Αλλαγή Αμφίων Αγιου Σάββα

[Βινόσαυρος]

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, στο σχολείο πήγαινα ακόμα, η θεία Ασμίνα θα πήγαινε
εκδρομή με το εκκλησιαστικό στη σουρωτή όπου απεβίωσε ο παΐσιος και είπε να με
πάρει και μένα μαζί. Ήταν της εκκλησίας και την αγαπούσα πολύ γιατί με έφερνε
κάτι σοκολατάκια-ελιές απο τα μνημόσυνα. Τα κουλουράκια δε με πολυάρεσαν
ελίτσες και κονιακάκι μόνο.

Με πήρε και μένα λοιπον μαζί και πήγαμε στη σουρωτή. Μετα τη θεια λειτουργεία
πήγαμε στον τάφο του παΐσηου να δούμε και είχαν βγάλει και ένα μικρό ασημένιο
λαρνακάκι που προεξείχε ένα κόκαλο και έβλεπα όλο το εκκλησίασμα να σκύβει
στον τάφο και μετά να φυλάει το κόκκαλο. Πολιτισμικό σοκ για ένα παιδάκι 9 χρονών
και αηδία για τον ασπασμό του κοκκάλου. Εντω μεαξύ περιμέναμε στην ουρά για να το
φιλήσουμε. Όσο περνούσε η ώρα και προχωρούσαμε στην ουρά με έπιανε κρύος ιδρώτας.
Εν τέλει ήρθε και η σειρά μου αλλά αρνήθηκα να το φιλήσω, με φύλαξε ο θεός. Με μαλωσαν
αλλά και πάλι δεν μπορούσα, το έβρισκα σιχαμερό. Συνέχισαν ο μπουλινγκ αλλά έτρεξα προς
τα πέρα με μια σύγκρουση μέσα μου. Από την μια γεμάτος ενοχές που με είχαν φορτώσει
και από την άλλη τον αποτροπιασμό για αυτό το πράγμα.

Πολύ αργότερα όταν μεγάλωσα, ένιωθα περήφανος για αυτήν την αντιστιακή μου δράση
που με βγήκε όχι από κάποια συνειδητή στάση και θέση αλλά εντελώς ενστικτωδώς.

[μίστερ μαξ]

Πολύ αργότερα όταν μεγάλωσα, ένιωθα περήφανος για αυτήν την αντιστιακή μου δράση
που με βγήκε όχι από κάποια συνειδητή στάση και θέση αλλά εντελώς ενστικτωδώς.

Ασυνείδητα συνειδητοποιημένος, εμπιστευτικες το ενστικτο σου και προφύλαξες τον εαυτό σου απο διαφορες παθησεις και ....αυτοεξευτελισμό.

Εν τω μεταξυ, μπορουμε να αιτηθουμε στο φορουμ, να υπάρξει εικονίδιο με αυτη την μπλε φατσουλα που προσκυνα, να φυλάει και ενα κοκκαλάκι; Αλλά να προσέχουμε να μην ειναι μαρκύ κόκκαλο, γιατι μπορει να παρεξηγηθει.

[Nandros]

σα δε ντρεπεστε, μου θελετε και νεα ιερα εξεταση και να χετε λογο για τη δημοσια γλυπτικη και τα πραιντ οταν εκτιθεστε με τετοιες καφριλες.

Μια από τις πολλές καφρίλες:

[μίστερ μαξ]

[μίστερ μαξ]

Δειτε το με ήχο, ιδιως το τέλος.

[foscilis]

Χριστιανικό δεν είναι οσο και να το τραβάς. Απλά αναγκάστηκε η εκκλησία σε πολλές περιπτώσεις να αποδεχθεί καταστάσεις που προϋπήρχαν και δεν έλεγαν να σβήσουν . Εξυπνα λοιπόν αντί να σταθεί απέναντι τους τις ενσωμάτωσε και τις εκανέ κτήμα της. Τρανταχτό παράδειγμα οι άγιοι. Συμφωνα με την θρησκεία δεν υπάρχει λατρεία πέρα του Θεού, ελα όμως που σε πολλές περιοχές ταυτόχρονα με τη λατρεία του Θεού λάτρευαν και τοπικούς ήρωες και ημίθεους του παλαιάς θρησκείας. Παρα τις κινήσεις της εκκλησίας, βίαιες ή μη, αυτες οι λατρείες συνέχιζαν να υπάρχουν ετσι αναγκάστηκε η εκκλησία να προσθέσει δικούς της αγίους που αντικαθιστούν τους παλαιούς. Ετσι ο Απόλλωνας έγινε πρ. Ηλίας, ο Ιπποκράτης ενας τοπικός άγιος που θεράπευε ασθένειες κτλ. Μεσα σε αυτο το πλαίσιο παρέμειναν προσκυνήματα σε λείψανα, ρούχα, πρακτικέ ψευδομαγείας οπως το ξεματιασμα κτλ.

Δεν είναι ακριβώς έτσι, οι πρακτικές "μαγείας", θαυμάτων κλπ ήταν συνήθειες του ανατολίτικου προ χριστού μυστικισμού και αυτές ενσερνίστηκε και διαιώνισε και ο χριστιανισμός που ήταν μια ακόμη ανατολίτικη θρησκεία.

Το 12θεο δεν είχε μαγείες, ούτε και λάτρευε πτώματα, ούτε και απέδιδε μαγικές ιδιότητες στα είδωλα και στα αγάλματα. Όλη αυτή η "κληρονομιά" προερχόταν καθαρά από τον ανατολίτικο μυστικισμό. Ουσιαστικά ήταν Περσικής, Βαβυλωνιακής, Αιγυπτιακής κλπ προέλευσης.

Το μόνο που είχε το δωδεκάθεο ήταν οι χρησμοί και οι οιωνοί δηλ. τα θεϊκά σημάδια και μηνύματα τα οποία δεν θα έλεγα ότι τα συναντάμε στον χριστιανισμό όπως συναντάμε τα μαγικά εικονίσματα και τη λατρεία πτωμάτων.

Καλα επρεπε να ειχες παει στην εκθεση για την υγεια στο μουσειο κυκλαδικης τεχνης πριν 2-3 χρονια (δυστυχως δεν αφηναν φωτος γιατι ηταν σπανια εκθεματα δανεικα απο αλλα μουσεια ή και αδημοσιευτα) να δεις τα ατελειωτα πηλινα μαρμαρινα και μεταλλικα αυτακια, χερακια, πουτσακια αφιερωμενα (μαζι με το αντιστοιχο αντιτιμο εννοειται) δε θυμαμαι σε ποιον θεο/θεους που γιατρεψαν τα αντιστοιχα μερη του σωματος αυτων των απλυτων κοντοπιθαρων μη νομιζεις οτι ηταν ολοι Σωκρατηδες και Επικουροι εκει περα, οι πιο πολλοι ηταν της φασης "σκοτωνω τον Σωκρατη γιατι λεει οτι δεν υπαρχει θεος-προστατης της κωλοτρυπιδας".

[Nero]

Χριστιανικό δεν είναι οσο και να το τραβάς. Απλά αναγκάστηκε η εκκλησία σε πολλές περιπτώσεις να αποδεχθεί καταστάσεις που προϋπήρχαν και δεν έλεγαν να σβήσουν . Εξυπνα λοιπόν αντί να σταθεί απέναντι τους τις ενσωμάτωσε και τις εκανέ κτήμα της. Τρανταχτό παράδειγμα οι άγιοι. Συμφωνα με την θρησκεία δεν υπάρχει λατρεία πέρα του Θεού, ελα όμως που σε πολλές περιοχές ταυτόχρονα με τη λατρεία του Θεού λάτρευαν και τοπικούς ήρωες και ημίθεους του παλαιάς θρησκείας. Παρα τις κινήσεις της εκκλησίας, βίαιες ή μη, αυτες οι λατρείες συνέχιζαν να υπάρχουν ετσι αναγκάστηκε η εκκλησία να προσθέσει δικούς της αγίους που αντικαθιστούν τους παλαιούς. Ετσι ο Απόλλωνας έγινε πρ. Ηλίας, ο Ιπποκράτης ενας τοπικός άγιος που θεράπευε ασθένειες κτλ. Μεσα σε αυτο το πλαίσιο παρέμειναν προσκυνήματα σε λείψανα, ρούχα, πρακτικέ ψευδομαγείας οπως το ξεματιασμα κτλ.

Δεν είναι ακριβώς έτσι, οι πρακτικές "μαγείας", θαυμάτων κλπ ήταν συνήθειες του ανατολίτικου προ χριστού μυστικισμού και αυτές ενσερνίστηκε και διαιώνισε και ο χριστιανισμός που ήταν μια ακόμη ανατολίτικη θρησκεία.

Το 12θεο δεν είχε μαγείες, ούτε και λάτρευε πτώματα, ούτε και απέδιδε μαγικές ιδιότητες στα είδωλα και στα αγάλματα. Όλη αυτή η "κληρονομιά" προερχόταν καθαρά από τον ανατολίτικο μυστικισμό. Ουσιαστικά ήταν Περσικής, Βαβυλωνιακής, Αιγυπτιακής κλπ προέλευσης.

Το μόνο που είχε το δωδεκάθεο ήταν οι χρησμοί και οι οιωνοί δηλ. τα θεϊκά σημάδια και μηνύματα τα οποία δεν θα έλεγα ότι τα συναντάμε στον χριστιανισμό όπως συναντάμε τα μαγικά εικονίσματα και τη λατρεία πτωμάτων.

Καλα επρεπε να ειχες παει στην εκθεση για την υγεια στο μουσειο κυκλαδικης τεχνης πριν 2-3 χρονια (δυστυχως δεν αφηναν φωτος γιατι ηταν σπανια εκθεματα δανεικα απο αλλα μουσεια ή και αδημοσιευτα) να δεις τα ατελειωτα πηλινα μαρμαρινα και μεταλλικα αυτακια, χερακια, πουτσακια αφιερωμενα (μαζι με το αντιστοιχο αντιτιμο εννοειται) δε θυμαμαι σε ποιον θεο/θεους που γιατρεψαν τα αντιστοιχα μερη του σωματος αυτων των απλυτων κοντοπιθαρων μη νομιζεις οτι ηταν ολοι Σωκρατηδες και Επικουροι εκει περα, οι πιο πολλοι ηταν της φασης "σκοτωνω τον Σωκρατη γιατι λεει οτι δεν υπαρχει θεος-προστατης της κωλοτρυπιδας".

Ακόμα και άσχετος να είναι κανείς με τον ασύλληπτο βαθμό δεισιδαιμονίας που επικρατούσε στον αρχαίο κόσμο,το γεγονός ότι είχαν ένα θεό για κάθε γαμημένη ανθρώπινη πράξη και ανάγκη θα έπρεπε να χτυπάει καμπανάκι. Οι ρωμαίοι δε είχαν διαφορετικό θεό για κάθε σπίτι,και με την έννοια της οικογένειας αλλά και για κάθε κτήριο καθεαυτό. Το γεγονός ότι δεν υπήρχε δόγμα δεν είναι επιχείρημα κατά της θρησκοληψίας αλλά υπερ:Η θρησκευτικότητά τους ήταν τέρμα απλοϊκή και χοντροκομμένη...

[YouOnlyLiveOnce]

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, στο σχολείο πήγαινα ακόμα, η θεία Ασμίνα θα πήγαινε
εκδρομή με το εκκλησιαστικό στη σουρωτή όπου απεβίωσε ο παΐσιος και είπε να με
πάρει και μένα μαζί. Ήταν της εκκλησίας και την αγαπούσα πολύ γιατί με έφερνε
κάτι σοκολατάκια-ελιές απο τα μνημόσυνα. Τα κουλουράκια δε με πολυάρεσαν
ελίτσες και κονιακάκι μόνο.

Με πήρε και μένα λοιπον μαζί και πήγαμε στη σουρωτή. Μετα τη θεια λειτουργεία
πήγαμε στον τάφο του παΐσηου να δούμε και είχαν βγάλει και ένα μικρό ασημένιο
λαρνακάκι που προεξείχε ένα κόκαλο και έβλεπα όλο το εκκλησίασμα να σκύβει
στον τάφο και μετά να φυλάει το κόκκαλο. Πολιτισμικό σοκ για ένα παιδάκι 9 χρονών
και αηδία για τον ασπασμό του κοκκάλου. Εντω μεαξύ περιμέναμε στην ουρά για να το
φιλήσουμε. Όσο περνούσε η ώρα και προχωρούσαμε στην ουρά με έπιανε κρύος ιδρώτας.
Εν τέλει ήρθε και η σειρά μου αλλά αρνήθηκα να το φιλήσω, με φύλαξε ο θεός. Με μαλωσαν
αλλά και πάλι δεν μπορούσα, το έβρισκα σιχαμερό. Συνέχισαν ο μπουλινγκ αλλά έτρεξα προς
τα πέρα με μια σύγκρουση μέσα μου. Από την μια γεμάτος ενοχές που με είχαν φορτώσει
και από την άλλη τον αποτροπιασμό για αυτό το πράγμα.

Πολύ αργότερα όταν μεγάλωσα, ένιωθα περήφανος για αυτήν την αντιστιακή μου δράση
που με βγήκε όχι από κάποια συνειδητή στάση και θέση αλλά εντελώς ενστικτωδώς.

Οι ενοχες που μας ποτιζαν

[Nero]

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, στο σχολείο πήγαινα ακόμα, η θεία Ασμίνα θα πήγαινε
εκδρομή με το εκκλησιαστικό στη σουρωτή όπου απεβίωσε ο παΐσιος και είπε να με
πάρει και μένα μαζί. Ήταν της εκκλησίας και την αγαπούσα πολύ γιατί με έφερνε
κάτι σοκολατάκια-ελιές απο τα μνημόσυνα. Τα κουλουράκια δε με πολυάρεσαν
ελίτσες και κονιακάκι μόνο.

Με πήρε και μένα λοιπον μαζί και πήγαμε στη σουρωτή. Μετα τη θεια λειτουργεία
πήγαμε στον τάφο του παΐσηου να δούμε και είχαν βγάλει και ένα μικρό ασημένιο
λαρνακάκι που προεξείχε ένα κόκαλο και έβλεπα όλο το εκκλησίασμα να σκύβει
στον τάφο και μετά να φυλάει το κόκκαλο. Πολιτισμικό σοκ για ένα παιδάκι 9 χρονών
και αηδία για τον ασπασμό του κοκκάλου. Εντω μεαξύ περιμέναμε στην ουρά για να το
φιλήσουμε. Όσο περνούσε η ώρα και προχωρούσαμε στην ουρά με έπιανε κρύος ιδρώτας.
Εν τέλει ήρθε και η σειρά μου αλλά αρνήθηκα να το φιλήσω, με φύλαξε ο θεός. Με μαλωσαν
αλλά και πάλι δεν μπορούσα, το έβρισκα σιχαμερό. Συνέχισαν ο μπουλινγκ αλλά έτρεξα προς
τα πέρα με μια σύγκρουση μέσα μου. Από την μια γεμάτος ενοχές που με είχαν φορτώσει
και από την άλλη τον αποτροπιασμό για αυτό το πράγμα.

Πολύ αργότερα όταν μεγάλωσα, ένιωθα περήφανος για αυτήν την αντιστιακή μου δράση
που με βγήκε όχι από κάποια συνειδητή στάση και θέση αλλά εντελώς ενστικτωδώς.

Οι ενοχες που μας ποτιζαν

εσείς είστε γεννημένοι επαναστάτες. Εγώ ο άθλιος φιλελέρας όχι μόνο έκατσα επι ώρες μπροστά του κουτί με το απανθρακωμένο πτώμα αλλά έπιασα και το άζαξ και καθάρισα τη βιτρίνα μαζί με τις θείες. Γι'αυτό το θυμάμαι με τόση λεπτομέρεια ακόμα. Τη θαυματουργή ζώνη δεν τη φόρεσα όμως παρότι είχα ενθουσιαστεί στην ιδέα γιατί είχε μεγάλη ουρά και έπρεπε να φύγουμε

[Βινόσαυρος]

Είναι πάνως αισχρό αυτό με το ράντισμα των ενοχών σε αυτήν την τρυφερή ηλικία.
Σε προ ολίγων ετών τραπέζι π.χ. έτυχε κάποιος Χριστιανός συγγενής να θέλει να
προσευχηθεί και να είμαστε και όρθιοι πριν φάμε. Φυσικά τους την έκοψα πρώτον και
δευτερον προσπαθούσα να κρατηθώ να μη γελάσω. Αν ήμουν ανήλικος ίσως
ενέδιδα στις ορέξεις τους.

[YouOnlyLiveOnce]

εσείς είστε γεννημένοι επαναστάτες. Εγώ ο άθλιος φιλελέρας όχι μόνο έκατσα επι ώρες μπροστά του κουτί με το απανθρακωμένο πτώμα αλλά έπιασα και το άζαξ και καθάρισα τη βιτρίνα μαζί με τις θείες. Γι'αυτό το θυμάμαι με τόση λεπτομέρεια ακόμα. Τη θαυματουργή ζώνη δεν τη φόρεσα όμως παρότι είχα ενθουσιαστεί στην ιδέα γιατί είχε μεγάλη ουρά και έπρεπε να φύγουμε

Μπαα ουτε εγω ημουν.Εγω σιχαινομουνα την θεια κοινωνια.
Και στο δημοτικο σε καθε γιορτη επρεπε να πηγαινουμε.
Και τι δεν ειχα ακουσει.
Ντροπη ,αμαρτια,θα σε καψει ο θεος.
Απο καποια στιγμη και μετα ελεγα ψεματα
για να μην πηγαινω αλλα ειχα τυψεις και φοβο οτι θα τιμωρηθω

[μίστερ μαξ]

Σε προ ολίγων ετών τραπέζι π.χ. έτυχε κάποιος Χριστιανός συγγενής .....

Είναι πρώτοι στις αμερικανιές οι ελληναράδες.

[bluerose]

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, στο σχολείο πήγαινα ακόμα, η θεία Ασμίνα θα πήγαινε
εκδρομή με το εκκλησιαστικό στη σουρωτή όπου απεβίωσε ο παΐσιος και είπε να με
πάρει και μένα μαζί. Ήταν της εκκλησίας και την αγαπούσα πολύ γιατί με έφερνε
κάτι σοκολατάκια-ελιές απο τα μνημόσυνα. Τα κουλουράκια δε με πολυάρεσαν
ελίτσες και κονιακάκι μόνο.

Με πήρε και μένα λοιπον μαζί και πήγαμε στη σουρωτή. Μετα τη θεια λειτουργεία
πήγαμε στον τάφο του παΐσηου να δούμε και είχαν βγάλει και ένα μικρό ασημένιο
λαρνακάκι που προεξείχε ένα κόκαλο και έβλεπα όλο το εκκλησίασμα να σκύβει
στον τάφο και μετά να φυλάει το κόκκαλο. Πολιτισμικό σοκ για ένα παιδάκι 9 χρονών
και αηδία για τον ασπασμό του κοκκάλου. Εντω μεαξύ περιμέναμε στην ουρά για να το
φιλήσουμε. Όσο περνούσε η ώρα και προχωρούσαμε στην ουρά με έπιανε κρύος ιδρώτας.
Εν τέλει ήρθε και η σειρά μου αλλά αρνήθηκα να το φιλήσω, με φύλαξε ο θεός. Με μαλωσαν
αλλά και πάλι δεν μπορούσα, το έβρισκα σιχαμερό. Συνέχισαν ο μπουλινγκ αλλά έτρεξα προς
τα πέρα με μια σύγκρουση μέσα μου. Από την μια γεμάτος ενοχές που με είχαν φορτώσει
και από την άλλη τον αποτροπιασμό για αυτό το πράγμα.

Πολύ αργότερα όταν μεγάλωσα, ένιωθα περήφανος για αυτήν την αντιστιακή μου δράση
που με βγήκε όχι από κάποια συνειδητή στάση και θέση αλλά εντελώς ενστικτωδώς.

Σαφώς. Τα οστά του Αγίου Αρσενίου είναι
Και βρίσκονται εκεί μονίμως

[Βινόσαυρος]

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, στο σχολείο πήγαινα ακόμα, η θεία Ασμίνα θα πήγαινε
εκδρομή με το εκκλησιαστικό στη σουρωτή όπου απεβίωσε ο παΐσιος και είπε να με
πάρει και μένα μαζί. Ήταν της εκκλησίας και την αγαπούσα πολύ γιατί με έφερνε
κάτι σοκολατάκια-ελιές απο τα μνημόσυνα. Τα κουλουράκια δε με πολυάρεσαν
ελίτσες και κονιακάκι μόνο.

Με πήρε και μένα λοιπον μαζί και πήγαμε στη σουρωτή. Μετα τη θεια λειτουργεία
πήγαμε στον τάφο του παΐσηου να δούμε και είχαν βγάλει και ένα μικρό ασημένιο
λαρνακάκι που προεξείχε ένα κόκαλο και έβλεπα όλο το εκκλησίασμα να σκύβει
στον τάφο και μετά να φυλάει το κόκκαλο. Πολιτισμικό σοκ για ένα παιδάκι 9 χρονών
και αηδία για τον ασπασμό του κοκκάλου. Εντω μεαξύ περιμέναμε στην ουρά για να το
φιλήσουμε. Όσο περνούσε η ώρα και προχωρούσαμε στην ουρά με έπιανε κρύος ιδρώτας.
Εν τέλει ήρθε και η σειρά μου αλλά αρνήθηκα να το φιλήσω, με φύλαξε ο θεός. Με μαλωσαν
αλλά και πάλι δεν μπορούσα, το έβρισκα σιχαμερό. Συνέχισαν ο μπουλινγκ αλλά έτρεξα προς
τα πέρα με μια σύγκρουση μέσα μου. Από την μια γεμάτος ενοχές που με είχαν φορτώσει
και από την άλλη τον αποτροπιασμό για αυτό το πράγμα.

Πολύ αργότερα όταν μεγάλωσα, ένιωθα περήφανος για αυτήν την αντιστιακή μου δράση
που με βγήκε όχι από κάποια συνειδητή στάση και θέση αλλά εντελώς ενστικτωδώς.

Σαφώς. Τα οστά του Αγίου Αρσενίου είναι
Και βρίσκονται εκεί μονίμως

Ωχ! Εσύ το έχεις κάνει ε;

[bluerose]

Άφθαρτα σκηνώματα
Μπορείτε να δείτε έχει και τον Όσιο Πατάπιο εκεί στην Αθήνα


Μένουν έτσι

Έχω πάει στον Ρώσο-μια απο τις πιο περίεργες εμπειρίες της ζωής μυο- και μπορώ να πω με σιγουριά ότι δεν είναι "αύθαρτο",είναι τυπικό απανθρακωμένο πτώμα όπως λέει και η ιστοριούλα του άλλωστε. Του βάζουν τη μάσκα για να καλύπτει λίγο την αποτρόπαια έκφραση που έμεινε παγωμένη στο πρόσωπό του(του έχουν μείνει και μερικά δοντάκια που προεξέχουν) και επίσης τα ρούχα που του φοράνε είναι αρκετά μεγαλύτερα από το πτώμα,όπως και οι παντοφλίτσες. Τρομερά γκροτέσκο θέαμα

Δε κοιτάς την εμφάνιση. Πνευματική ζωή, αν θες
Για αυτό χτυπιουντε όλοι μπας και έρθουν στην ίδια συχνότητα με το Άγιο αυτό πνεύμα του συγκεκριμένου και καταλάβουν

Επιφανειακά το βλέπεις