Η άρνηση εμπεριέχει ασάφεια... Το είναι προσδιορίζει, το δεν είναι όχι...axilmar έγραψε: ↑24 Νοέμ 2022, 11:31Αυτο που δεν καταλαβανεις (μαλλον) ειναι την διαφορα μεταξυ του 'δεν πιστευω τους ισχυρισμους τριτων οτι υπαρχει θεος' και του 'δεν υπαρχει θεος'.stavmanr έγραψε: ↑20 Νοέμ 2022, 12:10Μα δεν διαφωνούμε.
Όποιος διατυπώνει ισχυρισμό (καταφατικό, αποφατικό κλπ) οφείλει να τον τεκμηριώσει, εφόσον θέλει να εφαρμόσει ορθολογισμό.Μα δεν διαφωνώ με την αμφιβολία ή την αμφισβήτηση ενός ισχυρισμού.Αλλο ομως το 'δεν σε πιστευω οταν μου λες οτι υπαρχει θεος, γιατι δεν μου εχεις φερει επαρκεις αποδειξεις'. Εκει δεν χρειαζεται αποδειξη.
Την κατάθεση αντι-ισχυρισμού σχολιάζω.
Οταν λες 'δεν πιστευω τους ισχυρισμους τριτων οτι υπαρχει θεος', δεν φερεις το βαρος καποιας αποδειξης, γιατι δεν διατυπωνεις καποια προταση που μπορει να αποδειχθει αληθης/ψευδης σε οτι αφορα την υπαρξη του θεου.
Οταν λες 'δεν υπαρχει θεος', τοτε ναι, φερεις το βαρος της αποδειξης.
Π.χ είναι άσπρο...
Δεν είναι άσπρο...δλδ τι είναι;
Επομένως στο δεν υπάρχει Θεός εκκρεμεί μια ερώτηση ...δλδ τι υπάρχει;
Δεν μπορούμε να ταυτίζουμε την κατάφαση με την άρνηση...
Ως εκ τούτου όχι, δεν υπάρχει υποχρέωση απόδειξης σε μια άρνηση.
Υ.Γ και μια χαρά το έθεσε ως τίτλο ο νηματοθετης...