Αρίστος έγραψε: ↑20 Μαρ 2023, 07:26
Αρίστος έγραψε: ↑20 Μαρ 2023, 07:21
Το θεμα της ιστορικοτητας του Ιησου δεν αμφισβητηθηκε ΠΟΤΕ στην αρχαια Ρωμη, ουτε απο τους Ρωμαιους, ουτε απο τους Ιουδαιστες Εβραιους, ουτε απο τους Ελληνες, ουτε απο τους Γνωστικους.
Αυτο που αμφισβητηθηκε ειναι αν ηταν θεος.
Η αμφισβητηση της ιστορικοτητας ξεκινησε μονο στα νεοτερα χρονια απο ενα υλιστη φιλοσοφο και φιλο του Μαρξ, τον Μπρουνο Μπαουερ.
.
Ειδικα οι μορφωμενοι Ελληνες φιλοσοφοι της Αλεξανδρειας μπορουσαν απο πρωτο χερι να ερευνησουν αν υπηρξε ο Ιησους η οχι. ΚΑΝΕΙΣ τους λοιπον δεν εθεσε θεμα ιστορικοτητας, πολλοι μαλιστα προσχωρησαν στο Χριστιανισμο, ενω ο Κελσος που υπηρξε φανατικος αντιχριστιανος, εγραψε λιβελο κατα του Ιησου αλλα ΠΟΤΕ δεν εθεσε θεμα ιστορικοτητας.
.
Αντικειμενικά.
Σουετόνιος. (περίπου 70 -126 ad) Κ.Ε.
Iudaeos impulsore Chresto assidue tumultuantis Roma expulit. Claudius 25
Εφόσον οι Ιουδαίοι ξεσηκώνονταν συνεχώς με την υποκίνηση του Χρέστου, τους έδιωξε από τη Ρώμη.
Τάσιτος. (56 – 120 ad) Κ.Ε.
...sed non ope humana, non largitionibus principis aut deum placamentis decedebat infamia quin iussum incendium crederetur. ergo abolendo rumori Nero subdidit reos et quaesitissimis poenis adfecit quos per flagitia invisos vulgus Christianos appellabat. auctor nominis eius Christus Tiberio imperitante per procuratorem Pontium Pilatum supplicio adfectus erat; repressaque in praesens exitiabilis superstitio rursum erumpebat, non modo per Iudaeam, originem eius mali, sed per urbem etiam quo cuncta undique atrocia aut pudenda confluunt celebranturque. igitur primum correpti qui fatebantur, deinde indicio eorum multitudo ingens haud proinde in crimine incendii quam odio humani generis convicti sunt. et pereuntibus addita ludibria, ut ferarum tergis contecti laniatu canum interirent, aut crucibus adfixi aut flammandi, atque ubi defecisset dies in usum nocturni luminis urerentur. hortos suos ei spectaculo Nero obtulerat et circense ludicrum edebat, habitu aurigae permixtus plebi vel curriculo insistens. unde quamquam adversus sontis et novissima exempla meritos miseratio oriebatur, tamquam non utilitate publica sed in saevitiam unius absumerentur. Annals 15.44
...Όμως όλες οι ανθρώπινες προσπάθειες, όλα τα πολυτελή δώρα του αυτοκράτορα και οι εξιλεώσεις των θεών, δεν έδιωξαν την απαίσια πεποίθηση ότι η πυρκαγιά ήταν αποτέλεσμα διαταγής. Κατά συνέπεια, για να απαλλαγεί από την αναφορά, ο Νέρων επιβεβαίωσε την ενοχή και προκάλεσε τα πιο εξαίσια βασανιστήρια σε μια τάξη που μισούσε για τις αηδίες της, που ο λαός αποκαλούσε Χριστιανούς. Ο Christus, από τον οποίο προήλθε το όνομα, υπέστη την ακραία ποινή κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Τιβέριου στα χέρια ενός από τους εισαγγελείς μας, του Pontius Pilatus, και μια πολύ άτακτη δεισιδαιμονία, έτσι ελεγμένη προς το παρόν, ξέσπασε ξανά όχι μόνο στην Ιουδαία , η πρώτη πηγή του κακού, αλλά ακόμη και στη Ρώμη, όπου όλα τα πράγματα φρικτά και ντροπιαστικά από κάθε μέρος του κόσμου βρίσκουν τα δικό τους κέντρο και γίνονται δημοφιλή.
Αυτά εφόσον έχει δημιουργηθεί η Ιουδαϊκή σέκτα.
Δεκαετίες μετέπειτα από την εποχή των γεγονότων που αναγράφονται στα θρησκευτικά κείμενα της σέκτας.
