανοί έπεσε κατά 7,8% μεταξύ 2007 και 2014. Και παρ' όλο που την ίδια περίοδο υπήρξε αύξηση κατά 1,2% στον αριθμό των ανθρώπων που υποστηρίζουν μη χριστιανικές θρησκείες, το ποσοστών των Αμερικανών που δεν ταυτίζονται με κάποια θρησκεία αυξήθηκε κατά 6,7%.

Τι γίνεται, όμως, όταν η πίστη σου είναι και η δουλειά σου; Μετά από χρόνια σπουδών στην ιερατική σχολή, όταν πια έχεις χτίσει ολόκληρη τη ζωή σου γύρω από την πίστη σου, τι κάνεις όταν συνειδητοποιήσεις ότι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε εσένα και την ανώτερη δύναμη που πιστεύεις έχει εξαφανιστεί;

Το Πρόγραμμα των Κληρικών (Clerics Project) είναι μια ομάδα ηλεκτρονικής υποστήριξης για ανθρώπους που ασχολούνταν επαγγελματικά με τη θρησκεία και τελικά βρήκαν τον πνευματικό τους εαυτό στον αθεϊσμό. Η ομάδα δημιουργήθηκε το 2011 και στόχος της είναι να βοηθήσει πρώην κληρικούς, ώστε να διαχειριστούν τα αναπόφευκτα ηθικά και φιλοσοφικά ερωτήματα που προκύπτουν, αφού εγκαταλείψουν την πίστη τους, όπως και να τους βοηθήσει να προσαρμοστούν σε μια ζωή που είναι απομακρυσμένη από τον πνευματικό κόσμο.

Μιλήσαμε με αρκετά πρώην μέλη του κλήρου που συμμετέχουν στο Πρόγραμμα Κληρικών για το πώς και το γιατί εγκατέλειψαν την πίστη τους.

Drew Bekius, Πρώην Βαπτιστής Ιερέας.
«Κοιτάξαμε πίσω από την κουρτίνα και είδαμε ότι το μόνο που υπάρχει είναι μερικοί μοχλοί»

Ήμουν θιασώτης της λεγόμενης «αδιάκοπης προσευχής», δηλαδή της ιδέας ότι πάντα έχεις μια διαρκή συζήτηση με τον Θεό στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Εκείνη την περίοδο της ζωής μου, ξεκίνησα να ικετεύω και να παρακαλώ τον Θεό να διώξει τις αμφιβολίες μου και να δυναμώσει πάλι την πίστη μου. Η Βίβλος σού υπόσχεται ότι το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να αναζητάς ταπεινά τον Θεό και εκείνος θα αποκαταστήσει την πίστη σου. Οπότε έλεγα, «Ωραία, Σε αναζητώ. Κάνε με να βρω την πίστη μου. Την αναζητώ συνεχώς. Σε παρακαλώ, βοήθησέ με. Άλλη μια φορά, σε ικετεύω, βοήθησέ με. Μου υποσχέθηκες ότι θα την αποκαταστήσεις. Λοιπόν, καν' το». Αναζητούσα συνεχώς τον Θεό και εξομολογούμουν. Ζητούσα απεγνωσμένα βοήθεια.

Όταν είσαι ένας απλός άνθρωπος που πηγαίνει στην εκκλησία, ίσως να σου δημιουργηθούν αυτές οι αμφιβολίες, όμως μετά λες, «Μα φυσικά, δεν είμαι παρά ένας απλός άνθρωπος. Είναι λογικό να μην καταλαβαίνω». Αλλά μπορεί επίσης να σκεφτείς, «Ναι, όμως αυτός ο άνθρωπος που κηρύττει από άμβωνος, το έχει κατανοήσει». Ωστόσο, εμείς βρισκόμαστε εκεί πάνω και σκεφτόμαστε ότι ούτε και εμείς κατανοούμε. Είναι σαν να κοιτάζει πίσω από την κουρτίνα η Dorothy από τον Μάγο του Οζ και να βλέπει ότι αυτός ο σπουδαίος και μεγάλος μάγος είναι απλώς ένας τύπος που τραβάει μοχλούς. Έτσι νιώθουμε και εμείς. Κοιτάξαμε πίσω από την κουρτίνα και είδαμε ότι το μόνο που υπάρχει είναι μερικοί μοχλοί.

John Gibbs, Πρώην Μεθοδιστής Ιερέας.
«Διαρκώς έψαχνα κάτι που αδυνατούσα να βρω»

Όταν ήμουν 20 χρόνων, πέρασα μια κρίση μετά από έναν χωρισμό. Είχα μόλις τελειώσει το πανεπιστήμιο, όμως δεν ήξερα τι κατεύθυνση να ακολουθήσω. Το μόνο που ένιωθα ήταν ότι περιπλανιόμουν άσκοπα και δεν μου άρεσε αυτή η αίσθηση. Τότε ήταν που ξεκίνησα να πηγαίνω και πάλι στην εκκλησία και πολύ σύντομα αποφάσισα να κάνω αυτό που μου έλεγαν πάντα όλοι να κάνω – να ακολουθήσω τα βήματα του πατέρα μου. Έτσι, πήγα στην ιερατική σχολή. Τότε, η πίστη μου κλονίστηκε. Δεν είχα φτάσει ακόμη στο σημείο να πω ότι είμαι άθεος, όμως δεν αμφισβητούσα απλώς κάποια χαρακτηριστικά του χριστιανισμού, όπως τη θεότητα του Χριστού και την Ανάσταση. Ούτως ή άλλως, ποτέ δεν είχα βαθιά πίστη για αυτά. Ξεκίνησα να βλέπω τον χριστιανισμό σαν έναν μύθο και όχι με την καλή έννοια. Από εκεί και έπειτα, ξεκίνησε να με βασανίζει το ερώτημα: Τι κάνω εδώ; Αναρωτιόμουν τακτικά πώς θα μπορούσα να ξεφύγω από όλο αυτό.

Έτσι, για έναν χρόνο κήρυττα από την Παλαιά Διαθήκη και προσπαθούσα να κατανοήσω τη μυθολογική σκοπιά του χριστιανισμού. Όταν αποφάσισα να φύγω, η εκκλησία μου ανακουφίστηκε. Έβλεπαν όλα αυτά που περνούσα και δεν ήταν ευχάριστο θέαμα. Μερικοί χάρηκαν που με είδαν να φεύγω. Άλλοι ανησυχούσαν για εμένα. Όμως νομίζω ότι όλοι ένιωσαν πως η αποχώρησή μου ήταν η καλύτερη επιλογή.

Τις Κυριακές το μόνο που ήξερα να κάνω ήταν να πηγαίνω εκκλησία, οπότε συνέχισα να το κάνω. Τότε συνειδητοποίησα ότι διαρκώς έψαχνα κάτι που αδυνατούσα να βρω. Ξέρω ότι πολύς κόσμος πιστεύει πως η κοινότητα της Εκκλησίας δεν είναι αρκετά μεγάλη. Η θρησκεία βασίζεται στην κοινότητα. Σε κάνει να νιώθεις πως έχεις αξία. Έχω περάσει πολύ χρόνο προσπαθώντας να σκεφτώ πώς να φέρω πόρους στον εκκοσμικευμένο πολιτισμό, οι οποίοι νομίζω ότι είναι πολύτιμοι. Όπως, λίγη ζεστασιά. Μια βάση πάνω στην οποία να έρθει κοντά η κοινότητα.

Shlomo Levin, Πρώην Ραβίνος.
«Είναι δύσκολο να ζεις γνωρίζοντας ότι υπάρχει Θεός στον ουρανό που θα σε τιμωρήσει»

Ως ραβίνος, έχεις ευθύνη και καλείσαι να απαντάς σε ερωτήματα. Αυτά τα ερωτήματα μπορεί να είναι πολύ βαθιά, όπως, «Ραβίνε, τι γίνεται μετά τον θάνατο;», αλλά και πολύ πεζά, όπως, «Ραβίνε, αυτό το γιαούρτι είναι νηστίσιμο;». Καθώς μεγάλωνα, ένιωθα να έχω πολύ λιγότερη εμπιστοσύνη στην ικανότητά μου να απαντώ σε όλα αυτά τα ερωτήματα. Μου φαινόταν τεράστιο το βάρος του να έχεις όλες τις απαντήσεις. Οι άνθρωποι σε ρωτάνε μετά από μια κηδεία, «Μπορεί να με ακούσει ακόμη αυτό το πρόσωπο;» και εγώ δεν έχω ιδέα. Όμως, δεν μπορούσα να πω, «Δεν ξέρω». Πραγματικά είχα βαριά τη συνείδησή μου γνωρίζοντας ότι οι απαντήσεις που δίνω στον κόσμο μπορεί να τον πληγώσουν. Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι βλέπουν τον ορθόδοξο ιουδαϊσμό ως πηγή χαράς. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό, αν αυτό θέλουν. Όμως, μερικές φορές, σαφώς και δεν ήταν αυτό. Κάποιοι άνθρωποι υποχρεώνονταν να υποφέρουν.

Το να μην έχω πίστη μού φάνηκε πολύ απελευθερωτικό. Είναι δύσκολο να ζεις γνωρίζοντας ότι υπάρχει Θεός στον ουρανό που θα σε τιμωρήσει, αν δεν κάνεις ένα συγκεκριμένο τελετουργικό, μια συγκεκριμένη ώρα, σε μια συγκεκριμένη μέρα. Είναι πολύ πιο εύκολο τώρα. Δεν μου λείπει καθόλου.

EJ Hill, Ιδρυτής μιας Ολλανδικής Μεταρρυθμισμένης Εκκλησίας στη Νότια Αφρική.
«Ο Θεός της Βίβλου ενέκρινε πολλά πράγματα με τα οποία διαφωνούσα»

Γεννήθηκα μέσα στην Ολλανδική Μεταρρυθμισμένη Εκκλησία της Νότιας Αφρικής, όμως στην ηλικία των 16 βίωσα μια «υπερφυσική εμπειρία» - ή, τουλάχιστον, έτσι το είχα ερμηνεύσει τότε. Ήμουν πεπεισμένος ότι ο Θεός μου είχε αποκαλυφθεί, επειδή με επέλεξε, για να εκπληρώσω έναν ξεχωριστό σκοπό. Σχεδόν για 21 χρόνια, περνούσα τον ελεύθερό μου χρόνο μελετώντας τη Βίβλο και τη χριστιανική απολογητική. Σιγά-σιγά, αλλά σταθερά, εξέταζα με πιο κριτική ματιά τη Βίβλο. Σύντομα συνειδητοποίησα ότι ο Θεός της Βίβλου ενέκρινε πολλά πράγματα με τα οποία διαφωνούσα, όπως την υποχρεωτική άμβλωση, τη δουλεία, τον μισογυνισμό και την εξαπάτηση δια αντιπροσώπου, ανάμεσα σε άλλα. Διαπίστωσα ότι το μόνο πράγμα που έκανα εγώ, όπως και όλοι οι υπόλοιποι, ήταν να επιβεβαιώνουμε στο μυαλό μας όλα όσα πιστεύαμε ότι ενέκρινε ο Θεός. Αυτή η «μικρή φωνή» στο κεφάλι μας, ήταν ουσιαστικά η δική μας, όχι του Θεού. Η απώλεια της πίστης μου ήταν από τις χειρότερες εμπειρίες της ζωής μου. Κατέρρευσε όλη μου η ζωή. Έχασα πολλούς φίλους. Έχασα τη σύζυγό μου. Έχασα την αξιοπιστία μου. Είχα ήδη φύγει από το ιερατείο λίγα χρόνια νωρίτερα, για να ιδρύσω το δικό μου ανεξάρτητο χριστιανικό ιερατείο. Οι άνθρωποι που με ακολουθούσαν εντός και εκτός Διαδικτύου ήταν συντετριμμένοι. Έλαβα πολλά αιτήματα για διευκρινίσεις, μηνύματα μίσους και κριτικές.

Σίγουρα δεν μισώ την Εκκλησία. Λατρεύω τους ανθρώπους, ακόμη και αυτούς που διαφωνούν μαζί μου, ακόμη και αυτούς που με αντιπαθούν. Παρά τις πεποιθήσεις τους, οι Εκκλησίες πράγματι παρέχουν τροφή, ρούχα, παρηγοριά και εκπαίδευση σε πολλούς ανθρώπους. Όποιος το αρνείται αυτό είναι, το λιγότερο, ανέντιμος και κοντόφθαλμος.

Πιστεύω όμως ότι σπαταλούν πολύ χρόνο, ενέργεια και χρήματα σε ανοησίες.

Scott, Πρώην Μοναχός στην Αδελφότητα Συνειδητοποίησης του Εαυτού (Self-Realization Fellowship)
«Φταίει το σύστημα»

Πάντα πίστευα ότι υπάρχει κάτι πιο βαθύ στη ζωή και όχι μόνο αυτό που μπορούν να δουν τα μάτια. Όταν πήγα στο πανεπιστήμιο, ξεκίνησα να ασχολούμαι με τις ανατολίτικες θρησκείες. Ήμουν σε ένα πάρτι και ένας φίλος μου πρότεινε να διαβάσω την Αυτοβιογραφία ενός Γιόγκι [εκδ. Εστία, η αυτοβιογραφία του ιδρυτή της Αδελφότητας Συνειδητοποίησης του Εαυτού, Paramahansa Yogananda]. Το βιβλίο μού έδωσε ελπίδες, αλλά στην ουσία δεν ήταν παρά ευσεβείς πόθοι. Ήθελα πραγματικά να υπάρχει κάτι παραπάνω από αυτό που βλέπουν τα μάτια μας. Όταν εντάχθηκα, ένιωσα να πνίγομαι εκεί. Δεν σου επέτρεπαν να διαβάζεις άλλα βιβλία ή να βλέπεις άλλες ταινίες. Μπορούσαμε να βλέπουμε ταινίες μία φορά τον μήνα και μας έκαναν λογοκριμένες προβολές. Το ίδιο και με τα βιβλία. Η συνειδητοποίηση του εαυτού θα έπρεπε να έχει να κάνει μόνο με αυτό – με το να συνειδητοποιείς ποιος είσαι. Είναι ένα απογοητευτικό συναίσθημα. Αυτό ήταν που με έκανε να απομακρυνθώ. Δεν ήταν τα ερωτήματα για τον Θεό. Περισσότερο σκεφτόμουν, «Γιατί δεν λειτουργεί το σύστημα;». Δεν αισθανόμουν αυτό που πίστευα ότι έπρεπε να αισθάνομαι και κατηγορούσα τον εαυτό μου. Έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν εξασκούσα σωστά τη θρησκεία. Όμως, μετά συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν έτσι και ότι απλώς τα έβαζα με εμένα. Δεν φταίω, όμως, εγώ, φταίει το σύστημα.

VICE Video: Ο Ναός του Εωσφόρου.
https://video.vice.com/gr/video/inside- ... 6546289fe4

https://www.vice.com/el/article/xyjgwn/ ... EFAYBXxPj4
https://www.vice.com/en/article/xyjyvq/ ... -is-no-god

[ik_90]

ΟΙ ΤΕΣΣΑΡΕΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΚΟΣΜΟΘΕΑΣΕΙΣ.

[img]https://i.postimg.cc/htgY4Rtd/3168 ... .jpg[/img]

Α) Μονοθεϊσμός: Η θέση του δεν έχει να κάνει με τον αριθμό των Θεών, αλλά με το ότι τοποθετεί το Δημιουργικό Αίτιο έξω από τον Κόσμο, άρα έχουμε δημιουργία εκ του μηδενός, άρα ο Κόσμος έχει αρχή και συνεπώς θα πεθάνει σε κάποιο μελλοντικό χρονικό σημείο. Τους νόμους που διέπουν τον Κόσμο, τους έχει θέσει το εξωτερικό (και μόνο αιώνιο) Αίτιο, το οποίο δικαιούται να ασκεί αυταρχία προς το δημιούργημά του.

Β) Αθεϊσμός - Υλισμός: Μία σχετικά πρόσφατη θέση. Κατ' αυτήν, ο Φυσικός Κόσμος (υλικός) είναι η μόνη πραγματικότητα. Δεν δημιουργήθηκε από κανένα εξωτερικό Αίτιο και υπάρχει, κινείται και εξελίσσεται μηχανικά, δίχως την ύπαρξη ανωτέρων συνειδήσεων μέσα σε αυτόν ή έξω από αυτόν (κατά προέκταση ούτε ο ίδιος μπορεί να έχει συνείδηση).

Γ) Πανθεϊσμός: Η θέση του αναγνωρίζει, όπως και στην προηγούμενη Κοσμοθέαση, τον αιώνιο Κόσμο ως μοναδική πραγματικότητα. Εδώ όμως ο (αυτογέννητος) Κόσμος ταυτίζεται με τον Θεό που είναι παντού και διαπερνάει τα πάντα. Ο Κόσμος έχει συνείδηση. ΕΙΝΑΙ Θεός που δεν πληθύνεται όμως σε επιμέρους ατομικότητες με ιδιαίτερες λειτουργίες και ζώνες αρμοδιότητος, άρα δεν χρειάζεται λατρεία για να επικοινωνήσει κάποιος με αυτόν.

Δ) Πολυθεϊσμός: Εδώ όπως και πιο πάνω, ο Κόσμος (ως ζώσα ύλη) έχει αναδυθεί αφ' εαυτού και είναι αιώνιος. Δεν υπάρχει εξωτερικό δημιουργικό Αίτιο και εκ του μηδενός δημιουργία, οι Θεοί έχουν αντιθέτως γεννηθεί (ως πλήθυνση του Ενός σε ιδιαίτερες ενσυνείδητες Ενέργειες), μέσα από αυτόν για να εξυπηρετήσουν την δική του αέναη πορεία. Ο Άνθρωπος, ως κάτοχος και χρήστης του Λόγου, μπορεί να επικοινωνεί με τους τελευταίους, μέσω ιεροπραξιών, σε κάποιες μάλιστα παραδόσεις είναι εξελίξιμο είδος, λίγα σκαλοπάτια κάτω από τους Θεούς. Η ιεροπραξία ικανοποιεί αλλά και μορφώνει Θεούς και θνητούς σε σημείο που ανταλλάσσονται χαρακτηριστικά. Υπό αυτή την έννοια έχουμε ατομικές, οικογενειακές, φυλετικές ή εθνικές αποχρώσεις λατρευομένων Θεών.

O Ρασσιάς εδώ ξεχνάει (;) δύο πολύ βασικές κοσμοθεάσεις, την αθρησκεία και τον αγνωστικισμό.
Οι άθρησκοι μπορεί να πιστεύουν ή να μην πιστεύουν σε ύπαρξη «ανώτερης/δημιουργού οντότητας» και οι αγνωστικιστές είναι σκεπτικοί σε σχέση με αυτήν.
Οπότε, το σωστό (κατ' εμέ) είναι ότι οι βασικές κοσμοθεάσεις είναι δύο: ο Θεϊσμός και ο αθεϊσμός. Στον πρώτο συμπεριλαμβάνονται ο μονοθεϊσμός, ο πολυθεϊσμός, ο πανθεϊσμός (παγανισμός, δηλαδή) και οι θεϊστές άθρησκοι, ενώ ο αθεϊσμός χωρίζεται σε θετικό και αρνητικό.

[Nandros]

O Ρασσιάς εδώ ξεχνάει (;) δύο πολύ βασικές κοσμοθεάσεις, την αθρησκεία και τον αγνωστικισμό.
Οι άθρησκοι μπορεί να πιστεύουν ή να μην πιστεύουν σε ύπαρξη «ανώτερης/δημιουργού οντότητας» και οι αγνωστικιστές είναι σκεπτικοί σε σχέση με αυτήν.
Οπότε, το σωστό (κατ' εμέ) είναι ότι οι βασικές κοσμοθεάσεις είναι δύο: ο Θεϊσμός και ο αθεϊσμός. Στον πρώτο συμπεριλαμβάνονται ο μονοθεϊσμός, ο πολυθεϊσμός, ο πανθεϊσμός (παγανισμός, δηλαδή) και οι θεϊστές άθρησκοι, ενώ ο αθεϊσμός χωρίζεται σε θετικό και αρνητικό.

Παρακαλώ ανάλυσε περισσότερο το υπογραμμισμένο/τί εννοείς;

[ik_90]

O Ρασσιάς εδώ ξεχνάει (;) δύο πολύ βασικές κοσμοθεάσεις, την αθρησκεία και τον αγνωστικισμό.
Οι άθρησκοι μπορεί να πιστεύουν ή να μην πιστεύουν σε ύπαρξη «ανώτερης/δημιουργού οντότητας» και οι αγνωστικιστές είναι σκεπτικοί σε σχέση με αυτήν.
Οπότε, το σωστό (κατ' εμέ) είναι ότι οι βασικές κοσμοθεάσεις είναι δύο: ο Θεϊσμός και ο αθεϊσμός. Στον πρώτο συμπεριλαμβάνονται ο μονοθεϊσμός, ο πολυθεϊσμός, ο πανθεϊσμός (παγανισμός, δηλαδή) και οι θεϊστές άθρησκοι, ενώ ο αθεϊσμός χωρίζεται σε θετικό και αρνητικό.

Παρακαλώ ανάλυσε περισσότερο το υπογραμμισμένο/τί εννοείς;

https://en.wikipedia.org/wiki/Negative_ ... y%20exists.
Πολύ χονδρικά, στον θετικό αθεϊσμό πιστεύουν ρητά ότι δεν υπάρχει κανένας Θεός/ανώτερη δύναμη κ.λπ., ενώ οι στον αρνητικό δεν πιστεύουν ότι υπάρχει θεός/ανώτερη δύναμη αλλά δεν το αποκλείουν τελείως, είναι δηλαδή πιο κοντά στον αγνωστικισμό.

[O I]

Ερώτηση προς άθεους: Αν δεν υπάρχει Θεός, τότε τί υπάρχει..;

Εγώ

Ο.Ι.